Στο Φρέσνο

Ο βασικός λόγος που καθυστέρησα να γράψω για την περιπέτειά μου στο Λος Άντζελες ήταν ότι ήμουν αρκετά απασχολημένος. Συνεχίζω να πηγαίνω στο γυμναστήριο και αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον 75 λεπτά την ημέρα, αν όχι 90, τα καταλαμβάνει το γυμναστήριο και η μετάβαση από και προς αυτό. Ενώ ήμουν στο Λος Άντζελες οι σειρές μου έπαιζαν κανονικά αλλά εγω δεν τις έβλεπα, που σημαίνει ότι είχα να τις δω τον υπόλοιπο χρόνο. Επίσης έπρεπε να κάνω ψώνια, συν κυριότερο όλως είχα και ένα συνέδριο να πάω. Αποτέλεσμα ήταν ότι με δυσκολία κατάφερνα να χαλαρώσω την προηγούμενη εβδομάδα, παρότι θεωρητικά είχα χρόνο. Το συνέδριο ήταν αυτό του τμήματος της Γεωματικής Μηχανικής του Fresno State. Πέρυσι είχα πάει μόνο στο προσυνέδριο. Φέτος πήγα και στο κανονικό συνέδριο, και με άφησε το αφεντικό μου να πάω χωρίς να πάρω άδεια. Εκ των υστέρων καλύτερα θα ήταν να μην πάω διότι Γεωματική για το Fresno State σημαίνει Τοπογραφία, με αποτέλεσμα εκ των υστέρων να μην είναι πολύ ενδιαφέρον. Δεν ήξερα κανένα συν το ότι μου πήρε και αρκετό χρόνο. Οι δύο πλήρεις ημέρες που μου πήρε, Πέμπτη βράδυ, όλη η Παρασκευή συν Σάββατο ήταν κουραστικές. Τουλάχιστον όμως μας τάιζαν καλά, με ότι θετικό και αρνητικό αυτό σημαίνει. Πάντως την Κυριακή κατάφερα να τελειώσω όλες τις ουρές μου, αλλά φυσικά είχα πλέον τα νέα επεισόδια να δω.

Το βασικό που συνέβει αυτή την εβδομάδα είναι ότι πλέον είμαι στο Instagram. Το Instagram είναι για τα άτομα για τα οποία το facebook είναι πολύ εγκεφαλικό: μοιράζεσαι μόνο φωτογραφίες στις οποίες βάζεις ατάκες και hashtags. Αν σου αρέσει κανένα άρθρο, αδύνατον. Ήρθα σε επαφή με την Κυπρία φίλη μου που είναι στην Κύπρο, αλλά πέραν τούτων το νέο μέσον δεν μπορώ να πω ότι μου δίνει νέες δυνατότητες. Αποτέλεσμα είναι ότι το χρησιμοποιώ για να ακολουθώ απλά ωραίες κοπέλες, για άλλα πράγματα δεν αξίζει. Αύριο θα πάω στους γονείς και μετά τίποτα. Κυριολεκτικά δεν έχω κανονίσει κάτι, και το επόμενο που θα ακολυθήσει είναι στα τέλη Μαρτίου το Σαββατοκύριακο στο Ράντσου του Αγίου Νικολάου. Έρχεται η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και η ιστορία ως συνήθως με ρίχνει ψυχολογικά. Κιλά έχω χάσει, αλλά λεπτός δεν είμαι, απλά μη χοντρός. Οι προσπάθειές μου στο ίντερνετ είναι αρκετά ανεπιτυχείς. Αυτό που με πείραξε στο Match είναι ότι έβγαζα τα σωθικά μου, αλλά η άλλη με αγνοούσε. Σκέφτηκα σοβαρά το Eligible Greeks και μετά λέω το πόσο γενικά είναι δύσκολο στην περίπτωση αυτή. Όλα και όλα στο Φρέσνο έχει νομίζω 4 άτομα. Πιθανόν όμως να το δοκίμαζα, αν είχα παραπάνω χρόνο. Επειδή πήγα στο Instagram απλά δεν έχω καιρό να ψάξω. Αν δεν ήταν να πάω στους γονείς αυτό το Σαββατοκύριακο, πιθανόν όμως να γινόμουν μέλος επί πληρωμή, μπας και επικοινωνήσω με τα 4 αυτά άτομα. Δεν βλέπω όμως να έχω τον χρόνο γενικά να κάτσω εώς την άλλη Τετάρτη.

Το άλλο στο οποίο ελπίζω είναι μπας και μου προκύψει ταξίδι. Είμαι σε επικοινωνία με τον Βολιώτη φίλο μήπως πάμε μαζί, αλλά να δούμε πότε θα μπορέσουμε. Το να πάω οδικώς μετά την δουλειά την Παρασκευή δεν είναι εύκολο, αλλά είναι εφικτό. Πετώντας πιο δύσκολο, περισσότερο λόγω της επιστροφής: Η απευθείας πτήση φτάνει μετά το τελευταίο λεωφορείο! Ωστόσο αυτά λύνονται αν υπάρχει επιθυμία: παίρνω έστω τις 2 ώρες άδεια και έτσι φτάνω αρκετά νωρίς, πληρώνω έστω πιο ακριβό αεροπορικό εισιτήριο. Υπάρχει όμως δυνατότητα και στους δύο; Η υπόθεση της υπηκοότητάς μου είναι κολλημένη, μου λέει μάλιστα το USCIS 13 μήνες αλλά πιθανόν να πέσει όσο επιστρέφει η Αμερικανική κυβέρνηση στην κανονικότητα. Ο συνάδελφος πιστεύει ότι κάπου το επόμενο δίμηνο θα πάρει την πράσινη κάρτα του. Λόγω της ανασφάλειας και οι δύο διστάζουμε αλλά το θέμα είναι να πούμε, τότε πάμε. Βλέπουμε. Τουλάχιστον είναι αποδεδειγμένο: όταν πάω Λας Βέγκας χάνω βάρος

