In the end...

Υπαρχουν περιπτωσεις που συνειδητοποιεις ότι σπρωχνεις τον εαυτό σου υπερβολικά και ότι δάγκωσες από πολυ μεγάλη πιτα για τις δυνατοτητες σου (περιγραφή της Επιχείρησης Barbarossa). Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις όπου καταφέρνεις το φαινομενικά αδύνατον και αρχίζεις να αναρωτιέσαι μήπως απλά δεν έθεσες αρκούντως φιλόδοξους στόχους. Υπάρχει μία ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ των δύο άκρων και σε πολλές περιπτώσεις αγνοείς σε ποια από τις δυο καταστάσεις βρίσκεσαι. Στο μεγαλύτερο του τελευταίου δεκαημέρου ήμουν σίγουρος ότι ήμουν στο πρώτο άκρο, προσέφερα όλο τον χρόνο μου και πάλι αποτέλεσμα σε καμία περίπτωση δεν είχα. Σήμερα όμως συννενοήθηκα μία λύση στο πλέον χρονοβόρο πρόβλημμα (την επεξεργασία των εικόνων) η οποία αύριο θα δω κατά πόσον λειτουργεί, προχώρησα αρκετά homework και επι τέλους φάνηκε ότι θα ξαναφτάσω στο επιθυμητό αποτέλεσμα της ηρεμίας. Επίσης το Street Fair θα είναι μικρότερη υποθεση από πέρυσι, αν δεν με είχαν βαλει να βγάλω το φίδι από την τρύπα (και δυστυχώς αρνήθηκα, κάποια αιτήματα υπερβαίνουν τις δυνατότητες μου) θα ήμουν πολύ λιγότερο αγχωμενος. Αύριο παραδόξως θα αποδειχθεί μία ακόμη κρίσημη ημέρα, είτε θα τα καταφέρω με την επεξεργασία εικόνων είτε πρέπει να κόψω τα φτερά μου. Ωστόσο αυτό το οποίο με έχει τρομερά πειράξει είναι όταν υπερβαίνω εαυτόν, κάνω μία πρωτοφανή σε διάρκεαι και όγκο προσπάθεια και πάλι όμως αποτυγχάνω. Έχει συμβεί αυτό με τη χωρική στατιστική, το αποτέλεσμα μου είναι πολύ χειρότερο του κόπου μου. Ωστόσο αυτό το μάθημα σε τελική ανάλυση θα το τελειώσω σε μερικές εβδομάδες και μπορώ μελλοντικά να το εκτοπίσω από την αναλυτική μου βαθμολογία. Στα άλλα ζητήματα είναι που που ο χαμένος μου κόπος με πειράζει.

Τερμα το "διαλλειμα"

Το διάλλειμα σχετικής χαλάρωσης τελείωσε σήμερα. Ο καθηγητής μου έβαλε στο δίκτυο τις οδηγίες για την τελική εργασία. Πλέον έχω και αυτό να κάνω, εκτός φυσικά από την τελική έρευνα για τα άλλα 3 μαθήματα. Για το πέμπτο και τελευταίο, το σεμινάριο έχω μόνο την αφίσα. Αν δεν ήταν τόσο ασύμβατη με το Tasseled Cap θα την είχα ξαναπιάσει και τελειώσει, ενδιάμεσα απλά έκανα μόνο ένα διάγραμμα το οποίο έχω να προσθέσω. Μέσα σε όλα αυτά έχουμε το Σάββατο το International Street Fair και έχω πρόθεση και υποχρέωση (ηθική) να βοηθήσω. Το ζήτημα είναι απλό, μία μία πρέπει να τελειώσω τις δουλειές μου. Ας ξεκιμήσω σύντομα με την αφίσα και βλέπουμε τα υπόλοιπα.

Ο καθηγητής της χωρικής στατιστικής μας γύρισε την εξέταση. Έλαβα ένα αυστηρό 75/100. Κάπου εκεί πάει και ο μέσος όρος homework. Έχω βρει με συνάδελφο και θέμα τελικής εργασίας, ήδη έχω μια καλή ιδεα τι βαθμό θα βγάλω, Β. Παρά τον πολύ σοβαρό κόπο που ρίχνω καλύτερα δεν γίνεται και είμαι πολύ ευχαριστημένος που δεν μένω σε αυτό το μάθημα: απλά δεν έχω την υποδομή. Στο μάθημα της χρήσης γης πάλι κακό βαθμό πήρα την προηγούμενη εβδομάδα αλλά και πάλι πρέπει να ήταν πάνω από τον μέσον όρο (εν αντιθέσει με τη χωρική στατιστική). Πέντε εβδομάδες έχω ως το τέλος του εξαμήνου, με πολύ κόπο και πόνο θα περάσουνε...

Σταδιακή επιβράδυνση

Μετά από μία πολύ έντονη φάση που τελειώνει με την εξέταση της προηγούμενης Κυριακής το φορτίο μου χαλάρωσε σταδιακά. Είχα μεν τα μαθήματα, είχα κάποια homework αλλά δεν είχα κάτι αγχωτικό μπροστά μου. Την Παρασκευή μάλιστα κάθισα να κάνω τις περισσευούμενες δουλειές και ανακάλυψα ότι ήταν βαρύτερες απ'ότι πίστευα: το Tasseled Cap θέλει κάπου 75 λεπτά ανά υπολογισμό και έχω καμιλα 100στή εικόνες. Εν αντιθέσει με τη ραδιομετρική διόρθωση που μπορώ να κάνω 3 συγχρόνως το Tasseled Cap γίνεται ένα τη φορά. Όποτε ειμαι μπροστά σε υπολογιστή πρέπει να κάνω τον υπολογισμό μπας και προλάβω εώς το τέλος του εξαμήνου... Έχω και homework για την μεθεπόμενη Τρίτη αλλά είπα να το κάνω αυτό το Σαββατοκύριακο διότι την επομένη είναι International Street Fair και έχω να βοηθήσω. Το προχώρησα αλλά δεν τελείωσα, πρέπει να ρωτήσω τον καθηγητή πως κάνουμε τι. Έχω επίσης να στείλω την πολιτειακή φορολογική δήλωση (την ομοσπονδιακή την έχω κάνει), να ετοιμάσω το πόστερ για το συνέδριο (αλλά αυτό είναι ασύμβατο με τον υπολογισμό Tasseled Cap διότι το πόστερ τρώει όλη την RΑΜ) και αρκετές μικρότερες δουλειές. Το καλό είναι ότι το εξάμηνο προχωράει εώς το τέλος του. Το κακό επίσης είναι ότι το εξάμηνο προχωράει στο τέλος του και τα τελικά projects προσεγγίζουν. Σε κάθε περίπτωση δεν είμαι σε πίεση ισχυρή και μπορώ κάπως να χαλαρώσω (αλλά όχι πολύ)

5 μαθήματα: τώρα το πληρώνω

Η Πέμπτη ήταν καταστροφική. Το πρωί ξεκίνησα καλά: οι προπτυχιακοί παρουσίασαν τις εργασίες τους για τις αγροοικολογικές ζώνες και ανακάλυψα ότι οι περισσότεροι έχουν έντονη νότια προφορά (αλλά μήπως σε γεωπονική σχολή του Αμερικάνικου Νότου περίμενε κανείς κάτι το διαφορετικό;) Εν συνεχεία ακολούθησε χωρική στατιστική. Βατερλώ. Πάτωσα. Ο καθηγητής ήθελε μετά να μου μιλήσει. Σκέφτηκα πραγματικά να αφήσω την τάξη εως ότου ανακάλυψα ότι πλέον είναι αδύνατον χωρίς συνέπειες. Πάντα ήμουν άτομο που πολεμούσε μέχρι τέλους όσο και να με πονούσε, αυτό θα κάνω πάλι. Νιώθω σαν Δενδροκομία ξανά, με τη διαφορά ότι οι συνεπειες πιθανόν να είναι χειρότερες απ'ότι στη Δενδροκομία (αλλά μην κοροϊδευόμαστε, δεν γράφω τόσο άσχημα ώστε να μείνω στο μάθημα). Αύριο είναι η εξέταση: πάω όλα για όλα. Ακολούθησε το βράδυ Σχεδιασμός και Χρήση Γης. Μας επέστρεψε την εξέταση και δεν έγραψα καλό βαθμό (απόλυτα) αλλά ήμουν πάνω από τον μέσο όρο. Πάλι όμως δυσαρεστήθηκα διότι δεν ήμουν τέλειος. Έχω συνηθίσει στην τελειότητα χωρίς σοβαρό (για τα δεδομένα του ΓΠΑ) κόπο με αποτέλεσμα να μου κακοφαίνεται. Τουλάχιστον όμως εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα καλά (επιτέλους). Την Παρασκευή πολύ κουράγιο να κάνω δουλειά δεν είχα. Προσπάθησα να κάνω για το μάθημα της Δευτέρας και κατάλαβα ότι ήδη ξεχνάω κινήσεις. Σίγουρα 5 μαθήματα δεν θα ξαναπάρω...

Σε ένα σημείο έχασα εντέλως κουράγιο, δεν ήθελα να φύγω και έτσι είπα να κάνω ραδιομετρική διορθώση ορισμένων εικόνων. Πάλι καλά διότι ανακάλυψα ότι αν καθυστερούσα θα βρισκόμουνα αντιμέτωπος με πρόβλημα χρόνου: κάθε εικόνα χρειάζεται 36 λεπτά κατά μέσον όρο για να διορθώσω, έχω ήδη καμιά 30 στην ουρά, εχώ αλλά 3 τουλάχιστον τετράγωνα να κατεβάσω, μόνο τις 30 να διορθώσω θέλω 18 ώρες. Χρειάζονται ορισμένες διευκρινήσεις για το SSH client, αλλιώς κάθε κενό που έχω στον χρόνο μου θα περνάω στο CEARS. Χτες ήταν και Euronights, τουλάχιστον χόρεψα το βράδυ. Εκεί που παρεγγελνα ποτό δύο κοπέλες ήρθαν δίπλα μου και με ρωτάει η μία τι ποτό να τις κεράσω. Λάθος τρόπος να με προσεγγίσει: πέραν του ότι αιφνιδιάστηκα αγνοώ τι είναι στην μόδα (η σχέση μου με το αλκοόλ είναι ώς γνωστόν μικρή) χώρια που η επιθετικότητα μου προκαλεί αυτόματα αμυντική αντίδραση.

Σήμερα ξύπνησα όντας βέβαιος ότι ως το βράδυ θα είμαι μπροστά από τον υπολογιστή φτιάχνοντας το πόστερ για το συνέδριο OGIS. Παραδόξως τελείωσα ταχύτατα, έστειλα και την φορολογική μου δήλωση και εκτοτε ξεκουράζομαι/χαλαρώνω. Αύριο ξανά είναι ώρα να πολεμήσω αλλά εως τότε ας εκμεταλλευτώ ότι μου έρχεται

Μη βροντοχτυπας τις χαντρες, η δουλειά κάνει τους άντρες...

Είμαι ανάμεσα από homework. Η μάλλον περίπου, απλώς δεν έχω να παραδώσω κάτι σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Αφότου την Τρίτη παρέδωσα χωρική στατιστική (και μας είπε ο καθηγητής ότι θα έχουμε εξέταση το Σαββατοκύριακο) πήγα στο γραφείο και άρχισα να χαλαρώνω. Εν συνεχεία συνειδητοποίησα ότι έχω κάποιες δουλειές να κάνω για τα μαθήματα μου, απλά δεν ήταν κρίσιμες χρονικά. Εως το απογευματινό μάθημα συνεχώς δούλευα στα μαθήματα. Μετά το μάθημα, αφότου έφαγα πήγα και αγόρασα γραφείο για τον νέο υπολογιστή. Η οθόνη που του παρήγγειλα ήξερα πως θα έρθει σήμερα, έτσι έπρεπε ταχύτατα να πάρω γραφείο. Μετά από το πρωινό μάθημα πήγα στο δωμάτιο μου να περιμένω την οθόνη. Εννοείται πως δεν κάθισα, ξεκίνησα την συναρμολόγηση του γραφείου. Αφότου ήρθε η οθόνη επέστρεψα στο πανεπιστήμιο και στην έρευνα. Κάθισα έως τις 7 μέχρις ότου τελείωσα όσα είχα κουράγιο να κάνω. Εν συνεχεία γύρισα σπίτι και συναρμολόγησα το γραφείο και τον υπολογιστή, εώς τις 10.15 ήμουν απασχολημένος με τη δουλειά αυτή...

Το καλό είναι ότι βήμα βήμα προχωράω. Εως ότου παραδώσω την εξέταση χωρική στατιστική (την οποία ακόμη δεν μας έχει δώσει) θα είμαι με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Πάλι καλά που έχω καθίσει στην Καλιφόρνια και έτσι αντέχω σαν να είμαι αρχή εξαμήνου. Δυστυχώς, από εδώ και πέρα, δεν πρόκειται να ηρεμήσω πολύ εώς το τέλος του εξαμήνου...

Χωρική στατιστική

Αυτό το εξάμηνο όπως έχω επανειλλημένα πει πήρα 5 μαθήματα. Αποτέλεσμα είναι ότι ζορίζομαι πολύ και υποφέρει η έρευνα. Η συμβουλή που είχα είναι να αφήσω κάποια από τα μαθήματα (αγγλιστί drop) για να μην υποφέρω τόσο. Αυτό το τετραήμερο η χωρική στατιστική ήταν το μάθημα το οποίο έφτασε πολύ κοντά στο να το αφήσω.

Το συγκεκριμένο μάθημα προορίζεται κυρίως για στατιστικολόγους. Έχει το κακό επίσης ότι έχει πίσω του αρκετά προαπαιτούμενα τα οποία δεν έχω πάρει καθότι πίστευα ότι είχα την στατιστική υποδομή, αν μη τι άλλο παρομοιο μάθημα ειχα πάρει Γαλλία. Αμ δε... Ο καθηγητής μας έβαλε εργασία για το σπίτι για την οποία απαιτούνταν η στατιστική υποδομή. Διαβάζοντας στο διαδίκτυο κατάφερα και έκανα τα 2\3, ή έστω κουτσοκατάφερα. Για το τελευταίο κομματι όμως είχα σηκώσει ψηλά τα χέρια. Τότε έγινε η μεγάλη ανατροπή χτες το βράδυ και σήμερα. Χτες το βράδυ ο καθηγητής μας εστειλε ενα ηλεκτρονικό μύνημα να χρησιμοποιήσουμε προσεγγιστικη\προσομοιωτική και όχι αναλυτική λύση. Κατάλαβα ότι ήμουν βαθιά νυχτωμενος ως προς το ερώτημα αλλά ότι υπάρχει λύση. Επίσης ανακάλυψα ότι ένας από τους συναδέλφους στο σεμινάριο είναι στατιστικολόγος. Του ζήτησα να δει λίγο τι γράφω αν είμαι στο σωστό δρόμο ή αν πάω εντελώς λάθος. Είμαι στο σωστό δρόμο, δεν έγραφα βλακείες το Σαββατοκύριακο. Επίσης μου έδωσε στοιχεία πως να προχωρήσω στο τρίτο ερώτημα, δεν ήμουν εντέλει τόσο βαθια νυχτωμένος όσο νόμιζα. Τέλος έστειλα μύνημα στο καθηγητή ρωτώντας πως ολοκληρώνω στο 3ο ερώτημα, περισσότερο τεχνικής παρά μαθηματικής φύσεως. Μου έστειλε απάντηση όπου είδα τι είχα κάνει λάθος, προχώρησα στο τελευταίο κομμάτι και εν τελει κατάφερα και τελείωσα την εργασία. Δεν ξέρω πόσο σωστά είναι αλλά το μαρτύριο τελείωσε. Το κακό βεβαια είναι ότι θα μας δώσει εξέταση για το σπίτι αυτή την εβδομαδα.

Προ ολίγου έμαθα ότι δεν δέχτηκε το συμπόσιο μεταπτυχιακών την έρευνα μου για παρουσίαση. Παραδόξως μάλλον χάρηκα: δεν έχω αυτό το μπελλά την μεθεπόμενη εβδομάδα. Ίσως καταφέρω να έχω το τέλος της εβδομάδας ελεύθερο να ξεκουραστώ

Κυριακη της Ορθοδοξιας

Μολις ειδα τα στατιστικα του ιστολογίου. Φαινεται ότι εχω ένα κοινο 30 ατόμων (αν και δεν αποκλειεται να είναι στην πραγματικότητα προς τα 20, εγω εχω χρησιμοποιλησει τουλάχιστον 4 διαφορετικές διευθύνσεις για τις αναρτήσεις μου). Το περίεργο είναι ότι 2 άτομα με βλέπουν από Blackberry και ένα άτομο από Σιγκαπούρη. Δεν ξέρω κανένα που να έχει αυτό το κινητό ούτε κάποιον που να ζει σε εκείνο το νησί.

Φαίνεται ότι το παρελθόν επιθυμεί να μονοπωλήσει την προσοχή μου. Σήμερα ήταν η Κυριακή της Ορθοδοξιας, αν και σκόπευα να κοιμηθώ το πρωΐ εν τέλει χτες νήστευσα και πήγα εκκλησία και κοινώνησα. Είδα την αναστήλωση των εικόνων αν και σε καμία περίπτωση η τελετή δεν είχε Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και μετά είχε τον ρητορικό διαγωνισμό του Αγιου Ιωαννη του Χρυσοστόμου. Πριν απο 19 χρόνια και εγώ είχα λάβει μέρος σε αυτόν τον διαγωνισμό. Μάλιστα καθότι ο μόνος που έλαβε μέρος πήγα και στον δεύτερο γύρο εκπροσωπόντας την εκκλησία μου. Φαίνεται ότι μετά το ταξίδι στην Καλιφόρνια είχα και άλλα να μου θυμίζουν αυτή την ελάχιστα ευχάριστη περίοδο της ζωής μου. Δεν μπορώ παρά να ευχηθω καλή επιτυχία στα παιδάκια. Η υπόθεση δυστυχώς τράβηξε σε μάκρος χρονικά, καθότι μετά πήγα να κοιταξω για οθόνη και έπιπλα για τον Νικηφόρο Ουρανό γύρισα πολύ αργά σπίτι και πολύ αργά συνέχισα να διαβάζω. Έχω αρχίσει και μπαίνω σε δύσκολη φάση, αν βγαλω αυτό το εξάμηνο έβγαλα το διδακτορικό. Χειροτερο όλων είναι ότι σε 10 ημέρες είναι και το συμπόσιο των μεταπτυχιακών φοιτητών και ενδεχομένως να παρουσιάζω (δεν έχω νέα). Ειδομεν...

Κατά τα άλλα τα νέα από τον έξω κόσμο δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστα. Ο Καντάφι ανακτά πόλεις στη Λιβύη. Ο σεισμός και το τσουνάμι προκάλεσαν πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία. Η Ελλάδα εμφανίζει υστέρηση εσόδων το πρώτο δίμηνο σε σημείο που ο γγ του υπουργείου οικονομίας αποπέμφθηκε. Υπάρχει άραγε καμια αχτίδα ελπίδας; Χμμμμμμμ

20 χρονια αλλαγών

Οι τελευταιες 2 ημέρες ήταν μια ευκαιρία να δω πως μεταβληθηκε η περιοχή τα τελευταία 20 χρόνια. Κατεβηκαμε χτες στο San Jose. Εκανα το θλιβερο καθηκον μου στο νεκροταφειο αλλά το πραγματικό μνημόσυνο το κάναμε αργότερα κάνοντας την δουλειά με την οποία η θείος μου ήταν πολύ σχετικός: ψάχναμε νέο υπολογιστή. Τα τελευταία 20 χρόνια οι μικρομεσαίοι συναρμολογητές υπολογιστών, με τα μικρά καταστήματα που προσέφεραν ότι και οι μεγάλοι αλλά σε καλύτερη τιμή (αν είχες μετρητά) περιορίστηκαν πολύ και μετακόμισαν στο διαδίκτυο. Αν ο θείος μου ζούσε σίγουρα θα μας έβρισκε μία πολύ καλή αγορά σε κάποιον από αυτούς. Κοιτώντας με βάση το τι βρήκα στο ιντερνετ απλά πήγαμε σε μέρη που δεν ήταν αυτό που ψάχναμε. Ο πατέρας όμως είπε πως η επίσκεψη σε ένα από τα καταστήματα αυτά ήταν το πραγματικό μνημόσυνο: το συγκεκριμένο το οποίο βρίσκεται δίπλα από τα αρχηγεία της Yahoo! έχει ότι εξάρτημα, κυρίως μεταχειρισμένο, μπορείς να φανταστείς. Έχει κούτες ολόκληρες από καλωδιάκια όλων των ειδών, ηχεία, πολύμπριζα, οθόνες, υπολογιστές παλαιούς προς $15 αν λειτοργούν ακόμη ή $5 αν δεν λειτουργούν και θέλεις να τους κανιβαλίσεις για εξαρτήματα, κάρτες παλαιές και νέες όλων των ειδών, πραγματικός παράδεισος ενός παθιασμένου όπως ήταν ο θείος μου. Επισκευθήκαμε χτες 6 καταστήματα υπολογιστών και αγόρασα εν τέλει έναν καινούργιο (χωρίς οθόνη) τον οποίον θα κουβαλήσω στη Βιρτζίνια. Του έδωσα και ένα κατάλληλο όνομα: Νικηφόρος Ουρανός, προς τιμήν του νικητή της μάχης της Ελλάδος κατά των Βουλγάρων. Μη εστεμμένος Βυζαντινός στρατηγός ο Ιωάννης Κουρκούας, μη εστεμμένος και ο Νικηφόρος Ουρανός. Ο Αλέξιος Στρατηγόπουλος ας κάνει ολίγη υπομονή εκεί όπου βρίσκεται: τον επόμενο υπολογιστή που θα αγοράσω ή τουλάχιστον θα ονοματίσω θα του δώσω το όνομα του.

Σήμερα κατεβήκαμε στο κέντρο του Oakland, στο Jack London Square. Η συγκεκριμένη πλατεία που φέρει το όνομα του πλέον ένδοξου τέκνου της πόλης (λογοτέχνης του 19ου αιώνα) πριν 20 χρόνια ήταν στη θαλάσσια άκρη του μαύρου γκέττο, φοβόσουνα να την επισκευθείς. Μου είπε ένας καθηγητής της επιτροπής μου ότι την αναβάθμισαν και πραγματικά, η περιοχή ήταν αγνώριστη. Έχει μετατραπή σε σύγχρονη αστική περιοχή, πολύ όμορφο μέρος για την βόλτα σου. Κάτι λίγους μαύρους έβλεπες στους δρόμους αλλά η μεγάλη πλειοψηφία ήταν ασπροι, σε σημείο πλέον που να αναρωτιέμαι οι συμμαθητές μου που να μένουν πλέον. Πριν 20 χρόνια στη παράκτια πεδιάδα του Oakland έμεναν οι φτωχοί μαύροι και στους λόφους οι πλουσιότεροι λευκοί. Πλέον η περιοχή ανάμεσα στην ακτή και το κέντρο κατοικείται από λευκούς ή Ασιάτες με τους εναπομείναντες μαύρους είτε να έχουν πλουτίσει είτε να ετοιμάζονται να πουλήσουν την περιουσία τους οι απόγονοί τους για πολύ περισσότερο απ'ότι άξιζε όταν την αγόρασαν. Ανεβαίνοντας τους λόφους προς το σπίτι των γονέων μου είδα και την τεράστια οικιστική ανάπτυξη της περιοχής, πάρα πολλά σπίτια απλά δεν υπήρχαν πριν 20 χρόνια. Σίγουρα θα ήθελα να μείνω στην περιοχή περισσότερο αλλά πρέπει να γυρίσω στο διδακτορικό μου, διάβασα χωρική στατιστική σήμερα αλλά χωρίς το τετράδιο με τις σημειώσεις μου δεν πρόκειται να τελειώσω την εργασία που έχω για την Τρίτη. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του...

The sound of San Francisco

Το Spring Break έφτασε επιτέλους. Την ιδέα ότι θα περάσω ξεκούραστα και θα ηρεμήσω την εγκατέλειψα όταν την Πέμπτη ο καθηγητής στατιστικής μας έδωσε να του παραδώσουμε μία άσκηση την Τρίτη που γυρνάμε (χώρια που εκείνη την ημέρα θα μας δώσει και εξέταση για το σπίτι...). Πάντως δεν παύει να είναι η ευκαιρία μου να δω τους γονείς μου. Το εισιτήριο το είχα βγάλει προ ολίγων εβδομάδων, δεν περίμενα όμως την περιπέτεια του ταξιδίου. Το αεροπορικό μου ταξίδι ξεκίνησε από το αεροδρόμιο του Lewisburh West Virginia. To Google μου έλεγε 1 1/2 ώρα ταξίδι, έτσι το πρωι ξεκίνησα με το Prius μου. Βάζω στον πλοηγό το αεροδρόμιο και μου λέει 2 ώρες. Λέω, θα έχει αναβαθμιστεί ο δρόμος ενδιάμεσα. Λάθος: με έβγαλε από άλλο εντελώς δρόμο...

Στρίβω λιγό αφότου μπήκα Giles County αριστερά με κατεύθυνση ενα χωριό. Δρόμος κάπως στενός, καιρός ελαφρά βροχή. Αυτό που δεν περίμενα είναι ότι μετά από το συγκεκριμένο χωριό είναι ότι ο δρόμος έγινε χωματόδρομος. Ω ναι, οδήγησα υπο βροχή σε έναν στενό χωματόδρομο τον οποίο είχε πάρει σε κάποια σημεία το ρέμα επι 15 περίπου χιλιόμετρα. Ωστόσο αυτό δεν με τρόμαξε, γεωπόνος είμαι, οι χωματόδρομοι είναι (ή οφείλουν να είναι) το φυσικό στοιχείο μου. Όπως ανακάλυψα όταν έφτασα στο αεροδρόμια το αυτοκίνητο είχε λερωθεί από την λάσπη, αλλά δεν μπορούσα να το πλύνω. Στο αεροδρόμιο μου ήρθε η δεύτερη λαχτάρα, το μακροχρόνιο πάρκινγκ ήταν γεμάτο. Για να καταλάβουμε για το τι μιλάμε η συγκεκριμένη πόλη (ή μάλλον χωριό, πληθυσμός 3400 κάτοικοι) έχει ένα αεροδρόμιο μικρό και τρεις σειρές πάρκινγκ. Η μία δεν έλεγε τίποτα (αλλά είναι κοντά στον Πύργο Ελέγχου), πιο πέρα είχε θέσεις για 2 ώρες και για αναπήρους. Οι άλλες δύο σειρές είχαν θέσεις για μακροχρόνιο πάρκινγκ, για πολύωρο αλλά όχι πολυήμερο και για νοικιασμένα αυτοκίνητα. Όλες οι θέσεις πολυήμερου πάρκινγκ ήταν κατειλλημένες και μάλιστα κάποιοι είχαν παρκάρει στο διπλανό χωράφι. Άφησα το όχημα σε θέση όπου δεν έλεγε τίποτα κοντά στον πύργο, ελπίζω όταν την Παρασκευή γυρίσω να μην το έχουν σηκώσει.

Μετά από δύο πτήσεις έφτασα στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο. Γνωρίζοντας το πρόγραμμά μου, το ταξίδι μου από και προς το αεροδρόμιο θα είναι η μόνη φορά που θα μπω στην πόλη. Με πήραν οι γονείς και με πήγαν στο σπίτι μας στον Ανατολικό Κόλπο. Όταν πριν 20 χρόνια ζούσα στην περιοχή, πίσω από τους λόφους του Ανατολικού κόλπου υπήρχαν μόνο κάτι χωριουδάκια. Όχι πλέον: η αστυκοποίηση επεκτάθηκε και πίσω από τους λόφους όπου παραδοσιακά σταματούσε και έχουν γίνει νέες πόλεις με τους εμπορικούς τους χώρους. Την Κυριακή πήγα στην εκκλησία της Ανάληψης, για πρώτη φορά μετα 12 χρόνια. Αναγνώρισα κάποιες φάτσες που θυμόμουνα από πριν 20 χρόνια αν και όχι συμμαθητές (και να μου τους έδειχνα όμως μετά 20 χρόνια δύσκολα αναγνωρίζεις) και ήταν και η ομιλία του Φιλ Αγγελίδη. Ο συγκεκριμένος οικονομολόγος, υποψήφιος για κυβερνήτης της Καλιφόρνια πριν 4 χρόνια, έβγαλε ομιλία υπερ του ιδρύματος νεοελληνικών σπουδών του San Francisco State University με θέμα την οικονομική κρίση. Η προηγούμενη ηγεσία της Αμερικάνικης Γερουσίας και Βουλής των Αντιπροσώπων τον είχε βάλει επικεφαλής επιτροπής να διερευνήσεις γιατί συνέβει η σημερινή χρηματοοικονομική κρίση. Το πόρισμά του είναι στο #10 της λίστας Best Seller των New York Times. Δυστυχώς για την μέλλουσα πολιτική του καριέρα (ή ευτυχώς;) έφτασε σε αποτέλεσμα: φταίνε οι τραπεζίτες και το σκιώδες οικονομικό σύστημα. Καθότι είπε τα πράγματα με το όνομά τους η Wall Street πλέον τον κυνηγάει. Επίσης επανειλλημένα είπε ότι χρειάζονται περισσότερες ρυθμίσεις στην αγορά...

Για τη στατιστική εως τώρα είχα ελάχιστη διάθεση να διαβάσω. Τουλάχιστον όμως κοίταξα λίγο για νέο υπολογιστή. Τα τελευταία 12 χρόνια η τοπική αγορά φαίνεται ότι έχει δραματικά αλλάξει: τα δωρεάν περιοδικά γεμάτα με αγγελίες από μικροσυναρμολογήτες έχουν αναστείλει την έκδοσή τους και αγοράζει ο κόσμος τα μηχανήματα και τα εξαρτήματα του από το διαδίκτυο. Αύριο θα κατέβουμαι στην Silicon Valley στα εναπομείναντα πολυκαταστήματα να δω το τι υπάρχει. Έχω όμως και ένα άλλο θλιβερό καθήκον. Όταν πριν 20 χρόνια ήμουνα εδω μαθητής είχαμε έναν θείο ο οποίος ήταν μηχανικός υπολογιστών και έμενε Silicon Valley. Ο συγκεκριμένος θείος ο οποίος άνηκε στο Μικρασιατικό μου σόι ήταν ένα από τα πολλά παιδάκια με τα οποία ο μπαμπάς μου έπεζε μικρός στα Σφαγεία, μπάρκαρε κάποτε ναυτικός, μπήκε λαθραία ΗΠΑ, με ψευδόνυμο σπούδασε πανεπιστήμιο, ήρθε στην Καλιφόρνια, νομιμοποιήθηκε από τον εργοδότη του, μας βρήκε όταν ο πατέρας μου ήρθε εδώ για μετεκπαίδευση προ 2οετίας λόγω του δικτύου των Καμπαξήδων (άρε Μικρασία, παντού με κυνηγάς) και τις 2 φορές που επισκευθήκαμε μετά από την επιστροφή μας στην Ελλάδα στο σπίτι του μείναμε. Είχε πάει camping κάποτε στη Sierra Nevada, κοιμήθηκε χωρίς αντίσκηνο και κόλλησε μία μυκητίαση η οποία τον σκότωσε μετά από χρόνια ταλαιπωρίας προ δεκαετίας. Αύριο που θα κατέβουμαι στη Silicon Valley έχουμε και ένα θλιβερό καθήκον, να επισκευθούμε τον τάφο του. Τον θείο αυτό ο οποίος στην προσωπική ζωή του ήταν αρκετά άτυχος, παντρεύτηκε λευκό γάμο να νομιμοποιηθεί αλλά δεν του φτούρησε, τον αγαπούσα πάρα πολύ. Την τελευταία φορά που είχε έρθει Ελλάδα ανέβηκα Σέρρες παρότι μόνο διήμερο για να τον δω παρά την ταλαιπωρία. 10 χρόνια τουλάχιστον ήθελα να επισκευθώ τον τάφο του, αύριο μου δίνεται η ευκαιρία.