Τελευταια αναρτηση της χρονιας

Αυτη προκειται να είναι η τελευταία ανάρτηση φέτος. Παραδόξως είναι και η 14η αυτού του μήνα, ξεπερνώντας το ρεκόρ του Νοεμβρίου. Αν δεν ήταν για τη διαφορά ώρας δεν θα είχα φτάσει τόσο μακριά. Ευτυχώς σήμερα σηκώθηκα μία λογική ώρα, από αύριο στην Εύβοια θα κοιμάμαι ακόμα λογικότερα. Χτες πέρασα από την φάση των κοινωνικών υποχρεώσεων στη φάση της διασκέδασης (περίπου). Το πρωϊ είδα ένα συμμαθητή μου τον οποίο είχα να τον δω σχεδόν δεκαετία, με εξαίρεση τον γάμο της αδερφής μου. Μου επιβεβαίωσε αυτό που θυμόμουν από το σχολείο: Δεν επιδυκνείαμε σχολείο πλούτο μέσω της αμφίεσης μου. Είναι όντως Πειραιώτικο φαινόμενο και όχι φαντασία μου. Στο σχολείο σε μεγάλο βαθμό ντυνόμασταν (μάλλον) σεμνά και σίγουρα όχι φαντασχτερά. Καθότι ήμασταν όλοι από όλα τα κοινωνικά στρώματα προσπαθούσαμε συνειδητά ή ασυνείδητα να μην φέρουμε συμμαθητές μας σε δύσκολη θέση φορώντας πολύ ακριβά ρούχα αυτοί που μπορούσαν να τα αγοράσουν. Περισσότερο ντυνόμασταν με βάση (ή με έλλειψη) καλού γούστου και όχι της ετικέτας του ρούχου. Κατά τα άλλα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούσω την κατάσταση και από έναν φίλο χημικό μηχανικό ο οποίος βγάζει λιγότερα απ'ότι εγώ στον ΟΠΕΚΕΠΕ και ο οποίος προσπαθεί για το κάτι καλύτερο. Σκεφτεται σοβαρα το διδακτορικό και αν το VT ειναι καλό σε αυτό που θέλει να σπουδασει ίσως και μας έρθει

Εν συνεχεία επιτέλους κατάφερα και έβγαλα νέα ταυτότητα. Θα πάω σε λίγη ώρα να καταθέσω τα χαρτία για νέο διαβατήριο το οποίο ελπίζω να έρθει πριν γυρίσω Αμερική. Θα πηγαινα επίσης να δω και άλλον φίλο αλλά μου ακύρωσε λόγω της απεργίας των λεωφορείων. Θα τον δώ σήμερα πριν φύγουμε για το εξοχικό της Εύβοιας. Ηθελα πολύ να δω και τον ευεργέτη μου στο VT, αλλά απλά δεν προλαβαίνω (χώρια που δεν κατάφερα να του τηλεφωνήσω καν). Ίσως να βρεθούμε στη Χαλκίδα ή κάπου ενδιάμεσα.

Μπορει να υπαρξει βιομηχανική ανάπτυξη στην Ελλαδα;

Σήμερα και κοιμήθηκα και ξυπνησα δυστυχως πολύ νωρίτερα απο χτες. Το μόνο καλό όμως είναι ότι δεν είχα μεσημεριανό ύπνο. Μετά το ουσιαστικό πέρας των υποχρεώσεων μου χτες προσπάθησα να έρθω σε επαφή με φίλους. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο λίγο χρησιμοποίησα το τηλέφωνο πολύ καλά πήγα. Καθότι είμαι ξύπνιος σε ώρες που δεν πρέπει να ενοχλώ τους άλλους που κοιμούνται κάθομαι και διαβάζω βιβλία, ιδίως αυτό που ξεφορτώθηκε ένας καθηγητής στο πανεπιστήμιο μοιράζοντάς τα στους φοιτητές του. Είναι σχετικό με την γεωγραφία της Ευρώπης, εκδώθηκε το 1973 και είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, αν και πλέον κυρίως για ιστορικούς λόγους.

Το πρώτο και κύριο αντικείμενο που έμαθα από αυτό το βιβλίο είναι το τι είναι η γεωγραφία. Στην Ελλάδα ως επιστήμη ουσιαστικά δεν υπάρχει, η γενικότερη γνώση για τον κόσμο θεωρείται τμήμα της αγωγής που οφείλει να έχει ένας πολίτης. Ένας γεωγράφος οφείλει γνωρίζει την ιστορία, οικονομία, ήθη και έθιμα μίας περιοχής και να την αναλύει έχοντας ένα ευρύ γνωστικό πεδίο. Ένα από τα πράγματα που τσάντισε (μάλλον) την Ρωσσίδα καθηγήτρια είναι ότι επέμενα ότι είμαι Γεωπόνος και όχι γεωγράφος. Για πολλαπλούς λόγους, ιδίως επαγγελματικούς, είμαι τρομερά υπερύφανος που είμαι Γεωπόνος και δεν πρόκειται να προδώσω τον κλάδο μου. Μπορώ όμως να λειτουργήσω και με την λογική του γεωγράφου. Απλά δεν είναι κάτι το οποίο μαθαίνεις στην Ελλάδα.

