Επιτέλους έφτασε η ώρα να ανεβάσω την ανάρτηση που προσπαθώ να γράψω κανένα μήνα τώρα. Για το πως περνάω τώρα θα γράψω αργότερα, όταν τελειώσει το τριήμερο καθότι το να γράψω στο κατώτατο σημείο του μάλλον αντικειμενική εικόνα δεν θα δείξει. Ας περιμένω το τέλος του αυριανού πάρτυ του YAL. Ως προς τα της Ελλάδας, ας δούμε τι έχει να γίνει την Δευτέρα διότι ο μόνος τρόπος που φαίνεται ότι η Γερμανία θα συναινέση στο να καταργήσει το "μνημόνιο" θα είναι με μία "συμφωνία" που θα προβλέπει τα ίδια αλλά δεν θα λέγεται "μνημόνιο".
Ειμαστε περίπου 25-30 χρόνια στο μέλλον, οι τρεις εξερευνητικές αποστολές στον Άρη έχουν τελειώσει και ήρθε η ώρα του αποικισμού. Φυσικά όπως ξέρει κανένας μακροχρόνιο παρατηρητής του διαστημικού προγράμματος παίζεται κατα πόσον θα γίνει σε 20 χρόνια η πρώτη αποστολή στον Άρη και επίσης αγνοούμαι πως θα είναι η τεχνολογία σε 30 χρόνια, αλλά ας κάνουμε αυτές τις υποθέσεις προς το παρόν. Είναι πιθανόν το πρώτο θερμοκήπιο να έχει στηθεί για τις εξερευνητικές αποστολές, αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν το χρονικό διάστημά τους, ιδίως της πρώτης (30 ημέρες στην επιφάνεια), είναι πιθανόν να υπάρχει υποδομή αλλά όχι ανάγκη διότι θα έχουν μεταφερθεί όλα τα τροφίματα από την γη. Ωστόσο πιστεύω θα γίνουν πειράματα να δούμε τι όντως μπορεί να αναπτυχθεί σε θερμοκήπιο στον Αρή, πριν αρχίζουμε να βασιζόμαστε σε αυτό. Λογικά θα χρησιμοποιήσουμε κατά το δυνατόν τα ίδια το δυνατόν υλικά και τις ίδιες μεθόδους με την γη για να ελαχιστοποιήσουμε το ρίσκο. Πάντως υπάρχει μία πολύ ωραία παρουσίαση του ΜΙΤ για τα σχέδια του Mars One που λέει πως τα τωρινά σχέδιά τους για αποικισμό του Άρη στερούνται ρεαλιστικότητας και θα οδηγήσουν σε καταστροφή, ας μοιραστώ λίγη από τη σοφία μου από την πτυχιακή μου, πριν απο 11 χρόνια.
Πρώτα απ'όλα ξεκινάμε με το μέγεθός και το υλικό κάλυψης. Το πολυαιθυλένιο μπορεί να είναι το υλικό κάλυψης στο 90%+ των γήινων θερμοκηπίων, αλλά για τον Άρη είναι ανεπιθύμητο: είναι ευαίσθητο στην υπεριώδη ακτινοβολία (κιτρινίζει) και είναι διάφανο στην υπερυθρη. Το γυαλί είναι υπερβολικά ευαίσθητο για να αντέξει σε ένα διαπλανητικό ταξίδι, οπότε μιλάμε ουσιατικά για ακρυλικό ή πολυανθρακικό υλικό κάλυψης, το οποίο ήταν το τρίτο υλικό για το οποίο μάθαμε στη σχολή με όλα τα πλεονεκτήματα PET και γυαλιού αλλά άθραυστο και ακριβό. Φτάνοντας στον Άρη συναρμολογούμε το θερμοκήπιο, συγκολλούμαι τα φύλλα ώστε να είναι αεροστεγές και στήνουμε απο κάτω το σύστημα εισαγωγής αρειανής ατμόσφαιρας. Επίσης αυτό που χρειαστούμε είναι συμπυκνωτής οξυγόνου, σαν αυτόν που είχαμε για την γιαγιά στα τελευταία της, διότι η παραγωγή οξυγόνου από ένα θερμοκήπιο που παράγει αρκετή τροφή για 4 άτομα είναι τέτοια που προκαλεί κίνδυνο πυρκαγιάς και τοξικότητα οξυγόνου, ικανή να σκοτώσει το πλήρωμα. Είναι δεδομένο ότι το θερμοκήπιο θα έχει δική του ατμόσφαιρα και δεν θα επικοινωνεί με τον άερα του χώρου διαβίωσης. Καθότι η εναλλακτική είναι να κουβαλήσουμε όλο το οικοσύστημα με το οποίο γίνεται η δέσμευση του αζώτου στο έδαφος (κάτι που θα γίνει σταδιακά), οι πρώτες καλλιέργειες στον Άρη θα είναι υδροπονικές με όλο την τροφή να προέρχεται από την υγρή φάση. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να έχουμε μονάδα παραγωγής αζωτούχων λιπασμάτων (ή έστω αμμωνίας) στην Αρειανή μας αποικία. Βέλτιστο υπόστρωμα είναι η χρήση αρειανού εδάφους, αλλά καθότι στην πρώτη καλλιεργητική περίοδο δεν θα ξέρουμε την μακροχρόνια αντοχή του, ας ξεκινήσουμε με υλικά που γνωρίζουμε καλό, όπως ο υαλοβάμβακας και το cocopeat που χρησιμοποίησα στην πτυχιακή μου στην Πορτογαλία.
Η πρώτη όμως καλλιέργεια δεν θα χρεαστεί κανένα υπόστρωμα, θα είναι άλγη όπως η σπιρουλίνα (την οποία έχει αναγνωρίσει η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ως αναγκαίο τμήμα της τροφής αστροναυτών) και η χλωρέλλα (την οποία έχουν ήδη καλιεργήσει οι Σοβιετικοί στο διάστημα σε πειράματα). Θα βάλουμε την ελάχιστη αναλογία οξυγόνου/διοξειδίου που απαιτεί η άλγη (νομίζω 40% διοξείδιο του άνθρακα, παραπάνω είναι τοξικό), θα προσθέσουμε στο υδατικό διάλλυμα τα αναγκαία θρεπτικά συστατικά και θα βάλουμε μπρος την αντλία για την ανακύκλωση του διαλλυματος. Η άλγη χρειάζεται μόνο έναν πάγκο με έκθεση στον ήλιο (για φωτοσύνθεση) συν λίπασμα για να αναπτυχθεί. Επιλέον υλικό που χρειάζεται το θερμοκήπιο είναι τεχνητός φωτισμός για περιπτώσεις αμμοθύελας (πολυ τακτικές την άνοιξη), κουβέρτα για τις κρύες νύχτες (το καλοκαίρι στον ισημερινό η θερμοκρασία είναι -50 Κελσίου, πόσο μάλλον χειμώνα εκτός ισημερινού) και τεχνητή θέρμανση. Μετά από μερικές ημέρες εώς το πολύ εβδομάδας η άλγη θα έχει καταναλώσει το διοξείδιο και θα ρίξει την ατμόσφαιρική του σύσταση υπό του 2%. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο μπορούμε να καλλιεργήσουμε και ανώτερα φυτά τύπου ντομάτα. Βέβαια ειδικά η ντομάτα αλλά και πολλά άλλα φυτά έχουν ανάγκη επικονιαστη τύπου μέλισσες. Όταν το διοξείδιο πέφτει υπό του 2% θα είσάγουμε αρειανό αέρα μέσω αντλίας (συγκέντρωση 96% διοξείδιο) ενώ όποτε ανεβαίνει το οξυγόνο πάνω απο την επικίνδυνη περιοχή θα το αφαιρούμε μέσω του συμπυκνωτή. Τελικό αποτέλεσμα ότι η ατμόσφαιρα αρκετά σύντομα θα προσεγγίζει την γίηνη ως προς τα συστατικά παρά την αρειανή με μία βασική διαφορά, θα υπάρχει παραπάνω αργό. Δεν γνωρίζω ποιο είναι το αποτέλεσμα του αργού στην ανάπτυξη των φυτών, αλλά καθότι μάλλον καλύτερο είναι να συντηρησουμε την γίηνη ατμόσφαιρα καλό θα ήταν να το αφαιρούμε παρά να το αφήνουμε να συσσωρεύεται. Το μείγμα των καλλιεργειών που θα έχουμε θα δημιουργηθεί σε συνεργασία και με διατροφολόγους αλλά ένα είναι δεδομένο: θα χρειαστούμε και ζωικές τροφές ή εστω μανιτάρια για την βιταμίνη Β12. Με αποκλειστικά φυτικές τροφές οι άποικοί μας θα πάθουν διαστημικό σκορβούτο. Για καλό και για κακό όμως ας κουβαλήσουν και έναν χρόνο τρόφιμα, αν τυχόν τίποτα αποτύχει.
