Συνέδριο στην Τάμπα

Την επομένη που έκανα την προηγούμενη ανάρτηση (δηλαδή την Κυριακή) εν τέλει ο Σαλονικιός φίλος μου έστειλε μύνημα και πήγαμε και είδαμε τους Avengers. Η ημέρα πήγε καλύτερα απ'ότι περιμενα δηλαδή.

Η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι η 400στη από την αρχή του ιστολογίου. Δεν περίμενα ότι θα έφτανα σε αυτό τον αριθμό. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα της σημερινής ανάρτησης. Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν το συνέδριο της ASPRS που φέτος ήταν στην Tampa. Ήρθε ο Τεξανός φίλος μου και μαζί κατεβήκαμε οδικώς. Την νύχτα της Δευτέρας κοιμηθήκαμε στο Brunswick της Georgia και φτάσαμε την Τρίτη. Μετά από τις διατυπώσεις το βράδυ πήγαμε στο κοινωνικό συμβάν και μετά ακολούθησε παρέα με τους άλλους φοιτητές, οι οποίοι ήταν λίγοι λόγω της εξεταστικής. Το συνέδριο είχε συγχωνευτεί στην 1 1/2 ημέρα, έτσι η δεύτερη νύχτα έμελε να είναι η τελευταία. Μετά από αρκετές περιπέτειες βρήκα τους φοιτητές και καθίσαμε για ποτό. Γνώρισα και το νέο αίμα, και είδα ορισμένους από τους παλιούς γνώριμους. Την Πέμπτη, μετά από το συνέδριο ξεκίνησα στις 4 μμ το ταξίδι της επιστροφής και φτάσαμε σπίτι στις 3 τα χαράματα. Παρασκευή πήγα στην δουλειά μετά το μεσημέρι, δούλεψα αρκετά (δεδομένη της εξάντλησης) και γύρισα σπίτι πτώμα. Έκτοτε δεν έκανα και πολλά αλλά δεν ήθελα να κάνω και πολλά, απλά να καθίσω και να ξεκουραστώ. Εαν κάτι έβγαλα από το συνέδριο είναι ότι ορισμένα άτομα είναι overachievers, μία κοπέλα με την οποία είμαστα μαζί εθελοντές στο συνέδριο Pecora το 2011 είχε ήδη παιδί, ήταν χωρισμένη και σε εκείνη την φάση ήταν στο συμβούλιο των φοιτητών και έκανε το διδακτορικό. Πλέον διορίστηκε καθηγήτρια. Πραγματικά, συγκριτικά κατάφερα λίγα...