Σε διοικητική άδεια

 Οπως έχω αναφέρει, πριν τρεις εβδομάδες όταν με είχαν παραπιέσει με το Experience Builder, είπα "εντάξει, θα γυρίσω Ελλάδα". Την εβδομάδα που ακολούθησε ήταν πιο συγκαταβατηκοί στην εβδομαδιαία συνάντηση. Την προηγούμενη Τετάρτη πρωϊ με καλεί η προϊσταμένη επί του προσωπικού στο γραφείο του μεγάλου προϊσταμένου και μου λέει ότι είπαν ότι με άκουσαν να λέω ότι θα σκοτώσω ή θα σκοτωθώ. Σε καμία περίπτωση δεν έχω πει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον συνειδητά, και τους το είπα. Εν συνεχεία με ρώτησαν αν είμαι ευχαριστημένος και τους απάντησα ειλικρινά, όχι. Τους λόγους τους έχω ήδη γράψει σε αυτό το ιστολόγιο: δεν μου αρέσει καθόλου η νέα κυβέρνηση Τραμπ και ανησυχώ ότι η χώρα μπορεί να βυθιστεί σε εμφύλιο. Ιστορίες ότι μπορούν να με προστατεύσουν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση τις αντέκρουσα: κανένας δεν προστάτευσε τους Μικρασιάτες από τους Νεότουρκους ή τους Κεμαλιστές. Ναι, καθότι η πολιτική Τραμπ έχει κάνει ήδη κοιλιά δεν ανησυχώ τόσο όσο πριν μερικούς μήνες (κάτι που δεν ανέφερα) αλλά δεδομένη της εμπειρίας μου με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και της Σοβιετικής Ένωσης, ναι ανησυχώ. Επίσης δεν μου αρέσει γενικά η κατάσταση στο Φρέσνο, ότι ο κόσμος κοιμάται με τις κότες, και ανέφερα ότι ο βασικός λόγος που γύρισα ΗΠΑ τον Απρίλιο ήταν ότι μου το ζήτησε ο εκτιμητής και ότι ήθελα να πάω EDC. Μετά 30 λεπτά με άφησαν και γύρισα στην δουλειά αλλά μου είπε η προϊσταμένη ότι θα είναι παρούσα στην εβδομαδιαία συνάντηση. Τέλος πάντων φτάνει 3 η ώρα, μου λένε να περιμένω λίγο, και μετά με καλούν στο γραφείο του μεγάλου προϊσταμένου όπου μου λένε ότι ναι μεν δεν θυμάμαι εγώ να έχω πει κάτι, αλλά θα με βάλουν σε διοικητική άδεια. Αυτή την φορά θα με πληρώνουν, εν αντιθέσει με τον Απριλιο. Η υποχρέωση μου είναι να απαντήσω σε μία ώρα από την στιγμή που θα με καλέσουν στο τηλέφωνο και μου έδωσαν και ένα χαρτί. Αυτό το χαρτί έλεγε ότι πρέπει σε μία ώρα να είμαι έτοιμος να γυρίσω στο γραφείο, όχι κάτι παραπάνω. Το αναφέρω και στην συνάδελφο και μου λέει οτι δεν πρέπει να βγω από το σπίτι ανάμεσα 8 και 5, κάτι που ομως δεν έλεγε το έντυπο. Πέμπτη και Παρασκευή πάω το πρωϊ γυμναστήριο, πράγμα που δεν θα ήταν θέμα αν δεν ήταν ότι ήρθε και με είδε για welfare check η αστυνομία, κάτι που μου είπαν ότι μπορεί να γίνει. Η συνάδελφος ήταν βεβαία, διότι το είχε δει όταν δούλευε στην αστυνομία, ότι από την στιγμή που δεν με βρήκαν σπίτι θα με απολύσουν πάραυτα. Δεν έχει συμβεί ακόμα παρότι πέρασαν δύο εργαζόμενες ημέρες. Αν δεν γίνει αύριο, την έχω σκαπουλάρει. Σε αυτή την φάση είναι περίεργο να μου έχουν βάλει όρο τον οποίο να μην αναφέρουν στο έντυπο, ούτε να μου τον έχουν πει προσωπικά. Τέλος πάντων, τόσο το Σαββατοκύριακο που ήμουν στο Stockton για το συνέδριο της ΑΧΕΠΑ όσο και χτες και σήμερα ανησυχούσα. Επίσης είχα και διάφορα να δω και να διαβάσω, εξού και δεν είχα ανεβάσει ενδιάμεσα ανάρτηση. Έχω φτιάξω τον εξωτερικό χώρο και την αυλή μου, έβαλα πλυντήριο, μαγείρεψα, και πλέον έχω χρόνο. 

Το ερώτημα είναι τι θα κάνω τώρα.  Η άδειά μου ισχύει κανονικά, από την στιγμή που έχει εγκριθεί, κανονικά μπορώ να λείπω Ελλάδα εκείνες τις ημέρες. Αυτό που περιμένω είναι κάποια στιγμή να με καλέσουν για ψυχιατρική γνωμάτευση, τα 20 λεπτά με τους αστυνομικούς μάλλον δεν ήταν αρκετό. Αν με καλέσουν και μετά γυρίσω στην δουλειά, ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Αν αποφασίσουν να με απολύσουν όμως, θα κάνω μύνηση. Αν με πάρουν αλλού για δουλειά, και παρότι έχουν περάσει 3 εβδομάδες από το Λας Βέγκας δεν έχω ακούσει κάτι, πάλι δεν με απασχολεί. Πάντως το να είμαι έτσι κρεμάμενος δεν μου αρέσει.