Χριστούγεννα με τους γονείς

 Την προηγούμενη εβδομάδα τα απογεύματα τα πέρασα βλέποντας κυρίως βίντεο της NASA. Ναι είχα ουσιαστικά τελειώσει την ουρά, αλλά πάντα μπορείς να βρεις κάτι. Εξαίρεση η Τετάρτη όπου πήγα με τα πόδια πάλι Christmas Tree Lane, ευτυχώς χωρίς βροχή, από το άλλο πεζοδρόμιο. Πέμπτη βράδυ οδήγησα στο Walnut Creek με αρκετό αγχός αν θα δουλέψει ο υπολογιστής και ... δούλεψε. Παρασκευή εργάστηκα κανονικά από το σπίτι των γονιών μου. Οι γονείς μου πήγαν για τις ώρες στην εκκλησία ενώ δούλευψα και τους παρακάλεσε ο παππάς να έρθουμε την επομένη να ψάλουμε λόγω έλλειψης χωρωδίας. Έτσι παραμονή Χριστουγέννων πρωϊ πήγαμε στην εκκλησία και έψαλα. Το απόγευμα έπεισα τους γονείς και περπατήσαμε στο Walnut Creek παραμονή Χριστουγέννων για να κόψουμε κίνηση. Ήθελα να πάμε πριν την δύση του ηλίου, αλλά εν τέλει πήγαμε μετά. Εν συνεχεία είδα με την μητέρα ταινία. Ανήμερα Χριστούγεννα πάλι εκκλησία, το οποίο ήταν κουραστικό, και μετά το απόγευμα μαζί με τον φίλο μου που έκανε διδακτορικό στο Κολούμπια και εν τέλει βρήκε δουλειά πήγαμε σε σπίτι που μας είχαν προσκαλέσει για Χριστουγεννιάτικό γεύμα. Σήμερα ξύπνησα κουρασμένος αλλά πήγα εν τέλει και είδα το Avatar the way of the water. Ήταν καλύτερο από τη πρώτη ταινία. Αύριο δουλεύω και το σχέδιο είναι να δουλέψω από το σπίτι των γονιών μου Τρίτη-Τετάρτη και από Πέμπτη στο σπίτι μου, όπου εν τέλει θα έρθουν οι γονείς. Είναι ευχάριστο να περνάς τις γιορτές με την οικογένειά σου.

Τελείωσα με τα βίντεο

Όταν πηγαίνω διακοπές στην Ελλάδα υπάρχουν πάντα διάφορα βίντεο που δεν βλέπω όσο είμαι εκεί. Γυρνώντας πρώτα θα δω τηλεόραση και μετά σταδιακά όλα τα υπόλοιπα. Συνήθως έχω τελειώσει την ουρά προς τα γενέθλιά μου. Φέτος άργησα πολύ. Βασικός λόγος ήταν ότι κατ'αρχήν δεν είδα τα ιστορικά βίντεο του JPL και κατά δεύτερον ότι φέτος, καθότι τελείωσε η πανδημία, έλλειψα περισσότερο εκτός. Πέραν τούτων είχα και περισσότερες σειρές να δω στην τηλεόραση, εώς ότου και αυτές τελειώσανε. Μόλις τελείωσα τα βίντεο από τα συνήθη κανάλια μου. Έχουν μείνει δύο ιστορικά βίντεο του JPL που βγήκαν εκ των υστέρων και φαίνεται θα ξεκινήσει και τρίτο, αλλά αυτά δεν είναι κόπος. Αν μη τι άλλο μπορώ να τα δω και στο σπίτι των γονιών μου, χώρια που έχω και μερικές ημέρες εώς ότου φτάσω εκεί. Είδα και τις συνεντεύξεις τύπου της AGU αν και μπορεί να προσθέσουν αργότερα και καμία παρουσίαση. Το δεδομένο είναι ότι ουσιαστικά τελείωσα. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε αυτό να με ανησυχήσει μια και η τηλεόραση αυτή την εποχή δεν δείχνει τίποτα νέο, αλλά σε αυτή την φάση όχι και τόσο διότι θα φύγω σύντομα για τους γονείς. Η κατάσταση κατά τα άλλα είναι μία από τα ίδια. Την Παρασκευή ήταν η τελευταία ημέρα συναδέλφου (που σημαίνει πιο πολύ δουλειά για τους υπολοίπους) και βγήκαμε όλοι οι ειδικοί GIS για ποτό σε brewery κοντά στο Fresno State. Εγώ φόρεσα τα καλά μου, προς έκπληξη των υπολοίπων, αλλά το τραπέζι μας ήταν έξω στο κρύο και δεν βλέπαμε μέσα τον κόσμο. Πάντως από τα σπάνια που κοίταξα μέσα ήταν τέτοια η διαρρύθμιση χώρου που να γνωρίσεις κανένα εκτός της παρέας σου ήταν δύσκολο. Το ζήτημα που με στοιχειώνει εδώ και 6 χρόνια δεν ελύθη την Παρασκευή: που στο καλό κυκλοφορούν διαθέσιμες κοπέλες κατά τρόπου που μπορεί και να τις γνωρίσεις. Κοπέλες είχε το μαγαζί, δυνατότητα να γνωρίσεις κανέναν εκτός της παρέας σου ελάχιστη. Πέραν αυτών η νηστεία επιτέλους φτάνει προς το τέλος αλλά δυστυχώς τρεκλίζω στην προσπάθεια. Είχαμε και το Χριστουγεννιάτικο γεύμα της ΑΧΕΠΑ (καλό το ψάρι αλλά δυστυχώς με πουρέ) και τα γλυκά που οι εργολάβοι μας στέλνουν στο γραφείο, τα οποία έχουν τυρί και αυγό αλλά τρώω. Η ζυγαριά το Σάββατο με είχε στα 221, το οποίο ήταν περίπου όσο την προηγούμενη εβδομάδα και παραδόξως πιο λογικό από το να χάσω 4 λίβρες σε μία εβδομάδα. Απλά ανεβοκατεβαίνει και χαίρομαι ότι με θερινά ρούχα θα ήμουν κάτω από 220. Επίσης την βλέπω την διαφορά στην κοιλιά, όχι όμως όση διαφορά θα ήθελα να έχω. 6 ημέρες όμως ως τα Χριστούγεννα, θα τα καταφέρω.

Με μουσαφίρη

 Μετά από 5 ταξίδια σε 6 Σαββατοκύριακα, ήρθε καιρός να κάτσω σπίτι. Όντας στο σπίτι πήγα και στο γυμναστήριο και στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας έβλεπα τον εαυτό μου σαν να βρίσκομαι στο λεπτότερο που έχω υπάρξει ποτέ μου, παρότι μάλλον διαφωνούσε η ζυγαριά. Δέκα ημέρες αργότερα έχασα αρκετό λίπος ενδιάμεσα γυμναζόμενος, μαζεύτηκα αρκετά και έβγαλα συμπέρασμα ότι καλύτερα να υπολογίζω πιο αντικειμενικά μέσα όπως η ζυγαριά. Όπως μαζεύτηκα πραγματικά σε πολλές περιπτώσεις φαίνονταν σαν να μην γίνεται τίποτα εώς ότου εμφανίστηκε επιπλέον γράμμωση που δεν είχα ποτέ πριν. Η νηστεία είναι άλλες δέκα ημέρες, γυμναστήριο λιγότερο διότι θα πάω στο σπίτι των γονιών μου, τουλάχιστον ας προχωρήσω όπως είμαι. 

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε είχα επισκέπτη, τον φίλο που τελείωσε διδακτορικό στο Κολούμπια. Δυστυχώς η εταιρεία που τον πήρε τον απέλυσε επί τόπου, αλλά έχει πλέον χρόνο να με επισκευθεί. Ωστόσο ένας άνθρωπος με διδακτορικό πληροφορικής από το Κολούμπια δεν μένει για πολυ άνεργος ακόμα και αν είναι με OPT, δηλαδή χωρίς δικαίωμα να εργαστεί μόνιμα. Πίστευε ότι ήταν στην φάση όπου θα του έκαναν πρόταση για δουλειά και μετά του ζήτησαν και συνάντηση με άλλο τμήμα της εταιρείας. Τέλος πάντων μου έρχεται την Παρασκευή το απόγευμα με το τραίνο και τον πήρα, έβαλε την μικρή βαλίτσα στο πορτ μπαγκάζ μου και έκανε βόλτες για καμία ώρα. Τον πήγα 5 η ώρα σπίτι όπου έπεσα. Μετά τον έβγαλα βόλτα στα μαγαζιά όπου κάνω ψώνια και ύστερα τηλεόραση. Θα τον έβγαζα αν ήθελε αυτός βόλτα για ποτό αλλά μου κοιμήθηκε πριν καν τελειώσει το Gold Rush. Ήταν πολύ ευχαριστημένος που κοιμήθηκε σε κανονικό κρεββάτι και όχι αερόστρωμα όπως τις τελευταίες εβδομάδες. Σάββατο πρωί φυσικά σηκώθηκε πριν από εμένα και τον πήγα στο Manchester Center ενώ ήμουν στο γυμναστήριο. Το γυμναστήριο με έβγαλε στις 220 λίβρες το οποίο είναι 10 λίβρες λιγότερο από το βάρος που με τρώμαξε και περίπου όπου ήμουν πέρυσι τέτοια εποχή. Το Σάββατο αυτό μάλλον θα έχω το ελάχιστο της χρονιά και πιθανόν πάλι λιγότερο από πριν την πανδημία. Το σχέδιό μου για τη επίσκεψή του ήταν να τον πάω στα εθνικά πάρκα αλλά έβρεχε όσο ήταν εδώ και επάνω προβλέπονταν χιόνια. Δεν θέλω να οδηγώ σε χιονοθύελλα. Τον πήγα στο Κινέζικο στο Tower που είχαμε πάρει τότε φαϊ με την μάνα και ήθελα να ξαναπάω, μετά πήγα ψώνια μαζί του και στις 6 ανεβήκαμε στο Christmas Tree Lane με τα πόδια. Δεν είχα ξαναπάει ποτέ και ήταν πολύ ωραίο. Ανεβαίνοντας είχε ψιχάλα, στην επιστροφή όμως από κανονικό δρόμο έριχνε πολύ βροχή και οι δύο γίναμε μούσκεμα. Εγώ είχα να αλλάξω ρούχα, αυτός όμως δεν είχε φέρει πολλά. Μετά, όπως και το υπόλοιπο διάστημα πριν έρθει, είδα διαλέξεις στο youtube. Μάλιστα σήμερα έχω τελειώσει την ουρά από τα συνηθισμένα και μου έχει μείνει μόνο το AGU που γίνεται τώρα στο Σαν Φρανσίσκο. Κυριακή πρωϊτ τον πήγα στην εκκλησία και μετά το απόγευμα τον ανέβασα σε ένα κοντινό καζίνο όπου φάγαμε και κάναμε βόλτα. Την Δευτέρα έφυγε, ίσως να τον έδιωξα αλλά σίγουρα δεν μπορούσε να κάνει συνεντεύξεις με υπολογιστή διότι δεν τον είχε φέρει και τον χρειαζόμουν εγώ. Καλά πέρασα μαζί του και προς μεγάλη έκπληξή μου κοιμήθηκα πάρα πολύ ενώ ήταν εδώ. Παρασκευή επίσης έμαθα ότι συνάδελφος φεύγει, αύριο η τελευταία του ημέρα που σημαίνει ότι μέρος της δουλειάς του θα περάσει εμένα. Πέραν αυτών, σπίτι, γυμναστήριο, σπίτι. Πλησιάζουμε στο τέλος.

Κάθομαι στο σπίτι

 Τα 5 από τα τελευταία 6 Σαββατοκύριακα τα πέρασα εκτός του Φρέσνο. Ήρθε ο καιρός να καθίσω λίγο, ιδίως καθότι έχουμε νηστεία. Οι γονείς μου έφυγαν ταχύτατα και έμεινα μόνος. Τώρα θα καθόμουν σπίτι και σχετικά παραπάνω αλλά το μαγαζί που πηγαίνω να χορέψω, το Mint, έκλεισε και πήγα για την τελευταία βραδυά. Η αλήθεια είναι ότι θα ήμουν σε κατατονική φάση, όπως ήμουν σχετικά εκείνο το βράδυ, επειδή δεν θα έχω κάπου να χορέψω σε τακτική βάση, αλλά την επομένη το πρωϊ ανακάλυψα με βάση το Instagram ότι στον ίδιο χώρο θα ανοίξει μελλοντικά μαγαζί το οποίο θα παίζει το ίδιο είδος μουσικής. Η άλλη μεγάλη χρονική απασχόλησή μου είναι το γυμναστήριο. Το Σάββατο απόγευμα η ζυγαριά με έδειχνε 4 λίβρες λεπτότερο από το βάρος που με είχε απογοητεύσει και για να πω την αλήθεια σιγά σιγά μέσα στη νηστεία έχω χάσει αυτό που αναφέρω αρκετά ως βάρος αφρός: αυτά που κερδίζω ανάμεσα σε νηστεία και θέλει ένα φεγγάρι για να χάσω. Βλέπω ήδη λίγο να μαζεύομαι συν τη ζώνη μου πρέπει να την σφίγγω παραπάνω. Έχουμε τρεις εβδομάδες νηστεία ακόμα, δεν ξέρω τι θα χάσω σε αυτό το διάστημα. Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να κατάφερνα ταχεία ορατή απώλεια βάρους όπως βγαίνοντας από το EDC. Μετά την έξοδο την Παρασκευή, όπου λόγω νηστείας είχα κουραστεί μετά από μισή ώρα χορό και άρχισε να με πονάει η πλάτη λίγο αργότερα (αλλά συνέχισα ως το τέλος) είδα όντως απώλεια βάρους την Κυριακή. Το υπόλοιπο διάστημα όμως απλά θα βλέπω σιγά σίγα την απώλεια. Το άλλο που άρχισα να κάνω είναι να βλέπω όλα τα βίντεο διαλέξεων που ιδίως όντας σε διακοπές τα χρωστάω από το καλοκαίρι σε έναν βαθμό. Τις τελευταίες τρεις ημέρες είδα 9 διαλέξεις προς μεγάλη μου έκπληξη που βρήκα τον χρόνο και το κουράγιο και τελείωσα την μία πηγή οπότε λέω να βάλω στην ουρά του Youtube και όλα τα υπόλοιπα. Δυστυχώς η ουρά απεδείχθει 15 διαλέξεις, συν άλλες δύο από το JPL που δεν έβαλα ακόμη και πιθανόν θα δω στο σπίτι των γονιών μου συν πιθανότατα μία διάλεξη Hubble η οποία αν δεν έχει γίνει ακόμα θα είναι την άλλη εβδομάδα. Αυτές ειναι μία φορά τον μήνα. Το κακό είναι ότι την άλλη εβδομάδα είναι και η AGU και λογικά θα με ενδιαφέρουν τουλάχιστον καμία δεκαριά διαλέξεις από εκεί. Όσο προχωράω τόσο βλέπω πόσο έχω ακόμη και μετά δεν αναρωτιέμαι γιατί δεν βλέπω σειρές on demand. Απλά δεν προλαβαίνω όλα. Καλά πάω όμως, μέχρι τέλους πιστεύω όλα θα πάνε καλά.

Στο Λας Βέγκας για την εορτή των ευχαριστιών με τους γονείς

 Όταν με επισκεύθηκαν οι γονείς πριν το πάρτυ που μιλήσαμε για τις πιθανές διακοπές αποφασίσαμε να περάσουμε την εορτή των Ευχαριστιών μόνοι μας στο Λας Βέγκας διότι δεν ήθελαν οι γονείς να ξαναυποχρεωθούν στους φίλους τους, όχι πως δεν τους προσκάλεσαν με χαρά. Όταν πήγα στο σπίτι τους που δεν δούλευε το ίντερνετ στον υπολογιστή μου κλείσαμε και το ίδιο το γεύμα των Ευχαριστιών. Έτσι όταν ήρθαν την προηγούμενη εβδομάδα το μόνο που είχε μείνει ήταν να γίνει το ταξίδι. Δευτέρα βράδυ πήγα με την μητέρα σούπερ μάρκετ και κάναμε λίγα ψώνια παρότι σε εκείνη την φάση δεν έβλεπε την αξία τους. Τρίτη φορτώσαμε το αμάξι και στις 5 ξεκινήσαμε. Ο πατέρας είχε τηλεδιάσκεψη την οποία έκανε από το αυτοκίνητό συν έπρεπε να βάλουμε καύσιμα. Ξεκίνησε να οδηγεί πρώτος ο πατέρας εώς το Earlimart όπου κάναμε αλλαγή. Μετά ο πατέρας ήταν στο πίσω κάθισμα στο τηλέφωνο και εγώ οδηγούσα με την μητέρα συνοδηγό. Όταν τελείωσε η κλήση ήμασταν περίπου στο Bakersfield και έτσι τους πήγα ως το βενζινάδικο όπου γεμίσαμε και αλλάξαμε οδηγό. Τους οδήγησα μετά για καφέ και ναι μεν έβλεπα τον λάθος δρόμος ως τον 58 αλλά λύθηκε γρήγορα, τρία μόνο μεγάλα τετράγωνα. Ευτυχώς δεν είχε αυτή την φορά ατύχημα στο Tehachapi Pass και έτσι πήγαμε καλά ως το Barstow με στάση στο Boron. Οι γονείς ήθελα να φάνε κανονικά, όχι αυτά που είχαμε κουβαλήσει και έτσι στο Barstow κάναμε γύρο όλης της κεντρικής οδού της πόλης (όχι ιδιαίτερα δύσκολο) και εν τέλει λίγο πριν τον Ι-15 βρήκαμε, όπως είχα δει από το Φρέσνο, Denny's και φάγαμε, ψάρι εγώ και η μητέρα και πρωινό ο πατέρας. Εκεί ξαναπήρα το τιμόνι και οδήγησα ως το Stratosphere όπου φτάσαμε λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Πήρε καμία ώρα για να πάρουμε δωμάτιο και πέσαμε κατευθείαν.

Την επομένη ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς και έβαλα σε εφαρμογή την δοκιμή του νέου σταθεορύ υπολογιστή μου με την οθόνη της τηλεόρασης του δωματίου ως οθόνη υπολογιστή. Το κόλπο δούλεψε και μάλιστα άρεσε στον πατέρα ο οποίος ίσως πάρει υπολογιστή σαν τον δικό μου. Μετά πήγαμε για να δούμε αν διορθώνεται η οθόνη του κινητού μου που την είχα σπάσει Κυριακή βράδυ και όντως γίνοταν και πολύ πιο φτηνό από το Φρέσνο και αυθημερόν. Μετά τους γύρισα στο Primm διότι ήθελα να πάρω παππούτσια και μας ήρθε θλίψη σε όλους διότι τα περισσότερα μαγαζιά του εμπορικού κέντρου είναι κλειστά, σε σημείο που μόνο 3 ή 4 ήταν ανοιχτά. Γυρίσαμε προς το Λας Βέγκας και φάγαμε στο μπουφέ του Southpoint και μάλιστα υπερβολικά. Μετά στο δωμάτιο και ξαπλώσαμε. Η μητέρα δεν είχε πάρει κυπελάκι για τον καφέ του πατέρα και έτσι βγήκαμε βόλτα και να δούμε τα εκεί καζίνο και να ψάξουμε να αγοράσουμε, σε μία πόλη γεμάτη σουβενίρ. Μετά κάπου δύο ώρες βρήκαμε και ύστερα κοιμηθήκαμε. Ανήμερα ημέρα των Ευχαριστιών, όπου όλα κλειστά όπως επιβεβαίωσα, το πρωϊ περπατήσαμε με την μητέρα στα καζίνο και είδαμε το Circus Circus όπου η μητέρα είπε ότι σωστά δεν το επέλεξα αλλά και το Resorts World το οποίο ήταν ελαφρά φτηνότερο το ένα από τα 4 ξενοδοχεία και ίσως να ήταν όντως καλύτερα, αλλά φοβήθηκα διότι είναι πολύ καινούργιο. Το απόγευμα πήγαμε στο εστιατόρειο που είχαμε κλείσει και το οποίο μας είχε πάρει τηλέφωνο δύο ημέρες νωρίτερα ενώ οδηγούσαμε. Καθότι είχαμε φτάσει πολύ νωρίτερα πήγαμε σε ένα καζίνο της σειράς απέναντί του, κάτι που με βοήθησε χτες όταν έκλεινα ξενοδοχείο για το EDC διότι είδα μία εναλλακτική. Φάγαμε πολύ καλά και μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Κατεβήκαμε με την μητέρα κάτω στον εμπορικό χώρο του ξενοδοχείου με την μητέρα και είδαμε τα περισσότερα μαγαζιά ξενοίκιαστα. Είχα κλείσει για έξοδο στο Hakassan με τον DJ Rob Guson εκείνο το βράδυ. Πήγα ως την στάση του λεωφορείου με τον πατέρα του οποίου του έδωσα και το μπουφάν μπαίνοντας μετά μία ώρα αναμονής στο λεωφορείο. Κατέβηκα εν τέλει μία στάση νωρίτερα αλλά μπήκα στο καζίνο MGM Grand κανονικά και μετά στο κλαμπ. Το Λας Βέγκας δεν έχει επιστρέψει: ο τρίτος όροφος με την δεύτερη πίστα ήταν κλειστός όπως και οι εξώστες του πέμπτου και του έκτου. Τα τραπέζια εν τέλει γέμισαν, έστω και σχετικά, ως επί το πλείστον (αλλά όχι μόνο) με Κινέζους συνοδευόμενος από κοπέλες που έμοιαζαν με μοντέλα. Πριν 4 χρόνια όταν έφερναν μπουκάλι είχε μπροστά δύο τυμπανιστές άνδρες και 10 bottle girls από πίσω. Αυτή την φορά μόνο 3 κοπέλες. Τώρα μπορεί να πει κανείς ότι η Ημερά των Ευχαριστών δεν είναι κανονική ημέρα και οι Αμερικανοί δεν βγαίνουν όσο το τυχαίο Σαββατοκύριακο που είχα πάει, αλλά και πάλι το ότι δεν έχει γυρίσει η πόλη στον προ κορονοϊού ρυθμού είναι πιο φυσιολογικό συμπέρασμα. Κάπου στις τρεις όταν ξανάλλαξε ο DJ έφυγα και περίμενα μόνο 3 λεπτά στο κρύο χωρίς μπουφάν ως το λεωφορείο. Έπεσα και κοιμήθηκα

Την επομένη, Μαύρη Παρασκευή, πήγαμε στο εκπτωτικό χωριό που είναι κοντά μας και γίνοταν ο κανονικός πανζουρλισμός αυτής της ημέρας. Πάντως αγοράσαμε τα παπούτσια με επιπλέον 50% έκπτωση και μετά πήγαμε στο Χεντερσον, το οποίο το ήξερα από το CSI μόνο, για να δουν οι γονείς τις γειτονιές πιθανών διαμερισμάτων να μετακομίσουν. Σταματήσαμε και φάγαμε σε κατάστημα το οποίο έλεγε Beers - Bets και απεδείχθει κλασικό μπαρ, απλά λόγω Νεβάδας μπορούσες και να στοιχηματίσεις. Γυρίσαμε στο σπίτι και εγώ, χωρίς να συνειδητοποιήσω ότι είχε Gold Rush βγήκα βόλτα και το έχασα. Γυρνώντας όμως ανεβήκαμε στον πύργο, και δυστυχώς και δωρεάν Skylounge 107 καταργήθηκε, και ήπιαμε ένα ποτό με τους γονείς στο 108 χαζεύοντας την θέα. Πραγματικά το Λας Βεγκας δεν έχει επανέλθει, καμία σχέση με το πλήθη που είχα δει τις τελευταίες δύο φορές που είχα πάει. Σάββατο πρωϊ πήγαμε στο βόρειο Λας Βεγκας για σπίτια και μετά στην Ελληνική εκκλησία. Εν συνεχεία ήθελα και πήγαμε στο νότιο strip για βόλτα στα εκεί καζίνο τα οποία ήταν πιο γεμάτα από επάνω, αλλά ίσως έφταιγε ότι είχε και αγώνα σε εκείνη την φάση. Για το απόγευμα οι γονείς είχαν κουραστεί, αλλά εγω βγήκα βόλτα στο Wyngate λίγη ώρα ακόμη. Κυριακή πρωϊ εγώ ξύπνησα νωρίς και ήταν περίπτωση του το αγώγι ξυπνάει το αγωγιάτη, διότι εν τέλει κατέβάσα και τους γονείς και φύγαμε νωρίς. Ωστόσο ήδη έλεγε 2 ώρες ως το Primm και πήραμε τον παρακαμπτήριο δρόμο που απεδείχθει χωματόδρομος. Πρώτη φορά Αμερική κάναμε κάπου 20 χιλιόμετρα χωματόδρομο και ευτυχώς δεν είχε βρέξει. Φτάσαμε καλά στο Primm όπου φάγαμε πολύ ωραίο πρωϊνό. Η τρίτη λωρίδα από το Primm ως τον αγροτικό σταθμό έχει όντως προστεθεί αλλά είναι λωρίδα έκτακτης ανάγκης που δεν ήταν ανοιχτή. Πάλι πάει από 3 σε 2 λωρίδες με αποτέλεσμα την κίνηση, αλλά το βαρύ το είχαμε παρακάμψει. Σε κάποια σημεία σταματήσαμε λόγω κίνησης μετά αλλά όχι πολύ σοβαρό. Ο πατέρας οδήγησε ως το Barstow όπου ψάχναμε καφέ και βρήκαμε, και ύστερα πήρα το τιμόνι. Κάπου μετά το Delano σταμάτησα και αφήσα το αμάξι στον πατέρα και γυρίσαμε νωρίς. 

Δευτέρα πήγα στο γραφείο και γυρνώντας σπίτι ήρθε μία πολύ καταθλιπτική είδηση: το Mint κλείνει στο τέλος της εβδομάδας. Τώρα πού θα πηγαίνω να χορέψω ηλεκτρονική μουσική στο Φρέσνο; Λυπήθηκα πολύ. Πάντως καθότι Cyber Monday έψαξα και έκλεισα δωμάτιο για το EDC στο Treasure Island. Από την Παρασκευή έβλεπα email με ειδικές προσφορές, αλλά όλες ήταν ακριβές ιδίως σε σχέση με φέτος. Στις ιστοσελίδες έρευνας, αντί απευθείας στα καζίνο, βρήκα την προσφορά μου και έκλεισα. Μετά σήμερα μου ήρθε email για ειδικό EDC hotel στο Resorts World από $1359 την νύχτα αν έχεις δεύτερο χωρίς να περιλαμβάνει resort fee. Το Treasure Island μου βγήκε πολύ φτηνότερο, πιθανόν φτηνότερο από φέτος στο Golden Nugget στο κέντρο. Δυστυχώς τα λεωφορεία έχουν εξαντληθεί.

Βοηθώντας τους γονείς

 Το τέταρτο και τελευταίο μέχρι στιγμής ταξίδι μου ήταν στο σπίτι των γονιών μου για να δω δύο υφυπουργούς και για να βοηθήσω τους γονείς με την γιορτή τους. Δυστυχώς αναγκάστηκα και να πάρω μία ημέρα άδεια διότι ο υπολογιστής αρνήθηκε να συνδεθεί με το ίντερνετ και δεν μπορούσα να δουλέψω. Τρίτη βράδυ μετά την δουλειά παίρνω το αυτοκίνητο μου και οδηγώ ως το σπίτι των γονιών μου όπου φτάνω αρκετά αργά. Κουβαλάω τα πράγματα, ανοίγω τον υπολογιστή το βράδυ και δεν συνδέεται. Το βράδυ δεν ανησύχησα διότι λέω μετά από καμιά δύο ρυθμίσεις θα το φτιάξω. Δυστυχώς την επομένη το πρωϊ δεν συνέβει. Προσπαθήσαμε στο σπίτι των γονιών, το hotspot του πατέρα μου, το δίκτυο κάτω στο κοινωνικό κέντρο, στη βιβλιοθήκη, μέχρι και στην εκκλησία στο Oakland και τίποτα. Τσαντίστηκα συν στεναχωρήθηκα, το ίδιο και οι γονείς. Πάντως από την εκκλησία μετά πήραμε το αμάξι και πήγαμε στο University of San Francisco, ένα μικρό καθολικό ίδρυμα το οποίο έβγαλε ο υφυπουργός Φραγγογιάννης και όπου μίλησε μαζί με τον υφυπουργό Δήμα γιατί η Ελλάδα είναι το καλύτερο μέρος για επενδύσεις και το πως έχει ξεπεράσει την κρίση. Φάγαμε μετά στην δεξίωση και ύστερα γυρίσαμε στο σπίτι. Εγώ αναγκαστηκά πήρα άδεια την επομένη καθότι ήταν αδύνατον να εργαστώ. Το ζήτημα είναι ότι ναι μεν κερδίζω παραπάνω ημέρες άδεια, αλλά με το να τις ξοδεύω δεν τις έχω για την Ελλάδα. Ήδη έχω προϋπολογίσει 5 ημέρες για την ΑΧΕΠΑ, δύο για το EDC και δεδομένω πόσες έχω και τι μπορεί να προκύψει, πιθανόν να μην μπορέσω να πάω Ελλάδα το καλοκαίρι και να ξαναπάω ημέρα Ευχαριστιών όπως πριν 6 χρόνια. Είχα σκέψη φέτος αν είναι να πάω στη Ζάκυνθο με τον φίλο που είναι από τη Ζάκυνθο και χωρίς τους γονείς μου μπας και γνωρίσω καμία τουρίστρια. Φυσικά αν είναι να πάω κατά την περίοδο της εορτής των Ευχαριστιών, δεν θα είναι εκεί οι τουρίστριες, οπότε τι να πάω.

Πέμπτη πάντως κοιμήθηκα καλά χωρίς το ξυπνητήρι, έκανα θυμάμαι μερικά πράγματα πρωϊ και σε μεσημεριανή φάση επιτέλους πήγα και είδα τον Black Adam. Ενώ ήμουν στο σινεμά πριν από την ταινία βοήθησα και συνάδελφο που έκανε την δουλειά μου όσο έλειπα μέσω Teams. Το απόγευμα προσπαθήσαμε να δούμε ταινία με την μητέρα και το σύστημα απέτυχε. Παρασκευή πάλι κοιμήθηκα καλά και μετά από ορισμένες δουλειές που έκανα το πρωϊ οι οποίες πήραν θυμάμαι και πολύ ώρα, είδα το απόγευμα φίλο μου. Πάντως το βράδυ μπόρεσα και είδα Gold Rush όλο. Το Σάββατο το πέρασα στην άλλη πλευρα του κόλπου διότι είδα τον φίλο που είχα δει τελευταία φορά στη Νέα Υόρκη. Πήρε το διδακτορικό του, πήγε να ξεκινήσει την δουλειά και ο εργοδότης του τον απέλυσε επί τόπου. Είναι μία πολύ μεγάλη δημόσια εταιρεία που όλοι χρησιμοποιούμε η οποία ακολουθώντας την μόδα απέλυσε το 11% των εργαζομένων της, έστω και υψηλών προσόντων. Φυσικά δεν είναι και σε τόσο καλή κατάσταση ο φίλος. ιδίως ψυχολογικά, συν ότι έχει OPT οπότε κανονική άδεια εργασία για Αμερική δεν έχει. Του είπα ορισμένες από τις περιπέτειες στην ανεργία μου. Μετά πήγαμε με τους γονείς στην Αγία Τριάδα του Σαν Φρανσίσκο, όπου είχα να πάω κυριολεκτικά 30 χρόνια όπου είχαν εκδήλωση με γεύμα και ζωντανή μουσική για την Μικρασιατική καταστροφή. Περάσαμε καλά. Βασικός λόγος που είδα τον φίλο ο οποίος είναι στα νότια του Σαν Φρανσίσκο ήταν ακριβώς η εκδήλωση αυτή που με είχε σε εκείνη την πλευρά του κόλπου. Κυριακή πρωϊ πήγαμε στην εκκλησία και μετά από αρκετές περιπέτεις κάναμε την εκδήλωση των γονιών για την Ημέρα των Βετεράνων, 28η Οκτωβρίου αλλά και Μικρασιατική Καταστροφή μαζί. Όπως έλεγαν οι γονείς, χωρίς εμένα δεν μπορούσαν να την κάνουν. Μετά γυρίσαμε σπίτι, ξάπλωσα λίγο και ύστερα οδήγησα στο σπίτι. Ήμουν βέβαιος ότι έχασα βάρος, αλλά σήμερα πήγα στο γυμναστήριο, ζυγίστηκα και άλλα έλεγε. Το βασικό που κανόνισα όσο ήμουν στο σπίτι των γονιών μου ήταν την επιδόρθωση που μου είχε χαλάσει η σόμπα, τα κάλυψε κυρίως η ασφαλιστική. Αυτή την εβδομάδα εργάστηκα αποκλειστικά στο γραφείο διότι μου έκαναν reimaging τον υπολογιστή μπας και διορθωθει. Ελπίζω να καταφέρω να εργαστώ από το σπίτι των γονιών και να μην περάσω τις εορτές μόνος μου.

Πάλι στο ράντσο του Αγίου Νικολάου

Την άνοιξη είχα πρόθεση να πάω στο ράντσο, αλλά με έπιασε ο κορονοϊός. Αυτή την φορά ευτυχώς δεν ήμουν άρρωστος και έτσι επιτέλους κατάφερα και ανέβηκα. Είχα ετοιμάσει τα πράγματά μου και μετά από την δουλειά κατευθείαν ξεκίνησα. Έφτασα σε λίγο παραπάνω από μία ώρα, ένιωθα κουρασμένος σε σημείο που όντως ξάπλωσα αλλά ταχύτατα σηκώθηκα και πριν από το δείπνο περισσότερο χάζεψα για να περάσει η ώρα μου. Έφαγα, ο κόσμος είχε σταδιακά αρχίσει να πυκνώνει και σε σχέση με την τελευταία συμμετοχή πριν από 3 χρόνια, δεν ήξερα παρά λίγους. Τα 3/4 ήταν νέοι, συν επίσης για κάποιο λόγο είχε 13 κορίτσια και 40 αγόρια. Ένας από τους νέους όμως ήταν φίλος που ήξερα από το Virginia Tech, προπτυχιακός ελληνοαμερικάνος. Πλέον μένει σχετικά κοντά στο ράντσο και δουλεύει ως τραπεζίτης κτηματαγοράς (εγκρίνει δάνεια;) Τέλος πάντων είχαμε την πρώτη ομιλία και μετά εσπερινό και έβγαλα τον υπολογιστή μου μετά. Δυστυχώς δεν ενδιαφέρθηκε κανένας σε εκείνη την φάση για τον Άθωνα και μέχρι τέλους μόνο δύο άτομα ενδιαφέρθηκαν για τις φωτογραφίες μου. Έπεσα και κοιμήθηκα και σηκώθηκα νωρίς. Πάντως σε σχέση με το πως με πήγαίνε η εβδομάδα κοιμήθηκα καλύτερα.

Την επομένη το πρωϊ είχαμε όρθρο και μετά πρωϊνο. Εν συνεχεία είχαμε τις πρωϊνές συνεδρίες και ύστερα μεσημεριανό. Ο συνάδελφος, ο οποίος στο Tech ήταν καλύτερος στη θεωρία παρά την πράξη, άφαντος. Τουλάχιστον όμως γνώρισα νέο κόσμο, ιδίως νέες κοπέλες. Είναι και μία ενδιάφερουσα Σύρια αν και όχι πολύ ευπαρουσίαστη, πολιτικός μηχανικός, υπάλληλος του Δήμου Λος Άντζελες με μεταπτυχιακό από το USC η οποία όταν την ρώτησα τη κάνει για διασκέδαση, είχε αμηχανία και απάντησε εν τέλει ότι δεν πάει στα μαγαζιά για ψώνια. Υπάρχει και πρακτικό ζήτημα στην περίπτωση αυτή: δεν έχω λόγο να πάω στο Λος Άντζελες, εν αντιθέσει με το Σαν Φρανσίσκο όπου είναι στα προάστειά του οι γονείς μου. Το απόγευμα είχαμε εσπερινό στο μοναστήρι και μετά είχαμε δείπνο και παρέα γύρω από την φωτιά δίπλα από την λίμνη. Κυριακή πρωϊ ξυπνάω και βλέπω ότι το λάστιχο του συνοδηγού μου είχε σκάσει. Πήγα εκκλησιά, ανήσυχος φυσικά και μετά κατεβαίνω, φορτώνω τα πράγματα και σηκώνω το αμάξι για να βγάλω την ρόδα. Εκεί λοιπόν με μαζεύει πατέρας του φίλου μου από το Virginia Tech και με κατεβάζει, μαζί με τα άλλα δύο παιδιά του, στο κοντινότερο μαγαζί με ανταλλακτικά αυτοκινήτου το οποίο είναι 6 μίλια από το ράντσο. Εκεί αγοράζω νέο λάστιχο και ο φίλος σηκώθηκε από το κρεββάτι και με γύρισε στο ράντσο όπου άλλαξα το λάστιχο. Παρότι έφυγα πρώτος από την εκκλησία έφυγα μάλλον τελευταίος από το ράντσο. Πέρασε αυτή η περιπέτεια και κατέβηκα στο σπίτι μου αφότου σταμάτησα για ψώνια. Παραδόξως λόγω και της αλλαγής της ώρα κοιμήθηκα πολύ καλά. Για το 4ο και τελευταίο προς το παρόν ταξίδι, στην επόμενη ανάρτηση.

Ντένβερ μετά από 26 χρόνια

Το ταξίδι θα το ξεκινήσω με το καλό νέο που είχα στο τέλος: Όταν με το καλό έφτασα σπίτι, είδα τον εαυτό μου στον καθρέπτη και όχι απλά είχα χάσει βάρος αλλά είχα χάσει και σε μέρη που δεν είχα ξαναχάσει πριν. Το θέμα με το Ρίνο ήταν μάλλον ότι είχα παραφάει πριν τρώγωντας τα περισσεύματα του πάρτυ. Αλλά ας ξεκινήσω από την αρχή. Πέμπτη βράδυ δεν κοιμήθηκα και τόσο καλά. Πάντως ξύπνησα νωρίς και πέρασα ένα δίωρο στον υπολογιστή, Έφαγα ενδιάμεσα το περισσευμα της προηγουμένης για μεσημεριανό και πήρα το λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Ενδιάμεσα έχουν αλλάξει το δρομολόγιο με αποτέλεσμα να χάσω κατά μία την στάση, όχι πως ήταν πρόβλημα να περπατήσω λίγο παραπάνω. Φτάνω αεροδρόμιο, ο συνάδελφος που εργάζεται εκεί δεν ήρθε να με δει (εκ των υστέρων μου είπε ότι ήταν σε άλλο αεροδρόμιο, η πόλη έχει 3) και εγω διάβασα το περιοδικό μου. Μπαίνουμε στο γεμάτο αεροσκάφος και μετά από δύο ώρες στον αέρα φτάνουμε στο Ντένβερ. Από το αεροδρόμιο παίρνω το τραίνο για το κέντρο και μετά περπατάω ένα 25λεπτο ως το ξενοδοχείο. Αφήνω τα πράγματα, γυρνάω προς το κέντρο για να φάω αλλά δυστυχώς είχε κυρίως καθιστά εστιατόρεια. Βρίσκω μέρος με τηγανητό κοτόπουλο και γυρνάω γρήγορα σπίτι να δω Gold Rush, μόνο που δεν είχε νέο επεισόδιο, μάλλον λόγω Halloween. Πάντως ξαναβγήκα μετά και είδα κάποιο λίγο κόσμο έξω (Ρίνο είχε πολύ παραπάνω) αλλά και είδα και ένα από τα βίντεό μου. Όπως περίμενα το ξενοδοχείο είχε και business center και έτσι πήγα και ξεχωριστά και στο ίντερνετ.

