Χριστούγεννα με τους γονείς

 Έχει περάσει μία εβδομάδα από την προηγούμενη ανάρτηση αλλά η διάθεσή μου έχει αλλάξει πλήρως. Μάλλον φταίνε τα Χριστούγεννα και το τι σήμαινε για εμένα η αργία. Αυτή δεν είναι ανάρτηση για το πνεύμα των Χριστουγέννων, απλά περάσαμε καλά με τους γονείς μου. Δευτέρα δούλεψα από το γραφείο, Τρίτη με άφησε η προϊσταμένη να δουλέψω από το σπίτι. Με το που με άφησαν να φύγω έλεγα ότι θα φεύγαμε. Αντ'αυτού ο πατέρας έκανε μάθημα μία ώρα και φύγαμε στις 4. Είδα καύσιμα φτηνά στο Modesto, έτσι βάλαμε την διευθυνσή του βενζινάδικου και μετά πήγαμε από μη κύριο δρόμο για Oakland. Σταματήσαμε ενδιάμεσα στο Livermore για να φάμε, αν μη τι άλλο οι επιλογές παραμονής Χριστουγέννων περιορίζονται με την ώρα. Φτάσαμε στο σπίτι που μείναμε στο Rockridge και πήγαμε λίγο στο ίντερνετ πριν τον ύπνο. Την επομένη το πρωϊ πήγαμε στην εκκλησία της Ανάληψης. Είχαν σχέδιο οι γονείς να δούμε κάποιον φίλο μεσημέρι, αλλά οι κοντινότεροι απεδείχθησαν άρρωστοι και έτσι δεν πήγαμε. Με δυσκολία βρήκαμε ένα μαγαζί για να πάρει ο πατέρας καφέ και κάναμε ένα στοιχειώδες πρωϊνό. Μεσημέρι απλά έφαγα ένα αυγό. Προς τις 4 φύγαμε για το σπίτι του γιατρού, στου οποίου το σπίτι είχαμε φάει κάποιες ημέρες των Ευχαριστιών. Φτάσαμε εκεί, φάγαμε καλά, περάσαμε καλά και προς τις 10 φύγαμε για το σπίτι μας. Την επομένη προς τεράστια έκπληξή μου κοιμήθηκα 9 1/2 ώρες. Ξεκινήσαμε με το λιγότερο ευχάριστο τμήμα του ταξιδιού, πρώτα στο Σακραμέντο στην φίλη των γονιών για την οποία μεταφράζουμε και μετά σπίτι. Φτάσαμε σχεδον 7 καθότι βρήκαμε σε αρκετά σημεία κίνηση. 

Παρασκευή εργάστηκα στο γραφείο. Μετά από πολλές αναβολές κανόνισα με συνάδελφο την οποία ήθελαν να γνωρίσουν οι γονείς και έτσι πήγαμε και φάγαμε σε ένα Ταϋλανδέζικο εστιατόριο. Περάσαμε καλά και μετά γύρισα σπίτι, αλλά δεν τελείωσε η ημέρα για εμένα. Ήταν το Resolution 2024, η αντίστοιχη εκδήλωση που πέρυσι μου σπάσανε το τζάμι του αυτοκινήτου και κλέψαν το μπουφάν. Ωστόσο αυτό ήταν το οποίο προσέμενα, εκτός των άλλων, φέτος στην νηστεία. Φέτος η εκδήλωση ήταν στο συνεδριακό κέντρο αντί το Rainbow Ballroom. Πήρα το αμάξι, πάρκαρα εν τέλει κοντά στο αρχηγείο της αστυνομίας για ασφάλεια και μετά περπάτησα ως τον χώρο. Πήρε λίγους κύκλους να πάω, περίμενα αρκετή ώρα με λίγα ρούχα και έτσι μπαίνοντας ήθελα να πάω μπάνιο. Η ουρά εν τέλει ήταν τεράστια. Τέλος πάντων, χόρεψα κάνα δίωρο συν, παρότι δεν μου αρέσει η dubstep που είχε φέτος και ύστερα γύρισα στο αμάξι το οποίο το βρήκα κανονικά, χωρία παραβίαση, χωρίς τίποτα. Γύρισα σπίτι και εν τέλει την έπεσα. Χτες σε τελική ανάλυση στο γυμναστήριο έκανα ταμείο μετά την νηστεία: Έχουν εμφανιστεί γραμμώσεις στην κοιλιά παντού αλλά ακόμα το στομάχι στο βρήκα φουσκωμένο. Δεν μπορώ πλέον να κάνω κάτι, τρώμε κανονικά σε αυτή την φάση. Χτες έβγαλα τους γονείς για ψώνια το απόγευμα, δική μου ιδέα να μην μείνουν απλά όλη μέρα σπίτι και για να φτάξουν το ρολόι του μπαμπά πήγαμε στο Fashion Fair Mall. Εκεί ανακάλυψα ότι οι γονείς έψαχνα καμπαρντίνα. Νόμιζα ότι την έψαχναν για οικογενειακή φίλη, εν τέλει την ψάχνουν για την αδερφή μου. Στο Fashion Fair ακόμα και με την εποχιακή έκπτωση η τιμή είναι υπερβολική. Έτσι πρότεινα και πήγαμε σήμερα το εκπτωτικό χωριό στο Tulare. Μετά την εκκλησία ξεκουράστικα λίγο και ύστερα πήγα τους γονείς. Παρά την προσπάθεια δεν βρήκαμε γενικά να πουλάνε καμπαρντίνα με κουκούλα και έτσι γυρίσαμε εν τέλει σπίτι άπρακτοι, σχετικά. Ένιωσα όπως εκείνη την φορά που ψάχναμε Burberry's στην Τουρκία και δεν βρήκαμε. Ωστόσο πέρασα καλά αυτή την εβδομάδα, όσο και αν οδήγησα πολύ.

900η ανάρτηση

Συνήθως όταν έχω μία τέτοια ανάρτηση σε στρογγυλό αριθμό, κάθομαι και πανηγυρίζω που έφτασα ως εδώ. Ωστόσο δεν έχω πραγματικό λόγο να πανηγυρίσω τίποτα. Ίσως είμαι και στο τέλος της παραμονής μου στην Αμερική. Τα σημάδια που βλέπω από τον Τραμπ είναι αρνητικότατα, η κρίση με τον προϋπολογισμό περισσότερο έδειξε το πόσο άσχετοι είναι αυτοί που προβλέπεται να κυβερνήσουν, ιδίως ο Ίλον Μασκ που πραγματικά έδειξε ότι δεν ξέρει πως χωρίς συμβιβασμούς δεν μπορείς να περάσεις τίποτα. Τουλάχιστον ο Μασκ αποδεδειγμένα ξέρει και μαθαίνει, ο Τραμπ όχι. Η μόνη υποχρέωσή μου είναι το EDC τον Μάιο, μετά αν είναι πουλάω ότι έχω και γυρνάω Ελλάδα. Το 2020 είχαμε Ελληνοτουρκική κρίση και ο Τραμπ είπε στον Κυριάκο να παραδώσει το Καστελλόριζο για να μην γίνει πόλεμος. Για να δούμε τι θα πει όταν γίνει η επόμενη κρίση. 

Δεν μπορώ να πω ότι είναι ευχάριστο το Σαββατοκύριακο. Είχαμε την κηδεία του πατέρα της κοπέλας που ο εκτιμητής ήθελε να παντρευτώ και όταν την είχε πατήσει ο πατέρας της με το τρακτέρ του, μετά (ο εκτιμητής) έλεγε ότι εγώ φταίω που συνέβει διότι δεν την παντρεύτηκα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με τον αποθανώντα, απεναντίας, ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος. Συνήθως όταν γίνεται εδώ κηδεία έχουμε το Τρισάγιο το προηγούμενο βράδυ και κηδεία την επομένη. Γενικά δεν θέλω να πηγαίνω σε κηδείες διότι σε τελική ανάλυση δεν τους ξέρω καλά τους ανθρώπους εδώ. Είναι και αρκετά θλιβερό, στις κηδείες μπορώ να πάω καθότι όλοι είναι προσκεκλημένοι. Κανένας όμως δεν με προκαλεί σε γάμους και βαφτίσια. Μάλιστα όχι μόνο δεν με προσκαλούν, αλλά και δύο από τα τέσσερα παρτυ που έχω κάνει συνέπεσαν με εκδήλωσης τέτοιας μορφής με αποτέλεσμα να μην έρθουν προσκεκλημένοι μου από την εκκλησία που προτίμησαν αυτά αντί να με τιμήσουν. Το έμαθα μόνο όταν δεν ήρθαν προσκεκλημένοι. Είμαι πρόθυμος να πάω στο ένα, συνήθως το Τρισάγιο, διότι η κηδεία γίνεται κυρίως καθημερινές. Αυτή την φορά όμως οι γονείς επέμεναν να πάμε και στα δύο καθότι η κηδεία ήταν το Σάββατο. Έτσι λοιπόν φόρεσα κουστούμι επι τρεις συνεχόμενες ημέρες, κάτι που γενικά δεν μου αρέσει να φοράω ούτε μία ημέρα, και πήγα. Φυσικά και δεν ήμουν καθόλου χαρούμενος σε τέτοια κατάσταση και ναι, έστω να πάμε για να βοηθήσουμε την κοπέλα αλλά υπάρχει και ένα όριο. Ήταν ανάγκη η μητέρα μου να με ρωτάει πως λένε τον τάδε ή το δείνα μέλος της εκκλησία στην αίθουσα εκδηλώσεων όταν δεν έχω ιδέα ποιο είναι το όνομά τους και δεν έχει κανένας τους ενδιαφερθεί για να με γνωρίσει κοινωνικά μετά 8 χρόνια; Μέσα σε όλα η κακή μου διάθεση πέρασε και στους γονείς και σήμερα μαλώσανε. Τέλος πάντων πέρασε και αυτό και είχα ένα καλό από το γυμναστήριο: Έχασα λίπος. Βασικό πλέον πρόβλημά μου είναι η κοιλιά είναι φουσκωμένη. Έχασα βάρος πλάγια/πίσω, εμφανίστηκε και κοιλιακός πιο χαμηλά αν και ακόμα έχω το σωσίβιο γύρω από την μέση. Δεν ξέρω την παίρνει για να ξεφουσκώσει η κοιλιά σε κανονικές συνθήκες. Πάντως το λίπος πολύ δεν είναι και θα το δω μειωμένο πάλι την Μεγάλη Σαρακοστή. 

Ίσως πλέον με επίπεδη κοιλιά να μην με αγνοούν οι κοπέλες. Το να γνωρίσω κοπέλες στο Φρέσνο αποδεικνύεται δύσκολο. 8 χρόνια αργότερα δεν έχω ιδέα που κυκλοφορούν, χώρια το άρθρο που διάβασα μόλις από το Buzzfeed για πρακτικές πως να προστατεύονται από άνδρες ως μη τυχόν και πάθουν τίποτα ή χειρότερα να χρειαστεί να τους μιλήσουν. Πραγματικά στοχεύω στις άγνωστες, και οι άγνωστες σε κρίνουν με βάση την εξωτερική μου εμφάνιση. Χώρια που είναι πολύ ανταγωνιστικό σε ένα μέρος όπου ο άνδρες είναι παραπάνω από τις γυναίκες αριθμητικά. Αναρωτιούνται οι γονείς μου που προέρχεται η ψύχωσή μου με το βάρος. Θέλω να τους δώσω εγγονάκια για όνομα, εκεί πρόερχεται. Η εκπαίδευση και η δουλειά μου δεν σημαίνουν τίποτα μέχρις ότου η κοπέλα καταδεχτεί να μου μιλήσει. Κρίνομαι δυστυχώς με βάση την εξωτερική εμφάνισει και είμαι στην φάση όπου μάλιστα γερνάω, έστω και αν δείχνω ακόμα μικρότερος από την πραγματική ηλικία μου.

Προς Χριστούγεννα

 Δεν έχω πολλά να γράψω για αυτή την ανάρτηση η οποία είναι η 899η. Έχουμε κλείσει τα εισιτήρια και θα πάμε στην Χαβάη το νέο έτος. Εγώ και οι γονείς είχαμε πάει τελευταία φορά τον Μάιο του 1992, η αδερφή μου πήγε στον μήνα του μέλιτος. Το να κλείσουμε το εισιτήριο ήταν ζήτημα βελτιστοποίησης τιμής-ταξιδίου. Οι εναλλακτικές γι'αυτό το ταξίδι ήταν να πάμε κρουαζίερα, αλλά αυτή την φορά περισσότερες ημέρες, να πάμε Λας Βέγκας και Λος Άντζελες. Αν και ήθελα να το συντηρήσω ως ενδοχόμενο, το ταξίδι Λας Βέγκας απορρίφθηκε γρήγορα. Πήγαμε στο Ρίνο για ημέρα των Ευχαριστιών, θα πάμε σε καζίνο για Πρωτοχρονιά, το να πάμε Λας Βέγκας ναι μεν διαφορετικό μέρος, αλλά μία από τα ίδια. Το Λος Άντζελες εξετάστηκε παραπάνω. Το πρόβλημα είναι η διαρρύθμιση της πόλης. Όπου και να πας μετά θα πρέπει να πάρεις το αμάξι να πας αλλού. Θέλουμε την βίλα Γκέττυ; Για να πάμε την επομένη πχ Σάντα Μόνικα έχει αμάξι και πάρκινγκ επί πληρωμή. Τουλάχιστον το Λας Βέγκας έχει όλα στο ίδιο μέρος, έστω και αν από το ένα άκρο ως το άλλο δεν περπατιέται. Την κρουαζιέρα την κοιτάξαμε παραπάνω. Την ίδια με πέρυσι δεν θέλαμε διότι η Ensenada δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο που να σε θέλει να ξαναπάς. Είδε λοιπόν ο πατέρας μία άλλη Cabo San Lucas και Mazatlan, και άλλη Ensenada και Cabo San Lucas. Το κακό είναι ότι και οι δύο είναι 5 εργάσιμες ημέρες, όχι Σαββατοκύριακο +. Δεν ήθελα να φάω όλη την άδειά μου. Επίσης δεν ήθελα να περάσω 5 μέρες τρώγωντας μπουφέ. Η νηστεία είναι δύσκολη περίοδος, και ακόμα παραπάνω τωρα που είμαι υπό επιτήρηση. Ο όλος κόπος που έκανα και χάνω λίγο έστω βάρος δεν υπάρχει λόγος σε ένα ταξίδι να τον σπαταλήσω. Έχω την εμπειρία από την κρουαζιέρα Ελλάδα η οποία μάλιστα δεν είχε μπουφέ, απλά καλό γεύμα. Τις πρώτες δύο-τρεις ημέρες που σκαρφάλωσα στην Δήλο και πήγαμε στο Ακρωτήρι Θήρας, ίσως και να έχανα. Τις επόμενες που είμασταν κυρίως πλοίο, σίγουρα φούσκωνα. Ωραία η ντίσκο αλλά δεν νομίζω ότι εκεί χάνω το βάρος που τρώω, ιδίως αν τρώω μέχρι σκασμού κάθε μέρα. Η Χαβάη ήταν ιδέα του πατέρα μου. Κοιτάω πρώτα αεροπορικό και πιο φτηνο βγαίνει Kauai. Βλέπω μετά ξενοδοχείο και βγάζει σε ένα στην βόρεια πλευρά σε έναν χωριό με πληθυσμό 2,000 κατοίκων. Η βόρεια πλευρά είναι εκεί όπου είχαμε βρει κύμματα σε μέγεθος διόροφης πολυκατοικίας το 1992, δεν είναι για πολύ μπάνιο. Κοιτάω επόμενη φτηνότερη επιλογή το Maui και κάτι παρόμοιο λέει. Kauai είναι ένα νησί που κάνει περισσότερο για βόλτα στο τροπικό δάσος, Maui λίγο καλύτερο. Κοιτάω για πακέτο, διότι έβγαινε φτηνότερα το άτομο σε σχέση το χωριστά που έχω συνηθίσει να κλείνω και φτηνότερος προορισμός βγαίνει η Χονολουλού. Ναι, το αεροσκάφος είναι ακριβότερο, αλλά έχει τόσα πολλά ξενοδοχεία που συμπαρασύρει όλο το πακέτο χαμηλά. Έτσι κλείσαμε για 5 νύχτες στην Χονολουλού σε ξενοδοχείο 4 αστέρων, 4 εργάσιμες άδειες που ήδη μου τις έδωσαν. Κοιτάω να δω το Σάββατο που φτάνω αν έχει έξοδο για μένα. Τα σχόλια που βλέπω είναι αποθαρρυντίκα, λέει ότι δεν έχει τόσο πολύ όσο στην ηπειρωτική χώρα. Για όνομα, η νυχτερινή ζωή στις ηπειρωτικές ΗΠΑ είναι φοβερά υποτονική, σε σχέση με Ελλάδα, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Λέει πως ότι υπάρχει είναι στην Chinatown, που το 1992 δεν νομίζω να επισκευθήκαμε, και απλά πάνε με ταξι χωρίς να σταματήσεις πουθενά ενδιάμεσα. Επίσης λέει για 3 μαγαζιά που παίζουν ηλεκτρονική μουσική. Κοιτάω συγκεκριμένα για το Σάββατο που φτάνουμε και εν τέλει το ένα μαγαζί όντες έχει event. Το καλό event είναι αλλαγή χρονιάς με Gareth Emery, αλλά θα είμαστε εδώ. Αυτό για Σάββατο 4 είναι ένα με είσοδο $10 σε αυτή την φάση και με μάλλον πειραματική μουσική που δεν είχα ακουστά. Το θέμα είναι πολύ πρακτικό όμως. Στο Λας Βέγκας ναι βγήκα την ημέρα που έφτασα και μάλιστα οδηγώντας. Ωστόσο μιλάμε ότι είχα ξεκουραστεί και ότι είμαστε στην ίδια ζώνη ώρας. Η Χονολουλού είναι 3 ώρες πίσω από το Φρέσνο, όταν στη Χονολουλού έχει μεσάνυχτα, είναι 3 τα χαράματα στο Φρέσνο. Θα έχω κουράγιο να βγω και να χορέψω τέτοια ώρα μετά μάλιστα από 5 και ώρες πτήση από το Σαν Φρανσίσκο; Δύσκολα το βλέπω και έτσι δεν αγόρασα εισιτήριο. Μην λέμε ψέματα, το να πάω εκεί, από την στιγμή ιδίως που θα χρειαστεί και ταξί, φαίνεται πολύ δύσκολο, πιθανότερο να κοιμηθούμε όλοι νωρίς και την επομένη να πάμε στην εκκλησία. Οι γονείς μου παραδόξως ξέρουν κόσμο ο οποίος μένει εκεί. Ωστόσο διατηρώ ανοιχτό το ενδεχόμενο. Η Ελλάδα, όπου μέσα ή διπλα στον τουριστικό προορισμό είναι ο νυχτερινός προορισμός μας έχει κακομάθει. Το Wakiki (όπου θα μείνουμε) είναι κατά τα φαινόμενα σαν Myrtle Beach, αλλού κοιμάσαι και αλλού διασκεδάζεις.

Διακοπές για την ημέρα των Ευχαριστιών

 Δεν είχα σχέδιο σήμερα να βάλω ανάρτηση. Από την στιγμή που στο γραφείο δεν μπορώ πλέον να δω το συνήθες μου δρομολόγιο στο ίντερνετ, το κάνω μετά το πέρας της εργασίας και με δεδομένο ότι πηγαίνω στο γυμναστήριο, σε πολλές περιπτώσεις απλά δεν προλαβαίνω να τελειώσω το δρομόλογιο. Σήμερα είδα ότι είναι σχεδόν ένας μήνας από την προηγούμενη ανάρτηση. Δεν μπορώ να πω ότι έγιναν πολλά. Η προϊσταμένη, πρώην προϊστάμενος, συνεχίζει να μου την σπάει. Ξεκίνησε η νηστεία και είμαι στην φάση όπου μαζεύομαι. Δυστυχώς όμως δεν βλέπω να πέφτει βάρος, η ζυγαριά σήμερα μου έλεγε 230 λίβρες. Τουλάχιστον ξέρω ότι παίρνω μύες, όχι λίπος πλέον. Ο Άσαντ την κοπάνησε από την χώρα του σήμερα. Φαίνεται ότι είχε τόσο αποδυναμωθεί από τον πόλεμο που θα είχε καταρρεύσει χωρίς την Ρωσία και την Χεζμπολάχ. Με την Ρώσια αδυνατούσα να στείλει στρατό καθότι ότι έχει είναι στην Ουκρανία και την δεύτερη αποδυναμωμένη από τον πόλεμο με το Ισραήλ, φιλότουρκοι τζιχαντιστές κατέλαβαν την χώρα. Το πιο σημαντικό για εμάς που έγινε ενδιάμεσα ήταν το ταξίδι μας στο Reno για την ημέρα των Ευχαριστιών.

Είχαμε ολόκληρη συζήτηση που να πάμε για τις Ευχαριστίες αν είναι να φύγουμε από το Φρέσνο. Εν τέλει αφότου είδαμε ότι τις πιθανές επιλογές (Σαν Φρανσίσκο, Λος Άντζελες, Λας Βέγκας, Ρίνο) επιλέξαμε να πάμε στο Ρίνο διότι ως επιλογή ήταν σχετικά φτηνή, οι γονείς μπορούσαν να πάνε να δούνε στο Σακραμέντο την κυρία για την οποία κάνουν μεταφράσεις και συνειδητοποίησαν ότι δεν έχει κάτι να κάνεις Bay Area όταν όλα είναι κλειστά ενώ Ρίνο όλο έχει και κάτι. Η προϊσταμένη με άφησε να δουλέψω από το σπίτι την προηγουμένη και έτσι όταν μας άφησαν στις 3, ξεκινήσαμε με νοικιασμένο αμάξι για το Ρίνο. Το σχέδιο για την επιστροφή ήταν εγώ θα γύριζα με το τραίνο από Σακραμέντο και οι γονείς θα συνέχιζαν στο Σαν Φρανσίσκο. Το ενοικιαζόμενο ήταν ένα Kia Soul το οποίο προκάλεσε στον πατέρα εκ των υστέρων εντύπωση το πόσο έκαιγε. Πάντως ήταν μεγάλο και χώρεσε όλα πράγματα των γονιών. Ξεκινάμε λοιπόν, πέσαμε σε κάποια σημερία κίνηση και σταματάμε στο Galt, νότια από το Σακραμέντο, για δείπνο. Όλο το ταξίδι οδηγούσε ο πατέρας. Εν τέλει σταματήσαμε σχεδόν μία ώρα και όταν ξαναξεκινήσαμε η κίνηση είχε φύγει. Το ζήτημα με την οδήγηση στο Ρίνο είναι ότι μετά το Σακραμέντο δεν έχει πολλά μέρη να σταματήσεις, ιδίως καθότι ψάχναμε και νηστίσιμο να φάμε. Το αρχικό σχέδιο ήταν τα προάστεια μετά το Σακραμέντο, εν τέλει όμως λόγω κίνησης σταματήσαμε πριν. Ο δρόμος μετά το φαϊ ήταν αρκετά άδειος, αλλά ανεβήκαμε στο σημείο όπου άρχισε ο δρόμος να έχει πάγο και ο πατέρας πήγαινε σχετικά αργά, για αυτοκινητόδρομο. Περνάμε το Donner Pass το οποίο είναι πάνω από 2,000 μέτρα υψόμετρο, και μετα αρχίζει ο κατήφορος προς Ρίνο. Τώρα η πόλη είναι πολύ κοντύτερα στα σύνορα από το Λας Βέγκας, αλλά μπαίνεις από Εθνικό Δάσος με αποτέλεσμα να εμφανίζεται πολύ ξαφνικά. Στα 10 μίλια από το ξενοδοχείο ακόμα είναι το δάσος, τα σύνορα με το συνοριακό καζίνο (το οποίο είναι πολύ μικρότερο από το αντίστοιχο Λας Βέγκας) είναι μετά μία στροφή και φτάσαμε ταχύτατα μετά, αν και κάναμε έναν κύκλο παραπάνω. Εν τέλει ήταν το ίδιο ξενοδοχείο με το Travelodge αλλά στο Howard Johnson έχει ένα πρωϊνό όπως τις Κυριακές στην εκκλησία αν δεν προσφέρει κάποιος γεύμα: βιομηχανικά γλυκά από το Cosco. Αυτή ήταν η όλη διαφορά. Φτάνουμε και ταχύτατα πέφτουμε για ύπνο, ούτε εγώ ούτε οι γονείς θέλαμε βόλτα με θερμοκρασία -5 Κελσίου και χαμηλό υψόμετρο. 

Την επομένη το πρωϊ, ημέρα των Ευχαριστιών, κατέβηκα με την μητέρα για πρωϊνό και είδαμε τι ήταν. Ϊσως καλύτερα να είχα βγάλει στο Travelodge, δεν είμαι βέβαιος ότι άξιζε την διαφορά δεδομένου μάλιστα ότι το δωμάτιο δεν είχε καρέκλα. Πέρασα πολύ περισσότερο ξάπλα αυτό το ταξίδι από καθιστός διότι δεν μπορούσα. Μετά το πρωϊνό έβγαλα την μητέρα βόλτα στα τρία ξενοδοχεία του κέντρου που είναι μαζί. Στην μητέρα άρεσε ως χώρος, αλλά σε καμία περίπτωση οι τιμές των εστιατορείων. Για όποιον δεν έχει πάει είναι ουσιαστικά τα ίδια επωνύμων σεφ με το Λας Βέγκας, ολίγον φτηνότερα, αλλά σε καμία περίπτωση φτηνά διότι αγοράζεις την μπριζόλα με την συνταγή του σεφ που βλέπεις τηλεόραση. Γυρνάμε στο δωμάτιο, ολίγο ίντερνετ, και όταν πέρασε κάπου το μεσημέρι πήραμε το αμάξι και πήγαμε στο καζίνο στο Virginia Foothills, νότιο προάστειο του Ρίνο, και φάγαμε στο καζίνο που είχα δει να έχει καλή προσφορά για γεύμα Ευχαριστιών. Καθότι είδαμε και το μενού, όχι απλά το γεύμα αυτό ήταν κράχτης αλλά όλο το μενού ήταν τιμές οι οποίες θα τις έλεγες καλές και πριν την πανδημία. Είπαμε ότι πρέπει να ξαναέρθουμε, αλλά εν τέλει δεν πήγαμε. Σε τελική ανάλυση αυτό το καζίνο ήταν στην μορφή που περιμέναμε να είναι τα καζίνο και όχι αυτό που έχουν καταλήξει αυτά στο κέντρο ή το Λας Βέγκας. Είναι ένα καζίνο ντόπιων οι οποίοι θα έρθουν να παίξουν από δίπλα και θα ευχαριστηθούν φτηνο φαϊ, και όντως είχε πολλούς ντόπιους. Σε μία εποχή όμως όπου έχει ινδιάνικα καζίνο σε όλες τις δυτικές ΗΠΑ, δεν πρόκειται ο κόσμος να διασχίσει πολλά χιλιόμετρα για να πάει Ρίνο ή Λας Βέγκας αν δεν το προκαλέσει να έρθει κάτι το μοναδικό, εξού και τα πανάκριβα επώνυμα εστιατόρεια στο σούπερ καζίνο για να σε φέρουν. Στην επιστροφή έπεισα τους γονείς και σταματήσαμε στο Atlantis casino που ήταν στην διαδρομή. Το πάρκινγκ ήταν τίγκα, ο πατέρας αγόρασε καφέ και όλοι κάναμε τον γύρο του. Η μάνα έπαθε σοκ στον επάνω όροφο με το εστιατόρειο που είχε τα οστρακοειδή και πάθαμε και οι τρεις τεράστιο σοκ με την απίστευτη ουρά που περίμενε για να φάει στο εστιατόρειο μπουφέ το γεύμα των Ευχαριστιών, όχι μόνο λόγω του τεράστιου μεγέθους της αλλά και καθότι το γεύμα για 1 άτομο κόστιζε όσο έκανε το γεύμα και των τριών μας, παρότι είχαμε πάρει και παραπάνω από το σπέσιαλ για να φάμε. Το μόνο μέρος που έχω δει τέτοιες ουρές ήταν τότε που είχα πάει με τον φίλο που τελείωσε πληροφορική στο Κολούμπια στο δωρεάν σόου του Tiesto και κάθε άλλο παρά ήταν δωρεάν το γέυμα, ίσως ήταν το πιο ακριβό. Τώρα για να πω την αλήθεια είχα προσφορές για το συγκεκριμένο ξενοδοχείο που περιλαμβάνανε food credit αν έμενα σε αυτό αλλά όλοι είχαμε συμφωνήσει να μείνουμε κέντρο και όχι στο απομωνομένο ξενοδοχείο, συν ήταν αρκετά ακριβό το δωμάτιο. Γυρνάμε στο ξενοδοχείο και πέσαμε και οι τρεις για χώνεψη. Βγήκα μετά εγώ άλλες δύο φορές στο κέντρο του Ρίνο, μία που είδα όλα τα καζίνο και ανακάλυψα ότι το Cal Neva είχε πιο φτηνά το γεύμα ευχαριστιών από αυτό που πληρώσαμε και άλλη μία που είχε πάει αργά και βαριώμουν άλλο ίντερνετ και ξάπλα. Εκ των υστέρων μίλησα με τους γονείς και τους λέω ότι πολύ πιθανόν να τους πήγαινα έτσι και αλλιώς στο Virginia Foothills για την βόλτα και ας ήταν πιο ακριβό.

Μαύρη Παρασκευή δεν πήγαμε για ψώνια, αντίθετα πήγαμε βόλτα. Πρώτα πήγαμε Virginia City και σε σχέση με το 2011 που είχα πάει τελευταία φορά είχε πιο πολύ κόσμο και, κυρίως, πιο πολλά ανοιχτά (και όχι ενοικιαζόμενα) καταστήματα. Κάναμε την βόλτα μας σαν να ήμασταν την εποχή των καουμπόηδων, διότι από τότε είναι η πόλη, και μετά συνεχίσαμε για Carson City την πρωτεύουσα της πολιτείας. Σταματήσαμε σε ένα καζίνο στο κέντρο, αλλά καθότι καθημερινή, οι επιλογές φαγητού και δη νηστίσιμου λίγες. Έτσι φύγαμε και εν τέλει πήγαμε στο Fandango Casino, διότι στη Νεβάδα εκτός από αίθουσες κινηματογράφου η εταιρεία έχει και καζίνο, το οποίο πρέπει να είναι το πιο μεγάλο στο Carson City και ωραίο εστιατόρειο με πολλές επιλογές. Γενικά η πόλη είναι μεν πρωτεύουσα τις πολιτείας, πιθανόν έχει όλες τις επιλογές πόλης, μέχρι και Bunny Ranch έχει στην είσοδο και μου έλεγαν ιστορία οι γονείς ότι θέλησαν να πουλήσουν σε έναν γνωστό μας τέτοια επιχείρηση, αλλά είναι πολύ μικρό μέρος. Αναρωτήθηκα γιατί το Ρίνο ήταν αυτό που αναπτύχθηκε και έχει γίνει η μεγάλη πόλη, και όχι το Virginia City ή το Carson City. Σύμφωνα με το Google είναι διότι ήταν ο σταθμός του διηπειρωτικού σιδηροδρόμου και όχι οι άλλες δύο πόλεις. Από Carson City πήγαμε λίμνη Τάχο και σταματήσαμε στο Incline Village για λίγη βόλτα στην όχθη. Μάλιστα είχε με μεγάλα γράμματα πινακίδες οτι επιτρέπεται η είσοδος στην παραλία μόνο σε ντόπιους, αλλά εν τέλει τέτοια εποχή δεν μας σταμάτησε κανείς. Γυρίσαμε από Rose Peak και είδαμε κόσμο να διασκεδάζει στο χιόνι δίπλα από τον δρόμο. Η ταμπέλα στο πέρασμα έλεγε ότι είχε ύψος 2711 μέτρα που ήταν το πιο ψηλό που φτάσαμε σε όλο το ταξίδι. Στο γυρισμό έπεισα τους γονείς να σταματήσουμε για ψώνια καθότι η ημέρα αλλά εν τέλει το Google μας έβγαλε σε μέρους που είχε επαγγελματικές υπηρεσίες, όχι λιανική. Αυτό παθαίνεις όταν κοιτάς για Outlet. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και ξεκουραστήκαμε λίγο. Μετά εγώ βγήκα για βόλτα, είπα στους γονείς αλλά ήταν πολύ κουρασμένοι. Το βράδυ είχα αποφασίσει ότι θα έβγαινα να χορέψω. 

Το σημείο που είχα συγκλίνει για Ρίνο ήταν όταν είδα ότι το κλαμπ του Grand Sierra Resort έχει κάθε Παρασκευή βράδυ νύχτα ηλεκτρονικής μουσικής. Σκεφτόμουν να αγοράσω από νωρίς εισιτήριο, αλλά δεν μπρούσα online, μόνο τραπέζι. Το ζήτημα είναι ότι από την στιγμή που έφτασα Ρίνο μου έρχονταν διαφημίσεις για άλλο event εκείνο το βράδυ στο κέντρο του Ρίνο, σε ενοικιαζόμενο πολυχώρο (όχι τυπικό κλαμπ) με τον πιο καλό dj της Ελβετίας. Λίγο που κοίταξα o dj έπαιζε μάλλον την μουσική μου, αλλά είχε είσοδο $25, ενώ το άλλο ήταν δωρεάν, και στο Facebook event έλεγε 8 going 15 interested. Δεδομένου ότι η ημέρα δεν είναι πολύ της εξόδου έτσι και αλλιώς, όπως ανάλυψα στο Raleigh, και ότι αν είχε δύο ανταγωνιστικά events για αρκετά περιοσμένο κοινό, διότι η μουσική μου δεν είναι η μουσική της Αμερικής, αποφάσισα να πάω στο Lex στο Grand Sierra Resort, ιδίως καθότι το καλοκαίρι που είχα πάει με την ΑΧΕΠΑ ήταν το μόνο μέρος του καζίνο που δεν είχα δει. Έτσι πήρα το αμάξι και οδήγησα 15 λεπτά ως εκεί. Παρκάρω και πάω στο μαγαζί. Ανοιχτός ήταν μόνο ο προθάλαμος όπου ήταν ο DJ. Μπήκα και στο κύριο μαγαζί όπου το μόνο ανοιχτό ήταν η τουαλέττα αλλά έβλεπες πως είναι. Πολύ ωραίος χώρος αλλά ήταν μόνο για βόλτα. Ήπια ένα ποτό, πήγα στην πίστα και το περισσότερο χρόνο τον πέρασα μόνος. Είχα δύο κουτιά όπου εν τέλει ανέβηκαν καλλίγραμες επαγγελματίες χορεύτριες. Το μέγιστο που γέμισε η πίστα ήταν ότι μία παρέα 4 κοπέλες κάθισε για μισό τραγούδι και μετά φύγαν. Όταν το μαγαζί είναι τζάμπα δεν νιώθεις και υποχρέωσει να καθίσεις. Ήδη προς τις 12.15 άρχισαν να αδειάζουν και αυτό το σημείο ήταν που ήξερα ότι ήταν καιρός να φύγω. Έκανα βόλτα στο καζίνο και είχε παραπάνω κόσμο στο bar απένταντι που έπαιζε χιπ χοπ, ο ίδιος όμως δεν ήθελα. Έτσι γύρισα στο δωμάτιο και την έπεσα. Κατά πόσον πήγε κόσμος στον EDX δεν έμαθα ποτέ και δεν είχα κουράγιο να πληρώσω κανένα πενηντάρικο να μάθω. 

Σάββατο ξυπνήσαμε νωρίς, στην περίπτωσή μου διότι 7.20 που ξυπνάω για δουλειά η μητέρα έκανε θόρυβο και με ξύπνησε. Μαζέψαμε για πράγματα, φάγανε πρωϊνο και πήγαμε Σακραμέντο. Στο κέντρο το δωρεάν παρκινγκ να είναι ανύπαρκτο διότι είχε συναυλία στις 5.30 και από το πρωϊ το κλείσανε μην τυχόν πατήσει τζαμπατζής, 6 ώρες νωρίτερα σε τελική ανάλυση. Καθίσαμε στο Old Sacramento και έφαγα και μετά με άφησαν στο σταθμό του τραίνου. Μπήκα στο λεωφορείο για Stockton και για να πω την αλήθεια, το λίγο που πήγαμε στον Ι-5 ήταν τίγκα. Πραγματικά αναρωτήθηκα πως θα πήγαιναν Σαν Φρανσίσκο οι γονείς αν ήταν έτσι οι δρόμοι το Σάββατο, πως θα ήταν Κυριακή. Ως προς το πρώτο μου είπαν οι γονείς ότι τους πήγε με τον 99 ως το Galt και από εκεί σε δευτερεύοντες δρόμους δίπλα από τα κανάλια μέχρι που πέρασαν την γέφυρα. Στο τραίνο ανοίγω τον υπολογιστής εργασίας, είπα να συνδεθώ στο VPN και εν τέλει αρνήθηκε. Αφότου είδα ότι ήταν να δω είπα μην τυχόν μου είχαν αποκλείσει τον κωδικό και αυτό συνέβει. Όπως έμαθα την Δευτέρα φαίνονταν να προσπαθώ να συνδεθώ από το Ηνωμένο Βασίλειο και έτσι έβγαλα συμπέρασμα ότι είχα χακαριστεί. Την Δευτέρα πήρε ένα ολόκληρο τέταρτο για να με ξεκλειδώσουν και χρειάστηκε μετά να απολογηθώ στην προϊσταμένη διότι χρησιμοποίησαν τον υπολογιστή εργασία για προσωπική χρήση. Δεν είχα κουράγιο να την δω στα μάτια διότι ήξερα ότι έκανα λάθος. Τέλος πάντων, κατά τα φαινόμενα δεν μπορούνε να με απολύσουν. Οι γονείς μου γύρισαν σήμερα από το Σαν Φρανσίσκο. Κατά τα άλλα βλέπω τις ειδήσεις τι γίνεται στον κόσμο, όσο μπορώ.

Πριν δύο Σαββατοκύριακα

 Το προηγούμενο τριήμερο, διότι 11η Νοεμβρίου είναι αργία, ήμασταν στο Σακραμέντο σε μία φίλη των γονέων, 87 ετών. Την έχω αναφέρει πάλι, είναι η ποιήτρια εκ του προχείρου. Ωστόσο κατ'αρχήν θα μιλήσω για το τελευταίο Σαββατοκύριακο χωρίς τους γονείς, δηλαδή το προηγούμενο. Για εμένα ξεκίνησε Παρασκευή βράδυ όπου πήγα speed dating για άτομα 35-50. Είχε 2 κοπέλες για κάθε άνδρα. Συνολικά ήταν περί τις 20 γυναίκες οι οποίες κάθονταν, οι άνδρες πήγαιναν σε κύκλο. Σε αυτή την ηλικία ήταν τρεις κατηγορίες, οι 3-4 που ούτε χοντρές ήταν ούτε χωρισμένες με παιδιά, οι υπερβαρές και δεν εννοώ σαν εμένα με κάτι παραπάνω, μιλάμε για πολύ παραπάνω σε βάρος και οι χωρισμένες. Επέλεξα την πρώτη κατηγορία, αλλά δεν με επέλεξε καμία. Την επομένη πήρα το αμάξι και πήγα επίσκεψη ΑΧΕΠΑ στο Stockton. Άναψε λαμπάκι αυτοκινήτου ενώ οδηγούσα σε ανωμαλία οδοστρώματος. Καθότι εν τέλει έσβησε και ξανάναψε αργότερα στο ίδιο σημείο το πρόβλημα είναι ηλεκτρικό. Να δούμε πως θα το καταφέρω να το λύσω. Γυρνάω σπίτι, κάθομαι λίγο και μετά πηγαίνω στο gala της εκκλησία στο κέντρο, για την ακρίβεια Bankers Ballroom για τα 100 χρόνια της. Ωραία πέρασα, με έβαλαν με τον εκτιμητή και με τα εγγόνια του τρίτου παπά ο οποίος ήταν την δεκαετία του 40, έφαγα, αλλά όταν ξεκίνησε ο χορός έφυγα διότι έπρεπε να πάρω τους γονείς μου από το αεροδρόμιο. Έτσι πήγα σπίτι, είδα λίγο ίντερνετ και μετά ενώ φορούσα το κοστούμι κατευθείαν αεροδρόμιο να πάρω τους γονείς. Κυριακή πήγαμε όλοι μαζί εκκλησία και είχε μείνει από το πρηγούμενο βράδυ ο μητροπολίτης

Η εβδομάδα εκείνη αλλά και τώρα με έχει διαλύσει. Το αφεντικό με έπιασε να παίζω και όχι μόνο δεν μου χαρίστηκε όπως τις άλλες φορές, αλλά δεν θέλει ούτε να κάνω browsing. Συγνώμη, την δουλειά την βγάζω ενώ περιηγούμε το ίντερνετ αλλά κατά τα φαινόμενα δεν είναι σωστό. Έχω βαρεθεί να κοιτάω πίσω από την πλάτη μου και πάλι να με πιάνει. Με τσάντισε μάλιστα όταν έκανα κάτι σχετικό, έψαχνα για τη νέα γεωχωρική προβολή της Καλιφόρνιας. Το νέο σύστημα διεθύνσεων το έχω τεστάρει όσο δεν παίρνει άλλο και σε αυτό συμφωνεί ο άλλος συνάδελφος. Δεν με αφήσαν να δουλέψω από το σπίτι για να με επιτηρούν! Μέσα σε αυτό το άγχος και με εμένα έτοιμο να ετοιμάσω επιστολή παραίτησης, ήρθε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Πήγα τους γονείς για ψώνια το απόγευμα και μετά έγερση νωρίς Σάββατο για κούρεμα. Μετά γύρισα σπίτι, θυμάμαι λίγο ίντερνετ διότι ο πατέρας είχε μάθημα, και ύστερα οδήγησα τους γονείς στο Roseville. Πήγαμε επίσκεψη, μας έδωσε τα νέα της ποιήματα και πέσαμε νωρίς, τύπου 8. Αν δεν ήμουν κουρασμένος από την οδήγηση θα υπέφερα παραπάνω, αλλά κατάφερα και κοιμήθηκα. Ξανά με σηκώσαν νωρίς διότι είχε ξυπνήσει νωρίς και πήγαμε στο κέντρο στην εκεί εκκλησία. Ήμαστα από τις 8.15 μέσα, ο όρθρος ξεκίνησε 9 και ο επίσκοπος, ο οποίος ήταν εκεί, το παραέκανε, μας άφησε μετά τις 1! Είχε γεύμα μετά, ελαφρύ και γνώρισα και μία καθηγήτρια εκεί λεύτερη για την οποία με ρώτησαν οι γονείς αν με ενδιαφέρει. Προσπάθησα να την βρω στα κοινωνικά δίκτυα, μηδέν, πρέπει να είναι και μεγαλύτερή μου σε ηλικία έστω και ένα ή δύο χρόνια. Από κει και πέρα, ξέρω ότι έχει δουλειές η PG&E για ειδικούς GIS στο Σακραμέντο, υπάρχει αυτή η εναλλακτική. Γυρίσαμε το βράδυ σπίτι και ένιωθα πτώμα από την όλη διαδικασία. Δευτέρα δεν κάναμε πολλά αλλά δεν είχαμε και πολύ κουράγιο για τίποτα.

Αυτή η εβδομάδα εώς τώρα πήγε καλύτερα. Τρίτη δεν πήγα καθόλου στο διαδίκτυο και απλά κοιτούσα στο υπερπέραν όταν δεν είχα τι να κάνω. Σήμερα έλειψε εν μέρει η προϊσταμένη. Αύριο που θα είναι, θα βλέπω πάλι το υπερπέραν. Φυσικά βλέπουν την κίνηση στο ίντερνετ οπότε μάλλον θα δουν ότι πήγα λίγο. Δεν αντέχω την πίεση, θέλω να πάψει.

Το αποτέλεσμα των Αμερικάνικων εκλογών

 Χτες όπως όλοι παρακολουθούσα τα αποτελέσματα των εκλογών να έρχονται. Ξεκίνησα από την στιγμή που γύρισαν στο σπίτι και είδα εώς σχεδόν τις 11 οπότε φάνηκε θα το πάρει ο Τραμπ. Ο πατέρας μου ήρθε σε κάποια φάση και βλέπαμε μαζί (οι γονείς ήρθαν το Σάββατο βράδυ, για το Σαββατοκύριακο θα γράψω αργότερα). Κάπου προς τις 8 με 9 φαίνονταν ότι θα το πάρει η Χάρις. Μετά μπήκαν πολλές ψήφοι Τραμπ χωρίς η Χάρις να μπορεί να έχει τις ψήφους να τον πιάσει. Το βασικό αίτιο το είδα την επομένη το πρωϊ: Ο Μπάιντεν πήρε 81 εκατομμύρια ψήφους, η Χάρις μόνο 65. Όχι δεν έγινε καμία νοθεία το 2020, η Χάρις δεν έπεισε την συμμαχία του. Ποιά είναι τα πιθανά αίτια;

- Η πληθωριστική κρίση. Δύσκολο να πεις ότι έφταιγε η Χάρις, ίσως παραπάνω ο Μπάιντεν, αλλά σε καμία περίπτωση ο Μπάιντεν δεν μπορούσε να σταματήσει τον Πούτιν να εισβάλει Ουκρανία (ο Τραμπ απλά θα έλεγε δώστου την Μαριούπολη, δεν θα εμπόδιζε τον πόλεμο) και σε καμία περίπτωση δεν έχει σχέση ο πρόεδρος των ΗΠΑ με τις φυτοασθένειες στη Δυτική Αφρική ή την λειψυδρία στην Μεσόγειο. Σε τελική ανάλυση ο μόνος ηγέτης του πληθωρισμού που κατάφερε να εκλεγεί μέχρι στιγμής είναι ο Μητσοτάκης ο οποίος παίζει χωρίς αντιπολίτευση.

- Η Κάμαλα δεν είναι της εργατικής τάξης, εν αντιθέσει με τον Μπάιντεν. Ο πατέρας της, ο οποίος δεν ήταν στην ζωή της, ήταν Μαρξιστής καθηγητής πανεπιστημίου ενώ η μάνα της η οποία την μεγάλωσε ήταν ερευνητής του καρκίνου, πολύ επιτυχημένη μάλιστα. Ως διδάκτωρ μπορώ κάλλιστα να επιβεβαιώσω ότι ένας επιτυχημένος ακαδημαϊκός, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τους γονείς της Νίκυ Χάλεϋ, ανήκει στην πνευματική ελίτ. Σε καμία περίπτωση δεν έχει την λαϊκότητα που έψαχναν οι ψηφοφόροι. Ο Ομπάμα άνηκε στην ίδια τάξη, αλλά δεν παύουμε να μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος αρνήθηκε το ταξικό προνόμιό του και μετακόμισε σε υποβαθισμένη γειτονιά του Σικάγο για να βοηθήσει τους ομόφυλούς του. Οι φωτογραφίες και ιστορίες ότι ήταν στα πάρτυ του Diddy είναι μαύρη προπαγάνδα, ήταν γκόμενα του Βίλυ Μπράουν, δεν χρειάζονταν να εργαστεί ως σεξεργάτρια για όνομα. Οι εργαζόμενοι στην εισαγγελία του Ώκλαντ μιλάνε για άτομο στο οποίο έδιναν τις πλέον δύσκολες υποθέσεις, παιδεραστές και δολοφόνους, και έφερνε εις πέρας ένα πολύ απαιτητικό έργο, αλλά δεν μιλάμε το να βγαίνει στον δρόμο με τους καταπονημένους στο Σικάγο να τους βοηθήσει. Ο Τραμπ παρότι πάντα άνηκε στην ελίτ συμπεριφέρεται σαν άξεστος αγροίκος και αυτό αρέσει στην εργατική τάξη

- Ρατσισμός και σεξισμός. Θυμάμαι το σχόλιο της κυρίας μεγάλη ηλικίας στο Ράλεϋ που βρήκε περίεργο γυναίκα πρόεδρο (την Χιλαρυ). Της απάντησα ότι στην Ευρώπη έχουμε γυναίκες πρωθυπουργούς από την δεκαετία του 70. 'Οφειλα να είχα αναφέρει την Θάτσερ, αλλά πάντα την θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία. Σε μία φάση όπου δύο καλές ταινίες, Mad Max Fury Road και The Marvels, απέτυχαν διότι τα αγόρια δεν ήθελα να δούνε δυνατές γυναίκες (ως προς χαρακτήρα), είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι θα ψήφιζαν γυναίκα. Ο ρατσισμός είναι ακόμα χειρότερος και πιο χειροπιαστός. Ο Ομπάμα ήταν καλός πρόεδρος, αλλά στο Ρόανοκ τον μισούσαν. 

- Φύκια για μεταξωτές κορδέλες, ή το οικονομικό πρόγραμμα Τραμπ-Βανς. Ο προστατευτισμός του Ανδρέα μάλλον έκανε έφερε μεγαλύτερο πάταγο στην πτώση της Ελληνικής οικονομίας, και το ίδιο θα κάνουν δασμοί στα Κινεζικά προϊόντα. Τουλάχιστον η Αμερική δεν έχει αυτό το χάλι των προβληματικών οι οποίες ως ζόμπι απομυζούσαν πόρους της ελληνικής οικονομίας επί χρόνια. Όσο πέτυχε ο ΟΑΕ (οργανισμός ανασυγκρότησης επιχειρήσεων), αλλά τόσο θα πετύχουν οι δασμοί. Ήδη ο νόμος Jones έχει μεγάλη ευθύνη για την χρεωκοπία του Πουέρτο Ρίκο, κάποια στιγμή θα σκάσουν και τα υπόλοιπα.

 - Οι πολιτιστικοί πόλεμοι. Ναι, για μια φορά οι δημοκρατικοί είχαν πλεονέκτημα με τις εκτρώσεις, αλλά το πόσο αριστερά έχουν σπρώξει οι ακτιβιστές την βάση που ψηφίζει σε σχέση με τον μέσο Αμερικάνο πληγώνει το κόμμα έστω και αν με ορίζοντα δεκαετιών δικαιόνται. Οι υπόθεσεις ΛΟΑΤΚΙ έχουν φτιάξει σε σημείο προσυλητισμού, να δεχτώ έστω έναν ομόφυλοφιλό χαρακτήρα σε καμία σειρά, αλλά όχι κάθε σειρά στο Arrowverse πρέπει να έχει έναν. Βέβαια ο παραγωγός είναι ομοφυλοφιλός και το παραέκανε. Το θέμα είναι σε τελική ανάλυση ποιος από τον πάγκο των Δημοκρατικών μπορεί πλέον να εμφανίσει κοινωνικό μήνυμα και να προωθηθεί ως την τελική ευθεία. Τι περνάει στην Καλιφόρνια δεν περνάει σε όλη την χώρα.

Η λίστα δεν είναι εξαντλητική και θέλω και να πάω να κοιμηθώ. Ελπίζω η χώρα αυτή να μην βυθιστεί σε νέο εμφύλιο. Θα το δούμε

Το πάρτυ που έκαναν για μένα

 Εντάξει, όχι κατ'ανάγκην για εμένα μόνο. Από την στιγμή που τελείωσα με το πάρτυ μου, το οποίο για κάποιο λόγο με εξάντλησε, άρχισα να κάνω τις υπόλοιπες δουλειές μου. Κατ'αρχήν έκλεισα για το Σάββατο ραντεβού για σέρβις στο αμάξι μου και όχι στην αντιπροσωπεία. Έτσι το Σάββατο σηκώθηκα, έκανα κάτι λίγες δουλειές στο σπίτι και μετά πήγα το αμάξι. Καθότι δεν είχε σοβαρό χώρο αναμονής πέρασα στο εμπορικό κέντρο απένταντι και πέρασα ένα δίωρο. Διάβασα και το περιοδικό που είχα φέρει και εν τέλει πήρα το αμάξι και γύρισα σπίτι. Το βράδυ βλέπεις φίλοι μου που δεν είχαν μπορέσει να έρθουν στο πάρτυ έκαναν συνεστίαση στο σπίτι του ενός και πήγα, κουβαλόντας μάλιστα και μπύρες. Κρασί έστω πίνω, αλλά μπύρες ποτέ. Εκεί πέρασα καλά συν ήταν και το άτομο που με έχει βασανίσει. Επειδή αυτή ήταν καλή στην κουβέντα που πιάσαμε σε δημόσιο χώρο, δεν σημαίνει ότι θα είναι και σε ιδιωτική περίπτωση και το απέδειξε σήμερα στην δουλειά. Ας μην περιμένω θαύματα. Μην παρεξηγούμαστε όμως, πέρασα καλά. Το περίεργο είναι που την επομένη δεν μπορούσαν να κάνω τίποτα. Σάββατο πήγα γυμναστήριο ανάμεσα στο συνεργείο και την βραδυνή έξοδο. Κυριακή πήγα εκκλησία και μετά ελάχιστα βγήκα σπίτι. Ναι, καθάρισα πατάτες και έβαλα φαϊ στον φούρνο, αλλά και πάλι θα μπορούσα να είχα βρει τον χρόνο να πάω γυμναστήριο ή εστω βόλτα. Αντ'αυτού μόνο πήγα σε σούπερ μάρκετ και αυτό με το ζόρι. Αν όμως χτες ήμουν κουρασμένο από μυστηριώδη λόγο (μάλλον από την κόπωση του πάρτυ μου), σήμερα ξέρω πολύ καλά. Πήγα το μεσημέρι στο φαρμακείο και έκανα δύο εμβόλια. Αν και έλεγα να πάω γυμναστήριο να κολυμπήσω, εν τέλει άλλαξα γνώμη. Έκανα βόλτα με τα πόδια. Βλέπεις έχει πέσει η θερμοκρασία και έχω μαζέψει πετσέτες. Βάρη δεν μπορούσα να σηκώσω με τίποτα, τα εμβόλια έγιναν στους όμους μου. Ελπίζω αύριο να νιώθω καλύτερα, ή τουλάχιστον αρκετά καλά για να πάω γυμναστήριο.

Το ταξίδι και τα γενέθλια

 Με το τέλος του φεστιβάλ ξεκίνησε για μένα η διαδικασία για το πάρτυ των γενεθλίων μου. Πρώτα όμως είχα να πάω στην φθινοπωρινή συνάντηση της ΑΧΕΠΑ στο Belmont. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα χωρίς να έχω το σπίτι των γονιών μου για να μείνω. Την επομένη του φεστιβάλ ο dj μου απάντησε το πότε ήταν διαθέσιμος. Εκ των υστέρων και ο ίδιος μου είπε ότι έπρεπε να είχε απαντήσει νωρίτερα. Ξεκίνησα με την καθαριότητα του σπιτιού. Πρώτη φορά έμελε να είναι η Παρασκευή πριν φύγω για το Belmont, όταν κάθισα σπίτι και σκούπισα όλο το σαλόνι. Στις 5 ξεκινάω το ταξίδι και φτάνω 9 παρά. Έμεινα σε ένα ξεοδοχείο στο San Carlos δίπλα από ένα αεροδρόμιο γενικής αεροπορίας. Σάββατο πρωϊ τρώω δύο πρωϊνα, ένα στο ξενοδοχείο και ένα στην εκκλησία. Είχαμε τις πρωινές και απογευματινές συνεδρίες, φάγαμε εκεί το μεσημέρι και με το που τελειώνω φεύγω. Κάπου την Πέμπτη είχα δει ότι είχαν ξεβιδώσει τα γυαλιά μου. Πάω σε έναν οπτικό δίπλα από την εκκλησία αλλά ήταν κλειστός. Φτάνω σπίτι σχεδόν 8 η ώρα και πιάνω τα τραπέζια στο σπίτι να βγάλω πράγματα. Για να μην πολυλογώ τα απογέυματα εκείνης της εβδομάδας αντί να βλέπω τηλεόραση, καθάριζα το σπίτι. Εκείνη την Τετάρτη, πριν 8 ημέρες, είδα τον Τεξανό φίλο μου ο οποίος ξεκίνησε το διδακτορικό του στο San Diego State και είχε έρθει εδώ για έρευνα. Πήγαμε σε οπτικό και το συμπέρασμα ήταν ότι δεν διορθώνεται, χρειάζεται μάλλον νέο ζευγάρι. Πέμπτη ήταν η μηνιαία συνάντηση της ΑΧΕΠΑ όπου είχαμε τον Κρητικό κύριο ο οποίος όντως αξίζει τον αρνητικό σχολιασμό που έχει κάνει ο εκτιμιτής γι'αυτόν να κάνει φασαρία. Παρασκευή, πρηγουμένη του πάρτυ, πέραν καθαριότητας έκανα και γύρο των καταστημάτων για ψώνια. Έρχεται λοιπόν το Σάββατο, εκεί που νόμιζα ότι όλα έτοιμα συνειδητοποιώ ότι έχω να καθαρίσω και άλλο τα μπάνια, αλλά μέχρι να έρθει ο dj καθάρισα τα πάντα. Είχα 5 επισκέπτες εκ των οποίων μόνο η μία είχα ξαναέρθει και μάλιστα οριακά την πρώτη χρονιά. Βλέπεις είχε αγώνα συν η αδερφή του φίλου από το Άργος που μένει πιο βόρεια παντρεύτηκε και είχε την δεξίωση στην οποία δεν ήμουν προσκεκλημένος. Μετά 8 χρόνια στο Φρέσνο τα ψιλοκαταφέρνω με τους συναδέλφους αλλά όχι με τους της εκκλησίας οι οποίοι γενικά δεν με θεωρούν αρκετά στενό για να με προσκαλέσουν. Πριν δύο χρόνια πάλι ήταν τα βαφτίσια που δεν με προσκάλεσαν. Πάντως καλά πέρασα, καθάρισα και το σπίτι αλλά την επομένη ήμουν σε πολύ πόνο. Τα πραγματικά 45α γενέθλια ήταν χτες. Με έβγαλε συνάδελφος το μεσημέρι, έφερα γλυκά στο γραφείο, μου ευχήθηκε το γραφείο και ως εκεί. Αν μη τι άλλο το φοβερό και τρομερό που έκανα χτες ήταν να πάω στο γυμναστήριο διότι έχω παραφάει. Πάντως κατάφερα και δρομολόγησα μία από τις δουλειές που είχα αφήσει για μετά το πάρτυ: το Σάββατο πάω το αμάξι σέρβις στο Pep Boys καθότι συμπλήρωσε τα χιλιόμετρα ενώ γυρνούσα. Πρέπει να βρω ευκαιρία να εμβολιαστώ και να κλείσω ραντεβού με τον οφθαλμίατρό μου

Το ελληνικό φεστιβάλ του Φρέσνο

 Σήμερα είχα πραγματική δυσκολία να σηκωθώ από το κρεββάτι μου. Κοιμήθηκα κάπου 9 ώρες το βράδυ και όταν ξύπνησα ακόμα ένιωθα κουρασμένος και δεν μπορούσα να σηκωθώ. Εν τέλει όμως σήκωσα τον εαυτό μου και εν τέλει πήγα και στο γυμναστήριο και βόλτα στα μαγαζιά. Ο λόγος της εξάντλησης ήταν απλός: το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήμουν στο φεστιβάλ και βοήθησα και τις τρεις ημέρες.

Την προηγούμενη Παρασκευή δούλεψα από το σπίτι. Θυμάμαι ότι το μεσημέρι αυτό που έφαγα ήταν ζυμαρικά με σάλτσα και μόνο μισή μερίδα είχε μείνει στο ψυγείο. Φτάνει 5 η ώρα, αφήνω το σπίτι και πάω στην εκκλησία. Μου δίνουν το καινούργιο t-shirt και μετά πάω κατευθείαν στην κουζίνα. Εκεί λοιπόν έφαγα για βράδυ ένα από τα κοτόπουλα. Αν και είχε ανοίξει το φεστιβάλ μόνο μία ώρα ήδη πουλούσε πολύ φαϊ και γενικά έλεγαν ότι παρότι Παρασκευή πουλούσαμε σαν να ήταν Σάββατο. Κατά τα φαινόμενα παρότι είχαμε φτιάξει παραπάνω από πέρυσι, για να κρατήσουμε αρκετές μερίδες για όλους άρχισαν να κόβουν το πόδι της κότας ώστε να έχουμε ενιαία μερίδα για όλους. Γενικά κινούνταν το φαϊ πολύ γρήγορα αν και είχαμε και λίγο καμμένο φαϊ, το οποίο το τιμήσαμε δεόντως και πήραμε σπίτια μας. Εγώ κατά τα άλλα κουβαλούσα φαϊ από την κατάψυξη στους φούρνους, λιγότερο μέσα στους φόυρνους και μπροστά στην γραμμή σερβιρίσματος. Κουβαλούσα όμως τα πλαστικά θερμά δοχεία που βάζαμε τα ταψιά στους φούρνους. Όταν αργά το βράδυ τελειώσαμε με το μαγείρεμα βγήκα έξω και είδα το φεστιβάλ και το νταραντούρι. Παρότι είχε πάνω από μία ώρα ως το τέλος του φεστιβάλ δεν είχα το κουράγιο να κάτσω να χαζεύω. Αν είχα παρέα πιθανόν να έμενα παραπάνω αλλά εν τέλει πήγα σπίτι, φτάνοντας λίγο μετά τις 9. Ο υπέυθυνος της κουζίνας μου είπε ότι έφυγε προς τις 9.30. Στο σπίτι δεν είδα πολύ τηλεόραση, κυρίως ίντερνετ και μετά ύπνο.

Το κακό με το να σηκώνεσαι νωρίς για δουλειά και να είσαι στο τέλος jet lag είναι ότι σηκώθηκα νωρίς το Σάββατο. Καθότι ήταν πολύ νωρίς για το φεστιβάλ συν θα καθόμουν και πολύ, πήγα πρώτα να τελειώσω τις δουλειές μου στο ίντερνετ. Μετά έκανα μπάνιο και πήγα στο φεστιβάλ. Είχαμε μία ώρα εώς ότου ανοίξει αλλά φυσικά μαγειρεύαμε κανονικά. Αυτή την φορά σε κάποια φάση έβαλα και έβγαλα φαϊ από τον φούρνο και το να το κάνω ένα 20λεπτο με κούρασε πολύ. Επίσης κάηκα σε κάποια φάση που άγγιξα τον φούρνο χωρίς γάντια. Όταν έπεσε η κίνηση μετά το μεσημέρι βγήκα και περπάτησα, χώρια που περνούσα αρκετό χρόνο μπροστά όπου μπορούσα να καθίσω σε καρέκλα. Εκεί με βρήκε η υπεύθηνη των εθελοντών και με έστειλε να καθίσω μπροστά από την διπλανή εκκλησία για να εμποδίσω να παρκάρουν στο πάρκινγκ της πρις τις 4.30. Αρχικά σκεφτόμουν ότι θα βαρεθώ πολύ, αλλά από την ορθοστασία και σωματική εργασία ήμουν τόσο κουρασμένος που εν τέλει απλά ξεκουράστηκα επί 1 1/2 ώρα χωρίς να βαρεθά. Μετά πίσω στην κουζίνα να βοηθήσω στο κουβάλημα, στο ξεπακετάρισμα στις τυρόπιτα και τις λοιπές εργασίες. Μείναμε από κοτόπουλο αρκετά νωρίς και πήγα από πρωτοβουλία μου στον υπεύθυνο του φεστιβάλ και του το είπα. Είχαμε μέχρι κάπου δύο ώρες πριν το τέλος κότα εκτός, αλλά δεν είχαμε για την επομένη. Κυριακή πρωϊ πήγανε και πήραν 600-700 κομμάτια και τα έκαναν στο γκριλ, αλλά δεν είχαμε το βράδυ εμείς. Τώρα το άλλο παράδοξο ήταν το τζατζίκι έκτατης ανάγκης που έφτιαξαν. Για να κάνεις τζατζίκι χρείαζεσαι γιαούρτι που τελείωσε. Ξεκίνησαν λοιπόν με το αγγούρι και μετά πήραν φέτα, από την οποία είχαμε πολλή, και την αλέσαν στον μύλο μαζί με νερό και το αγγούρι συν ότι άλλο πάει. Έτσι φτιάξαν τζατζίκι εκτάκτου ανάγκης. Πάλι κάπου δύο ώρες νωρίτερα τελειώσαμε το μαγείρεμα και πάλι βγήκα έξω, είδα τον κόσμο να χορεύει για λίγο αλλά εν τέλει πήγα στο σπίτι να ηρεμήσω. 

Κυριακή κανονικά στην εκκλησία στην χορωδία, έστω και με το σορτσάκι. 10.40 τελείωσε το κύρηγμα, 11 ξεκίνησε το φεστιβάλ. Φυσικά δεν γίνεται όλο το φαϊ να ψηθεί σε 20 λεπτά, έτσι είχαν ξεκινήσει νωρίτερα. Μετά την εκκλησία στην κουζίνα και ναι μεν βγήκα πιο ξεκούραστος από πέρυσι, δεν ήμουν όμως ξεκούραστος καθόλου. Βγηκα σε κάποια φάση να δω αν ήταν η συνάδελφος εκεί αλλά όπως μου είπε την επομένη είχε έρθει την Παρασκευή, δεν ήταν την Κυριακή που την είχα δει πέρυσι. Πέραν τούτων κάπου μετά το μεσημέρι φτάσαμε σε φάση που δεν είχαμε φαϊ να ψήνει και μετά βάλαμε κυρίως αρνί από το οποίο δεν μείναμε φέτος για την απογευματινή αιχμή. Εγώ έφυγα 30 λεπτά πριν βγει το τελευταίο αρνί διότι δεν μπορούσα. Μπορεί να μην μείναμε εμείς από φαϊ, έμεινε όμως το γκριλ και το είπα στην κουζίνα. Γύρισα σπίτι εν τέλει και δεν μπορούσα καθόλου. Με πονούσε και η πλάτη αλλά κανένα κουράγιο για τίποτα. Τουλάχιστον πήρα σπίτι και αρκετό φαϊ, έτρωγα ως και σήμερα και μου έχουν μείνει ακόμα δύο σπανακόπιτες. Θα έφτιαχνα άσχετο φαϊ σήμερα αλλά εν τέλει δεν πεινούσα τόσο το βράδυ. Γενικά το φεστιβάλ είναι πιο κουραστικό από το EDC διότι στο EDC κάθομαι και ξεκουράζομαι παραπάνω. Ωστόσο εν αντιθέσει με το EDC ξέρω κόσμο στο φεστιβάλ. Σύντομα θα ξαπλώσω, ενέργεια σήμερα δεν έχω καθόλου.

Ταξίδι Ελλάδα μέρος τρίτο και τελευταίο

 Χτες Τετάρτη δούλεψα από το σπίτι. Έκανα ορισμένες δουλειές του σπιτιού αλλά δεν έφτασα εώς το σημείο όπου έχω καθαρίσει το σπίτι όλο. Δεν έχω καν φτάσει στο σημείο όπου σκουπίζω, έκανα ορισμένες δουλειές που είχαν μείνει από πριν φύγω αλλά ακόμα δεν έχω καν κοιτάξει τα τραπέζια να τα καθαρίσω. Αύριο θα δουλέχω από το σπίτι αλλά δεν το βλέπω να φτάνω ως το συγύρισμα, είναι και το Ελληνικό φεστιβάλ αυτό το Σαββατοκύριακο οπότε ο χρόνος σπίτι αποδεικνύεται λίγος. Ας γυρίσω λοιπόν στην Θάσο στις διακοπές μου πριν από 3 εβδομάδες. Φτάνουμε λοιπόν στο νησί, βολευόμαστε στο σπίτι, συνεχίζω το ίντερνετ που είχα ξεκινήσει στο πλοίο και μετά ύπνος. Το σουρεαλιστικό αυτού του ταξιδιού ήταν το πόσο κοιμήθηκα. Ενώ τώρα κοιμάμαι 7 ώρες και είμαι ξεκούραστος, Θάσο κοιμώμουν 9 και 10 ώρες για βράδυ. Έβγαζα έλλειμα ύπνου. Ξυπνάμε το πρωϊ και κατεβαίνουμε πρώτα στο σούπερ μάρκετ και μετά στη Σκάλα Ραχωνίου για κολύμπι. Καθότι ήμουν μόνος χωρίς τα ξαδέρφια εννοείται ότι δεν έπαιξα μαζί τους, αλλά ήθελα να πάω για την νοσταλγία. Μετά φάγαμε στη Σκάλα Σωτήρος. Ανεβήκαμε, ύπνος για μεσημέρι (παρά τον πολύ νυχτερινό ύπνο!) και ύστερα πήγαμε στην αδερφή του πατέρα μου όπου με έγγραφα έβλεπαν το γενεολογικό τους δένδρο. Η αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα, έπρεπε να είχα φέρει κανένα περιοδικό να περάσει η ώρα, αλλά η κάθετη απόσταση ήταν πολύ μεγάλη για να πάω και να γυρίσω σπίτι. Μετά κατεβήκαμε και φάγαμε. Την επομένη πήγα στον Λιμένα να δω τις τράπεζες να ξεκλειδώσω λογιαριασμούς ώστε όταν έρθει η ώρα να κάνω την φορολογική μου δήλωση. Στην Εθνική μπαίνω μέσα και είχε θυρωρό, μου λέει ότι δεν μπορεί να το κάνει αλλά μου έδωσε το log in και τελείωσα ταχύτατα με αυτούς. Στην Alpha Bank από την στιγμή που δεν είχα ραντεβού με διώξανε. Φαντάσου είναι και ιδιωτική τράπεζα. Στην Πειραιώς περίμενα, περίμενα αλλά εν τέλει με εξυπηρέτησαν παρότι δεν είχα ραντεβού σε ένα κενό. Τελείωσα σχετικά νωρίς και ήμουν Λιμένα για μια φορά ημέρα, πράγμα σπάνιο. Ο πατέρας μου λέει προς τα που πάει, ξεκινάω στη διαδρομή και το βρίσκω προς το τέλος σε ένα πάρκο στο τηλέφωνο. Βλέπεις ήταν η ονομαστική του εορτή και συνέχεια απαντούσε σε κόσμου που του εύχονταν. Εδώ εγώ σήκωνα το τηλέφωνο όσο οδηγούσε. Καθότι ήταν νωρίς μπήκαμε και στον δωρεάν αρχαιολογικό χώρο της Αγοράς της Θάσου. Δεν θυμάμαι να έχω πάει ποτέ και αν είχα πάει ήταν τη δεκαετία του 80. Αν οι Ελληνικές τράπεζες είναι ελάχιστα εξυπηρετικές, το Υπουργείο Πολιτισμού έτι λιγότερο. Αν μη τι άλλο πρώτη του προτεραιότητα είναι η προστασία των αρχαιοτήτων, όχι η ανάδειξή τους. Η Βεργίνα είναι άλλη πίστα, εκεί υπάρχουν λόγοι πολιτικής ή να το πούμε γαλλικά raison d'État. Θάσο και δει στο τέλος της σαιζόν, απλό δημόσιο. Ωστόσο εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία και μπήκαμε και είδαμε τον χώρο. Ήταν εκεί αρκετά ερείπια από κτήρια της αρχαίας αγοράς και μετά στο βάθος μια παλαιοχριστιανική εκκλησία που έπεσε το 620 μΧ. Σκέφτομαι σε εκείνη την στιγμή, είναι πολύ νωρίς για Αραβικές επιδρομές και το Εμιράτο της Κρήτης και πολύ αργά για τις βαρβαρικές επιδρομές με Ερούλους, Γότθους κλπ. Πώς μπορεί να καταστράφηκε; Λογικότερο είναι σεισμός, έτσι κοιτάω στο ίντερνετ στο κινητό και όντως, το 620 μΧ έγινε σεισμός στην Θεσσαλονική. Δεδομένου ότι όταν ήμουν στο ΤΕΙ Καβάλας μου έλεγαν το πως ένιωσαν το σεισμο του 1978, λογικό σεισμός που να χτύπησε Θεσσαλονίκη το 620 μΧ θα κατέστρεψε και στην Θάσο. Είναι το γνωστό πρόβλημα, οι ιστορικοί και τα χρονικά ασχολούνται κυρίως με την Κωνσταντινούπολη και τον θρόνο, άντε Θεσσαλονίκη αν μιλάμε για την διήγηση θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου. Αν η ανάλυση γύρης ήταν αυτή που μας έδειξε ερήμωση λόγω επιδημιών και επιδρομών στην Βόλβη, που είναι πολύ κοντύτερα Θεσσαλονίκη, και όχι τα χρονικά, τι θα μας λένε για την Θάσο; Από ελάχιστα ως τίποτα.

Μετά φάγαμε κάτι σε έναν φούρνο στην πορεία όπου σταματήσαμε για καφέ και ύστερα σπίτι. Το απόγευμα κατεβήκαμε βόλτα και λουκουμάδες στα Λιμενάρια. Στην επιστροφή με είδε η ιδιοκτήτρια πανσιόν στο Σωτήρος και μου μιλούσε, με ρωτούσε για την Αμερική. Σάββατο ήταν η τελυταία πλήρης ημέρα Θάσο. Ο καιρός συννεφιασμένος και έτσι δεν πήγαμε παραλία αλλά βόλτα στο βουνό ως την μύτη. Μετά γυρίσαμε σπίτι και ο πατέρας ήθελε κρέας σε ορεινό χωριό. Πρώτα πήγαμε στις Μαριές αλλά δεν είχε κρεατοεστιατόρειο, μόνο εστιατόρειο-καφέ το οποίο μάλιστα είχε μόνο της ώρας και όχι ακόμα. Ήταν η πρώτη φορά που θυμάμαι τις Μαριές να έχω ανέβει, όχι την Σκάλα που έχουμε πάει πολλές φορές για μπάνιο. Έτσι πήγαμε Θεολόγο όπου είχα να πάω από την δεκαετία του 90. Βρήκαμε ταβέρνα που ήξερε ο μπαμπά και του άρεσε και φάγαμε, ο πατέρας αρνί, εγώ κοντοσούβλι. Γυρίσαμε σπίτι, ύπνος και μετά ο ήλιος είχε βγει. Έτσι πήγαμε στην Σκάλα Σωτήρος για μπάνιο και μετά σούπερ μάρκετ για να πάρω σουβενίρ για συναδέλφους. Την επομένη σηκωθήκαμε νωρίς, πήραμε το πρώτο φέρυ μπωτ για Καβάλα και επι τόπου στο ΚΤΕΛ να πάρω λεωφορείο για Αθήνα. Το εισιτήριο το είχα βγάλει online, εκεί απλά το τύπωσα. Πίσω μου ήταν δύο εκ των οποίων ο ένας σαν εμένα ανυπόφορος να μιλάει συνέχεια διότι ήθελαν να περάσει η ώρα μιλώντας ως την Αθήνα. Έλα που ήθελα να κοιμηθώ. Δεν είπα τίποτα όμως και τους άκουγα να λένε για τα προσωπικά του, για τις εξετάσεις του ΥΠΕΞ για να γίνεις διπλώματης και να εξηγεί στην κοπέλα για το ότι κάποτε υπήρχε η Γιουγκοσλαβία που με έκανε να νιώσω γέρο. Σε τελική ανάλυση όμως από τους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από την αρχή τους, έτσι είναι πιθανόν μία κοπέλα που τελείωσε την Νομική να είναι σε ηλικία που να έχουν γίνει όλα πριν αυτή γεννηθεί. Μετά τον Στρυμώνα σταματήσαμε Κορινό, Λάρισα, Λαμία και με άφησαν στον Άγιο Στέφανο όπου με περίμενε η αδερφή μου. Της έδωσα την βαλιτσούλα, πήδηξα το διαχωριστικό και με κατέβασε μαζί με τον σύζυγό της στον Πειραιά. Εκεί φάγαμε και μετά για παγωτό στο Πασαλιμάνι. Η επομένη ήταν η τελευταία πλήρη ημέρα μου στην Ελλάδα, κατάφερα να ξεκλειδώσω τον λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας, πήρα δώρα για τους συναδέλφους και βγήκα δύο φορές για καφέ με δύο φίλους (έναν ανά φορά). Μέτα άρχισα να ψάχνω από που φεύγει το λεωφορείο του αεροδρομίου και έκανα άχρηστες βόλτες έως ότου καταλάβω ότι η ιστοσελίδα ΟΑΣΑ δεν λεει την όλη αλήθεια. Βρήκα την στάση εν τέλει, κοιμήθηκα λίγες ώρες και μετά σηκώθηκα και στο αεροδρόμιο. Είχα κάνει τσεκ ιν από το σπίτι. Στο λεωφορείο δεν έπερναν μετρητά αλλά πλήρωσα με την Αμερικάνικη πιστωτική διότι αυτή ήταν ενεργή, παρότι μετά πλήρωσα foreign transaction fee. 

Αθήνα Φραγκφούρτη και κάθισα δίπλα από ένα μωρό με το οποίο έπαιζα. Οι γονείς του με ευχαρίστησαν που το κράτησα απασχολημένο. Μετά προς έκπληξή μου στη Φραγκφούρτη δεν είχα πολύ χρόνο, αλλά δεν ήμουν όπως στο ανάποδο στην Βιέννη που έτρεχα. Μπαίνω στο αεροπλάνο, 4 ταινίες και ένα επεισόδιο του Strange New Worlds. Στο Σαν Φρανσισκο είχα κάπου 4 ώρες και διάβασα τη New York Times που πήρα Φραγκφούρτη και κοιτούσα τις ταινίες που είδα, τύπου συντελεστές. Τέλος φτάνω αεροδρόμιο Φρέσνο και βγαίνω αμέσως έξω στη στάση λεωφορείου. Δεν περίμενα πολύ αλλά εκεί τελείωσα την εφημεριδα και συνειδητοποίησα κάτι που δεν είχα καταλάβει 14 χρόνια ΗΠΑ. Ως κλασσικός Έλληνας το ψάρι όταν το ψωνίζω, ή πιθανότερο οι γονείς το ψωνίζουν μαζί μου, το θέλω όλο. Τα λέπια και το μάτι είναι το πως βλέπεις πόσο φρέσκο είναι. Για τους Αμερικανούς, πέραν των εδώ μειονοτήτων, το ψάρι το θέλουν κομμένο και φιλετοποιημένο. Το τελευταίο άρθρο ήταν για κοινότητες Ινδιάνων της Αλάσκας και τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα εργοστάσια τυποποίησης μετά τον κορονοϊό και την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στην Ελλάδα τέτοιας μορφής εργοστάσια απλά δεν υπάρχουν, το ψάρι έρχεται ολόκληρο αγορά. Πραγματικά, οι Αμερικανοί δεν έχουν κουλτούρα ιχθυοφαγίας με εξαίρεση μειονότητες σαν εμένα. Έφτασα σπίτι, είδα το ίντερνετ, πήγα για γάλα και μετά ύπνος. Βλέπεις την επομένη κανονικά δουλειά. Η προσαρμογή στην νέα ώρα ακόμα δεν έχει γινεί, κυρίως διότι θέλω να κοιμηθώ καλά απόψε για να μην είμαι εντελώς πτώμα στο φεστιβάλ άυριο. Έτσι κοιμάμαι νωρίς παρότι θα μπορούσα αργότερα. Σε καμιά ώρα θα είμαι ξάπλα καλώς ερχόντων των πραγμάτων

Ταξίδι Ελλάδα δεύτερο μέρος

 Σήμερα για πρώτη φορά από την στιγμή που γύρισα ΗΠΑ δεν πήγα γυμναστήριο. Αν είχε ζέστη όπως την προηγούμενη ή όπως θα έχει την επόμενη εβδομάδα θα είχα κολυμπήσει. Ωστόσο έχει πέσει η θερμοκρασία, έστω και προσωρινά, και με ενοχλούσε η πλάτη και δεν πήγα να γυμναστώ. Αλλά θα γυρίσω εδώ στο ταξίδι μου Ελλάδα. Όταν άφησα την διήγηση ήταν χαράματα Παρασκευής, ουσιαστικά πρώτης ολόκληρης ημέρας και βρήκα το Μιρκολίμανο άδειο.

Πέρασαν ορισμένες ώρες και πήγα πρώτα στα μαγαζιά κοιτώντας εκτός των άλλων για δώρα. Βλέπω στον Σκλαβενίτη, πρώην Μαρινόπουλο, ένα βιβλιαράκι για Ελληνική μυθολογία στα Ελληνικά. Λέω ωραίο για την κόρη της συναδέλφου που μου έφτιαξε τον κήπο αλλά θα θέλει να της κάνω μετάφραση. Κοιτάω και σε άλλα σούπερ μάρκετ και σε μαγαζί με παιδικά αλλά πάλι όλα στα Ελληνικά τα βλέπω, πράγμα λογικό. Μετά από συμβουλή της μητέρας μου και της αδερφής μου τις επόμενες ημέρες πήγα στο Public και προς μεγάλη μου έκπληξη είδα το ίδιο βιβλίο στα αγγλικά όπως και ένα άλλο για την αρχαία Αθήνα. Σκέφτηκα όμως ότι το βιβλιαράκι με τα αυτοκόλλητα και παιχνίδια είναι ότι πρέπει για ένα παιδάκι πρώτης δημοτικού ενώ για ιστορία εγώ άρχισα να διαβάζω από την τρίτη δημοτικού ουσιαστικά. Έτσι εν τέλει αγόρασα το βιβλίο με τα αυτοκόλλητα στα Αγγλικά. Όταν έφτασα αργότερα στο πολυχωρικό μουσείο των Αιγών αλλά και στο βιβλιοπωλείο στο Ελευθέριος Βενιζέλος είδα έτσι βιβλία με παρόμοιο θέμα από Ελληνικούς εκδοτικούς οίκους σε Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά. Για να τα βλέπω έτσι λογικά υπάρχει αγορά από γονείς που τα αγοράζουν για τα παιδιά τους, όχι μόνο εμένα τον περίεργο που έψαχνε δώρο.

Το βασικό όμως την Παρασκευή ήταν που πήγα στον οδοντίατρο. Δυστυχώς η τερηδόνα επεκτάθηκε από την στιγμή που έπεσε το σφράγισμα και χρειάστηκε απονεύρωση. Μου έκανε την πρώτη επέμβαση εκείνη την ημέρα αλλά είπε ότι έπρεπε να ξαναέρθω την Τρίτη για την συνέχεια. Ο πατέρας που ήταν παρόν προσπάθησε να γίνει πιο νωρίς αλλά του λέει ότι δεν γίνεται. Έτσι καθότι έπρεπε να είμαι στον Κορυδαλλό την Τρίτη, δεν μπορούσαμε να πάμε Μακεδονία επί τόπου. Γυρνάμε σπίτι, το συζητάμε, και αποφασίζουμε να πάμε στην Εύβοια την επομένη για Σαββατοκύριακο. Πήρα εκείνο το απόγευμα τηλέφωνο φίλους για καφέ αλλά έλειπαν διακοπές στην επαρχία. Σάββατο πρωϊ είδα μία άδεια Τρούμπα, ανοιχτά μεν τα μαγαζιά αλλά με 10 υπαλλήλους για 15 πελάτες σύνολο (ή και ανάποδα) και κάπου μεσημέρι πάμε στο εξοχικό στην Έυβοια όπου ήταν η αδερφή μου και ο σύζυγός της να μας περιμένει. Ήταν έτοιμη να φύγουν από το πρωϊ αλλά ήθελαν να μας δουν. Αφού φάγανε φύγανε και εγώ ύστερα κοιμήθηκα. Την επομένη κάναμε διάφορα στο σπίτι, κατεβήκαμε για μπάνιο και πήραμε εφημερίδα και περιοδικό και γενικά χαλαρώσαμε. Δευτέρα δεν πήγαμε μπάνιο αλλά κάπου μεσημέρι φύγαμε. Εγώ Πειραιά περπατούσα να δω την άδεια πόλη μου. Τρίτη με το καλό πάω στο οδοντίατρο και μετά γυρνάω σπίτι και συζητάμε. Ωραίο ως ιδέα το Άγιον Όρος αλλά σε τελική ανάλυση δεν ήθελα να περάσω εκεί το δεύτερο και τελευταίο Σαββατοκύριακο Ελλάδα. Αν μη τι άλλο έκανε ζέστη και στο Όρος πρέπει να κυκλοφορείς με μακρύ παντελόνι, ακόμα και με την ζέστη καθότι μοναχική πολιτεία. Έτσι μιλήσαμε και είπαμε να πάμε στο άλλο εξοχικό στην Θάσο, εγώ και ο πατέρας. Η μητέρα έμεινε όπως ήθελε Πειραιά ενώ στην πορεία είπα να πάμε στο νέο μουσείο που εγκαινίασε ο Μητσοτάκης στην Πέλλα. Έλα που δεν εγκαινίασε μουσείο στην Πέλλα ο Μητσοτάκης. Εν τέλει με έπεισε ο πατέρας να πάμε στο πολυχωρικό μουσείο των Αιγών. Στην Βεργίνα έχει πολλά μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους και τους Τάφους τους είχαμε δει το 1993 που άνοιξαν. Εννοείται ότι έχουν ενδιάμεσα ανακαινηστεί αλλά το πολυχωρικό μουσείο δεν το είχα δει καθόλου.

Την επομένη ξεκινάμε και σταματάμε κάπου Πιερία για παύση. Εκεί μας δίνει και έναν εσωτερικό δρόμο, έξω από τον αυτοκινητόδρομο για Βεργίνα τον οποίο και παίρνουμε. Ενώ οδηγούμε και πιθανόν να χάσαμε και στροφή παίρνει τηλεφωνο η μητέρα ότι ξεχάσαμε τον φορτιστή του υπολογιστή. Φτάνουμε με το καλό Βεργίνα μέσα από όλα τα χωριά, και μου άρεσε αυτή η διαδρομή παρά τις στροφές διότι είδα πραγματική Ελλάδα, όχι απλά αυτοκινητόδρομο, τρώμε σε μαγαζί που δεν μας άρεσε και μετά πάμε στο εντυπωσιακό όντως πολυχωρικό μουσείο των Αιγών. Είναι μεν μικρό αλλά έχει και πολλά. να δεις. Είχε αναπαράσταση από την προαύλειο χώρο με θέση για 300 τουλάχιστον πίνακες, πιθανόν για να αντιγράφουν τους νόμους όταν διακυρήσονται από το παλάτι. Είχε φοβερές προθήκες με πάρα πολλά όπλα που βρήκαν στους κοινούς τάφους, κεραμικά, σκεύη όλως των ειδών και κοσμήματα βασιλισσών. Είχε την αυλή όπου γίνονταν η συνέλευση του στρατού των Μακεδόνων, το ανώτατο όργανο στο οποίο λογοδοτούσαν οι βασιλείς κάθε χρόνο. Τα εκεί μουσεία είναι ανοιχτά απόγευμα, κάτι που σπανίζει Ελλάδα, αλλά σε τελική ανάλυση είναι συμβατό με την αποστολή τους: να προβάλλουν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Το μέρος αξίζει να το επισκευθεί κανείς. Εκεί κάπου άρχισα να ψάχνω και φορτιστή για τον υπολογιστή του πατέρα μου. Βλέπω στην ιστοσελίδα του Κωτσόβολου, και λέει ελάτε Νέα Σμύρνη να το πάρετε. Λίγο δύσκολο. Υπάρχει όμως και Κωστόβολος στην Βέροια και με δεδομένο ότι το Amazon που επίσης έβγαζε το κινητό δεν έχει μαγαζί με φυσική παρουσία, ο πατέρας είπε και πήγαμε στην Βέροια η οποία είναι δίπλα. Εν τέλει το δύσκολότερο ήταν να βρει ο πατέρας κάπου να αφήσει το αμάξι. Εγώ βγήκα και εν τέλει μπήκα μέσα μετά τον πρώτο γύρο που έκανε ο πατέρας διότι λέω όσο και να μην νιώθω άνετα, ο πατέρας μπορεί να μην παρκάρει ποτέ. Εν τέλει ο υπάλληλος βρήκε κατάλληλο καλώδιο, ο πατέρας βρήκε να αφήσει το αμάξι και όλα καλά. Όταν ανέφερα την δυσκολία με το παρκάρισμα, μας λέει, φανταστείτε σήμερα είναι Τετάρτη, οπότε τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Καθότι ήμασταν Βέροια είπε ο πατέρας και πήραμε και από το διάσημο ραβανί Βεροίας παρότι δεν ήθελα και τόσο, διότι είναι πολύ γλυκά τα σιροπιαστά. Μετά φύγαμε κατευθείαν για Κάβαλα και προλάβαμε και το τελευταίο φέρυ μπώτ, αντί να τρέχουμε Κεραμωτή. Μάλιστα καθότι ήμασταν και νωρίς πρότεινα και σταματήσαμε σε έναν Μασούτη για ψώνια καθότι στον νησί φυσικά τα πάντα είναι ακριβότερα. Φτάνουμε στο νησί, οδηγούμε στο χωριό και χαλαρώσαμε. Αλλά για τα υπόλοιπα θα γράψω την επόμενη φορά.

Το ταξίδι μου στην Ελλάδα πρώτο μέρος

 Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την προηγούμενη ανάρτηση. Δεν έγινε επίτηδες, απλά στην Ελλάδα δεν είχα χρόνο ενώ και μετά που γύρισα πήρα τον χρόνο μου κυρίως για να δω αυτά που είχα αμελήσει λόγω ταξιδιού. Η σημερινή διήγηση ξεκινά την επομένη της προηγούμενης ανάρτησης που πήγα στο ρέηβ. Πρώτη φορά στην ζωή μου, στα 27 χρόνια που βγαίνω, με πέταξαν έξω πριν τελειώσει. Αυτό που συνέβει ήταν ότι μπαίνω λοιπόν στο Azteca Theater στο οποίο έχουν βελτιώσει πολύ τις τουαλέτες, και έπαιζε dubstep. Ως γνωστόν δεν είμαι φίλος αυτής της μουσικής, αλλά την προτιμώ από χιπ χόπ, πόσο μάλλον κάντρυ. Καθότι βαριούμουν άρχισα να βγάζω φωτογραφίες το περιβάλλον και τον κόσμο. Σε τρεις κοπέλες δεν άρεσε και βρήκαν τρία αγόρια (τα οποία μάλλον ήταν μαζί τους) και μου είπαν να πάω σε εκείνη την πλευρά της πίστας. Πήγα λοιπόν στην άλλη πλευρά, αλλά μετά περιφερόμουν. Μου έρχεται ένας πορτιέρης και μου λέει να αποχωρήσω από τον χώρο διότι φωτογραφίες του κόσμου πρέπει να βγάζω μόνο με την συναίνεσή του και του ήρθαν πολλαπλοί, μάλλον τα τρία αγόρια, και του είπαν ότι έβγαζα χωρίς την συναίνεση. Αυτή την ιστορία την είπα χτες στην συνάδελφο που με πήγε στο αεροδρόμιο και κοιτούσε το σπίτι μου όσο έλειπα και μου λέει κατ'αρχήν ότι αυτός δεν είναι λόγος για να με βγάλουν διότι δεν έχει κανένας απαίτηση ιδιωτικότητας σε έναν τέτοιο δημόσιο χώρο (η κοπέλα ήταν αρκετά χρόνια στην αστυνομία) και ο πιθανότερος λόγος είναι ότι οι κοπέλες ήταν με αγόρια που δεν ήταν οι επίσημοι γκόμενοί τους. Με ρώτησε αν ήμουν μόνος μέσα και της είπα ναι, σε τελική ανάλυση δεν βγαίνει ποτέ κανένας μαζί μου. Καθότι εγώ δεν είμαι το άτομο που θα κάνει φασαρία εν τέλει πήγα σπίτι καθότι και σε τρεις ημέρες έφευγα

Έρχεται η ημέρα του ταξιδιού, βάζω το ξυπνητήρι 3.30 και με παίρνει η συνάδελφος. Φτάνω αεροδρόμιο 2 ώρες νωρίτερα από την πτήση παρότι είχα κάνει τσεκ ιν την προηγουμένη, φτάνω ταχύτατα στην πύλη και κάθομαι. Σε τελική ανάλυση δεν είχα και κάτι να κάνω πέραν από το να βλέπω τον πολύ κόσμο στην πτήση για το Ντένβερ. Εκεί συνειδητοποιώ ότι δεν έβαλα στην βαλίτσα τις σοκολάτες της αδερφής μου. Τι να κάνω όμως; Να βγω από την ασφαλή περιοχή, να πάρω ταξί για να πάω σπίτι και να τις βάλω στην χειραποσκευή μου (διότι μόνο χειραποσκευή είχα, όχι βαλίτσα); Δεν άξιζε τον κόπο, απλά έστειλα μύνημα στην αδερφή μου. Αν δεν είχα καύσωνα όλο το καλοκαίρι θα τις είχα βάλει από βραδύς αλλά δεν ήθελα να λιώσουν. Φτάνει η ώρα, μπαίνω στο αεροπλάνο, κοιμάμαι λίγο, φτάνω LAX όπου είχα 7 ώρες ως την πτήση. Περπατάω 25 λεπτά μέσα σε υπόγεια τούνελ από το τέρμιναλ 7 που έφτασε η πτήση μου ως το τέρμιναλ B όπου είναι οι διεθνείς πτήσεις. Η πύλη δεν είχε ανακοινωθεί και δεν είχα τι να κάνω. Στο μέσον του τέρμιναλ είναι μία σειρά καναπέδες όπου πολλοί διαβάτες είχαν ξαπλώσει, δίπλα από ένα περίπτερο για ουίσκι. Πέφτω και εγώ και τις επόμενες ώρες ήμουν σε φάση να κοιμάμαι ένα μισάωρο και μετά περπάτημα, ιδίως στα Duty Free και διάβασμα Scientific American ακολουθούμενό από νέο ύπνο. Ανακοινώθηκα και η πύλη αλλά είχα πιο πριν πτήση για Σαγκάη. Με τα πολλά φτάνω και στην πύλη, με φωνάζουν ονομαστικά και τους δείχνω το ελληνικό διαβατήριο, και ύστερα μπήκα μέσα. Όπως έλεγαν οι γονείς οι επιλογές είναι chicken or pasta και επέλεξα κοτόπουλο. Πρώτη ταινία ο Ναπολέωντας αλλά την σταμάτησα 4 φορές για να κοιμηθώ. Μην παρεξηγηθούμε, ήταν πολύ καλή ταινία, απλά είχα έλλειμα ύπνου. Θυμάμαι επίσης είδα Madame Web και The Beekeeper συν μία τέταρτη που μου διαφεύγει. Φτάνουμε Βιέννη και ξεκινώ το τρέξιμο. Εν τέλει είχε κοινή ουρά στα διαβατήρια για Ευρωπαίους και μη, απλά ήταν μικρή ουρά. Περνάω από κατάστημα γεμάτο που να έχει προσφορά 2 σοκολάτες Milka και ένιωσα χάλια που σταμάτησα 15 δευτερόλεπτα να την διαβάσω. Φτάνω με το καλό στην πύλη μου εκεί που μας καλέσαν, τα 45 λεπτά αρκούσαν για να περάσω τα τέρμιναλ και ευτυχώς είχε λεωφορειάκι, δεν χρειάστηκε να τρέχω σε τούνελ, μπαίνω στο αεροπλάνο και μας ανακοινώνουν ότι λόγω εναέριας κυκλοφορίας θα περιμένουμε άλλα 30 λεπτά να απογειωθούμε μέσα στο αεροπλάνο. Δεν μπορούσαν να μας το πουν νωρίτερα εκτός ώστε να πήγαινα να πάρω την σοκολάτα; Τέλος πάντων, φτάνω Αθήνα και με παίρνουν αεροδρόμιο οι γονείς μου. Φτάνουμε σπίτι, έφαγα, βγήκα λίγο να περπατήσω και ύπνος. Σηκώνομαι τα άγρια χαράματα, πάω στο Μικρολίμανο και το βρίσκω όχι απλά άδειο αλλά και κλειστό, μόνο ένα σαντουιτσάδικο ήταν ανοιχτό και σε αυτό ήταν μόνο ο υπάλληλος. Την επομένη βράδυ που ήταν και Παρασκευή ήταν ανοιχτή η Τρούμπα αλλά νομίζω σε όλα τα μαγαζιά είδα 15 υπαλλήλους και 10 πελάτες. Όταν έφευγα, πρώτη Σεπτεμβρίου Κυριακή, ο Πειραιάς είχε γεμίσει και το Πασαλιμάνι απόγευμα δεν μπορούσες να περάσεις περπατώντας. Δεν μου άρεσε που είδα τον νυχτερινό Πειραιά κλειστό αλλά χαροποιήθηκα: Επιτέλους η οικονομική κρίση έχει περάσει και ο κόσμος έχει λεφτά να αδειάσει τον Πειραιά και να πάει διακοπές. Δεν είναι αναγκασμένος να μείνει σπίτι του Αύγουστο και από ανάγκη να πάει κοντά. Αλλά η υπόλοιπη ιστορία είναι για την επόμενη φορά.

Μετά τον Δεκαπενταύγουστο

 Κατά την διάρκεια της νηστείας δεν ανέβασα καμία ανάρτηση. Ο λόγος είναι ότι βλέπω την 4η σαιζόν του House of Cards με αποτέλεσμα να μην έχω χρόνο να κάνω και τα δύο. Ακόμα έχω δύο επεισόδια. Η νηστεία καλά πήγε. Το μυδοπίλαφό μου ήταν καλό όπως εν τέλει και το υποκατάστατο κοτόπουλου λεμονάτου και το Impossible Burger με λάδι αβοκάντο. Αντίθετα το dairy free mac and cheese κατέβηκε δύσκολα. Τι το προσπάθησα το υποκατάστατο τυριού, όλα όσα έχω δοκιμάσει είναι χάλια στην καλύτερη των περιπτώσεων. Το μέγα αγχός της περιόδου ήταν ο έλεγχος της αυλής μου. Πέρασε πάλι υπάλληλος του δήμου και βρήκε τον κήπο μου εκτός προδιαγραφών. Έτσι κάθισα με τα εργαλεία που έχω και έβαλα τα δυνατά μου. Ξαναπέρασε χτες Δεκαπενταύγουστο, περίμενα να μου δείξει τι μπορεί να έχω λάθος αλλά δεν χτύπησε ποτέ την πόρτα μου. Μου έστειλε email όταν γύρισε ότι πέρασε από το σπίτι μου και μετά σήμερα τίποτα. Υποθέτω ότι πάλι με έκοψε αλλά δεν ξέρω. Πάντως αύριο θα έρθει μία συνάδελφος συν όλη η οικογένειά της με τα εργαλεία τους να μου καθαρίσουν τον κήπο. Αυτή προσφέρθηκε μόνη της. Αν η υπάλληλος μου είχε πει ότι είναι εντάξει θα είχα σταματήσει, προς το παρόν όμως συνεχίζω. Δεν βλέπω να γλιτώνω πρόστιμο, το θέμα είναι να γλιτώσω το επόμενο. Το να αφαιρέσω όλα τους ξερούς θάμνους ήταν εύκολο. Το να κόψω το γρασσίδι που έχει βγει από το παρτέρι στον πεζόδρομο είναι πολύ δυσκολότερο. Με το φτυάρι κατάφερα και έβγαλα από την άκρη κομμάτια που είχα παραμεγαλώσει και μετά αυτό που ακολούθησε είναι το να κουρεύω με τις ψαλίδες (όχι κλαδευτήρι) και να σκουπίζω με την σκούπα. Μετά πάλι λίγο το φτυάρι ιδίως εκεί όπου η πλάκα του πεζοδρομίου το αλλάζει και ύστερα πίσω με την ψαλίδα και το φτυάρι να αφαιρέσω το ψιλό χόρτο που έκοψα και το χώμα από κάτω του. Φυσικά αυτά με γεμάτο τον πράσινο κάδο και να προσπαθώ να τα χωρέσω. Τόσος κόπος και πάλι δεν είναι αρκετό, ούτε γκόμενα να ήτανε. Όταν γυρίσω με βλέπω να αγοράζω καταστροφέα, με ψαλίδι δεν γίνονται πολλά.