Ειμαστε περίπου 25-30 χρόνια στο μέλλον, οι τρεις εξερευνητικές αποστολές στον Άρη έχουν τελειώσει και ήρθε η ώρα του αποικισμού. Φυσικά όπως ξέρει κανένας μακροχρόνιο παρατηρητής του διαστημικού προγράμματος παίζεται κατα πόσον θα γίνει σε 20 χρόνια η πρώτη αποστολή στον Άρη και επίσης αγνοούμαι πως θα είναι η τεχνολογία σε 30 χρόνια, αλλά ας κάνουμε αυτές τις υποθέσεις προς το παρόν. Είναι πιθανόν το πρώτο θερμοκήπιο να έχει στηθεί για τις εξερευνητικές αποστολές, αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν το χρονικό διάστημά τους, ιδίως της πρώτης (30 ημέρες στην επιφάνεια), είναι πιθανόν να υπάρχει υποδομή αλλά όχι ανάγκη διότι θα έχουν μεταφερθεί όλα τα τροφίματα από την γη. Ωστόσο πιστεύω θα γίνουν πειράματα να δούμε τι όντως μπορεί να αναπτυχθεί σε θερμοκήπιο στον Αρή, πριν αρχίζουμε να βασιζόμαστε σε αυτό. Λογικά θα χρησιμοποιήσουμε κατά το δυνατόν τα ίδια το δυνατόν υλικά και τις ίδιες μεθόδους με την γη για να ελαχιστοποιήσουμε το ρίσκο. Πάντως υπάρχει μία πολύ ωραία παρουσίαση του ΜΙΤ για τα σχέδια του Mars One που λέει πως τα τωρινά σχέδιά τους για αποικισμό του Άρη στερούνται ρεαλιστικότητας και θα οδηγήσουν σε καταστροφή, ας μοιραστώ λίγη από τη σοφία μου από την πτυχιακή μου, πριν απο 11 χρόνια.
Πρώτα απ'όλα ξεκινάμε με το μέγεθός και το υλικό κάλυψης. Το πολυαιθυλένιο μπορεί να είναι το υλικό κάλυψης στο 90%+ των γήινων θερμοκηπίων, αλλά για τον Άρη είναι ανεπιθύμητο: είναι ευαίσθητο στην υπεριώδη ακτινοβολία (κιτρινίζει) και είναι διάφανο στην υπερυθρη. Το γυαλί είναι υπερβολικά ευαίσθητο για να αντέξει σε ένα διαπλανητικό ταξίδι, οπότε μιλάμε ουσιατικά για ακρυλικό ή πολυανθρακικό υλικό κάλυψης, το οποίο ήταν το τρίτο υλικό για το οποίο μάθαμε στη σχολή με όλα τα πλεονεκτήματα PET και γυαλιού αλλά άθραυστο και ακριβό. Φτάνοντας στον Άρη συναρμολογούμε το θερμοκήπιο, συγκολλούμαι τα φύλλα ώστε να είναι αεροστεγές και στήνουμε απο κάτω το σύστημα εισαγωγής αρειανής ατμόσφαιρας. Επίσης αυτό που χρειαστούμε είναι συμπυκνωτής οξυγόνου, σαν αυτόν που είχαμε για την γιαγιά στα τελευταία της, διότι η παραγωγή οξυγόνου από ένα θερμοκήπιο που παράγει αρκετή τροφή για 4 άτομα είναι τέτοια που προκαλεί κίνδυνο πυρκαγιάς και τοξικότητα οξυγόνου, ικανή να σκοτώσει το πλήρωμα. Είναι δεδομένο ότι το θερμοκήπιο θα έχει δική του ατμόσφαιρα και δεν θα επικοινωνεί με τον άερα του χώρου διαβίωσης. Καθότι η εναλλακτική είναι να κουβαλήσουμε όλο το οικοσύστημα με το οποίο γίνεται η δέσμευση του αζώτου στο έδαφος (κάτι που θα γίνει σταδιακά), οι πρώτες καλλιέργειες στον Άρη θα είναι υδροπονικές με όλο την τροφή να προέρχεται από την υγρή φάση. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να έχουμε μονάδα παραγωγής αζωτούχων λιπασμάτων (ή έστω αμμωνίας) στην Αρειανή μας αποικία. Βέλτιστο υπόστρωμα είναι η χρήση αρειανού εδάφους, αλλά καθότι στην πρώτη καλλιεργητική περίοδο δεν θα ξέρουμε την μακροχρόνια αντοχή του, ας ξεκινήσουμε με υλικά που γνωρίζουμε καλό, όπως ο υαλοβάμβακας και το cocopeat που χρησιμοποίησα στην πτυχιακή μου στην Πορτογαλία.
