Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει 5 μέρες κοσκινίζει...

Οι καιρός στο Raleigh θέρμανε και μετά ξαναχιόνισε χτες. Δεν μπορώ να πω ότι έκανα και τίποτα το φοβερό πέραν από το να διαβάσω το βιβλιο μου, για το οποίο θα γράψω μελλοντικά. Έκανα και προσπάθειες για κοινονικοποιηθώ περισσότερο, φαίνεται να έχουν σχετική επιτυχία: κατά το κλασσικό πρέπει να προσπαθήσεις 5 μπας και πετύχει το 1. Οι ειδήσεις συνεχίζουν να έρχονται κυρίως από Ελλάδα, εδώ τίποτα το φοβερό.

Μετά λοιπόν την φοβερή και τρομερή διαπραγράτευση αυτό που καταφέραμε μάλλον θα το χαρακτήριζα μία τρύπα στο νερό. Ο Ελληνικός λαός ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ για να διαπραγματευτεί τέλος στην λιτότητα και το μνημόνιο. Κατά το κλασσικό αγνοούσε από που θα προέλθουν τα λεφτά με τα οποία θα λήξει η λιτότητα. Υπήρξε πολύ συνθηματολογία συνομωσίας με αποτέλεσμα να μην καταλάβουνε την ουσία: οι αγορές δεν μας εμπιστέυονται για να μας δανεισουν και οι έταιροι έχουν σοβαρή εσωτερική πιέση της κοινής γνώμης να μην το κάνουν. Καθότι δεν μπορούμε να τυπώσουμε και χρήμα, εν αντιθέσει με τις ιδέες της Ραχήλ Μακρή, η λιτότητα δεν ήταν επιλογή που μπορούσε να αλλάξει η Αθήνα. Εν τέλει υπήρξε σημάδι εναντίον της λιτότητας απο την ΕΚΤ ακριβώς πριν τις εκλογές, το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Ωστόσο για να επωφεληθεί η Ελλάδα όφειλε να είναι σε καθεστώς επιτήρησης. Δυστυχώς μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας, όταν άλλα λέγαμε μέσα, άλλα έξω και άλλα κάναμε. Επι δεκαετίες ο μόνος τρόπος να πλουτίσεις ήταν να κάνεις καμία δουλειά με το δημόσιο με όποιον τρόπο, ηθικό και ανήθικο. Αποτέλεσμα πολλά λεφτά κρύφτηκαν κάτω από το χαλί, τόσο από το που ήρθαν και το που ξοδεύτηκαν. Την περίοδο του πρώτου μνημονίου η πολιτική των πράσινων υπουργών ήταν πως να μην εφαρμόσουν τον μνημόνιο, με αποτέλεσμα το χειρότερο χάλι του δευτέρου.

Ήρθε η ώρα της διαπραγμάτευσης και το μεγαλο κατόρθωμα ήταν η .. μετονομασία. Δυστυχώς η αριστερά τα έχει τέτοια. Πήραμε λοιπόν ότι δεν θα γίνουν τα μέτρα στο e-mail Χαρδούβελη, τα οποία τουλάχιστον αν γίνονταν θα μας έβγαζαν από το μνημόνιο όσο επώδυνα και να ήταν. Τελικό αποτέλεσμα θα είναι να χρειαστούμε μία τρίτη δανειακή σύμβαση, και αυτή βεβαίως δεν θα δωθεί χωρίς όρους. Εν τέλει ανάμεσα σε οξύ πόνο τώρα και χρονίο πόνο μετά, επιλέξαμε το δεύτερο. Η κυβέρνηση βρίσκεται ακόμα στην φάση ανοχής από την κοινωνία, ας δούμε σε 6 μήνες όταν έρθουν τα μέτρα που πονάνε και η πλειοψηφία ανακαλύψει ότι έγινε μία τρύπα στο νερό τι έχει να γίνει.

Χιόνι και διαπραγματεύσεις

Η εβδομάδα αυτή χαρακτηρίστικε κυρίως από το χιόνι έξω στους δρόμους, που έκανε τις μετακινήσεις δύσκολες. Κατάφερα μεν να πάω στο γραφείο ορισμένες ημέρες, στο σούπερ μάρκετ όμως πήγα μόλις χτες το βράδυ. Τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι έτρωγα τα φαγητά στο ψυγείο και την κατάψυξη και έτσι θα ξεκινήσω την νηστεία χωρίς κανένα αρτύσιμο φαϊ στο ψυγείο μου. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα πέραν από την δουλειά παρακολουθούσα και τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλες. Πραγματικά ωδινεν όρος και έτεκεν μυν. Αφού λοιπόν έκαναν τους σκληρούς επι 3 εβδομάδες, υπέγραψαν μια συμφωνία για μια επέκταση του μνημονίου που δεν λέγετε μνημόνιο, η οποία θα αξιολογηθεί από τους τρεις θεσμούς οι οποίοι δεν θα λέγονται τρόικα, και ενδιάμεσα θα διαπραγματευτούμαι απλά τον τρόπο που θα γίνουν οι δημοσιονομικές προσαρμογές. Η νέα κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν θα ληφθούν φέτος νέα υφεσιακά μέσα, αλλά αυτό πρέπει να εκριθεί από τους δανειστές. και η χαλάρωση που ανήγγειλε ο Βαρουφάκης δεν φαίνεται να είναι η ερμηνεία του Σόιμπλε. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα της κυβέρνησης είναι ότι κατάφερε να επεκτείνει το μνημόνιο κατά τρόπο αρεστό στον ... Λαφαζάνη (και τους συν αυτό). Κατά τα άλλα μία τρύπα στο νερό. Καθότι η κυβέρνηση είναι μόλις 3 εβδομάδων μπορεί ακόμα να παραμυθιάζει τους ψηφοφόρους της, κατά την τρόπο που ο ΕΛΑΣ εμφάνισε ορισμένες ήττες του ως νίκες (βλέπε μάχη της Αμφισσας). Όταν με το καλό ανακαλύψει η κυβέρνηση ότι το να ακολουθήσουμε ορισμένα οικονομικά πρότυπα είναι διεθνή δέσμευση της χώρας και ότι είναι αδύνατον να έχουμε και την πίτα ολόκληρη (προνόμια συμμετοχής ΕΕ) και το σκύλο χορτάτο (όπου σκύλος οι συνδικαληστρικές αριστοκρατίες, τύπου λιμενάρχοντες, ΓΕΝΟΠ κλπ) είναι αδύνατον. Να δούμε τι έχει να γίνει όταν με το καλό έλθει η ώρα να ψηφιστούν αντιδημοφιλή μέτρα από την βουλη...

Εάν κάτι ελπίζω για την επόμενη εβδομάδα είναι λιγότερο χιόνι. Πέραν αυτού προβλέπεται ένας καφές, και βλέπουμε. Πάντα από την θεωρία στην υλοποίηση υπήρχε χάσμα

Το τριήμερο που έγινε τετραήμερο

Σήμερα είναι ακριβώς ένας χρόνος από την ημέρα που παρουσιάσα το διδακτορικό μου. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα της συνάρτησης, τι κατάφερα ή δεν κατάφερα αυτόν τον χρόνο. Ο χρονικός ορίζοντας είναι πιο περιορισμένος, τι έγινε τώρα στο μέσον του Καρναβαλιού. Η ιστορία ξεκινάει την Τσικνοπέμπτη. Ως ανέμενα δεν έγιναν πολλά, βγήκα το μεσημέρι με έναν συνάδελφο και φάγαμε και πήγα μόνος και είδα το Jupiter Ascending. Η ταινία δεν ήταν αριστούργημα, δεν ήταν και κάτι το πολύ φοβερό αλλά ήταν ευχάριστος τρόπος να περάσω ένα δίωρο. Παρασκευή πήγα στην δουλειά, πήρα μάλιστα και λίγη δουλειά σπίτι και μετά μάλλον ύπνος. Το μέγιστο που κατάφερα ήταν να πάω γυμναστήριο. Σάββατο, του Αγίου Βαλεντίνου, μηδέν. Από το πρωϊ ήξερα πως δεν θα γίνονταν τίποτα, απλά το απόγευμα το επιβεβαίωσα. Ουσιαστικά το απόγευμα βρέθηκα με δύο επιλογές, είτε να κατέβω μόνος σε μία πόλη όπου δεν ξέρω κανέναν και να ελπίσω στο καλύτερο, είτε να κάτσω σπίτι. Η δεύτερη πρόταση είναι κάτι που το σκέφτηκα σοβαρά, εν τέλει όμως την απέρριψα, δεν ήξερα κανένα μέρος που να έλεγε ότι είναι για μοναχικούς αλλά βασικότερο ήταν ότι είχε φοβερό κρύο και αέρα. Ωστόσο είχα έναν άσσο στο μανίκι, την Κυριακή ήταν προγραμματισμένο αποκριάτικο γεύμα από το YAL. Το απόγευμα της Κυριακής πηγαίνω στο σπίτι κουβαλώντας ένα μπουκάλι Πόρτο (το οποίο απεδείχθει δημοφιλές) όπου βρήκα και γνώρισα καμία 30αριά νέους και έκανα νέες ελπίζω παρέες για έξοδο. Η Δευτέρα ήταν αργία από την δουλεια. Υπήρχε πρόβλεψη για πολύ χιόνι το βράδυ που επαληθεύτηκε (πολύ για τα δεδομένα του Raleigh). Την ημέρα βγηκα για βολτα στα μαγαζιά και μετά από ψώνια πήγα στο σπίτι. Κανόνικα σήμερα θα πήγαινα στο γραφείο αλλά λόγω χιονιού ήταν κλειστό. Έτσι δούλεψα όσο δούλεψα από το σπίτι. Ελπίζω άυριο να πάω γραφείο, είναι δύσκολο να κάθομαι σπίτι τόσο καιρό μόνος. Βλεπουμε για το Σαββατοκύριακο αυτό τι θα γίνει

