Από την προηγούμενη ανάρτηση έγιναν δύο σημαντικά πράγματα: η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και το τριήμερο της Ημέρας των Προέδρων (Presidents Day). Για την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είχα κλείσει για ένα event το οποίο δεν ήξερα τι είναι. Μένω στο σπίτι ώστε να ετοιμαστώ με τα καλά μου, και ανακαλύπτω ότι δεν χωράω στο γυαλιστερό κουστούμι που είχα φορέσει δύο εβδομάδες νωρίτερα. Μετά από 5 λεπτά αγώνα φοράω εν τέλει ένα άλλο που είναι 3 μέρη, δηλαδή με εσωτερικό γιλέκο. Πάω στον χώρο κάπου ένα δεκάλεπτο καθυστέρηση και εν τέλει είναι speed dating. Είχα ξανακάνει κάποτε στο Virginia Tech. Επίσης προς τεράστεια έκπληξη μου οι κοπέλες ήταν περισσότερες από τους άνδρες. Έβαλα λοιπόν 4 κοπέλες, εν αντιθέσει με προ δεκαετίας και που είχα βάλει τα τρία τέταρτα των γυναικών, και εν τέλει με μία ταιριάσαμε. Μόνο που η συγκεκριμένη κοπέλα τη θυμάμαι από τις εφαρμογές και δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Σε σχέση με πριν 10 και χρόνια μάλλον κατέβασα τα στάνταρ μου και πριν πει κανείς τίποτα, στην συγκεκριμένη εκδήλωση είχε και γυναίκες στην ηλικία της μητέρας μου, εν αντιθέσει με τις μεταπτυχιακές φοιτήτριες τότε στο Virginia Tech. Από την στιγμή που τελείωσε, πέρασε ένα μεγάλο άγχος διότι δεν ήξερα τι θα ήτανε.
Όλη την εβδομάδα που πέρασα ήμουν σε βραδεία διαπραγμάτευση για να πουλήσω το αμάξι των γονιών μου. Ο φίλος των γονιών στον οποίον μάθαιναν ελληνικά που είναι χειρωνάκτης έχει φίλο γκαραζιέρη ο οποίος έχει εν τέλει πελάτισσα η οποία χρειάζονταν αμάξι. Επίσης οι παλαβοί φίλοι των γονιών που μου κόλλησαν κορονοϊό είχαν φίλη αλλά αυτή δεν κάθισε εν τέλει. Με την πρώτη κυρία εν τέλει συννενοηθήκαμε και κανονίσαμε να βρεθούμε 17 Φεβρουαρίου, ήτει ακριβώς 10 χρόνια μετά την ημέρα που υπερασπίστηκα το διδακτορικό μου. Μην κοροϊδευόμαστε όμως, δεν είχα επακριβώς κανονίσει κάτι συν όταν κανόνισα κάτι για τα 40 γενέθλια ναι μεν κάθε άλλο ήταν παρά απότυχία αλλά πολλοί λιγότεροι ήρθαν απ'ότι προσκάλεσα, έστω και για αντικειμενικούς λόγους. Παρασκευή βράδυ όμως ήταν εδώ Γάλλος DJ στο Fulton 55 και καθότι είχα το εισιτήριο πήγα, παρότι ήξερα ότι με την οδήγηση την επομένη θα με σκότωνε. Παραδόξως πήγα με φίλο παρέα, συνάδελφο από την δουλειά ο οποίος έβγαλε εισιτήριο διότι μάλλον εγώ του το πρότεινα στο τέλος. Φτάνω, μπαίνω και μπαίνει αυτός κάπου ένα τέταρτο αργότερα. Βρεθήκαμε μέσα και μου λέει ότι του μιλούσε κοπέλα όσο περίμενε για να του ελέγξουν τα στοιχεία. Ποτέ δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο και όσες φορές όντως μίλησα σε τέτοια κατάσταση ήταν ότι παρενέβην σε κουβέντα που γίνονταν δίπλα μου. Το να μου πιάσει κουβέντα κοπέλα ενώ στην ουρά, ποτέ. Τον βρίσκω, αυτός αγόρασε δύο ποτά, εδώ με το energy drink δεν ήθελα και άρχισε να πηγαίνει κοντά στην κοπέλα. Είχε φύγει μαζί της μέχρι τα μεσάνυχτα που ανέβηκε το μεγάλο όνομα. Εγώ αντίθετα έμεινα και σε εκείνη την φάση που έφυγε με ενημερώνει η αδερφή μου ότι ο πατέρας μου εισήχθει στο νοσοκομείο με επίμονο πυρετό. Εν τέλει μίλησα αφότου γύρισα με τον πατέρα, ουρολοίμωξη και ο ίδιος δεν ανησύχησε αλλά σε τελική ανάλυση στη αρχή ξεκινάς με το δεν έγινε κάτι το φοβερό και μετά γίνονται τα φοβερά, το έχω δει με τις γιαγιάδες μου. Για να ξαναγυρίσω στο μαγαζί, κάθισα κάπου μία ώρα και έφυγα εκεί που άρχισε να παίζω το καλό πρόγραμμα, λίγο μετά τις μία, ώστε να κρατήσω δυνάμεις για την επομένη και διότι η ιστορία με το νοσοκομείο με είχε ανησυχήσει. Φτάνω σπίτι, μιλάω και εν τέλει αργότερα την πέφτω.
Σάββατο ξυπνάω μετά από ανήσυχω ύπνο, μιλάω με Ελλάδα, στέλνω μύνημα στην αγοράστρια και ξεκινάω για το Pleasant Hill. Σε άλλο μέρος είχα καταλάβει αλλά πολύ πριν φτάσω ελήθει, τις είπα να μου την διεύθυνση επακριβώς για να μην μπερδευτούμε. Τρώω στο Ceres σε Χαβανέζικο εστιατόρειο (όχι της γνωστής αλυσίδας αλλά είχε το φαϊ της), βάζω καύσιμα και ξεκινάω για το μέρος. Φτάνω λίγο πριν τις δύο, υπογράφουμε τα χαρτιά, καταθέτω την επιταγή και μετά ο γιος της με πήγε στη στάση Amtrak Antioch-Pittsburg η οποία δεν ήταν εν τέλει σταθμός αλλά στάση. Έχει αποβάθρα αλλά όχι μέρος να αγοράσεις εισιτήριο. Πάω να αγοράσω στο τραίνο και εν τέλει ΗΠΑ είναι πιο πολύπλοκο: Μέχρι τέλους κατέβασα την εφαρμογή και πήρα για το επόμενο και ο ελεγκτής το έκανε αυτού του τραίνου. Οι περισσότεροι υπόλοιποι είχαν πάρει το εισιτήριο ηλεκτρονικά και οι δύο οι οποίο δεν είχαν αλλά πήγαιναν κοντά εν τέλει πλήρωσαν κάπου το διπλάσιο μετρητά. Εγώ είχα κυρίως κάρτα, με τα μετρητά είχα βάλει καύσιμα. Φτάνω στον σταθμό του Φρέσνο μέσα σε ψιχάλα, περπατάω εν τάχει στο λεωφορείο που μου έλεγε το Google όπου έφτασα λίγο πριν εμφανιστεί, δεν κάθισα στην στάση ούτε δύο λεπτά. Φτάνω σπίτι εντελώς πτώμα αλλά βγήκα μέχρι τέλους και έκανα βασικά ψώνια. Την επομένη Κυριακή κυρίως πήγα εκκλησία, αλλά πήγα και γυμναστήριο και λίγα ψώνια καθότι ήμου πολύ πτώμα για τίποτα το σοβαρό. Δευτέρα όμως σηκώθηκα και άρχισα τις πολλές δουλειές. Έστησα τη νέα οθόνη που έχει πολύ καλύτερη ποιότητα, κανόνισα τα γράμματα και έφταξα την επιστολή για να στείλω Ελλάδα με τα σημαντικά, έφτιαξα πράγματα στο σπίτι και εκεί που ηρεμούσα έπεσε στην κουζίνα τμήμα του σοβά του ταβανιού. Καλά, δεν μπορώ να έχω και λίγη ηρεμία; Πρέπει να βγουν νέες δουλειές; Πάντως ως προς τις προηγούμενες έμαθα και τι γίνεται, πχ το τζάκι πάει καλά απλά είναι γραφειοκρατία η επιταγή μου.
Όπως ανέφερα παραπάνω είμαι στα δέκα χρόνια από το διδακτορικό μου. Σίγουρα θυμάμαι την παλαβή κατάσταση με την χιονοθύελλα που είχα μείνει και από χαρτί τουαλέττας. Το θέμα είναι τι κατάφερα 10 χρόνια αργότερα. Έστειλα αίτηση για μία δουλειά πιο σχετική από αυτή που έχω τώρα αλλά όπως έχω μάθει, ακόμα και στην Αμερική, για τις θέσεις υψηλής εξειδίκευσης η προσφορά είναι μεγαλύτερη της ζήτησης. Επίσης δεν παύω να είμαι μετανάστης που σημαίνει ότι οι πλέον ποθητές θέσεις πάνε αλλού. Το ζήτημα είναι περισσότερο άλλο. Όσο και αν έχω δεύτερες σκέψεις εν τέλει ίσως είναι σοφότερο το να μην απορρίψω αυτό που μου προέκυψε κατευθείαν, ας αφήσω αυτή να με απορρίψει. Δεν είμαι επακριβώς ένας πολύ ευπαρουσίαστος όπως ο πάλαι ποτέ ευεργέτης ή ο συνάδελφος με τον οποίο βγήκα την Παρασκευή. Η δυσκολία μου είναι ότι έχω αρκετά χαμηλή αυτοπεποίθηση και αν η αναλογία είναι πρέπει να φας 10 φορές χυλόπιτα για να σου κάτσει μία, έχω απογοητευτεί από την 4η και απλά το εγκαταλείπω. Θα δούμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου