Χτες δεν είχα πολύ κουράγιο να κάνω πολλά πράγματα (συμβαίνει πολύ, πρέπει η μετακόμιση και το ταξίδι να με έχουν πραγματικά εξαντλήσει) αλλά καθότι δεν θα έχω άλλο Σάββατο στη Φλόριντα είπα να δω τη νυχτερινή ζωή. Είχα ήδη αναγνωρίσει τον τόπο την Παρασκευη, εντόπισα που είναι η κίνηση και κατέβηκα. Είδα στο ίντερνετ και ποια είναι τα ενδιαφέροντα κλαμπ/μπαρ. Ημουν κουρασμένος μεν αλλά είπα να δοκιμάσω την τύχη μου. Ευτυχώς που αγόρασα πάρκινγκ για μία μόνο ώρα, το Fort Lauderdale μόνο απογοήτευση προσέφερε. Μία πόλη τόσο μεγάλη, παραθεριστικός χώρος και παρ'όλ'αυτά μου έδωσε την αίσθηση τριτοκλασσάτης επαρχίας στην Ελλάδα.
Ο συνονόματος ξάδερφος μου με είχε προειδοποιήσει κάποτε: το μέρος είναι τρομερά βαρετό όπου λέγοντας μέρος εννοούσε το Μαϊάμι. Είπα να μην πάω τόσο μακριά ακόμα, ας δοκιμάσω κοντύτερα και ταπεινώτερα. Το μέρος απεδείχθει πολύ ταπεινώτερο των προσδοκιών μου. Νυχτερινή έξοδος στην παραλία του Ft. Lauderdale σημαίνει τέσσερα τετράγωνα στο κέντρο, οπως λέμε Λιμενάρια της Θάσου. Κυριότερες διαφορές ήταν ότι τα τετράγωνα είναι μεγαλύτερα, ο κόσμο μιλάει Ισπανικά και όχι Σλαβικές γλώσσες, έβγαιναν και νέες κοπέλες παρέα μεταξύ τους (και όχι όπως στη Θάσο μόνο οικογένειες) και ότι η μουσική είναι πολύ χειρότερη. Η Latin μου είναι λιγότερο ενοχλητική από τη Bluegrass αλλά γενικά δεν μου αρέσει. Κατά τα άλλα οικογένειες με παιδιά κυρίως, καθόλου club μόνο μπάρ και μάλιστα χωρίς πίστα να χορέψεις. Κάποια μπαρ/εστιατόρεια είναι ανοιχτά και αργά την νύχτα (όπου αργά θα πει 4 το πρωϊ), ένα μάλιστα στο 2ο όρογο του Beach Place μέγεθος όσο το μίσο Big Al's ή η πίστα του TOTS έπεζε και σωστή μουσική αλλά, χωρίς παρέα ιδίως, κανένα δεν μου προκάλεσε ενδιαφέρον να επισκευθώ. Ωραιότερο όλων; Ο Δήμος διαφήμιζε πόσο ενδιαφέρον είναι το Σαββατόβραδο στην περιοχή.
Από Ελλάδα μου θύμισε Λιμενάρια Θάσου (και τα Λιμενάρια δεν είναι ο κατ'εξοχήν χώρος διασκέδασης στο νησί, είναι ο Λιμένας) η τον Κάραβο Αλιβερίου. Πιο τρομακτικό όμως είναι ότι μιλάω για μέρη στην Ελλάδα με πλυθησμό κάτω από 10,000. Εάν ένα μέρος με πλυθησμό εξαψήφιο έχει τις επιλογές διασκέδασης όπως μέρη με τετραψήφιο πλυθησμό στην Ελλάδα, τι μπορείς να περιμένεις; Ουσιαστικά το μόνο μέρος που θα μπορούσα να ελπίζω για κάτι καλύτερο είναι το South Beach Miami. Πάω αύριο για μπάνιο, εάν όμως θα έχει τις επιλογές διασκέδασης εστώ ενός Portimao (στην Πορτογαλία) μη μιλήσω για κάτι σοβαρό Ελλάδα, πλέον αμφιβάλλω. Αυτό που με τρομάζει είναι ότι η πόλη είναι διάσημη παναμερικανικώς ως προορισμός διασκέδασης.
Σήμερα επισκεύθηκα τον κατ'εξοχήν προορισμό αγορών της ευρυτερης περιοχής, το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ: Sawgrass Mills. Δεν πήγα για να κάνω ψώνια, δεν αγοράζω ρούχα ιδίως αν δεν τα έχω ανάγκη. Πήγα απλά να σκοτώσω την ώρα. Γενικά η οικογενειά μου δεν αγοράζει ρούχα αν δεν έχει ανάγκη, με ρώτησαν κατά πόσο πήγα την αδεφή μου για ψώνια Ουάσιγκτον και φυσικά απάντησα αρνητικά. Όταν πάω σε ένα μέρος θέλω να επισκευθώ τα μοναδικά πράγματα που έχει το κάθε μέρος, όχι να αγοράσω κάτι που σπανίως χρειάζομαι λίγο φτηνότερα. Δυστυχώς οι Αμερικανικές πόλεις ελάχιστα πραγματικά αξιοθέατα έχουν...
