Μελλοντικές προοπτικές

Το πρόγραμμα μου σε αυτή την φάση είναι απλό: Μετα την δουλειά τις καθημερινές είτε θα πάω στην εκκλησία και θα βοηθήσω στην προτετοιμασία του φεστιβάλ, είτε θα κοιμηθώ και μετά θα πάω στο γυμναστήριο. Στην πρώτη περίπτωση βγαίνω πιο κουρασμένος σωματικά από την έλλειψη ύπνου, στην δεύτερη ίσως χάνω και βάρος, αν και ως προς αυτό δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Το κατά πόσον καταλήγω στο γυναστήριο επίσης παίζεται: την Τρίτη πήγα μεν αλλά κάθισα μόνο μισή ώρα διότι ήθελα ψώνια, την Πέμπτη κοιμήθηκα τόσο (έχασα την αίσθηση κατά πόσον είναι ημέρα ή νυχτα) που εν τέλει σηκώθηκα τόσο αργά που δεν πήγα καν. Μαλιστα η Πέμπτη με έκανε και σκέφτηκα σοβαρά: όταν στο Wilson το ωράριο μου διέλυσε έτσι τον ύπνο, μετά πραγματικά σκέφτηκα να παραιτηθώ. Ωστόσο σε αυτή την φάση γιατί να παραιτηθώ; Κάτι καλύτερο δεν βρίσκω. Δευτέρα και Τρίτη ήμουν με απόσπαση στον νομό. Η νομαρχία περισσότερο χαμαλοδουλειά έχει να κάνει, παρά τίποτα το σοβαρό. Η περιοχή απλά δεν έχει ιδιώτες, τουλάχιστον πρόθυμους να προσλάβουν άτομα προσόντων μου σε κατάλληλη θέση. Αυτό το οποίο ουσιαστικά περιμένω είναι το να αποκτήσω υπηκοότητα. Αυτό θα μου ανοίξει νέες θέσεις, αλλά προς το παρόν οι προοπτικές είναι περιορισμένες, πέραν του ότι το να αφήνω δουλειές σε τέτοια διαστήματα δεν προσελκύει μελλοντικούς εργοδότες. Είμαι παγιδευμένος στην θέση, προσπαθώ να εκδώσω τις δημοσιεύσεις (η πρώτη είναι σε καλό δρόμο) και πέραν τουτου δουλειά. Τουλάχιστον κάθε δύο εβδομάδες μπαίνει μισθός στον λογαριασμό μου. Δεν απέχει πολύ το φεστιβάλ, η κατεξοχήν περίοδος όταν γνωρίζεις τα άλλα μέλη της κοινότητας. Μετά, βλέπουμε...

Τι μέλλον έχω;

Οι αλλαγές στην ρουτίνα είναι κάτι το καλό, υπό την έννοια ότι αλλάζουν την κανονικότητα και έτσι περνάει ένα φεγγάρι εώς την ομαλοποίηση. Το ζήτημα είναι η ομαλότητα, η ρουτίνα σε τελική ανάλυση όταν σκέφτεσαι το τι άραγε είναι η κανονικότητα και τι είναι στο μέλλον σου. Τότε είναι πραγματικά που το ζήτημα γίνεται σε ένα βαθμό και υπαρξιακό. Μέσα σε όλα υπάρχει και η κακή αλλαγή στην ρουτίνα: αυτή την εβδομάδα έφαγα και ένα σοβαρό κατσάδιασμα από τον προϊστάμενο μου για κάτι το αυθόρμητο που έκανα, το οποίο πίστευα ότι βοήθησε αλλά εν τέλει μάλλον ανακάτεψε την κατάσταση. Σε 4 μήνες έχω την αξιολόγησή μου, σε αυτή την φάση μάλλον θα ήθελα να παραμείνω στην θέση για να δείξω ότι μπορώ να κρατήσω μία θέση επί μακρόν. Όσο και να μην με ευχαριστεί το ωράριο, αν θέλω μία καλύτερη δουλειά ή και έτερον ήμιση χρειάζεται να δείξω ότι δεν είμαι ανίκανος για εργασία.

Για τρίτη εβδομάδα αύριο θα πάω να βοηθήσω στην προετοιμασία του φεστιβάλ. Καθότι έχουμε ένα μήνα και εώς το φεστιβάλ έχει γίνει τμήμα της ρουτίνας. Όπως και στις γενικές εξετάσεις αν εξαντληθώ από το καλοκαίρι Β με Γ Λυκείου, μετά θα σέρνομαι όταν έρθει η κρίσιμη ώρα. Ετσι αναγκαστηκα έχω να μειώσω τον ρυθμό με τον οποίο βοηθάω. Δεν μπορώ να πηγαίνω 3 φορές την εβδομάδα αν θέλω να βοηθήσω και στο τέλος. Αύριο βράδυ έχει ένα event κάπου στο Tower σε κάποιο μέρος που είναι μόνο για εκδηλώσεις όλων των ειδών. Επίσης σήμερα είναι η πρεμιέρα του Valerian και έχω πρόθεση να το δω. Ετσι σκοπεύω αύριο να βοηθήσω εώς τις 7-8 το αργότερο και την Κυριακή μάλλον δεν θα μείνω μετά την εκκλησία αλλά μετά από ξεκούραση θα πάω σινεμά. Το να βοηθάω στην προετοιμασία έχει ως αποτέλεσμα να γνωρίζω ανθρώπους της ηλικίας μου. Κατά πόσον μελλοντικα θα με οδηγήσει σε πιο σοβαρή παρέα ή και κάτι άλλο θα δείξει. Κατά το κλασσικό στην εκκλησία υπάρχουν άτομα που πιστεύουν ότι η κοπέλα Χ ή Ψ είναι τέλεια για μένα. Μετά από την προετοιμασία δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν αυτές ενδιαφέρονται καν, έστω και αν είναι μόνες.

Δεύτερα και Τρίτη ο εκτιμητής του νομού, αυτός ο οποίος οργάνωσε την εκδήλωση για την γενοκτονία, με θέλει στο γραφείο του και θα είμαι με απόσπαση. Θα δω πως θα πάει, αν δεν με θέλει η πόλη, ίσως με θέλει ο νομός.

Μετά το Λας Βέγκας

Μετά το Λας Βέγκας κάθε άλλο παρά κάθισα. Ηδη πηγαίνοντας με ενημέρωσε φίλος μου ότι θα με επισκευθεί. Με το καλό να έρθει τον Μάιο. Γυρνόντας πηγαίνω στην δουλειά και μου έρχεται ένα πολύ ευχάριστο μύνημα ότι η πρώτη δημοσίευσή μου έγινε δεκτή μετά από τις αλλαγές. Δεν μπορώ να πω ότι είχα την δυνατότητα να το πανηγυρίσω δεόντως, αλλά φυσικά και χάρηκα. Φυσικά θα πάρει λίγο χρόνο μέχρι να γίνει. Εν συνεχεία ξεκίνησε για εμένα και η προετοιμασία για το φεστιβάλ. Ο χρόνος όπου μπορώ να πάω είναι περιορισμένος λόγω του ωραρίου. Πάντως και το προηγούμενο και αυτό το Σαββατοκύριακο πήγα στην εκκλησία και βοήθησα να γίνει το παστίτσιο και ο μουσακάς. Την Τετάρτη πήγα και βοήθησα με τον μπακλαβά. Δεδομένο είναι ότι τα χέρια μου με πονάνε από την διαδικασία. Χτες το βράδυ πήγα στο Sun Kissed Summer Festival το οποίο είχε βασικό καλλιτέχνη τον Jordan Shuckley. Αυτός έπαιξε ένα ωραίο πρόγραμμα dream trance που μου άρεσε. Το κακό ήταν ότι το σώμα μου δεν ήταν και στην πιο ξεκούραστη φάση με αποτέλεσμα εν τέλει να φύγω κάπως νωρίς, 1.48. Επίσης, αν και ήλπιζα να λεπτύνω, δεν είδα κάτι πολύ ορατό σήμερο. Το δεδομένο όμως είναι ότι είμαι στην πιο γυμνασμένη φάση μου εδώ και χρόνια. Περιμένω να περάσει η ζέστη, αλλά φοβάμαι ότι όταν περάσει η ζέστη θα έχει πάψει να είναι καλοκαίρι.

Ταξίδι στο Λας Βέγκας τρίτο και τελευταίο μέρος

Πρωϊ Δευτέρας 3η Ιουλίου ξυπνάω και πηγαίνουμε με τον συνάδελφο στο Καζίνο Hard Rock όπου είχε παρκάρει το όχημά του. Το Hard Rock βρίσκεται έκκεντρα από το strip με αποτέλεσμα να έχει δωρεάν πάρκινγκ για όλους μπας και προσελκύσει κόσμο. Το να φτάσουμε εκεί ήταν περπάτημα μισής ώρας στην πρωϊνή ζέστη η οποία ήδη υπερέβαινε τους 30 Κελσίου. Κάναμε λίγα ψώνια από drug store, τυπώσαμε τα εισιτήρια για την νυχτερινή έξοδο με τον Diplo και μετά είδαμε καζίνο που είναι στην νότια άκρη του Strip. Μετά το ψεύτικο Παρίσι και Βενετία, είδαμε και την ψεύτικη Νέα Υόρκη εκτός των άλλων. Πλέον όμως τα πόδια μου είχαν κουραστεί συν το ότι η χτεσινή ηλίαση με είχε κάνει κάπως επιφυλακτικό. Ετσι γυρίσαμε στο καζίνο μας, γευματίσαμε και ξαπλώσαμε. Όταν σηκωθήκαμε εγω πήγα στο γυμναστήριο, το οποίο βρήκα μούφα, ουσιαστικά μόνο είχε κυλιόμενους διαδρόμους και ο συγκάτοικος στην πισίνα όπου τον έβλεπα από το γυμανστήριο. Εν συνεχεία το απόγευμα δεν ήθελα να περπατήσω πλέον σε καζίνο, είχα κουραστεί και ήθελα να κρατήσω δυνάμεις για το βράδυ. Ο φίλτατος είχε κουπόνι από το groupon για τεράστια margarita. Πήγαμε σε ταχυφαγείο στο Venetian όπου φάγαμε Μεξικάνικο συν την τεράστια (σχεδόν λίτρο) παγωμένη μαργκαρίτα. Σε όλο το ταξίδι ο φίλτατος ήταν συνέχεια στο tinder και ενώ ήμασταν στο φαϊ εν τέλει πήρε τηλέφωνο κάποια αλλά δεν του κάθισε. Ηταν ψιλοτσαντισμένος διότι ακριβώς μετά τόσο κόπο μηδεν, του μίλησε μεν αλλά δεν ήθελε να τον δει. Μετά γυρίσαμε προς το ξενοδοχείο, και εγω εν τέλει ήπια το ποτό, αν και το αλκοόλ το άκουγα. Ξάπλωσα πάλι λίγο, ετοιμαστηκα και φύγαμε στις 10 μαζί για το Encore.

Το συγκεκριμένο καζίνο δεν είναι ιδιαίτερα μακρύα. Βγαίνοντας, όντας καλοντυμένος, μου έκαναν πρόταση από το ξενοδοχείο μου αν ήθελα να πάω να δω κάποιο event δωρεάν. Φυσικά δεν μπορούσα να δεχτώ. Περπατήσαμε περί το τέταρτο και φτάσαμε στο καζίνο. Είχαμε φόβο μη τυχόν φάω πόρτα λόγω παππουτσίων, ωστόσο εν τέλει δεν είχαμε τίποτα να φοβηθούμε: ήταν ανοιχτή και η πισίνα με αποτέλεσμα οι μισοί να μπαίνουν με μαγιο. Η τιμή στην πόρτα ήταν 50 για άνδρες και 30 για κοπέλες, ευτυχώς που είχαμε αγοράσει online. Σκάναραν τα εισιτήρια και μπήκαμε μέσα. Ηταν ακόμα νωρίς, πριν τις 11 και έτσι η πίστα στην αρχή ήταν άδεια. Κάναμε το γύρο έξω: ο κόσμος ήταν στην πισίνα, αρκετοί έπιναν μπύρα με το σώμα μέσα ενώ κάποιοι λίγοι κολυμπούσαν κιόλας. Εξω δεν είχε πιστα να χορέψεις αλλά κόσμος καθόταν αντί να κάνει τίποτα, το πολύ περίμενε για ποτό. Μέσα μπήκα, πήρα gin and tonic που κόστισε $22 (το ποτήρι!) και πήγα στην πίστα όπου είχε αρχίσει να μαζεύει κόσμο. Εως τις 1 έπαιζε κυρίως παλαιότερες επιτυχίες ήτοι προς διετίας εώς πενταετίας. Καθότι είχα κουραστεί ξαναβγήκα έξω στην αυλή και εκεί έχασα τον συνοδοιπόρο διότι μετά οι πορτιέρηδες δεν με άφηναν να ξαναμπω από το κέντρο στην πίστα λόγω υπερφόρτωσης. Ο Diplo έπαιζε τωρινές επιτυχίες σε house και όχι μόνο. Δεν ήταν απόλυτα mainstream αλλά δεν το γύρισε σε trance ή hip hop. Με άλλα λόγια καλό πρόγραμμα αλλά όχι κάτι που να με ενθουσίασε. Τωρα επί σχεδόν μία ώρα είχα πάει μέσα μεν αλλά σε διάδρομο ανάμεσα σε τραπέζια όπου και ψιλοχόρευα. Εκεί λοιπόν με προσέγγισα δύο κοπέλες, μία μάυρη (ανοιχτόχρωμη) και μία άσπρη που φορούσαν μπανιερό και προσπάθησαν να με κάνουν να τους πάρω ποτό. Αν ήταν πιο όμορφες πιθανόν να δεχόμουν. Από την στιγμή όμως που ήταν τόσο ακριβό συν το ότι είχα κάνει κεφάλι με το τζιν, διότι συσσωρεύτικε με την μαργκαρίτα και είχε χρειαστεί πάνω από ώρα χορού για να ανακάμψω τους είπα ότι για μένα το αλκοόλ τελείωσε για απόψε και με άφησαν. Η περίπτωση αυτή ήταν εν τέλει η μόνη περίπτωση που είδα το Las Vegas ως αντιδραστήρας μοναχικών. Εν τέλει κατάφερα να βρω πλάγια είσοδο για την πίστα και χόρεψα εκεί για καμιά ώρα. Ηδη με πονούσε η πλάτη μου και από της μία ήμουν έτοιμος να κοιμηθώ. Καθότι όμως είχα ήδη πληρώσει και, σε τελική ανάλυση, νωρίς πάω για ύπνο στην Καλιφόρνια, κάθισα εώς λίγο μετά τις 3 και ξεκίνησα την επιστροφή. Εκείνη την φάση είχε ρίξει σε πιο hip hop, με του που βγήκα όμως το πήγε σε hard house. Τι να κάνω, γυρνάω σπίτι και εν τέλει ενώ ήμουν τουαλέττα πέφτω στον συγκάτοικο. Δεν ξερω αν και τι κατάφερε αλλά ενώ έπεσα εγώ στις 4 παρά αυτός γύρισε για ύπνο λίγο αργότερα.

Την επομένη εν τέλει μας ξύπνησε η καθαρίστρια στις 9:30. Εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρεία και εν τέλει κάναμε σχετικά νωρις check out. Πήγαμε στα οχήματά μας και χαιρετιστήκαμε. Εγω σταμάτησα εντός της πόλης σε επόμενη έξοδο και έφαγα και πήρα νερό για να πίνω, λίγο πριν το μεσημέρι. Στην έξοδο εκείνη είχε καζίνο αλλά φυσικά δεν μπήκα. Καθότι σχετικά άυπνος σκέφτηκα σοβαρά να σταματήσω σε καμία έξοδο ή σταθμό ανάπαυσης να ξαπλώσω λίγο στο αμάξι μου αλλά δεν το έκανα. Με την εξωτερική θερμοκρασία να είναι στους 120 Φαρενάιτ αν τυχόν έκλεινα το air condition θα έβραζα στο ζουμί μου. Δείπνησα σχεδόν Visalia και γύρισα σπίτι όπου εν τέλει ξάπλωσα. Δεν είδα μεν σόου με πυροτεχνήματα αλλά είδα κάποια πηγαίνοντας για ψώνια. Γενικά το ταξίδι μου άρεσε. Αν κάνενας άλλος μου το προτείνει, ευχαρίστως θα ξαναπάω.

Ταξίδι στο Λας Βέγκας δεύτερο μέρος

Η προηγούμενη ανάρτηση τελείωσε το πρωϊ της Κυριακής, όταν ξύπνησα από τον ύπνο. Σηκωθήκαμε με τον φίλο και αποφασίσαμε να πάμε να αγοράσουμε εισιτήρια για τον Diplo ο οποίος έπαιζε Δευτέρα βράδυ. Ανεβαίνουμε λοιπόν το Strip με κατεύθηνση το Encore όπου θα έπαιζε την επομένη το βράδυ με σκοπό να βγάλουμε εισιτήρια επί τόπου και να ρωτήσουμε για το κατά πόσον τα παππούτσια μου ήταν εντάξει ή θα μου έκανα κόλπα. Μπαίνουμε στο καζίνο, φτάνουμε στο κλαμπ και ήταν κλειστο. Καμία έκπληξη, ήταν ημέρα και δεν άνοιγε μέχρι αργά το βράδυ. Πάμε μετά στο γραφείο εισιτηρίων και ήταν και αυτό κλειστό. Ετσι πήγαμε στο concierge office όπου έξω από το γραφείο εισιτηρίων έλεγε να πας αν τυχόν έχεις ήδη εισιτήρια για να στα τυπώσουν. Περιμέναμε σε μια μικρή ουρά και μιλήσαμε με την υπεύθυνη. Μας λέει ότι ο μόνος τρόπος σε αυτή την φάση να αγοράσουμε εισιτήρια είναι online, η ιδια μπορεί μόνο να χρεώσει σε δωμάτια του αυτού καζίνο. Επίσης είπε ότι αν τυχόν κανένας πουλάει εισιτήρια στο strip είναι ψεύτικα. Ετσι πήγαμε λίγο πιο πέρα και κλείσαμε εισιτήρια, και εν συνεχεία προχωρήσαμε για φαϊ. Ας εξηγήσω όμως τι πάει να πει πουλάνε εισιτήρια στο strip.