Το αρειανό θερμοκήπιο

Επιτέλους έφτασε η ώρα να ανεβάσω την ανάρτηση που προσπαθώ να γράψω κανένα μήνα τώρα. Για το πως περνάω τώρα θα γράψω αργότερα, όταν τελειώσει το τριήμερο καθότι το να γράψω στο κατώτατο σημείο του μάλλον αντικειμενική εικόνα δεν θα δείξει. Ας περιμένω το τέλος του αυριανού πάρτυ του YAL. Ως προς τα της Ελλάδας, ας δούμε τι έχει να γίνει την Δευτέρα διότι ο μόνος τρόπος που φαίνεται ότι η Γερμανία θα συναινέση στο να καταργήσει το "μνημόνιο" θα είναι με μία "συμφωνία" που θα προβλέπει τα ίδια αλλά δεν θα λέγεται "μνημόνιο".

Ειμαστε περίπου 25-30 χρόνια στο μέλλον, οι τρεις εξερευνητικές αποστολές στον Άρη έχουν τελειώσει και ήρθε η ώρα του αποικισμού. Φυσικά όπως ξέρει κανένας μακροχρόνιο παρατηρητής του διαστημικού προγράμματος παίζεται κατα πόσον θα γίνει σε 20 χρόνια η πρώτη αποστολή στον Άρη και επίσης αγνοούμαι πως θα είναι η τεχνολογία σε 30 χρόνια, αλλά ας κάνουμε αυτές τις υποθέσεις προς το παρόν. Είναι πιθανόν το πρώτο θερμοκήπιο να έχει στηθεί για τις εξερευνητικές αποστολές, αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν το χρονικό διάστημά τους, ιδίως της πρώτης (30 ημέρες στην επιφάνεια), είναι πιθανόν να υπάρχει υποδομή αλλά όχι ανάγκη διότι θα έχουν μεταφερθεί όλα τα τροφίματα από την γη. Ωστόσο πιστεύω θα γίνουν πειράματα να δούμε τι όντως μπορεί να αναπτυχθεί σε θερμοκήπιο στον Αρή, πριν αρχίζουμε να βασιζόμαστε σε αυτό. Λογικά θα χρησιμοποιήσουμε κατά το δυνατόν τα ίδια το δυνατόν υλικά και τις ίδιες μεθόδους με την γη για να ελαχιστοποιήσουμε το ρίσκο. Πάντως υπάρχει μία πολύ ωραία παρουσίαση του ΜΙΤ για τα σχέδια του Mars One που λέει πως τα τωρινά σχέδιά τους για αποικισμό του Άρη στερούνται ρεαλιστικότητας και θα οδηγήσουν σε καταστροφή, ας μοιραστώ λίγη από τη σοφία μου από την πτυχιακή μου, πριν απο 11 χρόνια.