Το δεύτερο και πολύ ενδιαφέρον είναι η ιστορία της εκβιομηχάνισης. Θυμάμαι ως αχνή μνήμη της δεκαετίας του 80 την όλη συζήτηση ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει βιομηχανική χώρα διότι δεν έχει άνθρακα και σίδηρο. Η όλη συζήτηση αυτή όμως εν τέλει πήγε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας με την ανάδυση των Νεων Βιομηχανικών Χωρών της Ανατολικής Ασίας την δεκαετία του 90 οι οποίες επίσης δεν ειχαν άνθρακα και σίδηρομετάλλευμα. Το βίβλιο αυτό του 1973 περιγράφει την τότε κατάσταση στην Ευρώπη όπου λόγω της πολύ κακής τεχνολογίας μεταφορών προ του β' ημίσεως του 19ου αιώνα βιομηχανικές ζώνες αναδύθηκαν στις περιοχές όπου είχαν τα κατάλληλα ορυκτά και, λόγω των δυνάμεων της αδράνειας, παρέμειναν οι κυρίαρχες βιομηχανικές ζώνες την εποχή εκείνη. Ενδιάμεσα οι βιομηχανίες έκλεισαν στην Δυτική Ευρώπη, χώρια που δεν δημιουργήθηκαν ουσιαστικά ποτέ στην Ελλάδα. Ο άνθρακας σε αρκετές περιπτώσεις εξαντλήθηκε (πχ Le Creusot), τα εργατικά απεδείχθησαν ακριβά και εν τέλει η βιομηχανία πήγε στην Άπω Ανατολή. Η Δυτική Ευρώπη κατάφερε και διατήρησε μόνο τον υψηλής ποιότητας τμήμα της βιομηχανίας, η Νότια Ευρώπη που δεν το είχε ποτέ εν τέλει το έχασε υπερ της Ανατολικής και διατήρησε μόνο το τμήμα όπου το συγκριτικό πλεονέκτημα ήταν ισχυρό (και ανέπτυξε τον τουρισμο).

Κατά την δεκαετία του 90 και του 2000 επανειλλημένα ειπώθηκε ότι οι ανεπτυγμένες χώρες μπορούν να διατηρήσουν και να αναπτύξουν την βιομηχανία της γνώσης. Μπορεί η Ελλάδα να αναπτύξει τέτοια βιομηχανία; Είναι δυνατόν να προέλθουν τα νέα βιοτεχνολογικά φάρμακα, το νέο καινοτόμο λογισμικό, το νέο υψηλής ποιότητας αγροτικό προϊόν από τον Ελληνικό χώρο; Ένα δεδομένο είναι ότι η Ελλάδα έχει ένα πολύ μορφωμένο και υψηλής ειδίκευσης επιστημονικό εργατικό δυναμικό το οποίο αδρανεί λόγω της υπανάπτυξης της βιομηχανίας. Επανειλλημένα προβάλλεται ότι οι μισθοί των πτυχιούχων είναι χαμηλοί το οποίο αληθεύει σε σχέσει με την Δυτική Ευρώπη. Τα 800 ευρώ όμως του Έλληνα πτυχιούχου είναι πολλά σε σχέση με τα 500 του Τσέχου ή τα 200 του Ινδού. Δύσκολα λοιπόν ελκύει ξένες επενδύσεις που προσανατολίζονται για χαμηλό κόστος εργασίας. Θα μπορούσε όμως να δημιουργήσει εγχώριους τεχνολογικούς κλάδους. Το ευχάριστο με την ΟΝΕ είναι ότι πλέον ο Έλληνας έχει πρόσβαση στην αγορά πίστεως και μπορεί να δανειστεί για να φτιάξει την επιχείρησή του, κάτι αδύνατον χωρίς μέσον πριν απο 15 μόλις χρόνια. Το γεγονός όμως ότι "ασφαλείς" αποδόσεις τύπου ομόλογα Δημοσίου προσφέρουν υψηλή απόδοση περιορίζει το διαθέσιμο κεφάλαιο για καινοτομία: Γιατί να επενδύσεις σε Venture Capital με απόδοση 10% όταν το εντοκο γραμμάτιο σου δίνει 6%; Με το που θα αποφασισεις επιχειρηματική επένδυση όμως θα αντιμετωπίσεις την αδράνεια της Ελληνικού Κράτους και την Ελληνικής κοινωνίας. Η υπόθεση με τα κλειστά επαγγέλματα είναι αρκετά γνωστή και ως κλειστό εννοώ κάθε επάγγελμα όπου η άδεια έχει παραπανω αξία από το κόστος της έκδοσής της (πχ άδεια φορτηγού). Για άλλα πράγματα το επίπεδο της κοινωνιας είναι απίστευτα χαμήλο, που ακούστηκε το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας να μην έχει τίτλους ιδιοκτησίας; Πέραν αυτού όμως αν θελήσεις να κάνεις κάτι το νέο θα πέσεις στον κάθε καρεκλοκένταυρο της δημόσιας διοίκησης. Θυμάμαι μία από τις διαλέξεις στη Γεωπονική του ΑΠΘ όπου καινοτόμισαν για τα Ελληνικά δεδομένα παράγοντας αγαροφύκη στον Θερμαϊκό. Η τεχνοοικονομική ανάλυση έδειχνε ένα φοβερό περιθώριο κέρδους σε περίπτωση εμπορικής εφαρμογής. Ωστόσο έπρεπε πρώτα να γίνει περιβαλλοντική μελέτη για να επιτραπεί αυτή η υδατοκαλιέργεια στην Ελλάδα χώρια που γενικά οι υδατοκαλλιέργειες στην Ελλάδα υποτίθεται ότι γίνονται στις ΠΟΑΥ (Περιοχές Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών) των οποίων το προεδρικό διάταγμα οριοθέτησης δεν έχει εκδωθεί ακόμα!

