Μετά το φαράγγι

Την επομένη του φαραγγιού, τελευταία ημέρα του Αυγούστου, ξύπνησα με τα πόδια ακόμα να πονάνε αλλά σε φυσιολογική ώρα επιτέλους. Το να κατέβω τα σκαλία ήταν δύσκολο, ένιωθα μεγάλη ενόχληση. Ετοιμασα όμως τα πράγματά μου και τα κατέβασα. Την ημέρα εκείνη πήγαμε πρώτα στο Καστέλλι Κισσάμου και περπατήσαμε στην προβλήτα. Μετά πήγαμε στα Φαλάσσαρνα όπου πρώτα είδαμε τον αρχαιολογικό χώρο και μετά κολυμπήσαμε. Το κακό είναι ότι μπαίνοντας άρχισα να χάνω την ισορροπία μου, ήταν μπροστά η μητέρα μου η οποία είχε σταματήσει διότι είχε παιδάκι μπροστά της με αποτέλεσμα να στραμπουλήξω το δεξί μου πόδι. Όλα δηλάδή τέλεια, δεν φτάνει που με ενοχλούσαν τα πόδια (κυρίως οι μύες), στραμπούληξα και το δεξι. Πάντως όσο κολυμπούσα ένιωθαν καλύτερα τα πόδια μου. Βγήκαμε από τα Φαλάσσαρνα και γυρίσαμε στο Κολυμπάρι. Εκεί μας βρήκε ένας κύριος, 85 ετών ο οποίος ήταν θύμα του ναζίσμου (οι Γερμανοί καθάρισαν το χωριό του όταν ήταν 10 διότι ήταν ένας αντιστασιακός από εκεί), θεολόγος με εκπαίδευση στην Γερμανία και πρόεδρος τα πρώτα 40 χρόνια στην Ορθόδοξη Πατριαρχική Ακαδημία του Κολυμπαρίου. Τον ανεβάσαμε σε ένα χωριό πιο πάνω όπου είχε συνέδριο η εταιρεία Κρητικών σπουδών, παρακολουθήσαμε δύο διαλέξεις και μετά πήγαμε στα Χανιά για το πλοίο. Είχαμε κλείσει καμπίνα να γυρίσουμε με το Ελευθέριος Βενιζέλος, αλλά αυτό κάηκε. Ετσι μας έβαλαν αεροπορική θέση στο Blue Galaxy, το οποίο είναι πολύ μικρότερο. Τουλάχιστον στο πλοίο έπαψαν να πονάνε να πόδια και ήταν απλά πιασμένο, πλην από το δεξιό χαμηλά όπου είχα το στραμπούληγμα. Πήραμε το πλοίο, δεν κοιμηθήκαμε καλά, αλλά τουλάχιστον το πρωϊ γυρίσαμε σπίτι όπου και οι τρεις την πέσαμε. Αργότερα σηκωθήκαμε και για μένα ακολούθησαν δουλειές με τις τράπεζες. Δεν κάναμε πολλά εκείνη την ημέρα. Την επομένη όμως πήγα στην Εύβοια με την μητέρα μου να φροντίσουμε εκείνο το εξοχικό. Το σπίτι ήταν καλά, δεν ήμασταν οι πρώτοι μετά από μήνες και έτσι ήταν συγιρισμένο. Πάντως βγήκα στον κήπο και έφτιαξα το αμπέλι, πλέον και το δεύτερο έφτασε σε σημείο όπου μπορεί να κρατηθεί από το οριζόντιο στην πέργολα. Είδα και ένα συμφοιτητή της αδερφής μου, του οποίου η οικογένοια δεν είναι σε καθόλου καλή οικονομική κατάσταση. Μιλήσαμε τη πρώτη ημέρα τηλεφωνικώς, την δεύτερη τον είδα και του αγόρασα το μεσημεριανό. Μετά γυρίσαμε στον Πειραιά. Η επομένη έμελε να είναι και η πιο κοινωνική ημέρα του καθότι είδα και συμφοιτητές μου αλλά και τον ξάδερφό μου που είχα να τον δω χρόνια. Γύρισα σπίτι και την επομένη το πρωϊ πήγα αεροδρόμιο να πετάξω. Αθήνα Φιλαδέλφια είδα 5 ταινίες, έφαγα στην Φιλαδέλφια (πανάκριβα) και μετά Σαν Φρανσίσκο. Από Σαν Φρανσίσκο πήγα Rockridge στους φίλους μας, τους είδα ένα ημίωρο και μου έδωσαν τσαντούλα με φαϊ. Μετά οδήγησα 3 ώρες σπίτι με την τελευταία να είναι πολυ δύσκολη και έφτασα στις 2 στο σπίτι μου. Πέντε ώρες αργότερα πήγα στην δουλειά όπου με περίμενε πολυ δουλειά η οποία είχε συσσωρευθεί όσο έλειπα. Τουλάχιστον μετά ήταν Σαββατοκύριακο και έτσι είχα χρόνο να ηρεμήσω και να έρθω στα εντάξει μου με την αλλαγή ώρας.