Πρώτα απ'όλα ξεκινάμε με το μέγεθός και το υλικό κάλυψης. Το πολυαιθυλένιο μπορεί να είναι το υλικό κάλυψης στο 90%+ των γήινων θερμοκηπίων, αλλά για τον Άρη είναι ανεπιθύμητο: είναι ευαίσθητο στην υπεριώδη ακτινοβολία (κιτρινίζει) και είναι διάφανο στην υπερυθρη. Το γυαλί είναι υπερβολικά ευαίσθητο για να αντέξει σε ένα διαπλανητικό ταξίδι, οπότε μιλάμε ουσιατικά για ακρυλικό ή πολυανθρακικό υλικό κάλυψης, το οποίο ήταν το τρίτο υλικό για το οποίο μάθαμε στη σχολή με όλα τα πλεονεκτήματα PET και γυαλιού αλλά άθραυστο και ακριβό. Φτάνοντας στον Άρη συναρμολογούμε το θερμοκήπιο, συγκολλούμαι τα φύλλα ώστε να είναι αεροστεγές και στήνουμε απο κάτω το σύστημα εισαγωγής αρειανής ατμόσφαιρας. Επίσης αυτό που χρειαστούμε είναι συμπυκνωτής οξυγόνου, σαν αυτόν που είχαμε για την γιαγιά στα τελευταία της, διότι η παραγωγή οξυγόνου από ένα θερμοκήπιο που παράγει αρκετή τροφή για 4 άτομα είναι τέτοια που προκαλεί κίνδυνο πυρκαγιάς και τοξικότητα οξυγόνου, ικανή να σκοτώσει το πλήρωμα. Είναι δεδομένο ότι το θερμοκήπιο θα έχει δική του ατμόσφαιρα και δεν θα επικοινωνεί με τον άερα του χώρου διαβίωσης. Καθότι η εναλλακτική είναι να κουβαλήσουμε όλο το οικοσύστημα με το οποίο γίνεται η δέσμευση του αζώτου στο έδαφος (κάτι που θα γίνει σταδιακά), οι πρώτες καλλιέργειες στον Άρη θα είναι υδροπονικές με όλο την τροφή να προέρχεται από την υγρή φάση. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να έχουμε μονάδα παραγωγής αζωτούχων λιπασμάτων (ή έστω αμμωνίας) στην Αρειανή μας αποικία. Βέλτιστο υπόστρωμα είναι η χρήση αρειανού εδάφους, αλλά καθότι στην πρώτη καλλιεργητική περίοδο δεν θα ξέρουμε την μακροχρόνια αντοχή του, ας ξεκινήσουμε με υλικά που γνωρίζουμε καλό, όπως ο υαλοβάμβακας και το cocopeat που χρησιμοποίησα στην πτυχιακή μου στην Πορτογαλία.

Η πρώτη όμως καλλιέργεια δεν θα χρεαστεί κανένα υπόστρωμα, θα είναι άλγη όπως η σπιρουλίνα (την οποία έχει αναγνωρίσει η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ως αναγκαίο τμήμα της τροφής αστροναυτών) και η χλωρέλλα (την οποία έχουν ήδη καλιεργήσει οι Σοβιετικοί στο διάστημα σε πειράματα). Θα βάλουμε την ελάχιστη αναλογία οξυγόνου/διοξειδίου που απαιτεί η άλγη (νομίζω 40% διοξείδιο του άνθρακα, παραπάνω είναι τοξικό), θα προσθέσουμε στο υδατικό διάλλυμα τα αναγκαία θρεπτικά συστατικά και θα βάλουμε μπρος την αντλία για την ανακύκλωση του διαλλυματος. Η άλγη χρειάζεται μόνο έναν πάγκο με έκθεση στον ήλιο (για φωτοσύνθεση) συν λίπασμα για να αναπτυχθεί. Επιλέον υλικό που χρειάζεται το θερμοκήπιο είναι τεχνητός φωτισμός για περιπτώσεις αμμοθύελας (πολυ τακτικές την άνοιξη), κουβέρτα για τις κρύες νύχτες (το καλοκαίρι στον ισημερινό η θερμοκρασία είναι -50 Κελσίου, πόσο μάλλον χειμώνα εκτός ισημερινού) και τεχνητή θέρμανση. Μετά από μερικές ημέρες εώς το πολύ εβδομάδας η άλγη θα έχει καταναλώσει το διοξείδιο και θα ρίξει την ατμόσφαιρική του σύσταση υπό του 2%. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο μπορούμε να καλλιεργήσουμε και ανώτερα φυτά τύπου ντομάτα. Βέβαια ειδικά η ντομάτα αλλά και πολλά άλλα φυτά έχουν ανάγκη επικονιαστη τύπου μέλισσες. Όταν το διοξείδιο πέφτει υπό του 2% θα είσάγουμε αρειανό αέρα μέσω αντλίας (συγκέντρωση 96% διοξείδιο) ενώ όποτε ανεβαίνει το οξυγόνο πάνω απο την επικίνδυνη περιοχή θα το αφαιρούμε μέσω του συμπυκνωτή. Τελικό αποτέλεσμα ότι η ατμόσφαιρα αρκετά σύντομα θα προσεγγίζει την γίηνη ως προς τα συστατικά παρά την αρειανή με μία βασική διαφορά, θα υπάρχει παραπάνω αργό. Δεν γνωρίζω ποιο είναι το αποτέλεσμα του αργού στην ανάπτυξη των φυτών, αλλά καθότι μάλλον καλύτερο είναι να συντηρησουμε την γίηνη ατμόσφαιρα καλό θα ήταν να το αφαιρούμε παρά να το αφήνουμε να συσσωρεύεται. Το μείγμα των καλλιεργειών που θα έχουμε θα δημιουργηθεί σε συνεργασία και με διατροφολόγους αλλά ένα είναι δεδομένο: θα χρειαστούμε και ζωικές τροφές ή εστω μανιτάρια για την βιταμίνη Β12. Με αποκλειστικά φυτικές τροφές οι άποικοί μας θα πάθουν διαστημικό σκορβούτο. Για καλό και για κακό όμως ας κουβαλήσουν και έναν χρόνο τρόφιμα, αν τυχόν τίποτα αποτύχει.

Το chicken game και το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης

Από πριν φύγω για το Blacksburg -και πριν παρεξηγηθούνε κάποιοι πέρασα καλά και ευχαριστώ για την φιλοξενία- έλεγα να γράψω μία ανάρτηση για τα αίτια και τους μύθους της κρίσης τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι υπήρχε συνωμοσία για να μπει η Ελλάδα στην κρίση. Δυστυχώς η πατρίδα μας δεν είναι τόσο σημαντική ώστε να παρακολουθείται τόσο επισταμένως από τους διεθνείς διαμορφωτές γνώμης, ούτε Ιράν είμαστε να  θέλουν να μας κρατήσουν κάτω για να εκβιάσουν γεωπολιτική αλλαγή. Υπάρχουν ξένα κέντρα που θέλουν το κακό της χώρας μας κυρίως στην Τουρκία και την Αλβανία αλλά δεν ήταν ικανά να προκαλέσουν την κρίση: Η κρίση ξεκίνησε όταν το χρηματιστικό κεφάλαιο μυρίστηκε αίμα από το σορτάρισμα ελληνικών τίτλων και όταν με την κρίση αξιοπιστίας που έφερε η οικονομική κρίση του 2008 άρχισε μία γενική υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των πιο αδύναμων κρατών. Εάν θέλουμε ξανά οι αγορές να μας εμπιστευτούν οφείλουμε να εμφανίσουμε πάλι χαρακτηριστικά οικονομικής εμπιστοσύνης του τύπου ανταγωνιστική οικονομία και ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Ο βασικός μύθος που κυκλοφόρησε απ΄έξω ήταν ότι τα λεφτά πήγαν στους άσωτους Έλληνες για να συνεχίσουν την τρυφηλή ζωή. Η πλειοψηφία των χρημάτων των μνημονίων πήγε για να αποπληρωθούν παλιά δάνεια, όχι για τις καταναλωτικές δαπάνες του κράτους. Υπάρχει ιδίως στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώμματα μια αδυναμία κατανόησης πως λειτουργεί η παγκόσμια οικονομία η οποία έχει ως αποτέλεσμα να μην κατανοεί ο κόσμος ούτε πως μπήκαμε ούτε πως θα βγούμε. Θυμάμαι άρθρο του οικονομικού Βήματος το 1994, όταν με κορόιδευαν επειδή διάβαζα αυτές τις σελίδες, που έλεγε ότι η πραγματική άυξηση 1% πάνω από τον πληθωρισμό και την αύξηση της παραγωγικότητας είχε ως αποτέλεσμα μείωση της διεθνής ανταγωνιστικότητας που η τότε κυβέρνηση πίστευε ότι μπορούσε να αντέξει η Ελληνική Οικονομία. Εαν γίνονταν μόνο μία χρονιά ίσως, αλλά μείωσης της ανταγωνιστικότητας λόγω αύξησης των μισθών άνω της παραγωγικότητας ήταν κάτι που συνέβει όλες σχεδόν τις χρονιές της μεταπολίτευσης. Την ίδια περίοδο του άρθρου είχαμε τους προμηθευτές των αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών να διαμαρτύρονται διότι οι αυτοκινητοβιομηχανίες απαιτούσαν να τους προσφέρουν μια "Κινεζική τιμή" στα εξαρτήματά τους 40% λιγότερο από την τότε τιμή καταλόγου. Εαν επιθυμούσαμε να διατηρήσουμε το μερίδιο της Ελλάδας μας στον Διεθνή Καταμερισμό Εργασίας οφείλαμε όχι απλά να μην αυξάνουμε το μισθολογικό κόστος άνω της παραγωγικότητας αλλά να βρούμε τρόπο και να το μειώσουμε. Δυστυχώς το διεθνές οικονομικό σύστημα είναι άδικο, το ζήτημα δεν ήταν να έχουμε αναδιανομή πλούτου υπέρ των εργαζομένων όπως απαιτούσαν οι συνδικαλιστές της Ελλάδας (αίτημα κατά άλλα θεμιτό) αλλά το πως δεν θα είχαμε μετακίνηση του παραγωγικού έργου εκτός Ελλάδος. Ναι, με 500 ευρώ δεν τα βγάζεις, δεκτό. Για τον Βούλγαρο εργαζόμενο όμως είναι όσο βγάζει σε 3 μήνες. Αν θες μισθό 3 Βουλγάρων οφείλεις να κάνεις και δουλειά 3 Βουλγάρων, λόγω ειδικευμένων γνώσεων ή αυτοματισμών.

