Έχουν περάσει ήδη 3 εβδομάδες από την τελευταία ανάρτηση. Δεν το περίμενα ότι θα έπαιρνα τόσο αλλά είναι λογικό δεδομένου το πως με έχει πάει η κατάσταση. Είμαστε αυτή την στιγμή στο τέλος του τριημέρου Memorial Day το οποίο το πέρασα κυρίως στο κρεββάτι σε κατάσταση ύπνου και κουρασμένος, όχι άρρωστος. Πήγα σήμερα επιτέλους στο Tulare Outlets και πήρα ελαφρύ μπουφάν διότι το προηγούμενο δεν με προστάτευσε Κυριακή του Πάσχα από την βροχή. Επί τη ευκαιρεία πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον εκτιμητή του οποίου τα γενέθλια ήταν την ημέρα που έφυγα για το Λας Βέγκας και δεν είχα καταφέρει να μιλήσω κανονικά μαζί του και μου λέει: το σώμα σου ξεκουράζεται από την κούραση που είχε και είναι θετικό ότι μπορεί να το κάνει. Έτσι ένιωσα καλύτερα.
Γενικά ενώ πλησίαζαν οι ημέρες του EDC δεν κοιμώμουν αρκετές ώρες από το άγχος. Δεν ήταν μεν όπως πέρυσι αλλά και φέτος εώς ότου ξεκινήσει η διαδικασία δεν ηρεμούσα. Εν αντιθέσει με πέρυσι δεν χρειάστηκε να κάνω δύο ταξίδι ως το σπίτι αλλά εν τέλει ξέχασα να φέρω χτένα, διότι δεν το σκέφτηκα. Επίσης ξέχασα να πάρω τον νυχοκόπτη αλλά το συνειδητοποίησα αφότου γύρισα σπίτι διότι δεν θέλησα να κόψω νύχια. Έρχεται εκείνη η ημέρα, πάω γραφείο και ξεκινάω. Σταματάω στο Bakersfield για καύσιμα και να φάω, ευτυχώς καθόλου κίνηση στον δρόμο και είμαι στον CA-58 κοντά στο Barstow. Ήταν από πίσω μου ένα αμάξι με κίτρινα φώτα το οποίο με ακολουθούσε. Αλλάζω λωρίδα να με περάσει, και έρχεται από πίσω. Πάλι αλλάζω λωρίδα και πάλι με ακολουθεί. Την τέταρτη φορά ανάβει φώτα, ήταν αστυνομικός. Σταματάω, με ρωτάει γιατί αλλάζω λωρίδες. Του λέω ότι τα φώτα του με ενοχλούν και έτσι αλλάζω λωρίδα. Μου λέει ότι δεν έχει τον προβολέα αλλά τα κανονικά φώτα. Με ρωτάει από που ξεκίνησα και που πάω, αν έχω πιει (μόνο νερό) δίπλωμα, άδεια κυκλοφορίας, μάλλον τον πείθω διότι ούτε κλήση ούτε τίποτα. Λίγο μετά μπήκα στον Ι-15 ο οποίος ήταν γεμάτος αλλά δεν είχε κίνηση και φτάνω λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο Mirage. Εν τέλει το πάρκινγκ ήταν δωρεάν, ίσως διότι σε δύο μήνες κλείνει. Με έβαλαν αρκετά χαμηλά, 5ο όροφο αλλά δεν παύει να είχα βρει μία φοβερή τιμή. Έπεσα αρκετά νωρίς.
Γενικά την Παρασκευή κοιμήθηκα το περισσότερο. Σηκώθηκα ευχάριστα, πήγα βόλτα στο ξενοδοχείο, πήγα στο εστιατόρειο που μου αρέσει να τρώω όταν είμαι Λας Βέγκας, πήγα στο εμπορικό κέντρο ψάχνοντας για ελαφρύ μπουφάν αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να δω τι επιλογές είχε και δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα. Κοιμήθηκα για μεσημέρι, έφαγα τα διάφορα σνακ που έφερα από σπίτι και λίγο μετά τις 6.30 ξεκινώ για το λεωφορείο. Ως συνήθως χρειάστηκε να γυρίσω ως το δωμάτιο αλλά ευτυχώς δεν είχα καν φτάσει ασανσέρ. Στην δεύτερη λοιπόν προσπάθεια δύο που κατέβαιναν με το ασανσέρ αναγνώρισαν την σημαία και ο ένας ήξερε τι εστί EDC. Βγαίνω στο Strip διότι δεν ήθελα να κάνω φασαρία εντός καζίνο με την ελληνική σημαία και μου κορνάρουν και φωνάζουν "Ελλάδα". Τις άλλες ημέρες αυτό δεν έγινε. Εν τέλει Grand Prix Plaza είναι ένα ολόκληρο μπλοκ πιο πίσω από εκεί που είχα πάρει το 2021 και έτσι πήρε παραπάνω απ'ότι περίμενα να φτάσω. Μπαίνω στο λεωφορείο και εν τέλει έφτασα λίγο πριν τις 9. Η είσοδος ήταν πολύ πιο ομαλή σε σχέση με το λεωφορείο αλλά μου πήρε λίγο χρόνο για να γεμίσω το παγούρι μου. Πρώτος προορισμός η Nifra που έπαιζε στο Quantum Fields το οποίο το μετακίνησαν δίπλα από την είσοδο από τα λεωφορείο. Αλλά ως προς τα υπόλοιπα την επόμενη φορά διότι το σώμα μου θέλει πλέον να κοιμηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου