Σήμερα κάθισα και είδα τις τελευταίες συνεντεύξεις τύπου της AGU. Ευτυχώς που έρχονται οι γονείς την Τρίτη, αλλιώς θα είχα παλαβώσει, παρότι την Παρασκευή κάναμε διάφορα κοινωνικά στην εταιρεία, όπως έξοδο για μπύρα νωρίς και carting νωρίτερα. Όπως όμως υποσχέθηκα νωρίτερα θα μιλήσω για την μεγάλη ανακάλυψη της εβδομάδας. Το Curiosity μέτρησε μεθάνιο στον Άρη, όπως επίσης και επιβεβαίωσε Αρειανής προέλευσης οργανικές ουσίες. Το μεθάνιο στην ατμόσφαιρα του Άρη είναι σημαντικός δείκτης δραστηριότητας, καθότι λόγω έλλειψης ζώνης όζοντος έχει διάρκεια ζωής μόλις 400 ετών. Για να υπάρχει σήμερα μεθάνιο, υπάρχει πηγή που το προσθέτει στην ατμόσφαιρα, είτε μιλάμε γεωλογικής φύσεως είτε βιολογικής. Μία δεδομένη πηγή είναι μετεωρίτες. Γνωρίζουμε πλέον ποιος είναι ο ρυθμός με τον οποίο βομβαρδίζεται ο Άρης, έχουμε μία κάποια ιδέα ποια είναι η μέση σύνθεση, συνεπώς μπορούμε να μοντελοποιήσουμε την σύσταση της ατμόσφαιρας. Η σύσταση που μέτρησε το Curiosity είναι 0.7 ppb που αντιστοιχεί σε 5000 τόνους, άρα δεν είναι μόνο οι μετεωρίτες που φέρνουν το μεθάνιο. Η είδηση όμως, πέραν της επιβεβαίωσης της μέτρησης που είχε κάνει το ευρωπαϊκό Mars Express και κάποιοι αστρονόμοι από εντός της ατμόσφαιρας της Γης, είναι ότι δεν είναι σταθερή η πυκνότητα, υπήρξαν δύο παλμοί όπου ανέβηκε η πυκνότητα στο 8 μέρη το δισεκατομμύριο κατ'όγκον και μετά κατέβηκε στην τιμή υποβάθρου. Καθώς το Curiosity δεν μετράει μεθάνιο συνέχεια μπορούμε να πούμε μόνο ότι έγινε σε διάστημα μηνών. Το ερώτημα που γεννάται είναι απλό, ποιος είναι ο μηχανισμός που προκαλεί τους παλμούς μεθανίου.
Υπάρχουν τρεις κύριοι αρεογενείς μηχανισμοί παραγωγής μεθανίου: ηφαιστειακή δραστηριότητα, χημική αντίδραση νερού με ορισμένα πετρώματα και απελευθέρωση από πάγο σε στυλ υδρίτες. Μεγάλου μεγέθους ηφαιστειακή δραστηριότητα δεν υπάρχει σήμερα στον Άρη όπως έχει η Αφροδίτη ή η Ηώ, αλλά δεν αποκλείεται να υπάρχουν ενεργά ρήγματα που να απελευθερώνουν μεθάνιο τα οποία να μην έχουν εντοπιστεί από την τροχιά λόγω μικρού μεγέθους. Επίσης δεν έχουμε εντοπιστεί ακόμη σχετικά πετρώματα που παράγουν μεθάνιο, αλλά πάλι είναι δύσκολο να βρεις συγκεκριμένα πετρώματα από τροχιά χωρίς να τα δεις από το έδαφος. Τέλος στον ισημερινό όπου είναι ο κρατήρας Gale δεν υπάρχει πάγος. Ως προς την καταστροφή του μεθανίου το αίτιο είναι ακόμα πιο μυστηριώδες. Η υπεριώδης ακτινοβολία θέλει αιώνες. Θα μπορούσαν να το δεσμεύσουν πετρώματα, αλλά θα βλέπαμε τότε να δεσμεύανε και άλλα συστατικά της ατμόσφαιρας. Οξείδωση με οξυγόνο (ναι, ο Άρης έχει οξυγόνο, 0.15% της ατμόσφαιρας) θα προκαλούσε μείωσή του, πράγμα που δεν συνέβει. Καθότι οι μετρήσεις δεν γίνονταν τακτικά δεν ξέρουμε το ρυθμό απώλειας. Εάν συνέβει κάπως αργά θα μπορούσε να το σκόρπισε ο άερας. Το μόνο δεδομένο είναι ότι πρόκειται για τοπικό φαινόμενο, αλλαγή στην πυκνότητα μεθανίου σε πλανητικό επίπεδο θα είχε και άλλα αποτελέσματα. Ένας από τους επιστήμονες της ομάδας πιστεύει ότι κοντά στον κρατήρα έπεσε μετεωρίτης, απελευθέρωσε το μεθάνιο και ο αέρας το σκόρπισε. Το πρόβλημα με αυτή την θεωρία είναι ότι η ομάδα κοίταξε για νέους κρατήρες στην περιοχή και δεν εντόπισε κάτι. Θα μου άρεσε πολύ αυτή να ήταν η πρώτη απόδειξη για την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη αλλά, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, απαιτούνται περισσότερες παρατηρήσεις. Αν μη τι άλλο η ύπαρξει οργανικών στον πλανήτη που ανακοινώθηκε μαζί με το μεθάνιο επιβεβαιώθηκε ότι είναι Αρειανής προέλευσης μόνο μετά από το 4ο δέιγμα εδάφους, αν ήταν επιμόλυνση με γήινο υλικό θα είχα άνθρακα και τα επόμενα δύο δείγματα. Ας δούμε πως θα πάει ο επόμενος παλμός.
Υπάρχουν τρεις κύριοι αρεογενείς μηχανισμοί παραγωγής μεθανίου: ηφαιστειακή δραστηριότητα, χημική αντίδραση νερού με ορισμένα πετρώματα και απελευθέρωση από πάγο σε στυλ υδρίτες. Μεγάλου μεγέθους ηφαιστειακή δραστηριότητα δεν υπάρχει σήμερα στον Άρη όπως έχει η Αφροδίτη ή η Ηώ, αλλά δεν αποκλείεται να υπάρχουν ενεργά ρήγματα που να απελευθερώνουν μεθάνιο τα οποία να μην έχουν εντοπιστεί από την τροχιά λόγω μικρού μεγέθους. Επίσης δεν έχουμε εντοπιστεί ακόμη σχετικά πετρώματα που παράγουν μεθάνιο, αλλά πάλι είναι δύσκολο να βρεις συγκεκριμένα πετρώματα από τροχιά χωρίς να τα δεις από το έδαφος. Τέλος στον ισημερινό όπου είναι ο κρατήρας Gale δεν υπάρχει πάγος. Ως προς την καταστροφή του μεθανίου το αίτιο είναι ακόμα πιο μυστηριώδες. Η υπεριώδης ακτινοβολία θέλει αιώνες. Θα μπορούσαν να το δεσμεύσουν πετρώματα, αλλά θα βλέπαμε τότε να δεσμεύανε και άλλα συστατικά της ατμόσφαιρας. Οξείδωση με οξυγόνο (ναι, ο Άρης έχει οξυγόνο, 0.15% της ατμόσφαιρας) θα προκαλούσε μείωσή του, πράγμα που δεν συνέβει. Καθότι οι μετρήσεις δεν γίνονταν τακτικά δεν ξέρουμε το ρυθμό απώλειας. Εάν συνέβει κάπως αργά θα μπορούσε να το σκόρπισε ο άερας. Το μόνο δεδομένο είναι ότι πρόκειται για τοπικό φαινόμενο, αλλαγή στην πυκνότητα μεθανίου σε πλανητικό επίπεδο θα είχε και άλλα αποτελέσματα. Ένας από τους επιστήμονες της ομάδας πιστεύει ότι κοντά στον κρατήρα έπεσε μετεωρίτης, απελευθέρωσε το μεθάνιο και ο αέρας το σκόρπισε. Το πρόβλημα με αυτή την θεωρία είναι ότι η ομάδα κοίταξε για νέους κρατήρες στην περιοχή και δεν εντόπισε κάτι. Θα μου άρεσε πολύ αυτή να ήταν η πρώτη απόδειξη για την ύπαρξη ζωής στον πλανήτη αλλά, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, απαιτούνται περισσότερες παρατηρήσεις. Αν μη τι άλλο η ύπαρξει οργανικών στον πλανήτη που ανακοινώθηκε μαζί με το μεθάνιο επιβεβαιώθηκε ότι είναι Αρειανής προέλευσης μόνο μετά από το 4ο δέιγμα εδάφους, αν ήταν επιμόλυνση με γήινο υλικό θα είχα άνθρακα και τα επόμενα δύο δείγματα. Ας δούμε πως θα πάει ο επόμενος παλμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου