Λίγο πριν πετάξω

 Πέρυσι πέταξα με παρέα και χρειάστηκε να βοηθήσω τον φίλο να κάνει τα έντυπα για να πετάξει, συγκεκριμένα PLF. Φέτος αντίθετα ο φίλος πρόκειται να είναι στο αεροδρόμιο νωρίτερα για να κάνει μάθημα απ΄ότι μπορώ να ειμαι εγώ ο εργαζόμενος και έτσι μου έκανε τσεκ ιν ήδη. Θέλεις βλέπεις να καθίσουμε μαζί παρότι με διαφορετικό εισιτήριο. Κατά τα άλλα η όλη παραμονή μου εδώ την νιώθω ως προ-διακοπές. Δεν είναι τόσο ότι δεν πάω στο γυμναστήριο, όσο ότι έχω αλλάξει παραστάσεις, αν και τρεις ημέρες στο Walnut Creek το βαρέθηκα κάτω. Ευτυχώς που πετάω αύριο. Δούλεψα κανονικά και σήμερα και θα δουλέψω αύριο ως το τέλος. Φοβάμαι λίγο μην τυχόν σπάσω τίποτα που δεν είναι δικό μου, ενώ το γεγονός ότι είμαστε στη νηστεία έχει δυσκολέψει κάπως την κατάσταση. Το κοντινό σούπερ μάρκετ δεν έχει έτοιμο νηστίσιμο φαϊ και ούτε τα εστιατόρεια δίπλα του και ναι μεν έχει στο κέντρο επιλογές, αλλά είναι δύσκολο να χορέσω στο μεσημεριανό διάλλειμα. Έτσι επέλεξα να μαγειρέψω αν και πράγματα απλά διότι στο χάος που είναι αυτό το σπίτι είμαι ικανός να χάσω ότι είναι μπροστά στα μάτια μου. Η σχετική ηρεμία συν η σχετική ψύχρα με ικανοποιεί, καλά περνάω. Θα δω αύριο το πως θα πάει το ταξίδι. Ελπίζω να μην μείνω στην πορεία

Τελευταία νύχτα στο Φρέσνο, 800η ανάρτηση

Με το που ξεκίνησα αυτή την ανάρτηση, βλέπω ότι είναι η 800η. Δεν περίμενα ποτέ να φτάσω ως εκεί. Επίσης περίμενα ότι η επόμενη ανάρτηση μου θα ήταν για την μηχανοκίνηση του στρατού, αλλά εν τέλει η εβδομάδα απεδείχθει πολύ γεμάτη για να προλάβω. Ίσως είναι η επόμενη

Την προηγούμενη Παρασκευή βγήκα στην εκδήλωση στο στάδιο, και γύρισα πτώμα. Δεν χόρεψα πολύ, τουλάχιστον σε σχέση με τις προηγούμενες φορές, αλλά είχα ακόμα την κούραση της Νέας Υόρκης. Σάββατο είχα δυσκολία να σηκωθώ από την καρέκλα μου. Κυριακή πήγε πολύ καλύτερα, έφτιαξα και τον κήπο, ετοιμάστηκα για την νηστεία των Αποστόλων που ξεκίνησε Δευτέρα. Παρότι την Κυριακή έφαγα πολλά διότι δεν θέλω να γυρίσω από Ελλάδα και να πετάξω όλα τα αρτύσιμα, ξεκίνησα πολύ καλά ως προς το βάρος. Βέβαια το θέμα είναι ότι η απώλεια νηστείας που διαρκεί δεκαήμερο είναι και σχετική, εμφανίστηκε ελαφρά γράμμωση που δεν είχα, αλλά δεδομένου ότι σε λεπτή φάση είμαι το πρωϊνο πριν το γεύμα και ότι στην έξοδο έχει φουσκώσει το στομάχι μου λόγω μεσημεριανού και δείπνου (πρόβλημα και με την έξοδο στην πλάζ ακόμα και αν είναι πρωϊ, θέλει καιρό για να ξεφουσκώσει στο στομάχι), ας μην νομίζει κανένας ότι μοιάζω με μοντέλο. Όταν αρρώστησα με κορονοϊό την Μεγάλη Σαρακοστή και μου έπεσε πολύ λίπος εκείνες τις τρεις ημέρες, το πολύ ήταν και σχετικό, δεν έχασα το σωσίβιο στα πλάγια. Ακόμα και αν ξανααρώσταινα, που δεν το θέλω, δεν βλέπω να το χάνω επί τόπου. Αν φάω Ελλάδα όπως στα προηγούμενα ταξίδια, μάλλον θα πάρω βάρος. Αλλά ας μην διαμαρτύρομαι για το βάρος, δεν έχω ξαναγίνει τόσο λεπτός από τότε που έφυγα από το Blacksburg, πριν από καμιά 300αριά αναρτήσεις.

