Από την ακινησία σε ταξίδια

 Προ ολίγου ο πατέρας άρχισε να λαμβάνει μυνήματα ότι ένας φίλος του, ο οποίος μας βοήθησε τόσο το 1992 στο Οκλαντ όσο κυρίως στο να αγοράσουν οι γονείς το σπίτι που προ μερικών μηνών πούλησαν, μάλλον πέθανε σε ηλικία 89 ετών. Λυπηθήκαμε φυσικά όλοι διότι ήταν καλός άνθρωπος. Πέραν τούτων δεν έγιναν πολλά από την προηγούμενη ανάρτηση. Το πρωϊ της επομένης που την ανέβασα, είδα τον εαυτό μου στον καθρέπτη και είχε μαζευτεί βάρος από το μέσον, οπότε πέρασα σε φάση όπου η απώλεια βάρους θα γίνονταν πιο ορατή. Θα γίνονταν λέω διότι την επομένη, ημέρα Κυριακή, πήγα στην εκκλησία και ύστερα καθότι μας τάισαν με βούτυρο και τυρί, δεν νήστεψα παραμονή Χριστουγέννων. Δεν μου φάνηκε σωστό να κοινωνήσω δύο συνεχόμενες ημέρες αν δεν ήταν Πάσχα. Η γαλοπούλα μας ήταν μεγάλη και έτσι για να πω την αλήθεια ακόμα την τρώω. Απλά δεν την έχω φάει σε όλα τα γεύματα, κυρίως διότι μας επέτρεψαν να γυρίσουμε στο δημαρχείο χωρίς μάσκα και έτσι δούλεψα δύο φορές από εκεί. Επίσης μάζεψα φύλλα χωρίς να πέσουν ενδιάμεσα πολλά, που σημαίνει ότι πλέον είμαι στο τελευταίο μάζεμα. Ότι έχει πέσει πρέπει να μαζευτεί συν κλάδεμα, αλλά μετά δεν έχει άλλο για ένα φεγγάρι. Πέρασε η περίοδος της εντατικής φυλλόπτωσης. Αύριο βράδυ θα πάω στην πρώτη έξοδό μου από τότε που γύρισα από Ελλάδα και μετά με το λεωφορείο για το Palm Springs όπου θα έχουν πάει οι γονείς την προηγουμένη. Εν συνεχεία ακολουθούν 3 ημέρες εργασίες και η κρουαζιέρα ενώ επίσης αν δεν λείπουμε πιθανόν να πάμε στην κηδεία του φίλου. Το βασικό είναι να μην την κάνουν ενώ είμαστε μη διαθέσιμοι, κυρίως λόγω ταξιδιού. Μετά επόμενο ταξίδι είναι μάλλον η έκλειψη ενώ επόμενη έξοδο θα έχει στο Φρέσνο, σίγουρα Φεβρουάριο και ίσως και πιο αργά Ιανουάριο. Οι γονείς φεύγουν σε λιγότερο από δύο εβδομάδες πλέον αν και το φαϊ που θα αφήσουν θα το τρώω για πολύ παραπάνω.

Πλησιάζοντας στο τέλος

Σήμερα ήταν η τελευταία εργάσιμη πριν τα Χριστούγεννα. Φτάνοντας στο τέλος της περιόδου ήταν φυσικό να κάνω ταμείο. Από την Πέμπτη γενικά έπεσε η ψυχολογική μου διάθεση. Βασικός λόγος ήταν που μαγείρεψε η μητέρα μου φασόλια. Δεν είναι το πιο επιθυμητό φαϊ και ναι μεν εγώ της το ζήτησα, ο λόγος ήταν όμως ότι δεν είμαι ικανός να τα μαγειρέψω μόνος μου. Καθότι δεν ήταν τόσο ποθητό φαϊ, δεν ήμουν πρόθυμος να φάω επιπλέον μερίδα με αποτέλεσμα να είμαι πεινασμένος και κακόθυμος. Το να είμαι πεινασμένος σημαίνει λογικά ότι χάνω ταχύτερα βάρος, μόνο που παρότι χάνω όντως βάρος, παρότι χωράω σε ρούχα που δεν χωρούσα, επιμένει λίπος γύρω από την μέση. Όπως και πέρυσι χάνω βάρος πλέον κυρίως στην πλάτη και έχει ακόμα αρκετό για να φύγει. Αν από μπροστά πήρε πάνω από χρόνο, λογικά τόσο θα πάρει και από πίσω. Μαγική λύση απλά δεν υπάρχει και το μόνο θετικό είναι αυτό που είπε μία φίλη της αδερφής μου, ότι σε σχέση με πέρυσι απέκτησα μύες. Το δεδομένο πάντως ήταν ότι χτες και σήμερα ένιωθα πολύ κουρασμένος στην δουλειά. Στο τέλος όμως είμαι, τα Χριστούγεννα θα φάω κανονικά και ωραία. Μετά τα Χριστούγεννα προέκυψαν και ταξίδια που δεν περίμενα. Κατ'αρχήν μας προσκάλεσε φίλος των γονέων στο σπίτι τους στο Palm Springs για αλλαγή της χρονιάς. Καθότι ομως είχα ήδη κλείσει για το Σάββατο, έκλεισα να πάω μόνος με λεωφορείο όπου θα έχουν φτάσει την προηγουμένη το απόγευμα οι γονείς οδηγώντας. Την κρουαζιέρα το Σαββατοκύριακο που ακολουθεί την έχω ήδη αναφέρει. Την δύσκολη περίοδο της νηστείας θα ακολουθήσει μία περίοδος διασκέδασης. Ελπίζω και σε παραπάνω

Ένας και μήνας Αμερική

 Από την στιγμή που έχω επιστρέψει από την μία ήμουν πολυάσχολος αλλά και από την άλλη δεν έχω κάνει και τόσα φοβερά και τρομερά. Δεν έχω πολύ χρόνο ή ενέργεια αλλά και πάλι δεν έχω φύγει πολύ μακρειά από το Φρέσνο. Γυρνάω σπίτι χαράματα Κυριακής και κοιμάμαι ως το βράδυ, και μετά ξανακοιμάμαι μετά από λίγη έγερση. Εκείνη την εβδομάδα το μόνο που είχα και έβιαζε ήταν να πληρώσω τον λογαριασμό του νερού. Πέραν τούτων καθότι ξεκινούσε η νηστεία των Χριστουγένων είχα και να φάω τα αρτύσιμα πριν ξεκινήσει αλλά και να μείνω ξύπνιος όσο δούλευα. Θυμάμαι Δευτέρα μεσημέρι πηγαίνω στο Grocery Outlet και να αγοράζω δύο τενεκεδάκια, το ένα τσάι μάτε από την Αργεντινή, το πλέον ισχυρό που υπάρχει και ένα ενεργειακό ποτό. Εν τέλει ήπια το μάτε, το ενεργειακό το έχω ακόμη και θα το πιώ στο Resolution 2023 που μας έρχεται ο Marcus Schultz και η Haliene το τελευταίο Σάββατο της χρονιάς. Μέχρι την Τετάρτη είχα δυσκολία να μείνω ξύπνιος ως τις 5, μετά τα κατάφερνα. Καθότι ξυπνούσα νωρίς πήγαινα γυμναστήριο πριν δουλειά για σχεδόν τρεις εβδομάδες. Νομίζω το πρώτο Σαββατοκύριακό πήγα και βοήθησα τον εκτιμητή ενώ θυμάμαι να πηγαίνω να δω the Marvels και Expendables 4 σε διαφορετικά Σαββατοκύριακα. Οι γονείς μου ήρθαν την προηγουμένη της εορτής των Ευχαριστιών και δεν ήρθαν οι βαλίτσες τους. Το να τους πάρω όταν ήρθαν που ήταν κουραστικό διότι ήταν αργά. Οι βαλίτσες έμειναν Ρώμη διότι η Aegean καθυστέρηση την πτήση και άρχισε να ζυγίζει χειραποσκευές, με αποτέλεσμα οριακά να προλάβουν την πτήση τους και καλά που οι Ιταλοί τους πήγαν με συνοδεία. Έρχονται οι γονείς, ξυπνάνε την επομένη και εν τέλει πηγαίνουμε στο Tachi Palace για γεύμα των Ευχαριστιών. Εν τέλει και τα τρία καζίνο είχαν ειδικό γεύμα, ενώ μία εβδομάδα νωρίτερα έδειχνε μόνο το ένα όταν το έψαξα. Η μερίδα ήταν right sized, εμένα δεν ήταν αρκετή αλλά για τους γονείς ήταν πολύ και τους βοήθησα να την τελειώσουν. Τώρα που το σκέφτομαι έμελε να είναι το μακρύτερο ταξίδι που έκανα αφότου γύρισα σπίτι. Black Friday πιάνουμε όλα τα μαγαζιά και εν τέλει αγοράζουμε καινούργιο ψυγείο και πλυντήριο πιάτων. Η βαλίτσα δεν ήρθε και έτσι πήγα τον πατερα αεροδρόμιο μπας και βγάλει συμπέρασμα. Έφτασε όταν εν τέλει κινητοποιήθηκε η Aegean και θυμάμαι 4 ταξίδι ως το αεροδρόμιο, μαζί με αυτό που τους πήρα, εώς ότου τελειώσει η υπόθεση. Γενικά εκείνο το τετραήμερο θυμάμαι να κουράζομαι αρκετά από τα μαγαζιά. Δευτέρα εκείνη οι γονείς έφυγαν για μία εβδομάδα για την Bay Area για να τελειώσουν τις εκεί δουλειές και σχετικά ηρέμισα. Αυτό που θυμάμαι το μεγάλο ήταν ότι πήγα στο κατάστημα με τα τζάκια και παρήγγειλα και πλήρωσα. 

Οι γονείς γύρισαν με γεμάτο αμάξι με πράγματά τους, τα οποία βοήθησα να αδειάσουν. Μας έρχεται την Τρίτη το ψυγείο το οποίο το αποσυναρμολογήσαμε εν μέρει για να περάσει και χωρίς εμένα και τον μπαμπά δεν θα είχε περάσει την πόρτα της κουζίνας και το πλυντήριο το οποίο δεν το έβαλα διότι είχε πολύπλοκο κούμπωμα το παλιό στην κουζίνα. Έτσι την επομένη ήρθε άλλο συνεργείο με πιστοποιημένους τεχνικούς οι οποίοι έκαναν σοβαρή δουλειά ξεστήνωντας το παλιό και βάζοντας το καινούργιο. Ξαναγύρισα στο γραφειό εν τέλει για κάπου μία εβδομάδα διότι έπεσαν πολλά θετικά κρούσματα και έτσι κυρήχθηκε το γραφείο επικίνδυνη ζώνη με υποχρεωτική μάσκα. Εώς αυτό όμως κάναμε και γιορτή που μας έφυγε ο απευθείας προϊστάμενός μου, ξαναγυρίζει αστυνομία. Την προηγούμενη Παρασκευή (όχι χτες) τελευταία ημέρα που πήγα γραφείο, εν τέλει βγήκα με συναδέλφους μου για ποτό στο Clovis και χάρηκα διότι συχνά δεν βγαίνω. Αυτή την εβδομάδα μας ήρθε το τζάκι επιτέλους και το χαιρόμαστε να πως την αλήθεια. Κάθονται οι γονείς στο σαλόνι και βλέπουν ίντερνετ ή κάνουν μάθημα. Είμαστε πλέον μία εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα και επιτέλους σήμερα κατάφερα να πάω να παραγγείλω νέα γυαλιά. Με αυτά πλέον, τα οποία θα μου έρθουν σε μία εβδομάδα, ουσιαστικά έχω τελειώσει όλες τις μεγάλες δουλειές. Αυτές που έχουν μείνει είναι μάλλον μικρές και ότι προκύπτει, τύπου να βάλω τα βιβλία των γονιών στην βιβλιοθήκη μου την οποία ο πατέρας επανασυναρμολόγησε. Όλο έλεγα αυτή την εβδομάδα ότι θα το κάνω, αλλά το απόγευμα μετά το γυμναστήριο κουράγιο κανένα. Σήμερα μετά τρία ταξίδια σούπερ μάρκετ επίσης κανένα κουράγιο. Ωστόσο 7 μήνες μου πήρε να παραγγείλω τα γυαλιά, καλά πάω ακόμα. Οι γονείς, ιδίως η μητέρα, στόλισαν το σπίτι για τα Χριστούγεννα. Είμαστε σε φάση πολύ καθυστερημένης φυλλόπτωσης και έτσι γεμίζω συνέχεια τον κάδο. Μπροστά αυτό που έχω, πέραν του Χριστουγεννιάτικου γεύματος της ΑΧΕΠΑ αύριο, είναι το Resolution αλλά και κρουαζιέρα Μεξικό από Λος Άντζελες που θα πάω με τους γονείς το Σαββατοκύριακο των Φώτων. Η αντοχή μου είναι χαμηλή λόγω της νηστείας, αλλά μία εβδομάδα έμεινε. Επίσης όπως πέρυσι βλέπω μεν να χάνω βάρος και να στενεύει το ζωνάρι, αλλά κυρίως στην πλάτη μου. Καλά πάω όμως και τα έχω καταφέρει, βλέπω για μπροστά.

Επιστροφή στην Ελλάδα μέρος τρίτο

 Αυτή την εβδομάδα την πέρασα μόνος στο Φρέσνο καθότι οι γονείς πήγαν στα παλιά λημέρια να κάνουν τις εκεί δουλειές τους. Έφαγα τις φακές που μου έκανε η μητέρα συν μαγείρεψα kasha, ένα σλαβικό δημητριακό σαν πληγούρι κάπως το οποίο θα το τρώμε όλη αυτή την εβδομάδα. Οι γονείς μου γυρνάνε και έτσι αυτό το φαϊ που μου άφησαν από το καλοκαίρι θα το τελειώσουμε μαζί. Ωστόσο θα γυρίσω πίσω στο ταξίδι στην Ελλάδα όπου έτρωγα πολυ καλύτερα, καθότι επίσης δεν ήταν νηστεία. Όταν άφησαν την διήγηση είχαμε φτάσει στη Σούδα μετά από ταξίδι από το οροπέδιο, μία ημέρα όπου παρότι Νοέμβριος έκανε 33 Κελσίου. Καθότι η λέσχη δεν έκανε φαϊ τέτοια ώρα κατεβήκαμε στην πόλη της Σούδας όπου ανακλύψαμε ότι το ένα από τα εστιατόρεια που είχε όταν ήταν ο μπαμπάς είχε κλείσει αλλά το άλλο ήταν ανοιχτό και έτσι εκεί φάγαμε. Αυτό που θυμάμαι ήταν κολοκυθανθοί οι οποίοι είναι νηστήσιμοι κιόλας και σίγουρα πολύ καλύτεροι από αυτά που τρώω εδώ. Μετά γυρίσαμε, ξαπλώσαμε και το απόγευμα- βράδυ πήγαμε επίσκεψη μαζί με μία παλαιά διευθύνουσα νοσοκόμα του πατέρα στον φίλο τους στο Κολυμπάρι όπου υπό κανονικές συνθήκες μένουν στο ξενοδοχείο του όταν είναι Χανία. Εκεί είχαμε μείνει τελευταία φορά που είχα πάει Κρήτη και ήταν ανοιχτά, Νοέμβριος είναι μετά το τέλος της σαιζόν. Αυτή έμελε να είναι και η πιο μακρυά ημέρα, έπεσα πάλι στο κρεββάτι τα μεσάνυχτα και ήμουν εντελώς πτώμα ήδη από ώρες. 

Την επομένη το πρωϊ το σχέδιο ήταν να πάμε στο νέο αρχαιολογικό μουσείο των Χανίων και σε φίλο τους στην πόλη. Πήγαμε όμως στην πόλη από νωρίς και περπατήσαμε στην παλιά πόλη και το Ενετικό λιμάνι πρώτα. Ήταν ωραία που ξαναβρέθηκα εκεί και έκανε και ωραία ημέρα. Μετά πήγαμε στο αρχαιολογικό μουσείο το οποίο ήταν και πολύ ενδιαφέρον. Δύο κτερίσματα μου προκάλεσαν εντύπωση: το ένα ήταν ένας Μινωικός σφραγιδόλιθος, το <<Σφράγισμα του Δεσπότη>> ο οποίος είχε σκάλισμα ανακτόρου που βρίσκονταν μέσα στα Χανιά

ΤΤο άλλο ήταν το σπίτι του Φιλάργυρου ο οποίος καταπλακώθηκε από το σπίτι του κατά τον σεισμό του 3365 μΧ δίπλα από δύο θυσαυρούς νομισμάτων που δεν μπόρεσε να βγάλει από το καταρρέον σπίτι του

Γενικά του μουσείο είναι ενδιαφέρον και σχετικά μικρό. Μετά πήγα στον φίλο των γονέων τους οποίους ττους γνώρισαν πριν μερικούς μήνες που έκαναν διακοπές στην Κέρκυρα μαζί. Το βράδυ ανεβήκαμε στην Κουκουβάγια όπου είχαμε γλυκό με άλλους φίλους και συναδέλφους των γονέων. Την επομένη επιτέλους πήγαμε στιν 115 Πτέρυγα Μάχης. Εκεί είχαν στήσει έναν εκθεσιακό χώρο σε ένα σέλτερ, δεν έμπαινες σε καμία περίπτωση στην καθ'αυτή βάση, και εκεί είχαν F-16, F-4, αντιαεροπορικά Crotale NG, οχήματα της βάσης συν εντός του σέλτερ είχε στατική επίδειξη με διάφορα υλικά της αεροπορίας, τύπου ραντάρ αεροσκαφών ή αλεξίπτωτα. Καθότι Δευτέρα είχαν έρθει και αρκετά σχολεία μαζί μας, τα οποία είχαν και ζαβολάκια. Είχαμε τελειώσει ήδη στις 11 και το πλοίο έφευγε στις 7 το βράδυ. Πήγαμε σε φίλους μας στο Μόδι και μετά γυρίσαμε στη Σούδα και ξαπλώσαμε. Η διεθύνουσα του πατέρα με κλασσικά Κρητικά κόλπα κατάφερε και την επισκεύθηκαν οι γονείς, αλλά εγώ ήθελα να πάω σούπερ μάρκετ και έτσι πήγα ενώ την επισκέπτονταν. Δεν βρήκα κάτι άλλο Κρητικό να πάρω. Πήγαμε στο πλοίο και το πρωϊ φτάσαμε Πειραιά. Αφού καθίσαμε λίγο φύγαμε για την Εύβοια, καθότι το να βρω ραντεβού εκεί ήταν πιο εύκολο απ'ότι στον Πειραιά. Στο ταξίδι αυτό ήμασταν εγώ και ο πατέρας και βρήκαμε εκεί την αδερφή μου η οποία εκεί πλέον εργάζεται.

Φτάσαμε εκεί και μετά που ήρθε η αδερφή μου πήγαμε στο σούπερ μάρκετ. Γυρίσαμε και το βράδυ πήγαμε και φάγαμε σε κρεατοταβέρνα φαϊ πολύ ανώτερο από γύρο: κοκορέτσι και εξοχικό, όχι αυτό που είναι τυλιγμένο με φύλλο αλλά άλλο, κρέας. Την επομένη το πρωϊ πήγα στην τράπεζα και το μεσημέρι είχαμε τελειώσει. Φύγαμε λίγο αργότερα για να αποφύγουμε την κίνηση και γυρίσαμε οριστικά στον Πειραιά. Την επομένη το πρωϊ πήγα και στην τρίτη τράπεζα αλλά δυστυχώς δεν τελειώσα και χρειάστηκε να πάω την μεθεπομένη για να ολοκληρώσω. Είχα όμως πάει μετά στην ψαραγορά με την μητέρα μου και γενικά περιφέρθηκα στον Πειραιά. Η επομένη, που πήγα για τελική φορά στην τράπεζα, ήταν η τελευταία ημέρα μου στην Ελλάδα. Το απόγευμα πήγα για καφέ με φίλες της αδερφής μου και συμμαθητή μου από το σχολείο.

Ξυπνάω λοιπόν την ημέρα της επιστροφής, χαράματα, μπαίνω στο Χ96 και φτάνω αεροδρόμιο. Μπαίνω αεροπλάνο Άμστερνταμ, φτάνουμε κανονικά αλλά 1 ώρα καθυστέρηση στην αναχώρηση από Ολλανδία. Βλέπω 4 ταινίες στο αεροπλάνο, μεταξύ των οποίων πρώτη ήταν το the Whale το οποίο αξίζει τα βραβεία του αλλά με ψυχοπλάκωσε, εξού και είδα τον Super Mario μετά. Φτάνω Λος Άντζελες, περνάω εν τάχει ευτυχώς ελέγχους, μπαίνω στο λεωφορείο ταχύτατα αλλά αυτό πέφτει σε κίνηση. Βλέπω έγινε πυρκαγιά και έκλεισε ο Ι-10 με αποτέλεσμα να χάσω το λεωφορείο στις 2.45. Μετά είχε στις 6 αλλά ήταν χωρίς θέσεις, το είχα δει ήδη από το λεωφορείο για Union Station. Βγάζω για το επόμενο διαθέσιμο στις 11 και μετά είχα να περάσω 8 ώρες άυπνος στο Union Station με το προσωπικό ασφαλείας να κάνει φασαρία για να μην κοιμούνται οι άστεγοι στον σταθμό! Είχε έναν ο οποίος κάθισε κάπου 4 ώρες με ρόμπα νοσοκομείου και άλλους παρόμοιους περιθωριακούς και αστέγους. Περπάτησα στην Chinatown αλλά πόσο νομίζει κανείς μπορούσα στην κατάσταση που ήμουν. Στις 11 με το καλό εν τέλει μπαίνω, ήμουν με εισιτήριο αλλά άνευ θέσεως και πηγαίνουμε 20 λεπτά και το λεωφορείο πιάνει καπνό! Όλα μου ήρθαν και γενικά βγήκα πολύ δυσαρεστημένος με την Greyhound. Το ΚΤΕΛ αν έχει πολύ κόσμο βάζει δεύτερο λεωφορείο, η Greyhound απλά την πάτησες. Με αυτά και με τα άλλα στις 4.40 το πρωϊ φτάσαμε στο Φρέσνο και ήρθε και με πήρε ο εκτιμητής και με πήγε σπίτι μου, και ύστερα αυτός στην εκκλησία του. Το μόνο καλό της ταλαιπωρίας ήταν ότι διάβασα το μακρύ περιοδικό από τα Ποσειδώνια το οποίο ξεκίνησα να το διαβάζω από το πλοίο για τον Πειραιά, και όσο περίμενα το λεωφορείο το διάβαζα ένα άρθρο, κοιμώμουν κανένα λεπτό ή δύο σαν τον Stonewall Jackson και μετά διάβαζα το επόμενο. Περιπέτεια και αυτή. Έκτοτε ξυπνάω πρωϊ και πηγαίνω στο γυμναστήριο (τις πρώτες δύο εβδομάδες) ή παίζω υπολογιστή πριν πάω δουλειά. Χάρηκα που πήγα Ελλάδα.