Ηρεμία πριν την καταιγίδα

 Την προηγούμενη Τετάρτη κάποιος συνάδελφος πήγε στο γραφείο και απεδείχθει άρρωστος. Με βάση το πρωτοκολλο του εργοδότη μου όταν γνωστοποιήθηκε την επόμενη Τρίτη πήγα και έκανα εξέταση για κορονοϊό. Το αποτέλεσμα δεν έχει βγει ακόμα που σημαίνει ότι μάλλον είναι αρνητικό, αλλά επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο να είναι θετικό κάθισα στο σπίτι ώστε σε περίπτωση που είναι θετικό να μην βρεθώ στη δύσκολη θέση να πω σε όλους συγνώμη άρρωστος και να γυρίσω σπίτι. Έτσι κάθισα στο σπίτι, μαγείρεψα και έφαγα το φαϊ όσο φυσικά δεν έφτιαχνα χάρτες για την δουλειά και δεν διάβαζα επιστημονικά άρθρα. Καπου στις δύο εβδομάδες από την αρχή της νηστείας έχω φτάσει ως προς το βάρος εκεί όπου τελείωσα την προηγούμενη και είμαι περίεργος να δω που θα χάσω εν συνεχεία. Όλα θα έλεγα ότι πήγαιναν καλά, αν και όχι εντυπωσιακά, μόνο που ο ταμίας της ΑΧΕΠΑ μόλις παραιτήθηκε και δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση. Είμαι πρόθυμός να τον αντικαταστήσω, αλλά μας φεύγει και ο πρόεδρος, συν ο γραμματέας είναι άνω των 90 και έχει προσπαθήσει να παραιτηθεί εδώ και καιρό. Δεν μπορώ να είμαι εγώ όλο το προεδρείο. Πέραν τούτων αυτό το Σαββατοκύριακο θα είμαι εδώ και το επόμενο θα είμαι στο ράντσο του Αγίου Νικολάου για τελευταία φορά με τους νέους τουλάχιστον. Μέσα σε όλα οι γονείς μου είναι σε φάση υποχώρησης από την χώρα και ναι μεν έχω περάσει αρκετό χρόνο ιδίως στο Ράλεϋ χωρίς αυτούς και χωρίς παρέα συμφοιτητών αλλά είναι δεδομένο ότι έχω αλλαγές μπροστά μου οι οποίες με προετοιμάζουν για πιο μόνιμες. Το Πάσχα είναι το σημείο καμπής καθότι μετά οι αλλαγές έρχονται καταπάνω μου. Κάπου εκεί πιθανόν να έχω τελειώσει τα άρθρα και αποχωρήσεις μπαίνουν στην τελική ευθεία. Τώρα είμαστε στην ηρεμία πριν την καταιγίδα και δεν ξέρω μετά τι ακολουθεί.