Η πρώτη όμως καλλιέργεια δεν θα χρεαστεί κανένα υπόστρωμα, θα είναι άλγη όπως η σπιρουλίνα (την οποία έχει αναγνωρίσει η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ως αναγκαίο τμήμα της τροφής αστροναυτών) και η χλωρέλλα (την οποία έχουν ήδη καλιεργήσει οι Σοβιετικοί στο διάστημα σε πειράματα). Θα βάλουμε την ελάχιστη αναλογία οξυγόνου/διοξειδίου που απαιτεί η άλγη (νομίζω 40% διοξείδιο του άνθρακα, παραπάνω είναι τοξικό), θα προσθέσουμε στο υδατικό διάλλυμα τα αναγκαία θρεπτικά συστατικά και θα βάλουμε μπρος την αντλία για την ανακύκλωση του διαλλυματος. Η άλγη χρειάζεται μόνο έναν πάγκο με έκθεση στον ήλιο (για φωτοσύνθεση) συν λίπασμα για να αναπτυχθεί. Επιλέον υλικό που χρειάζεται το θερμοκήπιο είναι τεχνητός φωτισμός για περιπτώσεις αμμοθύελας (πολυ τακτικές την άνοιξη), κουβέρτα για τις κρύες νύχτες (το καλοκαίρι στον ισημερινό η θερμοκρασία είναι -50 Κελσίου, πόσο μάλλον χειμώνα εκτός ισημερινού) και τεχνητή θέρμανση. Μετά από μερικές ημέρες εώς το πολύ εβδομάδας η άλγη θα έχει καταναλώσει το διοξείδιο και θα ρίξει την ατμόσφαιρική του σύσταση υπό του 2%. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο μπορούμε να καλλιεργήσουμε και ανώτερα φυτά τύπου ντομάτα. Βέβαια ειδικά η ντομάτα αλλά και πολλά άλλα φυτά έχουν ανάγκη επικονιαστη τύπου μέλισσες. Όταν το διοξείδιο πέφτει υπό του 2% θα είσάγουμε αρειανό αέρα μέσω αντλίας (συγκέντρωση 96% διοξείδιο) ενώ όποτε ανεβαίνει το οξυγόνο πάνω απο την επικίνδυνη περιοχή θα το αφαιρούμε μέσω του συμπυκνωτή. Τελικό αποτέλεσμα ότι η ατμόσφαιρα αρκετά σύντομα θα προσεγγίζει την γίηνη ως προς τα συστατικά παρά την αρειανή με μία βασική διαφορά, θα υπάρχει παραπάνω αργό. Δεν γνωρίζω ποιο είναι το αποτέλεσμα του αργού στην ανάπτυξη των φυτών, αλλά καθότι μάλλον καλύτερο είναι να συντηρησουμε την γίηνη ατμόσφαιρα καλό θα ήταν να το αφαιρούμε παρά να το αφήνουμε να συσσωρεύεται. Το μείγμα των καλλιεργειών που θα έχουμε θα δημιουργηθεί σε συνεργασία και με διατροφολόγους αλλά ένα είναι δεδομένο: θα χρειαστούμε και ζωικές τροφές ή εστω μανιτάρια για την βιταμίνη Β12. Με αποκλειστικά φυτικές τροφές οι άποικοί μας θα πάθουν διαστημικό σκορβούτο. Για καλό και για κακό όμως ας κουβαλήσουν και έναν χρόνο τρόφιμα, αν τυχόν τίποτα αποτύχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου