Η άμυνα των νήσων

 Έχω γυρίσει σχεδόν έναν μήνα πλέον και ακόμα έχω δουλειές που τελειώνω. Είμαι κάπου προς το τέλος πιστεύω. Σήμερα όμως Δεκαπενταύγουστο εν τέλει θα γράψω μία ανάρτηση που χρωστάω μήνες, για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου κυρίως. Σε τελική ανάλυση η Ζάκυνθος που επισκεύθηκα λόγω θέσης είναι δύσκολο να υποστεί εισβολή από τους Τούρκους. Έναυσμα εν τέλει να γράψω ήταν μυνήματα στο twitter για το πως τα Ισραηλινά αντιαρματικά Spike αλλάζουν εντελώς την κατάσταση εισάγωντας σύγχρονα συστήματα 5ης γενεάς που ο Ελληνικός Στρατός δεν έχει. Επίσης στο μυαλό μου είναι οι εικόνες και ειδήσεις από το πόλεμο στην Ουκρανία. 

Ο Ελληνικός Στρατός επαναδημιουργιήθηκε μετά την απελευθέρωση και ρίχτηκε κατευθείαν στα βαθιά πολεμώντας στον Εμφύλιο. Ο Ελληνικός Στρατός του 1949 ήταν ένας στρατός προορισμένος να αντιμετωπίσει αντάρτες παρά εχθρικό τακτικό στρατό, όχι πως δεν είχε τις σχετικές μονάδες. Στις τελευταίες μάχες, σε Γράμμο - Βίτσι ο Ελληνικός Στρατός παρέθεσε Βρετανικά άρματα Κένταυρος, μία εκδοχή του Centaur το οποίο με τη σειρά του είναι Cromwell με πιο αδύναμο κινητήρα. Σύμφωνα με διάφορες πηγές το Αμερικανικό άρμα Sherman ήταν πολύ βαρύ άρμα για τα βουνά, σύμφωνα με άλλες οι Αμερικανοί ουδέποτε μας το έδωσαν. Υπάρχει μία φωτογραφία όταν ο Άιζενχαουερ επισκέυθηκε την Αθήνα όπου φαίνεται να υπάρχει ένα Sherman εκεί μέσα, σίγουρα πάντως παρότι ο Ελληνικός Στρατός παρέλαβε πολύ υλικό της εποχής του Β'ΠΠ κυρίως μεταπολεμικά, αν μη τι άλλη την δεκαετία του 70 οι Αμερικανοί ήθελαν εντελώς να ξεφορτωθούνε ότι περίσσεψε και να αδειάσουν τις αποθήκες τους, αλλά ουσιαστικά μέχρι την δεκαετία του 50 και τις παραχωρήσεις σχετικά σύγχρονου υλικού δεν είχε πολλά άρματα. Ήταν στρατός μηχανοποιημένος πλέον, έστω και σχετικά, αλλά κατά τα άλλα ήταν ο στρατός πεζικού που πολέμησε στα βουνά, τόσο της Βορείας Ηπείρου όσο και της Πίνδου μετά. Βασισμένος στις Νατοϊκές παραχωρήσεις, κυρίως Αμερικανικές στην αρχή αλλά αργότερα και από Γερμανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, ο Έλληνικός Στρατός στο ηπειρωτικό κομμάτι θύμιζε σύγχρονο μηχανοκίνητο στρατό. Έμφαση στο θύμιζε, οι καστροφείς αρμάτων (όχι άρματα μάχης) Hellcat κατασκευής Β' ΠΠ υπηρέτησαν ως την δεκαετία του 1960 και μετά οι πύργοι τους χρησιμοποιήθηκαν για οχυρώσεις στην επικράτεια. Έπρεπε να παραχωρηθούν αρκετό υλικό για να αποσυρθούν δεκαετίες αφότου είχαν ξεπεραστεί διότι οι ανάγκες κάπως έπρεπε να καλυφθούν. Σε τελική ανάλυση ο παππούς μου στο Ύψωμα 731 πολέμησε υποστηριζόμενος από ορειβατικά πυροβόλα Schneider Creusot 60 ετών. 

Η πραγματική οχύρωση των νήσων ξεκινά μετά τα γεγονότα της Κοκκινούς το 1964. Εκεί φάνηκε ότι είναι εφικτός ελληνοτουρκικός πόλεμος και ότι να νησιά έπρεπε να οχυρωθούν. Εώς τότε η όλη οχύρωση ήταν για τον εσωτερικό εχθρό ενώ το καλό υλικό πήγαινε στα Βουλγαρικά σύνορα. Καθότι σε καμία περίοδο η Ελλάδα δεν προέβη σε εξοπλιστικό πρόγραμμα μόνο για να νησιά, ήταν δεδομένο ότι η οχύρωση θα γίνονταν εκ του ενόντων. Οι αποθήκες οπλισμού του Στρατού περιείχαν υλικό του Β' ΠΠ, σε μία περίοδο που και στο μέτωπο της Θράκης υπήρχε αρκετό τέτοιο υλικό, εξού και με τέτοιο υλικό οχυρώθηκαν τα νησιά. Αν μη τι άλλο θυμάμαι σε εκδώσεις της μορφής Ισορροπία Δυνάμεων να έχουν Βρετανικά πυροβόλα 25 pdr στα νησιά. Επίσης θυμάμαι και ιστορίες με Μ8 Geryhound και Marmon-Herrington να εμφανίζονται σε Παρμενίωνες, 60 χρόνια μετά την λήξη του πολέμου διότι δεν είχε κάτι άλλο να τα αντικαστήσει εώς ότου ήρθαν τα VBL και πλεόν τα Μ-1117. Η Ελλάδα έχει κάνει αρκετές αγορές στρατιωτικού υλικού προσπαθώντας να διατηρήσει έναν μεγάλο σύγχρονο στρατό ενώ το πρότυπο αυτού αλλάζει. Στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο είχαμε άρματα μάχης υποστηριζόμενα απο κυρίως ρυμουλκούμενο πυροβολικό και πεζικό εποχούμενο σε φορτηγά. Την σήμερον ημέρα έχουμε μεν πολύ πιο ικανά άρματα υποστηριζόμενα από αυτοκινούμενο πυροβολικό και πεζικό σε Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Πεζικού / Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης. Καθότι τα πρότυπα αλλάζουν το αποτέλεσμα είναι ότι το υλικό από μετακύλιση, που είναι ο πυρήνας του υλικού του ΕΣ και όχι από άμεση αγορά νέου υλικού, αργεί για να έρθει. Τα πρώτα ικανά ΤΟΜΠ ήταν το Μ 113 από Αμερικανικής πλευράς και MT-LB από Σοβιετικής ποτ εμφανίστηκαν την δεκαετία του 60. Όταν με την διάλυση της Ανατολικής Γερμανίας το υλικό της πέρασε σε Νατοικούς συμμάχους, ο ΕΣ δέχτηκε μετά χαράς BMP-1, αυτά που δίνουμε τώρα στην Ουκρανία, διότι δεν είχαμε αρκετά ΤΟΜΠ/ΤΟΜΑ για τα νησιά. Το καλό υλικό πάει στις μονάδες τις ηπερωτικής χώρας διότι αυτές θα αντιμετωπίσουν ισχυρές τεθωρακισμένες μονάδες ενώ στα νησιά θα αντιμετωπιστούν ότι μπορεί να προσγειαλωθεί από τα αποβατικά. Η ιστορία του πυροβολικού είναι ακόμα πιο λυπητερή, διότι απλά εώς τα "Γερμανικά" Μ-109 (Αμερικανικής κατασκευής, Γερμανικής χρήσης και αναβάθμισης) ο ΕΣ δεν είχε καν αρκετούς σωλήνες πυροβόλων για τις αυτοκινούμενες πυροβολαρχίες του. Πάλι μία ελληνική πυροβολαρχία έχει 18 πυροβόλα ενώ μία τουρκική έχει 24 και μάλιστα τα τουρκικά είναι και πιο σύγχρονα. Στα νησιά όμως εκτός από Μ-109 έχει και τα λιγότερο σύγχρονα Μ-110, μεγαλύτερου διαμετρήματος, χαμηλότερη ταχυβολίας, διότι αυτά έχει η Ελλάδα και δεν έχει επενδύσει σε μαζική αγορά σύγχρονων πυροβόλων. Πάλι καλά διότι σε κάποια μικρά νησιά έχει μόνο ρυμουλκούμενα.

Η ιστορία με τα Spike ανέδειξε σε εμένα τον κληρούχα ότι ο ΕΣ στα νησιά δεν έχει πολλά αντιαρματικά. Στην Ουκρανία είχαμε μία τεράστεια κατανάλωση Javelin (4ης γενεάς) διότι οι μονάδες εδαφικής άμυνας, ελληνικό αντίστοιχο είναι η Εθνοφυλακή, αυτά είχαν για να αντιμετωπίσουν τα ρωσικά τεθωρακισμένα. Τουλάχιστον στα νησιά έχουμε άρματα, έστω και όχι τα πιο σύγχρονα, ΤΟΜΠ και πυροβολικό. Δεν χρειάζεται να ξοδεύουμε μόνο τα αντιαρματικά κατά του εχθρού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε αρκετό και σύγχρονο υλικό. Το σκάνδαλο με τα BMP-1 δεν είναι παλαβωμάρες από τα Πουτινάκια ότι αφήνουμε τα νησιά αθωράκιστα αλλά ότι 30 χρόνια αργότερα ακόμα δεν τα έχουμε αντικαταστήσει με κάτι το καλύτερο. Φαίνεται ότι επίκειται μεγάλη συμφωνία με Γερμανούς είτε με Αμερικανούς για αγορά νέων ΤΟΜΑ. Αυτά όμως θα πάνε στην ηπειρωτική χώρα, στις δύο Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες στην κοιλάδα του Αξιού που είναι εκτός των άλλων στρατηγική εφεδρεία και στο Δ'ΣΣ. Spike είναι πολύ πιθανόν να πάνε στα νησιά πιστεύω (έμφαση, δεν έχω εσωτερική πληροφόριση) και θα συνοδευτούν από Μ-113, άντε Λεωνίδες. Ο ΕΣ θέλει να αποσύρει άρματα Μ-48 και Μ-60 από τα νησιά, αλλά το πιθανότερο είναι να αντικατασταθούν από Leopard 1 σε καμιά δεκαετία όταν αγοράσουμε το νέο άρμα 4ης γενεάς που είναι τώρα υπο ανάπτυξη και δεν ξέρουν ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Γερμανού ούτε οι Αμερικανοί εντελώς πως θα είναι. Έχει αρχίσει να εμφανίζεται στις εκθέσεις ως ιδέες, ούτε καν ως πρότυπο. Για τα νησιά θα αργήσει πολύ