Δευτέρα έμεινα σπίτι και το μάζεψα κάπως. Το μεσημέρι βγήκα και κούρεψα το γκαζόν, χώρια που προσπάθησα τουλάχιστον να φτιάξω την άρδευση. Τις επόμενες ημέρες έπιασε πάλι φοβερός καύσωνας και τον πέρασα στο γραφείο. Αυτή η ίδια η δουλειά πήγε καλά. Η ζέστη όμως συν τη νηστεία με εξάντλησε ιδίως καθότι δεν κοιμώμουν νωρίς. Μάλιστα την Τετάρτη είχε έναν φοβερό αέρα ο οποίος φάινονταν ότι θα οδηγούσε σε βροχή, και φαίνεται ότι έβρεξε αργά το βράδυ (αν βέβαια δεν άκουγα την άρδευση) αλλά είχε το κακό ότι έριξε πολλά φύλλα στο δημόσιο γκαζόν μου. Πέμπτη βράδυ αντί για γυμναστήριο κάθισα στις 8, μετά την δύση του ηλίου αλλά όσο είχε ακόμα φως, και τα μάζεψα. Σήμερα μετά την δουλειά ένιωσα τόσο κουρασμένος που έπεσα μετά το δείπνο και κοιμήθηκα δύο ώρες, κάτι που σπάνια κάνω μεσημεριανό ύπνο. Μάλιστα όταν σηκώθηκα είχα δυσκολία να σταθώ όρθιος. Πάντως άυριο με το καλό θα πάω στο σπίτι των γονιών όπου έχει πιο κρύο και κυρίως είναι πιο κοντά στο αεροδρόμιο από το οποίο πετάω. Αν ήταν σπίτι τους οι γονείς, θα είχα σίγουρα φύγει σήμερα. Από την στιγμή που μπορώ να εργαστώ από το σπίτι τους, φεύγω το πρωϊ καθότι θα είμαι πιο ξεκούραστος. Ελπίζω να πάνε καλά τα πράγματα με το ταξίδι Ελλάδα/

