Εγώ υπάλληλος της Apple;

Ο καλύτερος τρόπος να μην παλαβώσεις είναι το να έχεις κάτι να κάνεις. Καθότι πλέον τείνουμε στο τέλος του καλοκαιριού, ξεκίνησα να ψάχνω για δουλειά. Σε ένα βαθμό η διαδικασία σε απελευθερώνει: ξέρω αρκετές ιστοσελίδες με απασχόληση γεωπληροφορικής οι οποίες όμως έχουν μόνο θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ. Έτσι λοιπόν κάθισα και άρχισα να στέλνω βιογραφικά. Εν συνεχεία ορισμένες θέσεις θέλουν και cover letter. Προσάρμωσα αυτό με το οποίο ήρθα στο Tech, με επουσιώδεις αλλαγές ανάλογα με τον εργοδότη. Σε κάθε περίπτωση ακόμα δεν το βλέπω πολύ σοβαρά διότι κάποιες θέσεις πιθανόν να απαιτούν να ξεκινήσω αμέσως και εγώ μπορώ να ξεκινήσω μόλις το νέο έτος. Πάντως οι θέσεις μεταδιδακτορικού ερευνητή απαιτούν και τα περισσότερα πιστοποιητικά και references. Αποτέλεσμα είναι ότι απο τώρα πρέπει να τρέξω για το νέο έτος. Ωστόσο και πάλι έκανα αίτηση στο Los Alamos ήδη, ενώ έπεται για NASA και Texas A&M. Από ιδιώτες εργοδότες έκανα αίτηση μεταξύ άλλων στην Apple, Bechtel και πολλούς πετρελαιάδες στο Τέξας.

Από άλλα νέα κοιμάμαι κάπως καλύτερα αλλά μία απλή βόλτα στο κέντρο προ ολίγου απλά επιβεβαίωσε πόσο έχω σιχαθεί να βλέπω το ίδιο τοπίο. Κατά τα άλλα η υπόθεση πράσινη κάρτα φαίνεται να προχωρεί υπό την έννοια ότι σύντομα ο πατέρας μου θα τακτοποιηθεί με τα φορολογικά του Ελλάδα ώστε να τακτοποιηθεί και με τα φορολογικά στις ΗΠΑ για να μπορέσω και εγώ να τακτοποιηθώ με τα χαρτιά που θέλει η υπηρεσία μετανάστευσης. Εάν λοιπόν έχω στα χέρια μου την δήλωση του αρχές Σεπτεμβρίου (αισιόδοξο) τότε ένα μήνα αργότερα (το νωρίτερο) θα έχω συνέντευξη και πιθανόν μαζί και την άδεια εργασίας. Αλλά όπως είπα αυτό είναι αισιόδοξο χρονοδιάγραμμα

Ποσο χαμηλά θα πέσω;

Πριν από 2 χρόνια, όταν ένιωσα εγκαταλελειμμένος και προδομένος από μία φίλη η οποία έλεγε συνέχεια να πάμε ταξίδια, όταν κανόνιζα κάτι ποτέ δεν μπορούσε και την μόνη φορά που πήγε πήρε άλλους φίλους αλλά όχι εμένα έγραψα μία ανάρτηση εν τω μέσω της νυχτός όπου κατέγραψα την τσαντίλα μου. Δυστυχώς ουδέποτε πήγαμε ταξίδι μαζί αλλά τουλάχιστον κατάφερα και κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ. Ακομα περιμένω την ανορθωτική κίνηση. Τουλάχιστον τότε είχα κάποιον που μάζευε την οργή μου. Απόψε έχω αϋπνίες και δεν μπορώ να κατηγορήσω κανένα.

Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι το τελευταίο του καλοκαιριού. Το επόμενο είναι το Stepping Out, μετά θα πάω στο συνέδριο στην Βόρεια Βιρτζίνια και μετά ουσιαστικά ξεκίνησε το εξάμηνο. Φέτος ήλπιζα το καλοκαίρι να είναι καλό όπως το περυσινό. 'Ηλπιζα να καταφέρω να ξεφύγω από την απίστευτη μονοτονία του καλοκαιριού εδώ πηγαίνοντας ταξιδάκι. Στην αρχή ήλπιζα για Myrtle Beach, μετά για Charlotte αλλά εν τέλει ούτε στο New River Valley Fair δεν έχω καταφέρει να πάω. Πράγματι θα μπορούσα να πάρω το αμάξι και να πάω αύριο. Αλλά ολομόναχος το μόνο που θα καταφέρω είναι να επιβεβαιώσω την κατάντια μου. Όλοι εκεί θα είναι με παρέα. Εγώ αντίθετα όχι απλα δεν έχω έτερον ήμιση, η ελλειψη του οποίου μου προκαλεί χρόνιο υπαρξιακό πόνο, ούτε καν φίλους έχω ικανούς να διαθέσουν χρόνο. Οταν ο άλλος δουλεύει εως τις 8 και τα Σάββατα, απλα δεν έχει χρόνο. Μιλώντας για δουλειά ο καθηγητής είναι πολύ ευχαριστημένος με την δουλειά που έκανα αυτή την εβδομάδα και μου είπε και μπράβο. Πάω στην δουλειά, βγάζω κάτι το πρωτοποριακό και κατά τα φαινόμενα πολύ χρήσιμο (καθότι σήμερα έλεγε πως πρέπει να αποκτησει έναν σκληρό ώστε να αποθηκεύσει την δουλειά μου για να μπορέσουν να την εκμεταλλευτούναι άλλοι φοιτητές μελλοντικά) και μετά που γυρνάω στο σπίτι τι; Πήγα χτες σινεμά, είδα σήμερα ταινία on demand αλλά και πάλι έχω αϋπνίες παρά την κούραση οι οποίες φαίνεται να είναι υπαρξιακού τυπου. Τώρα τι; Μετά τι; Έχω να περάσω τόσο άσχημη φάση από τότε που ήμουν ολομόναχος στην Πορτογαλία. Ελπίζω να μην πέσω χαμηλότερα...