Η βιομηχανική ανάπτυξη μέσω της βιομηχανίας της γνώσης είναι εφικτή. Ωστόσο είναι η Ελληνική Κοινωνία και το Ελληνικό Κράτος πρόθυμο και ικανό να την δεχτεί;

Την τριτη ημερα τα ανάποδα έγιναν ξανα κανονικα

Η ατάκα προέρχεται από επισόδειο του Bones

Σημερα είναι η τρίτη ημέρα όπου βρίσκομαι στην Ελλάδα. Επιτέλουσ κατάφερα και έχω έναν κανονικότερο ύπνο: ξύπνησα στις 6 το πρωι αφού είχα ξαπλώσει στις 10. Δεν μπορώ να πω ότι έχω πραγματικά ξεκουραστεί εδω. Χτες όλη ημέρα ήμουν στο πόδι, ξέχασα ταυτότητα στην Αμερική, χωρίς ταυτότητα δεν γίνεται να βγάλω διαβατήριο και έτσι πήγα και δήλωσα απώλεια με σκοπό να βγάλω το διαβατήριο. Μάζευα όλη ημέρα χτες τα χαρτιά με σκοπό να βγάλω ταυτότητα, πήρα και μάρτυρα μαζί μου (μπαμπάς) στην αστυνομία αλλά μου είπαν πως έπρεπε να είχα πάει στις 7.30 να πάρω αριθμό προτεραιότητας. Ναι το είχαν πει και χτες αλλά δεν είχα καταλάβει ότι έπρεπε και να πάω μόνος το πρωί και μετά αργότερα με μάρτυρα. Η υπόθεση πλέον πάει μία ημέρα πίσω. Βοήθησα χτες στο επάνω σπίτι να κόψουμε τα δοκάρια σε ξύλα για να τα κάψουμε στο τζάκι. Τέλος πήγα και στον οφθαλμίατρο και πήρα συνταγή. Τηλέφωνησα επίσης χτες στην μητέρα της πάλαι ποτέ γειτόνισσας έχοντας πρόθεση να τους επισκευθώ, είχα ως απάντησε ότι γίνεται αλλά μετά από την ημέρα όπου η μικρή επιστρέφει Αμερική (το συνειδητοποίησα μετά το τέλος της συνομιλίας). Είναι ηθελημένο από μέρους της μικρής ή απλά με έχει πιάσει παράνοια από τότε που με απέλυσε η Ολλανδέζα και βγάζω συμπέρασμα εκεί που δεν υπάρχει; Σήμερα πήγα και αγόρασα παπούτσια στο Factory Outlet. Οι τιμές για Nike ήταν όπως στο Foot Locker και ποιο ακριβά από το Rack Room Shoes, σε άλλα παππούτσια οι τιμές επίσης ήταν παρόμοιες. Καθότι θέλω να υποστηρίξω την Ελληνική οικονομία και καθότι τα βρήκα φτηνά αγόρασα ένα ζευγάρι παπούτσια για Moto Cross. Πλέον με τις υποχρεώσεις μου εδώ έχω τελειώσει (εκτος από τα δόντια που έχω ραντεβού του χρόνου), καιρός να δω τους φίλους μου. Αργότερα έπεται και η Εύβοια

Αφιξη στην Ελλαδα

Μετά από 24 ώρες στον δρόμο έφτασα επιτέλους σπίτι μου. Η US Air προς μεγάλη έκπληξη ΧΡΕΩΝΕ την χρηση ακουστικών για την ταινία. Καθότι η πρώτη ήταν το Inception δεν διάλεξα να αποκτήσω ακουστικά. Χώρια που έχω ήδη 2 ζευγάρια σπίτι μου, δεν χρειάζομαι τρίτο. Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και διάβασα το PE&RS επίσημο περιοδικό της ASPRS. Ο μετασχηματισμός Tasseled Cap έχει σύμγωνα με την βιβλιογραφία έντονη αρνητική συσχέτιση με την οικοδομημένη περιοχή, ας εξετάσω να δω τι γίνεται με τις άλλες χρήσεις γης. Απο την μία λοιπόν θα ασχοληθώ με τους μετασχηματισμούς δορυφορικών φωτογραφιών για να εξάγω στοιχεία, από την άλλη προσπαθώ να εντοπίσω ένα ρεαλιστικό σιτηρέσιο για τα ζώα στη Virginia. Ούτε ένα ταξίδι είναι ικανό να προκαλέσει την διακοπή της έρευνας. Πως λέγετε ο άνθρωπος ο οποίος από την μία ασχολείται με πολύ μαθηματικά και εξειδικευμένα μοντέλα μετασχηματισμού δεδομένων και από την άλλη με πόσες πρωτεΐνες και θερμίδες γενικότερα καταναλώνουν τα οικοσιτα ζώα; Γεωπόνος...

Το δυσάρεστο με την άφιξη στην Ελλάδα είναι το φοβερό με την αλλαγή ώρας. Ημουν 24 ώρες στον δρόμο με μόνο ένα μισάωρο στην τελευταία πτήση για ύπνο και παρότι έπεσα ξύπνησα σε 4-5 ώρες στις 3.30. Τουλάχιστον είχα τον χρόνο να ασχοληθώ με την αναβάθμιση λογισμικού του σταθερού υπολογιστή μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη ανακάλυψα ότι οι γονείς άλλαξαν την διαρύθμιση του σπιτιού και τον κουβάλησαν ημιαποσυναρμολογημένο στο δωμάτιο μου. Να δούμε πως θα μου πάει η ημέρα σήμερα...

Ετοιμασιες για αποχωρηση

Εφτασε σχεδόν η ημέρα κατά την οποία θα επιστρέψω Ελλάδα. Στο πανεπιστήμιο είμαι ολομόναχος αν και έχω τακτική ηλεκτρονική επικοινωνία με τον καθηγητή μου. Έχω θεωρητικά ξεκινήσει να φτιάχνω την βαλίτσα αν και στην πράξη δεν προκειται να έχει κάτι σοβαρό σε αυτό το σκέλος. Κάθομαι και ετοιμάζω κείμενα που συνοψίζουν την εώς τώρα έρευνα με αποτέλεσμα όμως να οδηγούμε σε νέες κατευθύνσεις, για το άλλο όμως εξάμηνο. Ο ευεργέτης μου μου ζήτησε να τον πάω τα χαράματα στο αεροδρόμιο, εννοείται πως τον πήγα. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο χάλια ήταν το Internet σήμερα και την αδυναμία μου να κάνω δουλειά χωρίς αυτό (αναθεματισμένο license server), δεν μου προκάλεσε ζημιά. Σε κάθε περίπτωση είχα μία παρέα και το χτες το απόγευμα και για σήμερα.

Δεν περίμενα πόσο μόνος θα ένιωθα από την στιγμή που έφυγε ο Κινέζος συνάδελφος. Δεν μπορώ να πω ότι είχαμε συνήθως σοβαρές στιχομυθίες αλλά και το λίγο που μιλούσαμε φαίνεται ότι πραγματικά άξιζε. Προσπάθησε να αναπληρώσω την ανάγκη κοινωνικοποίησης με την πάλαι ποτέ γειτόνισσα, λόγω φόρτου εργασίας δεν μπορούσε καν να μου απαντήσει και όταν επέμεινα διότι χρειαζόμουνα συννενόηση για την εκκλησία κατάφερα και την τσάντισα. Βέβαια λόγω της νηστείας είναι και σε πιο ευερέθιστη κατάσταση. Ωστόσο έχω μάθει να μην βάζω όλα τα αυγά μου στο ίδιο καλάθι, καλλιεργώ και άλλες κοινωνικές σχέσεις. Απλά οι εναλλακτικές σε αυτή την περίοδο είναι λίγες. Επι τη ευκαιρία πάντως έχω την δυνατότητα να καλλιεργώ τα άλλα ενδιαφέροντα μου όπως η παπυρολογία. Μαθαίνω συνεχώς νέα πράγματα αν και άσχετα με το διδακτορικό μου

Θεμα αρχης

Το εξαμηνο εφτασε στο τέλος του. Βρίσκομαι σε φάση όπου για λόγους πέραν από τον έλεγχο μου και την επιθυμία μου η δυνατοτητα μου να δουλέψω είναι πεπερασμένη. Πολύ απλά δεν μπορώ να πάω στο άλλο εργαστήριο διότι δεν έχω τον κωδικό για τις πόρτες. Έτσι λοιπόν κάθομαι και κοιτάω βιβλιογραφία, γράφω αναφορές, κοιτάω σημειώσεις και άλλα γενικότερα. Ίσως είναι καλύτερα έτσι, οταν ξαναπιάσω τα δεδομένα θα ξέρω τι να κάνω καλύτερα. Βγήκε η βαθμολογία και σε ένα μάθημα πήρα Α-. Ιδίως σε αυτό το μάθημα δεν το περίμενα. Γενικότερα αυτό το εξάμηνο πήγα από το μηδέν στο κάτι. Έχω πλέον κάτι να παρουσιάσω και αυτό μου δίνει μία ασφάλεια.

Αυτό το εξάμηνο έχω κάνει μία μεγάλη πρόοδο και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Φαίνεται ότι έχω βρει φίλο αν και ακόμα χρειάζεται καλλιέργεια. Με λίγο κόπο θα το καταφέρω. Πλέον η πάλαι ποτέ γειτόνισσα έχει αρχίσει και με κατανοεί. Καταλαβαίνει πότε το σχόλιο μου είναι σχόλιο, πότε έμμεσο ερώτημα και πότε παράπονο. 'Εχει δηλώσει επανειλλημένα ότι με βλέπει σαν τον μεγάλο της αδερφό εδώ στο Blacksburg, πρέπει να ΜΗΝ κάνω το λάθος να την βλέπω σαν την μικρή αδερφή μου. Η αδερφή μου με ξέρει πολύ καλύτερα και κυρίως με ανέχεται πολύ περισσότερο. Ξέρει τι είναι αυτό που με ερεθίζει και καταφέρνει και το αποφεύγει ή να πάρει αντισταθμιστικά μέτρα. Η εδώ γειτόνισσα δεν έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο κατανόησης, εάν τις συμπεριφερθώ όπως της αδερφής το μόνο που θα καταφέρω είναι να την τσαντίσω, πρέπει να της συμπεριφέρομαι καλύτερα. Γνωρίζει η αδερφή μου πως να συμπεριφέρθει όταν τις ασκήσω έντονη ψυχολογική πίεση, η γειτόνισσα δεν γνωρίζει (μάλλον διότι ο αδερφός της εξασκούσε σωματική βία όταν μάλωνανε και όχι ψυχολογική)

Καιρός να κοιτάξω τη βάση γεωπονικών δεδομένων και να την βελτιώσω. Χμμμ, τι θα γίνονταν άραγε αν βάζαμε κατσίκια να βόσκουν στα δάση της Virginia;

Η προσωκρατική φιλοσοφία

Διαβάζοντας κανείς την προηγούμενη ανάρτηση και τον τίτλο αυτής μπορεί να νομίσει ότι δεν έχω τίποτα να κάνω και χαλάω τον χρόνο μου με ασημαντότητες. Όχι επακριβώς. Έχω αρκετή δουλειά να κάνω, απλά πρέπει να κατεβάσω και ιδέες. Έχω την τύχη ότι ο καθηγητής μου έστειλε βιβλιογραφία να διαβάσω αν και σε αυτή την φάση το βλέπω να το κάνω τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα. Αφού έχω τα δεδομένα και το λογισμικό ας κάτσω εδω να δουλέψω πάνω του. Καθότι όμως δεν μπορώ να εργάζομαι σε όλη την διάρκεια της ημέρας χωρίς να κλωτσάω κάθομαι και κοιτάω και άλλα πράγματα. Ένα από αυτά είναι ένα νέο δίτομο βιβλίο με τα επιζήσαντα κείμενα της προσωκρατικής φιλοσοφίας που αγόρασε αυτόν τον μήνα η βιβλιοθήκη.

Το ενδιαφέρον μου δεν είναι τόσο η φιλοσοφία καθ'αυτή. Είμαι πολύ πρακτικός άνθρωπος. Περισσότερο ενδιαφέρομαι το τι έχει επιζήσει. Γενικά η αρχαία Ελληνική Γραμματεία που επέζησε είναι λιγότερο από το 1% αυτού που παρήχθει. Την εποχή του TLG μπορούμε να το προσδιορήσουμε και λίγο καλύτερα, κατά εκτιμησή μου μεταξύ 0,4 και 0,6 % των βιβλίων της Αρχαίας Γραμματείας επεζησε, αν μετρήσουμε τον αριθμό των τίτλων. Όπως μάθαμε σχολείο ο Diels συνέλεξε στα τέλη του 19ου αιώνα όλα τα θραύσματα των προσωκρατικών που επέζησαν, κυρίως ως αναφορές σε μετέπειτα συγγραφείς, και τα εξέδωσε. Εν συνεχεία ακολούθησε η παπυρολογία και τα "νέα" αρχαία κείμενα που ανακάλυφθηκαν στην έρημο όπως και νεώτερες εκδόσεις του αναφερόμενου βιβλίου με συντάκτη στις τελευταίες τον Krantz εξού και είναι γνωστο το βιλίο ως Diels-Krantz. Τελευταία όμως έκδοση ήταν το 1951/2. Από τότε άραγε τι να έγινε; Αυτό ήταν το ενδιαφέρον μου, έτσι και το ξεφύλισα το βιβλίο στην βιβλιοθήκη.

Ένας Αμερικάνος (ή Αυστραλός; δεν θυμάμαι καλά) φιλόλογος έκανε σκοπό της ζωής του και μετά 20 χρόνια αγώνα κατάφερε να εκδώσει μία ουσιαστικά επικαιροποιημένη έκδοση του Diels-Krantz περιορίζοντας όμως το έργο στους πραγματικά προσωκρατικούς (και όχι αυτούς που γεννήθηκαν μετά τον Αριστοτέλη αλλά προτίμησαν να αγνοήσουν τον Σωκράτη) και τοποθετούντας όλους στους ίδιους τόμους και όχι να σε κάνει να ψάχνεις σε 1 τόμο ανά συγγραφέα και σε διαφορετική γλώσσα. Τι άραγε να ανακλύφθηκε από το 1951/2; Όχι πολλά πράγματα

Κατ'αρχήν τα νέα κείμενα απεδείχθησαν πολύ λιγότερα απ'ότι περίμενα. Ένα ή δύο νέα θραύσματα αναγνωρίστηκαν σε (βυζαντινούς) συγγραφείς, 5-6 πάπυροι με φιλοσοφικό περιεχόμενο εκδώθηκαν (με κυριότερο τον Εμπεδοκλή του Στρασβούργου) ή με σχόλιο που να ανέφερε κάποιον αρχαίο φιλόσοφο αλλά κατά τα άλλα έχουμε τα ίδια κείμενα. Αυτό το οποίο προχώρησε είναι η ερμηνεία τους και η αναγνώριση ποια είναι γνήσια αποσπάσματα και ποιά όχι. Διαβάζοντας λίστες για νέα κείμενα που ανακτήθηκαν από τους παπύρους είχα ενθουσιαστεί με τον Εμπεδοκλή του Στρασβούρου ή τον πάπυρο του Δερβενίου (ο οποίος παραδώξως κατα την γνώμη μου αναφέρθηκε ως πηγή σχολίου αλλά δεν παρατέθηκε ο ίδιος παρ'ότι ανήκει σε αυτή την κατηγορία). Ο "νέος" Εμπεδοκλής απλά προσέθεσε καμία εκατοστή στίχους σε ένα ποίημα από το οποίο ήδη γνωρίζαμε καμία διακοσαριά-τριακοσαριά. Οι υπολοιπες προσθήκες ήταν ακόμη λιγότερο σημαντικές.

Γενικώς η ανάκτηση αρχαίων ελληνικών κειμένων αν και έχει πολύ ελπίδα έχει λίγα να παρουσιάσει. Ναι, έχουμε νέες τραγωδίες, κωμωδίες, ποιήματα, φιλοσοφικά έργα τα οποία είχαν χαθεί αλλά δεν παύουν να είναι λίγα σε σχέση με αυτά που χάθηκαν αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα προκαλούν ενδιαφέρον οι νέες ανακτήσεις

Περιμένοντας το ταξίδι

Σε μία εβδομάδα ακριβώς πετάω σπίτι. Ενδιάμεσα πρέπει με κάποιο τρόπο να απασχοληθώ. Τα μαθήματα ευτυχώς τελείωσαν. Πρέπει λοιπόν να κάνω έρευνα. Μόνο που δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Κατ'αρχήν δεν είμαι ρομπότ, είμαι ένα άτομο με τις ανάγκες και τις ευαισθησίες του. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ που η συνοδοιπόρος δεν μπορεί να με συνεδεύσει σε ταξίδι στην Ουάσιγκτον φέτος. Μέσα σε όλο το άγχος του τέλους του εξαμήνου το ταξίδι ήταν ο φάρος ελπίδας στον οποίο προσέβλεπα. Το να σου καταστρέφουν την ελπίδα είναι πολύ άσχημο. Μπορεί μεν η μικρή να έχει υποσχεθεί ότι θα γίνει στην αρχή του επομένου εξαμήνου (και να έχει και αρκετά καλή δικαιολογία) αλλά δυστυχώς δεν έχω καμία διαβεβαίωση ότι θα τηρήσει αυτή τη φορά τον λόγο της, το μόνο που υποσχέθηκε και κράτησε μέχρι τέλους την υποσχεσή της η μικρή ήταν το ταξίδι στο New River Valley Fair τον Αύγουστο, για το υπολοιπα που συζητήσαμε μέχρι τέλους πάντα της προέκυπτε κάτι. Εννοείται πως έχει επηρεάσει την διάθεση μου. Το άλλο που έχει επηρεάσει την διάθεση μου είναι το γεγονός ότι είμαι ο μόνος που έχει παραμείνει στο κτίριο. Όλοι οι άλλοι φοιτητές έφυγαν για τα σπίτια τους. Όπως τον Αύγουστο του 2007 στη Γαλλία η δυνατότητα μου να απασχοληθώ παραγωγικά έχει μειωθεί. Και όπως τον Αύγουστο του 2007 κάνω την κατ'εξοχήν εργασία που είναι εργασία χωρίς να εργάζομαι: χειρίζομαι τις εικόνες. Αυτή τη στιγμή κάνω ραδιομετρική διόρθωση σε μία εικόνα LANDSAT, πολύς χρόνος αλλά λίγη σκέψη και μπορώ κατά την διάρκεια του υπολογισμού να κάνω άλλα πράγματα. Τέλος σε καμία περίπτωση δεν βοηθάει ο καιρός: Το χιόνι μπορεί να ήταν ωραίο να το έβλεπα χτες αλλά με έχει παγιδεύσει στο σπίτι, δεν μπορώ να βγω την βόλτα μου να ξεσκάσω. Βασικό τέλος ερώτημα είναι το τι μπορώ να κάνω για να προχωρήσω την έρευνα όταν δεν έχω τεχνική υποστήριξη: Ωραίο ως ιδέα να συγκρίνω τα δεδομένα ταξινόμησης αλλά από την στιγμή που η τεχνικός που με υποστήριζε λείπει σε διακοπές έχω δυσκολία να μπω στο κτίριο πόσο μάλλον να εργαστώ. Ας καθίσω το Σαββατοκύριακο να κατεβάσω καμιά ιδέα. Μπορεί να σκεφτώ κάτι να κάνω την Δευτέρα

Πυρκαγια

Αυτη τη φορά τα κατάφερα. Όταν τηγανίζω καμιά μπριζόλα βάζω καπάκι πάνω από το τηγάνι. Αποτέλεσμα είναι ότι κατά καιρούς ανάβει το μάτι από το λάδι που έσταξε μέσα του, αναθεματισμένο σπιράλ μάτι! Σήμερα ενώ τηγάνιζα πατάτες με ανοιχτό καπάκι στην κατσαρόλα άναψε δύο φορές το μάτι. Μόνο που την δεύτερη ήταν τόσο έντονο και με τόση διάρκεια ώστε ο ανιχνευτής καπνού άρχισε να σφυρίζει, αρκετή ώρα αφού είχα σβήσει τη φωτιά στο μάτι. Ενοχλητικό αλλά τι να κάνεις. Ευτυχώς δεν ήρθε η πυροσβεστική. Κατά τα άλλα τα χαράματα είναι η εξέταση. Θα ξανακοιτάξω την ύλη αν και ξέρω ότι δεν μπορώ πλέον να διαβάσω. Η καθηγήτρια θυμήθηκε την τελευταία στιγμή να μας πει να φέρουμε μολύβι με αποτέλεσμα να έχω έρθει τώρα στο γραφείο μόνο και μόνο για να δανειστώ του διπλανού μου. Όλα αυτά ενω έξω έχει -10 C. Grrrrrrrrrrrr

Κρυφο κρυολογημα;

Η τελική εξεταση είναι μπροστα μου. Αν είχα εργασία να ασχοληθώ, θα είχα φροντισει να την έχω τελειώσει και παραδώσει μόνο και μόνο για να μην αγχωνομαι άλλο. Δυστυχώς όμως δεν έχω αυτό το προνόμιο. Εκανα ολίγη επιστημονική έρευνα, ξανακοίταξα την ύλη, πλέον το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω βασανιστικά να περάσουν οι ώρες. Το κακό είναι ότι μου φαίνεται ότι έχω λανθάνον κρυολόγημα, το οποίο φοβάμαι θα εκδηλωθεί την Τεταρτη με το που θα περάσει το άγχος. Από το ένα ρουθούνι στάζει κατα καιρούς αίμα ενώ και το δεξί αυτί μου με ενοχλούσε σήμερα. Βέβαια ίσως έχει να κάνει με το ότι σήμερα σε καμία φάση η θερμοκρασία δεν υπερέβει τους μηδέν Κελσίου. Ελπίζω στο Σαββατοκύριακο αλλά πλέον αμφιβάλλω αν και αυτό θα υλοποιηθεί (= το ταξίδι). Ο καθηγητής θέλει να του γράψω μια αναφορά με το τι έκανα για να το δώσει στην ομάδα. Πολύ πιθανόν αυτό να κάνω αύριο. Διότι αν κάτσω και διαβάσω μερικές φορές ακόμα την ύλη, πιθανότερον να αγχωθώ παρά να την εμπεδώσω. Αν δεν ήταν και η τόσο πρωϊνη εξέταση...

Εξεταση

Εχω φτασει στην τελευταια εβδομαδα το εξαμηνου. Μονη υποχρεωση που έχω για το εξάμηνο είναι η τελικη εξέταση στατιστικης την Τετάρτη. Η ύλη όπως παντα λίγη με αποτέλεσμα να την έχω ήδη δει 5 φορές. Το να έχεις ύλη 500 σελίδων έχει και τα καλά του, δεν αγχώνεσαι από το γεγονός ότι δεν μπορείς να την ξαναεπαναλάβεις πλέον μετά τόσες φορές ανάγνωση. Αυτό στο οποίο ελπίζω είναι σε ταξίδι στην Ουάσιγκτον το Σαββατοκύριακο αλλά η συνοδοιπόρος αμφιβάλλει πλέον κατά πόσον μπορεί λόγω δουλειάς. Εγώ νομίζω ότι της είναι καλό να ταξιδεύσει αφού θα την εγκαταλείψει που θα την εγκαταλείψει το έτερον της ήμισυ, ας διασκεδάσει λίγο. Είναι ακόμα νωρις να ετοιμάσω την βαλίτσα μου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σκέφτομαι τι να βάλω. Έχει να κάνει και με το γεγονός ότι μία φίλη που φεύγει για Ελλάδα μετά 2 χρόνια την έβλεπα ενώ ετοίμαζε τη βαλίτσα της. Μου έκανε και ένα δώρο για τα Χριστούγεννα, την γλυκούλα.

Τα πάρτυ πήγανε καλά. Δεν μπορώ να πω ότι διασκεδασα πολύ αλλά ξέσκασα για λίγο. Οπως σε όλες τις περιπτώσεις που αγχώνομαι και άλλα πράγματα μου έρχονται στο μυαλό μου. Ευτυχώς που το άγχος έχει ημερομηνία και ώρα λήξης: Τεταρτη 7.45 το πρωι

Party Day

Τελειωσε το εξαμηνο, καιρος να το γιορτάσουμε ε; Οχι ακριβως. Το εξαμηνο όντως τελείωσε σήμερα, τελευταία ημέρα μαθημάτων. Και αύριο έχω να πάω σε 2 πάρτυ και μία παρουσίαση. Αλλά δεν πάω επακριβώς για να το γιορτάσω. Μπροστά μου έχω ακόμη την τελική εξέταση στατιστικής όπου πρέπει να γράψω τουλάχιστον 95% για το Α. Κάθε άλλο παρά ακατόρθωτο αλλά πάω με περισσότερο άγχος απ'ότι στη συνήθη τελική εξέταση. Επίσης έχω να κοιταξω τι κάνω με την έρευνα. Εφτασα σε ένα σημείο όπου χρειάζομαι εξωτερική καθοδήγηση. Τέλος είμαι σε σημείο όπου έχω αποχαιρετήσει τους νέους φίλους του εξαμήνου αλλά ακόμα είμαι εδώ κολλημένος καθότι πετάω σπιτι στις 24. Είμαι σε φάση όπου χρειάζομαι κοινωνικοποίηση αλλά η παρέα για αντικειμενικούς λόγους δεν μπορεί να την παρέχει. Δεν είναι η πρώτη φορά. Στη Γαλλία τελείωνα πρώτος την δουλειά. Οι συνφοιτητές μου όμως δούλευαν ακόμα αφού είχα γυρίσει σπίτι. Αποτέλεσμα σκυλοβαριόμουνα μόνος μου. Το να είσαι καλός φοιτητής έχει και τα μειονεκτηματά του. Ας διαβάσω λίγο περιοδικό, λίγο Internet και ας ελπίσω στο μέλλον. Α και να διαβάσω για την εξέταση της επόμενης Τετάρτης κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην πνιγώ από το άγχος. Μακάρι όπως στην πρώτη πρόοδο να είχα πάει σε συνέδριο...

Το στρωσε

Εχουμε φτασει στο περας του εξαμηνου. Μπορει να μην εχω χιλιαδες κεραμυδες στο κεφαλι μου οπως στο προηγουμενο (τις ειχα κατα τη διαρκεια του εξαμηνου) αλλα δεν μπορω να πω οτι περνάω ήρεμα. Το κακο είναι ότι βρίσκω τον εαυτό μου σε κακή φάση λόγω παρατεταμένης προσπάθειας με αποτέλεσμα να βασίζομαι περισσότερο στον αυθορμητισμό και την ευφυία μου παρά σε συστηματική προσπάθεια. Στο σημερινό μάθημα μου βγήκε. Το Σάββατο αντίθετα όχι. Σε συνδυασμό με τον κακό μου ύπνο η σχετικά κακή επιδοση είχε ως αποτέλεσμα να καταρρεύσει το ηθικό μου καταστροφικά. Ευτυχώς λίγος καλός ύπνος εκείνο το βράδυ και μερικές καλές κουβεντούλες στο δρόμο για την Εκκλησία με βοήθησαν να ανακτήσω τις δυνάμεις μου. Η μικρή μου έθεσε έναντι ενός ενδιαφέροντως διλήμματος: θα προτιμούσα κάτι το ωραίο που στην καλύτερη περίπτωση θα συνέβαινε μία φορά ή κάτι το όχι τόσο ομορφό αλλά θα διαρκούσε περισσότερο; Βέβαια η συζήτηση είναι περί όνου σκιάς, πολύ πιθανόν κανένα να μην μου καθίσει. Φαίνεται περισσότερο να κλείνω προς την δεύτερη επιλογή αν και πρακτικά μιλάμε για το επόμενο εξάμηνο.

Απο πλευράς καιρού χιόνισε. Δεν μου αρέσει καθόλου. Ωραίο το να βλέπω το χιόνι αλλά το κρύο μου στερεί τη δυνατότητα να βγω να περπατήσω βόλτα. Χώρια που γλιστράνε τα πεζοδρόμια. Μετά την επιστροφή μου από τα Χριστούγεννα πλησιάζει το ένα έτος στο Blacksburg. Πιστεύω το δεύτερο έτος θα έχω βρει τον βηματισμό μου. Θα είμαι πιο σταθερός στα πόδια μου και πιστεύω θα σταθω τυχερός

Χιονι και visa, δυσκολεύει τη ζωή

Ηρθε ο Δεκεμβριος και το πρωί χιόνιζε. Πάντως ήταν το ελαφρύ προ-χιόνι, έριξε πολύ ψιλό πράγμα και σε καμία περίπτωση δεν το έστρωσε, δεν έχει παγώσει ακόμα το έδαφος. Ελπιζω να μην το στρώσει πριν φύγω, δεν μου αρέσει καθόλου το χιόνι. Πως να έχω θετική γνώμη όταν έρχομαι από ένα μέρος όπου έχει χιονίσει μόνο 6 φορές τα τελευταία 100 χρόνια, τον Πειραιά. Το κακό επίσης με το κρύο είναι ότι δεν μπορώ να βγω να περπατήσω βόλτα. Βέβαια πόσο ευχάριστη είναι μία βόλτα σε μία πόλη όπου από όποιο σημείο και να ξεκινήσεις, σε όποια κατεύθυνση και να πας είναι δεδομένο ότι σε 4 το πολύ τετράγωνα θα έχει βρεθεί στη μέση του πουθενά.

Το άλλο σημερινό νέο είναι η visa. Μου ήρθε απάντηση από το National Visa Center. Πρέπει να συμπληρώσω το έντυπο Ι-485, με ερωτήσεις του τύπου Have you ever been a prostitute or have acquired the services of a prostitute? Do you intend to engage in espionage in the United States? Have you ever ordered the killing of a person? Do you intend to participate in polygamy? Ως προς το τελευταίο ερώτημα οι συμφοιτητές μου στο μάθημα έλεγαν (διότι φυσικά και έδειξα τη φόρμα στους συμφοιτητές μου για να γελάσουμε λίγο) ότι είναι σωστό να απαντήσεις ναι μόνο αν έχεις πρόθεση να μείνεις στην Utah. Βέβαια η ξανθιά συμφοιτήτρια από την Utah μου είπε ότι για να γίνουν πολιτεία έπρεπε να παραιτηθούν της πολυγαμίας. Όταν τις είπα ότι σύμφωνα με το Time αυτή τη στιγμή ζουν περί τους 25.000 πολύγαμοι στην πολιτεία της αυτή διαφώνησε. Κατά τα άλλα χρειάζεται να τους δώσω πιστοποιητικό γεννήσεως μεταφρασμένο, affidavit of support, το παράβολο των $985 + $85 όταν με φωνάξουν για βιομετρικά και, το χειρότερο όλων, σε περίπτωση που βγω από τις ΗΠΑ αφού έχω καταθέσει την αίτηση, αυτομάτως ακυρώνεται. Σύμφωνα μάλιστα με τον κινέζο συμφοιτητή μου από την στιγμή που απορριφθεί η αίτηση μου δεν μπορώ να ξανακαταθέσω για 8 χρόνια. Καθώς έχω βγάλει το εισητήριο για Ελλάδα, θα καταθέσω την αίτηση αφου γυρίσω.

23 ημέρες για Ελλάδα...