Ταξίδι με τους Υιούς του Περικλή στη Νέα Υόρκη

 Το ταξίδι αυτό ήξερα ότι θα με κούραζε αλλά είχα κάθε πρόθεση να το κάνω. Δεν ήταν τόσο μόνο να δω τον φίλο που σπουδάζει στο Κολούμπια, έχω βαρεθεί δύο χρόνια πανδημίας απλά να κάθομαι στο σπίτι. Παίρνω το όχημά μου και οδηγώ στο σπίτι των γονιών Τετάρτη βράδυ. Έφτασα αρκετά κουρασμένος και απλά ξάπλωσα. Το σπίτι το βρήκα σε καλή κατάσταση, το κακό όμως ήταν ότι δεν πήρα το τζήν μου και δεν ήθελα να φοράω μόνο το καλό παντελόνι. Έτσι πήρα ένα παντελόνι από εκεί. Την επομένη εργάστηκα καλά, έφαγα φαϊ που άφησαν οι γονείς ως επί το πλείστον στην κατάψυξη και έκανα βόλτα και το αμάξι τους για να ζήσει η μπαταρία τους. Είδα και το ταχυδρομείο τους, τίποτα το σημαντικό ακόμη αν και είχε έναν λογαριασμό. Το απόγευμα παίρνω το αμάξι, παρκάρω έξω από το σπίτι φίλου με τον οποίο θα πετάξουμε Ελλάδα, και μετά περπατήσαμε ως το BART. Ενδιάμεσα έφαγα το τελευταίο γεύμα πριν το ταξίδι. Πήρα BART ως το αεροδρόμιο όπου είχε φοβερή ουρά να περάσεις τους ελέγχους ασφαλείας, αλλά έφτασα κανονικά στην πύλη. Προσγειώνομαι το πρωϊ JFK, βγήκα από την λάθος πλευρά του airtrain αλλά έφτασα κανονικά στο World Trade Center. Τα παιδιά λίγο χάθηκαν στο Newark αλλά τα κατάφεραν. Όλη νύχτα άυπνοι (όχι πως εγώ τα κατάφερα πολύ καλύτερα, απλά έχω συνηθίσει) δεν είχαν πολύ διάθεση αλλά τους έδειξα τον Άγιο Νικόλαο των Δίδυμων Πύργων. Πέρνουμε το μετρό, φτάνουμε στο ξενοδοχείο δύο ώρες νωρίτερα αλλά μας αφήνουν να κάνουμε check in νωρις και την πέφτουν όλοι ξάπλα. Ενδιάμεσα είδα τον φίλο μου τον φοιτητή ο οποίος παρουσιάζει το διδακτορικό του κάπου Αύγουστο και έχει ήδη δεχτεί θέση στην Meta, μητρική του Facebook. Με δυσκολία τους σήκωσα όλους αλλά πήγαμε κανονικά στο Meet and Greet όπου δεν είχαμε κλειστό τραπέζι, ήταν για όλους. Ήδη από το ενδιάμεσο γνωρίσαμε τις άλλες όμάδες οι οποίοι ήταν από την Ανατολική Ακτή όλοι. Όλοι του Φρέσνο ήμαστα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο, κανένας δεν είχε κουράγιο για το after. 

Την επομένη έχουμε τους δύο αγώνες. Παρνουμε το μετρό για μία εκκλησία που έχει και charter school, εξού και το γήπεδο. Στο πρώτο αγώνα χάσαμε πολύ και μετά πήγαμε να φάμε δίπλα. Ενθουσιάστηκαν τα παιδιά από το φαϊ και μετά γύρισαν στο στάδιο, αν και εγώ καθότι δεν είχα παίξει έκανα βόλτα πριν γυρίσω. Τον δεύτερο αγώνα τον χάσαμε για ένα καλάθι και μάλιστα είχαμε παράπονα για την διαιτησία. Γυρίσαμε ξενοδοχείο, καθίσαμε, αλλάξαμε και μετά πήραμε το μετρό για Αστόρια. Το μαγαζί παίζει ελληνική μουσική (και ξένη) και γνωρίσαμε και κόσμο. Ένιωσα πραγματικά μία μοναξιά διότι δεν υπάρχει μέρος στο Φρέσνο όπου πας και ακούς Ελληνικά να μιλιούνται και πιάνεις κουβέντα και αντί να αγνοήσουν, ενθουσιωδώς σου μιλάνε. Ένας Υιός μας εν τέλει ήταν τυχερός με κοπέλα, έφυγε νωρίς ενώ εγω χόρευα και μετά ενώ επιστρέφαμε μας έπερναν τηλέφωνο οι της παρέας της κοπέλας να δούνε τι κάνει διότι την είχαν χάσει. Και εμείς δεν ξέραμε τις γίνονταν, ο Υιός δεν απαντούσε στο τηλέφωνο, αλλά τουλάχιστον όμως ο αδερφός του μπορούσε να δει που είναι το κινητό του, ήταν στο ξενοδοχείο. Φτάνουμε, όλα καλά με τους ερωτοχτυπημένους, και την πέφτω, και 30 λεπτά αργότερα με σηκώνουν να τους κλείσω AirBnB για τη επομένη. Τους είχα πει πριν φύγουμε, να σας κλείσω τώρα, αλλά μηδέν. Τους έκλεισα, την επομένη σηκώθηκα χωρίς πλήρη ύπνο και έκανα τον δρόμο μου για το Newark. Έφτασα Σαν Φρανσίσκο, μετά στο σπίτι των γονιών μου, εργάστηκα την επομένη και μετά στο Φρέσνο. Χτες το βράδυ βγήκα και δει στο Sun Kissed Summer Festival. Σήμερα όμως ούτε για περπάτημα δεν είχα την δύναμη. Καλά πέρασα, τώρα ακολουθεί το ταξίδι για Ελλάδα. Ενδιάμεσα όμως θέλω πάλι να γράψω για τον Ελληνικό Στρατό, να δούμε τι θα καταφέρω.

Κυριακή χωρίς εκκλησία, έκλεισε λόγω κορονοϊού

Το προηγούμενο τριήμερο δεν έκανα τίποτα, μόνο κάθισα σπίτι και ξεκουράστηκα. Την Τρίτη ήμουν βέβαιος ότι είχα ανακάμψει πλήρως. Την Παρασκευή λοιπόν βγήκα στο μαγαζί που συνηθίζω πλέον. Απεδείχθει ότι δεν έχω επανέλθει πλήρως. Οι DJ που είχε ήταν καλοί. Η πλάτη μου δεν πόνεσε, τουλάχιστον την Παρασκευή. Ωστόσο ένιωσα μία πολύ μεγάλη κόπωση ήδη πριν πάω, η οποία ξεπεράστηκε κατ'αρχήν όταν άρχισε να παίζει καλή μουσική, αλλά με ξαναχτύπησε μετά τα μεσάνυχτα. Στις 1.20 έφυγα παρότι μου άρεσε η μουσική διότι ένιωθα εξαντλημένος αλλά και διότι ήθελα να κοιμηθώ καλά το βράδυ εκείνο καθότι την επομένη είχα κούρεμα. Έπεσα κατευθείαν για ύπνο, και ξύπνησα νωρίς την επομένη. Επειδή όμως είμαι στο κρεββάτι μου και όχι σε δωμάτιο στο Λας Βέγκας ξανακοιμήθηκα και χόρτασα ύπνο. Ωστόσο όλη την ημέρα ήμουν φοβερά κουρασμένος. Την κατάσταση την έχω ξαναπεράσει και ξέρω και την θεραπεία, κολύμπι. Ωστόσο είχα μείνει και από καύσιμο και μετά τον ανεφοδιασμό απλά δεν είχα κανένα κουράγιο για οποιαδήποτε γυμναστική. Από την Πέμπτη μας είχαν ενημερώσει ότι λόγω των πολλών κρουσμάτων κορονοϊού στην κοινότητα δεν θα έχει λειτουργία. Έτσι σήμερα πάλι κοιμήθηκα καλά και μάλιστα πήγα πρωϊ στο γυμναστήριο και έκανα βάρη. Το Facebook εμφάνισε φωτογραφία από πριν 7 χρόνια στην παραλία στη Myrtle Beach. Σε σχέση με τότε δεν έχω αλλάξει πολύ στο σώμα, με εξαίρεση ότι εμφάνισα γραμμώσεις πάνω από την κοιλιά και στα πλάγια λίγο λέπτυνα. Τέτοιες συγκρίσεις και με αποθαρρύνουν αλλά και με ενθαρρύνουν: Έχω πρόοδο, ιδίως αν σκεφτείς ότι για σχεδόν δύο χρόνια μετά την φωτογραφία δεν πήγα γυμναστήριο και έπερνα βάτος, αλλά όχι όσο θα ήθελα. Φέτος το καλοκαίρι δεν θα είμαι σούπερ γραμμωμένος, αλλά θα είμαι καλύτερα από πέρυσι. 

Το άλλο μεγάλο που έχω μπροστά μου είναι η Νέα Υόρκη. Πέμπτη βράδυ πετάω από το Σαν Φρανσίσκο. Την προηγούμενη εβδομάδα βγήκε το ξενοδοχείο και έκλεισα τα δωμάτια. Τώρα η δυσκολία είναι το να γίνει το ίδιο το ταξίδι, να φτάσουμε όλοι εκεί, να παίξουμε κλπ. Ήλθα σε επαφή με φίλους μήπως και τους δω, ελπίζω να τα καταφέρω καθότι ακόμα και τον πιο πρόσφατο έχω να των δω τρία χρόνια. Θα μου άρεσε πάρα πολύ να μην έβγαιναν όλα στην πορεία, αλλά ξέρω ότι θα περάσω καλά, εξού και συνεχίζω να κάνω τέτοια.