Κυριακή 31 Ιουλίου 2011
Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011
Γιατι οι φορτηγατζήδες είναι υπέρβαροι
Το τελικό συμμάζεμα και ο καθαρισμός του σπιτιού πήρε πολύ περισσότερο απ'ότι περίμενα. Έφυγα από το σπίτι μόλις στις 2. Είχα φάει κάτι ψιλά πιο πριν, αγόρασα χυμό για να πίνω και πήρα τον δρόμο μου. Εως τη Charlotte ήμουν πολύ χαρούμενος που οδηγούσα, εν συνεχεία σταμάτησα κάπου στη Νότια Καρολίνα για φαϊ και αργότερα στα όρια της Σαβάννα για καύσιμα. Στο Darien της Georgia κοιμήθηκα διότι νοτιότερα έδειχνε το Internet ότι ανέβαιναν οι τιμές και ήταν ήδη αργά. Στην επιστροφή καλόν είναι να κοιμηθώ κάπου μετά τη Charlotte ώστε να φτάσω αρκετά νωρίς την Παρασκευή. Είδα τον εαυτό μου στον καθρέπτη: παρά τις πολλές θερμίδες που υποθέτω ότι έκαψα στη μετακόμιση και παρά το ότι είχα φάει ελάχιστα την Τετάρτη η κοιλία μου έδειχνε φουσκωμένη. Πως όμως να μην είναι όταν επι 8 ώρες η μόνη κίνηση που έκανα ήταν να κουνάω το κεφάλι μου για να δω τους καθρέπτες, άντε λίγο να σειώμουνα αν έπεζε ωραίο τραγούδι στο ράδιο. Ήταν πολύ κουραστικό το ταξίδι αλλά όλη η κούραση ήταν ένταση, όχι σωματική. Τέλος χτες οδήγησα τα τελευταία 400 (από τα 880) μίλια και έφτασα στο σπίτι της θείας μου. Πώς να μην είναι οι φορτηγατζήδες υπέρβαροι όταν δεν έχουν να κάνουν γυμναστική στο ταξίδι τους.
Δεν είχε χτες ιδιαίτερο κουράγιο να βγω αλλά εν τέλει πήγα στο σουπερ μάρκετ για να έχω πρωινό. Πρώτη φορά μετά την Συρία κοιμήθηκα με ανοιχτό κλιματισμό, σε αυτή την υγρασία απλά δεν γίνεται αλλιώς. Είπα το πρωΐ να πάω παραλία, τόσο κουράγιο είχα που εν τέλει πήγα το απόγευμα. Ζεστή η θάλασσα, ωραία η άμμος αλλά τα κύμματα έκανα το μπάνιο δύσκολο, απλά έπαιζες με το κύμα, δεν μπορούσες να κολυμπήσεις κανονικά. Πόσο ανώτερη είναι η Μεσόγειος...
Το Fort Lauderdale σε όλα είναι ακριβότερο από το Blacksburg. Μόνη διαφορά το κολύμπι. Ναι μεν πρέπει να πληρώσεις αλλά αν συγκρίνεις το $1 την ώρα εδώ με τα $4 parking στη Claytor Lake συν άλλα 4 για το ναυαγοσώστη, φτηνότερα. Βραδυνή έξοδο πέραν του συμβολικού δεν έχω κουράγιο αλλά με βλέπω να πηγαίνω και αύριο παραλία.
Δεν είχε χτες ιδιαίτερο κουράγιο να βγω αλλά εν τέλει πήγα στο σουπερ μάρκετ για να έχω πρωινό. Πρώτη φορά μετά την Συρία κοιμήθηκα με ανοιχτό κλιματισμό, σε αυτή την υγρασία απλά δεν γίνεται αλλιώς. Είπα το πρωΐ να πάω παραλία, τόσο κουράγιο είχα που εν τέλει πήγα το απόγευμα. Ζεστή η θάλασσα, ωραία η άμμος αλλά τα κύμματα έκανα το μπάνιο δύσκολο, απλά έπαιζες με το κύμα, δεν μπορούσες να κολυμπήσεις κανονικά. Πόσο ανώτερη είναι η Μεσόγειος...
Το Fort Lauderdale σε όλα είναι ακριβότερο από το Blacksburg. Μόνη διαφορά το κολύμπι. Ναι μεν πρέπει να πληρώσεις αλλά αν συγκρίνεις το $1 την ώρα εδώ με τα $4 parking στη Claytor Lake συν άλλα 4 για το ναυαγοσώστη, φτηνότερα. Βραδυνή έξοδο πέραν του συμβολικού δεν έχω κουράγιο αλλά με βλέπω να πηγαίνω και αύριο παραλία.
Τρίτη 26 Ιουλίου 2011
Η διαδρομη
Η μετακόμιση αυτή είναι μία πραγματική αποκάλυψη. Πίστευα ότι όταν με το καλό τελειώσω θα φορτώσω τα πράγματα μου στο Prius και θα πάω California. Η τηλεόραση συν ορισμένα ρούχα έκαναν το αμάξι να τρίζει στο δρόμο και χαλάλι το 1 χλμ εως το σπίτι που τα άφησα, 30 ώρες οδήγησης ως τη Δυτική Ακτή. Επίσης τι στο καλό μπορεί να χωρέσει το αμάξι αυτό; Κάποια έπιπλα έπερναν μόνα τους όλο τον χώρο. Πρέπει να ξεφορτωθώ αρκετά φεύγοντας...
Αφού ξεμπερδέψω με τις τελευταίες δουλειές (πιο σημαντική είναι το κρεβάτι μου, αυτό να δω πως θα χωρέσει) αύριο φεύγω για Φλόριντα. Ο ξάδερφος δεν μπορεί αλλά μπορεί η θεία μου στο Fort Lauderdale. 2 ημέρες οδήγησης είναι, θα κοιμηθώ στη πορεία κάπου. Χαλάρωση σίγουρα θα έχω αλλά και βαρεμάρα. Τώρα που πάει κανείς μόνος εκεί; Ο ξάδερφος μου έπιασε δουλειά σε σαντουτσάδικο ενώ ήταν φοιτητής για να μην κόψει τις φλέβες του, ως τόσο βαρετό μέρος περιγράφεται
Αφού ξεμπερδέψω με τις τελευταίες δουλειές (πιο σημαντική είναι το κρεβάτι μου, αυτό να δω πως θα χωρέσει) αύριο φεύγω για Φλόριντα. Ο ξάδερφος δεν μπορεί αλλά μπορεί η θεία μου στο Fort Lauderdale. 2 ημέρες οδήγησης είναι, θα κοιμηθώ στη πορεία κάπου. Χαλάρωση σίγουρα θα έχω αλλά και βαρεμάρα. Τώρα που πάει κανείς μόνος εκεί; Ο ξάδερφος μου έπιασε δουλειά σε σαντουτσάδικο ενώ ήταν φοιτητής για να μην κόψει τις φλέβες του, ως τόσο βαρετό μέρος περιγράφεται
Σάββατο 23 Ιουλίου 2011
Η μετακομιση ξεκινησε
Δεν ξερω πως να χαρακτηρισω την σημεριμη ημερα. Κοιμηθηκα καλά, πέρασα εώς το απόγευμα ωραία αλλά μετά που σηκώθηκα από τον μεσημεριανό ύπνο ένιωσα αρκετά άδειος. Η τηλεόραση μηδεν, η πόλη μηδέν, δεν βρήκα το ξάδερφο μου στο τηλέφωνο οπότε έχω αυτή την εκκρεμότητα: Ξέρει ότι έρχομαι (μάλλον) Πέμπτη; Σε κάθε περίπτωση κουβάλησα βιβλία μου στο γραφείο μου αλλά να φτιάξω βαλίτσες δεν είχα κουράγιο. Εχω μία τάση να νιώθω άδειος μετά από μία γεμάτη εβδομάδα, περνάει η ένταση και νιώθω άσχημα που δεν έχω ένταση. Ελπίζω αφού κοινωνήσω αύριο να νιώσω καλύτερα (αν και δυστυχώς λόγω χρονικού περιορισμού πρέπει να γίνω κακός με την πρωϊνή μετάβαση, θέλω να είμαι στο δρόμο στις 9:30 και όχι να περιμένω). Όταν έχω πίσω όλο το άγχος θα νιώσω καλύτερα.
Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011
6 ημέρες
Είτε όλα θα πέσουν κατα πάνω μου είτε θα έχω κενό πρόγραμμα. Δεν φαίνεται να υπάρχει μέση λύση. Την προηγούμενη εβδομάδα ο καθηγητής καταφερε και απέκτησε δεδομένα που χρειάζομαι για την έρευνά μου. Πέρασα την Παρασκευή ετοιμάζοντας τα δεδομένα της μίας κομητείας και τη Δευτέρα των άλλων δύο. Εν συνεχεία ανακάλυψα ότι αυτή την εβδομάδα ήταν το New River Valley Fair. Ωραία λέω, έχω κάτι να κάνω το ένα βράδυ. Έλα που είχα προθεσμία σήμερα να καταθέσω την αναθεώρηση της σύνοψης για το συνέδριο του Τέξας. Δύο δουλειές κανονίζονται σκέφτομαι. Αμ δε, έπεσε και τρίτη: θα πάω εδαφολογικό ταξίδι στη Νέα Αγγλία (όλα πληρωμένα πλην φαγητού) και ο καθηγητης θέλει να μας κάνει εκπαίδευση διότι δεν πρόκειται επακριβώς για τουρισμό. Αυτή την εβδομάδα μπορώ, την άλλη έχω και μετακόμιση. Και μέσα σε όλα πριν φύγω καλό θα ήταν να ετοιμάσω τα χαρτιά για την πράσινη κάρτα και σύνοψη για το συνέδριο στο Σακραμέντο, εκτός βέβαια αν θέλω να τα ετοιμάσω στο δρόμο για την Φλόριντα. Κάποιοι δηλώνουν "δεν προλαβαίνω" και υπαναχωρούν από υποσχέσεις που δίνουν όπως New River Valley Fair. Κάποιοι άλλοι ρυθμίζουν τη δουλειά τους (=εντατικοποίηση) και τα φέρουν όλα εις πέρας.
Τρίτη πριν από το μεσημέρι είχα ήδη τελειώσει ουσιαστικά τα του Σαν Αντόνιο και είχα ήδη την σύνοψη έτοιμη για τον καθηγητή. Στο Δουβλίνο (όχι της Ιρλανδίας) απλά χάρηκα την εμποροπανήγυρη. Κανόνισα με τον καθηγητή και τους συναδέλφους μου για το ταξίδι της Νέας Αγγλίας. Έχουμε εκπαίδευση αύριο το πρωί συν κανονίσαμε τα πρακτικά του ταξιδιού και της διαμονής. Τύπωσα τα χαρτιά της πράσινης κάρτας χτες και σήμερα φωτογραφήθηκα. Εν συνεχεία, έχοντας στείλει ήδη την αναθεωρημένη σύνοψη στο συνέδριο πήγα ταχυδρομείο και έστειλα στο USCIS τα χαρτιά μου. Ουσιαστικά το μόνο για το οποίο έχω να δουλέψω τώρα είναι το συνέδριο του Σακραμέντο, αλλά έχω μία ιδέα.
Η άλλη εβδομάδα αναγκαστηκά θα είναι γεμάτη με τις δουλειές του συμμαζέματος και καθαρίσματος πριν παραδώσω το δωμάτιο. Δεν θα έχω πολλές δουλειές όμως για να την φορτώσω
Τρίτη πριν από το μεσημέρι είχα ήδη τελειώσει ουσιαστικά τα του Σαν Αντόνιο και είχα ήδη την σύνοψη έτοιμη για τον καθηγητή. Στο Δουβλίνο (όχι της Ιρλανδίας) απλά χάρηκα την εμποροπανήγυρη. Κανόνισα με τον καθηγητή και τους συναδέλφους μου για το ταξίδι της Νέας Αγγλίας. Έχουμε εκπαίδευση αύριο το πρωί συν κανονίσαμε τα πρακτικά του ταξιδιού και της διαμονής. Τύπωσα τα χαρτιά της πράσινης κάρτας χτες και σήμερα φωτογραφήθηκα. Εν συνεχεία, έχοντας στείλει ήδη την αναθεωρημένη σύνοψη στο συνέδριο πήγα ταχυδρομείο και έστειλα στο USCIS τα χαρτιά μου. Ουσιαστικά το μόνο για το οποίο έχω να δουλέψω τώρα είναι το συνέδριο του Σακραμέντο, αλλά έχω μία ιδέα.
Η άλλη εβδομάδα αναγκαστηκά θα είναι γεμάτη με τις δουλειές του συμμαζέματος και καθαρίσματος πριν παραδώσω το δωμάτιο. Δεν θα έχω πολλές δουλειές όμως για να την φορτώσω
Κυριακή 17 Ιουλίου 2011
Μυθοι και αληθειες για την κριση
Η Ελληνική οικονομία είναι βυθισμένη σε πολύ σοβαρή κρίση. Καθότι είναι Κυριακή και διαβάζω την εφημερίδα, κάνω και τις σκέψεις μου ως προς αυτή. Η κρίση ουσιαστικά ξεκίνησε για την Ελλάδα με τα Δεκεμβριανά του 2008. Εκ των υστέρων βλέπουμε ότι ήταν εξέγερση του πρεκαριάτου (εκ του precarious working conditions, ο συγκεκριμένος νεολογισμός δεν είναι δικός μου) ενάντια στην κατάστασή του. Σύνθημα ήταν το μαθητικό μας γαμάνε τη ζωή με το φροντιστήριο, τους γαμάμε την πόλη. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο πιο δύσκολο ήταν να μπεις πανεπιστήμιο με τις Δέσμες το σύνθημα των δεκαπεντάχρονων ήταν καθ'αυτό ηλίθιο αλλά έκρυβε την απαξίωση της ανώτατης παιδείας ως επαγγελματικού αγαθού: Προς τι να κάτσεις και να σπουδάσεις αν το πτυχίο δεν οδηγεί πουθενά; Γιατί να κοπιάσεις αν απλά οδηγήσαι σε ένα τόσο ζοφερό μέλλον. Παραδοσιακή λύση θα ήταν αυτή που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζικές προσλήψεις νέων στο Δημόσιο. Δυστυχώς το Δημόσιο είχε ήδη φαληρίσει για να καλύψει τις ανάγκες αλλά και τις σπατάλες τησ προηγούμενης γενιάς...
Από το Δεκέμβριο του 2008 οι χρηματαγορές ήταν εξαιρετικά φειδωλές ως προς τον δανεισμό της Ελλάδας. Απαιτούσαν ανώτερο επιτόκιο από το σύνηθες. Επίσης η εξωγενής ζήτηση της οικονομίας ηταν αρνητική λόγω της κρίσης. Η κυβέρνηση Καραμανλή προσπάθησε μέσω Κευνσιανών πρακτικών να διατηρήσει την ανάπτυξη. Τη δεκαετία του 80 κάτι τέτοια γίνονταν ή και κουκουλόνονταν. Το 1990 λχ είχαμε 4% ανάπτυξη της οικονομίας διότι είχαμε έλλειμα του προυπολογισμού 18% του ΑΕΠ επισήμως (και με τον σημερινό ορισμό μάλλον 25%+). Βέβαια τα μάθαμε αυτά εκ των υστέρων, 1 έτος αργότερα τουλάχιστον, ασχολούμασταν με τα Ειδικά Δικαστηρια και τα σκάνδαλα (και ποιος πρόσεχε αλήθεια). Μετά από τα Δεκεμβριανά όμως δεν τολμούσε ο Καραμανλής να προβεί σε περικόπες, χώρια που ο Παπανδρέου λαϊκιζε ασύσστολα. Έλεγε ο Κωστάκης πάμε για περικοπές, έλεγε ο Γιωργάκης "λεφτά υπάρχουν" και εν τέλει το λαϊκιστικό και ανεύθυνο νίκησε. Εν συνεχεία έδωσε μία παροχή και μετά τα πήρε όλα πίσω. Πήγε μετά για ευρωκάρφωμα αλά Καραμανλής να πάρει το αίμα του πίσω για το ευρωκάρφωμα του Σημιτη και με τα χουνέρια του απλά έκλεισε τις πόρτες των αγορών για την Ελλάδα. Η λογιστική της Ελληνικής κυβέρνησης ήταν πάντα κάπως δημιουργική...
Φυσικά για την κρίση έχουμε τους μύθους και τις αλήθειες που την ακολουθούν
Μύθος 1ος: Φταίει η δημοσιονομική απογραφή του Καραμανλή αλλά και του Παπανδρέου
Αλήθεια: Ναι, οφείλαμε να διατηρούμε πάντα συγκρίσημα χαρακτηριστηκά, κατα προτίμηση να δείχναμε πόσο καταστροφική είναι η συνδιοίκηση των συνδικαλιστών στο Δημόσιο ήδη από τη δεκαετία του 80 (αλλά τότε πως θα γίνονταν κυρίαρχο κόμμα το ΠΑΣΟΚ;)
Μύθος 2ος: Να κυρήξουμε χρεωκοπία και θα βγούμε από την κρίση. Το χρέος στις αγορές είναι ειδεχθές και αρκεί να το αποκυρήξουμε. (Ιδιαίτερα δημοφιλής στην Αριστερά)
Αλήθεια: Η Καθημερινή είχε ένα ωραίο άρθρο ως προς αυτο: κάποιος Δημοσιος υπάλληλος αγορασε διαμέρισμα Νότια Προάστεια, αυτοκίνητο πολυτελείας και έφαγε πολλά σε διακοπές και τώρα ζητάει να κρατήσει μεν την περιουσία του αλλά να του χαριστεί το 80% του χρέους του ως ειδεχθές. Τον ανάγκασε κανένας να πάει από το Παγκράτι στη Γλυφάδα; Τον έβαλε κανένας να ανταλλάξει το Σκόντα με Μερσεντές; Έχει καθόλου ηθικό βάρος να κάνει τέτοιο αίτημα
Μύθος 3ος: Φταίνε οι τράπεζες με τα καταναλωτικά τους δάνεια
Αλήθεια: Αν αναφερόμαστε ΗΠΑ και Δυτική Ευρώπη έχουν δίκιο. Αν αναφερόμαστε Ελλάδα έχουν άδικο, σε σχέση με το τι έγινε Δ. Ευρώπη οι Ελληνικές τράπεζες έδρασαν πολύ υπεύθυνα
Μύθος 4ος: Οι ξένοι επιβουλεύονται την κυριαρχία μας και περνάμε σε νέα περίοδο κατοχής
Αλήθεια: Πιστεύει κανείς ότι οι ξένοι (οι Δυτικοί τουλάχιστον) θέλουν να μπλεχτούν με το Φωτόπουλο (της ΔΕΗ) και τον κάθε Φωτόπουλο; Η Ελληνική οικονομία είναι πολύ μικρή για τα παγκόσμια δεδομένα, είναι πολύ ευχαριστημένοι με μία κάποια δοτή εξουσία παρά με την απευθείας διαχείρηση της. Οι διάφορες μελέτες που βγαίνουν στην φόρα για αλλαγή του καθεστώτος στο Αιγαίο ή για την κυριαρχία σε Ελληνικό έδαφος ως εγγύηση περισσότερο αντανακλούν την υποχωρητικότητα της δικής μας ηγεσίας σε σχέση με το σθένος της Άγκυρας, την (εώς πρόσφατα) ακραία ταύτιση της Άγκυρας με τον Αμερικανοισραηλινό παράγοντα σε σημείο δουλείας ως προς αυτόν και τις φαντασιώσεις λαϊκιστών Δυτικοευρωπαίων δημοσιογράφων. Τέλος μην ξεχνάμε πως στην Κατοχή 350.000 πέθαναν από πείνα, οι Κατοχικές Δυνάμεις σκότωναν κόσμο για την πλάκα τους ατιμώρητα και κυριαρχία τμήματος του Ελληνικού εδάφους (Ανατολική Μακεδονία και Θράκη) είχε παραδωθεί σε ξένη Δύναμη (Βουλγαρία). Ισχύουν αυτά σήμερα;
Μύθος 5ος: οι ξένοι μας αναγκάζουν να ανοίξουμε τις αγορές με σκοπό να μας λεηλατήσουν μεσω νεοφιλελεύθερης πρακτικής
Αλήθεια: Δηλαδή για να έχεις φορτηγό πρέπει να πληρώσεις 6ψήφιο πόσο σε αυτόν που ήδη έχει; Πρέπει να είσαι παιδί λιμενεργατών για να δουλεύεις στο λιμάνι; Εμείς που δεν είμαστε δεν έχουμε δικαίωμα σε αυτή τη δουλειά; Ναι ο ρόλος του κράτους στην οικονομία είναι θέμα προς συζήτηση μεγάλη, μπορεί όλοι να διαφωνουν σε αυτό αλλά αποδεδειγμένα έχει αποτυχει το Ελληνικό Κράτος ως επιχειρηματίας (καθότι όποιος είχε την όποια πρόσβαση εξέτρεπε τις πρακτικές του από τις αναγκαίες για την ανάπτυξη της δημόσιας επιχείρησης στις επιθυμητές για την τσέπη του), ας τηρήσει το δυναμικό του για να γίνει διαιτητής.
Υπάρχουν και ορισμένες αλήθειες οι οποίες αναφέρονται μεν αλλά δυσκολα περνάνε έξω.
1) Η κρίση είναι έντονα ηθική. Όταν το ιδανικό που ο Έλληνας κυνηγούσε έγινε η τρυφηλή ζωή, το σπίτι στην καλη γειτονιά με το όχημα πολυτελείας και την ξανθιά (αντί πχ η απελευθέρωση της Κύπρου από τις κατοχικές δυνάμεις, η διάδοση του πολιτισμού μας έως την άκρη του κόσμου κλπ) το παιχνίδι ήταν χαμένο
2) Όσο όποιος έχει κράτος και εξουσία την αντιλαμβάνεται ως μέσον για την προσωπική του ικανοποίηση αντί ως διακονία τότε όποιος και να έρθει στην εξουσία είτε πρόκειται για γραφειοκράτη είτε συνδικαλιστή είτε ξένο κατακτητή η χώρα δεν θα πάει μπροστά. Ίσως θα έπρεπε να μετονομάσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους σε κρατικούς λειτουργούς (όπως στην Κύπρο) και να φέρουμε Κυπρίους να διδάξουν πως να λειτουργεί το δημόσιο.
Η κρίση είναι και ευκαιρία. Ας δουμε ποιοι και πως θα την εκμεταλλευτούν για το καλό του τόπου
Από το Δεκέμβριο του 2008 οι χρηματαγορές ήταν εξαιρετικά φειδωλές ως προς τον δανεισμό της Ελλάδας. Απαιτούσαν ανώτερο επιτόκιο από το σύνηθες. Επίσης η εξωγενής ζήτηση της οικονομίας ηταν αρνητική λόγω της κρίσης. Η κυβέρνηση Καραμανλή προσπάθησε μέσω Κευνσιανών πρακτικών να διατηρήσει την ανάπτυξη. Τη δεκαετία του 80 κάτι τέτοια γίνονταν ή και κουκουλόνονταν. Το 1990 λχ είχαμε 4% ανάπτυξη της οικονομίας διότι είχαμε έλλειμα του προυπολογισμού 18% του ΑΕΠ επισήμως (και με τον σημερινό ορισμό μάλλον 25%+). Βέβαια τα μάθαμε αυτά εκ των υστέρων, 1 έτος αργότερα τουλάχιστον, ασχολούμασταν με τα Ειδικά Δικαστηρια και τα σκάνδαλα (και ποιος πρόσεχε αλήθεια). Μετά από τα Δεκεμβριανά όμως δεν τολμούσε ο Καραμανλής να προβεί σε περικόπες, χώρια που ο Παπανδρέου λαϊκιζε ασύσστολα. Έλεγε ο Κωστάκης πάμε για περικοπές, έλεγε ο Γιωργάκης "λεφτά υπάρχουν" και εν τέλει το λαϊκιστικό και ανεύθυνο νίκησε. Εν συνεχεία έδωσε μία παροχή και μετά τα πήρε όλα πίσω. Πήγε μετά για ευρωκάρφωμα αλά Καραμανλής να πάρει το αίμα του πίσω για το ευρωκάρφωμα του Σημιτη και με τα χουνέρια του απλά έκλεισε τις πόρτες των αγορών για την Ελλάδα. Η λογιστική της Ελληνικής κυβέρνησης ήταν πάντα κάπως δημιουργική...
Φυσικά για την κρίση έχουμε τους μύθους και τις αλήθειες που την ακολουθούν
Μύθος 1ος: Φταίει η δημοσιονομική απογραφή του Καραμανλή αλλά και του Παπανδρέου
Αλήθεια: Ναι, οφείλαμε να διατηρούμε πάντα συγκρίσημα χαρακτηριστηκά, κατα προτίμηση να δείχναμε πόσο καταστροφική είναι η συνδιοίκηση των συνδικαλιστών στο Δημόσιο ήδη από τη δεκαετία του 80 (αλλά τότε πως θα γίνονταν κυρίαρχο κόμμα το ΠΑΣΟΚ;)
Μύθος 2ος: Να κυρήξουμε χρεωκοπία και θα βγούμε από την κρίση. Το χρέος στις αγορές είναι ειδεχθές και αρκεί να το αποκυρήξουμε. (Ιδιαίτερα δημοφιλής στην Αριστερά)
Αλήθεια: Η Καθημερινή είχε ένα ωραίο άρθρο ως προς αυτο: κάποιος Δημοσιος υπάλληλος αγορασε διαμέρισμα Νότια Προάστεια, αυτοκίνητο πολυτελείας και έφαγε πολλά σε διακοπές και τώρα ζητάει να κρατήσει μεν την περιουσία του αλλά να του χαριστεί το 80% του χρέους του ως ειδεχθές. Τον ανάγκασε κανένας να πάει από το Παγκράτι στη Γλυφάδα; Τον έβαλε κανένας να ανταλλάξει το Σκόντα με Μερσεντές; Έχει καθόλου ηθικό βάρος να κάνει τέτοιο αίτημα
Μύθος 3ος: Φταίνε οι τράπεζες με τα καταναλωτικά τους δάνεια
Αλήθεια: Αν αναφερόμαστε ΗΠΑ και Δυτική Ευρώπη έχουν δίκιο. Αν αναφερόμαστε Ελλάδα έχουν άδικο, σε σχέση με το τι έγινε Δ. Ευρώπη οι Ελληνικές τράπεζες έδρασαν πολύ υπεύθυνα
Μύθος 4ος: Οι ξένοι επιβουλεύονται την κυριαρχία μας και περνάμε σε νέα περίοδο κατοχής
Αλήθεια: Πιστεύει κανείς ότι οι ξένοι (οι Δυτικοί τουλάχιστον) θέλουν να μπλεχτούν με το Φωτόπουλο (της ΔΕΗ) και τον κάθε Φωτόπουλο; Η Ελληνική οικονομία είναι πολύ μικρή για τα παγκόσμια δεδομένα, είναι πολύ ευχαριστημένοι με μία κάποια δοτή εξουσία παρά με την απευθείας διαχείρηση της. Οι διάφορες μελέτες που βγαίνουν στην φόρα για αλλαγή του καθεστώτος στο Αιγαίο ή για την κυριαρχία σε Ελληνικό έδαφος ως εγγύηση περισσότερο αντανακλούν την υποχωρητικότητα της δικής μας ηγεσίας σε σχέση με το σθένος της Άγκυρας, την (εώς πρόσφατα) ακραία ταύτιση της Άγκυρας με τον Αμερικανοισραηλινό παράγοντα σε σημείο δουλείας ως προς αυτόν και τις φαντασιώσεις λαϊκιστών Δυτικοευρωπαίων δημοσιογράφων. Τέλος μην ξεχνάμε πως στην Κατοχή 350.000 πέθαναν από πείνα, οι Κατοχικές Δυνάμεις σκότωναν κόσμο για την πλάκα τους ατιμώρητα και κυριαρχία τμήματος του Ελληνικού εδάφους (Ανατολική Μακεδονία και Θράκη) είχε παραδωθεί σε ξένη Δύναμη (Βουλγαρία). Ισχύουν αυτά σήμερα;
Μύθος 5ος: οι ξένοι μας αναγκάζουν να ανοίξουμε τις αγορές με σκοπό να μας λεηλατήσουν μεσω νεοφιλελεύθερης πρακτικής
Αλήθεια: Δηλαδή για να έχεις φορτηγό πρέπει να πληρώσεις 6ψήφιο πόσο σε αυτόν που ήδη έχει; Πρέπει να είσαι παιδί λιμενεργατών για να δουλεύεις στο λιμάνι; Εμείς που δεν είμαστε δεν έχουμε δικαίωμα σε αυτή τη δουλειά; Ναι ο ρόλος του κράτους στην οικονομία είναι θέμα προς συζήτηση μεγάλη, μπορεί όλοι να διαφωνουν σε αυτό αλλά αποδεδειγμένα έχει αποτυχει το Ελληνικό Κράτος ως επιχειρηματίας (καθότι όποιος είχε την όποια πρόσβαση εξέτρεπε τις πρακτικές του από τις αναγκαίες για την ανάπτυξη της δημόσιας επιχείρησης στις επιθυμητές για την τσέπη του), ας τηρήσει το δυναμικό του για να γίνει διαιτητής.
Υπάρχουν και ορισμένες αλήθειες οι οποίες αναφέρονται μεν αλλά δυσκολα περνάνε έξω.
1) Η κρίση είναι έντονα ηθική. Όταν το ιδανικό που ο Έλληνας κυνηγούσε έγινε η τρυφηλή ζωή, το σπίτι στην καλη γειτονιά με το όχημα πολυτελείας και την ξανθιά (αντί πχ η απελευθέρωση της Κύπρου από τις κατοχικές δυνάμεις, η διάδοση του πολιτισμού μας έως την άκρη του κόσμου κλπ) το παιχνίδι ήταν χαμένο
2) Όσο όποιος έχει κράτος και εξουσία την αντιλαμβάνεται ως μέσον για την προσωπική του ικανοποίηση αντί ως διακονία τότε όποιος και να έρθει στην εξουσία είτε πρόκειται για γραφειοκράτη είτε συνδικαλιστή είτε ξένο κατακτητή η χώρα δεν θα πάει μπροστά. Ίσως θα έπρεπε να μετονομάσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους σε κρατικούς λειτουργούς (όπως στην Κύπρο) και να φέρουμε Κυπρίους να διδάξουν πως να λειτουργεί το δημόσιο.
Η κρίση είναι και ευκαιρία. Ας δουμε ποιοι και πως θα την εκμεταλλευτούν για το καλό του τόπου
Κυριακή 10 Ιουλίου 2011
16 ημέρες ακόμη
Το ταξιδι στην Ουάσιγκτον απεδείχθει ενδιαφέρον αν και πολύ κουραστικό. Όσο η σδερφή μου προσαρμόζονταν στην ώρα τόσο πιο μεγάλη και κουραστική γίνονταν η ημέρα. Αφού γύρισα εδώ η ξεκούραση απλά εξαφανίστηκε, ήμασταν όλη ημέρα έξω για τις ανάγκες της αλλά και τις κοινωνικές υποχρεώσεις. Όταν (δυστυχώς) μου έφυγε έπεσα από την εξάντηση.
Έφθασε η ώρα να αφοσοιωθώ (θεωρητικά) στο διάβασμα. Όπως όμως συνειδητοποίησα, ο χρόνος πλέον είναι λίγος. Σε 16 ημέρες φεύγω για τον ξάδερφό μου στη Φλόριδα. Πιο σημαντικές όμως είναι οι ημερομηνίες πιο μπροστά, σε 10 ημέρες είναι η προθεσμία για το συνέδριο στο Τέξας και ο καθηγητής δεν μου έχει προμυθευσει ακόμα δεδομένα. Το πρωί οφείλω να του το υπενθυμίσω. Τουλάχιστον η υπόθεση με το άλλο συνέδριο παει καλά, ο συνάδελφος μάλλον έβγαλε το συμπέρασμα που έβγαλα και εγώ.
Την Πέμπτη πρόκειται να δω τμήμα της πολιτείας που δεν έχω δει, έχουμε ταξίδι στο Blackstone. Δεν πιστεύω να δω κάτι το τουριστικά ενδιαφέρον, αλλά είναι σημαντικό να μαθαίνεις την πολιτεία που σε φιλοξενεί...
Έφθασε η ώρα να αφοσοιωθώ (θεωρητικά) στο διάβασμα. Όπως όμως συνειδητοποίησα, ο χρόνος πλέον είναι λίγος. Σε 16 ημέρες φεύγω για τον ξάδερφό μου στη Φλόριδα. Πιο σημαντικές όμως είναι οι ημερομηνίες πιο μπροστά, σε 10 ημέρες είναι η προθεσμία για το συνέδριο στο Τέξας και ο καθηγητής δεν μου έχει προμυθευσει ακόμα δεδομένα. Το πρωί οφείλω να του το υπενθυμίσω. Τουλάχιστον η υπόθεση με το άλλο συνέδριο παει καλά, ο συνάδελφος μάλλον έβγαλε το συμπέρασμα που έβγαλα και εγώ.
Την Πέμπτη πρόκειται να δω τμήμα της πολιτείας που δεν έχω δει, έχουμε ταξίδι στο Blackstone. Δεν πιστεύω να δω κάτι το τουριστικά ενδιαφέρον, αλλά είναι σημαντικό να μαθαίνεις την πολιτεία που σε φιλοξενεί...
Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011
Στην Αλεξάνδρεια
Η μικρή αδερφή μου ήρθε να με επισκευθει και είμαστε Ουάσιγκτον. Όπως προβλέπεται σε τετοιες περιπτώσεις έπεσε πολύ περπάτημα. Το πρωι κατεβήκαμε National Mall, περάσαμε εν τάχει Smithsonian National Air and Space Museum, National Gallery of Art και Smithsonian Natural History Museum ενώ βεβαίως είδαμε και τα διάφορα μνημειακά κτίρια της περιοχής, σημαντικότερο των οποίων το Υπουργείο Γεωργίας (αν δεν παινέσεις το σπίτι σου πέφτει και σε πλακώνει). Το κέντρο της Ουάσιγκτον είναι έντονα μνημειακό, σε άλλες φάσεις θυμίζει Παρίσι, αλλού Λονδίνο, αλλού Αθήνα και αλλού Μόντε Κάρλο. Είχα επιτέλους ευκαιρία να το περπατήσω κανονικά αν και δεν έχω δει ακόμα τα Μουσεία όλα. Θα έρθω και άλλες φορές. Η πραγματική αποκάλυψη όμως ήταν η βραδυνή βόλτα στην Αλεξάνδρεια.
Παρά τα 10+ χιλιόμετρα που περπατήσαμε το πρωί η μικρή είχε κουράγιο για μια βολτα στην παλιά πόλη της Αλεξάνδρειας. Οδήγησα εώς ένα σημείο (ευτυχώς έχει αρκετό ελεύθερο πάρκινγκ, ιδίως τα απογεύματα) και πήραμε το ψευδοτράμ (πρόκειται για λεωφορείο) για την παραλία. Είναι η μόνη φορά στην Αμερική που ένα μέρος μου θύμισε θερινό προορισμό της Μεσογείου. Τα κτίρια είναι μεν τούβλινα όπως γενικά η Virginia και θυμίζουν κάπως Αγγλία, όμως στην King Street είναι πολύ προσεγμένα (εν αντιθέσει με το Blacksburg). H παραλία ήταν μέρος για βόλτα και τα καραβάκια για απέναντι θύμιζαν νησί. Τα μαγαζάκια τύπου εστιατόρεια, σουβενίρ, ρούχα κ.ο.κ. θύμιζαν έτσι τουριστική περιοχή της Μεσογείου ενώ το μόνο που σου χαλούσε την αίσθηση ήταν η αρχιτεκτονική και το γεγονός ότι όλοι μιλούσαν αγγλικά ή το πολύ ισπανικά και αραβικά: στα τουριστοχώρια της Μεσογειου ομιλούνται περισσότερες και περιεργότερες γλώσσες. Μας άρεσε πολύ, είχε νυχτερινή ζωή (αλλά ποιός άντεχε ξενύχτι) και σίγουρα θέλω να ξαναέρθω. Ως προορισμό τον συστήνω