Κατ'αρχήν επιτέλους μπηκε το πρώτο μου δεκαπενθήμερο. Επιτέλους πληρώθηκα. Κατά τα άλλα βρισκομαι στην φάση της τηλεόρασης, αντί της ανάγνωσης. Πριν φύγω τον Ιούλιο για τις διακοπές, όταν ακόμα είχα και τις δημοσιεύσεις να ετοιμάσω (περιμένω ακόμα σχόλια) στον λίγο ελεύθερο χρόνο μου έβλεπα τηλεόραση αν και διάβαζα λίγο και αυτά που είχα αμελήσει νωρίτερα να διαβάσω. Αφότου έφυγα από το σπίτι μέχρι να φτάσει η τηλεόραση στο καινούργια μου σπίτι κυρίως διάβαζα παρά έβλεπα τηλεόραση. Τώρα όπως ανέφερα σε προηγούμενες αναρτήσεις περοσσότερο βλέπω τηλεόραση και φτάνω σε αυτά που δεν μπόρεσα να δω το καλοκαίρι ή και νωρίτερα. Ένα από αυτά είναι οι τελευταίες δύο ταινίες του Χάρυ Πότερ που είδα το Σαββατοκύριακο. Σε λίγο θα δω τα Παιχνίδια Πείνας. Το ABC Family ξαναέπαιξε τις ταινίες που βασίζονται στο τελευταίο βιβλίο και το Σάββατο και την Κυριακή αν και προτίμησα να τις δω σε διαφορετικές ημέρες. Απλά δεν είχα το κουράγιο να βλέπω το ίδιο πράγμα συνεχώς από τις 3.30 εώς τις 11 το βράδυ. Είχαν περάσει 4 χρόνια από τότε που είδα την 6η ταινία. Με το που τελείωσα και την τελευταία ταινία κοίταξα και στο ίντερνετ να δω παραπάνω για την σειρά. Οι συνάδελφοι μου είχαν δίκιο, θα μπορούσα να είχα διαβάσει τα βιβλία και να μετέχω στο κλαμπ (στο οποίο μου λέγανε ότι είχε πολλά κορίτσια, εξου και μου πρότειναν) του Πανεπιστημίου, αν και ενδιαφέρον να τα ξεκινήσω μου ήρθε μόλις τώρα. Το ενδιαφέρον επίσης είναι μάλλον θεωρητικό, μετά τον Έντερ και τα Παιχνίδια Πείνας δεν θέλω να διαβάσω άλλη νεανική λογοτεχνία σύντομα, ας της δώσω χρόνο.
Οι ιστορίες του Χάρυ Πότερ λαμβάνουν χώρα μεταξύ 1991 και 1998. Αποφοίτησα από το Λύκειο το 1997, οπότε σκέφτηκα μη τυχόν είμαι συνομίλικος. Καθότι δεν είμαι βέβαιος για το εκπαιδευτικό σύστημα της Αγγλίας (στο οποίο βασίζεται το σύστημα στο Χόγκγουαρντς) κοίταξα να δω ηλικίες. Για τον Χάρυ δεν έλεγε η Wikipedia αλλά για την Ερμιόνη έλεγε ότι γεννήθηκε το 1979, αρα είναι συνομίλική μου. Η συνειδητοποίηση μάλλον με έθλιψε λόγω του τέλους των ταινιών: τα παιδιά εν τέλει σχηματίζουν ζευγαρια μεταξύ του, παντρεύονται, κάνουν παιδιά και η ταινία (όπως και το βιβλίο) τεειώνει με τα παιδιά τους να πηγαίνουν Χόγκγουαρντς για σχολείο πρώτη φορά το 2017! Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει μέχρι τώρα να παντρευτώ, πόσο μάλλον να κάνω 3 παιδιά σε ηλικία σχολείου όπως ο Χάρυ και η αλήθεια είναι ότι αυτό ισχύει απ'όσο ξέρω για τους περισσότερους συμμαθητές μου. Αν μη τι άλλο στην Ιωνίδειο αυτό που μας έλεγαν ήταν να κοιτάξουμε τις σπουδές πρώτα και μετά θα έρθουν τα άλλα. Ακόμα τα περιμένω και μάλλον δεν έφταιγε το διδακτορικό, οι σπουδές κάλυπταν τις άλλες ατέλειες. Δεν ξέρω πως λειτουργεί η κατάσταση στην Βρετανία αλλά σίγουρα είχε αρκετές μη ρεαλιστικές καταστάσεις για τα ελληνικά δεδομένου της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης/εφηβικής ζωής. Δεν εννοώ τα δεδομένα του τύπου η ύπαρξη του μαγικού κόσμου χωρίς να το έχει αντιληφθεί όλως ο υπόλοιπος ή ερωτήματα του τύπου ποια είναι η οικονομική βάση του (από που προέρχεται ο χρυσός που άφησαν οι γονείς του στο Χάρυ;) Εννοώ την βασική αρχή που κάνει καλή σειρά βιβλίων αλλά δεν στέκει εύκολα στην πράξη: Ο Χάρυ γνωρίζει τους 2 φίλους του στην πλατφόρμα του τραίνου και με αυτούς κάνει παρέα τα επόμενα 7 χρόνια, χωρίς να αλλάξουν μεταξύ τους φίλους. Δεν λειτουργούσε έτσι η Ιωνίδειος, οι παρέες αργα αλλά σταθερά άλλαζαν άτομα. Ο κολλητός σου στην 1η γυμνασίου δεν ήταν ο ίδιος στην 3η Λυκείου, αν και μάλλον συνέχιζες να του κάνεις παρέα. Με εξαίρεση ίσως την Λούνα (να με διορθώσουν όσοι διάβασαν τα βιβλία) η οποία είναι μικρότερη όλη η ευρύτερη παρέα του Χάρυ σχηματίστηκε κάπου όταν το sorting hat τον έστειλα στην αδερφότητά του.
Κάποια άλλα πράγματα είναι μη ρεαλιστικά αλλά ευκόλως κατανοήσημα. Βασική αρχή είναι αυτό που ισχύει για όλα τα μυθιστορήματα του είδους, ότι η πιο σημαντική περίοδος της ζωής σου είναι η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο στρατός του Νταμπλντορφ ο οποίος μαζί με τους καθηγητές του Χογκγουαρντς έσωσαν τον κόσμο ήταν Λυκειόπαιδα. Ηλίου φαεινότερων δεν ισχύει. Πολυ σπάνια ένας έφηβος άλλαξε τον κόσμο σε στυλ Χάρυ ή Έντερ ή Κάτνις. Ευτυχώς ο Φρόντο έφυγε από το Σάιρ για το ταξίδι του 40άρης. Σίγουρα η πιο σημαντική περίοδος της ζωής ήταν είτε όταν δούλευα στην Ολυμπιάδα είτε αμέσως μετά που πήγα ναύτης, όχι η 3η Λυκείου. Ωστόσο αυτός ο φιλολογικός τόπος είναι αναγκαίος όσο και το να γίνει ζευγάρι ο πρωταγωνιστής σε αυτό το φιλολογικό είδος. Ο Μάρτιν το κάνει πολύ καλύτερα στο Παιχνίδι Θρόνων, αλλά αυτή είναι σειρά που προορίζεται για ενήλικες, όχι παιδιά/εφήβους όπως ο Χάρυ Πότερ. Άλλα σημεία κριτικής που έχουν τεθεί είναι ιδεολογικής/θρησκευτικής φύσεως και δεν χρειάζεται να επαναλάβω (πχ ότι κάνει πιο αποδεκτή την μαγεία, ότι η σχέση με το κράτος όπως εκφράζει το Υπουργείο Μαγείας είναι προβληματική κλπ). Πάντως αυτό που έχω να πω είναι ότι σε σχέση με άλλα παιδικά λογοτεχνικά ήδη τα οποία έχουν πολύ μικρότερο βάθος και πρωτοτυπία, η σειρά σίγουρα είναι ανώτερη και μάλλον θα αντέξει τη φθορά του χρόνου, όπως έγινε (τουλάχιστον στον Αγγλόφωνο κόσμο) με την Νάρνια.
Οι ιστορίες του Χάρυ Πότερ λαμβάνουν χώρα μεταξύ 1991 και 1998. Αποφοίτησα από το Λύκειο το 1997, οπότε σκέφτηκα μη τυχόν είμαι συνομίλικος. Καθότι δεν είμαι βέβαιος για το εκπαιδευτικό σύστημα της Αγγλίας (στο οποίο βασίζεται το σύστημα στο Χόγκγουαρντς) κοίταξα να δω ηλικίες. Για τον Χάρυ δεν έλεγε η Wikipedia αλλά για την Ερμιόνη έλεγε ότι γεννήθηκε το 1979, αρα είναι συνομίλική μου. Η συνειδητοποίηση μάλλον με έθλιψε λόγω του τέλους των ταινιών: τα παιδιά εν τέλει σχηματίζουν ζευγαρια μεταξύ του, παντρεύονται, κάνουν παιδιά και η ταινία (όπως και το βιβλίο) τεειώνει με τα παιδιά τους να πηγαίνουν Χόγκγουαρντς για σχολείο πρώτη φορά το 2017! Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει μέχρι τώρα να παντρευτώ, πόσο μάλλον να κάνω 3 παιδιά σε ηλικία σχολείου όπως ο Χάρυ και η αλήθεια είναι ότι αυτό ισχύει απ'όσο ξέρω για τους περισσότερους συμμαθητές μου. Αν μη τι άλλο στην Ιωνίδειο αυτό που μας έλεγαν ήταν να κοιτάξουμε τις σπουδές πρώτα και μετά θα έρθουν τα άλλα. Ακόμα τα περιμένω και μάλλον δεν έφταιγε το διδακτορικό, οι σπουδές κάλυπταν τις άλλες ατέλειες. Δεν ξέρω πως λειτουργεί η κατάσταση στην Βρετανία αλλά σίγουρα είχε αρκετές μη ρεαλιστικές καταστάσεις για τα ελληνικά δεδομένου της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης/εφηβικής ζωής. Δεν εννοώ τα δεδομένα του τύπου η ύπαρξη του μαγικού κόσμου χωρίς να το έχει αντιληφθεί όλως ο υπόλοιπος ή ερωτήματα του τύπου ποια είναι η οικονομική βάση του (από που προέρχεται ο χρυσός που άφησαν οι γονείς του στο Χάρυ;) Εννοώ την βασική αρχή που κάνει καλή σειρά βιβλίων αλλά δεν στέκει εύκολα στην πράξη: Ο Χάρυ γνωρίζει τους 2 φίλους του στην πλατφόρμα του τραίνου και με αυτούς κάνει παρέα τα επόμενα 7 χρόνια, χωρίς να αλλάξουν μεταξύ τους φίλους. Δεν λειτουργούσε έτσι η Ιωνίδειος, οι παρέες αργα αλλά σταθερά άλλαζαν άτομα. Ο κολλητός σου στην 1η γυμνασίου δεν ήταν ο ίδιος στην 3η Λυκείου, αν και μάλλον συνέχιζες να του κάνεις παρέα. Με εξαίρεση ίσως την Λούνα (να με διορθώσουν όσοι διάβασαν τα βιβλία) η οποία είναι μικρότερη όλη η ευρύτερη παρέα του Χάρυ σχηματίστηκε κάπου όταν το sorting hat τον έστειλα στην αδερφότητά του.
Κάποια άλλα πράγματα είναι μη ρεαλιστικά αλλά ευκόλως κατανοήσημα. Βασική αρχή είναι αυτό που ισχύει για όλα τα μυθιστορήματα του είδους, ότι η πιο σημαντική περίοδος της ζωής σου είναι η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο στρατός του Νταμπλντορφ ο οποίος μαζί με τους καθηγητές του Χογκγουαρντς έσωσαν τον κόσμο ήταν Λυκειόπαιδα. Ηλίου φαεινότερων δεν ισχύει. Πολυ σπάνια ένας έφηβος άλλαξε τον κόσμο σε στυλ Χάρυ ή Έντερ ή Κάτνις. Ευτυχώς ο Φρόντο έφυγε από το Σάιρ για το ταξίδι του 40άρης. Σίγουρα η πιο σημαντική περίοδος της ζωής ήταν είτε όταν δούλευα στην Ολυμπιάδα είτε αμέσως μετά που πήγα ναύτης, όχι η 3η Λυκείου. Ωστόσο αυτός ο φιλολογικός τόπος είναι αναγκαίος όσο και το να γίνει ζευγάρι ο πρωταγωνιστής σε αυτό το φιλολογικό είδος. Ο Μάρτιν το κάνει πολύ καλύτερα στο Παιχνίδι Θρόνων, αλλά αυτή είναι σειρά που προορίζεται για ενήλικες, όχι παιδιά/εφήβους όπως ο Χάρυ Πότερ. Άλλα σημεία κριτικής που έχουν τεθεί είναι ιδεολογικής/θρησκευτικής φύσεως και δεν χρειάζεται να επαναλάβω (πχ ότι κάνει πιο αποδεκτή την μαγεία, ότι η σχέση με το κράτος όπως εκφράζει το Υπουργείο Μαγείας είναι προβληματική κλπ). Πάντως αυτό που έχω να πω είναι ότι σε σχέση με άλλα παιδικά λογοτεχνικά ήδη τα οποία έχουν πολύ μικρότερο βάθος και πρωτοτυπία, η σειρά σίγουρα είναι ανώτερη και μάλλον θα αντέξει τη φθορά του χρόνου, όπως έγινε (τουλάχιστον στον Αγγλόφωνο κόσμο) με την Νάρνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου