Ολική έκλειψη ηλίου στο Τέξας

 Προσπαθώ να ανεβάσω αυτή την ανάρτηση εδώ και ημέρες. Δυστυχώς μου έχουν τύχει πολλές δουλειές ενδιάμεσα οι οποίες ναι μεν δεν έχουν τελειώσει αλλά έχουν ελαττωθεί αρκετά ώστε να βρω τον χρόνο να γράψω. Η ιστορία μας ξεκινάει το πρωϊ του προηγουμένου Σαββάτου όταν σηκώθηκα μετά από όχι ικανοποιητικό ύπνο διότι το άγχος προκαλεί τέτοια. Παίρνω τα πράγματα, περπατάω ως την στάση λεωφορείου και πάω αεροδρόμιο. Κάνω εκεί τσεκ ιν χωρίς να γνωρίζω τι συμβαίνει με την Southwest: Η εταιρεία δεν σου δίνει θέση αεροπλάνου αλλά σου δίνει θέση στην ουρά για να μπεις και κάθεσε όπου βρεις. Έτσι και στις δύο πτήσει μπήκα προς το τέλος αλλά εν τέλει κάθισα σχετικά μπροστά, απλά σε μεσαίες θέσεις. Η άλλη έκπληξη ήταν ότι η Southwest δεν έχει περιοδικό, που σήμαινε ότι έπρεπε να βασιστώ στην δικιά μου αναγνωστική ύλη. Δεν υπήρξε θέμα εν τέλει καθότι έμεινα από άρθρα στα περιοδικά μόλις την τελευταία ώρα της επιστροφής και απλά τότε έβλεπα από το παράθυρο. Φτάνω στο Ντένβερ, περιμένω 4 ώρες οπότε έφαγα για μεσημέρι και μετά φτάνω στο Ωστιν. Ήρθε και με πήρε ο φίλος μου με τον πατέρα του από το αεροδρόμιο. Το σπίτι τους είναι κοντά και αφότου φάγαμε πήγαμε και ήπιαμε ποτό σε μπαρ που είναι σε απόσταση με τα πόδια. 

Την επομένη Κυριακή πρώτα πήγαμε στο όρος Bonnell όπου είδαμε την ωραία θέα, περιλαμβανομένου και του κέντρου του Ώστιν. Εν συνεχεία πήγαμε στην προεδρική βιβλιοθήκη του Λύντον Τζόνσον η οποία είχε λίγα για το διαστημικό πρόγραμμα και ακόμα λιγότερα για το Κυπριακό αλλά μην ξεχνάμε ότι ήταν ένας πολύ σημαντικός πρόεδρος που έκανε πολλά. Εννοείται πως όλα παρουσιάζονταν αγιογραφικά, όχι κριτικά. Μετά πάρκαρε λίγο πιο πέρα ο φίλος και περπατήσαμε στο κέντρο του Ώστιν. Ανεβήκαμε πρώτα στο Καπιτώλιο και μετά κατεβήκαμε ως την όχθη του ποταμού Κολοράντο. Δεν είναι ο γνωστός Κολοράντο, είναι συνωνόματος. Στην όχθη, κάτω από την γέφυρα, οι αρμοί είναι ρυθμισμένοι έτσι (ή εναλλακτικά έτυχε να είναι) ώστε να είναι το τέλειο ενδιαίτημα για νυχτερίδες. Μετά γυρίσαμε στο σπίτι του. Το βράδυ είναι τα δύο πρώτα μέρη του ντοκυμανταίρ για το διαστημικό λεωφορείο Κολούμπια. Δυστυχώς τα δύο τελευταία μέρη προχτές δεν μεταδώθηκαν διότι έδειχνε νεώτερα από την Μέση Ανατολή. Το βράδυ της Κυριακής αλλά και το πρωϊ της Δευτέρα ο φίλος συζητούσε με τον πατέρα του που να πάμε να δούμε την έκλειψη διότι παραδόξως στο νότιο σκέλος έτυχε να έχει σύννεφα ενώ στο βόρειο είχε καθαρό ουρανό. Αποφασίσανε να πάμε στο Lampassas το οποίο απέχει 70 μίλια από το Ώστιν. Φτάνουμε, τρώμε στο Whataburger και μετά περπατάμε στο πάρκο δίπλα από το Sulphur Creek. Το μέρος εδώ και έναν αίωνα χρησιμοποιείται για ιαματικά λουτρά και το ρυάκι είναι σε στυλ για κολύμπι. Καθίσα κάτω από το στέγαστρο και περιμέναμε να ξεκινήσει η έκλειψη. Σταδιακά με τα γυαλιά έκλειψης άρχισα να βλέπω την σελήνη να κρύβει τον ήλιο. Μπορούσες να καταλάβεις ότι η σελήνη ήταν σφαίρα, οι φωτογραφίες απλά αδικούν το φαινόμενο. Το ζήτημα ήταν ότι και τα σύννεφα έμπαιναν στον ουρανό και έκρυβαν το φαινόμενο με αποτέλεσμα να μην μπορείς να το δεις συνέχεια. Πάντως σε σχέση με το Ντάλας που έβρεξε και δεν είδαν τίποτα, πήγε πολύ καλύτερα σε εμάς. Σταδιακά έμπαινε η σελήνη όλο και περισσότερο μπροστά από τον ήλιο, τα πουλιά άρχισαν να κάνουν ήχους, τα σύννεφα πήγαιναν και έρχονταν και ήταν μάλιστα σε δύο επίπεδα. Πάντως κάπου στο 80% καθάρισε, για να ξαναπεράσουν πάλι σύννεφα. Όταν φτάσαμε στο 95% άνοιξαν τα νυχτερινά φώτα του απέναντι ξενοδοχείου. Φτάνουμε στην ολικότητα και μπορεί στην αρχή να είχαμε σύννεφα, αλλά μετά καθάρισε αρκετά ο ουρανός για να δούμε το ηλιακό στέμμα. Ο κόσμος έβγαζε ήχουν πανυγυρισμού, τα σύννεφα ξαναπύκνωσαν αλλά επιτέλους το φαινόμενο το είδαμε. Όταν βγήκε η σελήνη και πήγε στο 95% είπαμε να φύγουμε. Πήγαμε πρώτα σε ένα κοντινο πάρκο αγαλμάτων και μετα ξεκινήσαμε την επιστροφή. Μας πήρε προς το τρίωρο λόγω κίνησης αλλά και λόγω βροχής. Άρχισε να ρίχνει καρεκλοπόδαρα, σε σημείο που το περιγράφω ως λευκή βροχή διότι δεν έβλεπες. Σε εκείνη την φάση βγήκαν από τον αυτοκινητόδρομο και πήγαμε στον παραδρομο μη γίνει τίποτα. Φτάνουμε σπίτι, το βράδυ είδαμε μία ταινία.

Την Τρίτη δούλεψα κανονικά εξ'αποστάσεως. Καθότι το Τέξας είναι δύο ώρες μπροστά ήταν λίγο περίεργο ώς προς τις ώρες, αλλά τα κατάφερα. Επίσης είχα δυσκολία να συνδεθώ με όλα τα δεδομένα τοπικά αλλά τα κατάφερα από τον σέρβερ. Ο φίλος έφυγε απόγευμα με λίγες ώρες καθυστέρηση και αφότου τελείωσα την δουλειά βγήκα βόλτα. Εκεί ανησύχησα τους οικοδεσπότες διότι άρχισε μπουμπουνητό και δεν είχαν το νούμερό μου. Πάντως δεν είδα καθόλου βροχή. Το Ώστιν παρεπιπτόντως ήταν σε ξηρασία, η βροχή βοήθησε, απλά ήταν σε κακή ημέρα. Τετάρτη τα χαράματα με πάνε στο αεροδρόμιο. Είχα κάνει τσεκ ιν την προηγουμένη και έτσι κάθισα πιο καλά στην πρώτη πτήση. Αυτή ήρθε με μισή ώρα καθυστέρηση διότι άργησε να φτάσει το αεροπλάνο από το Χιούστον. Καθότι είχα κάπου 4 1/2 ώρες στο Ντένβερ δεν ήταν πρόβλημα καθόλου. Κάθισα εκεί, άνοιξα τον υπολογιστή και είδα τι γίνεται στον κόσμο. Φτάνω στο Φρέσνο και προλαβαίνω το λεωφορείο χωρίς να περιμένω καθόλου. Φτάνω σπίτι και κάθομαι. Γενικά έκτοτε έχουν βγει διάφορα αλλά τα κατάφερα όλα μέχρι στιγμής.