Στο σπίτι αναμένοντας καλύτερο μέλλον

Ένας λόγος που δεν έχω συχνά αναρτήσεις είναι ότι δεν έχει ιδιαίτερη διαφοροποίηση η ζωή μου. Σπίτι, σπίτι, βόλτα με τα πόδια, σπίτι, άντε σούπερ μάρκετ το Σαββατοκύριακό και σπανιότερα καθημερινή. Είναι οι διαφοροποιήσεις που είναι είδηση, και απλά δεν είναι και τόσες. Μία Πέμπτη μου ήρθα οι Υιοί του Περικλέους επίσκεψη σπίτι χωρίς προειδοποίηση. Χάρηκα πολύ και τους έκανα τουρ, αλλά δεν παύουμε να είμαστε σε φάση όπου η καλή τους κίνηση ήταν παράνομη. Άνοιξε νέο σούπερ μάρκετ, και θυμήθηκα το τελευταίο μας ταξίδι ως οικογένοια στο εξωτερικό, όταν έκανα την συνέντευξη με την Ολλανδέζα και ο μπαμπάς μου είχε μόλις αποστρατευτεί. Συνεχίζω να διαβάζω το Politico Magazine μπας και το τελειώσω και προχωράω. Στην προηγούμενη ανάρτηση ήμουν κάπως σκληρός με τους οπαδούς του Τραμπ. Βασικός λόγος για την κατάσταση στην Αμερική είναι η έντονη διαφοροποίηση ως προς τις αξίες οι οποίες δύσκολα συμβιβάζονται. Μελλοντικά ίσως γράψω κάτι πάλι, σε τελική ανάλυση τραμπιστές ξέρω και από την εκκλησία, όχι μόνο από το διάβασμα. Βλέπω παραπάνω σειρές. μαγειρεύω μπας και φύγει όλο το φαϊ που μου άφησαν οι γονείς και σύντομα. Ήρθε εργολάβος και μου τελείωσε την οροφή αλλά μου έριξε πρίζες. Ο κυβερνήτης ήρε τους περιορισμούς, αλλά υπάρχουν ακόμα οι τοπικοί περιορισμοί. Προσπάθησα να κλείσω για κούρεμα το οποίο πλέον επιτρέπεται αλλά μόνο έπεσε σε τηλεφωνητή. Έχει και το κινητό της εκεί, πιθανόν να την πάρω. Όταν ήρθησαν οι περιορισμοί είπα να πάω επί τόπου στο γυμναστήριο το οποίο δεν έκλεισε ποτέ. Είδα όμως πως είναι η καμπύλη της ίωσης και μετά από πολλή περίσκεψη άλλαξα γνώμη. Είμαι βέβαιος ότι 3 χρόνια δουλειά τα έχω χάσει με την καραντίνα. Πραγματικά θέλω την αλλαγή, αλλά πριν το εμβόλιο το οποίο για μένα αργεί, δεν την βλέπω. Σε άλλες περιπτώσεις εδώ θα ετοιμαζόμουν για ταξίδια, αλλά δεν έχει νόημα, και εκεί το ίδιο θα είναι. Απλά είμαι σε μία κανονικότητα χαμηλού επιπέδου.