Η νέα κυβέρνηση έχει αναλάβει την εξουσία χωρίς να κατανοεί τα αίτια της κρίσης ή να δείχνει έναν πραγματικό τρόπο εξόδου, ή τουλάχιστον έτσι είδα τις προγραμματικές δηλώσεις. Η ιδεολογία της ότι το κρατικό είναι το καλύτερο. Το ζήτημα κατά ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να οργανώσεις την οικονομία είναι αρκετά θεωρητικό πέραν του πρακτικού και δέχομαι ότι όντως τμήμα της οικονομίας οφείλει να είναι ύπο κρατικό έλεγχο, όπως το σύστημα υγείας. Ωστόσο και πιο πρακτικά το θέμα καθίσταται το ποιος είναι πιο ικανός να διαχειριστεί την ελληνική οικονομία, ο έλληνας δημόσιος υπάλληλος ή ο επιχειρηματίας. Όταν μάλιστα μιλάμε για δημοσίους υπαλλήλους εν έτει 2015 κατά την αριστερά δεν μιλάμε για τους αντικειμενικά αξιολογούμενους και προαγώμενους υπηρεσιακούς παράγοντες των ευρωπαϊκών κρατών, μιλάμε για τους συνδικαλήσταρχους που λυμαίνονταν το κράτος τα τελευταία 35 χρόνια, αν μη τι άλλο η ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ είναι το κράτος υπό τον έλεγχο των συνδικάτων. Σε ελληνικό πανεπιστήμιο πήγα, θυμάμαι πως ως εκπροσώπους των φοιτητών στα όργανα διοίκησης δεν έβαζαν τους πιο ικανούς ή έστω ακόμα και απλά τίμιους συμφοιτητές μας, έβαζαν και η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ (μη μιλήσω για αριστερά) κυριολεκτικά τους πιο άχρηστους από τους συμφοιτητές μας. Μιλώντας για τα πανεπιστήμια η κατάργηση των συμβουλίων διοικησης ήταν οι χειρότερη εξαγγελία των προγραμματικών. Δηλαδή ο υπουργός παιδείας θέλει να ξαναφέρει το πανεπιστήμιο στην περίοδο της συναλλαγής καθηγητών, φοιτητικών παρατάξεων και διοικητικών, όπου με αντάλαγμα το να περνάνε μαθήματα χωρις καν να πατάνε σχολη (ΕΑΑΚ) ή να τσεπώνουν μέρος από το πανεπιστημιακό χρήμα (ΔΑΠ) γίνονταν ότι μπάχαλο ήθελε ο κάθε ηγετίσκος;

Το μνημόνιο, παρά τα λάθη, της παραλείψης και τα γενικότερα προβλήματά του είναι το πλέον ολοκληρωμένο σχέδιο που είχε ποτέ η χώρα για να ανακάμψει η χώρα από την πολύπλευρη κρίση στην οποία μας έριξε η πολυετής κακοδιαχείριση της Ελληνικής οικονομίας. Τουλάχιστον έστω και καθυστερημένα το αναγνώρισε και ο Βαρουφάκης με την δήλωση περί του ότι συμφωνούνε με το 70% του. Το ερώτημα είναι πιο είναι αυτό το 30% που θέλει να αλλάξει. Έστω όπως δήλωσαν στις προγραμματικές δεν θα παραχωρήσουν τις υποδομές της χώρας. Σημαίνει αυτό ότι δεν θέλουμε να 1,2 δις που προσφέρει η Fraport για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια; Μήπως μας περισσεύουν αυτά τα 1,2 δις ή μας λείπουν κιόλας και ο εναλλακτικός τρόπος για να τα πάρουμε είναι να αυξήσουμε φορολογία ή να κάνουμε περικοπές ίδιου ύψους; Και έστω κρατάμε τα αεροδρόμια, που θα βρούμε τα λεφτά να τα εκσυγχρονίσουμε σε μία φάση όπου υπάρχει έλλειμα κεφαλαίων στην χώρα; Έστω παλι από μικρό θαύμα τα δανειζόμαστε από καπου, θα πάνε τα λεφτά αυτά να βελτιώσουμε τα αεροδρόμια ή θα προτιμήσει η συνδικαλιστική ηγεσία (η οποία είναι αυτή που οφείλει να κυβερνάει κατά την αριστερά) να τα δώσει ως προσλήψεις και αυξήσεις στους υπαλλήλους της ΥΠΑ; Τα δείγματα γραφής που έχω δει δεν μου αρέσουν. Ο Βαρουφάκης ο ειδικός της θεωρίας των παιγνίων παίζει ένα πολύ ακραίο chicken game με την Μέρκελ, πιστεύοντας ότι θα την κάνει να υποχωρήσει πρώτη ως προς το αίτημα να υπγράψουν την παράταση του μνημονίου. Με το χρηματιστήριο να καταρρέει και την Βρετανική κυβέρνηση να κάνει άσκηση για Grexit ελπίζω πραγματικά να ξέρει τι κάνει. Αλλά όπως έχω δει επανειλλημένα στο ίντερνετ πολλοί δεν πιστεύουν ότι οι Ευρωπαίοι μπορούν να μας πετάξουν από την ΟΝΕ αλλά και την ΕΕ. Με το ίδιο τρόπο πολλοί δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε ποτέ και ο Κεμάλ να κερδίσει τον Ελληνικό Στρατό, ο οποίος σε τελική ανάλυση και μεγαλύτερος ήταν (110,000 έναντι 70,000) και καλύτερα εξοπλισμένος και με περισσότερες προμήθεις. Ωστόσο η Μικρασία εχάθη, ακολούθησε ολοκήρωση της γενοκτονίας και η Δίκη των Εξ. Τουλάχιστον ας αποφύγουμε μια νέα Δίκη των Εξ, δηλητηρίασε την ελληνική πολιτική σκηνή επί δεκαετίες.

Δεύτερο ταξίδι στο Blacksburg

Το Σαββατοκύριακο ανέβηκα στο παλιό λημέρι μου για δεύτερη φορά μετά την οριστική αποχώρηση. Πρακτικά δεν πρόκειται να ακολουθήσουν πολλά παρόμοια ταξίδια διότι απλά οι φίλοι σταδιακά τελειώνουν και φεύγουν. Μετά από τον διαγωνισμό τσίλι στο οικιστικό συγκρότημα όπου παραέφαγα και φούσκωσα την κοιλιά μου πάλι, έφτιαξα βαλίτσα, γέμισα το όχημα την επομένη το πρωϊ και μετά πήγα δουλειά. Έφυγα από την δουλειά κατευθεία για Blacksburg όπου έφτασα μερικές ώρες αργότερα. Έμεινα για πρώτη φορά στο σπίτι των κολλητών μου. Πρώτη μου εντύπωση μπαίνοντας μέσα στο σπίτι ήταν το χαλί. Καθότι ήμουν εκεί την πρώτη ημέρα που μετακόμισαν και θυμάμαι την χρώμα και υφή είχε, το οτι ήταν πια σε παρόμοιο χρώμα με το δικό μου φεύγοντας από το σπίτι με κατέπληξε, ιδιως διότι το καθαρίζαν αυτοί τακτικότερα από εμένα. Ελπίζω η ρομποτική σκούπα να μου το διατηρήσει σε καλή κατάσταση, δεν βγαίνει πολύ σκόνη πια τις 2 φορές την εβδομάδα που καθαρίζει το οποίο ίσως σημαίνει ότι δεν μαζεύεται πολύ σκόνη σπίτι. Το ίδιο βράδυ εν τέλει βγήκαμε στο κέντρο και μάλιστα οδήγησα παρότι αρχικά δεν ήθελα, χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει τι τρελό κρύο έκανε. Είδα εκεί τον Τεξανό φίλο μου, γυρίσαμε σπίτι και κοιμήθηκα. Την επομένη ήταν η Βασιλόπιτα, αλλά πρώτα έπρεπε να φτιαχτεί το σπίτι. Μου προκάλεσε κατάπληξη το ωράριο του Κυπρίου φίλου, μετά την εμπειρία της Ολυμπιάδας προσπαθώ ενεργά να διατηρήσω τον κύκλο ημέρας νύχτας αντί να τον αντιμάχωμαι. Βοήθησα και εγώ, έστω και ελάχιστα, κυρίως οδηγόντας στα μαγαζιά για τα τελικά ψώνια, και μετά από βόλτες μου στην πόλη (κυρίως το πρωϊ) κάθισα και περίμενα τους πρώτους επισκέπτες. Ο πρώτος ήρθε πριν από την ωρά, για τον ίδιο λόγο που εγω στο πρώτο πάρτυ τότε είχα εμφανιστεί πριν την ώρα. Σταδιακά ήρθε ο υπόλοιπος κόσμος και φάγαμε, ήπια και την Άρτα φοβερίσαμε. Οι προπτυχιακοί μετά θα έβγαιναν και μου απαγόρευσε ο οικοδεσπότης να τους ακολουθήσω αμέσως, με αποτέλεσμα να τσαντιστώ. Μάλιστα κρατούσε και την εγκυμονούσα φίλη σπίτι παρότι ήθελε όπως έβλεπα να φύγει, με αποτέλεσμα να ανυπομονώ και να τσαντίζομαι. Αργότερα όταν εν τέλει φύγαμε και βρήκαμε τους μικρόυς στο κέντρο συνειδητοποίησα ότι είχε μειωμένο καταλογισμό λόγω κατανάλωσης αιθανόλης και χρειάζονταν πραγματικά κάποιον να τον οδηγήσει. Πάντως κάνοντας τον καλό Σαμαρείτη δεν πήγα σε σπίτι απ'όπου ξεκίνησαν οι μικροί και δεν γνώρισα και καμία εκεί. Η έξοδος στο κέντρο συνοδεύτηκε από χορό από μέρος μου αν και στο τέλος εκτός από οδηγός ήμουν και ο μνήμων ορισμένων που με ακολούθησαν και δεν θυμόνταν την επομένη τίποτα. Κυριακή πρωϊ σηκώθηκα αργά τύπου 11, οι φίλοι μου ακόμα αργότερα (ο τελευταίος αργά το απόγευμα 5 μμ) και βγήκα και περπάτησα και εν τέλει πήγα βόλτες αρκετές. Το απόγευμα είχαμε παραγωγική παρέα και συζήτηση. Δευτέρα πρωϊ μετά από την πρωϊνή κλήση έπεσα λίγο, βρήκα τους καθηγητές και μετά έφυγα για Raleigh, αφότου είχα χαιρετίσει τους φίλους και οικοδεσπότες. Θα χαρακτήριζα το ταξίδι ευχάριστο και παραγωγικό αν και παχυντικό διότι έφαγα τον άμπακα. Έκτοτε έπιασα πάλι την γυμναστική η οποία έχει μάλλον ορατά αποτελέσματα, τουλάχιστον δεδομένου του πόσο γυμναζομαι (όχι τόσο πολύ). Αν όλα πάνε καλά θα πάω είτε Street Fair είτε Πάσχα. Τρεις φορές το ακαδημαϊκό ετός επί 2 εώς τρία το πολύ χρόνια, τόσο θα είναι που θα δω το Blacksburg. Ελπίζω να βρω παρέα ενδιάμεσα στο Raleigh και οι διάφορες υποσχέσεις του τύπου για επίσκεψη ή να με φτιάξουν με εδώ παρέα να πραγματοποιηθούν.