Προς το Λας Βέγκας

Τα τελευταία τρία χρόνια το καλοκαίρι γυμναζόμουν ή κολυμπούσα με σκοπό να είμαι έτοιμος για την παραλία στην Ελλάδα όπου βρισκόμουν τέλη Ιουλίου - αρχές Αυγούστου. Φέτος δεν πρόκειται να πάω Ελλάδα το καλοκαίρι, απλά δεν έχω την άδεια. Αντ'αυτού θα πάω στο Λας Βέγκας αυτό το Σαββατοκύριακο. Με τον σκοπό αυτό αναπροσάρμωσα τον στόχο μου και, για να πω την αλήθεια, είμαι μεν πιο λεπτός από τον Απρίλιο αλλά σε καμία περίπτωση λεπτός. Τουλάχιστον όμως θα πάω γυμνασμένος, κάτι που μου επιτρέπει να χορέψω περισσότερο. Βασικό μου πρόβλημα είναι ο ύπνος διότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να φτάσω την Παρασκευή το βράδυ πλήρως ξεκούραστος. Η πρωϊνή έγερση με σκοτώνει, ελπίζω η οδήγηση να μην χειροτερεύσει το πρόβλημα.

Το ταξίδι στο Λας Βέγκας το βλέπω ως μία ακόμα απομυθοποίηση της Αμερικής. Οι φοιτητικές αδερφότητες δεν είναι οργανώσεις όπου γίνεται όργιο κάθε βράδυ, ανεξαρτήτως τι σε κάνει το Χόλυγουντ να πιστέψεις. Αν μη τι άλλο αυτά τα πάρτυ είναι καλό να αποφεύγει πριν κατηγορηθείς για σεξουαλικά εγκλήματα, των οποίων η τιμωρία ειναι δρακόντεια στην Αμερική. Spring Break τουλάχιστον στο Myrtle Beach ήταν πιο πολύ σαν φοιτητική εκδρομή στην Μύκονο παρά Πλατανιάς ή Μάλλια όταν έρχονταν οι Αγγλοι. Έχω ξαναπάει το 1999 με την αδερφή μου και τους γονείς Λας Βέγκας και ναι μεν πλέον άνω των 21 ετών θα είναι διαφορετικά, αλλά δεν προβλέπω να γίνει κάτι. Ωστόσο το εναλλακτικό, να κάτσω και να βράσω στο ζουμί μου στο Φρέσνο, είναι χειρότερο. Να δω πως θα φτάσω, σε τι κατάσταση θα είμαι, και τι θα καταφέρω εώς το τέλος