Στο Λος Άντζελες μέρος δεύτερο

Όταν τελείωσα την προηγούμενη ανάρτηση, κυρίως διότι δεν προλάβαινα να τα γράψω όλα, ήταν Κυριακή πρωϊ, είχα μόλις ξυπνήσει και τα παιδιά κοιμόντουσαν στα κρεββάτια τους. Πάλι ξύπνησα νωρίς, παρά την διακοπή στον ύπνο που είχα λόγω της αδερφής μου. Προσπάθησα να δω αν αυτοί που ήταν στο δωμάτιο μαζί μου ήθελαν, αλλά ήταν του ύπνου. Σε τελική ανάλυση όμως αυτοί είχαν δικό τους όχημα. Κατέβηκα στα σχολιαρόπαιδα στον κάτω όροφο τα οποία δεν είχαν όχημα, και με αυτά υπήρχε δυσκολία να ανοίξουν την πόρτα. Μου είπαν να πάω εκκλησία και αν είναι θα πάρουν Uber. Ετσι κατέβηκα στην Αγία Σοφία όπου 9.30 είχε ακόμα τον όρθρο, στα ελληνικά με 3 ψάλτες. Ο ιερέας μετά τον όρθρο αλλά πριν την δοξολογιά (η οποία κανονικά ανοίκει στον όρθρο) έβγαλε μικρό κήρυγμα, έκανε μνημόσυνο και μετά στις 10 ξεκίνησε η Θεία Λειτουργία όλη σχεδόν στα Αγγλικά. Ούτε το Πάτερ Ημών δεν είπε στα ελληνικα! Έβγαλε στο τέλος μισή ώρα κύρηγμα να μην είμαστε μοναχικοί και είπε να πάμε δίπλα για καφέ. Ωστόσο εγω δεν ήξερα κανέναν συν οι αθλητές του οποίους ήξερα είχαν φύγει το αργότερο με την απόλυση. Με το που τελείωσε το κύρηγμα πήρα τηλέφωνο, είδα πως δεν ξέρω κανένα και μετά έφυγα. Βρήκα τα παιδιά στο φαστφουντάδικο της γωνίας. Εφαγα μαζί τους, εγω πάντα με το κουστούμι, και μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου ήρθα οι αδερφές από εχτές και μας πήραν για βόλτα. Πρώτα πήγαμε Venice Beach και είδαμε το νταραντούρι. Την παραλία την είχα δει από αρκετά βίντεο κλιπ οπότε δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε φοβερά. Μου θύμισε Pismo Beach και Myrtle Beach, μόνο που ήταν το αυθεντικό. Όντως ήταν γεμάτο κόσμο να κάνει παλαβωμάρες, τα μαγαζιά διαφήμιζαν και πουλούσαν κάνναβη και από την μία είχε έξω έναν να έχει τραγούδι του κατά του Τραμπ και από την άλλη να έχει t-shirt με τον Τραμπ ως μπόντυ-μπίλντερ. Στην πίστα για σκέιτ ήταν ένα 12 χρόνο με πατίνι το οποίο είχε στο κράνος του τον λογαριασμό του στο Instagram το οποίο έκανε παπάδες. Ένας από τους μικρους τον κοίταξε και το παιδί έχει στην ηλικία αυτή χορηγό! Μετά μία-δύο ώρες γυρίσαμε στα οχήματα και ύστερα πήγαμε Santa Monica

Η Santa Monica μου θύμισε Γλυφάδα. Όχι τόσο η παραλία, αν και έφερνε περισσότερο προς παραλία Θεσσαλονικής, αλλά το εσωτερικό. Ναι μεν ήταν κάνναβος, κάτι που σε μεγάλο βαθμό δεν είναι η Γλυφάδα, αλλά ήταν έτσι δρόμοι με πεζοδρόμια και μαγαζιά για ψώνια. Ο κόσμος ήταν καλοντυμένος, αν και όχι κατ'ανάγκην με τον παλαβωμάρα της Γλυφάδας και ναι μεν δεν υπήρχαν καφετέρειες στο ελληνικό στυλ (υπήρχαν αθλητικά μπαρ) αλλά γενικά μου έδινε τέτοια αίσθηση. Αυτό στο οποίο σίγουρα διέφερε ήταν η ακτή: ήταν υπερυψωμένη και είχε επίσης στο επίπεδο της θάλασσας μία προβλήτα σε στυλ λούνα πάρκ. Κατεβήκαμε εκεί και φάγαμε. Περάσα κάπου 2 ώρες στην Σάντα Μονικα και μετά γυρίσαμε στο δωμάτιο, αυτή τη φορά με τα κορίτστια. Εν τέλει καταλήξαμε στο δωμάτιό μου, όπου καθίσαμε όλοι, πίνανε τα παιδιά μπύρες, κάναμε κουβέντες, ακούγαμε μουσική και εγώ χόρεψα με αποτέλεσμα να μας τηλεφωνήσουν από την ρεσεψιόν. Τέλος πάντως εγώ πέρασα καλά, και νομίζω και όλοι το ίδιο περάσαμε, και ας μην πήγαμε στην ελληνική βραδυά. Εν τέλει διαλυθήκαμε και την επομένη το πρωϊ φύγαμε. Το να αποχωρήσουμε ήταν δύσκολο με 8 άτομα και 2 οχήματα, αλλά εν τέλει φύγαμε αφότου πήγα τα παιδιά σε κατάστημα αθλητικών. Δεν κατάφερα να σταματήσουμε στο Aldi στο Bakersfield αλλά βρεθήκαμε στην πόλη για να φάμε μεσημεριανό. Μετά από αυτό πήγαμε χωριστά και γύρισα τα παιδιά στο σπίτι τους, και μετά πήγα στο δικό μου. Το καλό της ιστορίας ήταν ότι καθότι έτρωγα μόνο 3 γεύματα την ημέρα έχασα δύο λίβρες, τις οποίες όμως μέχρι χτες τις ξαναπήρα. Μου άρεσε το ταξίδι, όσο κουρασμένος και να βγηκα

Στο Λος Αντζελες μέρος πρώτο

Όταν ήμουν στην Αμερική παιδάκι, 6η Δημοτικού και 1η Γυμνασίου, είχαμε κατέβει τρεις φορές στο Λος Άντζελες. Την εποχή εκείνη είναι που έλαβαν χώρα τα επεισόδια του Ρόντεϋ Κίνγκ, και η πόλη ήταν γενικά διαβόητη για την εγκληματικότητά της. Τα προάστεια ήταν εξαιρετικά, πχ Μπέβερλυ Χίλλς την εποχή όπου έπαιζε μάλιστα και η αυθεντική σειρά στην τηλεόραση. Το να κατέβεις όμως στην πόλη ήταν επικίνδυνο, ή τουλάχιστον έτσι φοβόντουσαν όλοι. Κάποια στιγμή στην διάρκεια αυτού του ταξίδιου μίλησα με την αδερφή μου η οποία επιβεβαίωσε αυτό που θυμώμουν: Δεν είχαμε πάει ποτέ μέσα στην πόλη. Είχαμε πάει Huntington Beach, Pasadena, μερικά ακόμη μέρη που δεν θυμάμαι αλλά ποτέ μέσα στην πόλη αυτή καθ'αυτή. Έτσι ουσιαστικά ήταν η πρώτη φορά που επισκεύθηκα την πόλη αυτή, σε σημείο που πριν φτάσω δεν είχα καν καταλάβει ποια ήταν η γενική διαρρύθμισή της. Πίστευα ότι το κέντρο του Λος Άντζελες είναι σε μία παραλία, όπως στις περισσότερες παραλιακές πόλεις. Αυτό όμως δεν αληθεύει, το κέντρο του Λος Άντζελες είναι μερικά χιλιόμετρα από την θάλασσα όπως το κέντρο της Αθήνας. Η διαφορά είναι ότι αντί για Ακρόπολη, το κέντρο του Λος Άντζελες έχει ουρανοξύστες. Επίσης το Λος Άντζελες δεν έχει Πειραιά: Ναι μεν τα λιμάνια του Λος Άντζελες και του Λονγκ Μπητς είναι πολύ μεγαλύτερα από τον Πειραιά, σε καμία όμως περίπτωση δεν ορίζουν πολιτιστικά διαφορετική περιοχή.

Παρασκεύη είχα ορίσει ραντεβού για τις 4 στο δημαρχείο. Με τα πολλά το πρώτο όχημα με εμένα οδηγό έφυγε λίγο μετά τις 4:30, και το δεύτερο προς τις 5. Σταμάτησα για ανεφοδιασμό σε καύσιμα στην πορεία, και επίσης όλοι μαζί φάγαμε στο Tejon Pass με το που βρεθήκαμε στον Ι-5. Έχασα μεν την έξοδο αλλά φτάσαμε στο ξενοδοχείο λίγο μετά τις 9. Μας έδωσαν δύο δωμάτια σε διαφορετικούς ορόφους. Χρησιμοποίησα την αρχαιότητα και έβαλα τον αυτό μου στο μεγαλύτερο μαζί με άλλους τρεις, και οι άλλοι 4 έμειναν στο μικρότερο. Το βράδυ της Παρασκευής οι άλλοι 7 δήλωσαν κουρασμένοι, εγώ όμως ήθελα να εμφανιστώ στην κοινωνική εκδήλωση. Έτσι τους άφησα να περάσουν μαζί στο μικρό δωμάτιο και πήρα το όχημα για την μπυραρία όπου ήταν η προβλεπόμενη εκδήλωση εκείνης της νυχτας. Χάθηκα λίγο στην πορεία τόσο στη μετάβαση όσο και στην επιστροφή. Με τα πολλά βρήκα να παρκάρω (σοβαρό πρόβλημα) και στήθηκα στην ουρά του μαγαζιού κάπου μιάμιση ώρα μετά την προβλεπόμενη. Ρώτησα έναν από τους πορτιέρηδες ο οποίος φαίνονταν να φοράει δικέφαλο αετό (αλλά σε κοντινότερη θέα δεν φορούσε) και δεν είχε ιδέα που ήταν οι Έλληνες. Έκανα δύο γύρες στην μπυραρία, και τους δύο ορόφους, αλλά δεν αναγνώρισα κανένα συμπατριώτη, χώρια που δεν τους ήξερα στην φάτσα. Πάντως μου άρεσε που είχε καλύτερη αναλογία γυναικών ανδρών από το Φρέσνο και οι κοπέλες ήταν ομορφότερες και λιγότερο Λατίνες απ'ότι εδώ. Πάντως μετά τις δύο γύρες γύρισα στο αμάξι. Η συνοικία στο κέντρο του Λος Άντζελες μου άρεσε, πολύ περισσότερο από τα σπίτι με πισίνα και είδα ωραία συγκροτήματα κατοικιών υπό κατασκευή. Γύρισα στο ξενοδοχείο, είπα στα παιδιά ότι ήταν τζίφος, και εν τέλει προς τα μεσάνυχτα κοιμήθηκα.

Την επομένη προς τις 8 σηκώθηκα. Κατέβηκα κάτω για πρωϊνό, με τα πολλά όλοι ετοιμαστήκαμε και κατεβήκαμε, ύστερα ντυθήκαμε και πήγαμε στην Αγία Σοφία για να παίξουμε. Εκεί μας περίμενε ο προπονητής ο οποίος μας μίλησε και μας είπε τα σχέδια για το παιχνίδι. Η πρώτη ομάδα ήταν πολύ καλύτερη από την δική μας, γενικά όλες οι ομάδες είχα παίχτες πολύ μεγαλύτερης ηλικίας από την δική μας όπου οι μισοί είναι μαθητές. Χάσαμε πολύ, αλλά το δεδομένο ήταν ότι δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα τα παιδία, και το πάλευαν όσο και να χάναμε στο τέλος. Και εγώ έπαιξα περί τα 2-3 λεπτά. Παρεπιπτόντως είχαμε και εξέδρα, δύο από τους παίχτες μας έχουν γκόμενες από το Λος Άντζελες που τις γνώρισαν στον χορό, και κατέβηκαν οι κοπέλες (η μία έφερε και την αδερφή της) να μας συμπαρασταθούν. Μετά τον αγώνα είχαμε κάπου δύο ώρες κενό, και έτσι πήγα σε ένα ελληνικό εστιατόρειο δίπλα από την εκκλησία και φάγαμε. Στον μεσημεριανό αγώνα πήγαμε καλύτερα, το παλαίψαμε, έπαιγα μάλιστα και είχα δύο ριμπάουντ, αλλά χάσαμε με 4 πόντους (60-56). Σε αυτό το σημείο τελείωσε το τουρνουά για εμάς. Πάντως είχαμε το βράδυ και το επίσημο δείπνο της ΑΧΕΠΑ. Γυρίσαμε σπίτι, ετοιμαστήκαμε και στο σημείο αυτό είδα ότι έσπασα ένα από τα νύχια των ποδιών μου όπως είχε γίνει και στην Charlotte το 2012 και ότι είχα ξεχάσει να φέρω γραβάτα. Πήγαμε στο Λονγκ Μπητς και το ταξίδι ήταν δύσκολο λόγω κίνησης, η οποία μάλιστα για Λος Άντζελες δεν θεωρούνταν πολύ. Εκεί φτάσαμε σε σημείο όπου εν τέλει αναγκαστήκαμε να χωριστούμε σε 3 τραπέζια, δεν είχαν ορίσει άτομο ανά θέση με αποτέλεσμα όποιος ήρθε πρώτος. Εμείς ήρθαμε δυστυχώς στο τέλος. Η εκδήλωση ήταν κλασσική ΑΧΕΠΑ, ωραίο το φαϊ αλλά τίποτα το σοβαρό, και οι 7 εν τέλει έφυγαν αμέσως μετά το φαϊ διότι οι δύο αδερφές, η μία γκόμενα του άλλου οδηγου και οι δύο από την Ελλάδα, ήρθαν και τους πήραν στο σπίτι τους. Εγώ έμεινα ως το τέλος στις 9 και μετά γύρισα στο ξενοδοχείο. Δεν είχα τι να κάνω και έτσι διάβασα τους New York Times που μου έφερε η αδερφή μου. Η ώρα περνούσε και δεν ερχόντουσαν, εγώ βαριόμουνα και είπα να βγω και έτσι περπάτησα στη Sunset Boulevard για κανένα 45 λεπτό. Αν μη τι άλλο σε αυτό το σημείο είδα και εμπράκτως και το πόσο άσχετη είναι η συμβουλή των εν Ελλάδι φίλως το να πάω για κλαμπ εκεί από το Φρέσνο κάθε Παρασκευή. Πέραν του φοβερά κουραστικού ταξίδιού, τα κανονικά κλαμπ είναι West Hollywood, όχι στο Dodger Stadium όπου ήμουν. Οδικώς το να πάω ήθελε χρόνο, χώρια που δεν ήθελα να πάω μόνος μου. Πάντως στα 45 λεπτά που περπάτησα είδα παραπάνω μαγαζιά απ'ότι έχουμε στο Tower District στο Φρέσνο. Ποιά από αυτά όντως λειτουργούν ως κλάμπ άλλο θέμα και στις 10.30 δεν μπορούσα να καταλάβω, αλλά αν δεν είναι κλαμπ είναι σίγουρα μπαρ/εστιατόρεια. Έπεσα τα μεσάνυχτα, με ξύπνησε η αδερφή μου προς τις μία και μιλήσαμε στο τηλέφωνο, αλλά τα παιδιά δεν είχαν γυρίσει ακόμα. Έστειλα μυνήματα αλλά δεν ξέρω πότε γύρισαν, πάντως όταν ξύπνησα προς τις 7 και είχαν γυρίσει.

Προς το Λος Άντζελες

Στο Λος Άντζελες έχω πάει τελευταία φορά το 1992. Όσο ζω στο Φρέσνο δεν έχω καταφέρει να ξαναπάω, και όταν ήμουν στην Ανατολική Ακτή το είχα αναφέρει στους γονείς να πάμε ένα από τα Χριστούγεννα όπου πέρασα μαζί τους αλλά εν τέλει δεν συνέβει. Η τοπική οργάνωση της ΑΧΕΠΑ διοργανώνει τουρνουά μπάσκετ αυτό το Σαββατοκύριακο και εν τέλει έχω καταφέρει να αποκτήσουμε ομάδα (οι Υιοί του Περικλή το ήθελαν). Το προηγούμενο Σάββατο κάναμε την δεύτερη και τελευταία προπόνηση και την Παρασκευή φεύγουμε οδικώς. Όλα ωραία και καλά; Μπα, πρέπει να βάλω και το όνομα του άλλου οδηγού μήπως φτάσει νωρίτερα από εμένα (έστειλα e-mail αλλά φοβάμαι ότι πρέπει να τηλεφωνήσω) και βέβαια το γενικό άγχος που παθαίνω όταν η επιτυχία δεν εξαρτάται από εμένα μόνο. Το πρόγραμμα προβλέπει την Παρασκευή βράδυ έξοδο σε ένα μαγαζί εκεί κοντά, το Σάββατο επίσημο δείπνο της ΑΧΕΠΑ και Κυριακή ελληνική βραδυά. Φυσικά πρώτα πρέπει να φτάσουμε στο ξενοδοχείο όλοι καλά, συν με έπιασε μια μάνα να φροντίσω τα αγόρια της που είναι ακόμα μαθητές μην πάθουν κάτι. 'Ολα πιστεύω ότι θα πάνε καλά, αλλά ακόμα δεν έχω ξεκινήσει. Τέλος πάντων είμαι στο σημείο όπου όλα (σχεδόν) τα έχω κανονίσει και μόνο μπορώ να περιμένω.

Περιμένοντας λοιπόν άρχισα να κοιτάω για το μελλοντικό σχέδιο για το Λας Βέγκας. Βρήκα ιστοσελίδα με εξαιρετικές τιμές την τελευταία στιγμή, πχ την Πέμπτη μου έδινε τιμή $75/νύχτα για το MGM Grand την επομένη και το Σάββατο βράδυ. Το συγκεριμένο ξενοδοχείο κανονικά έχει προς τα $300/νύχτα. Όταν κοίταξα αυτό το Σαββατοκύριακο (που θα είμαι Λος Άντζελες) μου έδινε υψηλότερες τιμές και όχι το MGM Grand ή κάποιο άλλο καζίνο στο Strip. Τώρα $75 είναι αρκετά καλή τιμή για να την κοπανήσω επί τόπου και να οδηγήσω μερικές ώρες για το Λας Βέγκας, και είναι οδήγηση διότι η αεροπορική τιμή είναι λίγο υπερβολική. Ωστόσο δεν έχω κάποιον συνοδοιπόρο, ο Βολιώτης φίλος πρέπει να βγάλει εισιτήριο αν είναι να με συνοδεύσει και καθότι είναι στο Πόρτλαντ είναι διαδικασία, ιστοσελίδα αντίστοιχη για αεροπλάνα δεν ξέρω. Δεν είναι μία κατάσταση βλέπω φτηνό δωμάτιο ντου, θέλει διαδικασία στην περιπτωσή του. Πάντως λαμβάνοντας υπ'όψιν το πρόγραμμά μου, το νωρίτερο που μπορώ να την κοπανήσω Λας Βέγκας είναι σε έναν μήνα. Αυτό το Σαββατοκύριακό είμαι Λος Αντζελες, δύο αργότερα μετά στους γονείς και μάλλον δεν θέλω κοπάνα επί τόπου. Πότε όμως θα πάω στο Λας Βέγκας εξαρτάται από την παρέα μου περισσότερο, πιο εύκολα πάω εγω παρά ο έτερος. Ως προς το άλλο Λας Βέγκας, για τα 40α γενέθλια, είχα μία ενθουσιώδη ανταπόκριση από το ευεργέτη αν και δεν μου έδωσε αναλυτική απάντηση στα ερωτήματα που του έθεσα, μάλλον διότι δεν γνωρίζει. Μήπως θέλω από τώρα να κλείνω τα δωμάτια; Το βλέπω μετά το Λος Άντζελες μάλλον, δεν πιστεύω ότι θα καταφέρω κάτι σοβαρό εκεί (στην ΑΧΕΠΑ θα είναι κυρίως συνταξιούχοι) αλλά ας δώσω την ευκαιρία. Μπορεί να προκύψει τίποτα το ωραίο

Σχέδια

Μετά ωρίμου σκέψεως βλέπω να κάνω εκδήλωση στο Λας Βέγκας για τα γενέθλιά μου σε 10 μήνες. Αυτό που επίσης σκέφτηκα είναι ότι καλύτερα εγω ας πληρώσω το δωμάτιο, αν είναι σε στυλ Last Vegas να ζητήσω να έρθουν οι φίλοι και να πληρώσουν αυτοί το ξενοδοχείο, δεν βλέπω να έρχονται πολλοί. Όχι πως αν πληρώσω το δωμάτιο βλέπω να έρχονται πολλοί, σε τελική ανάλυση τους ζητάω να πληρώσουν το εισιτήριο για Λας Βέγκας και ιδίως για υπερατλαντικούς είναι αρκετά τα λεφτά. Σε κάθε περίπτωση άρχισα να κοιτάω πόσο θα κοστίσει τουλάχιστον προκαταρκτικά. Μετά την προηγούμενη ανάρτηση σκέφτηκα μερικά ακόμη άτομα, οπότε προβλέπω προς τους 25 προσκεκλημένους, από τους οποίους βλέπω να έρχονται προς τους 10. Τραπέζι σε κλαμπ στο Λας Βέγκας πάει από $600 για ένα 6 θέσιο κοντά στην τουαλέττα εώς 6,000 για το πρώτο τραπέζι πίστα στο Hakkasan. Εστω επιλέγω για 10 άτομα $1000, τα οποία πάνε προς τα $1500 διότι ο κανόνας είναι για 50% από το προϋπολογισμό σου βγαίνει το τραπέζι. Ως προς το δωμάτιο ψάχνω για ιστοσελίδα με ομαδικές τιμές, αλλά εώς τώρα δεν βρήκα καμία που να σου δείνει πολύ σοβαρή έκπτωση σε σχέση με το τι βρίσκω σε ατομικές τιμές. Έψαξα για 6 και 8 δωμάτια, πιθανόν στα 10+ να μου έδινε καλύτερη τιμή ανά δωμάτιο αλλά αμφιβάλλω αν θα είμαι εκεί. Τώρα ως προς συγκεκριμένες τιμές, πιο φτηνό το Stratosphere πάει προς $75/νύχτα/δωμάτιο, Excalibur $90, Hooters $100, SLS $110 και Circus Circus $120. Από αυτά τα ξενοδοχεία σε καμία περίπτωση δεν θέλω το Hooters, καλό το σημείο αλλά είναι σαν μπαρμπουτιέρα. Circus Circus πέρασα, δεν με εντυπωσίασε και όντως είχε υπερβολικά πολλά παιδάκια. Το SLS αδιαμφισβήτητα είχε το καλύτερο στυλ, αλλά όχι και τόσο καλή τοποθεσία. Με τα τώρα δεδομένα βλέπω το Excalibur. Τώρα όταν είχα κοιτάξει, 6 δωμάτια 2 νύχτες έβγαινε κάτω από $1500 αλλά δεν περιλαμβάνει resort fee. Ολα αυτά είναι φυσικά σχέδια επί χάρτου, έχω ρωτήσει 3 άτομα και όλοι ήταν κατ'εξοχήν θετικοί, αλλά όπως ξέρω πάρα πολύ καλά κανένας δεν ξέρει σε 10 μήνες τι διαθεσιμότητα θα έχει. Έστω αύριο στέλνω τις προσκλήσεις, ίσως απαντήσουν οι μισοί, οι άλλοι μισοί θα το αγνοήσουν και απο όσους απαντήσουν θα αλλάξουν την γνώμη τους μέχρι να έρθει ο Οκτώβριος. Συνεπώς μπορώ να ρωτήσω ορισμένους ακόμα, αλλά δία ταύτα πριν το καλοκαίρι δεν θα έχω, αν όχι τον ίδιο το Οκτώβριο. Δεν ξέρω ακόμη και ποιος θα παίζει σε ποιο κλαμπ τέτοια εποχή, χώρια που κανένα από τα 5 καζίνο που ανέφερα δεν έχει κλαμπ. Θα πρέπει όλους να τους μετακινήσω ομαδικά στο διπλανό καζίνο.