Θλιβερή κατάντια

Στις αρχές του καλοκαιριού ήλπιζα ότι όπως πέρυσι θα μπορούσα να περάσω ένα σημαντικό μέρος του εκτός Blacksburg. Σήμερα μπήκε η οριστική ταφόπλακα στην επιθυμία μου: ούτε καν στην New River Valley Fair δεν θα πάω, πόσο μάλλον σε κάποια σοβαρή απόσταση. Χτες βγήκα και περπάτησα το απόγευμα ππος το κέντρο. Το μόνο συμπέρασμα που έβγαλα είναι το πόσο έχω σιχαθεί να βλέπω την ίδια θέα της κεντρικής οδού. Δυστυχώς υπάρχουν μόνο δύο βόλτες που μπορείς να κάνεις στην περιοχή χωρίς αμάξι, είτε προς το κέντρο είτε το Huckleberry Trail. Και τις δύο τις έχω κάνει τόσες άπειρες φορές αυτό το καλοκαίρι που τις σιχάθηκα. Εν συνεχεία η επόμενη βόλτα είναι να κατέβεις στα μαγαζιά στο Christiansburg με το αμάξι. Και αυτή την έχω κάνει υπερβολικές φορές, απλά λιγότερο από τις προηγούμενες. Οι υπόλοιπες διαδρομές απαιτούν σοβαρή οδήγηση. Οι Αμερικανοί υμνούν το τοπίο και τα μονοπάτια της περιοχής, χώρις να συνειδητοποιούνε το πόσο παλαβό είναι το να χρειάζεσαι τουλάχιστον 30 λεπτά οδήγηση σε κάθε κατεύθυνση για να πας να περπατήσεις στο μονοπάτι. Αν είχε λεωφορεία θα ήταν πιο προσβάσιμα. Ουσιαστικά αυτό στο οποίο ελπίζεις είναι το να πας σε κανένα πανηγύρι, όχι τόσο για την γιορτή αλλά για να αλλάξει το τοπίο. Όπως όμως είδα και στο Ορλάντο είναι καταθλιπτικότατο το να είσαι σε μία γιορτή μόνος σου όταν όλοι οι άλλοι είναι με παρέα. Ρώτησα τους εδώ στενούς μου φίλους αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας διαθέσιμος. Ο ένας δεν βλέπει πολύ ενδιαφέρον το να πάει για 3η συνεχόμενη χρονιά να δει τα ίδια ιδιώς όταν είναι αρκετά απασχολημένος. Η αιτιολογία είναι αρκετά λογική, όταν κατά τη διάρκεια του εξαμήνου ήμουν αρκετά πιο απασχολημένος με μαθήματα και συναφή, δεν είχα και πολύ διάθεση και κουράγιο για έξοδο από την πόλη. Όταν πρωτοβγήκα στο Spring Break για βόλτα στο κέντρο, είδα πολλές αλλαγές και ήταν ενδιαφέρουσα η διαδρομή. Τώρα που έχω χρόνο έχω σιχαθεί να είμαι εδώ διότι παραέκανα την βόλτα. Οι λοιποί είναι αρκετά απασχολημένοι επίσης ή όχι τόσο στενοί φίλοι ώστε να ενδιαφέρονται. Έχω βρεθεί με δύο πολύ άσχημες επιλογές, είτε να μείνω απλά στην πόλη και κάθε ημέρα να πεθαίνω λίγο, είτε να πάω στην γιορτή μόνος, να αλλάξω τοπίο μεν αλλά να με βαρέσει κατακούτελα η έλλειψη παρέας. Καθότι έχω πάει ήδη 3 φορές ξέρω πως όλοι θα είναι με φίλους και θα είμαι σαν τη μύγα μες το γάλα. Ο ευεργέτης μου έβγαινε αρκετές φορές τον χρόνο από την πόλη αλλά είχε ένα μεγάλο κοινωνικό δίκτυο παντού, όπου και να πήγαινε είχε εκεί παρέα. Δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο στην περίπτωσή μου, δεν έχω παρέα πουθενά. Πραγματικά χρειάζομαι πολύ κουραγιο και δεν ξέρω που θα το βρω...

Οι αναποδιές συνεχίζονται

Ο σκληρός δίσκος μου επροσμέτρησε το ζην. Οι "εύκολες" λύσεις δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Μόνο τρόπος είναι σε κάποια εταιρεία η οποία προσφέρει ειδικευμένες υπηρεσίες, οι οποίες είναι και πολύ ακριβές. Αυτό το οποίο έχω χάσει είναι τα δεδομένα επαλήθευσης,τα οποία άλλαζαν τόσο τακτικά ώστε δεν τα είχα αποθηκεύσει πρόσφατα. Τα υπόλοιπα ανακτώνται και πέρασα την υποόλοιπη εβδομάδα επαναδημιουργώντας κάποια με έναν τρόπο πολύ αποδοτικότερο από τον αρχικό και προχωρώντας προς την αποφοίτηση. Αν μη τι άλλο ο καθηγητής μου το επανέλαβε αρκετές φορές, τον Δεκέμβριο τελειώνω. Καιρός να τελειώσω όσο μπορώ τις εργασίες μου, σε τελική ανάλυση από την ποιότητά τους θα κριθεί και η επαγγελματική αποκατάσταση.

Αυτό όμως που με στεναχώρησε πολύ ήταν άλλο. Στο συνέδριο της ΑΧΕΠΑ στο Ορλάντο θα έχει φέτος και ένα τουρνουά μπάσκετ. Καθότι συμμετείχαμε πέρυσι στο τουρνουά στη Charlotte ήρθε πρόσκληση στον πρόεδρο του συνδέσμου, ο οποίος ήταν και αρχηγός της ομάδας. Ο ίδιος δεν μπορεί να συμμετέχει διότι θα είναι εκτός της χώρας. Ανέφερε πάντως το γεγονός στο διοικητικό συμβούλιο. Η δική μου αντίδραση ήταν μάλλον ενθουσιώδης. Άρχισα να κοιτάω κατά πόσον μπορεί να υπάρξει χρηματοδότηση. Αυτο που δεν περίμενα ήταν η επίθεση στην προσωπικότητά μου. Φιλος στενός είπε ότι ακούει βερεσε τα περί συμμετοχής όταν δεν πήγα στο συνέδριο της NHSA για να πάω στο χαζογουρούνι (παρότι το pig roast είναι το κατεξοχήν κοινωνικό γεγονός του τμήματος μου που προς συμφέρον μου είναι να μην χάσω) και ότι είμαι τσιγγούνης με τα λεφτά του συνδέσμου μόνο εφόσον δεν περιλαμβάνει ταξίδι εκτός Blacksburg και ότι γενικά να μην σπαταλήσουμε την ενέργεια μας συζητώντας το θέμα. Αναθεμά το, είμαι πάντα υπερ των εκδηλώσεων που δεν φέρνουν οικονομικό βάρος στην σύνδεσμο. Έχω αποδεδιγμένα την ικανότητα να φέρω για ταξίδια εξωτερικό (ως προς τον σύνδεσμο) χρήμα το οποίο όχι μόνο αρκεί αλλά και αφήνει και κέρδος. Σε τελική ανάλυση 3 1/2 χρόνια το Blacksburg μου δίνει το ίδιο μύνημα, ότι είμαι γέρος και άσχημος. Ε ναι, θέλω να φεύγω τακτικά, να πάω κάπου που τα κορίτσια να είναι πιο φιλικά και έχει και νυχτερινή ζωή. Ακομα και αν βρω χρηματοδότηση (το οποίο σε αύτη την φάση φαίνεται απίθανο, το συμβούλιο των διεθνών οργανώσεων γενικά δεν χρηματοδοτεί αθλητικές εκδηλώσεις αλλά θα μου απαντήσουν αργότερα) όντως βλέπω δύσκολο να στήσουμε ομάδα η οποία θα μπορεσει να απουσιάσει την πρώτη εβδομάδα των μαθημάτων. Αλλά δεν χρειάζονταν η επιθέση στον χαρατκήρα μου. Καταλαβαίνω γιατί ο ευεργέτης εγκατέλειψε το διοικητικό συμβούλιο, όταν προσπαθείς για το καλό των όλων και αντι ευχαριστώ σου επιτήθενται, λογικό είναι να σηκώσεις τα χέρια ψηλά και να τα εγκαταλείψεις όλα.

Τα θλιβερά μαντάτα

Χτες και σήμερα είχα δύο πολύ θλιβερές ειδήσεις. Οχι, δεν πέθανε κανένας. Απλά ήρθαν μερικές αναποδιές. Πρώτη αναποδιά ήρθε χτες επιστολή από την Υπηρεσία Μετανάστευσης. Πέραν από το ότι μου ζήτησαν την ιατρική εξέταση (που έχω) μου είχαν και άλλα τρία σχόλια. Ήθελαν την φορολογική δήλωση του χορηγού μου (στην περίπτωσή μου ο πατέρας μου), με ενημέρωσαν ότι είναι κάτω από τα όρια της φτώχιας ο χορηγός μου και μου είπαν ότι μπορώ να βάλω άλλο χορηγό. Η υπόθεση έχει προβληματίσει έως και τον δικηγόρο μου διότι ο πατέρας μου δηλώνει εισόδημα πολύ υψηλότερο από το ελάχιστο που απατείται για να με υποστηρίξει οικονομικά σύμφωνα με την αμερικάνικη νομοθεσία. Το ότι θέλουν φετινή αμερικάνικη φορολογική δήλωση είναι ένα λογικό αίτημα και όταν με το καλό ο πατέρας μου την κάνει (περιμένει το εκκαθαριστικό της ελληνική δήλωσης) θα τους την στείλω. Καθότι θέλει η Υπηρεσία Μετανάστευσης τα έντυπα όλα μαζί, ουσιατικά πρέπει να περιμένω τον πατέρα μου που σημαίνει ότι το ενδεχόμενο να πάω Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι μάλλον ενταφιάζεται οριστικά.

Το άλλο θλιβερό και σοβαρότερο είναι ο θάνατος του εξωτερικού σκληρού μου. Φαίνεται ότι η κεφαλή έχει πρόβλημα, και έτσι ακολουθώντας της οδηγίες του τεχνικού του τμήματος έβαλα τον δίσκο στην κατάψηξη μήπως και αύριο το πρωί καταφέρω και σώσω αντιγράφοντας τα βασικά. Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που έκανα back up αλλά αυτό είναι επειδή επί μακρον δεν προσέθετα νέα δεδομένα στον δίσκο μου. Επίσης σκεφτόμουν ότι τους 6 μήνες που έχω για να αποφοιτήσω (όπως ο καθηγητής μου υπενθύμησε και σήμερα) πιθανόν να μην χρειαστεί. Πιθανόν να φταίνε τα πολλά δεδομένα που κατέβασα τις τελευταίες 2 εβδομάδες τα οποία ετοιμαζόμουν να χειριστώ. Όσο σκέφτομαι ότι θα χρειαστώ να ξαναδημιουργήσω της βάσεις δεδομένων Access και όλη την χαμαλοδουλειά που έκανα τις τελευταίες δύο εβδομάδες φλιπαρω. Από την άλλη δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα καταφέρω να ανακτήσω τα δεδομένα από τον σκληρό δίσκο οπότε πιθανόν να χρειαστεί να τα ξαναδημιουργήσω. Σκέφτομαι τι πρέπει να ανακτήσω και έχω να πω ότι παρότι έκανα πολύ δουλειά εώς πριν δύο εβδομάδας παρήγαγα λίγα δεδομένα και αυτά μάλιστα σε μορφή πινάκων. Να δούμε τι και αν θα σωθεί