Τετάρτη πετάω Ελλάδα. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι έχω και ένα άλλο άγχος, να πάρω τα πράγματα και να φτάσω αεροδρόμιο. Ωραία η επιστροφή στο Φρέσνο, φτάνω 5.15 απόγευμα, αλλά η αναχώρηση είναι στις 6 το πρωϊ ώστε να κάτσω 7 ώρες στο LAX και 45 λεπτά Βιέννη. Εν τέλει φαίνεται ότι τα πράγματα θα πάνε καλά αλλά βλέπουμε. Δεν μου αρέσει καθόλου το να  είναι πράγματα πέραν του ελέγχου μου. Ο τελικός προορισμός είναι που μου δίνει κουράγιο

Προ της νηστείας

 Αυτή είναι η 888η ανάρτηση! Ωραίο νούμερο αν και δεν σημαίνει τίποτα. Δεν γράφω για να συμπληρώσω ένα νούμερο. Γράφω όταν έχω χρόνο και διάθεση. Δεν μπορώ να πω ότι συμβαίνει κάτι το φοβερό σε αυτή την φάση. Για τις Αμερικανικές εκλογές έχω ήδη γράψει. Η Κάμαλα άλλαξε την προεκλογική εκστρατεία αλλά σε αυτή την στιγμή συνεχίζει να προηγείται ο Τραμπ στις κρίσιμες πολιτείες. Αν στην Καλιφόρνια πάρει 1 εκατομμύριο ψήφους παραπάνω από τον Μπάιντεν, δεν σημαίνει τίποτα απολύτως διότι θα πάρει την πολιτεία έτσι και αλλιώς. Ο Τραμπ εμφανίστηκε σήμερα στην εθνική ένωση μαύρων δημοσιογράφων, μάλλον τα μπουρδούκλωσε αλλά κατά πόσον θα έχει παραπάνω από οριακή διαφοροποίηση στην κούρσα είναι αμφίβολο. Αν έβγαινε και έλεγε "οι μαύροι είστε άχρηστοι και αχάριστοι και να δεχτείτε την κατωτερότητά σας" πάλι δεν θα έχανε ψήφους από την βάση του. Το μόνο κακό που θα έκανε θα ήταν να κινητοποιούσε την άλλη πλευρά. Ο Αύγουστος είναι παραδοσιακά κακός για τους Δημοκρατικούς διότι αρχίζει να κινητοποιείται η άλλη πλευρά, θα δούμε πως θα είναι η κατάσταση στο τέλος του μήνα

Αρχές Αυγούστου είναι και η νηστεία του Δεκαπενταύγουστου. Την εβδομάδα που πέρασε μάλλον κινητοποιήθηκα για να τελειώσω τα αρτύσιμα του σπιτιού. Πιστεύω τα κατάφερα με εξαίρεση τις βάφλες που πήρε η αδερφή μου. Ήθέλα να τελειώσω τα δημητριακά που εγώ είχα αγοράσει και έτσι μου έμειναν στην κατάψυξη. Ήλπιζα να ξεκινούσα τη νηστεία κοντά στο σημείο που με είχε αφήσει το EDC αλλά δεν συνέβει. Βασικός λόγος ήταν ότι βγήκα με τους φίλους σε γεύμα σε κορεάτικο μπάρμπεκιου όπου χλαπάκιασα διότι ήταν μπουφές που μαγείρευες εσύ. Κάπως σαν το τουρκικό αντίστοιχο στην Προύσα. Εγώ δεν ήθελα τόσο φαϊ αλλά έπαιρναν οι άλλοι και στο τέλος δεν ήθελα να πεταχτεί. Πρέπει να πάω στο μαγαζί αυτό τους γονείς. Πέραν τούτων τελείωσα επιτέλους την τρίτη το μαρτύριο των διευθήνσεων και έτσι έφερα στο γραφείο γλυκά σήμερα να γιορτάσω. Φυσικά τα γλυκά αυτά συν το να τελειώσω το ψυγείο είχε ως αποτέλεσμα να παραφάω. Δύο εβδομάδες νηστεία όμως θα λεπτύνω σχετικά. Μετά είναι το επόμενο ρέηβ το Σάββατο μετά τον Δεκαπενταύγουστο και μετά το ταξίδι Ελλάδα. Δεν θα φτάσω μοντέλο Ελλάδα. Ρεαλιστικά θα είμαι ελαφρός λεπτύτερος απ'ότι στο τέλος του EDC προσγειωνόμενος, που μέχρι να φτάσω παραλία θα αλλάξει. Η επόμενη φάση που θα χάσω πραγματικός βάρος είναι τα Χριστούγεννα. Αν επαναλαμβάνομαι όπως σε παλαιότερες αναρτήσεις είναι διότι δεν έχω κάτι το πραγματικά καινούργιο. Έχω δει λίγο από την Ολυμπιάδα και ως εκεί. Άλλο νέο τίποτα. Απλά περνάνε οι ημέρες

Η πολιτική κατάσταση στην Αμερική

 Μία εβδομάδα έχει περάσει από την προηγούμενη ανάρτησή μου και το πολιτικό σκηνικό έχει αλλάξει. Ο Τραμπ εμφανίστηκε με δεμένο αυτί στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, ξεκίνησε την ομιλία με περιγραφή της απόπειρας δολοφονίας εναντίον του αλλά παρότι έλεγε ότι δεν θα αναφέρει τον αντίπαλό του, μέχρι τέλους του επιτέθηκε. Ακόμα και απόπειρα δολοφονίας δεν είναι ικανή να αλλάξει τον χαρακτήρα του. Πέραν τούτων επέλεξε τον JD Vance ο οποίος σε αυτή την φάση είναι μια πιο εγκεφαλική εκδοχή του Τραμπ ως προς τις πολιτικές θέσεις. Εκεί λοιπον την Κυριακή που ήμουν εκκλησία και βοηθούσα με τους ντολμάδες με πληροφορεί παρευρισκόμενος ότι ο Μπάιντεν δήλωσε ότι δεν θα κατέβει εν τέλει υποψήφιος για πρόεδρος. Έδωσε το χρίσμα του για την αντιπρόεδρο Κάμαλα Χάρις και εκεί όπου φαίνονταν ότι μπορεί να πάμε για διαδικασία προκριματών αλλαγών έστω και σε μεταλλαγμένη εκδοχή, εν τέλει σε τρεις ημέρες συγκέντρωσε την υποστήριξη του κομματικού μηχανισμού. Η αντίδραση της βάσης των Δημοκρατικών, αφότου ξεπέρασε το αρχικό μούδιασμα, μάλλον ήταν ενθουσιώδης. Τουλάχιστον αυτό κρίνω με βάση τις αναφορές των ΜΜΕ, αν και αυτά έχουν τα προβλήματά τους. Μπορεί η Κάμαλα να μην είναι χαρισματική, αλλά σε κάθε περίπτωση η βάση έχει πολύ μεγαλύτερο ενθουσιασμό σε σχέση με την Χίλαρυ όπου έπρεπε να θυμίζουν στην βάση γιατί είναι ιστορική η υποψηφιότητά της. Όπως ανέφεραν σχολιαστές υπάρχει μία μεγάλη διαφορά ανάμεσα Κάμαλα και Τραμπ: Τον Τραμπ τον επέβαλε η βάση στην εξουσία ως ο Μεσσίας που θα φέρει την παλινθρόνιση των παλιών καλών ημερών. Την Κάμαλα την επέβαλε η ηγεσία στην βάση. Σε καμία περίπτωση όμως δεν έχει προκαλέσει τις αντιπάθειες τις Χίλαρυ η οποία σέρνονταν. Η Κάμαλα δεν έχει τα σκάνδαλα των Κλίντον. Βέβαια δεν έχει ούτε το χάρισμα του Μπιλ Κλίντον. Μάλλον άχρωμο άτομο ήταν ως αντιπρόεδρος αλλά και πάλι αυτό δεν είναι κακό. Μη άχρωμοι ήταν ο Ντικ Τσέυνι και ο Ντάνυ Κουέηλ αλλά σε καλό δεν τους βγήκε. Οι δημοσκοπίσεις δείχνουν να έχει αντιστρέψει τα κέρδη Τραμπ μετά την απόπειρα δολοφονίας και το συνέδριο αλλά σε τελική ανάλυση οι εκλογές θα κριθούν σε 5-6 πολιτείες. Ο Μπάιντεν προηγούνταν του Τραμπ μόνο στο Μίσιγκαν, η Κάμαλα Χάρις προηγείτε πλέον σε παραπάνω αν και μιλάμε για τα όρια του στατιστικού λάθους. Επίσης υπάρχει και το μέγα ζήτημα των σταθμίσεων διότι η απονομιμοποίηση του Τραμπ από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης έχει ως αποτέλεσμα να υποχαρακτηρίζεται η υποστήριξή του στις απαντήσεις των δημοσκοπήσεων. 

Το 2020 ο Τραμπ είχε κερδίσει κάπου τις 15 από τις 17 κομητείες που χαρακτηρίζονται bellwether counties, ήτοι που βγάζουν αποτέλεσμα πολύ κοντά στον μέσο όρο. Τις εκλογές τις έχασε διότι η βάση που παραδοσιακά δεν έχει καν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους εμφανίστηκε μαζικά στα δημοκρατικά προπύργια και ψήφισε τον Μπάιντεν. Το ερώτημα σε αυτή την φάση είναι κατά πόσον θα εμφανιστεί πάλι να ψηφίσει την Κάμαλα. Η αντίδραση της έγχρωμης βάσης στον Μπάιντεν ήταν ότι δεν έχει επιληφθεί ως πρόεδρος στα προβλήματα της καθημερινότητάς τους. Το πρόβλημα είναι βέβαια ότι η βάση του Τραμπ δεν θέλουν να επιληθούν τα προβλήματά τους κατά τρόπο που να τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Η πόλωση ήταν δεδομένη πριν την απόπειρα δολοφονίας. Η Κάμαλα πείθει παραπάνω οτι ενδιαφέρεται, ιδίως αν υποστεί ρατσιστικές επιθέσεις. Επίσης το άλλο ζήτημα που αυτή την στιγμή απασχολεί την βάση των Δημοκρατικών είναι η Γάζα. Η Χαμάς σε αυτή την φάση τα παίζει όλα για όλα, το ίδιο και ο Νετανιάχου. Αν λήξει ο πόλεμος σύντομα, κάτι που ακούμε εδώ και μήνες πλέον, το θέμα θα εξαφανιστεί. Η κατάσταση θα είναι ενδιαφέρουσα, οι δημοσκοπίσεις έχουν ζήτημα και μπορεί να άλλαξαν οι Δημοκρατικοί άλογο, ή έστω γαϊδούρι, ο Τραμπ όμως απεδείχθει ο ίδιος. Έχουμε 100 ημέρες ως τις εκλογές, βλέπουμε.

Η δολοφονική απόπειρα κατά του Τραμπ

 Θα ξεκινήσω με μία διόρθωση: την προηγούμενη Πέμπτη, πριν μία εβδομάδα ακριβώς πήγα την αδερφή μου στο ArtHop. Κανονικά ArtHop είναι πρώτη Πέμπτη του μήνα αλλά λόγω του ότι ήταν 4η Ιουλίου μεταφέρθηκε μία εβδομάδα. Φάγαμε από ένα food truck και μετά γύρισα την αδερφή μου σπίτι όπου κυρίως έφτιαξε τα πράγματά της

Το Σάββατο ενώ ήμουν εκκλησία για το αρνί έγινε απόπειρα δολοφονίας κατά του προέδρου Τραμπ. Πρέπει να πω την αλήθεια, πολλές φορές ήθελα το συγκεκριμένο άτομο να πεθάνει, αλλά από φυσιολογικά αίτια, όχι από δολοφονία. Έχω περάσει τέτοιες φάσεις και στο παρελθόν, ήθελα ο Ανδρέας Παπανδρέου πολύ να πεθάνει όσο ήταν στο Ωνάσειο και έλεγα, επιτέλους γιατι ζει ακόμη, ας πεθάνει να κάνουμε αργία. Μετά όμως ακολούθησε ο Σημίτης ο οποίος στην εξωτερική πολιτική ήταν χειρότερος. Οι πολιτικές δολοφονίες είναι αντιπαραγωγικές με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αν μη τι άλλο έχω προτείνει στους συναδέλφους μου να δούνε το Ζ του Κώστα Γαβρά το οποίο είναι διαθέσιμο στο Max πρώην HBO Max. Δεν είναι μόνο ότι είναι ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο πολιτικό-δικαστικό θρίλερ, είναι ότι δείχνει και πως λειτουργούσε ένα πραγματικό παρακράτος. Το αν ανήκεις στην οργάνωσή μας, σου δίνουμε άδεια μικροπωλητή, σε καμία περίπτωση δεν ισχύει στο Φρέσνο ή στην Αμερική γενικότερα. Το παρακράτος είχε καταλάβει τον κρατικό μηχανισμό κατά την διάρκεια της Απελευθέρωσης και του Εμφυλίου και αν ήσουν του χώρου τους σου έδινε κρατικά προνόμια, από κρατικές προμήθειες εώς άδεια για μεροκαματιάρηδες. Την περίοδο εκείνη ο μόνος τρόπος που είχες πρόσβαση στην τραπεζική χρηματοδότηση, από απλό στεγαστικό δάνειο εώς επενδυτικό δάνειο για την βιομηχανία, ήταν με το να έχεις τις κατάλληλες πολιτικές και κοινωνικές διασυνδέσεις. Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό ΗΠΑ. Δεν χρειάστηκα κανένα μπάρμπα στην Κορώνη για να δανειστώ και να αγοράσω το σπίτι μου. Υπάρχει πολλή ρητορεία από δεξιά για βαθύ κράτος (ο τουρκικός όρος, ο ελληνικός είναι παρακράτος) αλλά αν έχεις περάσει τέτοια φάση σε καμία περίπτωση δεν το αναγνωρίζεις στην Αμερική, ή έστω σε καμία περίπτωση δεν είναι όπως το περιέγραφαν οι γονείς μου. Τώρα ο Λαμπράκης είναι κυρίως γνωστός για την δολοφονία του. Από το 80 και έπειτα, ιδίως όταν ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, βγήκαν στην πορεία διάφοροι όπως πχ ο Κύρκος και απομυθοποίησαν τα άτομα της Αριστεράς, ακόμη και πριν την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Κανένας δεν έχει πει ποτέ τίποτα κακό για την Λαμπράκη, ενώ πχ διάβασα σημεία και τέρατα για τον Βελουχιώτη ή τον Ζαχαριάδη. Ο Λαμπράκης ήταν περισσότερο καλός στρατιώτης της Αριστεράς. Δεν πρέπει να ήταν στον ΟΠΛΑ, οργάνωνε αγώνες στην Ελεύθερη Ελλάδα όπως οργάνωναν ηθοποιοί παραστάσεις στα χωριά και όταν πήγαινε σε προεκλογική εκστρατεία έβλεπε φτωχούς ως ιατρός. Η αριστερά τα έκανε αυτά προεκλογικά, το αντίστοιχο από δεξιά και κέντρο ήταν να μοιράζουν αλεύρι και λάδι προεκλογικά. Ήταν ιδρυτής του ειρηνευτικού κινήματος στην Ελλάδα το οποίο για να πούμε την αλήθεια είχε πρόβλημα μόνο με τις δυτικές επεμβάσεις, όχι με την Σοβιετικές. Η αμερικανική παρέμβαση στο Βιετνάμ ήταν κατακριτέα, αντίθετα η Σοβιετική στο Αφγανιστάν απλά αγνοήθηκε από αυτό το κίνημα διότι από εκεί έπερνε το χρήμα του. Η δολοφονία του, η οποία σήμερα πιστεύεται ότι μάλλον ακούσια ήταν παρά στοχευμένη (ήθελαν να τον τρομάξουν) τον ηρωοποίησε και λόγω του ότι μάλλον δεν είχε λεκέδες εκεί έχει μείνει

Ως προς την απόπειρα κατά Τραμπ, ευτυχώς απέτυχε. Πέντε ημέρες εντατικής έρευνας δεν έχει αποδώσει πολλά. Βγήκε μία συμμαθήτρια από το σχολείο και είπε ότι στο μάθημα αγωγής του πολίτη που είχαν Γ Λυκείου ουδέποτε αποκάλυψε πολιτική τοποθέτηση. Καλός σκοπευτής δεν ήταν όσο ήταν σχολείο. Ωστόσο πέρασε τον τελευταίο χρόνο στο σκοπευτήριο που ήταν μέλη οι γονείς του, ιδιοκτήτες καμία δεκαριάς όπλων και βελτιώθηκε αρκετά. Τώρα η απόπειρά του δείχνει συγχρόνως την πρόοδο της τεχνολογίας αλλά και ερασιτεχνισμό. Αν ήταν πραγματικός σκοπευτής θα είχε κυνηγετικό όπλο από του είδους που είναι για αγριογούρουνο. Το τυφέκιο εφόδου που χρησιμοποίησε δεν έστειλε στον γάμο του Καραγκιόζη κυρίως διότι χρησιμοποίησε σκοπευτικό red dot. Επίσης το κεφάλι είναι πολύ μικρός στόχος, αν είχε στοχεύσει στο τεράστιο σώμα του, δεδομένου το πόσο ισχυρό είναι το βλήμα, θα τον είχε διαλύσει με διαμπερές τραύμα, δεν μιλάμε για διαμέτρημα περιστρόφου. 

Τώρα πίσω από την δολοφονική απόπειρα υπάρχουν τεράστια σφάλματα από παντού. Ο ίδιος ο Τραμπ φταίει σε ένα βαθμό διότι επέμενε να κάνει συγκεντρώσεις σε ανοιχτούς χώρους παρότι τον είχαν προειδοποιήσει ότι είναι πολύ πιο επικίνδυνο σε σχέση με τους κλειστούς. Πολύ περισσότερο όμως φταίει η τοπική αστυνομία και η Μυστική Υπηρεσία. Οι γονείς του επίδοξου δολοφόνου τηλεφώνησαν μία ώρα νωρίτερα ότι έλειπε όπλο τους και δεν έκανε τίποτα η αστυνομία. Παρευρισκόμενοι φώναζαν ότι ανεβαίνει στο υπόστεγο άνθρωπος με το όπλο, και τίποτα επί ένα λεπτό. Αστυνομικός προσέγγισε τον οπλοφόρο και όταν τον απείλησε οπισθοχώρησε. Περισσότερο όμως τα λάθη της τοπικής αστυνομία τα βλέπω ως λάθη κακού συντονισμού με την Μυστική Υπηρεσία. Τα λάθη όμως περισσότερο είναι από την πλευρά της Μυστικής Υπηρεσίας. Κατ'αρχήν έχουν βγει αρκετοί να φωνασκούν ότι η αρχηγός της Μυστικής Υπηρεσίας έχει κακές προτεραιότητες διότι έδωσε προτεραιότητες στις θετικές διακρίσεις αντί να προσλαμβάνουν άντρες μαντραχαλάδες να προστατεύουν πολιτικούς. Ωστόσο αυτοί που κάνουν αυτή την φασαρία είτε αγνοούν είτε εσκεμμένα κάνουν κακοπροαίρετο θόρυβο ότι η βασική λειτουργία της Μυστικής Υπηρεσίας ΔΕΝ είναι το να προστατεύει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ή τους πολιτικούς αλλά να προστατεύει τα αμερικάνικα νομίσματα από παραχαράκτες και άλλους που τα υπονομεύουν. Εκεί ασχολείται το 90% του προσωπικού της. Την λειτουργία της προστασίας του προέδρου ανέλαβε με νόμο μετά την δολοφονία του Μακίνλεϋ από αναρχικό το 1900 λόγω του ότι μόνο δύο ομοσπονδιακές αστυνομικές υπηρεσίες τότε οπλοφορούσαν, αυτή και η αστυνομία των Πάρκων. Δεν μπουκάρεις σε παραχαράκτες χωρίς οπλισμό εξού και είχε όπλα. Το FBI ιδρύθηκε 20 χρόνια αργότερα, αλλιώς αυτό θα είχε αναλάβει την ευθύνη. Το να προσλαμβάνει γυναίκες και μειονήτες για να κυνηγάς παραχαράκτες δεν είναι κακό, απεναντίας. Ωστόσο τοπικά έγινα πολλά σφάλματα. Δεν ανέβασαν ελεύθερο σκοπευτή στην οροφή διότι φοβήθηκαν εργατικό ατύχημα! Ναι είχαν πολλά με τους σκύλους του Μπάιντεν που δάγκωναν πράκτορες αλλά είπαμε. Επίσης είχαν ανθρώπους μέσα στο κτήριο αλλά κατά τα φαινόμενα δεν υπολόγιζαν ότι θα μπορούσε δράστης να αγοράσεις σκάλα και να σκαρφαλώσει στην οροφή, να είχαν το κτήριο στην περίμετρο ασφαλείας. 

Η Αμερική είχε άγιο το Σάββατο. Δολοφονία του Τραμπ πιθανόν να σήμαινε αρχή εμφυλίου. Ο ίδιος μέχρι στιγμής μιλάει παραπάνω για τον Θεό που τον έσωσε, αλλά δεν φαίνεται να έχει πραγματικά ρίξει νερό στο κρασί του. Από την άλλη φαίνεται ότι ο Μπάιντεν μάλλον πάει προς μη υποψηφιότητα, όπως ο Τζόνσον το 1968. Αντ'αυτού θα έχουμε μάλλον την Κάμαλα. Βλέπουμε το Σαββατοκύριακο.

Επίσκεψη της αδερφής μου

 Για να ξεκινήσω με την επικαιρότητα, οι πολιτικές δολοφονίες είναι αντιπαραγωγικές. Το είδαμε Ελλάδα και με την δολοφονία Λαμπράκη. Ένα άτομο το οποίο ναι μεν δεν ήταν στο πολιτικό περιθώριο αλλά ήταν σίγουρα ελάσσων παράγοντας, έγινε ήρωας. Η ψήφος είναι ο τρόπος να κάνεις την επιλογή σου, όχι οι σφαίρες. Το θέμα είναι και ποιό θα είναι αποτέλεσμα στο άτομο. Ο Βενιζέλος μετά τις δύο απόπειρες δολοφονίας έγινε ένα πιο κλειστό άτομο και υποστήριξε εν τέλει το κίνημα του 1935. Ο Ρήγκαν επίσης άλλαξε, αν και πρέπει να διαβάσω και το σχετικό άρθρο. Θα το δούμε στην πορεία αλλά ας μην προεξοφλίσουμε το αποτέλεσμα του Νοεμβρίου ακόμα. 

Η αδερφή μου με επισκεύθηκε τις δύο τελευταίες εβδομάδες. Ήταν το πρώτο της ταξίδι στο σπίτι μου από το 2022. Ο καιρός δεν ευνόησε, είχαμε έναν φοβερό καύσωνα, ποτέ δεν έπεσε κάτω από τους 100 Φαρενάιτ όσο ήταν εδώ. Εν τέλει είχα ανοιχτό πολύ τον κλιματισμό, δεν είναι μόνο ότι δεν μπορούσε αυτή (και με την ευκαιρεία να ζητήσω συγνώμη από τον Βολιώτη φίλο μου για τότε που με επισκεύθηκε στο Ράλευ και εγώ που οριακά έστω μπορούσα δεν είχα ανοιχτό κλιματισμό την νύχτα) αλλά ούτε εγώ μπορούσα. Ωστόσο κάναμε ότι καλύτερο μπορούσε, εκμεταλλευόμενοι μάλιστα ότι είχε μέσα και την αργία της 4ης Ιουλίου. Η αδερφή μου έφτασε αργά απόγευμα Τρίτη 2 Ιουλίου. Πήγα στο γραφείο εκείνη την ημέρα, έφερα σπίτι τον υπολογιστή, γυρνάω σπίτι, τρώω, κοιμάμαι και μετά κατευθείαν γυμναστήριο. Έμελε να είναι η τελευταία φορά εώς σήμερα που πήγα διότι όσο ήταν η αδερφή μου εδώ τα απογεύματα την πήγαινα στα καταστήματα. Γυρνάω από το γυμναστήριο και βλέπω ότι η πτήση της προσγειώθηκε Φρέσνο. Έτσι πάω αεροδρόμιο και την φέρνω. Παρότι της πρότεινα να κοιμηθεί μαζί μου, ήθελε σε δικό της δωμάτιο και εκεί κοιμήθηκε σε όλη την επίσκεψη. Κοιμήθηκε αρκετά γρήγορα, αλλά εγώ έμεινα για αρκετή ώρα ακόμα ξύπνιος. Την επομένη εργάστηκα από το σπίτι. Η αδερφή μου αναγνώρισε ότι το φαϊ που μου άφησαν οι γονείς ήταν τραχανάς και μου έφτιαξε χυλοπίτες. Καθότι δεν είχα όλα τα αναγκαία στο σπίτι κάναμε και ένα εικοσάλεπτο ταξίδι ως το κοντινότερο σούπερ μάρκετ, κοπάνα στην περίπτωσή μου. Το απόγευμα εν τέλει δεν έπεσα σοβαρά και την έβγαλα βόλτα στη Shaw, ξεκινώντας από το TJ Maxx και τελειώνοντας στο Grocery Outlet. Όπως το περίμενα πήρε κάπου 3 ώρες, βγήκα εξαντλημένος και δεν έκανα την κανονική μου βόλτα. Ωστόσο δεν διαμαρτύρομαι, είναι στα προβλεπόμενα. Η επομένη ήταν η Τετάρτη Ιουλίου. Σηκώθηκα, κάναμε πρωϊνές δουλειές στο σπίτι και την πήγα στο Tulare. Πρώτα φάγαμε μεσημεριανό στο IHOP και μετά την πήγα δίπλα στο Tulare Outlets. Η πλάκα έγινε με το Banana Republic. Της έλεγα να πάει, δεν ήθελε και την πήγα στο υπόλοιπα μαγαζιά. Της λέω ας το πει Banana Democracy ή Banana Empire αλλά πάλι δεν την έπεισα. Όταν τελειώσαμε ήθελε να πάει στο μπάνιο το οποίο ήταν δίπλα του. Πέρασε απ'εξω και όχι μόνο μπήκε αλλά εν τέλει έκανε και ψώνια. Όσο ήμαστα Tulare με πήρε και τηλέφωνο ο ετιμητής να τον επισκευθούμε αλλά του λέω αδύνατον λόγω του που βρισκόμασταν. Ξεκινήσαμε σπίτι με σχέδιο μετά από ξεκούραση αν είναι να κατέβουμε στο Tachi Palace για τα πυροτεχνήματα. Ωστόσο εν τέλει ούτε εγώ ούτε η αδερφή μου είχε κουράγιο, όσο και να μπαίναμε στα μαγαζιά με το κλιματισμό, δεν παύει να έκανε εκτός πάνω από 40 βαθμούς με αποτέλεσμα να εξαντληθούμε. Εν τέλει μετά από ψάξιμο καταλήξαμε και είδαμε το τηλεοπτικό πρόγραμμα από την Νέα Ύορκη και την πέσαμε και οι δύο. 

Η επόμενη ήταν εργάσιμη. Πήγα το πρωϊ στο γραφείο και ήρθε η αδερφή μου το μεσημέρι και φάγαμε μαζί με δύο συναδέλφους πεϊνιρλί. Μετά κάθισα στο γραφείο και η αδερφή μου πήγε στο Fig Garden Village όπου ενθουσιάστηκε. Γύρισα σπίτι, έπεσα, και μετά την έβγαλα επάνω στο Costco όπου πήγαμε με τον εκτιμητή ο οποίος είναι μέλος. Γενικά το να πηγαίνω μία φορά στους 2-3 μήνες μου αρκεί, σπάνια θέλω να ψωνίσω κάτι τέτοιο. Μετά γυρίσαμε στο σπίτι. Το Σάββατο την έβγαλα στη συνέχεια της Shaw, από Grocery Outlet ως το Winco. Το βράδυ πήγα στο Foam of July στο Sanger. Πήρα και την ελληνική μου σημαία. Προς θλιβερή μου έκπληξη μόνος ένας ήρθε και μου είπε ότι είναι οι ελληνική σημαία, όλοι οι υπόλοιποι που ήρθαν, και συχνά ήταν μία κοπέλα συνοδευόμενη από τον φίλο της, με ρωτούσαν τι συμβολίζει η σημαία μου και μάλλον δεν εννοούσαν τον σταυρό και τις 9 λωρίδες. Στο EDC πολλοί περισσότεροι ήξεραν, αλλά το EDC έχει και πλουσιότερο κόσμο. Ο τελευταίος δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και καθότι πονούσα ήδη γύρισα λίγο μετά τις 10, αντί να μείνω ως τις 11 που τελείωσε. Ξεκίνησα από το Hobb's Grove με 84 Φαρενάιτ και έφτασα σπίτι μου μισή ώρα αργότερα όπου είχε 94 Φαρενάιτ. Αυτή η διαφορά με τσάντισε.

Κυριακή το πρωϊ πήγαμε εκκλησία. Μετά τη λειτουργία την πήγα σε γύρω μαγαζιά. Εν συνεχεία σπίτι και το απόγευμα την πήγα στο Table Mountain Casino. Έλα που δεν συνειδητοποίησα, αλλά ούτε και οι διαχειριστές του καζίνο συνειδητοποίησαν, ότι ήταν 7/7 και το καζίνο ήταν γεμάτο σαν Πρωτοχρονιά. Ας πούμε ότι είχαμε κακό σέρβις, αλλά άσχημα δεν περάσαμε δεδομένου ότι η αδερφή μου κέρδισε στον κουλοχέρη. Δευτέρα πάλι δούλεψα από το γραφείο και κατέβηκε η αδερφή μου να ταχυδρομίσει φάρμακα αλλά και να φάμε. Το απόγευμα αν θυμάμαι την πήγα στο Fashion Fair, ότι προλάβαμε δηλαδή διότι παρότι καύσωνας και καλοκαίρι έκλεισε στις 8. Από Τρίτη και έπειτα δούλεψα σπίτι, χώρια που μου ήρθε κλίση ότι δεν είναι καλά το πεζοδρόμιο από τα φυτά μου. Το απόγευμα πήγαμε και φάγαμε στο εστιατόρειο Trelio που είχαν κάνει δώρο στους γονείς μου μαθητές τους. Ήταν ένα πολύ ωραίο γεύμα 6 μερίδων. Μετά την πήγα σε μαγαζιά στο Clovis καθότι το Trelio εκεί βρίσκεται. Τετάρτη πήγαμε για καφέ με τη συνάδελφό μου. Εν συνεχεία πάλι την πήγα σε εκεί μαγαζιά. Πέμπτη μεσημέρι, παρά τον καύσωνα, βγήκαμε και οι δύο και φτιάξαμε τον δρόμο. Το ίδιο είχαμε κάνει και την Τετάρτη. Η αδερφή μου μετά το μεσημέρι βγήκε ψώνια μόνη της και το απόγευμα επίσης την πήγα ψώνια. Παρασκευή η αδερφή μου βγήκε μόνη της στο βόρειο Φρέσνο αλλά το λεωφορείο άργησε και με έβαλε να την πάρω στις 5. Παρότι πτώμα ανέβηκα και την πήρα. Το απόγευμα πήγαμε πάλι με τον εκτιμητή στο Costco για μία επιστροφή. Χτες πήγα την αδερφή μου το πρωϊ στο αεροδρόμιο και μετά κατευθείαν στην εκκλησία όπου φτιάξαμε τα αρνιά για το φεστιβάλ. Εκεί εν τέλει, χτες και σήμερα, κατάφερα και διάβασα τις εφημερίδες που μου έφερε η αδερφή μου. Γενικα χάρηκα πολύ που με επισκεύθηκε.

Ο κήπος και η τηλεμαχία

 Η ιστορία της αυλής συνεχίζεται. Βγήκα λοιπόν όταν πότιζε και είδα ο καινούργιος εκτοξευτής γωνιακά να βρίσκεται στη σωστή κλίση. Πρέπει να τον ανοίξω όμως κάτι που θέλει ένα ψιλό κατσαβίδι. Κοίταξα λίγο στη μία ντουλάπα αλλά στην κατάσταση που την άφησαν οι γονείς δεν εντόπισα κάτι στον ελάχιστον χρόνο που έψαξα. Λέω χαλάλι ας καιτάξω στα μαγαζιά. Πρόκειται για κάτι τόσο το μικρομετρικό που δεν εντόπισα να το πουλάνε μόνο του αλλά μόνο σε σετ με ψιλά προσθαφαιρούμενα. Πρέπει να κοιτάξω καλύτερα στην ντουλάπα μου, τουλάχιστον όμως ξέρω για το τι ψάχνω. Αν με τον νέο εκτοξευτήρα πήγαν καλά τα πράγματα, δεν ισχύει με το εμπρός μέρος. Έβγαλα το προβληματικό σωληνάκι από τον σπασμένο εκτοξευτήρα και πήγα Home Depot για ψάξιμο. Βρήκα τι ήθελα, λέγεται riser και τον βίδωσα. Λέω ότι έφτιαξα και αυτό και έτσι Τετάρτη βράδυ περίμενα, λόγω και την φοβερής ζέστης, να ποτίσει. Εκεί ανακαλύπτω χαμηλή πίεση. Πέμπτη ξεβιδώνω, βλέπω την τηλεμαχία (περισσότερο αργότερα) και πάω μετά να αγοράσω το ίδιο σωληνάκι. Θα δούμε αργότερα αλλά το θέμα είναι ότι εκείνο το υποσύστημα άρχισε στις 12.50 και δεν ξέρω αν έχω κουράγιο να κάτσω τόσο αργά διότι είμαι κουρασμένος. Βλέπεις ήρθε σήμερα επιστολή από Code Inspection οτι έγινε καταγγελία ότι ο κήπος είναι ατιμέλητος και εμποδίζει την κυκλοφορία των πεζών. Έτσι με το που γύρισα από την δουλειά και με 98 Φαρενάιτ πήρα τον φρεσκοαδειασμένο κάδο και ένα κλαδευτήρι και άρχισα να κλαδεύω τον περί λόγου θάμνο. Εν συνεχεία κλάδεψα και διπλανό και γέμισα αρκετά τον κάδο πάλι. Καθότι κάθομαι στο γραφείο λόγω της μετονομασίας σε Cesar Chavez δεν έχω καταφέρει να φτιάξω πολύ τον κήπο. Τις προηγούμενες εβδομάδες ασχολούμουν κυρίως με το δένδρο του οποίου έπεφταν τα φύλλα με αποτέλεσμα να μην δω την άλλη πλευρά. Μέσα σε όλα ήμουν και στο Λας Βέγκας που σήμαινε και λιγότερες ημέρες να φροντίσω εξωτερικά. Αρχικό σχέδιό μου ήταν να κλαδέψω άυριο τον θάμνο/δένδρο που κλάδεψα σήμερα και έτσι έχω παραπάνω χρόνο το πρωϊ αύριο. Ελπίζω να μαζέψω τα φύλλα και κλαδιά που έπεσαν. Αν μάλιστα καταφέρω και κουρέψω υτο γκαζόν, όπως και αν είναι, θα έχω κατ'αρχήν τελειώσει. Θέμα έιναι άυριο έχουμε τον Steve Aoki και το ρέηβ μάλιστα είναι ημέρα, από τις 5 και τελευταίος ο Steve Aoki νομίζω στις 10 βγαίνει. Την προλαβαίνω με δεδομένο ότι την Τρίτη προσγειώνεται η αδερφή μου, παίζεται. 

Πέμπτη είχαμε στο γραφείο πάρτυ για την συνταξιοδότηση συναδέλφου και έτσι έφτασα στο σπίτι χορτάτος. Ξάπλωσα αμέσω και στις 6.05 σηκώθηκα και έτρεξα τηλεόραση. Περισσότερο άκουγα παρά έβλεπα διότι έπαιζα αλλά έριχνα ματιές. Ο Μπάιντεν εν τέλει είναι όπως τον περιέγραψε ο Ιγνατίου. Έχει πρόβλημα ηλικίας πλέον πέρον του γνωστού προβλήματος ότι κεκεδίζει. Πριν 4 χρόνια είχε θέμα ότι κεκέδιζε αλλά φαίνονταν ότι απλά δεν μπορούσε να βγάλει τις λέξεις από το στόμα. Το είχε και αυτό το θέμα την Πέμπτη αλλά το βασικό ζήτημα ήταν η πρώτη μισή ώρα της τηλεμαχίας. Δεν θα τον έλεγα χαμένο στο διάστημα αλλά απαντούσε σε λάθος ερωτήσεις κατά καιρούς. Την τελευταία ώρα ήταν πολυ καλύτερος, αν ήταν έτσι την πρώτη μισή δεν θα υπήρχε θέμα. Το πρόβλημα του όμως ήταν ο αντίπαλος. Ο Τραμπ πετούσε το ένα ψέμα μετά το άλλο. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια περισσότερο τον έβλεπα στα σατιρικά σόου όπου τον έδειχναν περισσότερο να κάνει παλαβωμάρες επί σκηνής. Αυτή την στιγμή τον είδα, ή μάλλον περισσότερο τον άκουσα να μιλάει και σοκαρίστηκα. Πάσχει από το βασικότερο πρόβλημα των κομμουνιστών: αν η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται στα πιστεύω του, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Οι μετανάστες δεν κλέβουν από Social Security (το δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα των ΗΠΑ), αυτοί το στηρίζουν με τις εισφορές τους. Όπως έλεγαν εμπειρογνώμονες την εποχή της μεταρρύθμισης Γιαννίτση, αν ακολούθουσε το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα το βασικό σενάριο την εποχή της μεταρρύθμισης Σιούφα το 1992, θα είχε σκάσει περίπου με την αλλαγή του αιώνα. Ο λόγος που πήγε άλλη μία δεκαετία πριν σκάσει επι Γιωργάκη ήταν όχι τόσο οι μεταρρυθμίσεις Σπράου και Γιαννίτσα όσο ότι μπήκαν στο σύστημα περί το μισό εκατομμύριο μετανάστες και πλήρωναν εισφορές. Η αλήθεια είναι ότι όταν άρχισαν να τραβάνε και συντάξεις το σύστημα έσκασε αλλά ήταν άλλη μία δεκαετία αργότερα σε σχέση με το βασικό σχέδιο. Το κυβερνητικό σχέδιό του περισσότερο μου προκάλεσε φρίκη. Αν η Αμερική εγκαταλείψει τις συμμαχίες της και ξεκινήσει εμπορικό πόλεμο με τους πρώην συμμάχους της, το αποτέλεσμα θα ήταν ύφεση, όχι ανάπτυξη. Είδαμε και την Βρετανία μετά το Brexit, ούτε ανάπτυξη ήρθε ούτε βελτιώθηκε το NHS. Η Αμερική σφύριζε αμέριμνα ενώ η Γερμανία και η Ιαπωνία επεκτείνονταν, εώς ότου οι Ιάπωνες επιτέθηκαν στο Περλ Χάρμπορ διότι εν τέλει δεν μπορούσε να τους παραχωρήσει την Κινεζική αγορά, ήταν πολύ σημαντική για το Αμερικανικό κεφάλαιο. Ωστόσο ο Τραμπ είναι σαν το Ανδρέα Παπανδρέου που ήξερε ότι με την Αλλαγή θα έσκαγε δημοσιονομική βόμβα από αυτά που έκανε αλλά από την στιγμή που θα έσκαγε μετά τον θάνατο του και το πρόγραμμά του έδωσε πολιτική ηγεμονία τον χώρο του, συνέχισε.

Ο Τραμπ για να πούμε την αλήθεια δεν είναι ικανός να εκφράσει έναν συγκροτημένο λόγο, δεν φταίει μόνο η δυσλεξία του ενώ και οι προπαγανδιστές του περισσότερο είναι ημιαμόρφωτοι όπως ο Στηβ Μπάνον. Ωστόσο ο JD Vance είχε ένα πολύ καλό προφίλ/συνέντευξη στο Politico πριν κάνα δίμηνο και όντως είπε ένα αρκετά συγκροτημένο πρόγραμμα αυτής της ιδεολογικής λογικής. Σύμφωνα με τον JD Vance το πολυμερές σύστημα που εγκατέστησαν οι ΗΠΑ μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είναι προς το συμφέρον τον ΗΠΑ και καλύτερα θα ήταν να επιστρέψουμε σε έναν απομωνοτισμό όπου οι μόνες εμπορικές σχέσεις με τον έξω κόσμο θα είναι αν είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ υπό την έννοια της απασχόλησης. Από την Ελληνική ιστορία οι περίοδοι ευημερίας προήλθαν ενώ ήμασταν ανοιγμένοι στον κόσμο, όχι περιχαρακωμένοι. Ο Όμηρος κάνει μία πολύ δυνατή προσπάθεια να περιγράψει την προηγμένη περίοδο της Ύστερης Χαλκοκρατίας, γνωστή και ως Πρώτη Διεθνής Περίοδος, με ένα λεξιλόγιο που δείχνει μία φτωχή αυτάρκη περίοδο. Η κλειστή αυτάρκης κοινότητα της Τουκοκρατίας για λόγους επιβίωσης στην ανασφάλεια ήταν πολύ χειρότερη από την ανεξαρτησία που ακολούθησε και όχι μόνο για πολιτικούς λόγους. Οι ΗΠΑ ήδη από την αποικιακή περίοδο βασίζονταν στο διεθνές εμπόριο για τη ύπαρξη τους. Κόβωντας το διεθνές εμπόριο αγαθών και υπηρεσίων θα φέρει οπισθοδρόμιση, όσο και αν δεν είναι ορατό στον μέσο Αμερικανό σε αυτή την φάση. 

Ο Ιγνατίου εκτιμά ότι ο λόγος που έγινε η τηλεμαχία τόσο νωρίς ήταν για να επιβάλλει το Δημοκρατικό κατεστημένο στον Μπάιντεν να παρατηθεί. Ωστόσο συνεχίζει ότι η οικογένοιά του βρίσκεται σε άρνηση. Το βασικό άτομο που πρέπει να πιστεί είναι η πρώτη κυρία Τζιλ η οποία δεν βλέπει ακόμα την ζημιά. Το άλλο ζήτημα όμως είναι ποιος θα τον αντικαταστήσει στο χρίσμα. Τα περί Μισέλ Ομπάμα είναι βλακείες, αν ήθελε η ίδια θα είχε κατέβει το 2020. Η Κάμαλα Χάρις δεν έχει ξεχωρίσει ούτε έχει αφήσει κάτι το ορατό. Ο σύζυγός της, που είναι Εβραίος, τα καταφέρνει πολύ καλά ως πρέσβης κατά του αντισημιτισμού αλλά ως εκεί. Ο Πένς ήταν πολύ καλύτερος και αποδοτικότερος. Ο Γκάβιν Νιούσομ τα έχει καταφέρει πολυ καλά ως κυβερνήτης της Καλιφόρνιας, οι ντόπιοι Ρεπουμπλικάνοι των μισούν λόγω του ότι δεν έχει την δική τους ατζέντα και λόγω της ικανότητάς του. Από την άλλη η ατζέντα του δεν πουλάει καλά σε εθνικό επίπεδο. Ναι, θα κάνει προτεραιότητα να βελτιώσει τον αριθμό των οικοδομικών αδειών μπας και λυθεί το θέμα της στέγης που πλέον είναι πανεθνικό, αλλά περισσότερο γνωστός εθνικώς είναι για τα θέματα ΛΟΑΤΚΙ τα οποία δεν αρέσουν καθόλου στην άλλη πλευρά. Υπάρχουν και άλλοι κυβερνήτες όπως αυτή του Μίσιγκαν ή αυτός του Ιλινόις αλλά έχουν πολύ χαμηλότερο προφίλ, ιδίως εναντίον του Τραμπ. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει ο Μπάιντεν να παραιτηθεί από το χρίσμα μόνος του, αλλιώς είναι υποψήφιος και ο Θεός βοηθός. Θα δούμε όλοι τι θα γίνει.

Οι καλοί φίλοι είναι άτομα με τα οποία έχεις διαφωνίες, όχι άτομα με τα οποία συμφωνείς σε όλα

Συνεχίζοντας με την περιπέτεια του εκτοξευτήρα, σήμερα έβγαλα τον μικρό εκτοξευτήρα και μετά από αρκετό κόπο - έκοψα το δάχτυλό μου το κλαδευτήρι αλλά απλά μάτωσε, είμαι αρτιμελής - έβαλα τον μεγάλο. Σε λίγο θα αρχίσε να ποτίζει και θα βγω να δω. Επίσης το μεσημέρι κάθισα και κλάδεψα παράριζο από την συκιά μου το οποίο είχε γίνει σχεδόν δέντρο. Αν δεν κρατήσω σε σωστό μέγεθος τα δέντρα μου, δεν ποτίζει το γρασίδι. Βέβαια υπάρχει και άλλο ζήτημα, η τρύπα στον ποτιστικό σωλήνας. Ας φτιάξω όμως το από πάνω πριν σκάψω. Αν δεν είναι καθαρό από πάνω, δύσκολα σκάβω. 

Οι καλοί φίλοι είναι αυτοί με τους οποίους έχεις διαφωνίες. Εάν με ένα άτομο δεν έχεις διαφωνίσει ποτέ, δεν είναι φίλος, κάτι περίεργο υπάρχει. Σε διάφορες φάσεις το Σαββατο κυρίως είχα κουβέντες με τον φίλο μου ενώ ήμαστα ξύπνιοι και οι δύο. Κατά τα φαινόμενα μάλλον εξεπλάγην που συμφωνούμε κυρίως σε κοινωνικά ζητήματα. Στα πολιτικά διαφωνούμε αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήμουν και σε πολλή διάθεση για πολιτική κουβέντα. Κυρίως ήθελα να πάω στο κλαμπ και να χωρέσω. Έτσι γράφω εδώ διότι σε τελική ανάλυση δεν ήμουν και πολύ αναλυτικός στο Λας Βέγκας. Κατ'αρχήν δεδομένου του επιπέδου της μόρφωσης του φίλου μου το συντηρητικό του πάθος μου προκάλεσε έκπληξη. Το ότι ο πατέρας του Τεξανού φίλου είναι εξαιρετικά κατά της μετανάστευσης είναι λογικό διότι ο άνθρωπος είναι στο επάγγελμα συνταξιούχος μερεμετάς. Αν μη τι άλλο οι λαθρομετανάστες από την Λατινική Αμερική είναι άμεσοι ανταγωνιστές του επαγγελματικά, συν την υπάρχουσα αντιπάθεια διότι οι μετανάστες αλλάζουν την φυλετική δομή της χώρας. Προσωπικά όμως με βάση και την παιδική μου ηλικία στην Καλιφόρνια, συν το ότι σε τελική ανάλυση τα χαρακτηριστικά των μεταναστών στην Αμερική διαφέρουν από Ελλάδα (οι Λατίνοι δεν είναι μουσουλμάνοι των οποίων τμήμα τουλάχιστον προσεύχεται κάθε Παρασκευή ότι θα ξανακάνουν την Ελλάδα γη του Ισλάμ) αλλά και το γεγονός ότι δεν έχω πολύ ανταγωνισμό στο κλάδο μου έχει ως αποτέλεσμα να είναι μάλλον θετική η γνώμη μου. Σε τελική ανάλυση οι Λατίνοι και οι Απωανατολίτες είναι ο λόγος που καν έχουμε ρέηβ στο Φρέσνο. Οι λευκοί Αμερικάνοι δεν καταδέχονται την πλέον δημοφιλή μουσική της Ευρώπης. Επίσης η συνάδελφος που μου κάνει παρέα κατά καιρούς δεν είναι λευκή. Οι λευκοί συνάδελφοί μου δεν έχουν καθίσει ποτέ να μου πουν έλα μαζί μας, αν και για να πω την αλήθεια είμαι στο τμήμα πληροφορικής, το κατεξοχήν τμήμα των αντικοινωνικών. Αρκετοί συνάδελφοί μου έχουν δυσκολία να κάνουν κανονική κουβέντα με οποιονδήποτε. Θα ήθελα πάρα πολύ να γίνονταν αλλαγή στην μεταναστευτική νομοθεσία των ΗΠΑ και να μην ήταν τόσο δύσκολο να μεταναστεύσεις νόμιμα. Αν μη τι άλλο η Αμερική έχει έλλειψη εργατών γης.

Ξεκινώνας λοιπόν ναι, το κλασικό Αμερικάνικο κατεστημένο είναι προβληματικό. Δεν θα το έλεγα βαθειά διευθαρμένο, διότι έχω την εμπειρία της Ελλάδας, αλλά ναι έχει πρόβλημα. Ο ίδιος ο Μπάιντεν δεν έχει βάλει το χέρι του στο μέλι, ωστόσο είναι αλήθεια ότι τόσο ο γιος του όσο και ο αδερφός του έχουν εκμεταλλευτεί το οικογενειακό όνομα για να πλουτίσουν. Ναι ο Χάντερ είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα με τα ναρκωτικά, το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος αλλά σε τελική ανάλυση δεν διαφέρει με τον Μπους τον νεώτερο ή και διαφόρους άλλους. Ο υιός Αμερικανού προέδρου που είχε δεκαετίες πρόβλημα με κοκαϊνη, επιχειρηματικά απέτυχε πλήρως εώς ότου οι φίλοι του πατέρας του των διέσωσαν οικονομικά είναι ο Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος, όχι ο Χάντερ. Ο Χάντερ έφτιαξε δική του εταιρεία η οποία πουλούσε δήθεν πρόσβαση στον αντιπρόεδρο πατέρα του, δεν τηλεφώνησε στους φίλους του πατέρα του. Τον έβαλα στο διοικητικό συμβούλιο της Μπουρίσμα ως ένας από τους καθαρούς ξένους ενώ οι πραγματικοί διοικούντες έκαναν αυτά που έκαναν. Τέτοιες ιστορίες δυστυχώς είναι συνηθισμένες με τους Αμερικανούς πολιτικούς. Ο Τραμπ ανήκει σε άλλη πίστα. Το να εμφανιστείς με τις κλαδικές του κάθε τομέα της Αμερικανικής οικονομίας και να πεις διάφορα ωραία λόγια της μορφής εγώ είμαι ο καλύτερος πολιτικός, είναι συνηθισμένο. Τα να εμφανιστείς στις πετρελαιοβιομηχανίες και να τους πεις καθαρά δώστε μου ένα δις δολλάριο και θα καταργήσω όλους τους περιβαλλοντικούς κανόνες είναι υπερβολικό. Αν μη τι άλλο ο Τραμπ δεν συνειδητοποίησε ποτέ του ότι ούτε η βιομηχανία θέλει την πλήρη κατάργιση των κανόνων. Ο νόμος κατά μονοπωλείων του Σέρμαν ή ο νόμος για την υπηρεσία τροφίμων και φαρμάκων ψηφίστηκαν μετά από πίεση των βιομηχανιών που ήθελαν το κράτος να τους ρυθμίζει και να κλείνει τους κακόπιστους ανταγωνιστές τους. Όταν η αυτοκινητοβιομηχανίας πήγε στο Τραμπ και ζήτησε αλλαγές σε κάποιους κανόνες ο Τραμπ απλά τους κατάργησε, κάτι που όμως δεν ήθελε η αυτοκινητοβιομηχανία διότι είχε ήδη επενδύσει δισεκατομμύρια για καθαρότερα οχήματα. Εξού και πήγαν μετά στην Καλιφόρνια η οποία έχει εξαίρεση από τους εθνικούς κανόνες ώστε να έχει αυστηρότερους και τα βρήκαν με αυτή, πράγμα που τον εξόργισε. Τον Τραμπ τον βλέπω σε μεγάλο βαθμό σαν τον Τσίπρα: όλοι ο πολιτικοί λένε ψέμματα αλλά ο Τσίπρας το τερμάτησε. Όταν μάλιστα ανέβηκε στην εξουσία όχι απλά δεν καθάρισε την κατάστησε με βάση τα υπαρκτά σκάνδαλα που υπήρχαν αλλά τα κουκούλωσε διότι και ο ίδιος ήθελε το χέρι του στο μέλι. Απόδειξη η υπόθεση Folli Follie όπου με αντάλαγμα πολιτικές δωρεές κουκούλωσε την υπόθεση με αποτέλεσμα να σκάσει αργότερα χειρότερα. Κατά την διακυβέρνηση Τραμπ είχαμε σε θέσεις εξουσίας ανικάνους που πήγαιναν από την μία γκάφα στην άλλη. Δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να το αντιλαμβάνεσαι αλλά αυτή η χώρα δεν μπορεί να διακυβερνηθεί χωρις την πολιτική τάξη της Ουάσιγκτον. Το προσπάθησε ο Κάρτερ υπό πολύ καλύτερες συνθήκες και απέτυχε και στα δύο χρόνια προσέλαβε ανθρώπους της Ουάσιγκτον

Ο φίλος ήταν αρνητικός ως προς το συνταξιοδοτικό σύστημα και την όποια Αμερικάνικη κοινωνική πρόνοια. Για την ώρα ανάγκης και για τα γηρατειά απλά να αποθησαυρίζεις μόνος σου. Δεν είμαι βέβαιος το πόσο βγάζει σε αυτή την φάση στη νέα του δουλειά αλλά πάντα έβγαζε παραπάνω από εμένα λόγω κλάδου και ναι μεν έχει παραπάνω ανάγκες διότι έχει οικογένεια αλλά υποθέτω ότι όπως και στην περίπτωση μου του περισσεύουν χρήματα. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει για πολλούς. Πάρα πολλές οικογένειες τα βγάζουν πέρα τσίμα τσίμα κάθε μήνα και δεν έχουν καμία δυνατότητα να αποταμιεύσουν. Σύμφωνα με έρευνα το 57% των Αμερικανών δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μία έκτακτη ανάγκη $1,000. Χίλια δολλάρια είναι το ποσό που εκπίπτει από την ασφάλεια του αυτοκινήτου μου και έπρεπε να πληρώσω όταν τράκαρα το αμάξι εκκλησία. Ναι είναι δεδομένο ότι κάποιοι θα μπορούσαν να ξοδεύουν καλύτερα αλλά εώς ενός ορίου. Στον μέσο Αμερικανό λεφτά δεν περισσεύουν για την έκτακτη ανάγκη, πόσο μάλλον για τα γηρατειά και αυτή είναι η λογική του κοινωνικού κράτους. Όταν ο Ρούλβελτ ίδρυσε Social Security υπήρχαν πάρα πολλοί μεγάλης ηλικίας φτωχοί στους δρόμους που λόγω ηλικίας αδυνατούσαν αν εργαστούν. Παρά τα προβλήματά της, αυτό το φαινόμενο έχει μειωθεί πολύ. Πλέον οι άστεγοι είναι άτομα περιθωριακά με πολλαπλά προβλήματα, όχι απλώς φτωχοί.

Ως προς την άλλη πρόνοια για τους φτωχούς, ναι υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν το χρήμα το οποίο προσφέρεται σε μορφή μετρητοίς και το κάνουν ναρκωτικά. Πέραν του ότι τα περισσότερα επιδόματα δίνονται όχι με μετρητά αλλά σε μορφή κάρτας που μπορείς να ξοδεψεις μόνο σε συγκεκριμένα, είναι δεδομένο ότι κάνεις και τεστ ούρων για κάποια επιδόματα. Οι φτωχοί στην Αμερική δεν είναι φτωχοί επειδή δεν δουλεύουν αρκετά, είναι διότι έχουν επάγγελμα το οποίο δεν πληρώνει αρκετά. Το δικό μου και το δικό του επάγγελμα πληρώνουν καλά, οι χειρωνακτικές εργασίες όμως όχι. Στις παραγωγικές ηλικίες στην Αμερική κάπου το 85% του πληθυσμού είναι τμήμα του εργατικού δυναμικού, ενώ στην ΕΕ προς το 75% και Ελλάδα πολύ λιγότερο, νομίζω προς το 60%. Η Ελλάδα έχει έναν πολύ μεγάλο αριθμό ατόμων που ούτε εργάζονται ούτε εκπαιδεύονται όπως οι περισσότερες συμφοιτήτριές μου που έγιναν νοικοκυρές χωρίς να δουλέψουν ποτέ σοβαρά. Στην Αμερική αυτοί οι οποίοι δεν δουλεύουν σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι ικανοί να εργαστούν διότι δεν έχουν τα κατάλληλα προσόντα και δεν εννοώ πτυχίο. Λόγω των μεγάλων αλλαγών στην Αμερικανική οικονομία και κοινωνία έχουμε το παράδοξο σε σχέση με την δεκαετία του 1950 να λοίπουν από την αγορά εργασίας μερικά εκατομμύρια άνδρες και να υπάρχουν συγχρόνως κενά. Το ζήτημα είνα ότι η Αμερικανική αγορά εργασίας παράγει θέσεις μη ανδρικές. Όπως έλεγε άρθρο στο Economist το να γίνει άνδρας νοσοκόμος, χαλάλι, έχει πολλούς και είναι καλό επάγγελμα. Πόσοι όμως άνδρες μπορούν να γίνουν νταντάδες και ποιά οικογένεια θα έστελνετο παιδί της σε παιδικό σταθμό μόνο με άνδρες νηπιαγωγούς; Ναι πάντα υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύονται το σύστημα αλλά είμαι πρόθυμος να πληρώσω τους φόρους μου ώστε οι λιγότερο ικανοί να πάρουν επίδομα. Αν μη τι άλλο και εγώ έχω περάσει ανεργία και έχω πάρει επίδομα, συν ξέρω πολύ καλά τι κάνει το Τουρκόφωνο τμήμα από το σόι μου που έχει δυσκολία να τα βγάλει πέρα στην 4η γενιά αλλά και το λίγο που έχει ευχαρίστως το μοιράζεται.

Ως προς την Ουκρανία ναι πιστεύω ότι η Αμερική πρέπει να συνεχίζει να την υποστηρίζει. Το επιχείρημα που του είπα ήταν ότι τα λεφτά δεν πάνε στην Ουκρανία καθ'αυτά αλλά πληρώνουν για πολεμικό υλικό το οποία πάει Ουκρανία. Ο λόγος που το είπα είναι διότι πάρα πολλοί νομίζουν ότι η Αμερική στέλνει μετρητά στον Ζελένσκι ο οποίος τα τσεπώνει και αυτό είναι το πρόβλημά τους. Αν μη τι άλλο δεν έχουν βρεθεί ακόμα στην μαύρη αγορά όπλα από την Ουκρανία, εν αντιθέσει με τα όπλα που δώθηκαν στη Συρία. Για τους περισσότερους Αμερικανούς ότι στήνονται νέα εργοστάσια που προσλαμβάνουν Αμερικανούς αρκεί ως επιχείρημα. Οχι για τον φίλο μου, και σε εκείνη την φάση πιο πολύ ήθελα να πάω στο Omnia να χορέψω παρά να μαλώσω. Ωστόσο υπάρχει και πολύ καλός λόγος που δίνει η Αμερική όπλα στην Ουκρανία, πέραν του ότι λόγω κυκλικών ανταλλαγών αρκετά από αυτά τα όπλα πάνε Ελλάδα και εμείς δίνουμε Ουκρανία, ενισχύοντας τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Κατ'αρχήν η Ουκρανία υπέστη μία απρόκλητη επίθεση, όπως αυτή που υπέστη η Γιουγκοσλαβία το 1999 ή το Ιράκ το 2003 από τις ΗΠΑ και είναι σωστό να την υποστηρίζουμε. Κατά δεύτερον η Ρωσία όπως και η Κίνα είναι στρατηγικοί ανταγωνιστές των ΗΠΑ. Οτιδήποτε τους αποδυναμώνει και τους φθείρει είναι σε μακροπρόθεσμη βάση προς το συμφέρον των ΗΠΑ. Εάν οι ΗΠΑ αποδυναμωθούνε, το οποίο θα συμβει σε περίπτωση ήττας της Ουκρανίας, αυτό θα προκαλέσει αναταρραχή στην περιοχή που βασίζονται στην Αμερικανική ισχύ για ηρεμία. Η αποδυνάμωση της Ρωσίας είχε ως αποτέλεσμα τον τρίτο πόλεμο του Νανγκόρνο Καραμπάχ και την εκδίωξη 100,000 Αρμενίων από τις πατρογονικές εστίες τους. Δεν ξέρουμε ακόμα όλα όσα έγιναν στην ελληνοτουρκική κρίση του 2020. Ξέρουμε όμως ότι αν η Αμερική δεν μπορεί να επιβάλλει την ειρήνη η Τουρκία θα το εκμεταλλευτεί να μας κυρήξει πόλεμο εφόσον πιστεύει ότι θα νικήσει. Αν μη τι άλλο τύπος του πολιτικού χώρου του Ερντογάν διαφημίζει ότι θα μπούνε αν το αποφασίσουν σε λίγες ώρες Θεσσαλονική. Δεν το πιστεύω καθόλου, ο Έβρος μας ευνοεί, αλλά η σημασία είναι ότι άνθρωποι του Ερντογαν το πιστεύουν. 

Τέλος ο βασικότερος λόγως για τον οποίο υποστηρίζω το Μπάιντεν σε σχέση με τον Τραμπ τον έχει γράψει ο Ιγνατίου. Κατά την κρίση του καλοκαιριού του 2020 ο Τραμπ εν τέλει τηλεφώνησε και στον Μητσοτάκη και τον Ερντογάν και είπε στον Μητσοτάκη ότι η Τουρκία θα νικήσει οπότε απλά ας δώσει το Καστελόριζο στην Τουρκία για να αποφευχθεί η αιματοχυσία. Ο Μητσοτάκης εξαγρωμένος του έκανε μάθημα ιστορίας ότι το νησί είναι δικό μας από το 1947 και του είπε ότι είναι πολύ πρόθυμος να πάει σε πόλεμο. Τέτοια είναι η ειρήνη που εννοεί ο Τραμπ στην Ουκρανία. Η ειρήνη που ευνοεί τον νταή της γειτονιά, ήτοι η υποταγή. Με τον Τραμπ στην εξουσία πιθανόν να βγάλει τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ και μετά θα ανακαλύψει ότι χωρίς την Αμερικάνικη ομπρέλα πάνω από την Ευρώπη, οι Ευρωπαίοι δεν έχουν λόγο να δίνουν πρόσβαση στις αγορές τους στις ΗΠΑ οπότε θα βυθιστεί η οικονομία σε εμπορικό πόλεμο και ύφεση. Του τα έχουν πει του Τραμπ αλλά αυτός δεν ακούει ότι και να του πεις. Μόνο για τον εαυτό του ενδιαφέρεται και η σχέση του με τους άλλους είναι εξαιρετικά συναλλακτική. Αυτός, συν η ηρεμία από την στιγμή που εξελέγει ο Μπάιντεν στο Αιγαίο, είναι ο λόγος που θα τον ψηφίσω και ας πληρώσω και παραπάνω φόρους σε σχέση με το αν βγει το Τραμπ.

Εν τέλει ο εκτοξευτήρες δεν βγήκε από την θέση του, αλλά πετούσε το νερό πολύ μακρυά. Πρέπει αύριο να δω τι θα κάνω να το διορθώσω.