The sound of San Francisco

Το Spring Break έφτασε επιτέλους. Την ιδέα ότι θα περάσω ξεκούραστα και θα ηρεμήσω την εγκατέλειψα όταν την Πέμπτη ο καθηγητής στατιστικής μας έδωσε να του παραδώσουμε μία άσκηση την Τρίτη που γυρνάμε (χώρια που εκείνη την ημέρα θα μας δώσει και εξέταση για το σπίτι...). Πάντως δεν παύει να είναι η ευκαιρία μου να δω τους γονείς μου. Το εισιτήριο το είχα βγάλει προ ολίγων εβδομάδων, δεν περίμενα όμως την περιπέτεια του ταξιδίου. Το αεροπορικό μου ταξίδι ξεκίνησε από το αεροδρόμιο του Lewisburh West Virginia. To Google μου έλεγε 1 1/2 ώρα ταξίδι, έτσι το πρωι ξεκίνησα με το Prius μου. Βάζω στον πλοηγό το αεροδρόμιο και μου λέει 2 ώρες. Λέω, θα έχει αναβαθμιστεί ο δρόμος ενδιάμεσα. Λάθος: με έβγαλε από άλλο εντελώς δρόμο...

Στρίβω λιγό αφότου μπήκα Giles County αριστερά με κατεύθυνση ενα χωριό. Δρόμος κάπως στενός, καιρός ελαφρά βροχή. Αυτό που δεν περίμενα είναι ότι μετά από το συγκεκριμένο χωριό είναι ότι ο δρόμος έγινε χωματόδρομος. Ω ναι, οδήγησα υπο βροχή σε έναν στενό χωματόδρομο τον οποίο είχε πάρει σε κάποια σημεία το ρέμα επι 15 περίπου χιλιόμετρα. Ωστόσο αυτό δεν με τρόμαξε, γεωπόνος είμαι, οι χωματόδρομοι είναι (ή οφείλουν να είναι) το φυσικό στοιχείο μου. Όπως ανακάλυψα όταν έφτασα στο αεροδρόμια το αυτοκίνητο είχε λερωθεί από την λάσπη, αλλά δεν μπορούσα να το πλύνω. Στο αεροδρόμιο μου ήρθε η δεύτερη λαχτάρα, το μακροχρόνιο πάρκινγκ ήταν γεμάτο. Για να καταλάβουμε για το τι μιλάμε η συγκεκριμένη πόλη (ή μάλλον χωριό, πληθυσμός 3400 κάτοικοι) έχει ένα αεροδρόμιο μικρό και τρεις σειρές πάρκινγκ. Η μία δεν έλεγε τίποτα (αλλά είναι κοντά στον Πύργο Ελέγχου), πιο πέρα είχε θέσεις για 2 ώρες και για αναπήρους. Οι άλλες δύο σειρές είχαν θέσεις για μακροχρόνιο πάρκινγκ, για πολύωρο αλλά όχι πολυήμερο και για νοικιασμένα αυτοκίνητα. Όλες οι θέσεις πολυήμερου πάρκινγκ ήταν κατειλλημένες και μάλιστα κάποιοι είχαν παρκάρει στο διπλανό χωράφι. Άφησα το όχημα σε θέση όπου δεν έλεγε τίποτα κοντά στον πύργο, ελπίζω όταν την Παρασκευή γυρίσω να μην το έχουν σηκώσει.

Μετά από δύο πτήσεις έφτασα στο αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο. Γνωρίζοντας το πρόγραμμά μου, το ταξίδι μου από και προς το αεροδρόμιο θα είναι η μόνη φορά που θα μπω στην πόλη. Με πήραν οι γονείς και με πήγαν στο σπίτι μας στον Ανατολικό Κόλπο. Όταν πριν 20 χρόνια ζούσα στην περιοχή, πίσω από τους λόφους του Ανατολικού κόλπου υπήρχαν μόνο κάτι χωριουδάκια. Όχι πλέον: η αστυκοποίηση επεκτάθηκε και πίσω από τους λόφους όπου παραδοσιακά σταματούσε και έχουν γίνει νέες πόλεις με τους εμπορικούς τους χώρους. Την Κυριακή πήγα στην εκκλησία της Ανάληψης, για πρώτη φορά μετα 12 χρόνια. Αναγνώρισα κάποιες φάτσες που θυμόμουνα από πριν 20 χρόνια αν και όχι συμμαθητές (και να μου τους έδειχνα όμως μετά 20 χρόνια δύσκολα αναγνωρίζεις) και ήταν και η ομιλία του Φιλ Αγγελίδη. Ο συγκεκριμένος οικονομολόγος, υποψήφιος για κυβερνήτης της Καλιφόρνια πριν 4 χρόνια, έβγαλε ομιλία υπερ του ιδρύματος νεοελληνικών σπουδών του San Francisco State University με θέμα την οικονομική κρίση. Η προηγούμενη ηγεσία της Αμερικάνικης Γερουσίας και Βουλής των Αντιπροσώπων τον είχε βάλει επικεφαλής επιτροπής να διερευνήσεις γιατί συνέβει η σημερινή χρηματοοικονομική κρίση. Το πόρισμά του είναι στο #10 της λίστας Best Seller των New York Times. Δυστυχώς για την μέλλουσα πολιτική του καριέρα (ή ευτυχώς;) έφτασε σε αποτέλεσμα: φταίνε οι τραπεζίτες και το σκιώδες οικονομικό σύστημα. Καθότι είπε τα πράγματα με το όνομά τους η Wall Street πλέον τον κυνηγάει. Επίσης επανειλλημένα είπε ότι χρειάζονται περισσότερες ρυθμίσεις στην αγορά...

Για τη στατιστική εως τώρα είχα ελάχιστη διάθεση να διαβάσω. Τουλάχιστον όμως κοίταξα λίγο για νέο υπολογιστή. Τα τελευταία 12 χρόνια η τοπική αγορά φαίνεται ότι έχει δραματικά αλλάξει: τα δωρεάν περιοδικά γεμάτα με αγγελίες από μικροσυναρμολογήτες έχουν αναστείλει την έκδοσή τους και αγοράζει ο κόσμος τα μηχανήματα και τα εξαρτήματα του από το διαδίκτυο. Αύριο θα κατέβουμαι στην Silicon Valley στα εναπομείναντα πολυκαταστήματα να δω το τι υπάρχει. Έχω όμως και ένα άλλο θλιβερό καθήκον. Όταν πριν 20 χρόνια ήμουνα εδω μαθητής είχαμε έναν θείο ο οποίος ήταν μηχανικός υπολογιστών και έμενε Silicon Valley. Ο συγκεκριμένος θείος ο οποίος άνηκε στο Μικρασιατικό μου σόι ήταν ένα από τα πολλά παιδάκια με τα οποία ο μπαμπάς μου έπεζε μικρός στα Σφαγεία, μπάρκαρε κάποτε ναυτικός, μπήκε λαθραία ΗΠΑ, με ψευδόνυμο σπούδασε πανεπιστήμιο, ήρθε στην Καλιφόρνια, νομιμοποιήθηκε από τον εργοδότη του, μας βρήκε όταν ο πατέρας μου ήρθε εδώ για μετεκπαίδευση προ 2οετίας λόγω του δικτύου των Καμπαξήδων (άρε Μικρασία, παντού με κυνηγάς) και τις 2 φορές που επισκευθήκαμε μετά από την επιστροφή μας στην Ελλάδα στο σπίτι του μείναμε. Είχε πάει camping κάποτε στη Sierra Nevada, κοιμήθηκε χωρίς αντίσκηνο και κόλλησε μία μυκητίαση η οποία τον σκότωσε μετά από χρόνια ταλαιπωρίας προ δεκαετίας. Αύριο που θα κατέβουμαι στη Silicon Valley έχουμε και ένα θλιβερό καθήκον, να επισκευθούμε τον τάφο του. Τον θείο αυτό ο οποίος στην προσωπική ζωή του ήταν αρκετά άτυχος, παντρεύτηκε λευκό γάμο να νομιμοποιηθεί αλλά δεν του φτούρησε, τον αγαπούσα πάρα πολύ. Την τελευταία φορά που είχε έρθει Ελλάδα ανέβηκα Σέρρες παρότι μόνο διήμερο για να τον δω παρά την ταλαιπωρία. 10 χρόνια τουλάχιστον ήθελα να επισκευθώ τον τάφο του, αύριο μου δίνεται η ευκαιρία.