Μια και συνηθισμένη και ασυνήθιστη εβδομάδα

Η εβδομάδα που πέρασε μπορεί να είχε τρία ταξίδια αλλά κατά τα άλλα χαρακτηριστικό της ήταν το πόσο βαρετά συνηθισμένη ήταν. Πραγματικά χρειάζομαι αλλαγή στην καθημερινότητά μου αλλά δυστυχώς είναι πέραν από τον έλεγχό μου.

Από τις αρχές του μήνα πληρώνομαι με βάση ερευνητικό πρόγραμμα του πανεπιστημίου. Μία πολύ μεγάλη κτηνοτροφική εταιρεία της περιοχής η οποία ήταν και πρόσφατα στις ειδήσεις διότι την εξαφόρασαν οι Κινέζοι έχει δώσει ένα πρόγραμμα στο πανεπιστήμιο ώστε να διερευνήσει κατά πόσον είναι εφικτό να αυξήσει την ποσότητα ζωοτροφής που παράγεται τοπικά με σκοπό να μην την εισάγει από τις Μεσοδυτικές πολιτείες. Η ζωοτροφή που εισάγεται από εκεί μπορει μεν να είναι φθηνή αλλά επιφέρει μεταφορικό (και περιβαλλονιτκό) κόστος ενώ το γεγονός ότι η κοπριά απορρίπτεται αντί να χρησιμοποιείται τοπικά ως μόλυνση ρυπαίνει τα νερά. Η δυσκολία έγκειται στο ότι ακριβώς οφείλουμε να διευκρινήσουμε αρκετά πριν προχωρήσουμε στην έρευνα. Κατ'αρχήν οφείλουμε να προσδιορίσουμε τι ενοούμε όταν λέμε "τοπικά". Έτσι λοιπόν ακολουθώντας τα πορίσματα της σύσκεψης της 3ης Ιουλίου άρχισα να φτιάχνω χάρτες με το ποίες κομητείες την τριών πολιτειών (Virginia, North Carolina, South Carolina) έχουν σημαντική γεωργία και βρίσκονται αρκετά κοντά στα σιλό όπου αγοράζει η εταιρεία την αγροτική παραγωγή για να την μετατρέψει σε ζωοτροφή. Μετά από 5-6 προτάσεις φαίνεται ότι ο χάρτης που παρήγαγα την Παρασκευή στις 3 μμ είναι αρκετά καλός και έτσι αυτή θα είναι η περιοχή που θα ερευνήσουμε. Το υπουργείο γεωργίας μέσω των αποκεντρωμένων υπηρεσιών του έχει παράγει μεγάλο αριθμό δεδομένων για την γεωργία των ΗΠΑ. Σημαντικότερο στην περίπτωσή μου είναι οι εδαφολογικοί χάρτες οι οποίοι περιλαμβάνουν πάρα πολλά δεδομένα. Μεγάλο μέρος τόσο της προηγούμενη όσο και αυτής της εβδομάδας πέρασα κατεβάζοντας αυτά τα δεδομένα. Ωστόσο πριν τα χρησιμοποιήσω έπρεπε να τα φέρω και σε μορφή που να μπορούν να τα διαβάσουν τα προγράμματα που χρησιμοποιώ. Καθότι αρκετοί αναγνώστες μου έχουν γνώση υπολογιστών μπορεί να νομίζουν ότι απλά περίμενα να κατέβουν τα δεδομένα και ενδιάμεσα καθόμουν. Από την στιγμή που κατέβηκαν, έστω και μερικώς (όσο τα επόμενα συνέχιζαν να κατεβαίνουν) τα έθετα και στην βάση δεδομένων Access (ευτυχώς ήρθαν με έτοιμο template) με σκοπό να τα διαβάσει το επόμενο πρόγραμμα και να μπορώ να εξάγω καποιο από τα δεκάδες δεδομένα που θα περιέχει. Μπορεί να έπαιρνε κάπου μισό λεπτό ανά κομητεία αλλά είχα να ετοιμάσω δεδομένα κάπου διακοσίων κομητειών. Ενδιάμεσα έφτιαχνα και χάρτες με σκοπό να συζητάμε ποίες κομητείες θα μελετήσουμε. Θεωρητικά θα μπορούσα να αυτοματοποιήσω την πράξη με κάποια μακροεντολή, δυστυχώς δεν ήταν τόσο τυποποιημένη η διαδικασία. Πάντως έχω φτάσει σε σημείο όπου συμφωνούμε τι μελετάμε. Σε επόμενη φάση έχω να υπολογίσω τι ποσότητα ζωοτροφών μπορεί να παράγουν τα υπάρχοντα χωράφια αλλά και το περιβαλλοντικό κόστος και όφελος αν μετατρέψουμε δάση σε χωράφια.

Η καθημερινότητα αυτή της έρευνας είναι αρκετά ανιαρή. Ξυπνάω περί τις 9, τρώω ελαφρύ πρωινό, πηγαίνω στο γραφείο, δουλεύω στον υπολογιστή μου εώς το μεσημεριανό, τρώω για καπου 30-45 λεπτα, μετά επιστρέφω στον υπολογιστή εώς ότου προς τις 5 φύγω αρκετά κουρασμένος. Μετά φτάνω σπίτι, τρώω, βλέπω υπολογιστή, την πέφτω για κάπου ένα μισάωρο αλλά σπανίως κοιμάμαι, σηκώνομαι και βγαίνω να περπατήσω ή βλέπω τηλεόραση, τα δύο τελευταία εναλλάσονται εώς ότου στο τέλος κοιμάμαι. Παρασκευή βράδυ μπορεί να βγω αν μπορεί η παρέα, όποτε βγήκα μόνος δεν ήταν καθόλου ευχάριστο τα να βλέπω τις άλλες παρέες να διασκεδάζουν ενώ εγώ ήμουν ολομόναχος. Ακόμα και τις φορές που σηκώθηκα να χορέψω πάλι δεν άντεξα πολύ, θέλω να έχω φίλους. Σάββατο βράδυ είναι πιθνότερο να βγω διότι μπορέι η παρέα παραπάνω. Η ημέρα του Σαββατου έχει φοβερή τυποποίηση και ανία πλέον, θα κατέβω Christiansburg για βόλτα παρά για ψώνια, μετά έχει και περπάτημα και αυτό είναι όλο πριν το βράδυ. Κυριακή θα πάω εκκλησία και τουλάχιστον μεταβαίνω κάπως μακριά και αλλάζω παράσταση. Τώρα την προηγούμενη εβδομάδα χρειάστηκε να πάω μεσημέρι Δευτέρας για ιατρική εξέταση για την πράσινη κάρτα, την Τρίτη στη West Virginia για τα βιομετρικά και την Πέμπτη πρώι στο δικαστήριο για μία κλήση. Απλώς ήταν διάλλειμα στην ρουτίνα διότι κατά τα άλλα απλά ήμουν στο εργαστήριο και έκανα έρευνα. Το GPS με έβγαλε από τον κακοτράχαλο δρόμο διότι το έχω στήσει ώστε να μην περνά από τα διόδια (εξού και από ένα σημείο και μετά το αγνόησα), το δικαστήριο μου έδωσε την δυνατότητα να πάρω μαθηματα οδήγησης αντί να πληρώσω κλήση (η διαφορά ηταν περί τα $15 αλλά κυρίως δεν πρόκειται να πάει η κλήση στο υπουργείο μεταφορών ώστε να ανέβουν τα ασφάλιστρα) αλλά αλλιώς δεν μπορώ να πω ότι βγήκα από την ρουτίνα. Αυτό που χρειάζομαι είναι διακοπές αλλά δεν το βλέπω, η παρέα δεν μπορεί ενώ το να πάω μόνος, όπως ανακάλυψα στο Ορλάντο, δεν φέρνει ευχάριστηση. Όταν όλοι οι άλλοι είναι σε παρέες (χώρια που δεν είναι βέβαιο αν θα περάσεις καν την πόρτα για να δεις τους άλλους στις παρέες) νιώθεις δυσάρεστα μόνος. Ουσιαστικά αυτό που θα είναι η κορύφωση της εβδομάδας θα είναι η έξοδος απόψε (αν συμβει) όπου θα είναι 2 αγόρια για κάθε κορίτσι χώρια που αν προσπαθήσεις να μιλήσεις σε καμία είναι απίθανο να έχεις απάντηση. Θέλω επιγόντως διακοπές και δεν τις βλέπω...

Προς την ανάκαμψη της Ελληνικής Οικονομίας

Όπως οι μακροχρόνιοι αναγνώστες του ιστολογίου μου ξέρουν, όταν δεν έχω πολλά πράγματα να κάνω κάθομαι και γράφω για άσχετα αντικείμενα. Καθότι Κυριακή διαβάζω και την Κυριακάτικη Καθημερινή. Φαίνεται ότι η Ελληνική Οικονομία οδεύει για πρώτη φορά μετά από 6 χρόνια βαριάς ύφεσης προς την ανάκαμψη. Η συγκεκριμένη εκτίμηση έχει μία τάση να είναι πιο πιστευτή απο λ.χ. την εκτίμηση ότι θα τελείωνε η κρίση στο δεύτερο εξάμηνο του 2011 που προπαγανδίζονταν όταν υπογράψαμε το 1ο μνημόνιο διότι προέρχεται από πιο αξιόπιστα χείλη σε σχέση με πολιτικούς, πιο συγκεκριμένα από τον Κωστόπουλο της Alpha και από τον Σόρος. Δυστυχώς η ανάκαμψη θα είναι μάλλον αργή και με σοβαρή πιθανότητα να αντιστραφεί αλλά σε σχέση με την προηγούμενη πενταετία η οικονομία το 2014 θα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση.

Όπως έχω γράψει και παλαιότερα ο βασικός λόγος της ύφεσης είναι ότι η Ελλάδα για να βγει από την κρίση της δεκαετίας του 70 ακολούθησε αυτό που απεδείχθει ο λάθος δρόμος. Επιλέξαμε να οικοδομήσουμε τον Τρίτο Δρόμο για το σοσιαλισμό, πιο συμμετοχικό και δημοκρατικό απ'οτι ο Σοβιετικός ή ο Γιουγκοσλαβικός αλλά σε κάθε περίπτωση σοσιαλισμός. Μετά την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού έγιναν μεταρρυθμίσεις προς φιλελεύθερη κατεύθυνση αλλά σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητήθηκε ο κυρίαρχος ρόλος του κράτους στην οικονομία, όπως αυτός διαμορφώθηκε μετά το κίνημα στο Γουδί το 1909 αν όχι και νωρίτερα. Βασικότερος λόγος αυτού ήταν ο ίδιος, ότι ο συγκεκριμένος ρόλος του κράτους έχει βαθιά κοινωνική αποδοχή, είτε μιλάμε για τον μικροκαταστηματάρχη ο οποίος θέλει το κράτος να τον προστατεύσει από τον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς και τις (όντως) καταχραστικές πρακτικές των μεγαλοπρομηθευτών του, είτε μιλάμε για τον εργάτη που επιθυμεί να απολαύσει τα προνόμια που νομοθετεί το κράτος για την εργασία του (αλλά ο ιδιώτης εργοδότης δεν εφαρμόζει) είτε για τον μεγαλοσχήμονα που προτιμά να τα βρει κάτω από το τραπέζι με τον επίορκο δημόσιο υπάλληλο παρά να ανταγωνιστεί παντού με όλους και επί ίσοις όροις. Το κράτος όμως χρεωκόπησε και δεν μπορεί πια να μοιράσει χρήμα, δικό του ή Ευρωπαϊκό. Ουσιαστικά υπάρχουν δύο λύσεις: η μία είναι να αποσυρθούμε από τον κόσμο, να κλειστούμε στο καβούκι μας και να συνεχίσουμε με τον παλαιό τρόπο, αυτή είναι η πρόταση της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ. Η άλλη λύση είναι να οικοδομήσουμε μία πιο ανταγωνιστική οικονομία, πιο ανοιχτή στον κόσμο, να αποδεχτούμε την ελεύθερη αγορά τουλάχιστον στα κομμάτια όπου λειτουργεί καλύτερα από το κράτος. Τζιχαντιστές της ελεύθερης αγοράς όπως οι αναρχοδεξιοί του Κινήματος Τσαγιού (Tea Party) δεν έχει η Ελλάδα, με εξάιρεση τον Ανδριανόπουλο. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο φαίνεται ότι ο Ελληνικός λαός επέλεξε την δεύτερη λύση και φαίνεται ότι πηγαίνουμε προς ήπια ανάκαμψη. Αλλά ας δούμε τους τομείς της Ελληνικής οικονομίας αναλυτικά.

Ο πρωτογενής τομέας της Ελληνικής Οικονομίας πάσχει χρόνια από προβλήματα στην οργάνωση αγοράς. Αυτό βέβαια είναι χρόνιο πρόβλημα όλης της Ελληνικής Οικονομίας αλλά στην πρωτογενή τομέα επιτείνεται από το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο του μέσου παραγωγού και την μεγάλη ηλικία του. Τα χωράφια μας παράγουν τα καλύτερα προϊόντα σε πολύ καλές τιμές αλλά μέχρι να φτάσει στον τελικό καταναλώτη έχει ανέβει το κόστος στο πενταπλάσιο με τον λιανοπωλητή να βγάζει περισσότερα ανά κιλό από τον παραγωγό. Η εικόνα που έχω είναι ότι έχουμε δει λόγω κρίσης ένα μεγάλο αριθμό καινούργιων γεωργών να εισέρχεται στην παραγωγή αν και τα 2/3 αυτών είναι άνω των 65, πρόκειται για συνταξιούχους που καλλιεργούν λαχανικά στο επί δεκαετίες ακαλλιέργητο χωράφι τους διοτί με την μειωμένη συνταξη δεν βγαίνουν πια. Το άλλο τρίτο όμως είναι νέα παιδιά που προσπαθούν να βιοπωριστούν με καινοτόμο ή μη προϊον διότι ξέρουν ότι δεν υπάρχει πια δυνατότητα να τους προσλάβουν στο δημόσιο, τουλάχιστον εύκολα. Ένα από τα καλά της κρίσης είναι ότι οι βιομηχανίες τροφίμων που εισήγαγαν την πρώτη ύλη από το εξωτερικό ανακάλυψαν ότι δεν τους χορηγεί κανένας πια πίστωση, ακόμα και παραδοσιακοί προμηθευτές. Έτσι επέλεξαν την συμβολαιακή γεωργία με έλληνες παραγωγούς. Σε ένα βαθμό αυτό είναι και αποτέλεσμα της προόδου στην πληροφορική, ενώ παλαιότερα προτιμούσαν να ασχοληθούν με δεκα μεγαλεμπόρους τώρα μπορούν να χειριστούν ευκολότερα μερικές χιλιάδες μικροπαραγωγούς. Εαν έχω σχηματίσει κάποια εικόνα για την γεωργία είναι ότι ναι μεν δεν έχει βελτιωθεί σοβαρά το πρόβλημα των τιμών παραγωγών αλλά τουλάχιστον απορροφάται περισσότερο η παραγωγή από την αγορά. Φέτος λόγω της ξηρασίας στην Ισπανία, σε συνδιασμό με τις καλές τιμές στα φυτά μεγάλης καλλιέργειας, προβλέπεται να είναι μάλλον καλή χρονιά για τον πρωτογενή τομέα.

Ο δεύτερογενής τομέας είναι ιστορικά πιο εκτεθιμένος στον διεθνή ανταγωνισμό. Η βιομηχανία που είχε επιβιώσει στην Ελλάδα προ της κρίσης ανήκε είτε στους ελάχιστους ανταγωνιστικούς κλάδους είτε παρήγαγε προϊόντα που για πολιτιστικούς κυρίως λόγους δεν προσέφερε η διεθνής αγορά (π.χ. μοτέρ σούβλας). Οι αδύναμες εταιρίες κατέρρευσαν ήδη, οι δυνατότερες επιδίωξαν να βρουν αγορές εξωτερικού πέραν από τις παραδοσιακές ζώνες και κάποιες τα κατάφεραν. Αρκετές από τις εξαγωγές είναι εξαγωγές ανάγκης, εξού και ένα από τα κύρια εξαγώγιμα προϊόντα μας πλέον είναι τα πετρελαιοειδή. Απλούστατα τα διυλιστήριά μας δεν μπορούν να πουλήσουν εντός όλο το προϊόν τους και το εξάγουν στις ΗΠΑ. Όταν με το καλό ανακάμψει η Ελληνική Οικονομία πιθανόν να εξαφανιστούν κάποιες από αυτές τις εξαγωγές. Από την άλλη όμως αρκετές πολυεθνικές απεφάσισαν να επαναφέρουν μερος της παραγωγής τους στην Ελλάδα μετα τις μειώσεις στους μισθούς πέρυσι. Τι και ποιό μέρος αυτής της παραγωγής θα μείνει Ελλάδα στην ανάκαμψη θα φάνει

Κυριότερος όμως τομέας της Ελληνικής οικομίας είναι ο τριτογενής. Οι υπηρεσίες προς το εσωτερικό έχουν καταρρεύσει, μάλιστα τα μέτρα για άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και ενίσχυση του ανταγωνισμού έχουν πλήξει το εισόδημα αυτών που τις παρείχαν. Μακροπρόθεσμα όπως θα φέρουν μεγαλύτερο μέρος του διεθνούς καταμερισμού εργασίας στην χώρα και η μείωση της αξίας θα αντισταθμιστεί με αύξηση του όγκου. Από την άλλη οι υπηρεσίες προς το εξωτερικό, με βασικότερο τον τουρισμό προβλέπεται φέτος να έχουν πρωτοφανή άνθηση. Ήδη η εκτίμιση για 17 εκατομμύρια τουρίστες θεωρείται ξεπερασμένη, μπορεί και να αγγίξει τα 18 εκατομμύρια φέτος. Οι διαδηλώσεις στην Τουρκία και το πραξικόπημα στην Αίγυπτο θα φέρουν περισσότερο κόσμο στην Ελλάδα, η οποία φέτος δεν υποφέρει και από την κυβερνητική αστάθεια της περσινής χρονίας. Είναι απίστευτο για όσους κατοικούν στην χώρα αλλά το να βγουν 500 ατομα στο κέντρο είναι ικανό να καταστρέψει την εικόνα όλης της χώρας αν προβληθεί διότι στην Ευρώπη και την Αμερική (με εξαίρεση ίσως την Γαλλία) δεν βγαίνει ο κόσμος να διαδηλώσει γενικώς. Πόσο φυσιολογική μας είναι η διαδήλωση τους είναι αδιανόητο.

Στα τέλη του Δεκεμβρίου είχε άρθρο η Καθημερινή ότι αν δεν υπάρξει σοκ στο διεθνές σκηνικό (και ήδη υπήρξε το Κυπριακό και το Πορτογαλικό σοκ) και αν όντως εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις (οι οποίες έστω και αργά φαίνεται να εφαρμόζονται) είναι δυνατόν η οικονομία να έχει ένα -2% αντι για -4.5% που προβλέπεται. Το διεθνές κλίμα προς την χώρα άλλαξε όταν τον Δεκέμβριο πέρασε το προηγούμενο πακέτο μεταρρυθμίσεων και φάνηκε να υπάρχει ηγεσία πρόθυμη να τις επιβάλλει. Η έξοδος της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση προκάλεσε οικονομικό σοκ αλλά όχι εκλογές, αν δεν υπάρχει νεο σοκ πιθανόν να καταφέρει η νυν κυβέρνηση να δει την ανάκαμψη. Πάντως είναι δεδομένη ότι πρόκειται για εξωγενή ανάκαμψη που σημαίνει ότι σοβαρό σοκ στην διεθνή οικονομία θα μας ρίξει έγω. Επίσης πάντα παίρνει καμία διετία από την αρχή της ανάκαμψης εώς ότου μειωθεί σημαντικά η ανεργία, ακόμα και αν εξαντλήσει η Βουλή την τετραετία πιθανόν να έχουμε εκλογές με ανεργία της τάξης του 15% και ανεργία νέων προς το 45%. Οι μεταρρυθμίσεις πλέον έχουν φτάσει στον πυρήνα της Μεταπολίτευσης, το μεγάλο και ανευθυνοϋπεύθυνο κράτος. Θα δούμε αν θα γίνει κάτι

Το μέσον του καλοκαιριού

Το καλοκαίρι έχει τον δικό του κύκλο εδώ. Η αρχή του σηματοδοτείται από το τριήμερο της Memorial Day. Κάπου εκεί σε τελική ανάλυση είναι η τελετή της αποφοίτησης αν και φυσικά οι εξετάσεις έχουν τελειώσει νωρίτερα και οι πειρσότεροι φοιτητές την έχουν ήδη κοπανήσει. Μέσον είναι η 4η Ιουλίου και η εθνική εορτή που έχει τάση να γίνει πολυήμερη. Τέλος είναι το Stepping Out festival το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Μετά από αυτό μπορεί να αργούν τα μαθήματα αλλά ήδη αρχίζει και γυρίζει ο κόσμος. Φέτος για πρώτη φορά έμεινα 4η Ιουλίου στο Blacksburg. Πιθανότατα θα είναι και η τελευταία, όπως είπε ο καθηγητής θα κάνει ότι είναι αναγκαίο για να τελειώσω τον Δεκέμβριο διότι τότε μένει από χρήματα. Ακόμα και αν καταφέρει και βρει χρήμα δεν βλέπω να κάθομαι πάνω από τον Μάιο, τουλάχιστον ως φοιτητής.