Την επομένη η δεξίωση ήταν στις 4. Πολύ καλά δεν κοιμήθηκα, αλλά έφαγα ένα μεγάλο πρωϊνο και μετά βγήκε αρκετές φορές να περπατήσω κυρίως στα πάρκα γύρω από τον ποταμό South Platte. Έρχεται το μεσημέρι και δεν πεινάω ακόμα και εν τέλει πήρα λεωφορείο και έφτασα στο σπίτι λίγο πριν τις 4. Έτσι έκανα καμία γύρα και μπήκα στην ώρα μου. Όπως έμαθα έχει υπάρξει και προηγούμενη δεξίωση για την Ανατολική Ακτή όπου ήταν κυρίως φίλες της, σε αυτή την δεξίωση ήταν ως επί το πλείστον φίλοι του. Καθότι αυτός ήταν επαγγελματίας παίχτης του Magic The Gathering τέτοιοι ήταν οι προσκεκλημένοι, αλλά ήμουν τυχερός που ένας εξ'αυτών ήταν ελληνοαμερικάνος. Πάντως χάρηκα πολύ που ξαναείδα την Εβραία συμφοιτήτριά μου, διότι καθότι στην άλλη άκρη της Αμερικής δεν την βλέπω πολύ. Έφυγα μετά από μερικές ώρες και είχα πρόθεση να δω ταινία στο δωμάτιό μου αλλά το ίντερνετ της τηλεόρασης δεν λειτυργούσε. Την επομένη είχε κανονίσει να πάμε για βόλτα σε μονοπάτι στο Red Rock. Καθότι δεν είχα αμάξι με πήρε και κάναμε 20 άτομα γύρα στην άγρια φύση. Μου άρεσε. Μετά φάγαμε και με πήγε στο σιδηροδρομικό σταθμό. Από το αεροδρόμιο με πήρε ο εκτιμητής και με πήγε σπίτι. Πέραν τούτων όχι πολλά. Halloween βγήκαν εν τέλει πολλά παιδιά, άνοιξα τα φώτα αλλά το κουδούνι δεν λειτουργεί. Έριχνα ματιά ενω συμπλήρωνα το ψηφοδέλτιο αλλά μόνο πρόλαβα παιδιά να φεύγουν, δεν τα πρόλαβα να τους δώσω γλυκά. Μετά την επομένη έβρεξε και έπεσε η θερμοκρασία. Προ όλιγου άνοιξα την θέρμαση και κατάφερα να καεί κάτι που δεν έπρεπε κάτω στο υπόγειο και γέμισα καπνους. Συν ακόμα έχω τις αυτόματες πληρωμές στο παλιό λογαριασμό. Αύριο είναι το επόμενο ταξίδι, Saint Nicholas Ranch.

Στο Ρίνο, το Ντένβερ, το St Nicholas Ranch και το σπίτι των γονιών μου

Είμαι ανάμεσα σε ταξίδια. Από εκεί που καθόμουν στο σπίτι μου, βρίσκομαι τώρα να λείπω 4 συνεχόμενα Σαββατοκύριακα. Την προηγούμενη εβδομάδα ενημερώθηκα ότι η ΑΧΕΠΑ κάνει επίσκεψη στο Ρίνο της Νεβάδας. Καθότι είμαι μέλος του περιφερειακού συμβουλίου ως ο υπεύθυνος των Υιών, όχι απλά επιτρέπεται αλλά μάλλον προβλέπεται να είμαι. Την προηγούμενη εβδομάδα όλα τα μεσημέρια που ήμουν στο γραφείο τα πέρασα στην τράπεζα ασχολούμενος ακόμα με την κλοπή στο σπίτι μου και τους λογαριασμούς. Δεδομένης της εμπειρίας μου με το ταξίδι πριν από 11 χρόνια και καθότι ήθελα να αποφύγω την κίνηση πήρα μισή μέρα άδεια και έφυγα Παρασκευή μεσημέρι. Κάθοτι από το πάρτυ έμεινε πολύ φαϊ για να φαγωθεί, πράγμα που με βοήθησε όταν πήγαινα στις τράπεζες και έπρεπε να φέρω φαϊ μου, πριν φύγω προσπάθησα να τελειώσω το δυνατόν περισσότερο, ιδίως την τούρτα. Την Παρασκευή την έφαγα για πρωϊνό και εν τέλει την έτρωγα όποτε μπορούσα, τελειώνοντάς την με το ζόρι για μεσημέρι. Είμαι βέβαιος ότι όση λεπτότητα είχα κρατήσει την έχασα και μου το λέει και ο καθρέφτης. Πήρα μαζί και το ανοιχτό κουτί κράκερς για την πορεία, και όντως τα χρειάστηκα προς το Σακραμέντο όπου πείνασα. Φτάνω στο ξενοδοχείο, δεν επέλαξα καζίνο, κατά τις 6.00, ανεβάζω τα πράγματά μου και βγαίνω για εξερεύνηση για να φάω διότι πεινούσα. Με παραξένευσε φυσικά διότι και με το ζόρι είχα φάει το μεσημέρι την τούρτα και είχα ενδιάμεσα τα κρακεράκια. Καθότι πριν 11 χρόνια δεν είχαμε μείνει στο κέντρο ήμουν χαμένος και την ώρα που ήμουν έξω δεν είδα κάτι σε μη καλό, και έτσι γύρισα μάλλον νηστικός για να δω το Gold Rush. Ενδιάμεσα στις διαφημίσεις είδα που έχει κάποια πράγματα και έτσι όταν τελείωσε πήγα στην ανάποδη κατεύθηνση, προς το πανεπιστήμιο και έφαγα σάντουιτς. Εν συνεχεία κατέβηκα πάλι στα καζίνο και είδα μαγαζιά που έπρεπε να είχα δει νωρίτερα αν είχα εξερευνήσει καλύτερα συν φοιτητές έξω να διασκεδάζουν. Λόγω Halloween ήταν έξω αρκετός κόσμος ντυμένος, αν και δεν ήταν όπως στο Λας Βέγκας όλες οι καταστάσεις. Τόσο οι εντός των καζίνων όσο και έξω στο δρόμο στα αξιοθέατα δίπλα από το ποτάμι ήταν σε ηλικία φοιτητών.

Την επομένη το πρωϊ σηκώθηκα, φόρεσα το κουστούμι, και πήγα κατευθείαν στην εκκλησία για την συνάντηση. Κατά τα φαινόμενα ο παππάς είμαι μάλλον εχθρίκός στην ΑΧΕΠΑ και έτσι δεν βλέπουν να γίνονται Υιοί ούτε τα παπαδοπαίδια ούτε οι χορευτές. Κατά τα άλλα γνώρισα έναν καθηγητή από το πανεπιστήμιο από την Ελλάδα συν είδα ότι η κοινότητα είναι αρκετά ζωντανή. Το μεσημέρι μας τάισαν σε Ιταλικό εστιατόρειο και μετά γύρισα στο δωμάτιο μου με πονοκέφαλο, το υψόμετρο με πείραξε. Όταν ξύπνησα πήγα στο πολύ αργό ίντερνετ του ξενοδοχείου και μετά βγήκα για βόλτα και φαϊ. Με το που βγήκα ο κυβερνήτης της ΑΧΕΠΑ μου στέλνει email οτι θα πάνε για δείπνο, και έτσι πάω μαζί τους. Φάγαμε σε ένα ωραίο εστιατόρειο και με προειδοποίησαν ότι καλύτερα να φύγω πρωϊ αλλιώς θα κολλήσω σε κίνηση όπως βγαίνοντας από το Λας Βέγκας. Μετά βγήκα μόνος και είδα τον κόσμο να κυκλοφορεί ντυμένος και να έχει γεμίσει τα μαγαζιά. Προς μεγάλη μου έκπληξη τα μπαρ/κλαμπ, στα οποία περίμενε μεγάλη ουρά, έπαιζαν ηλεκτρονική μουσική και όχι χιπ χοπ. Έπεσα σχετικά νωρίς και την Κυριακή έφυγα και νωρίς αντί να πάω στην εκκλησία. Οι 5 ώρες οδηγηση της επιστροφής με κούρασε συν στο Σακραμέντο παραλίγο να με σκωτώσει άλλος οδηγός ο οποίος μπήκε στη λωρίδα μου μπροστά μου χωρίς να δει. Έφτασα σπίτι πτώμα και είχα τηλεδιάσκεωη της ΑΧΕΠΑ. Και χτες Δευτέρα τηλεδιάσκεψη ΑΧΕΠΑ, με αποτέλεσμα να με απασχολήση η οργάνωση τρεις φορές σε τρεις ημέρες. Σήμερα επιτέλους πήγα γυμναστήριο. Παρασκευή πετάω στο Ντένβερ για τον γάμο της Εβραίας συναδέλφου μου. Το άλλο Σαββατοκύριακο έχει Νεολαία στο Ράντσο του Αγίου Νικολάου και μετα θα πάω στο σπίτι των γονιών μου για το τριήμερο της ημέρας των βετεράνων. Πότε θα με δει το σπίτι μου, δεν ξέρω...

Τα γενέθλιά μου

 Διάβασα στο Twitter ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο στην Ελλάδα φοβόμαστε τον πόλεμο είναι ότι μετά από επιτυχημένους πολέμους (Βαλκανικοί - Α'ΠΠ από την μία, Β ΠΠ από την άλλη) ακολούθησαν δύο καταστροφικές ήττες (Μικρασιατική Εκστρατεία και Εμφύλιος) με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε θετικά ακόμη και ενός επιτυχημένου. Η συγκεκριμένη θεώρηση έχει και ένα κενό: υπάρχει και αρκετή αφέλεια επίσης. Θυμάμαι κατά την νέα αγορά του αιώνα, όταν πήραμε 40 F-16 συν 20 Mirage η θεία μου να λέει (ήμουν επίσκεψη Σέρρες σε εκείνη την φάση) να μην αγοράσουμε αεροσκάφη για να έχουμε ειρήνη. Αυτή την εβδομάδα μου συνέβη παρόμοιο με τα γενέθλιά μου.

Η εβδομάδα όλη με πήγε έντονα απασχολημένο. Δευτέρα το μεσημέρι είπα να πάω με τους γονείς για μεσημέρι στην Big Fresno Fair, εγώ μπήκα μέσα αλλά όχι οι γονείς και εν τέλει βγήκα πτώμα από 10 λεπτά στο πανηγύρι. Οι γονείς μου ήταν εδώ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο για να καθαρίσουν και να φτιάξουμε το σπίτι. Δεν μπορώ να πω ότι κάθισα όσο ήταν εδώ, τον λίγο χρόνο που καθίσαμε έβγαλα εισιτήρια για να περάσουμε μαζί την Ημέρα των Ευχαριστιών. Δευτέρα απόγευμα μας ήρθε μία θαυματουργή είκόνα στην εκκλησία και πήγαμε στο Ευχέλαιο. Μετά οι γονείς έφυγαν από το Φρέσνο. Αφότου έφυγαν μάζεψα το σπίτι συν ότι άφησαν μισοτελειωμένα. Τρίτη ήταν η μόνη ημέρα που πήγα γυμναστήριο. Τετάρτη και Πέμπτη είχα ΑΧΕΠΑ και μετά έτρεχα για ψώνια. Παρασκευή έρχεται η μεγάλη ημέρα, κατάφερα Πέμπτη μεσημέρι να καθαρίσω την αυλή, Παρασκευή το έξω και μετά από τον ύπνο ύστερα από την δουλειά πήγα για ψώνια συν εν τέλει σε αυτό που έμελε να είναι το μεγάλο event του Σαββατοκύριακού: ήρθε η Nifra στο Φρέσνο. Πήγα και πραγματικά διασκέδασα, η κοπέλα έχει πολύ ενέργεια και την μεταδίδει στο κοινό σε σημείο που δίνεσαι ψυχή τε και σώματι στην πίστα.

Την επομένη ξύπνησα το πρωϊ με λιγότερο ύπνο απ'ότι ήθελα και μετά από λίγα πράγματα στον υπολογιστή πήγα για τα τελευταία ψώνια. Ύστερα από δύο ώρες γύρισα στο σπίτι, έπεσα και σηκώθηκα στις 4.30. Ξανακάθισα 4 ώρες αργότερα όταν είχε έρθει ο DJ και είχα αρχίσει το πάρτυ. Έρχεται ο DJ (τον οποίο πλήρωσα), φέρνει έναν Ελληνα Αργείο φίλο από το Στόκτον, έρχεται και ένας άλλος φίλος από την εκκλησία, και περιμένω να έρθουν και άλλοι επισκέπτες έχοντας στο μυαλό τους 23 που είχα πέρυσι, αλλά δεν ήρθε κανείς. Στεναχωρήθηκα. Δεν ήταν τόσο ότι ήμασταν οι 4, όσο ο φοβερός κόπος που έριξα να καθαρίσω το σπίτι, να μαγειρέψω (έχω καμμένη άκρη δαχτύλου ακόμα) και να μου μείνουν όλα. Γενικά ένιωσα χάλια και χτες όταν δεν ήρθαν αλλά και σήμερα γενέθλιά μου. Ωστόσο το θετικό ήταν ότι είχα πολύ κόσμο να μου εύχεται στο Facebook η πλειοψηφία των οποίων καμία σχέση με Φρέσνο. Αυτό εν τέλει και πόνεσε, διότι 6 χρόνια μετά τρεία ατομα ήρθαν και τον ένα τον πλήρωσα. Η βασική διαφορά με πέρυσι είναι ότι τα αδέρφια είναι πανεπιστήμιο και πήγαν σε fraternity party συγχρόνως με το δικό μου, επίσης συγχρόνως ήταν και το τραπέζι από βαφτίσια, στο οποίο δεν με προσκάλεσαν και γενικά ότι 3 χρόνια δεν έγινε λόγω κορονοϊού έγινε τώρα. Πάλι και αυτή η όψη έχει αρνητικά, όλα αυτά συμβαίνουν και κανένας δεν με καλεί. Πειρισσότερα θα περίμενα από τους φίλους που ξέρω από το πριν το Φρέσνο, αλλά με αυτούς έχω χαθεί. Με τον ένα έχω κάποια επαφή, τον πήρα στην ονομαστική του εορτή και όταν αγόραζα τον υπολογιστή που τώρα χρησιμοποιώ. Από τον άλλο έχω να ακούσω χρόνια, όταν επισκεύθηκα τελευταία φορά την Κύπρο αλλά δεν μπόρεσε να με δει. Αλλά ας μην ξεχάσω το θετικό, πέρασα φοβερά στο DJ set της Nifra

Η διάρρηξη

 Φυσικά δεν μου φτάναν όλα, μου ήρθαν και παραπάνω. Την Πέμπτη ενώ ήμουν στο γραφείο άφησα κατά λάθος την πόρτα της αυλής ξεκλείδωτη. Κάποιος λοιπόν σκαρφάλωσε τον φράχτη και μπήκε στην αυλή, αν και δεν είδα σημείο εσόδου, και μετά μπήκε στο σπίτι. Αν και εοχα δει πρώϊμα σημάδια, όπως το ράδιο εκτάκτου ανάγκης στο δωμάτιο του πρωϊνού, το συνειδητοποίησα όταν είδα να μου λείπει το ελληνικό κινητό και ο φορτιστής του Αμερικανικού. Μετά είδα να λείπει η σπασμένη ελληνική πιστωτική κάρτα και το μπλοκ επιταγών μου. Κοιτώντας τον λογαρισμός, είδα ότι από τον Απρίλιο κάποιος με χρέωσε Amazon στην λογαριασμό επιταγών. Φυσικά, με όλα αυτά βρέθηκα με άπειρες άλλες δουλειές να κάνω. Πάγωσα τον λογαριασμό εν τω μέσω της νυχτός, με αποτέλεσμα να έχω μείνει μόνο με πιστωτική κάρτα. Την επομένη αγόρασα καλώδιο για να φορτίσω το κινητό και δεν μπορούσα να αγοράσω πριζα διότι δεν είχα ακρετά μετρητά και το δεύτερο μαγαζί δεν δέχετε πιστωτική. Ο λόγος είναι ότι άργησα αρκετά να σηκωθώ διότι μετά το άγχος από το τραύμα της κλοπής δεν είχα ύπνο καλό, και σηκώθηκα το απόγευμα της Παρασκευής αργά και κουρασμένος. Μέσα σε όλα ήρθε ο υπολογιστής που αγόρασα, αλλά δεν μπορώ να αποσύρω τον άλλον διότι πρέπει από την στιγμή που ανοίξω τον επόμενο λογαριασμό, έχω ραντεβού αύριο, πρέπει να συνδεθώ σε όλους τους λογαριασμούς που έχω πάγια εντολή να πάω στον καινούργιο. Το καλό της εβδομάδας είναι ότι ήρθαν οι γονείς στην Αμερική και έτσι θα έρθουν από το σπίτι πριν το πάρτυ. Πάντως οι αστυνομικοί που μου ήρθαν μου λένε ότι ο λόγος που δεν μου έκλεψαν σοβαρότερα τύπου την τηλεόραση, τον υπολογιστή και διαβατήρια είναι ότι πήραν μόνο ότι χωρουσε στην τσέπη. Το Σάββατο που μας έρχετε θα πάω σε event για το οποίο έχω δωρεάν εισιτήριο. Ελπίζω να περάσω καλά, διότι ενδιάμεσα μάλλον η κατάσταση με βαρύνει. Ξεκίνησα να βλέπω το The Rings of Power διότι βαρέθηκα να βλέπω διαστημικά ντοκυμανταίρ. Όχι πως τελείωσα, έχω τις ουρές από το ταξίδι ακόμα, αλλά είδα την ιστορική σειρά του JPL και είπα παύση. Πραγματικά αυτό που θέλω είναι να ξεκουραστώ χωρίς να αγχώνομαι άλλο. Θα δω τι άλλο έχει να γίνει, και θα φροντίσω να κλειδώνω πάντα την πόρτα. Άλλη ληστεία δεν θέλω

Αγοράζοντας υπολογιστή

 Σήμερα μου βλήκε η κούραση του φεστιβάλ. Την προηγούμενη Κυριακή είχα την τύχη να φύγω σχετικά νωρίς, δύο ώρες πριν το τέλος ενώ ήταν στον φούρνο τα τελευταία που μαγειρέψαμε. Πήγα λίγα ψώνια, αλλά κατά τα άλλα δεν βγήκα από το σπίτι. Γενικά όλη την εβδομάδα δεν ήμουν ιδιαίτερα ενεργός σωματικά. Πήγα δύο φορές στο γυμναστήριο αλλά αυτό που εν τέλει κυρίως έκανα ήταν να βλέπω ντοκυμανταίρ του JPL για την ιστορία του. Το τελευταίο μου προκάλεσε ανάμικτα συναισθήματα στην καλύτερη των περιπτώσεων. Από το 1989 παρακολουθώ μάλλον εντατικά το τι γίνεται στο διάστημα. Τι έχω όμως ο ίδιος καταφέρει; Παρά το διδακτορικό δεν κατάφερα να εργαστώ στον κλάδο. Οι διαστημικές αποστολές ξεκινάνε, εκτοξεύονται, πετυχαίνουν ή όχι, φέρνουν πίσω δεδομένα και εγώ απλά γερνάω. Σύντομα θα είμαι πολύ μεγάλος για να στρατευτώ ακόμα και σε περίοδο πολέμου. Πάντως χτες το βράδυ βγήκα και μάλιστα σχετικά νωρίς για το δωρεάν εισιτήριο που έδιναν, αλλά φυσικά καμία επιτυχία με κοπέλα. Μου αρέσει που με ρωτάνε λόγου χάρη οι μικροί στην εκκλησία αν θα βρω στο μαγαζί που βγαίνω. Πολλές κοπέλες δεν πάνε και αν πάνε είναι με το έτερον ήμισύ τους. Το θέμα είναι ότι ούτε στα άλλα μαγαζιά είναι καλύτερα, απλά εκεί η μουσική μου αρέσει λιγότερο. Γυρνάω σπίτι, κοιμάμαι, ξυπνάω, υπολογιστή, μετά κολύμπι, μεσημεριανό και μετά δεν μπορούσαν καν να σηκωθώ από το κρεββάτι για να κάνω μπάνιο, ούτε μετά από δύο ωρες ύπνο. Μου βγήκε η κούραση του όλου φεστιβάλ. Ωστόσο σηκώθηκα, έκανα μπάνιο και μετά πήγα στη Σερβική εκκλησία όπου είχε σήμερα φεστιβάλ. Κάθισα με τον εκτιμιτή, κάθισα με τα παιδιά που ξέρω από την εκκλησία μου και μετά γύρισα. Καθότι σήμερα όμως λόγω κόπωσης είχα περάσει αρκετό χρόνο στον υπολογιστή, βρήκα την ευκαιρεία και εν τέλει αγόρασα τον αντικαταστάτη του. Δεν ξέρω σε αυτή την φάση ποια είναι η πλήρης αιχμή της τεχνολογίας και αν μη τι άλλο, μετά την εμπειρία με τον 486 DX 50 έχω μάθει να την αποφεύγω. Ωστόσο κοίταξα το βασικό: μικροεπεξεργαστή της τελευταίας γενιάς αν και όχι κατ'ανάγκην τον ταχύτερο, αρκετή RAM και το τελευταίο λειτουργικό σύστημα. Πλέον οι δουλειές που έχω να κάνω έχουν μειωθεί αρκετά. Μπορεί σε μία εβδομάδα να έχω τελειώσει εντελώς τις ουρές, για πρώτη φορά από την ημέρα που γύρισα από διακοπές στην Ελλάδα

Στο φεστιβάλ

 Ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν βάζω αναρτήσεις είναι ότι δεν κάνω και κάτι το πολύ ενδιαφέρον. Πήγα στο σπίτι των γονιών μου για Labor Day και με το νέο αντιϊικό του δήμου δεν συνδέονταν καν με τον διαδίκτυο με αποτέλεσμα να μην μπορώ να δουλέψω, και αναγκάστηκα Δευτέρα να γυρίσω. Πέραν τούτων πήγα στα συνήθη μέρη συν το ότι μετά από άλλα δύο ταξίδια απλά δεν έχει κάτι να μαγειρέψω εκεί. Η επόμενη εβδομάδα ήταν φοβερό μαρτύριο με κατάσταση καύσωνα και εμένα να περιμένω εξολοθρευτή των αρουραίων. Δυστυχώς δεν γίνεται να σφραγίσω το σπίτι λόγω κεραμοσκεπής και απλά περιμένω τις προτάσεις του. Μέχρι να μου έρθει είχε πέσει η ζέστη. Σε σχέση με πέρυσι όπου ούτε κλιματιστικό είχα και βρομούσε κάτι που είχε πεθάνει στους σωλήνες θέρμανσης/κλιματισμού, πήγε καλύτερα. Πέραν τούτων είδα διάφορες σειρές στην τηλεόραση και τώρα βλέπω την άτυπη σειρά, ένα σετ ντοκυμανταίρ με την ιστορία του JPL. Το σημερινό που είδα με το που γύρισα σπίτι μου από το φεστιβάλ ήταν για το Pathfinder και γενικά αναπώλησα τα νιάτα μου όταν τα παρακολουθούσα αυτά από τον υπολογιστή και το 9600 bps modem. Κάτι τετοια φυσικά με έκαναν να νιώσω γέρος. Πάντως έχουμε φτάσει αισίως στο τριήμερο του φεστιβάλ. Πήγα σήμερα αμέσως μετά την δουλειά και κάθισα εν τέλει 4 ώρες διότι η κουζίνα τελειώνει νωρίς, εν αντιθέσει πχ με τα σουβλάκια. Είναι πάντα ευχάριστω να κάνω παρέα στο φεστιβάλ αν και έχω συμβιβαστεί ότι δεν θα γνωρίσω καμία ενδιαφέρουσα (και κυρίως διαθέσιμη) εκεί πέρα. Άλλες δύο ημέρες είναι, βλέπουμε τι θα γίνει και πόσο κουρασμένος θα βγω. Τουλάχιστον έχω λύσει το ζήτημα του φαγητού για εκείνες τις ημέρες και μερικές ακόμη.

Ένας μήνας Αμερική

 Από την στιγμή που γύρισα Αμερική δεν έχω γράψει καθόλου για την καθημερινότητα μου. Ο λόγος είναι απλός: δεν κάνω και τίποτα το φοβερό. Γύρισα στο σπίτι μου 7.30 το πρωϊ και μισή ώρα αργότερα ξεκίνησα να δουλεύω. Η επιστροφή στην κανονικότητα του ρολογιού μου πήρε περίπου τρεις εβδομάδες επειδή το καθυστέρησα. Το διάστημα πριν ξεκινήσει η νηστεία του Δεκαπενταύγουστου πήγαινα κάθε μέρα γυμναστήριο πριν την δουλειά και αυτό κράτησε το βάρος μου στο να μην ξεφύγει. Πήγα στην Haliene που ήρθε στο Φρέσνο παρότι ήταν νηστεία και την επομένη είδα τον εαυτό μου αρκετά λεπτότερο. Η διαδικασία συνεχίστηκε κατά την νηστεία, αλλά η αλήθεια είναι ότι με πολύ σπρώξιμο (της ζυγαριάς_ κατάφερα να ζυγιστώ στις 220 λίβρες παραμονή Δεκαπενταύγουστου. Μαζεύονταν λίπος αλλά η ζυγαριά δεν μου έλεγε απώλεια βάρους. Πάντως και μετά τον Δεκαπενταύγουστο κατάφερα να μην ξεφύγω, τουλάχιστον ακόμη, αλλά καθότι η επόμενη νηστεία ξεκινά 15 Νοεμβρίου, το να το αποφύγω φαίνεται δύσκολο. Ο καλύτερος τρόπος να κρατήσω το βάρος μου υπό έλεγχο είναι κανένα ταξίδι. Για Labor Day πάω στο σπίτι των γονιών μου, μετά τέλη Οκτωβρίου στον γάμο της Εβραίας συμφοιτήτριάς μου αλλά ενδιάμεσα δεν έχω κανένα σχέδιο ή ιδέα. Έχω βοηθήσει στην ετοιμασία του φεστιβάλ, αύριο το βράδυ θα πάω στους Bingo Players και Σάββατο πρωϊ πάω να βοηθήσω στο κοτόπουλο για το φεστιβάλ. Όταν μέσα Σεπτεμβρίου γίνει είμαι βέβαιος ότι με όλη την ημέρα ορθοστασία θα χάσω και τίποτα, ότι και να φάω. Το κακό με το Φρέσνο τέτοια εποχή είναι ότι σκάει ο τζίτζικας. Έφερα τεχνικό και μου ξαναέφτιαξε το κλιματιστικό, και 5 ημέρες μετά ξαναχάλασε. Έτσι λοιπόν κανόνισα να έρθει τεχνικός για μυωκτονία, μόνο που άργησε στο ραντεβού και όταν ήρθε είχα κλείσει ήδη να πάω για εξέταση κορονοϊού διότι στην δουλειά όπου ήμουν για να μην σκάω συνέχεια φταρνιζόμουν. Και τα δύο ήταν αρνητικά και έπεσε το φτάρνισμα. Τουλάχιστον μέσα σε αυτή την εβδομάδα ξαναέρχεται τεχνικός, ο προηγούμενος είδε όντως κόπρανα αρουραίου στα 5 λεπτά που κάθισε και θα μου προτείνει βελτιώσεις στο σπίτι. Θα τις κάνω αν και μέχρι να γίνουν πιθανόν να μην κάνει ποια ζέστη και μέχρι τέλους να μου κάνει την ηλεκτρική δουλειά με το κλιματιστικό ο σύζυγος της αδερφής μου όταν ποτέ έρθει. Δεν διορθώνω όμως τίποτ'άλλο χωρίς μυοκτονία, δεν έχει νόημα μετά να μου φάνε τα καλώδια τα τρωκτικά. Οι 5 εβδομάδες που ήταν σχέδιό μου να καθίσω ως Labor Day έχουν σχεδον περάσει. Μετά όμως δεν βλέπω σχέδιο πάλι διασκέδασης γενικά. Θα δούμε, πάντα κάτι προκύπτει.

Η άμυνα των νήσων

 Έχω γυρίσει σχεδόν έναν μήνα πλέον και ακόμα έχω δουλειές που τελειώνω. Είμαι κάπου προς το τέλος πιστεύω. Σήμερα όμως Δεκαπενταύγουστο εν τέλει θα γράψω μία ανάρτηση που χρωστάω μήνες, για την άμυνα των νησιών του Αιγαίου κυρίως. Σε τελική ανάλυση η Ζάκυνθος που επισκεύθηκα λόγω θέσης είναι δύσκολο να υποστεί εισβολή από τους Τούρκους. Έναυσμα εν τέλει να γράψω ήταν μυνήματα στο twitter για το πως τα Ισραηλινά αντιαρματικά Spike αλλάζουν εντελώς την κατάσταση εισάγωντας σύγχρονα συστήματα 5ης γενεάς που ο Ελληνικός Στρατός δεν έχει. Επίσης στο μυαλό μου είναι οι εικόνες και ειδήσεις από το πόλεμο στην Ουκρανία. 

Ο Ελληνικός Στρατός επαναδημιουργιήθηκε μετά την απελευθέρωση και ρίχτηκε κατευθείαν στα βαθιά πολεμώντας στον Εμφύλιο. Ο Ελληνικός Στρατός του 1949 ήταν ένας στρατός προορισμένος να αντιμετωπίσει αντάρτες παρά εχθρικό τακτικό στρατό, όχι πως δεν είχε τις σχετικές μονάδες. Στις τελευταίες μάχες, σε Γράμμο - Βίτσι ο Ελληνικός Στρατός παρέθεσε Βρετανικά άρματα Κένταυρος, μία εκδοχή του Centaur το οποίο με τη σειρά του είναι Cromwell με πιο αδύναμο κινητήρα. Σύμφωνα με διάφορες πηγές το Αμερικανικό άρμα Sherman ήταν πολύ βαρύ άρμα για τα βουνά, σύμφωνα με άλλες οι Αμερικανοί ουδέποτε μας το έδωσαν. Υπάρχει μία φωτογραφία όταν ο Άιζενχαουερ επισκέυθηκε την Αθήνα όπου φαίνεται να υπάρχει ένα Sherman εκεί μέσα, σίγουρα πάντως παρότι ο Ελληνικός Στρατός παρέλαβε πολύ υλικό της εποχής του Β'ΠΠ κυρίως μεταπολεμικά, αν μη τι άλλη την δεκαετία του 70 οι Αμερικανοί ήθελαν εντελώς να ξεφορτωθούνε ότι περίσσεψε και να αδειάσουν τις αποθήκες τους, αλλά ουσιαστικά μέχρι την δεκαετία του 50 και τις παραχωρήσεις σχετικά σύγχρονου υλικού δεν είχε πολλά άρματα. Ήταν στρατός μηχανοποιημένος πλέον, έστω και σχετικά, αλλά κατά τα άλλα ήταν ο στρατός πεζικού που πολέμησε στα βουνά, τόσο της Βορείας Ηπείρου όσο και της Πίνδου μετά. Βασισμένος στις Νατοϊκές παραχωρήσεις, κυρίως Αμερικανικές στην αρχή αλλά αργότερα και από Γερμανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, ο Έλληνικός Στρατός στο ηπειρωτικό κομμάτι θύμιζε σύγχρονο μηχανοκίνητο στρατό. Έμφαση στο θύμιζε, οι καστροφείς αρμάτων (όχι άρματα μάχης) Hellcat κατασκευής Β' ΠΠ υπηρέτησαν ως την δεκαετία του 1960 και μετά οι πύργοι τους χρησιμοποιήθηκαν για οχυρώσεις στην επικράτεια. Έπρεπε να παραχωρηθούν αρκετό υλικό για να αποσυρθούν δεκαετίες αφότου είχαν ξεπεραστεί διότι οι ανάγκες κάπως έπρεπε να καλυφθούν. Σε τελική ανάλυση ο παππούς μου στο Ύψωμα 731 πολέμησε υποστηριζόμενος από ορειβατικά πυροβόλα Schneider Creusot 60 ετών. 

Η πραγματική οχύρωση των νήσων ξεκινά μετά τα γεγονότα της Κοκκινούς το 1964. Εκεί φάνηκε ότι είναι εφικτός ελληνοτουρκικός πόλεμος και ότι να νησιά έπρεπε να οχυρωθούν. Εώς τότε η όλη οχύρωση ήταν για τον εσωτερικό εχθρό ενώ το καλό υλικό πήγαινε στα Βουλγαρικά σύνορα. Καθότι σε καμία περίοδο η Ελλάδα δεν προέβη σε εξοπλιστικό πρόγραμμα μόνο για να νησιά, ήταν δεδομένο ότι η οχύρωση θα γίνονταν εκ του ενόντων. Οι αποθήκες οπλισμού του Στρατού περιείχαν υλικό του Β' ΠΠ, σε μία περίοδο που και στο μέτωπο της Θράκης υπήρχε αρκετό τέτοιο υλικό, εξού και με τέτοιο υλικό οχυρώθηκαν τα νησιά. Αν μη τι άλλο θυμάμαι σε εκδώσεις της μορφής Ισορροπία Δυνάμεων να έχουν Βρετανικά πυροβόλα 25 pdr στα νησιά. Επίσης θυμάμαι και ιστορίες με Μ8 Geryhound και Marmon-Herrington να εμφανίζονται σε Παρμενίωνες, 60 χρόνια μετά την λήξη του πολέμου διότι δεν είχε κάτι άλλο να τα αντικαστήσει εώς ότου ήρθαν τα VBL και πλεόν τα Μ-1117. Η Ελλάδα έχει κάνει αρκετές αγορές στρατιωτικού υλικού προσπαθώντας να διατηρήσει έναν μεγάλο σύγχρονο στρατό ενώ το πρότυπο αυτού αλλάζει. Στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο είχαμε άρματα μάχης υποστηριζόμενα απο κυρίως ρυμουλκούμενο πυροβολικό και πεζικό εποχούμενο σε φορτηγά. Την σήμερον ημέρα έχουμε μεν πολύ πιο ικανά άρματα υποστηριζόμενα από αυτοκινούμενο πυροβολικό και πεζικό σε Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Πεζικού / Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης. Καθότι τα πρότυπα αλλάζουν το αποτέλεσμα είναι ότι το υλικό από μετακύλιση, που είναι ο πυρήνας του υλικού του ΕΣ και όχι από άμεση αγορά νέου υλικού, αργεί για να έρθει. Τα πρώτα ικανά ΤΟΜΠ ήταν το Μ 113 από Αμερικανικής πλευράς και MT-LB από Σοβιετικής ποτ εμφανίστηκαν την δεκαετία του 60. Όταν με την διάλυση της Ανατολικής Γερμανίας το υλικό της πέρασε σε Νατοικούς συμμάχους, ο ΕΣ δέχτηκε μετά χαράς BMP-1, αυτά που δίνουμε τώρα στην Ουκρανία, διότι δεν είχαμε αρκετά ΤΟΜΠ/ΤΟΜΑ για τα νησιά. Το καλό υλικό πάει στις μονάδες τις ηπερωτικής χώρας διότι αυτές θα αντιμετωπίσουν ισχυρές τεθωρακισμένες μονάδες ενώ στα νησιά θα αντιμετωπιστούν ότι μπορεί να προσγειαλωθεί από τα αποβατικά. Η ιστορία του πυροβολικού είναι ακόμα πιο λυπητερή, διότι απλά εώς τα "Γερμανικά" Μ-109 (Αμερικανικής κατασκευής, Γερμανικής χρήσης και αναβάθμισης) ο ΕΣ δεν είχε καν αρκετούς σωλήνες πυροβόλων για τις αυτοκινούμενες πυροβολαρχίες του. Πάλι μία ελληνική πυροβολαρχία έχει 18 πυροβόλα ενώ μία τουρκική έχει 24 και μάλιστα τα τουρκικά είναι και πιο σύγχρονα. Στα νησιά όμως εκτός από Μ-109 έχει και τα λιγότερο σύγχρονα Μ-110, μεγαλύτερου διαμετρήματος, χαμηλότερη ταχυβολίας, διότι αυτά έχει η Ελλάδα και δεν έχει επενδύσει σε μαζική αγορά σύγχρονων πυροβόλων. Πάλι καλά διότι σε κάποια μικρά νησιά έχει μόνο ρυμουλκούμενα.

Η ιστορία με τα Spike ανέδειξε σε εμένα τον κληρούχα ότι ο ΕΣ στα νησιά δεν έχει πολλά αντιαρματικά. Στην Ουκρανία είχαμε μία τεράστεια κατανάλωση Javelin (4ης γενεάς) διότι οι μονάδες εδαφικής άμυνας, ελληνικό αντίστοιχο είναι η Εθνοφυλακή, αυτά είχαν για να αντιμετωπίσουν τα ρωσικά τεθωρακισμένα. Τουλάχιστον στα νησιά έχουμε άρματα, έστω και όχι τα πιο σύγχρονα, ΤΟΜΠ και πυροβολικό. Δεν χρειάζεται να ξοδεύουμε μόνο τα αντιαρματικά κατά του εχθρού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε αρκετό και σύγχρονο υλικό. Το σκάνδαλο με τα BMP-1 δεν είναι παλαβωμάρες από τα Πουτινάκια ότι αφήνουμε τα νησιά αθωράκιστα αλλά ότι 30 χρόνια αργότερα ακόμα δεν τα έχουμε αντικαταστήσει με κάτι το καλύτερο. Φαίνεται ότι επίκειται μεγάλη συμφωνία με Γερμανούς είτε με Αμερικανούς για αγορά νέων ΤΟΜΑ. Αυτά όμως θα πάνε στην ηπειρωτική χώρα, στις δύο Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες στην κοιλάδα του Αξιού που είναι εκτός των άλλων στρατηγική εφεδρεία και στο Δ'ΣΣ. Spike είναι πολύ πιθανόν να πάνε στα νησιά πιστεύω (έμφαση, δεν έχω εσωτερική πληροφόριση) και θα συνοδευτούν από Μ-113, άντε Λεωνίδες. Ο ΕΣ θέλει να αποσύρει άρματα Μ-48 και Μ-60 από τα νησιά, αλλά το πιθανότερο είναι να αντικατασταθούν από Leopard 1 σε καμιά δεκαετία όταν αγοράσουμε το νέο άρμα 4ης γενεάς που είναι τώρα υπο ανάπτυξη και δεν ξέρουν ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Γερμανού ούτε οι Αμερικανοί εντελώς πως θα είναι. Έχει αρχίσει να εμφανίζεται στις εκθέσεις ως ιδέες, ούτε καν ως πρότυπο. Για τα νησιά θα αργήσει πολύ

Ταξίδι στην Ελλάδα, δεύτερο μέρος στο Άγιον Όρος και την Μακεδονία

 Από την Ζάκυνθο γυρίσαμε Κυριακή και την επομένη πήγα στην Εθνική Τράπεζα. Το απόγευμα είδα ένα συμφοιτητή μου που μου είπε ότι είναι από την Ζάκυνθο και αν είναι να με πάει να κάνουμε μαζί διακοπές, χωρίς τους γονείς. Βασικό όμως θέμα συζήτησης σε εκείνο τον καφέ ήταν μάλλον η κατάσταση στην Αμερική, ήταν και αυτός εξοργισμένος από την απαγόρευση των αμβλώσεων. Την επομένη ανεβήκαμε με τον πατέρα στην Χαλκιδική σε φίλους μας στα Νέα Μουδανιά. Εκεί καθίσαμε δύο ημέρες και Τετάρτη πρωϊ μπήκαμε στο Άγιον Όρος. Για να μπούμε σηκωθήκαμε στις 3 το οποίο ήταν παλούκι σε εκείνη την φάση για εμένα καθότι είχα ήδη σχετικά προσαρμωστεί και σηκωνόμουν προς τις 7. Ενώ ήμασταν στα Νέα Μουδανιά είχαμε πάει σε μία γιορτή σε ένα διπλανό χωριό που είχαν προβολή με βίντεο από την δεκαετία του 1970 με Μικρασιάτες παππούδες να μιλάνε για τον τόπο τους. Το να μείνω όρθιος ως τις 11 σε εκείνη την φάση ήταν δύσκολο, δύο ημέρες αργότερα όμως είχα προσαρμωστεί και έπρεπε να ξεπροσαρμωστώ. Ωστόσο ο σκοπός επετεύχθει, φτάσαμε στο καράβι πρώτοι και φορτώσαμε δύο παλέτες πράγματα για να κουβαλήσουμε στην Σκήτη του μοναχού φίλου μας με το οποίο μπήκαμε. 

Μετά από μερικές ώρες στο φέρρυ μπώτ, διότι η Σκήτη της Αγίας Άννης είναι και στο νότιο άκρο του Άθωνα και θέλει χρόνο, κατεβήκαμε στην σκάλα με τον καιρό να βράζει και εμείς να φοράμε μακρυμάνικο παντελόνι λόγω της μοναστικής φύσεως του Όρους. Εγώ ανέβηκα με τα πόδια ως την Μικρά Αγία Άννα και κατάφερα την ανηφόρα χωρίς σοβαρή παύση, αν και σταμάτησα δύο τρεις φορές για την αναπνοή μου και δύο φορές για νερό. Σε σχέση με άλλες φορές που χρειάζονταν να σταματήσω να ξεκουραστώ, καμία σχέση, είμαι πιο γυμνασμένος παρότι δέκα ημέρες Ελλάδα δεν πήγα γυμναστήριο. Φτάνοντας στην σκήτη μάλιστα ήταν η μόνη φορά που η κοιλοιά μου μάζεψε λόγω της άσκησης και είδα γραμμώσεις σε όλο το ταξίδι. Μάλιστα, παρότι έτρωγα καλά, είδα και να μαζεύομαι λίγο, αλλά το μάζεμα εξαφανίστηκε με το που βγήκαμε από το Όρος και άρχισα να τρώω κρέας. Τώρα δεν πήγαμε σε καμία άλλη σκήτη, αν μη τι άλλο είμαστε σε φάση κορονοϊού και τόσο τα πανυγύρια όσο και οι προσκλήσεις είναι περιορισμένοι για υγειονομικούς λόγους. Είναι αρκετά γνωστό το πως πάρα πολλοί μοναχοί εκάρησαν την δεκαετία του 1970, μία περίοδο που η εκκλησία είχε σχετικά περιθωριωποιηθεί στην Ελλάδα μεν, αλλά όσοι βρέθηκαν κοντά της είχαν μεγάλη πνευματικότητα που τους οδήγησε στον μοναχισμό. Πλέον οι μοναχοί αυτής της γενεάς πέρασαν τα 70 και είναι στην επικίνδυνη ηλικία για κωρονοϊό. Το πρόγραμμα ήταν σχέτικα απλό, πρωϊνή έγερσή, ακολουθίες, καφές/βόλτα, γεύμα, ύπνος, καφές/βόλτα, βραδυνές ακολουθίες, δείπνο και μετά εν τέλει ύπνο. Τον ελεύθερο χρόνο μου πέραν από την λίγη βόλτα που έκανα, διότι μιλάμε για μεγάλη υψομετρική διαφορά στο κάθετο ανάγλυφο, καθόμουν και διάβαζα την ιστορία των Ελλήνων των εκδώσεων Δομή. Πριν τρία χρόνια είχα αφήσει προς την μέση τον δεύτερο τόμο που τον τελείωσα και συνέχισα στον μισό τρίτο τόμο. Είναι ενδιαφέρον ότι σε σχέση με την ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, από το οποίο είναι νεώτερο κατά 40 χρόνια (έκδοση 2006) οι διαφορές ως προς την αρχαϊκή και κλασσική ιστορία είναι ότι χρησιμοποιεί παραπάνω τα Πολιτκά του Αριστοτέλη αλλά και ότι έχει ενσωματώσει περισσότερο τα Ελληνικά της Οξυρύγχου ως προς την εσωτερική λειτουργία της Σπάρτης. Κατά τα άλλα για την ιστορία του δυτικού ελληνισμού αναφέρει πιο άμεσα ότι δεν ξέρουμε τόσο τι γίνονταν στην Κάτω Ιταλία αλλά ξέρουμε περισσότερο τι γίνονταν στην Σικελία λόγω του Διοδώρου. Στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους λέει περισσότερα για την ιστορία της Σικελίας (πιο αναλυτικές περιγραφές των εκστρατειών) αλλά οι παραλείψεις εννούνται, παρά περιγράφονται ευθέως. Πέραν τούτων αξιωθήκαμε να δούμε την ακολουθία των αγίων της Τρίγλειας την Κυριακή παρότι ήταν 5η Ματθαίου και η συγκεκριμένη ανήκει στη 2η Ματθαίου. Καθότι έλειπαν έτσι και αλλιώς 3 εβδομάδες νωρίτερα, εμείς και οι δύο μοναχοί που είναι της σκήτης την κάναμε όταν είμαστε εκεί. Μετά λοιπόν από 3 ημέρες προσευχής, ξεκούρασης και κακής λήψης στο ίντερνετ βγήκαμε την Κυριακή από το Όρος, πέσαμε μάλιστα και στον Σάκη Κεχαγιόγλου να μπαίνει στην Αγία Άννα στην σκάλα με τον πλοίο που φύγαμε, και πήραμε το αμάξι. Οδηγήσαμε στην πόλη των Σερρών στο εκεί διαμέρισμά μας

Καθότι βγήκαμε μεσημέρι και φτάσαμε αργά μεσημέρι, είχαμε μία ολόκληρη ημέρα εκεί. Στο διαμέρισμα που ήμασταν το σουλουπώσαμε λίγο για να κοιμηθούμε, αλλά εν το μέσω καύσωνα και χωρίς καμία παροχή της μορφής ψυγείου δεν καθίσαμε πολύ μέσα. Μετά από λίγο ύπνο και αρκετό ίντερνετ για εμένα πήγαμε με τον πατέρα στο Νέο Πετρίτσι. Το Νέο Πετρίτσι είναι ένα χωρίο ούτε 2,000 άτομα και ο λόγος που πήγαμε ήταν ότι ο πατέρας έχει φίλους καθότι είναι μέλος του ΔΣ του συλλόγου φίλων οχυρού Ιστήμπεϊ. Φτάσαμε κάπου στις 8 και φύγαμε προς τα μεσάνυχτα. Στην αρχή ήπιαμε καφέ, όπου τέτοια ώρα, μία τυχαία Κυριακή του καλοκαιριού, ήταν έξω εώς τα μεσάνυχτα να πίνει καφέ μερικές εκατοντάδες άτομα και χαιρόντουσαν το χωριό τους, χώρια το πόσοι θα πήγαν Σέρρες να κάνουν το ίδιο. Ο πατέρας ρώτησε για προξενιό για εμένα και του είπαν ότι αν καθόμασταν μερικές ημέρες κάτι θα κανόνιζαν. Ωστόσο απλά καθίσαμε για γεύμα, μπιφτέκι για τον πατέρα και για εμένα λουκάνικα Τζουμαγιάς (δεύτερη φορά στην ζωή μου που τα έφαγα) και ένα σουβλάκι. Τα μεσάνυχτα γυρίσαμε, πήγα στο ίντερνετ για μιάμιση ώρα, μετά έγερσή το επόμενο πρωϊ σχετικά νωρίς. Πήγαμε στο μαγαζί του ξαδέρφου μου που το είχαν ανοιχτό ο θείος και η θεία καθότι ο ξάδερφος κόλλησε κωρονοϊό στον γάμο του αδερφού του, καθίσαμε λίγο και μετα φορτώσαμε το αμάξι, συν ότι χώρο είχαμε βάλλαμε χάρτες του παππού μου, και μετά οδήγησε ο πατέρας Πειραιά με στάση για γεύμα στο IKEA Θεσσαλίας. Την Τρίτη, τελευταία πλήρη ημέρα Ελλάδα, δεν είχα τίποτα να κάνω και έτσι η αδερφή μου ήρθε στο σπίτι Πειραιά. Έλα όμως που είχα φαηνές ιδέες, αφότου έχει γίνει εύκολος ο ΔΟΑΤΑΠ να ξεκινήσω την διαδικασία αναγνώρισης. Όντως το γραφειοκρατικό είναι εύκολο, αλλά έχει και ουσιαστικό τύπου να φέρω έντυπα από το Virginia Tech που δεν είναι. Η αίτηση έχει ξεκινήσει απλά δεν έχει υποβάλλει τίποτα. Εγώ φταίω που άκουσα την αδερφή μου, ας το κάνουμε διότι είναι εύκολο. Πάντως μετά πήγαμε για καφέ στο Μικρολίμανο και από τις φίλες της, παρότι ρώτησε πολλές, ήρθε μόνο μία διότι αυτή μπορούσε. Μία άλλη λχ της λέει ότι την κρατάνε στην δουλειά ως τις 8 εκείνη την ημέρα και καθότι ήμασταν σπίτι στις 8, φυσικά και δεν ήρθε, δεν προλάβαινε.

Την επομένη ξύπνησα νωρίς, πήρα το Χ96 και βλέπω αεροδρόμιο τον συνεπιβάτη μου συν τον πατέρα του. Ο πατέρας του, ο οποίος κάνει τον φίλο μου να μοιάζει φυσιολογικός στην σύγκριση, εμφανίστηκε με μία αρχαία πράσινη κάρτα και δεν είχε μπει 20 χρόνια στις ΗΠΑ. Τον άφησαν να κάνει τσεκ ιν, ενώ όμως ήταν στην πύλη φοβήθηκε καθότι και ανεμβολίαστος και αποφάσισε να μην ταξιδεύσει μην πάθει τίποτα. Φταίνω και εγώ που του είπα για τον Ιρανό που είχε να μπει χρόνια, τον συνέλλαβαν παρότι είχε πράσινη κάρτα που είχε λήξει και πέθανε στο κρατητήριο του αεροδρομίου Dulles της Ουάσιγκτον. Τέλος πάντων, ταξιδεύσαμε οι δύο μάς, όλα καλά Ζυρίχη και Σαν Φρανσίσκο, καλά το αμάξι μου, δεν μου το έκλεψαν και έφτασα μετα φαϊ παρότι εξαντλημένος στο σπίτι των γονιών μου. Έμεινα κανένα δίωρο όρθιος να κάνω δουλειές και ίντερνετ, έπεσα, σηκώθηκα δύο τα χαράματα, ίντερνετ, μετά οδήγηση με το αμάξι των γονιών μου ως την τράπεζα ώστε να μην πεθάνει η μπαταρία λόγω ακινήσιας, σπίτι των γονιών πάλι και οδήγηση ως το σπίτι μου. Έφτασα στο δικό μου σπίτι στις 7.30 έχοντας φάει πρωϊνό ενδιάμεσα και 30 λεπτά αργότερα ξεκίνησα κανονικά να δουλεύω. Φυσικά στις 5 έπεσα πτώμα. Σχεδόν δύο εβδομάδες αργότερα έχω μεν φτάσει στον κανονικό ρυθμό μου αλλά όχι στον προ του ταξιδίου, πχ σήμερα σηκώθηκα στις 7 από μόνος μου, χωρίς το ξυπνητήρι. Πριν από το ταξίδι θα σηκωνόμουν μόνο με το ξυπνητήρι τόσο νωρίς.

Ταξίδι στην Ελλάδα, πρώτο μέρος ως την Ζάκυνθο

Την προηγούμενη Παρασκευή ξύπνησα στις 11.20 το βράδυ. Από την Τετάρτη που είχα γυρίσει έλεγα ότι αν ξυπνήσω αρκετά νωρίς (διότι ξύπνησα για Σάββατο τέτοια ώρα) να δοκιμάσω την τύχη μου στο κλαμπ που συνηθίζω. και να χορέψω πρώτα πράγμα το πρωϊ. Εν τέλει με τα πολλά σηκώθηκα, οδήγησα, έφτασα απ'έξω αλλά δεν μπήκα. Από την μία ήταν μία ώρα αργότερα απ'ότι συνήθως πάω και δεν μου άρεσε dubstep. Από την άλλη όμως δεν έχω κουράγιο να χορεύω πρώτο πράγμα όταν ξυπνήσω μετά το πρωϊνο! Το είδα και στην Ελλάδα όταν έφτασα τρεις εβδομάδες νωρίτερα

Έρχεται η Τρίτη που ταξιδεύω και είμαι ήδη από Σάββατο πρωϊ στο σπίτι των γονιών μου. Εργάζομαι ως τις 5, οδηγώ στο σπίτι του φίλου ο οποίος είναι ήδη αεροδρόμιο και παρκάρω. Αφήνω το αμάξι και παίρνω BART ως το αεροδρόμιο. Πέρασα την ασφάλεια ταχύτατα, ούτε ουρές ούτε τίποτα. Φτάνω στην πύλη και είναι εκεί ο φίλος να κάνει μάθημα στο κινητό του. Εγώ έπαθα σοκ, η αδερφή μου όμως όταν έφτασα σπίτι μου έλεγε ότι όταν το κάνεις μία φορά το συνηθίζεις. Δεν είμασταν οι μόνοι έλληνες, ήταν και μία μάνα με δύο ζαβολάκια ονόματι Κωνσταντίνο και Αλέξανδρο με τον Πορτογάλο σύζυγο. Νομίζω ήταν και ένα τρίτο ζευγάρι. Μπήκαμε κανονικά και εν τέλει είδα δύο ταινίες: τον τελευταίο Spiderman ο οποίος ήταν καλός αλλά δεν θα τον έλεγα αριστούργημα όπως το IMBD τον περιγράφει και τον (δεύτερο) Venom. Από όλες τις ταινίες που είδα αυτή που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η τελευταία στην επιστροφή, το The Last Duel που άξιζε καλύτερη τύχη στα σινεμά. Φτάνω στο Μόναχο το οποίο ευτυχώς ήταν άδειο, ούτε ουρά ούτε καθυστέριση έστω παραπάνω από το φυσιολογικό. Φτάνω Ελευθέριο Βενιζέλο και με περίμενε η αδερφή μου που με πήγε Πειραιά. Τετάρτη βράδυ την έπεσα και κοιμήθηκα μάλλον κανονικά. Πέμπτη τράπεζες και στην λαική με την μητέρα μου. Παρασκευή σηκώθηκα αρκετά νωρίς για νυχτερινή τσάρκα και βρήκα το Μικρολίμανο μάλλον άδειο προς έκπληξη μου. Πήγα στην τελευταία τράπεζα και ξεκαθάρισα, με εξαίρεση την Eurobank πάλι και έτσι πήγα με το πατέρα μου το μεσημέρι στο αεροδρόμιο και πήραμε φίλο τους και τον πήγαμε στην Αρκαδία. Πέρασα λοιπόν το Σαββατοκύριακο στην Αρκαδία, όπου είδα το μικρό σχετικά χωριό τους αλλά και πήγα και στο χωριό του συζύγου της αδερφής της γιαγιάς μου όπου εθλίβην από την κατάσταση. Τελευταίο ταξίδι εκεί ήταν το 2008 με τον μακαρίτη τον θείο μου που πέθανε στην αρχή του κορονοϊού και την αδερφή της γιαγιάς μου που είχε πεθάνει λίγο νωρίτερα. Δεν με πείραξε τόσο ότι είχαν πεθάνει, όσο ότι ο ξάδερφος της μητέρας μου έχει αφήσει το σπίτι εκεί, όπου η αδερφή μου έκανε τα πρώτα της βήματα, να ρημάξει. Κυριακή γυρνάμε, είδα μερικά άτομα Δευτέρα και Τρίτη φύγαμε για τα γαμοβαφτίσια του ξαδέρφου μου στην Ζάκυνθο. 

Δεν είχα πάει ποτέ στη Ζάκυνθο ως τότε. Αυτό καθ'αυτό το νησί μου άρεσε, λάτρεψα ότι είδα την κατάσταση με τους νέους, όχι μόνο Βρετανούς, να περιφέρονται διότι Αμερική Spring Break ήταν παραπάνω οι παππούδες από την νεολαία, και ότι έπαιζαν τα μαγαζιά lounge, κάτι που Αμερική έξω από Μαϊάμι δεν το πετυχαίνεις. Τα ξενοδοχεία είναι φτηνά, το μέρος δεν είναι ακριβό ως προς φαϊ και απέχει πλέον αφότου έγινε ο ΠΑΘΕ λίγο η Κυλήνη από τον Πειραιά. Καμία σχέση με το μαρτύριο για να φτάσω στο χωριό της Αρκαδίας του θείου μου παιδάκι. Ωστόσο ο γάμος δεν είναι απλά ένα σόου, ένα μυστήριο μόνο. Είναι επίσης και διαδικασία για να γνωριστούνε η οικογένια του γαμπρού και της νύφης. Η νύφη, η οποία έχει τρεις αδερφές που τρώγωνται για τα κληρονομικά διότι ο παππούς της αγόρασε γη στη χερσόννησο του Σαν Φρανσίσκο η οποία είναι πλέον τέτοιας αξίας όπου ο πατέρας της δεν έχει δουλέψει ποτέ, το είδε ως σόου. Είχε έξι φωτογράφους, δεν κανόνισε τίποτα το κοινωνικό ουσιαστικά και απλά οι λοιποί συμμετείχαν. Ζακυνθινούς κανταδόρους, η εκκλησία με την πιο ωραία θέα σε όλη την πόλη της Ζακύνθου και πρόγραμμα μηδεν με εξαίρεση ένα υποτυπώδες bachelor και bachelorette πάρτυ όπου μάλιστα λόγω jet lag ήμουν σε εξάντληση. Μείναμε στο Καλαμάκι, δίπλα από τον Λαγανά, σε πανσιόν. Θεωρητικά 950 μέτρα από την θάλασσα, σε ένα μέρος χωρίς πεζοδρόμιο γεμάτο βρεταννούς τουρίστες που δεν είχαν οδηγήσει αριστεροτίμονο αμάξι ποτέ πριν. Οι 4 της οικογένιας περάσαμε καλά κυρίως επειδή ήμασταν οι 4. Τρίτη θυμάμαι το ωραία φαϊ σε καλό τουριστικό εστιατόρειο και μετά Lidl, τσάρκα αργά απόγευμα Καλαμάκι και ύπνο νωρίς.  Τετάρτη με ξυπνάει ο κόκκορας στις 5 και μετά στην Eurobank, ούτε που καταξίωσαν να σηκώσουν τηλέφωνο, πόσο μάλλον να εξυπηρετήσουν. Πήγαμε σε μουσείο στην χώρα, αν και όχι τόσο καλό όσο το μεταβυζαντινό την επομένη, το βράδυ οικογενειακώς ψάρι και μετά bachelor πάρτυ με εμένα σε εξάντληση σε ένα μπαρ. Πέμπτη ήταν ο γάμος το απόγευμα, αλλά το πρωϊ όπως ανέφερα μουσείο. Είχαμε λοιπόν τα γαμοβαφτίσια και μετά εν τέλει η δεξίωση και εμένα να έχω βασιλέψει νωρίς και να πιο πολύ να σέρνομαι. Σηκώθηκα και χόρεψα όμως έστω και λίγο πριν τον ύπνο. Παρασκευή όλοι ήμασταν εξαντλημένοι, πήγαμε δίπλα ως τον Λαγανά, κανένας δεν είχε κουράγιο για παραπάνω. Σάββατο όμως κάναμε τον γύρο του νησιού, πήγαμε ως το Ναυάγιο, είδαμε τα μοναστήρια και κάναμε μπάνιο στην βόρεια πλευρά. Μετά δειπνήσαμε στο Καλαμάκι και εν τέλει εκεί ήταν η μόνη φορά που μίλησα με άγνωστες κοπέλες σε όλο το ταξίδι: Τρεις Βρετανίδες στον μπάνιο που γέμισαν τον χώρο ενώ ήμουν μέσα. Τους έπιασα κουβέντα, ήθελα να τους μιλήσω αλλά είχαν ήδη φύγει η οικογένοια και δεν είχα χρόνο. Με άφησαν εν τέλει Λαγανά και έκανα τσάρκα νωρίς εκείνο το βράδυ, στις 11 με πήρε η αδερφή μου και με γύρισε διότι όχι μόνο είχα κάνει τον γύρο αλλά ήμουν ήδη εξαντλημέρος. Την επομένη φύγαμε για τον Πειραιά.

  Στην επόμενη ανάρτηση θα γράψω για το επόμενο μέρος, το ταξίδι στο Άγιον Όρος

Λίγο πριν πετάξω

 Πέρυσι πέταξα με παρέα και χρειάστηκε να βοηθήσω τον φίλο να κάνει τα έντυπα για να πετάξει, συγκεκριμένα PLF. Φέτος αντίθετα ο φίλος πρόκειται να είναι στο αεροδρόμιο νωρίτερα για να κάνει μάθημα απ΄ότι μπορώ να ειμαι εγώ ο εργαζόμενος και έτσι μου έκανε τσεκ ιν ήδη. Θέλεις βλέπεις να καθίσουμε μαζί παρότι με διαφορετικό εισιτήριο. Κατά τα άλλα η όλη παραμονή μου εδώ την νιώθω ως προ-διακοπές. Δεν είναι τόσο ότι δεν πάω στο γυμναστήριο, όσο ότι έχω αλλάξει παραστάσεις, αν και τρεις ημέρες στο Walnut Creek το βαρέθηκα κάτω. Ευτυχώς που πετάω αύριο. Δούλεψα κανονικά και σήμερα και θα δουλέψω αύριο ως το τέλος. Φοβάμαι λίγο μην τυχόν σπάσω τίποτα που δεν είναι δικό μου, ενώ το γεγονός ότι είμαστε στη νηστεία έχει δυσκολέψει κάπως την κατάσταση. Το κοντινό σούπερ μάρκετ δεν έχει έτοιμο νηστίσιμο φαϊ και ούτε τα εστιατόρεια δίπλα του και ναι μεν έχει στο κέντρο επιλογές, αλλά είναι δύσκολο να χορέσω στο μεσημεριανό διάλλειμα. Έτσι επέλεξα να μαγειρέψω αν και πράγματα απλά διότι στο χάος που είναι αυτό το σπίτι είμαι ικανός να χάσω ότι είναι μπροστά στα μάτια μου. Η σχετική ηρεμία συν η σχετική ψύχρα με ικανοποιεί, καλά περνάω. Θα δω αύριο το πως θα πάει το ταξίδι. Ελπίζω να μην μείνω στην πορεία

Τελευταία νύχτα στο Φρέσνο, 800η ανάρτηση

Με το που ξεκίνησα αυτή την ανάρτηση, βλέπω ότι είναι η 800η. Δεν περίμενα ποτέ να φτάσω ως εκεί. Επίσης περίμενα ότι η επόμενη ανάρτηση μου θα ήταν για την μηχανοκίνηση του στρατού, αλλά εν τέλει η εβδομάδα απεδείχθει πολύ γεμάτη για να προλάβω. Ίσως είναι η επόμενη

Την προηγούμενη Παρασκευή βγήκα στην εκδήλωση στο στάδιο, και γύρισα πτώμα. Δεν χόρεψα πολύ, τουλάχιστον σε σχέση με τις προηγούμενες φορές, αλλά είχα ακόμα την κούραση της Νέας Υόρκης. Σάββατο είχα δυσκολία να σηκωθώ από την καρέκλα μου. Κυριακή πήγε πολύ καλύτερα, έφτιαξα και τον κήπο, ετοιμάστηκα για την νηστεία των Αποστόλων που ξεκίνησε Δευτέρα. Παρότι την Κυριακή έφαγα πολλά διότι δεν θέλω να γυρίσω από Ελλάδα και να πετάξω όλα τα αρτύσιμα, ξεκίνησα πολύ καλά ως προς το βάρος. Βέβαια το θέμα είναι ότι η απώλεια νηστείας που διαρκεί δεκαήμερο είναι και σχετική, εμφανίστηκε ελαφρά γράμμωση που δεν είχα, αλλά δεδομένου ότι σε λεπτή φάση είμαι το πρωϊνο πριν το γεύμα και ότι στην έξοδο έχει φουσκώσει το στομάχι μου λόγω μεσημεριανού και δείπνου (πρόβλημα και με την έξοδο στην πλάζ ακόμα και αν είναι πρωϊ, θέλει καιρό για να ξεφουσκώσει στο στομάχι), ας μην νομίζει κανένας ότι μοιάζω με μοντέλο. Όταν αρρώστησα με κορονοϊό την Μεγάλη Σαρακοστή και μου έπεσε πολύ λίπος εκείνες τις τρεις ημέρες, το πολύ ήταν και σχετικό, δεν έχασα το σωσίβιο στα πλάγια. Ακόμα και αν ξανααρώσταινα, που δεν το θέλω, δεν βλέπω να το χάνω επί τόπου. Αν φάω Ελλάδα όπως στα προηγούμενα ταξίδια, μάλλον θα πάρω βάρος. Αλλά ας μην διαμαρτύρομαι για το βάρος, δεν έχω ξαναγίνει τόσο λεπτός από τότε που έφυγα από το Blacksburg, πριν από καμιά 300αριά αναρτήσεις.

Δευτέρα έμεινα σπίτι και το μάζεψα κάπως. Το μεσημέρι βγήκα και κούρεψα το γκαζόν, χώρια που προσπάθησα τουλάχιστον να φτιάξω την άρδευση. Τις επόμενες ημέρες έπιασε πάλι φοβερός καύσωνας και τον πέρασα στο γραφείο. Αυτή η ίδια η δουλειά πήγε καλά. Η ζέστη όμως συν τη νηστεία με εξάντλησε ιδίως καθότι δεν κοιμώμουν νωρίς. Μάλιστα την Τετάρτη είχε έναν φοβερό αέρα ο οποίος φάινονταν ότι θα οδηγούσε σε βροχή, και φαίνεται ότι έβρεξε αργά το βράδυ (αν βέβαια δεν άκουγα την άρδευση) αλλά είχε το κακό ότι έριξε πολλά φύλλα στο δημόσιο γκαζόν μου. Πέμπτη βράδυ αντί για γυμναστήριο κάθισα στις 8, μετά την δύση του ηλίου αλλά όσο είχε ακόμα φως, και τα μάζεψα. Σήμερα μετά την δουλειά ένιωσα τόσο κουρασμένος που έπεσα μετά το δείπνο και κοιμήθηκα δύο ώρες, κάτι που σπάνια κάνω μεσημεριανό ύπνο. Μάλιστα όταν σηκώθηκα είχα δυσκολία να σταθώ όρθιος. Πάντως άυριο με το καλό θα πάω στο σπίτι των γονιών όπου έχει πιο κρύο και κυρίως είναι πιο κοντά στο αεροδρόμιο από το οποίο πετάω. Αν ήταν σπίτι τους οι γονείς, θα είχα σίγουρα φύγει σήμερα. Από την στιγμή που μπορώ να εργαστώ από το σπίτι τους, φεύγω το πρωϊ καθότι θα είμαι πιο ξεκούραστος. Ελπίζω να πάνε καλά τα πράγματα με το ταξίδι Ελλάδα/

Ταξίδι με τους Υιούς του Περικλή στη Νέα Υόρκη

 Το ταξίδι αυτό ήξερα ότι θα με κούραζε αλλά είχα κάθε πρόθεση να το κάνω. Δεν ήταν τόσο μόνο να δω τον φίλο που σπουδάζει στο Κολούμπια, έχω βαρεθεί δύο χρόνια πανδημίας απλά να κάθομαι στο σπίτι. Παίρνω το όχημά μου και οδηγώ στο σπίτι των γονιών Τετάρτη βράδυ. Έφτασα αρκετά κουρασμένος και απλά ξάπλωσα. Το σπίτι το βρήκα σε καλή κατάσταση, το κακό όμως ήταν ότι δεν πήρα το τζήν μου και δεν ήθελα να φοράω μόνο το καλό παντελόνι. Έτσι πήρα ένα παντελόνι από εκεί. Την επομένη εργάστηκα καλά, έφαγα φαϊ που άφησαν οι γονείς ως επί το πλείστον στην κατάψυξη και έκανα βόλτα και το αμάξι τους για να ζήσει η μπαταρία τους. Είδα και το ταχυδρομείο τους, τίποτα το σημαντικό ακόμη αν και είχε έναν λογαριασμό. Το απόγευμα παίρνω το αμάξι, παρκάρω έξω από το σπίτι φίλου με τον οποίο θα πετάξουμε Ελλάδα, και μετά περπατήσαμε ως το BART. Ενδιάμεσα έφαγα το τελευταίο γεύμα πριν το ταξίδι. Πήρα BART ως το αεροδρόμιο όπου είχε φοβερή ουρά να περάσεις τους ελέγχους ασφαλείας, αλλά έφτασα κανονικά στην πύλη. Προσγειώνομαι το πρωϊ JFK, βγήκα από την λάθος πλευρά του airtrain αλλά έφτασα κανονικά στο World Trade Center. Τα παιδιά λίγο χάθηκαν στο Newark αλλά τα κατάφεραν. Όλη νύχτα άυπνοι (όχι πως εγώ τα κατάφερα πολύ καλύτερα, απλά έχω συνηθίσει) δεν είχαν πολύ διάθεση αλλά τους έδειξα τον Άγιο Νικόλαο των Δίδυμων Πύργων. Πέρνουμε το μετρό, φτάνουμε στο ξενοδοχείο δύο ώρες νωρίτερα αλλά μας αφήνουν να κάνουμε check in νωρις και την πέφτουν όλοι ξάπλα. Ενδιάμεσα είδα τον φίλο μου τον φοιτητή ο οποίος παρουσιάζει το διδακτορικό του κάπου Αύγουστο και έχει ήδη δεχτεί θέση στην Meta, μητρική του Facebook. Με δυσκολία τους σήκωσα όλους αλλά πήγαμε κανονικά στο Meet and Greet όπου δεν είχαμε κλειστό τραπέζι, ήταν για όλους. Ήδη από το ενδιάμεσο γνωρίσαμε τις άλλες όμάδες οι οποίοι ήταν από την Ανατολική Ακτή όλοι. Όλοι του Φρέσνο ήμαστα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο, κανένας δεν είχε κουράγιο για το after. 

Την επομένη έχουμε τους δύο αγώνες. Παρνουμε το μετρό για μία εκκλησία που έχει και charter school, εξού και το γήπεδο. Στο πρώτο αγώνα χάσαμε πολύ και μετά πήγαμε να φάμε δίπλα. Ενθουσιάστηκαν τα παιδιά από το φαϊ και μετά γύρισαν στο στάδιο, αν και εγώ καθότι δεν είχα παίξει έκανα βόλτα πριν γυρίσω. Τον δεύτερο αγώνα τον χάσαμε για ένα καλάθι και μάλιστα είχαμε παράπονα για την διαιτησία. Γυρίσαμε ξενοδοχείο, καθίσαμε, αλλάξαμε και μετά πήραμε το μετρό για Αστόρια. Το μαγαζί παίζει ελληνική μουσική (και ξένη) και γνωρίσαμε και κόσμο. Ένιωσα πραγματικά μία μοναξιά διότι δεν υπάρχει μέρος στο Φρέσνο όπου πας και ακούς Ελληνικά να μιλιούνται και πιάνεις κουβέντα και αντί να αγνοήσουν, ενθουσιωδώς σου μιλάνε. Ένας Υιός μας εν τέλει ήταν τυχερός με κοπέλα, έφυγε νωρίς ενώ εγω χόρευα και μετά ενώ επιστρέφαμε μας έπερναν τηλέφωνο οι της παρέας της κοπέλας να δούνε τι κάνει διότι την είχαν χάσει. Και εμείς δεν ξέραμε τις γίνονταν, ο Υιός δεν απαντούσε στο τηλέφωνο, αλλά τουλάχιστον όμως ο αδερφός του μπορούσε να δει που είναι το κινητό του, ήταν στο ξενοδοχείο. Φτάνουμε, όλα καλά με τους ερωτοχτυπημένους, και την πέφτω, και 30 λεπτά αργότερα με σηκώνουν να τους κλείσω AirBnB για τη επομένη. Τους είχα πει πριν φύγουμε, να σας κλείσω τώρα, αλλά μηδέν. Τους έκλεισα, την επομένη σηκώθηκα χωρίς πλήρη ύπνο και έκανα τον δρόμο μου για το Newark. Έφτασα Σαν Φρανσίσκο, μετά στο σπίτι των γονιών μου, εργάστηκα την επομένη και μετά στο Φρέσνο. Χτες το βράδυ βγήκα και δει στο Sun Kissed Summer Festival. Σήμερα όμως ούτε για περπάτημα δεν είχα την δύναμη. Καλά πέρασα, τώρα ακολουθεί το ταξίδι για Ελλάδα. Ενδιάμεσα όμως θέλω πάλι να γράψω για τον Ελληνικό Στρατό, να δούμε τι θα καταφέρω.

Κυριακή χωρίς εκκλησία, έκλεισε λόγω κορονοϊού

Το προηγούμενο τριήμερο δεν έκανα τίποτα, μόνο κάθισα σπίτι και ξεκουράστηκα. Την Τρίτη ήμουν βέβαιος ότι είχα ανακάμψει πλήρως. Την Παρασκευή λοιπόν βγήκα στο μαγαζί που συνηθίζω πλέον. Απεδείχθει ότι δεν έχω επανέλθει πλήρως. Οι DJ που είχε ήταν καλοί. Η πλάτη μου δεν πόνεσε, τουλάχιστον την Παρασκευή. Ωστόσο ένιωσα μία πολύ μεγάλη κόπωση ήδη πριν πάω, η οποία ξεπεράστηκε κατ'αρχήν όταν άρχισε να παίζει καλή μουσική, αλλά με ξαναχτύπησε μετά τα μεσάνυχτα. Στις 1.20 έφυγα παρότι μου άρεσε η μουσική διότι ένιωθα εξαντλημένος αλλά και διότι ήθελα να κοιμηθώ καλά το βράδυ εκείνο καθότι την επομένη είχα κούρεμα. Έπεσα κατευθείαν για ύπνο, και ξύπνησα νωρίς την επομένη. Επειδή όμως είμαι στο κρεββάτι μου και όχι σε δωμάτιο στο Λας Βέγκας ξανακοιμήθηκα και χόρτασα ύπνο. Ωστόσο όλη την ημέρα ήμουν φοβερά κουρασμένος. Την κατάσταση την έχω ξαναπεράσει και ξέρω και την θεραπεία, κολύμπι. Ωστόσο είχα μείνει και από καύσιμο και μετά τον ανεφοδιασμό απλά δεν είχα κανένα κουράγιο για οποιαδήποτε γυμναστική. Από την Πέμπτη μας είχαν ενημερώσει ότι λόγω των πολλών κρουσμάτων κορονοϊού στην κοινότητα δεν θα έχει λειτουργία. Έτσι σήμερα πάλι κοιμήθηκα καλά και μάλιστα πήγα πρωϊ στο γυμναστήριο και έκανα βάρη. Το Facebook εμφάνισε φωτογραφία από πριν 7 χρόνια στην παραλία στη Myrtle Beach. Σε σχέση με τότε δεν έχω αλλάξει πολύ στο σώμα, με εξαίρεση ότι εμφάνισα γραμμώσεις πάνω από την κοιλιά και στα πλάγια λίγο λέπτυνα. Τέτοιες συγκρίσεις και με αποθαρρύνουν αλλά και με ενθαρρύνουν: Έχω πρόοδο, ιδίως αν σκεφτείς ότι για σχεδόν δύο χρόνια μετά την φωτογραφία δεν πήγα γυμναστήριο και έπερνα βάτος, αλλά όχι όσο θα ήθελα. Φέτος το καλοκαίρι δεν θα είμαι σούπερ γραμμωμένος, αλλά θα είμαι καλύτερα από πέρυσι. 

Το άλλο μεγάλο που έχω μπροστά μου είναι η Νέα Υόρκη. Πέμπτη βράδυ πετάω από το Σαν Φρανσίσκο. Την προηγούμενη εβδομάδα βγήκε το ξενοδοχείο και έκλεισα τα δωμάτια. Τώρα η δυσκολία είναι το να γίνει το ίδιο το ταξίδι, να φτάσουμε όλοι εκεί, να παίξουμε κλπ. Ήλθα σε επαφή με φίλους μήπως και τους δω, ελπίζω να τα καταφέρω καθότι ακόμα και τον πιο πρόσφατο έχω να των δω τρία χρόνια. Θα μου άρεσε πάρα πολύ να μην έβγαιναν όλα στην πορεία, αλλά ξέρω ότι θα περάσω καλά, εξού και συνεχίζω να κάνω τέτοια.

Ταξίδι στο δεύτερό μου EDC

 Φέτος πήγα πιο προετοιμασμένος καθότι είχα την περυσινή εμπειρία. Ωστόσο ήμουν και πιο άτυχος από την αρχή ακόμα όταν δεν κατάφερα να πάρω εισιτήριο λεωφορείου. Το ταξίδι μου ξεκινά Τετάρτη βράδυ όταν πήγα στην εκκλησία και στράγγιζα σπανάκι για την σπανακόπιτα. Είδα εκεί έναν φίλος και του ζήτησα να μου βάλει μέσα τον πράσινο κάδο. Η στράγγιση πήγε πολύ ταχύτερα απ'ότι περίμενα και έτσι γύρισα σπίτι και είδα τον Flash όλο. Φορτώνω το αμάξι με όλα που θυμήθηκα (εκ των υστέρων δεν ξέχασα τίποτα) και την επομένη το πρωϊ πάω στο γραφείο. Ήθελα να την κοπανήσω δύο ώρες νωρίτερα, αλλά φυσικά συγκρατήθηκα. Πέντε παρά λίγο βγαίνω και πάω στο αμάξι μου. Έχουν αλλάξει τα μπλόκα στους δρόμους στο κέντρο του Φρέσνο λόγω των έργων του τραίνου και έτσι λίγο άργησα να μπω στον αυτοκινητόδρομο. Σταμάτησα για καύσιμο στο Delano το οποίο εν τέλει είναι πιο κοντά στο Bakersfield απ'ότι θυμώμουν (είχα δει πριν φύγω ότι είχε τα φτηνότερα) όπου και έφαγα δείπνο. Εν συνεχεία λίγο κίνηση για να μπω στον 58, λέω αυτό ήταν το δύσκολο και μετά βλέπω μία φορητή ηλεκτρονική πινακίδα να λέει ότι λόγω ατυχήματος μπροστά να περιμένω πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Όντως, μου πήρε πάνω από δύο ώρες για να κάνω 8 μίλια. Έβριζα συνέχεια πως δεν έχει παρακαμπτήρια το βουνό και μετά φτάνω στο δυστύχημα και ήταν καραμπόλα με φορτηγά όπου σίγουρα θα είχε νεκρό. Έκανα τον σταυρό μου και ευχαρίστησα τον Θεό που είμαι ζωντανός και δεν μπλέχτηκα σε αυτό. Εκ των υστέρων η ιστορία αυτή είχε και ένα καλό, ανέβηκε η μέση οικονομία του αυτοκινήτου μου, ενώ συνήθως σε τέτοια ταξίδια κατεβαίνει. Στο υπόλοιπο ταξίδι στην έρημο δεν αντιμετώπισα προβλήματα. Στην ανηφόρα για το Λας Βέγκας είχε ορισμένα αργά οχήματα, αλλά καμία σχέση με την κίνηση στην επιστροφή. Φτάνω στις δύο η ώρα στο ξενοδοχείο, περιμένω στην είσοδο στο αμάξι πιστεύοντας ότι οδηγει στον πάρκινγκ, μετά μισή ώρα συνειδητοποιώ το λάθος και βρίσκω το πάρκινγκ το οποίο είναι γεμάτο! Έκανα μία δεύτερη γύρα και το έβαλα σε μία γωνία, μη κανονική θέση αλλά δεν ήμουν ο μόνος που πάρκαρε έτσι. Πάω, κάνω check in στις 3 και την πέφτω αγχωμένος μην πάθει κάτι.

Την επομένη ξυπνάω χωρίς καλό ύπνο. Ήταν γενικό πρόβλημα, το οποίο οφείλεται μάλλον στο ότι το air condition ήταν πολύ χαμηλά και κρύωνα. Μέχρι να το διορθώσω μου πήρε μέρες. Πάω απέναντι και βάζω το αμάξι μου σε κανονική θέση. Μετά έκανα βόλτα στο Fremont Street Experience και το κέντρο γενικότερα. Ενώ τον Οκτώβριο βράδυ Πέμπτης - πρωϊ Παρασκευής ήδη ήμασταν οι του EDC, φέτος αρχίσαμε να εμφανιζόμαστε μετά το μεσημέρι Παρασκευής. Είδα όλο το κέντρο, δυστυχώς απεδείχθει μικρότερο απ'όσο περίμενα, ένα πρωϊνό αρκούσε. Έφαγα για μεσημέρι, ή μάλλον για το μόνο γεύμα της ημέρας, σε όλο το ταξίδι μόνο μία φορά την ημέρα έτρωγα και μέσα σε όλα αρκούσε. Επίσης έπερνα για πρωϊνο ένα protein shake και οδηγώντας για το Las Vegas Speedway έπινα energy drink. Έχασα και βάρος και αυτή τη στιγμή φοράω ένα σορτσάκι στο οποίο δεν χωρούσα νωρίτερα εδώ και χρόνια. Τέλος πάντων απόγευμα ξαναπέφτω μετά το φαϊ, κοιμάμαι λίγο αρκετά για να καλύψω το έλλειμα ύπνου, μετά βάζω την Αμερικάνικη sim στο νεώτερο Ελληνικό κινητό και ο παροχέας μου μου κλείνει την κάρτα sim! Το γυρνάω στο Αμερικάνικο αλλά δεν το επανενεργοποιεί! Το έλυσα επικοινωνώντας με τον παροχέα μου. Αποτέλεσμα πήρα δύο κινητά στο EDC το ένα για φωτογραφίες και το άλλο για επικοινωνία. Ξεκινάω με το αμάξι μου και μου πήρε δύο ώρες για να φτάσω στο Speedway. Τις επόμενες μου πήρε λιγότερο διότι έμαθα ποια λωρίδα να παίρνω. Μέσα σε όλα ο τηλεσκοπικός ιστός που είχα με την σημαία έσπασε στα τρία. Το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι: Έδεσα τη σημαία μου στην βάση και έβαλα για να κρατάει ένα από τα βραχιόλια μου. Παρατηρόντας τους άλλους είδα πως όλοι όσοι είχαν σημαία είχαν αρθρωτό σταθερό ιστό, όχι τηλεσκοπικό σαν εμένα. Απ'όσο μπορούσα να καταλάβω από τις οδηγίες κανονικά αυτό απαγορεύονταν. Δεν πειράζει, η διαμόρφωσή μου εν τέλει μου έκανε, αυτή θα βάλω του χρόνου. Πάει στην Nora en Pure και δεν μου άρεσε, εν τέλει πήγα Kinetic Stage. Ενώ όμως ήμουν στο Circuit grounds με πρωτοπροσέγγισε Έλληνας όταν είδε την σημαία μου. Γενικά με την γαλανόλευκη ψηλά αυτό χαροποιούσε διάφορους Έλληνοαμερικάνους και Έλληνες οι οποίοι με προσέγγισαν. Το καλό της ιστορίας ήρθε την ίδια ημέρα και την επομένη που κάθισα στο σετ του Pryda και μετά του ξαναείδα μπαίνοντας Έλληνες που είχαν έρθει από την Ελλάδα για το EDC! Μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη. Αλλά για να ξαναγυρίσω στην Παρασκευή πήγα στο Kinetic Field που είδα δύο, αλλά ενώ είχε ανέβει ο Alan Walker ο οποίος ήταν αυτός που ήθελα σε όλο το φεστιβάλ να φω, εκκένωσαν μετά 15 λεπτά το Kinetic Field εν τέλει λόγω αέρα και έκοψαν το πρόγραμμα. Έτσι πήγα και είδα τον Pryda στο Circuit Grounds. Εκεί, πέραν από τους Έλληνες που μου μίλησαν, ήρθε και μία Πολωνέζα συνοδευόμενη η οποία μου έλεγε πως έχει ζήσει στην Ελλάδα και την άρεσε. Εν τέλει προς τις 3 έφυγα, με το να βγαίνω από το πάρκινγκ να είναι πολύ πιο δύσκολο από το να οδηγώ στο ξενοδοχείο όπου πάλι σε γωνία το άφησα.

Την επομένη περπάτησα από το ξενοδοχείο εώς το φρούριο των Μορμόνων που είναι το παλαιότερο κτήριο του Λας Βέγκας. Γύρισα μετά προς το ξενοδοχείο έχοντας πρώτα φάει στο ιστορικό καζίνο El Cortez, το παλαιότερο εν συνεχή λειτουργία του Λας Βέγκας. Γενικά ας μην νομίζει κανείς ότι πέραν του Fremont Street Experience έχει κάτι να δεις στο κέντρο, το δεύτερο πιο σημαντικό ήταν ότι στο Main Street Casino έμοιαζε με παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό. Έφυγα αργότερα για το EDC αλλά έφτασα νωρίτερα διότι έμαθα, και στην είσοδο αντάλλαξα στοιχεία με έναν εκ των εκ Ελλάδος. Το Σάββατο μάλλον ήταν η καλύτερη μέρα για μένα στο EDC διότι είδα διαφόρους που μου άρεσαν, με αποκορύφωμα τον David Guetta. Δεν τον είδα όλο όμως διότι είδα πιο πριν όλο το Kx5, ήτοι Deadmau5 και Kaskade. Κυριακή ήταν που πήγα πιο κανονικά, έπεσε σε Έλληνα από Ελλάδα που ήρθε με σημαία, είδα τον ATB αλλά και τον Illenium ο οποίος δεν μου άρεσε ιδιαίτερα διότι δεν μου αρέσει dubstep. Ωστόσο ήταν δυσκολία το να βγω από εκεί όταν είχε ήδη γεμίσει ο Zedd, πιο πριν ενώ ήταν ο Joel Corry πήγα πολύ κοντά και πείραξα το αριστερό αυτί μου από την πολύ μεγάλη ένταση. Τρίτη πρωϊ έκανα check out, έφαγα και ξεκίνησα για το σπίτι. Σταμάτησα στο South Point διότι ήθελα να κατουρήσω και έλεγε 99 λεπτά για το Primm, αλλά και μετά το Primm γίνονταν της τρελής εώς ότου βγήκα από τον Ι-15. Έφτασα σπίτι προς τις 10 το βράδυ. Γενικά την προηγούμενη εβδομάδα την πέρασα σε κατάστασης εξάντλησης, είχα αρνητικό τεστ αλλά πολύ δυνατότητα να εργαστώ όχι. Πάλι καλά που έχουμε τριήμερο και ξεκουράζομαι

Περιπετειες με τους γονείς και με την μπαταρία του αυτοκινήτου

 Όταν είχα πάει τελευταία φορά για σέρβις το όχημα, η Toyota μου είχε πει ότι η μπαταρία ήθελε αλλαγή αλλά ότι δεν είχαν λόγω των προβλημάτων της εφοδιαστικής αλυσίδας. Ήλπιζα να μου βγάλει ως το επόμενο σέρβις και ως τότε να έχουν αρθεί τα προβλήματα των παγκόσμιων μεταφορών. Ωστόσο την προηγούμενη εβδομάδα μου έβγαλε σφάλμα ότι λόγω χαμηλής μπαταρίας δεν μπορεί να αλλάξει ταχύτητα, αν και εν τέλει με πήγε και με γύρισε στο δημαρχείο. Πήρα πάντως τον υπολογιστή, αν τυχόν μου έκανε πάλι κόλπα, και είπα στον προϊστάμενο ότι θα εργαστώ από το σπίτι. Πριν από ακριβώς μία εβδομάδα πήγα στο γυμναστήριο με το αμάξι, και αμά την επιστροφή δεν μου άνοιγε το αμάξι καθόλου. Πήρα τηλέφωνο τον εκτιμητή και βάλαμε ενέργεια στην μπαταρία αρκετά ώστε να έρθει σπίτι, και να μην μου το σηκώσουν από το γυμναστήριο. Μέσα σε όλα την επομένη θα μου έρχονταν μαστόροι να αλλάξουν του αεραγωγούς θέρμανσης (όντως ήρθαν) και την Παρασκευή οι γονείς. Το σχέδιο μου εν τέλει έγινε το πρωϊ του Σαββάτου να πάρουμε το αμάξι μου ως το κοντινότερο μαγαζί με μπαταρία του να την αλλάξουμε εκεί. Έρχονται οι μαστόροι οι οποίοι έκαναν σοβαρή δουλειά, το σπίτι έχει κακοτεχνείες στις αναβαθμίσεις του σε σχέση με την αρχική κατασκευή. Το θερμαντικό σώμα είναι πολλών δεκαετιών, το κλιματιστικό ήδη 20 και μόνο με ψύξη ενώ απεδείχθει πως οι σωλήνες αποχέτευσης ήταν κόντρα στην βαρύτητα. Σάββατο πρωϊ πάμε να κάνουμε μπρος το αμάξι μου και απεδείχθει ότι το Ioniq τους δεν επιτρέπει να δίνει ρεύμα η μπαταρία τους, μόνο να λαμβάνει. Ζητάμε βοήθεια από τον γείτονα αλλά η μπαταρία μου είχε τόσο πεθάνει που εν τέλει μηδέν. Πάμε με το όχημα του πατέρα και παίρνουμε μπαταρία 12 V (αυτή είχε το πρόβλημα όχι η υβριδική) εργαλείο να την αλλάξουμε, βγάζουμε την παλιά και πέφτει το εργαλείο μέσα στο πλαίσο του οχήματός μου ενώ βιδώνουμε τη νέα. Με τα πολλά το βγάζω και βιδώνουμε. Όλα καλά, πιστεύω θα βγάλει και το ταξίδι για Λας Βέγκας και τρεις εβδομάδες ακινησία για Ελλάδα. Με τους γονείς εδώ κάναμε τα ψώνια τους και την Κυριακή πήγαμε και φάγαμε φοβερά σε ένα καζίνο. Έφυγαν εν τέλει οι γονείς και πλέον περισσότερο προετοιμάζομαι, εώς τώρα ψυχολογικά, για το EDC. Μέχρι στιγμής όλα καλά, βλέπουμε όμως επί τόπου. Δυστυχώς δεν προσέφερε ποτέ νέα εισιτήρια λεωφορείου, έτσι θα πάω οδηγόντας ως εκεί από το ξενοδοχείο.

Η μηχανοποίηση του Ελληνικού Στρατού

Με τον πόλεμο της Ουκρανίας έρχονται στο φως διάφορα για τον Ελληνικό Στρατού που για εμένα, ο οποίος ήμουν κληρούχας, μου προκαλούν έκπληξη. Το είχα προϊδεαστεί με τα Μ1117 τα οποία ελαφρά θωρακισμένα οχήματα αναγνώρισης, όχι για μάχη υψηλής έντασης, τα οποία σε ελληνική υπηρεσία είναι νέο σύστημα το οποίο αυξάνει την μηχανοποίηση του ΕΣ αντικαθιστώντας τζιπ τα οποία ήταν μάλλον ακατάλληλα για αυτή την λειτουργία. Ότι και να πεις για την ελαφρά θωράκιση των Μ1117, είναι ανώτερης αυτής των τζιπ. Περισσότερο όμως μου κάνει έκπληξη ότι με το που βγαίνουν λίστες διαθέσιμου μεταχειρισμένου υλικού για την Ουκρανία από Νατοϊκές χώρες εμφανίζονται στο διαδίκτυο, ιδίως το twitter, διάφοροι που λένε ότι αυτό θα ήταν πολύτιμο να το έχουμε στη ζώνη ΑΣΔΕΝ, δηλαδή τα νησιά του Αιγαίου. Είχα την αίσθηση ότι ο ΕΣ χρειάζεται αντικατάσταση παλαιού υλικού, όχι ότι χρειάζεται αύξηση της μηχανοποίησης σε τέτοιο βαθμό.

Ο πόλεμος γίνεται σε τελική ανάλυση με παρόμοιο υλικό όπως στους Βαλκανικούς. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι το Ιππικό έχει αντικατασταθεί από τα Τεθωρακισμένα. Υπάρχουν μεγάλες αλλαγές στο δόγμα, τύπου ότι κατά τους Βαλκανικούς το πεζικό άνοιγε ρήγμα από το οποίο ξεχύνονταν το Ιππικό, ενώ σήμερα τα τεθωρακισμένα, καλυπτόμενα από πεζικό (μέγα σφάλμα των Μοντγκόμμερυ στη Νορμανδία και των Ρώσων στην Ουκρανία να μην έχουν) ανοίγει το ρήγμα και ξεχύνεται. Ωστόσο δεν παύουμε να έχουμε πεζικό οπλισμένο με πυροβόλα, πυροβολικό, μηχανικό να γεφυρώνει κολύματα, εφοδιασμό/ μεταφορές να φέρνει προμήθειες κλπ. Απλά την σήμερον ημέρα οι μεταφορές γίνονται με φορτηγά και όχι με γαϊδουράκια όπως όταν ο παππούς μου πολεμούσε στο Ύψωμα 731. 

Ο ΕΣ γύρισε από τον Μέση Ανατολή ως ένα σώμα μετακινούμενο κυρίως με τα πόδια, αν και πιο μηχανοποιημένο σε σχέση με όταν πολεμούσε ο παππούς μου. Αν μη τι άλλο ο Εμφύλιος έγινε σε μέρη που τα μουλάρια είχαν δυσκολία να πάνε. Σταδιακά εφοδιάστηκε με σύγχρονο για την εποχή υλικό, καθότι υπήρχε πολύ περισσευούμενο με το τέλος του Β' ΠΠ, όπως σύγχρονο πυροβολικό, άρματα μάχης κλπ. Πάντα είχα την αίσθηση ότι με την εισβολή στην Κύπρο και τις αγορές που ακολούθησαν ο ΕΣ έφτασε στο σημείο μηχανοποίησης που χρειάζεται ένας σύγχρονος στρατός. Το κακό με την μηχανοποίηση είναι ότι μετά απαιτεί καύσιμα, αλλά σε τελική ανάλυση είναι όλο και δυσκολότερο να βρεις μουλάρια να σύρουν πυροβόλα την σήμερον ημέρα. Από τα σχόλια που βλέπω στο ίντερνετ αυτό ισχύει μεν, αλλά για την ηπειρωτική Ελλάδα μόνο. Θυμάμαι με το τέλος του Ψυχρού πολέμου να έχουμε παραχωρήσεις της μορφής αυτοκινούμεα αντιαρματικά για τους σχετικούς λόχους και αυτοκινούμενους όλμους. Ήξερα επίσης ότι με την παραχώρηση των αποσυρούμενων γερμανικών Μ109 πριν από 10 χρόνια αυξήθηκαν οι σωλήνες ανά πυροβολαρχία αλλά και μετακινήθηκαν Μ110 στα νησία. Ρυμουλκούμενα πυροβόλα παρέμειναν σε μικρά νησιά όπου όμως η ευκινησία είναι μόνο ελαφρά χειρότερη απ'ότι του Μ110 λόγω και του αναγλύφου. Τα σχόλια που βγαίνουν είναι ότι ο ΕΣ χρειάζεται αυτοκινούμενους όλμους από αυτούς που φαίνετια ότι θα πάνε Ουκρανία για την ΑΣΔΕΝ. 

Γενικά ο κορμός του ΕΣ αποτελείται από υλικό που ήταν σύγχρονο την εποχή του Βιετνάμ, άντε το πολύ στην Καταιγίδα της Ερήμου. Έχει και πιο σύχρονο υλικό ο ΕΣ, πχ Leopard 2 και PzH-2000, αλλά όχι σε τόσο μεγάλα νούμερα που να αποτελούν τον κορμό του, αλλά μόνο την αιχμή του. Αν όντως περάσει η μεγάλη ελληνογερμανική συμφωνία για τα άρματα και τα ΤΟΜΑ λένε ότι θα φτάσει στο επίπεδο του σύγχρονου στρατού ο κορμός του. Πάλι με την σειρά του παλαιότερο υλικό που δεν θα αποσυρθεί θα περάσει στα νησία. Η έκπληξη μου είναι ότι θα σημαίνει αύξηση στην μηχανοκίνηση της Εθνοφυλακής. Έστω όμως ότι δεν βάζαμε αυτοκινούμενους όλμους, πάλι φορτηγό δεν θα τους έσερνε; Σε τελική ανάλυση, όσο και να έχει γαϊδούρια η Σαντορίνη για τους τουρίστες, δεν θα τους βάλουμε να σέρνουν όλμους. Απλά μπαίνουν άλλα ζητήματα, τύπου ανταλλακτικά και υποστήριξη τα οποία πάντα ήταν πρόβλημα στο ΕΣ. Θα δούμε τώρα τι έχει να γίνει, διότι κατά τα άλλα, τα Marder που πάνε στην Ουκρανία θα μπορούσαν να πάνε στον ΕΣ με αντάλλαγμα να πάνε BMP-1 στην Ουκρανία, αλλά ο Μητσοτάκης φοβάται να δώσει παραπάνω βοήθεια στην Ουκρανία.

Μεγάλη Εβδομάδα με τους γονείς

Παρασκευή είδα τις σειρές μου και το πρωϊ του Σαββάτου του Λαζάρου πήρα το αμάξι μου και οδήγησα ως το σπίτι τους. Αρχικά είχα σχέδιο να κάνω ψώνια, αλλά εν τέλει μόνο ότι πήρα την προηγουμένη. Έφτασα στο σπίτι των γονιών, ξεκουράστηκα κάνα δίωρο και μετά πήγαμε στο Σαν Φρανσίσκο στο Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου (πρώτη μου φορά) και είδαμε την Σμύρνη μου Αγαπημένη. Αυτή είναι μία ταινία για να την προβάλουμε στο Φρέσνο. Καλή ταινία αλλά και γροθιά στο στομάχι, την βλέπεις και λες μακάρι η καταστροφή της Σμύρνης να είχε αποδωθεί και άλλη φορά στον Ελληνικό κινηματογράφο. Κυριακή των Βαϊών θεία λειτουργία, και τις επόμενες ημέρες κάθε απόγευμα στην Ανάληψη για την ακουλουθία. Ευτυχώς ο πατέρας οδηγούσε με εξαίρεση Μεγάλη Δευτέρα που οδηγησα εγώ καθότι ο πατέρας είχε μάθημα. Το θετικό ήταν ότι από Μεγάλη Τρίτη εμφανίστηκε στην εκκλησία ο πάλαι ποτέ συγκάτοικος του φίλου που είχα επισκευθεί στη Νέα Υόρκη, ο οποίος είπε στους γονείς ότι έχασα βάρος από την τελευταία φορά που με είδε. Το αρνητικό ήταν ότι ήμουν κουρασμένος όλες τις ημέρες, με αποκορύφωμα κατά την λειτουργία της Ανάστασης όταν στις μία μου ήρθε εξάντληση. Πριν 3 χρόνια είχα οδηγήσει την Μεγάλη Παρασκευή μάλιστα και την Κυριακή της Ανάστασης, αν και κουρασμένος, την έβγαλα ως τις 4 πολύ χαρούμενος που τελείωσα, όχι εξαντλημένος από τις 1. Για το Πάσχα πρόσκληση είχαμε μόνο από τους αντιεμβολιαστές που μας κόλλησαν τον κορονοϊό αλλά και κόλλησαν και οι ίδιοι, δεν την δεχτήκαμε και μείναμε σπίτι όπου μαγείρεψαν οι γονείς. Έφυγα μάλιστα το απόγευμα και έφτασα σπίτι μου το οποίο το βρήκα σε καλή κατάσταση. Τωρα κανονίζω για όλα όσα σχεδίασα ενώ ήμουν στους γονείς. Ελπίζω η μετά COVID κούραση να περάσει ως το EDC

Κούραση διφορούμενης προέλευσης

 Το πρωϊ της Κυριακής αντί για την εκκλησία πήγα στο γυμναστήριο και κολύμπησα μία ώρα. Μετά ζυγίστηκα και ήμουν 219 λίβρες, το οποίο είναι παραπάνω απ'ότι τον Δεκέμβριο και περίπου όσο είχα πριν 4 χρόνια. Ωστόσο εμφανίστηκε και φωτογραφία από πριν 4 χρόνια από το 2ο March For Science. Έκανα και την ίδια πόζα μπροστά από τον καθρέπτη, και όσο και να πεις ότι ήταν και το ότι το στομάχι μου ήταν πιο ξεφούσκωτο διότι εκείνη την ημέρα είχα φάει πριν βγω να διαδηλώσω μπορούσα να δω διαφορά: το κουλούρι γύρω από το στομάχι μου έχει πέσει. Όταν αρρώστησα έχασα βάρος στα πλευρά κατά τρόπο που δεν ήξερα, και όσο και να μετά σχολίαζα ότι η απώλεια στη μέση με έφερε απλώς εκεί που ήμουν στο τέλος του EDC, δεν ισχύει, είμαι χαμηλότερα. Απλά έχω ακόμα δρόμο. Πάντα τέτοια εποχή λέω αν είχα ακόμα καμιά δύο εβδομάδες νηστεία τι θα έχανα, διότι θα νηστεύσω μεν Μεγάλη Εβδομάδα αλλά θα είμαι στην εκκλησία αντί το γυμναστήριο, και μετά όμως νιώθω την κούραση και εξάντληση που έρχεται με την νηστεία. Αν είναι όντως η νηστεία μόνη που την προκαλεί, διότι η άλλη εναλλακτική είναι ο κορονοϊός. Είπε ο γιατρός στην μητέρα μου ότι λόγω του κορονοϊού θα νιώθει εξάντληση επί μακρόν και πραγματικά σήμερα ένιωθα πολύ πιο κουρασμένος απ'ότι νιώθω κανονικά Παρασκευή προ του Λαζάρου. Μέσα σε όλα αύριο θα οδηγήσω για το σπίτι των γονιών μου όπου θα περάσω την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα. Το που είμαι θα το δω την άλλη Παρασκευή, του Πάσχα, όταν ξαναβγώ. Αν είναι να νιώθω και τότε εξαντλημένος, θα ειναι ο κορονοϊός. Εώς τότε βλέπουμε, και συνεχίζω ως το τέλος

Θρίαμβοι και πανωλεθρίες

Η πορεία της ασθενείας μου δεν ήταν και πολύ ευχάριστη. Τετάρτη ήμουν σε κατάσταση που διόμιση ώρες καθιστός (αντί για ξάπλα) με εξαντλούσαν. Πέμπτη και Παρασκευή εργάστηκα 4 ώρες το απόγευμα κυρίως για ψυχολογικούς λόγους, να μην παλαβώσω από την απομόνωση. Οι οδηγίες που είχα ήταν ότι με αρνητικό rapid test την Κυριακή μπορούσα να γυρίσω στο γραφείο Δευτέρα. Πήγα στο μόνο μέρος που ήταν ανοιχτό Κυριακή και έκανα το τεστ το οποίο αργούσε, εξού και πήγα και την Τρίτη και έκανα PCR test στη γωνία μου. Δυστυχώς και τα δύο ήταν θετικά, οπότε το έβγαλα συμπέρασμα ότι θα συνεχίσουν και τα επόμενα να είναι, οπότε επιστροφή στο γραφείο Δευτέρα (μεθαύριο) κανονικά. Φυσικά και δεν μου άρεσε διότι η ασθένεια υποχώρησε. Την εβδομάδα που κορυφώθηκε η ασθένεια με είδα να χάνω βάρος παρότι δεν νήστευα, αλλά είπα να ξεκινήσω καθότι βελτιώθηκε η υγεία μου (και έμεινα και από αρτύσιμα) από το Σάββατο. Κάπου Τετάρτη μου ήρθε το εισιτήριο της EDC και ανέβηκα στα ουράνια, και μετά την Πέμπτη έκανα όλες τις πατάτες μου στο φούρνο και τις έφαγα (μεγάλη μερίδα, πρώτη φορά από την στιγμή που αρρώστησα που ένιωσα χορτάτος) και πάω πρώτη φορά στο γυμναστήριο, ζυγίστηκα και αντί να χάσω πήρα βάρος. Δεν καταλαβαίνω, όλο που είδα το πλευρό μου να μειώνεται, τι έγινε; Λέω φταίει η μερίδα, αν το χωνέψω όλο θα πέσει, και έτσι σήμερα πήγα στο γυμναστήριο, γυμνάστηκα κανονικά και πάλι πάνω από το βάρος μου ήμουν αλλά όχι όσο την Πέμπτη. Η μέση μου πάντως μαζεύτηκε, άραγε στο EDC θα χάσω βάρος; Δεν ξέρω, αλλά το ελπίζω διότι ωραίο το τι βλέπω, αλλά σε τελική ανάλυση σημασία έχει τι λέει η ζυγαριά. Αυτή η εβδομάδα έμεινε και η επόμενη είναι η Μεγάλη. Κάπου Κυριακή του Θωμά θα είμαι σε πιο φυσιολογική κατάσταση. Να δούμε τι αυτό σημαίνει.

Αρρώστησα με COVID 19

 Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο το πέρασα στους γονείς μου. Πέμπτη βράδυ οδήγησα ως το σπίτι τους. Μετά την Παρασκευή εργάστηκα από το σπίτι τους. Μεσημέρι Σαββάτου πήγαμε και έκανα τεστ PCR το οποίο μου βγήκε αρνητικό εν τέλει. Ακολούθησε γεύμα στην Chinatown του Oakland, και γυρνώντας καπάκι καφέ με φίλο. Εκείνο το βράδυ μόλις κατάφερα και κάθισα. Την επομένη δεν πήγε πολυ καλύτερα. Εκκλησία και γιορτή, και μετά σε πάρτυ με ως επί το πλείστον ανεμβολίαστους. Γυρνάω σπίτι καπάκι και την επομένη είχαν οι Υιοί του Περικλέους συνάντηση στο σπίτι μου. Έβγαλα στα παιδιά εισιτήρια για την Νέα Υόρκη και την επομένη έρχεται email ότι το PCR που έκανα δεν έκανε για την Μητρόπολη διότι ήταν πολύ νωρίς. Έτσι πάω στο σχολείο στην γωνία και έκανα τεστ. Είχα συμπτώματα κρυολογήματος αλλά κατά μέρους τα αγνόησα και πήγα γυμναστήριο. Την επομένη, χτες Τετάρτη, λαμβάνω πρωϊ email ότι το τέστ μου είναι θετικό. Συννεονούμαι με τους προϊσταμένους και παίρνω αναρρώτικη για χτες. Ξεκίνησα προληπτικά (και πήρα και τηλεφώνημα και e-mail σε τυχόν άτομα που εξέθεσα) αλλά εν τέλει ήταν αναγκαίο. Ναι μεν δεν έκανα πυρετό, αλλά το να κάθομαι σε καρέκλα δύο ώρες με εξαντλούσε. Έκοψα και την νηστεία τρώγωντας ως επί το πλείστον κοτόσουπα. Αν μη τι άλλο, η μητέρα μου με γέμισε σούπες. Γενικά ο οργανισμός μου είναι πιο ευαίσθητος κατά την νηστεία και χρειάζομαι σίγουρα τις θερμίδες (χώρια που οι Πατέρες της Εκκλησίας με καλύπτουν σε περίτωση ασθενείας) αλλά δεν παύω να χάνω βάρος από την ασθένεια. Είμαι πιο λεπτός σε σχέση με όταν γύρισα από το EDC. Σημέρα δούλεψα 4 ώρες, το απόγευμα και η πρόθεση ήταν να εργαστώ κανονικά αύριο, αλλά ήμουν πολύ κουρασμένος τελειώνοντας και έτσι είπα και αύριο 4 αντί για 8. Η κούραση βέβαια είναι και σχετική, διότι και πριν 20 λεπτά ένιωθα εξαντλημένος, αλλά μόλις έφαγα κάτι σοβαρό και ανένηψα. Όχι βέβαια πως θα κάνω τίποτα πιο σοβαρό από το να πετάξω τα σκουπίδια σήμερα ή αύριο. Βλέπουμε για αύριο τι θα γίνει, αλλά αν έχω αρνητικό τεστ την Κυριακή Δευτέρα μπορώ να γυρίσω στο γραφείο, και έτσι έκλεισα τεστ. Πέρυσι, ή μάλλον πρόπερσι (τον προηγούμενο χειμώνα) συνάδελφος αρρώστησε και ήταν εκτός έναν μήνα και. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω σε 5 ημέρες, αλλά σίγουρα ανάμεσα στις τρεις δόσεις εμβολίου και την ελαφρότερη μετάλλαξη θα τελειώσω νωρίτερα. Απλά δεν είναι ευχάριστο καθόλου να είσαι άρρωστος

Καρναβαλική έξοδος και μη έξοδος ύστερα

Στο μαγαζί στο οποίο πηγαίνω με έχουν μάθει. Πέραν από τον πορτέρη, και η μπαργούμαν με ευχαρίστησε διότι τους έρχομαι τακτικά και χορεύω. Φυσικά χορεύω όταν είμαι εκεί. Τελευταία φορά που πήγα εκεί ήταν την τελευταία Παρασκευή της Αποκριάς. Δε μου άρεσε και τόσο ο dj, έφυγα όταν τελείωσε αυτός στις 1 και μετά σπίτι έμεινα όρθιος ως τις 4 διαβάζοντας για την Ουκρανία. Έχουν περάσει πλέον τρεις εβδομάδες από την Ρωσική εισβολή και ο πόλεμος ελιγμών έχει μετατραπεί σε πόλεμο φθοράς. Νικητής θα είναι όποιος καταρρεύσει πρώτος, ως επί το πλείστον πολιτικά. Η Μαριούπολη είναι απομωνομένη εδώ και εβδομάδες αλλά δεν έχει πέσει, οι Ουκρανοί έχουν ελαφρές αντεπιθέσεις αλλά σοβαρή αποκατάσταση εθνικού τους εδάφους δεν έχουν. Όλα αυτά τα βλέπω ακόμα περισσότερο από Καθαρά Δευτέρα και έπειτα διότι ακριβώς δεν βγαίνω να χορέψω. Μένω σπίτι παρότι έρχονται πολύ καλοί DJ. Μέχρι σήμερα το απόγευμα θα έλεγα ότι δεν έβλεπα και διαφορά στο βάρος, αλλά σήμερα την είδα, περισσότερο στον καθρέπτη. Έχω φτάσει κάπου στην εκκίνηση, δέκα μέρες μετά την αρχή της νηστείας, καθαρή απώλεια λίπους θα ακολουθήσει ελπίζω. Πηγαίνω στο γυμναστήριο, αλλά το βασικό στην περίπτωσή μου είναι ότι το στομάχι μου είναι φουσκωμένο διότι τρώω υδατάνθρακες. Έτι περαιτέρω είναι φουσκωμένο διότι τρώω. Αν καθίσω σε κάποια φάση χωρίς να το γεμίζω, θα το δω να ξεφουσώνει και θα μπορέσω να κρίνω πιο καλά. Αυτή η ημέρα δεν αργεί. Το Σάββατο θα πάω στο πρώτο συνέδριο της ΑΧΕΠΑ από την αρχή της πανδημίας. Αν δεν ήταν για το ότι θυσιάζω την μόνη ημέρα που κοιμάμαι καλά σε φάση με οξύ έλλειμα ύπνου λόγω της αλλαγής ώρας θα χαιρόμουν πολύ. Το άλλο Σαββατοκύριακο θα πάω στους γονείς λόγω 25ης Μαρτίου. Μετά είναι youth retreat της εκκλησίας, η πιο καλή ευκαιρία που έχω να γνωρίσω καμία κατά την διάρκεια της νηστείας. Θα δω τι θα καταφέρω γενικώς. Πάντως δύο εβδομάδες περάσανε, άλλες 5 μένουν. Συνεχώς λέω στον εαυτό μου ότι θα τα καταφέρω και θα ξαναγίνω λεπτός όπως σχολείο - προπτυχιακός. Μέχρι να ανέβω St Nicholas Ranch είναι απίθανο. Μέχρι να φτάσω στην Ελλάδα το καλοκαίρι, και την προηγούμενη εβδομάδα το έβγαλα το εισιτήριο, πιο πιθανόν. Σήμερα άνοιξαν και τα λεωφορεία για EDC. Θα δω πως θα είμαι μετά από 3 ημέρες χορό

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται

Την τελευταία εβδομάδα ο ύπνος μου υποφέρει διότι κάθομαι αργά και βλέπω νέα για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Τα νέα που βλέπω είναι σε τελική ανάλυση και θέμα προπαγάνδας. Η κάθε πλευρά προσπαθεί να περάσει την δική της εξιστόριση εξού και οφείλει κανείς να βλέπει τα θέματα αντικειμενικά, όσο γίνεται αυτό. Η Ρωσία, ή ορθότερα ο Πούτιν, πίστευε ότι με ένα χειρουργικού τύπου πλήγμα μέσω αιφνιδιαστικής επιχείρισης των πολυδιαφημισμένων αλεξιπτωτιστών της θα ανέτρεπε τον Ζελένσκι και θα οδηγούσε στην επανένωση της Ουκρανίας με τον αδελφό λαό της Ρωσίας. Ο Πούτιν θεωρούσε ως φύση ανύπαρκτο τον Ουκρανικό λαό και ότι θα γίνονταν αποδεκτοί οι Ρώσοι ως απελευθερωτές. Όχι απλά το σχέδιο απέτυχε αλλά και οι Ουκρανοί έχουν ταϊσει το twitter με βίντεο από κατεστραμμένο και κυριευμένο υλικό αλεξιπτωτιστών με σκοπό να υποσκάψουν το ηθικό της άλλης πλευράς. Η Ρωσία εισέβαλλε από διάφορετικούς άξονες με αποτέλεσμα να είναι κατ'αρχήν δύσκολο να καταλάβει κανείς τους αντικειμενικούς σκοπούς. Σε αυτή την φάση είτε επιθυμεί την διχοτόμιση της Ουκρανίας μέσω αποκοπής από την θάλασσα είτε την πλήρη κατάκτηση. Για την Ουκρανία το θέμα είναι απλό, επιθυμεί την συνέχεια της ύπαρξής της. Η σθεναρή αντίσταση και μάλιστα από την βάση και τον άοπλο πλυθησμό, όπως δείχνουν τα βίντεο από διαδηλώσεις σε κατεχόμενες πόλεις, δείχνουν ότι πολιτικά ο Πούτιν έχει ήδη χάσει και ότι ακόμα και σε περίπτωση ολοκληρωτικής κατάκτησης της χώρας θα ακολουθήσει αντάρτικο, πιθανόν και χρηματοδοτούμενο από την Δύση, όπως στο Ιράκ και το Αγφανιστάν. Στρατιωτικά όμως η Ουκρανία δεν έχει καταφέρει κάποια αξιόλογη νίκη ως τώρα που να φέρνει αποκατάσταση του εθνικού της εδάφους. Η ελπίδα της για νίκη προέρχεται κυρίως από το να προκαλέσει κατάρρευση της Ρωσικής πλευράς. Καθότι όμως ο Πούτιν ξέρει ότι οτιδήποτε λιγότερο από νίκη θα σημαίνει τέλος του καθεστώτος του και ότι, όπως και με τον Ερντογάν, δεν πρόκειται να γυρίσει σπίτι του αν πέσει αλλά αντίθετα πιθανόν να τον περιμένει εκτελεστικό απόσπασμα, συνεχίζει. Όπως είπε ο Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, και χιλιετίες αργότερα ανεξάρτητα ο Στάλιν, στον πόλεμο η πλευρά που νικάει είναι αυτή που είναι πρόθυμει να κάνει την μεγαλύτερη θυσία για την νίκη. Σε πλήρη πολεμική κινητοποίηση η Ρωσία μπορεί να φέρει αρκετές δυνάμεις να καταστέψει την Ουκρανία συθέμελα. Αν όμως κυρήξει η Ρωσία γενική επιστράτευση μπορεί να δούμε κάλιστα κατάρρευση του καθεστώτος. Ο πόλεμος από πλευράς Ρωσίας μπορεί να γίνει ουσιαστικά μόνο με τις υπάρχουσες δυνάμεις, και το γεγονός ότι ήδη τα δύο τρίτα του όλου Ρωσικού Στρατού μαζεύτηκαν γύρω από την Ουκρανία και ότι ήδη έχει ριχθεί στην εισβολή το 90% αυτού δεν είναι καθόλου καλό σημάδι. Σύμφωνα με το ίντερνετ, το οποίο δεν είναι και τόσο αξόπιστο σε τελική ανάλυση, την έβδομη ημέρα θα εισέβαλε και ο Λευκορωσικός στρατός, αλλά μετά από μία σειρά παραιτήσεων και διαφωνιών ο Λουκασένκο δεν τόλμησε. Αν εισβάλει και αυτός στην Ουκρανία πιθανόν να ανατραπεί και ο ίδιος

Καθότι είμαι αγαθός, εώς αγαθιάρης, είχα δυσκολία να κατανοήσω τι έλεγαν ορισμένοι Έλληνες δημοσιογράφοι. Ένας έλεγε ότι δεν είναι μόνο η Ουκρανία που πρέπει να ικανοποιηθεί από τυχόν ειρηνευτικό αποτέλεσμα. Μου πήρε καιρό να κατανοήσω ότι έλεγε ουσιαστικά ότι ο Ζελένσκι είναι ανδρείκελο της Ουάσιγκτον ή/και του ΝΑΤΟ και έπρεπε και αυτοί να ικανοποιηθούν. Μετά άλλος έλεγε ότι τι ωραία που θα περάσει ο Ζελένσκι αν παραιτηθεί και ζήσει πλουσιοπάροχα ως εξόριστος στην Δύση. Το κομμάτι που θα καταληφθεί από τους Ρώσους θα αποστρατευτεί και το υπόλοιπο θα εξοπλιστεί μόνο με ότι όπλα αποδέχεται η Ρωσία, και σε καμία περίπτωση δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ. Αυτό θέλει ο Πούτιν και πιθανότητα αυτό απαιτεί στις ειρηνευτικές συνομιλίες, θα ήταν καλύτερα ο δημοσιογράφος να το έλεγε πιο τίμια αντί να το εμφανίσει ο πιθανό/επιθυμητό ενδεχόμενο. Ο λόγος που η συμφωνία του Μίνσκ δεν τηρήθηκε ως προς τις συνταγματικές αλλαγές που θα έφερναν αυτονομία με βέτο στο Ντονμπάς ήταν ότι η κοινή γνώμη της Ουκρανίας δεν το δέχτηκε. 

Ως προς τα ελληνοτουρκικά το θέμα όπως πάντα είναι ανάμικτο. Σίγουρα οι Ανατολικοευρωπαίοι θα εκτιμήσουν το πολεμικό υλικό που στείλαμε, ενώ και ο Ελληνικός Στρατός κερδίζει διότι δεν το στέλνουμε δωρεάν αλλά θα πληρωθούμε από το Ευρωπαϊκό ταμείο για την ειρήνη. Η καθαρή θέση της Ελλάδας αντιπαραβάλλεται με την μικτή θέση της Τουρκίας που προσπαθεί να έχει το μέγιστο πλεονέκτημα και πιθανότατα θα έχει οικονομικό κέρδος βοηθώντας στην παράκαμψη των κυρώσεων, όπως κάνει με το Ιράν. Βέβαια η σωστή ηθική στάση της Ελλάδας δεν είναι καθόλου βεβαία πρακτικά που θα εκτιμηθεί, το έχουμε δει επανειλλημένα να είμαστε εμείς οι σωστοί, η Τουρκία ενδιάμεσα και αυτή να έχει το κέρδος, όχι εμείς. Ειδικά στο άμεσο περιβάλλον της Ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης η σκληρή αντίσταση της Ουκρανίας παρά την χαώδη διαφορά ισχύος με την Ρωσία βάζει σε δεύτερη σκέψη την Τουρκία για τυχόν επίθεση, ιδίως καθότι το Ελληνοτουρκικό ισοζύγιο ισχύος είναι πολύ ισχυρότερο για την πλευρά μας σε σχέση με το Ουκρανορωσικό. Θα δούμε τι έχει να γίνει, σε όλα τα μέτωπα