Προβλήματα στην δουλειά

Οι γονείς μου λένε να μην συζητάω το πρόβλημα που έχει ανακήψει στην δουλειά στην εκκλησία, σε σημείο που δεν το είχαν πει στον γαμπρό μου. Το καλό είναι ότι εδώ είμαι σχετικά ανώνυμος, δεν έχω ούτε φωτογραφία ούτε το όνομα, αλλά πρέπει να τηρήσω μία ασάφεια. Δεν κινδυνεύω να απολυθώ αλλά δεν είναι ευχάριστα. Τουλάχιστον κάποια πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει. Μου φαίνονταν πολύ παράδοξο ότι η προϊσταμένη μου έκανε την ζωή δύσκολη στο γραφείο διότι ακριβώς ήξερα το άτομο χρόνια και τι χουνέρια έχει. Το έκανε για να με προστατεύσει διότι την παρέκαμψαν με την προϊσταμένη και προϊστάμενο της. Πάντως άργησε, άλλαξα συμπεριφορά τον Νοέμβριο αλλά κρίνομαι για το πως συμπεριφερόμουν online τον Οκτώβριο. Σε αυτή την φάση μιλάω ουσιαστικά με δύο άτομα στο Φρέσνο, το ένα είναι η φίλη που επίσης είναι υπεύθηνη του συνδικάτου για τους ειδικούς γεωπληροφορικής και ο άλλος είναι ο εκτιμητής. Ο τελευταίος είναι ο πιθανότερος να βοηθήσω να την σκαπουλάρω διότι έχει τις διασυνδέσεις και γνωρίζει τους ανθρώπους, αλλά έχουν περάσει δεκαετίες από τότε που εργάζονταν στον δήμο. Όταν πήρε κολλητό του συνταξιούχο πρώην του συνδικάτου του δήμου, του προκάλεσε έκπληξη για το τι κατηγορούμαι. Δεν ήταν καν κάτι στους κανονισμούς την εποχή του. 

Δουλεύω στον δήμο 8 χρόνια. Τελευταία φορά που ήμουν στην ανεργία είχα επισκευθεί τους γονείς, κάθισα κάτι ημέρες και ανέβηκα με το τραίνο στο Πόρτλαντ όπου είδα τον Βολιώτη φίλο. Έκτοτε οι γονείς μετακόμισαν Ελλάδα και ο Βολιώτης φίλος είναι στην Φλόριντα παντρεμένος με μικρά παιδιά. Το να τον επισκευθώ και να πηγαίνουμε τα βράδυα μας έξοδο, είναι δύσκολο ακόμα και αν είχε μείνει σε οδηγήσιμη απόσταση. Το 2010 όταν είχα μείνει χωρίς σπίτι για κάπου μία εβδομάδα πήγα στο σπίτι της θείας μου στο Fort Lauderdale και κάθισα, ενώ η θεία ήταν το καλοκαίρι Ελλάδα. Έκτοτε ο σύζυγός της έχει αρχίσει να τα χάνει, συν το ότι όπως μου είπε η μητέρα πουλάνε το σπίτι τους και πάνε προς Ορλάντο όπου είναι ο γιος τους. Μόνος θεωρητικά είναι ο Τεξανός φίλος ο οποίος είναι στο Σαν Ντιέγκο σε αυτή την φάση υποψήφιος διδάκτορας. Δεν το βλέπω πραγματικά όπως και δεν βλέπω ταξίδι Ελλάδα όταν έχω ήδη εισιτήριο για τον Ιούλιο με μία αεροπορική εταιρεία που δεν πετάει ως τον Ιούνιο. Το 2010 που ήμουν 15 χρόνια μικρότερος τα πολλά υπερατλαντικά ταξίδια την ίδια χρονιά με πείραξαν. Το τζετ λαγκ δεν είναι αστείο. 

 Μέσα σε όλα είμαστε και στη νηστεία. Η στεναχώρια είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί η όρεξή μου κάποιες ημέρες και να ξεκινήσω με αρκετά επίπεδο στομάχι. Προσευχόμουν να γίνω λεπτός, έγινε έστω και με τον δεύτερο χειρότερο τρόπο, ύστερα από το να ασθενήσω.  Έχω παραδόξως πρωϊνο για αρκετό καιρό, αλλά πρέπει να βρω κουράγιο και χρόνο να μαγειρεύω για τα άλλα γεύματα. Ήδη νιώθω το αδυναμία ως αποτέλεσμα της μείωσης της κατανάλωσης θερμίδων, θα αρχίσει να περνάει και στην μέση μου αλλά όπως πάντα με τρόπο ο οποίος δεν είναι καθόλου εμφανής εκ των προτέρων. Το κλασικό ερώτημα κάθε χρονιά είναι απλό: καλύτερα έτσι ο αργός τρόπος απώλειας ή το εντατικό που μου συμβαίνει όταν πάω EDC; Σε τελική ανάλυση ζούμε στην εποχή όπου απαιτούμε το αποτέλεσμα να είναι άμεσο και η ταχεία απώλεια βάρους είναι απλά επικίνδυνη. Όχι ταχεία με την έννοια EDC, αλλά η πολύ πιο ταχεία στυλ πολλά κιλά την ημέρα. Θα μαζευτεί η κοιλιά, απλά με μη αναμενόμενο τρόπο. Αύριο είναι Κυριακή της Ορθοδοξίας, η τελευταία ημέρα που το σώμα μου αντέχει να χορέψει ενώ νηστεύει. Όσες φορές έχω βγει αργότερα πριν το Πάσχα, το σήμα μου δεν άντεχε και κουράζονταν γρήγορα.