Μελλοντικές προοπτικές

Το πρόγραμμα μου σε αυτή την φάση είναι απλό: Μετα την δουλειά τις καθημερινές είτε θα πάω στην εκκλησία και θα βοηθήσω στην προτετοιμασία του φεστιβάλ, είτε θα κοιμηθώ και μετά θα πάω στο γυμναστήριο. Στην πρώτη περίπτωση βγαίνω πιο κουρασμένος σωματικά από την έλλειψη ύπνου, στην δεύτερη ίσως χάνω και βάρος, αν και ως προς αυτό δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Το κατά πόσον καταλήγω στο γυναστήριο επίσης παίζεται: την Τρίτη πήγα μεν αλλά κάθισα μόνο μισή ώρα διότι ήθελα ψώνια, την Πέμπτη κοιμήθηκα τόσο (έχασα την αίσθηση κατά πόσον είναι ημέρα ή νυχτα) που εν τέλει σηκώθηκα τόσο αργά που δεν πήγα καν. Μαλιστα η Πέμπτη με έκανε και σκέφτηκα σοβαρά: όταν στο Wilson το ωράριο μου διέλυσε έτσι τον ύπνο, μετά πραγματικά σκέφτηκα να παραιτηθώ. Ωστόσο σε αυτή την φάση γιατί να παραιτηθώ; Κάτι καλύτερο δεν βρίσκω. Δευτέρα και Τρίτη ήμουν με απόσπαση στον νομό. Η νομαρχία περισσότερο χαμαλοδουλειά έχει να κάνει, παρά τίποτα το σοβαρό. Η περιοχή απλά δεν έχει ιδιώτες, τουλάχιστον πρόθυμους να προσλάβουν άτομα προσόντων μου σε κατάλληλη θέση. Αυτό το οποίο ουσιαστικά περιμένω είναι το να αποκτήσω υπηκοότητα. Αυτό θα μου ανοίξει νέες θέσεις, αλλά προς το παρόν οι προοπτικές είναι περιορισμένες, πέραν του ότι το να αφήνω δουλειές σε τέτοια διαστήματα δεν προσελκύει μελλοντικούς εργοδότες. Είμαι παγιδευμένος στην θέση, προσπαθώ να εκδώσω τις δημοσιεύσεις (η πρώτη είναι σε καλό δρόμο) και πέραν τουτου δουλειά. Τουλάχιστον κάθε δύο εβδομάδες μπαίνει μισθός στον λογαριασμό μου. Δεν απέχει πολύ το φεστιβάλ, η κατεξοχήν περίοδος όταν γνωρίζεις τα άλλα μέλη της κοινότητας. Μετά, βλέπουμε...