Χωρίς πρόγραμμα

Από την αρχή της σαιζόν στην τηλεόραση, κάπου τον Σεπτέμβριο - Οκτώβριο, όλο και κάτι έχω να δω. Είτε πρόκειται για σειρά η οποία πέφτει την ίδια ώρα με άλλη που βλέπω, είτε είναι βίντεο πχ της NASA που μόνο το Σαββατοκύριακο προλαβαίνω. Εάν τυχόν καθαρίσω κάπως, στη χειρότερη των περιπτώσεων απλά χαλαρώνω κάπως την Κυριακή φτάνοντας όμως στον ύπνο κουρασμένος. Αυτό το Σαββατοκύριακο έσπασε επιτέλους το καλούπι. Κατ'αρχήν πήγα στο γυμναστήριο πάλι, και ναι μεν δεν μου αρέσει σχετικά τι λέει η ζυγαριά, αλλά δεν παύω να είμαι ακόμα λεπτότερος απ'ότι τον Νοέμβριο. Κάθισα όλη την εβδομάδα και έβλεπα την τρίτη και τελευταία σαιζόν του Daredevil. Χτες το βράδυ, πιο αργά απ'ότι το επιθυμούσα, τελείωσα την σειρά. Σήμερα έκανα όλες τις δουλειές μου και πάλι είχα ελεύθερο χρόνο. Αν ήταν πιο φυσιολογική περίοδος πιθανόν να έπερνε παραπάνω, αλλά καθότι Φώτα είναι μικρή η κυριακάτικη εφημερίδα και καθότι κλειστή η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν έχω πολλά να δω. Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν οι Νέοι Ορίζοντες στην Ύστατη Θούλη. Καθότι η συγκεκριμένη σύγκλιση τελείωσε πλέον δεν υπάρχει ουρά. Έτσι κάθισα και έκανα κάτι που είχα να κάνω μήνες πολλούς: είδα ταινία στην τηλεόραση. Με την καλωδιακή τηλεόραση είναι δεδομένο ότι έχω αρκετές δωρεάν ταινίες, απλά σπάνια τις βλέπω. Έψαξα λοιπόν το απόγευμα και επιτέλους βρήκα ταινία που βρίσκω ενδιαφέρουσα και την έβαλα (το Independence Day Resurgence). Όπως και τις προηγούμενες φορές που έψαξα ταινία μπορεί να μου δίνει η καλωδιακή κάπου 1,000 δωρεάν ταινίες, σπάνια όμως είναι κάτι που μου προκαλεί ενδιαφέρον ή δεν έχω ξαναδεί. Κοίταξα και μπροστά το πρόγραμμα της τηλεόρασης: οι σειρές μου ξεκινάνε το άλλο Σαββατοκύριακο. Κοιτόντας μπροστά λοιπόν έχω να περάσω μια εβδομάδα χωρίς τις σειρές μου. Στην πράξη αμφιβάλλω ότι θα είναι πρόβλημα. Ας είναι καλά που μου έδωσα οι γονείς Amazon Prime και έχω κανά δυό σειρές να κοιτάξω. Χώρια που και στο Netflix έχω ουρές. Με άλλα λόγια δεν έχω πολλά νέα αφότου έφυγαν οι γονείς: Έδωσα τα δακτυλικά αποτυμώματα και τώρα περιμένω

Σχέδια για το 2019

Σήμερα το μεσημέρι πήγα στο USCIS και μου πήραν φωτογραφία και τα αποτυπώματα του δεξιού χεριού. Περίμενα μία ώρα για την σειρά μου, αλλά η όλη διαδικασία πήρε 5 λεπτά αν όχι λιγότερο. Ήμουν ο μόνος που περίμενε ο οποίος μιλούσε κυρίως αγγλικά, όλοι οι υπόλοιποι συννενοούνταν στα Ισπανικά. Επίσης δεν πρέπει να περίμεναν για υπηκόοτητα διότι τους πήρε παραπάνω χρόνο από εμένα. Μου έδωσαν και ένα βιβλιαράκι με το Όρος Rushmore για να προετοιμαστώ για τα επόμενα βήματα. Απ'ότι ξέρω δεν θα πάρει πολύ. Αυτό είναι το κατ'εξοχήν θετικό νέο της χρονιάς. Για τα υπόλοιπα δεν ξέρω. Φέτος γίνομαι 40 ετών, και αποτέλεσμα είναι να νιώθω μία έντονη αίσθηση αποτυχίας. Ναι, έχω το διδακτορικό και την δουλειά, αλλά όχι έτερον ήμιση. Πέρυσι τουλάχιστον βγήκα με ορισμένες, και το αποτέλεσμα δεν ήταν ιδιαίτερα θετικό. Φέτος ελπίζω σε καλύτερο αποτέλεσμα. Είδα την φωτογραφία που έβγαλα στο γυμναστήριο με το που γύρισα από Ελλάδα τον Σεπτέμβριο και από τότε έχω χάσει κάποιο βάρος. Ωστόσο δεν ξέρω ποιο είναι το σημείο καμπής, χώρια που θέλει έναν κάποιο χρόνο για να αλλάξουν οι φωτογραφίες στις ιστοσελίδες. Πολύ απλά δεν βγαίνω φωτό τόσο συχνα, συν οι διαφορές είναι μικρές. Το μέγα ερώτημα είναι το τι κάνει μία κοπέλα να επιλέξει δεξιά και όχι αριστερά. Υπάρχουν ιστοσελίδες που διαφημίζουν να σου βελτιώσουν το προφίλ σου διότι οι κοπέλες επιλέγους κατά μέσον όρο σε 30 δευτερόλεπτα. Δοκίμασα και μία πληρωμένη ιστοσελίδα, αλλά αποκαρδιώθηκα από το πάρα πολύ χαμηλό ποσοστό ανταπόκρισης. Επέλεξα εκατοντάδες κοπέλες, σε ορισμένες έβγαλα και την ψυχή μου, αλλά ο αριθμός που ανταποκρίθηκε αντιστοιχούσε στα δάκτυλα του ενός χεριού. Εν συνεχεία στο δεύτερο βήμα αρκετές απεδείχθησαν χωρισμένες, αν όχι με παιδί. Οι καλές ήταν στην αρχή, και μάλιστα μόνο με μία εν τέλει βγήκε, όχι πως προέκυψε κάτι. Θα δοκιμάσω την ιστοσελίδα για Έλληνες, αλλά αφότου γυρίσω από το Λος Αντζελες αν, όπως προβλέπω, δεν έχω θετικό αποτέλεσμα. Σε 2 1/2 εβδομάδες θα είμαι στην πόλη με τους μικρούς, και ναι μεν είναι μικρή η πιθανότητα αλλά όχι ανύπαρκτη. Πέραν τούτων διακοπές Ελλάδα θα είναι το καλοκαίρι αλλά μέχρι στιγμής τίποτα το συγκεκριμένο τύπου εισιτήριο, απλά λέω περί την 4η Ιουλίου. Καλύτερο όμως είμαι από τον Βολίωτη συνάδελφο τον οποίο το USCIS τον έχει στο περίμενε για την πράσινη κάρτα του, το ίδιο λουκι πέρασα προ πενταετίας και συμπάσχω μαζί του. Κάναμε κουβέντα αν είναι αυτός να μου έρθει ή να πάμε μαζίν Λας Βέγκας. Στο πρώτο του βγήκαν ακριβά το εισιτήρια, στο δεύτερο είμαστε ακόμα στο θεωρητικό, μάλλον περιμένουμε να γυρίσει από Ελλάδα. Οι διακοπές ως ανάγκη είναι κάτι που θα μου εμφανιστεί μάλλον τέλη Φεβρουαρίου το νωρίτερο, μπορώ να περιμένω να ξεμπερδέψουν φίλοι με τις υψηλότερες προτεραιότητες τους. Αν μη τι άλλο, κανένας άλλος φίλος δεν έχει έρθει σε επαφή για διακοπές μαζί μου.

Μία από τις τελευταίες σκέψεις που έκανα πριν φύγουμε για την αλλαγή του χρόνου στο καζίνο, και η οποία βγήκε ως γκρίνια στην οικογένειά μου, είναι ότι δεν μπορώ να σκεφτώ φίλους με τους οποίους να γιορτάσω τα 40α γενέθλια τον Οκτώβριο. Σκέφτηκα σοβαρά για ταξίδι στο Λας Βέγκας με φίλους όπως στην ταινία Last Vegas αλλά στο πιο νέο. Ποίος άραγε θα μπορεί να έρθει μαζί μου; Η υπόθεση εργασίας είναι ότι μένουν όλοι όπου θέλω πληρώνοντας το δωμάτιό τους, αλλά εγω πληρώνω για τραπέζι σε κλαμπ με πρώτο όνομα. Οι γονείς μου που τους το ανέφερα (όχι λεπτομέρειες) είπαν ναι, αλλά δεν είναι για νυχτερινή έξοδο όπως τους ανέφερα. Αυτός που είναι πιθανόν να έρθει είναι ο Βολιώτης συνάδελφος, αν βέβαια η δουλειά του το επιτρέπει. Ο πάλαι ποτέ του συγκάτοικος με τον οποίο έχει αυτός μαλλώσει αλλά όχι εγώ, παίζεται, του δίνω 50-50. Ο ευεργέτης είναι πιθανότερο να έρθει, αλλά καμία βεβαιότητα. Από Ελλάδα δεν βλέπω κανένα, να πω έστω στους δύο φίλους μου που βλέπω όταν έρχομαι Ελλάδα αλλά είναι πραγματικά απίθανο. Ο οικογενειάρχης έχει πει αρκετές φορές στο καφέ να βρούμε δύο χιλιάρικα να έρθουμε, και μετά ιδιαιτέρως εκμυστηρεύεται ότι για ξοδέψει τόσα για τον εαυτό του πρέπει να δώσει τα τριπλάσια για την οικογένειά του, και δεν τα έχει. Η λατρεία μου (άλλος συμφοιτητής αυτός) ή ο κολλητός του που μου ήρθε και επίσκεψη όταν Davis είναι ακόμη πιο απίθανο να κάνουν το ταξίδι αυτό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως μία συμφοιτήτριά μου κάνει αυτό τα ταξίδι, αυτή που πήγε διακοπές στην Κούβα, αλλά αυτή δεν παύει να είναι μητέρα και δεν βλέπω να τα αφήνει όλα για μία εβδομάδα για μένα. Άλλους συμφοιτητές από Ελλάδα δεν βλέπω, αλλά ίσως ένας συμμαθητής μου μπορεί, αν και μικρό ενδοχόμενο. Η αδερφή μου ίσως, αλλά το βλέπουμε και με βάση που θα την προσλάβουν και αν το φθινόπωρο. Δεν βλέπω καμία φίλη της, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Τώρα αν προχωρήσω στην Γαλλία, ίσως η Κυπρία που είναι στην Νέα Υόρκη έρθει, αλλά αυτή δεν μπόρεσε (ή μάλλον δεν ήθελε) να με δει όταν πήγα Νέα Υόρκη. Η άλλη ξανθιά και πολύ ωραία που είναι στην Κύπρο μου έχει πει ότι δεν μπορεί να πάρει άδεια δέκα ημέρες για διακοπές Αμερικη, αν και έχει το χρήμα. Προχωρόντας στο Blacksburg ήδη ανέφερα τους τρεις πιθανότερους, ως προς του υπολοίπους είναι απίθανο οιοσδήποτε να ενδιαφερθεί καν. Αυτός που σίγουρα ενδιαφέρεται αλλά δεν έχει λεφτά είναι ο Τεξανός φίλος. Το κακό είναι το πόσους λίγους φίλους έχω κάνει αφότου αποφοίτησα πριν 5 χρόνια. Από το Ράλεϋ αυτός που υπάρχει ένα μικρό ενδεχόμενο να έρθει είναι αυτός με τον οποίο ήμουν συγκάτοικος τον τελευταίο μήνα, εφόσον ο βουλευτής για τον οποίον δουλεύει του το επιτρέψει. Η παρέα με την οποία ήταν στο Ράλεϋ μπορεί να εμφανίστηκε σε έναν γάμο πρόσφατα (στον οποίο δεν με προσκάλεσαν) αλλά δεν τους βλέπω να μπορέσουν. Διασκορπίστηκαν όλοι τους πριν καν φύγω. Μικρότερη πιθανότητα υπάρχει με τον Παλαιστίνιο, αλλά και γι'αυτόν δεν έχω νέα. Ως προς τους φίλους εδώ Καλιφόρνια, ίσως θέλει να έρθει η μία συνάδελφος που είναι της μουσικής μου. Για τους άλλους συναδέλφους το βλέπω απίθανο για πολλούς λόγους. Μετά από την εκκλησία ίσως ο φίλος με τον οποίο βγαίνω για καφέ αραιά και που. Μπορεί με τους μικρούς να γίνει κάτι μετά το Λος Αντζελες, αλλά μόνο ένας εξ'αυτών είναι άνω των 21. Ο φίλος στο Ωκλαντ δεν μπορεί τον καλό καιρό. Τέλος ίσως να έρθει ο φίλος με τον οποίο πήγα το καλοκαίρι στην πόλη, αν τον αφήσουν από το Κολούμπια. Πραγματικά είναι λίγοι. Στην παράγραφο αυτή ανέφερα κάπου 20 άτομα. Αν 5 μπορέσουν, θα είναι κατόρθωμα. Το θέμα είναι, τι γίνεται αν είμαι μόνο εγώ, ο Βολίωτηςτο έτερον του ήμιση και οι γονείς μου; Θέλω ακόμα να το κάνω; Μέγα ερώτημα

Επιτέλους επίσκεψη στο σπίτι μου

Την Παρασκευή πήγα στο γραφείο και δούλεψα κανονικά εώς τις 5. Συννενοήθηκα με την αδερφή μου και όπως επιθυμούσαν καθάρισα τις πατάτες. Τώρα πρότεινα να βάλω και χοιρινό, κατάλαβα ότι μου είπαν ναι αλλά μάλλον είχαμε σπασμένο τηλέφωνο. Πάντως και αυτό το έβαλα στον φούρνο και μαγειρεύτηκε καλά. Με το που μπήκε το φαϊ στον φούρνο έφτασαν οι επισκέπτες. Πήρε έναν κάποιο χρόνο για να φτιάξουμε το σπίτι για να κοιμούνται 5 και επί τη ευκαιρία ανεβήκαμε όλοι πλην της μητέρας σε ένα σούπερ μάρκετ. Γυρνόντας το φαϊ ήταν έτοιμο και έτσι φάγαμε. Δεν ξαναβγήκαμε μετά, όλοι ήμασταν κουρασμένη. Σάββατο πρωϊ ανεβήκαμε στα εθνικά πάρκα Sequoia - Kings Canyon. Η διαδρομή πήρε λίγο πάνω από ώρα, με παύση για ανεφοδιασμό σε καύσιμα. Φτάνοντας στην είσοδο περιμέναμε σε ουρά: μία δασοφύλακας μας είπε ότι το πάρκο είναι μερικώς κλειστό λόγω χιονιού και επίσης ότι οι υπηρεσίες υπολειτουργούσαν. Το θετικό ήταν ότι δεν πληρώσαμε είσοδο, η οποία θα ήταν $35. Πήγα στη συστάδα δένδρων στρατηγού Γκράντ και είδαμε το τεράστιο δένδρο. Κάναμε τον γύρο μέσα στο μονοπάτι που γλιστρούσε και ύστερα ξεκινήσαμε για το σπίτι. Ενδιάμεσα σταματήσαμε σε σούπερ μάρκετ στον δρόμο. Φτάνοντας σπίτι ήμουν αρκετά κουρασμένος και κοιμήθηκα λίγο. Ο γαμπρός μου έβλεπε αγώνες μπάσκετ, αλλά εγώ με την αδερφή μου πήγαμε σινεμά. Το βράδυ πήγα στο event για το οποίο είχα αγοράσει εισιτήριο. Τους dj τους είχα ξαναδεί, και δεν ήταν τόσο καλοί όσο την προηγούμενη φορά που είχαν έρθει. Πάντως διασκέδασα.

Την επομένη το πρωϊ πήγαμε εκκλησία όπου μας είδε και ο εκτιμητής του νομού. Γυρίσαμε σπίτι αλλά δεν είχε ξεκούραση: αφότου έφαγα λίγο τους ανέβασα River Park για ψώνια. Κάναμε τον μεγάλο γύρο και ψώνισαν. Μετά γυρίσαμε σπίτι και εν τέλει ξεκουραστήκαμε λίγο. Ωστόσο δεν ήταν το τέλος: ανέβασα την αδερφή μου και τον σύζυγό της σε άλλα μαγαζιά. Την Δευτέρα δούλευα κανονικά το πρωϊ, αν και μας άφησαν νωρίς. Οι επισκέπτες ανέβηκαν στην παλιά πόλη του Κλόβις και μετά φάγαμε μαζί στο Βασκικό εστιατόρειο που είναι κοντά μου. Γύρισαν στο σπίτι μου, αλλά εγώ είχα λίγες ώρες ακόμα δουλειά. Γύρισα εν τέλει και εγω και τους βρήκα όλους οριζόντιους. Το μεσημερινό φαϊ ήταν πάρα πολύ και έτσι δεν χρειάστηκε να φάμε επί τόπου. Κοιμήθηκα λίγο, είδαμε τηλεόραση με βασικό σημείο αναφοράς την διαστημική αποστολή Νέοι Ορίζοντες, και μετά προς τις 9 φύγαμε για το καζίνο όπου είχαμε περάσει και πέρυσι Πρωτοχρονιά. Είχε άλλη μπάντα και είχε τον Austin Powers, όχι φυσικά τον κανονικό. Πάντως το πρόγραμμα ήταν καλύτερο από πέρυσι, όχι πως ήταν κακό τότε, και περάσαμε όλοι καλά. Το πρωϊ σήμερα έβγαλα μία βόλτα την αδερφή μου με το ζόρι και ύστερα μου έφυγαν. Αν και αυτή την στιγμή χαίρομαι καθότι ήταν εντατική διαδικασία το ταξίδι τους, από αύριο θα μου λείψουν πολύ, ήταν ωραίο να έχεις παρέα