Τα καζίνο του Λας Βεγκας έχουν πάρα πολλά θεάματα για να δεις. Ηδη ανέφερα τους διάσημους dj, το Σάββατο βράδυ έπαιζαν συγχρόνως Tiesto, Snake, Calvin Harris, Kaskade, Nervo, Steve Aoki και πάρα πολλοί άλλοι παρομοίου διαμετρήματος που δεν θυμάμαι. Η άλλη κατηγορία θεάματος είναι το για ενηλίκους και ναι μεν τα καζίνο δεν έχουν αυτά καθαυτά στριπτιτζάδικα αλλά είχαν καλλιτεχνικό πρόγραμμα πχ με κάντρυ και γυμνές χορεύτριες. Αντίστοιχα υπήρχε και σε ανδρικό, με το Magic Mike αλλά και το αυστραλιανό Thunder from Down Under. House δεν είναι η μόνη μουσική που έπαιζε, είχε συγκροτήματα και μεμονομένους τραγουδιστές όπως οι Boyz II Men και η Britney Spears. Για όσους όμως τους έλειπαν πιο συγκροτήματα εποχής είχε διάφορα υπερθεάματα με μουσική από την δεκαετία του 60, 70 και 80 (πια η εποχή του Έλβις έχει περάσει) και τραγουδιστές και χορευτές. Ετσι αν δεν πρόλαβες τους Led Zeppelin, μπορούσες να δεις συγκρότημα που τους έμοιαζε. Όταν λέω τους έμοιαζε δεν εννοώ drag queens, αν και είχε και ένα τέτοιο σόου με 75 drag queens. Το βασικό σόου για το οποίο είναι γνωστό το Λας Βέγκας από την δεκαετία του 1980 είναι το φιλικό για όλη την οικογένοια, ως επί το πλείστον τσίρκο. To Cirque de Soleil έχει περί τα δέκα σόου με το όνομά του σε διαφορετικά καζίνο, με Mystere ναι είναι το κλασικό και να έχει εισιτήριο πάνω από $200. Μάλιστα έχει και απομιμήσεις, ένα καζίνο είχε κάτι ονόματι le reve. Άλλο σόι θέαμα είναι η μαγεία, το καζίνο μας είχε τον Mac King για τον οποίο διαφήμιζε ότι είναι καλό σόου, αλλά πως θα μπορούσε άραγε να ανταγωνιστεί τον David Copperfield, Criss Angel και Pen and Teller οι οποίοι έπαιζαν συγχρόνως. Αν επιθυμούσες να διακεδάσεις με κωμμωδία είχε όλους τους κωμικούς που παίζουν ή έπαιζαν στην τηλεόραση, συν ορισμένους που ήθελαν ως εκεί να φτάσουν. Τελος υπήρχαν και θεατρικές επιλογές, το καζίνο μας έπαιζε Menopause the Musical το οποίο είναι το πλέον μακρόβιο θεατρικό σόου στην ιστορία του Λας Βέγκας (δείγμα του τι ηλικίας άτομα πηγαίνουν στην πόλη) ενώ διαφήμιζαν ένα επιτυχημένο θεατρικό από την Νεα Υόρκη ονόματι Συμβουλές για γυναίκες από γκέυ άνδρες στο οποίο πρωταγωνιστεί στην παράσταση του Λας Βέγκας η Kendra Wilkinson. Σε αυτά που ανέφερα δεν περιέλαβα τύπου τραινάκια του Λούνα Παρκ και παρόμοια που έχει η πόλη. Τώρα σε διάφορα σημεία του Strip και όχι μόνο υπάρχει μία υπηρεσία, πιθανότατα από τα ίδια τα καζίνο, η οποία πουλάει φτηνότερα εισιτήρια για τα σόου στο Strip. Δεν μου προκαλέι εκπληξη, όταν έχει το σόου με τα τραγούδια των Beatles από το Cirque de Soleil 10 φορές την εβδομάδα δεν μπορεί να τα πουλήσει όλα πάντα, και έτσι βγάζει σε προσφορά. Η ίδια υπηρεσία μπροσφέρει και εκπτώσεις σε εστιατόρια εντός καζίνο, έτσι βγάλαμε εισιτήριο για το μπουφέτ του Treasure Island και πήγαμε και φάγαμε. Μέγα σφάλμα υπό την έννοια ότι παραέφαγα και διέλυσα την ευκαιρεία να χάσω βάρος. Όχι πως εν τέλει δεν έχασα από το ταξίδι αλλά ήταν οριακό.

Μετά το φαϊ ακολούθησε ξάπλα, βόλτα σε ορισμένα ακόμη ξενοδοχεία και μετά είπαμε να πάμε να δούμε και το κέντρο του Λας Βέγκας. Κατ'αρχήν πήγαμε προς το SLS οδικώς με το δικό μου όχημα, ήθελα να το κινήσω, και παρκάραμε τρία τετράγωνα πιο πέραν. Το κλαμπ του, Κυριακή βράδυ έστω και 2 Ιουλίου, δεν ήταν ανοιχτό. Το ξενοδοχείο αυτό είναι μεν Las Vegas Boulevard αλλά είναι αρκετά μακρυά από την πλειοψηφία των ξενοδοχείων που είναι νοτιότερα. Περπατήσαμε όμως εώς το Stratosphere και ανεβήκαμε στο μπαρ που έχει στον 107ο όροφο. Η θέα του Strip είναι φοβερό αν και το ποτό κόστιζε όσο στο Cosmopolitan. Μετά μίαμιση με δύο ώρες πληρώσαμε, κατεβήκαμε και οδήγησα προς το αυτο καθ'αυτό κέντρο του Λας Βέγκας. Ηδη ανεβαίνοντας περάσαμε διάφορα μέρη του Λας Βέγκας σε στυλ παρεκκλήσι για γαμους με παπά Ελβις Πρίσλεϋ που βλέπεις σε ταινίες και σειρές αλλά δεν είναι στον πυρήνα του Strip. Καταλήξαμε στην Fremont Street η οποία είναι ένα φοβερό μέρος: έχει 4 καζίνο στην σειρά, ο ουρανός ειναι καλλυμένος με ηλεκτρονικη γιγαντοοθόνη όπου έπαιζε μουσική. Ο κόσμος χόρευε στον δρόμο ενώ κυκλοφορούσαν και από διάφορα σόου του τύπου Chippendales αλλά και ράπερ. Περπατήσαμε την οδό, είδαμε διάφορα που βλέπεις σε ταινίες όπως ο καουμπόυ από το Αγάπη μου μεγένθυνα το παιδί αλλά και πολλούς αστέγους και τελειωμένους. Είχε και ένα κλαμπ που έπαιζε ηλεκτρονική μουσική, ο συνάδελφος με ρώτησε αν ήθελα να μπω αλλά του απάντησα αρνητικά: είχα εξαντληθεί στις 01:30 συν νωρίτερα έπαθα και ηλίαση. Γυρίσαμε σπίτι και κοιμηθήκαμε. Τα υπόλοιπα την επόμενη φορά.

Ταξίδι στο Λας Βέγκας πρώτο μέρος

Η τελευταία και μόνη φορά που είχα πάει στο Λας Βέγκας ήταν το 1999 με την οικογένεια όλη. Μάλιστα δεν είχαμε μείνει καν στο Λας Βέγκας αλλά στο Lauphlin, μισή ώρα νοτιότερα. Δεν ήμουν 21, η αδερφή μου ήταν ανήλικη χώρια που το αυτοκίνητο έκανε κόλπα όταν φτάσαμε στην πόλη με αποτέλεσμα το ταξίδι μας να μην διαρκέσει ούτε μισή μέρα. Τουλάχιστον όμως πήγαμε στο Γκραντ Κάνυον, που ήταν και ο κύριος προορισμός μας. Αυτή τη φορά θα πήγαινα στην πόλη με τον Τεξανό φίλο, ή μάλλον θα τον έβρισκα εκεί καθότι αυτός έρχονταν από την ανάποδη κατεύθηνση.

Θα έλεγα ότι το ταξίδι ξεκίνησε την Πέμπτη βράδυ όταν επιτέλους πούλησα το παλιό μου αμάξι και εισέπραξα μετρητά. Καθότι δεν προλάβαινα πήρα και την παλιά πινακίδα και τα μετρητά στο ταξίδι. Έβαλα την βαλίτσα στο αμάξι μου, Παρασκευή πρωϊ το πάρκαρα σχετικά κοντά στην δουλειά το πρωϊ και το μεσημέρι έφυγα από την δουλειά με κανονική άδεια για μισή ημέρα. Σταμάτησα νότια για φαϊ και μετά πήρα τον 99 εώς το Bakersfield, το 58 για Barstow και τον Ι-15 για Λας Βέγκας. Έκανα παύση στο Boron, το οποίο είναι το μεγαλύτερο ορυχείο βόρακα στον κόσμο και θα άρεσε πολυ στον καθηγητή δενδροκομίας στο ΓΠΑ και ας είναι ένα τίποτα στην έρημα και λίγο αργότερα έπεσα σε κίνηση στην διασταύρωση του CA-58 με τον US-395: ο 58 γίνεται μία λωρίδα και έχει και φανάρι, με αποτέλεσμα να βγάλω καροτσάκι 7 μίλια σε 40+ λεπτά. Το κομμάτι από το Barstow εώς τα σύνορα Νεβάδας είναι φοβερά βαρετό παρά το ερημικό τοπίο, πιο ενδιαφέρον κομμάτι ήταν ένας σταθμός παραγωγής ηλιακής ενέργειας μέσω συγκέντρωσης ηλιακής ακτινοβολίας λίγο πριν τα σύνορα. Πέραν τούτων ο Ι-15 δεν έχει φτηνά καύσιμα στην Νεβάδα πριν φτάσεις στο ίδιο το Λας Βέγκας. Δεν είχα νερό μαζί μου στο ταξίδι, κάτι το οποίο έλυσα στην επιστροφή με αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την επιθυμία να βάλω καύσιμα να σταματήσω δύο φορές πριν βγω για το ξενοδοχείο. Τέλος πάντων φτάνω Λας Βέγκας σχεδόν με τον φίλο, αρχίζω να κάνω ψιλοσχέδια να βγω το βράδυ ιδίως όταν είδα μεγάλο όνομα να παίζει αλλά μετά από μικρή βόλτα εώς εστιατόρειο δίπλα από το ξενοδοχείο που έμενα (το Harrah's) με έπιασε πονοκέφαλος στις δέκα παρά και κοιμήθηκα. Εν τέλει το σχέδιο να βγω Παρασκευή φαγώθηκε από το οχτάωρο ταξίδι, το οποίο θα μπορούσα να το είχα συρρικνώσει κατά μία ώρα. Στις 1.15 το πρωϊ ξύπνησα αρκετά για να σκεφτώ σοβαρα έξοδο αλλά εν τέλει είπα να ολοκληρώσω την ύπνο μου.

Είχαμε κανονίσει να μην έχουμε καθαρίστρια με αντάλλαγμα έκπτωση στο φαϊ στο ξενοδοχείο, πρόταση που μας έκανε το ξενοδοχείο παρεπιπτόντως, και προσπάθησα να κρατήσω το δωμάτιο σχετικά καθαρό, αν και με τον συγκεκριμένο συγκάτοικο ο οποίος είναι φύσει ακατάστατος ήταν δύσκολο. Σάββατο πρωϊ πρώτη δουλειά ήταν το να πάω να καταθέσω τα μετρητά. Κοντινότερη Bank of America είναι στην Chinatown, μισή ώρα περπάτημα και επι τη ευκαιρία περάσαμε από τα μαγαζιά του Ceasar's Palace. Ήταν λιγότερο κιτς απ'ότι περίμενα, προσπάθησα να κάνουν τον χώρο σαν να περπατούσε δρόμο στην αρχαία Ρώμη αν και με επώνυμα καταστήματα σε μαγαζί με πρόσοψη αρχαίου ναού υπάρχει όριο. Παρότι ούτε 10 έκανε ήδη πάνω από 35 Κελσίου, καθότι πρώτη Ιουλίου περίμενα πίσω από κόσμο ο οποίος κατάθεται τον μισθό του και όταν τελειώσαμε φάγαμε δίπλα στην Chinatown. Εκ των υστέρων ήταν πιο λογικό γεύμα μας: αρκετό φαϊ σε καλή τιμή. Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μέσω πάλι καζίνο και για να πω την αλήθεια από την ζέστη και το φαϊ ξάπλωσα να κοιμηθώ. Πρεπει πάλι μετά το 9-10 ώρο την νύχτα να κοιμήθηκα καμία ώρα, πράγμα που έδειχνε το πόσο έλλειμα ύπνου και κούραση είχα από την δουλειά. Σηκώθηκα προς την 2 και πήγα στην πισίνα του ξενοδοχείου αφότου κοίταξα για το ποιος παίζει που, και είδα ότι μεγάλα ονόματα παίζουν εκείνο το βράδυ. Η πισίνα εκείνη την ημέρα ήταν εν τέλει το πιο κοντινο που έφτασα σε pool party, διότι παρότι ως χώρος δεν έλεγε τίποτα είχε dj και ο κόσμος απλά κάθονταν εκεί χωρίς σοβαρα να κολυμπάει και έπινε κυρίως μπύρες. Πραγματικά αν αυτό είναι το pool party να μου λείπει, προτίμησα να κολυμπήσω αν και αυτό σήμαινε ότι δεν γνώρισα κανένα. Ο συνάδελφος κάθισε σε μία γωνία και μιλούσε με δύο κοπέλες αλλά μου είπε ότι δεν έκανε τίποτα. Γυρίσαμε στο δωμάτιο, αλλάξαμε, και βγήκαμε να δούμε άλλα καζίνο. Η αλήθεια είναι ότι η υπερπραγματικότητα και το σχετικό κιτς του Las Vegas Strip είναι το βασικό αξιοθέατο. Πήγαμε λοιπόν στο δίπλα ξενοδοχείο το οποίο είναι σαν την Βενετία, μετά απέναντι στο επόμενο που είναι πιο κλασσικό Αμερικάνικο, στο εμπορικό κέντρο απέναντι όπου ο φίλος αγόρασε σορτσάκι και ύστερα στο Treasure Island όπου έχει να δεις τους Avengers αν είσαι πρόθυμος να πληρώσεις εισιτήριο. Μιλάμε για αξιοθέατο σε στυλ Ντίσνεϋλαντ. Με τα πόδια κουρασμένα εν τέλει γυρίσαμε στο δωμάτιο και αρχίσαμε να ψάχνουμε για νυχτερινή έξοδο: οι καλοί dj είχαν ήδη ξεπουλήσει, η τιμή τους ήταν μεγάλη, μιλάμε για $90 για τον Tiesto και μάλιστα Δευτέρα βράδυ αν είσαι άνδρας (και 60 ή 70 αν κοπέλα) ενώ και τα λιγότερα mainstream τύπου Nervo να έχουν νωρίτερα προς τα 50 αλλά να έχουν δύο ώρες πριν ανοίξουν οι πύλες σταματήσει να πουλάνε εισιτήρια. Ο φίλος μου είπε ότι αν περπατάς στο Strip με καλά ρούχα θα σταματήσουν και προσπαθήσουν να σε βάλουν σε κλαμπ. Είπα λοιπόν ας το δοκιμάσουμε και ξεκινήσαμε με προορισμό το Cosmopolitan που κατά τον ευεργέτη μου είναι ότι καλύτερο στο Λας Βεγκας περπατόντας από τον δρόμο και όχι τα καζίνο μέσα. Δεν μας προσέγγισε κανένας στον δρόμο ενδιάμεσα. Ωστόσο είδα κάτι που με έθλιψε: ο δρόμος ήταν γεμάτος κοπέλες με μόνο body paint και αγόρια με ρούχα σαν στριπερς που σου πρότεινα να βγάλεις φωτογραφία μαζί τους με αντάλλαγμα χρήμα, σαν τους Αγιοβασίληδες στο Συνταγμα. Θλιβερότατο κατά την γνώμη μου. Στο Cosmopolitan το κλαμπ ήταν sold out μία ώρα πριν ανοίξουν οι πύλες. Καθίσαμε για ποτό στο Chandelier το οποίο είναι ένα μπαρ μέσα στον πολυέλαιο σε τρία επίπεδα, ήμασταν στο μεσαίο. Οι τιμές ολίγον αλμυρές, η Pina Colada μου πήγε στα $16. Ηθελα να δω πόσο μέσα ήταν ο ευεργέτης ότι έχει τις καλύτερες κοπέλες το συγκεκριμένο καζίνο. Στην αρχή είχε πιο τυπικο κόσμο, όσο περνούσε η ώρα γίνονταν κάπως καλύτερος αλλά και πάλι μιλάμε ότι οι μόνες παρέες κοριτσιών ήταν bachelorette party. Δεν είχε μοναχικές κοπέλες να περιφέρονται ψάχνοντας. Τέλος πάντων μετά μιαμιση ώρα και να έχει πάει λίγο πριν τις 11 πληρώσαμε και φύγαμε, και είπα ας περάσουμε δίπλα από το Bellagio. Ε λοιπόν εκεί που περιφερόμασταν σταματάει το φίλο μια υπάλληλος και τον ρωτάει αν ενδιαφέρεται να παει δωρεάν στο κλαμπ του μαξαζιού. Είπε ναι αλλά δύο προσκλήσεις για να ερθω και εγώ. Η διαφορά μας ήταν ότι ο συνάδελφος φορούσε πουκάμισα και εγώ μόνο Lacoste. Πέραν τούτου ο συνάδελφος επίσης μάζευε χαρτακια και κοιτούσε, είχε ήδη μεγάλη συλλογή από καρτες escort τις οποίες μοίραζαν στον δρόμο στους διαβάτες. Πήγαμε στο μαγαζί, έκανε λίγο κόλπο ο πορτιέρης για τα παππούτσια μου τα οποία έμοιαζαν αθλητικά αλλά ο προϊστάμενος του είπε να με βάλει. Μπαίνουμε μέσα και έπαιζε μαύρη μουσική. Δεν μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα αλλά καθότι ήμουν δωρεάν δεν διαμαρτυρήθηκα κιόλας. Χόρεψα όσο γίνονταν και μετά στις 1 φύγαμε. Περάσαμε πάλι από το Ceasar's Palace το οποίο δεδομένων των υπηρεσιών του το βρήκα ανώτερο από το Cosmopolitan (κάθε Παρασκευή έχει τον Calvin Harris) και μετά ξενοδοχείο και ύπνος. Ανάμεσα περπάτημα, κολύμπι και χορό η κοιλιά μου είχε συρρικνωθεί. Αλλά τι έγινε τις επόμενες ημέρες στην επόμενη ανάρτηση.