Μετά από το πέρας της δημοσίευσης συγχρόνως έμεινα από δουλειά αλλά και άρχισα να αγχώνομαι λόγω σύσκεψης. Εν τέλει βρήκα ρυθμό και απασχόληση αλλά εώς την σύσκεψη στις 3 Ιουλίου είχα δυσκολία να κοιμηθώ. Συζητήσαμε τι μέλλει γενέσθαι στο project με το απασχολούμαι και βγήκε ένας οδικός χάρτης. Την 4η Ιουλίου την περασα κυρίως περπατώντας. Όλη την εβδομάδα είχε συνέχει βροχή και έτσι φορούσα το παντελόνι (αντί για το σορτσάκι). Ένιωθα στενότητα και έτσι παρά την σποραδική βροχή βγήκα και περπάτησα πολλά χιλιόμετρα στο μονοπάτι Huckleberry το πρωί, έφτιαξα μακαρονάδα το μεσημέρι και μετά ξαναπερπάτησα εώς την παρέλαση ενώ και το βράδυ βγήκα βολτα πριν τα πυροτεχνήματα. Ήταν η πρώτη φορά μετα 21 χρόνια που πήγα σε παρέλαση για 4η Ιουλίου και σε σχέση με το Piedmont CA τότε αυτό που μπορώ να πω ήταν ότι είχε πολύ περισσότερα μηχανοκίνητα. Η παρέλαση και πάλι ήταν πολιτική, οι Αμερικανοί δεν ακολουθούν το γαλλικό πρότυπο. Είχε διάφορες οργανώσεις και επιχειρήσεις να παρελαύνουν και επίσης ιστορικά οχήματα συμπεριλαμβανομένων και φορτηγών. Το βράδυ πήγα στα πυροτεχνήματα που μου θύμισαν την φάση στο Πασαλιμάνι όταν ο Ολυμπιακός παίρνει πρωτάθλημα, δηλαδή τίποτα το ιδιαίτερο. Παραδόξως το πλέον ενδιαφερον της ημέρας οι διαλέξεις για το Αμερικάνικο διαστημικό πρόγραμμα που παρακολούθησα και τις οποίες θα χαρακτήριζα σιγουρα επετειακές. Παρασκευή πήγα στην δουλειά όπου ήμουν από τους ελάχιστους που εμφανίστηκαν. Την άλλη εβδομάδα έχω να οδηγήσω αρκετά για την πράσινη κάρτα, Δευτέρα για τη ιατρική εξέταση και Τρίτη για τα βιομετρικά.

Αυτό που σίγουρα θα ήθελα είναι ταξιδάκι για διακοπές αλλά φαίνεται όλο και λιγότερο πιθανόν. Μου αρέσει που έλεγαν οι γονείς μου ότι θα είναι καλύτερα του χρόνου όταν, σε περίπτωση που δουλεύω, μάλλον λιγότερο χρόνο θα έχω. Η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία

Εβδομάδα ρουτίνας

Η προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησε με το άγχος της λεγόμενης 2ης δημοσίευσης. Όταν με το καλό την Τρίτη την έστειλα (και έλαβα e-mail ότι η προθεσμία παρατάθηκε εώς τις 5 Ιουλίου) ουσιαστικά φάνηκε πόσο άδειο είναι το πρόγραμμά μου. Συζήτησα με τον καθηγητή και έχουμε σύσκεψη την Τετάρτη ως προς το τι θα κάνω στα πλαίσια του διδακτορικού για το πρόγραμμα από το οποίο πληρώνομαι. Επίσης μάζεψα χαρτιά και έκανα ιατρικές εξετάσεις και πλέον την άλλη Δευτέρα θα κάνω την τελική εξέταση για το Ι-693. Δεν έχω ούτε σύφιλλη ούτε φυματίωση. Γενικότερα η άλλη εβδομάδα θα είναι γεμάτη, έχω να πάω την Τρίτη στη West Virginia για το βιομετρικά και την Πέμπτη στο δικαστήριο για μία κλήση. Εάν μάλιστα ευοδωθούν και οι προσπάθειες μου για απόδραση εκείνο το Σαββατοκύριακο και πάρουμε το δικό μου αμάξι καλό θα ήταν πιο πριν να το έχω πάει και για συντήρηση, η οποία και αυτή θα πάρει κάποιο χρονικό διάστημα.

Εάν κάτι το ιδιαίτερο συνέβη αυτή την εβδομάδα ήταν το bachelor party που πήγα το Σάββατο μόνο που ήταν τόσο υποτονικό ώστε ακριβώς εμφανίζεται στην 2η παράγραφο. Καθίσαμε στην πίσω αυλή στο σκοτάδι 5 αγόρια και μπλαμπλαδίζαμε. Έφερε το παιδί και πίτσες και απλά είπε τα σχέδια για τον γάμο που θα γίνει στις 27 Ιουλίου. Είχε και κουβέντα να πάμε στο στριπτιτζάδικο που απέχει 1 ώρα από την πόλη αλλά δεν έγινε τίποτα, ούτε στο Bull and Bones δεν αποδειχθήκαμε ικανοί να πάμε. Δυστυχλως από την στιγμή που γύρισα από τον γάμο πλέον δεν προβλέπεται έξοδος από την περιοχής καθώς φαίνεται ότι η αδερφή μου αδυνατεί να με επισκευθεί φέτος. Εάν προκύψουν διακοπές με παρέα έχει καλώς, αλλιώς σε αυτό το κατσικοχώρι θα περάσω την φάση και μεγαλύτερο κατόρθωμα του καλοκαιριού θα είναι η επίσκεψη στο DisneyQuest. Δεν είμαι αισιόδοξος.