Η μάνα μου με ταϊζει ... κινουά

Μεγάλη Σαρακοστή σε μία χώρα η οποία δεν ξέρει από νηστεία και δεν έχει McΣαρακοστή σημαίνει ότι πρέπει να βρω λύσεις εκ των ενόντων. Βέβαια και εγώ βλέπω στο ίντερνετ διάφορα από πατερές που λένε ότι το να νηστεύεις από το φαϊ χωρίς να ελέγχεις τα άλλα πάθη σου είναι χειρότερο από το να μη νηστεύεις, αλλά τουλάχιστον προσπαθώ να κάνω αυτό το λίγο, το φαϊ. Καθότι μένω στην Καλιφόρνια οι επιλογές μου είναι ... εξωτικές. Το περίεργο φυσικά είναι όταν η εξωτικότητα προέρχεται από την μητέρα μου. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο επισκεύθηκα τους γονείς μου. Αρκετά κουραστικό το ταξίδι καθ'εαυτό, ιδίως καθότι δεν έχω πραγματικά προσαρμοστεί στην θερινή ώρα ακόμη. Έφτασα όμως, κοιμήθηκα δύο νύχτες και στην επιστροφή ως κλασσική Ελληνίδα μάνα με γέμισε φαϊ, μαγειρεμένο αλλά κυρίως αμαγείρευτο. Πέραν λοιπόν από κλασικά του τύπου ρύζι και ζυμαρικά, μου έδωσε και το νοτιοαμερικάνικο δημητριακό κινουά, το οποίο δεν μπορώ να πω ότι ποτέ με ενθουσίασε. Ωστόσο το να τρώω ζυμαρικά/ρύζι/ρύζι/ζυμαρικά είναι βαρετό, θα φάω και κινουά. Πέραν τούτων τίποτα το φοβερό, σπίτι δουλειά, δουλειά σπίτι, τηλεόραση. Δεν προβλέπω καμία μεγάλη συγκίνηση πριν το Πάσχα. Σήμερα έφτιαξα ρύζι με γάλα καρύδας, το Σάββατο 25η θα φτιάξω ψάρι και την επομένη θα δώσω ομιλία σχετική με την Ποντιακή Γενοκτονία στην εκκλησία. Παρ'όλ'αυτα δεν μπορώ να πω ότι βλέπω κάτι πολύ ενδιαφέρον μπροστά μου. Ας δω τώρα λίγη τηλεόραση...