Περιμένοντας την αδερφή μου

Ήρθαν οι ηλεκτρολόγοι σπίτι, και η PG&E αρνήθηκε να κλείσει το ρεύμα διότι είχε κοντά το τζακούζι. Καθότι το να μην αλλάξω τον πίνακα δεν γίνεται εκτός αν θέλω να προκαλέσω μελλοντικά φωτιά, αναγκάστηκα να πετάξω το τζακούζι το οποίο όμως σε τελική ανάλυση δύο χρόνια στο σπίτι δεν το έχω χρησιμοποιήσει καθόλου, εκτός από το να βάζω πάνω του τα άπλυτα. Ήταν ευχάριστα με τους γονείς στο σπίτι και όταν ήρθε η μέρα φύγαμε από το σπίτι μου για το σπίτι τους όπου θα περάσουμε Χριστούγεννα με την αδερφή μου. Η αδερφή μου αυτή την στιγμή πετάει από Ελλάδα, ελπίζω να μην γίνει τίποτα και να φτάσει. Πέραν αυτών τελείωσε με τις διαλέξεις από το JPL και τώρα βλέπω τις συνεντεύξεις τύπου από την AGU. Κάθε άλλο παρά έχω μείνει από διαλέξεις να δω ακόμα και αν τελείωσω το συγκεκριμένο συνέδριο. Έχω κάνει αρκετές κουβέντες, θα μου άρεσε να δω Disney+ αλλά όταν δεν έχω ακόμα προλάβει να δω μερικές σειρές που θέλω σε άλλες υπηρεσίες, πότε θα δω τις σειρές αυτού ακόμα και αν γίνω συνδρομητής; Τα φετινά Χριστούγεννα είναι καλύτερα από τα περυσινά, αλλά κανονικά δεν είναι. Θα περάσει και αυτό το κύμα, θα αρχίσουν να αδειάζουν οι εντατικές και θα επανέλθουμε στην κανονικότητα, αν και μάλλον την άνοιξη. Προς το παρόν ας χαρούμε τις γιορτές

Στον εορταστικό κύκλο

Η κατάσταση στο Φρέσνο με τον κορονοϊο είναι σχετικά καλή, διότι απλά μάλλον είμαστε σε υστέρηση ως προς την ασθένεια σε σχέση με τα πιο διασυνδεδεμένα κομμάτια της πολιτείας. Ακόμα δεν έχουμε δει περιορισμούς και είναι άγνωστο αν θα δούμε φέτος τον χειμώνα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είμαστε στο κανονικό. Πάντως είμαστε πιο ανοιχτά σε σχέση με πέρυσι με αποτέλεσμα να γίνει η Χριστουγεννιάτικη παρέλαση. Καθότι είχα κλείσει ραντεβού για κούρεμα, πήγα και την είδα μαζί με έναν φίλο. Εκεί μάλλον ξεκίνησε ο εορταστικός μου κύκλο. Ακολούθησαν γεύματα της ΑΧΕΠΑ αλλά και του τμήματος στην δουλειά. Χτες ήρθαν και οι γονείς μου σπίτι και έτσι ναι μεν δεν ήταν εορταστικά αλλά επιτέλους καθαρίσαμε την αυλή μου και δεν εννοώ από τα φύλλα μόνο αλλά και από άλλα που περίσσεψαν από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη. Την άλλη εβδομάδα τρέχουν δουλειές, ηλεκτρικά αλλά και ταξίδια. Έρχεται η αδερφή μου και θα είναι όλα καλά, μόνο που ο κύκλος θα έχει τελειώσει πριν από την ονομαστική μου εορτή. Πέραν αυτών προσπαθώ να δω και να διαβάσω όλα όσα δεν έχω καταφέρει, ουσιαστικά από το καλοκαίρι. Θεωρητικά μπορεί να έχω δει όλα μέχρι τα Χριστούγεννα, αν δεν ήταν ότι την προηγούμενη εβδομάδα ήταν η AGU η οποία υπο κανονικές συνθήκες με απασχολεί ως τα μέσα Ιανουαρίου τον καλό καιρό που δεν έχω ουρές. Εάν λοιπόν μου έδιναν τώρες μερικές ημέρες να καθίσω, και δυστυχώς με Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά Σάββατο δεν έχω, ίσως τα κατάφερνα να τα προλάβω όλα. Σε τελική ανάλυση όμως χαίρομαι που περνάω τις γιορτές με την οικογένεια: ότι είδα μία ταινία μυστηρίου με την μητέρα μου αντί να δω δύο διαλέξεις δεν με πειράζει καθόλου, χάρηκα που έκανα κάτι με την μητέρα μου.

Τελειώνοντας δουλειές

Αυτή την εβδομάδα κατάφερα πολλά. Κατ'αρχήν το Σαββατοκύριακο μάζεψα τα έξω φύλλα, συν κυρίως κατάφερα και κούρεψα το εμπρός γκαζόν. Δεδομένου ότι σήμερα έβρεχε ξαναγέμισα φύλλα, αλλά τουλάχιστον δεν θα χρειαστεί άλλο να κουρέψω το γκαζόν για μερικές εβδομάδες. Τρίτη είχα συνένευξη με την κομητεία Κλαρκ όπου είναι το Λας Βέγκας. Αν μου κάνουν πρόταση δεν θα την δεχτώ κυρίως λόγω της σύνταξης: Πάλι δεν είναι με Social Security και έτσι αν την δεχτώ θα είμαι σε παγίδα πενταετίας. Χτες το βράδυ τελείωσα το πόνημά μου, οδηγός για το EDC. Χτες το βράδυ και σήμερα το βράδυ είχα συναντήσεις της ΑΧΕΠΑ, η πρώτη ήταν η περιφέρεια και η άλλη το τμήμα. Τέλος πηγαίνω στο γυμναστήριο και βλέπω να χάνω βάρος, αν και άλλα έλεγε η ζυγαριά. Κάθε άλλο παρά έχω μείνει από δουλειές. Σάββατο θα κουρευτώ, με το καλό ίσως δω και την παρέλαση, αλλά σίγουρα είτε το Σάββατο είτε την Κυριακή, είτε και τις δύο ημέρες θα μαζέψω φύλλα. Είχα και μία εξαιρετική είδηση σήμερα, η αδερφή μου έκλεισε εισιτήριο για να έρθει. Επιτέλους, όλα θα τα καταφέρουμε ελπίζω. Πιστεύω ότι τα φύλλα δύο εβδομάδες είναι ουσιαστικά για να τελειώσουν, διότι τα δένδρα είναι σχεδόν γυμνά οπότε κάπου στο νέο έτος, αφότου η αδερφή μου γυρίσει, θα ηρεμήσω. Λέμε τώρα, δεν ηρεμώ ουσιαστικά ποτέ τουλάχιστον τέτοια εποχή. Σαββατοκύριακο όπου απλά θα κάτσω αργεί ακόμη, ιδίως καθότι ξεκινήσαμε σχεδιασμό για να πάμε σε τουρνουά μπητς βόλεϋ στο Μαϊάμι τέλη Φεβρουαρίου και τον Γεννάρη λέω να πάω στην συνάντηση νεολαίας της εκκλησίας. Οι γονείς μου όταν έλεγα ότι είμαι κουρασμένος με ρώτησαν, πότε πραγματικά κάθισα τελευταία φορά, και απάντησα Σεπτέμβριο. Η επόμενη φορά μάλλον τέλη Ιανουαρίου.

Εγω και ο πράσινος κάδος

Το τετραήμερο των Ευχαριστιών, και μόνο αυτό, ήμουν στο σπίτι των γονιών. Το σχόλιό μου ήταν ότι είμαι κουρασμένος και δεν έχω καταφέρει τις δουλειές μου. Ο πατέρας μου απάντησε ρωτώντας, πότε κατάφερα να καθίσω σπίτι; Είχε δίκιο, πιθανότητα η τελευταία φορά που ήμουν στο σπίτι χωρίς να τρέχω ή να ετοιμάζομαι ή να λείπω μάλλον ήταν Σεπτέμβριο, πριν το πάρτυ γενεθλίων. Τα φύλλα στην αυλή είναι απλά η απόδειξη. Αν ήμουν αρκετά Σαββατοκύριακα στο σπίτι μου, θα τα είχα μαζέψει προ πολλού. 

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο δεν τα μάζεψα διότι ήθελα να δω την ταινία. Λόγω πανδημίας βγαίνουν με ρυθμό πολυβόλου και τρώνε την ημέρα. Το απόγευμα, ιδίως τέτοια εποχή, νυχτώνει ταχύτατα. Ωστόσο μάζεψα ότι μπορούσα και την Τετάρτη, πριν φύγω, βγήκα τόσο το μεσημέρι όσο και το απόγευμα που μας άφησαν νωρίτερα. Πηγαίνω στο σπίτι των γονιών βάζοντας καύσιμα στην Manteca και εκεί κυρίως κάθισα. Ανήμερα των Ευχαριστιών πήγαμε στο σπίτι ενός γιατρού που είχαμε πάει προ διετίας (εννοείται εμβολιασμένοι όλοι) και χάρηκα που είδα κόσμο. Την ημέρα εκείνη με πήρε και ο Βολιώτης φίλος αλλά δεν μπορούσα να του μιλήσω, τα είπαμε την επομένη. Χάρηκα που έμαθα νέα του. Την Παρασκευή βγήκα με τον φίλο ο οποίος αυτή την φορά εκείνος ήταν αυτός που επιδίωξε να βγούμε, ενώ συνήθως είναι ανάποδα. Πιθανότατα είχε να κάνει με το ότι την επομένη εκδώθηκε το νέο του βιβλίο και είχε άγχος. Αυτό που θυμάμαι είναι να με ρωτάει αν όντως έχασα βάρος όπως είπα στα κοινωνικά δίκτυα και του απάντησα ναι. Σάββατο πήγαμε σε προάστειο του Σακραμέντο, πρώτη φορά μετά 9 χρόνια στην περιοχή για μένα, και η κυρία που επισκευθήκαμε μας έδωσε φασολάδα. Στην επιστροφή πολύ κίνηση και περάσαμε μέσα από το UC Davis, έτσι μας έβγαλε το Google Maps. Κυριακή έφυγα μετά την εκκλησία. Ευτυχώς μάζεψαν τον πράσινο κάδο μου και έτσι μάζεψα όλα τα φύλλα την Δευτέρα και δεν πήγα στο γραφείο. Τρίτη πήγα όμως να κεράσω για τα 5 χρόνια που εργάζομαι στον Δήμο. Σήμερα δεν πήγα, μάζεψα λίγα φύλλα και κυρίως κούρεψα το μισό γκαζόν. Επίσης μαγείρεψα, διότι έμεινα από φασολάδα. Από αύριο θα πηγαίνω γραφείο εκτός από την Τρίτη που έχω συνέντευξη με το Clark County, τον νομό του Λας Βέγκας. Δεν βλέπω να παίρνω την δουλειά ακόμα και αν με πάρουν, διότι λιγότερο πληρώνει και, κυρίως, δεν θέλω να μετακομίσω ακόμα. Με αυτά και με τ'άλλα 20 Δεκεμβρίου έρχεται ο ηλεκτρολόγος να αλλάξει τον πίνακα, και ακόμα έχει πολύ δουλειά το σπίτι. Σήμερα έκλεψαν το αμάξι της αδερφής μου και στεναχωρήθηκα πολύ. Πήγαν στην αστυνομία και τους λένε ότι είναι το τέταρτο του μοντέλου τους που κλέψανε σήμερα και ότι υπάρχει μάλλον οργανωμένη σπείρα που τα κλέβει και τα διαλύει για ανταλλακτικά, διότι λόγω της πανδημίας υπάρχει έλλειψη. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Μόνο να εργάζομαι, τίποτ'άλλο

Ενδιάμεσα

Μόλις ήρθα σε αυτή την σελίδα συνειδητοποίησα ότι η τελευταία μου ανάρτηση ήταν για το EDC. Βασικός λόγος είναι ότι ενδιάμεσα ήμουν αρκετά απασχολημένος, αλλά και το ότι γράφω άρθρο στο Medium γι'αυτό. Δεν έχω καθίσει πολύ στο σπίτι ώστε να ηρεμήσω και να κάνω τις δουλειές, και τα Σαββατοκύριακα που είμαι εδώ πάω σινεμά καθότι λόγω της πανδημίας έχουν αρχίσει και βγάζουν τις υψηλού προϋπολογισμού ταινίες με ρυθμό πολυβόλου. Προτιμώ αρκετές ταινίες να τις δω στην μεγάλη οθόνη παρά στην οθονούλα του αεροπλάνου, με αποτέλεσμα να μου τρώνε την ημέρα, και ότι μέρα έχω κάθομαι και μαζέυω φύλλα. Δεν φτάνει που έπεσε η καταιγίδα με τον πράσινο κάδο γεμάτο, άρχισαν πλέον να πέφτουν από του φυσικού τους. Τουλάχιστον πλέον με την νηστεία ζυγίστηκα και είχα φοβερά καλά νέα. Είμαι 213 λίβρες, το οποίο δεδομένου ότι είναι με το μακρύ παντελόνι της φόρμας ενώ το καλοκαίρι που τελευταία φορά ζυγίστηκα ήταν με τα μαγιό, έχασα στο EDC τέσσερεις ή πέντε λίβρες. Επίσης είμαι είτε ακριβώς στο βάρος της παραμονής Χριστουγέννων 2019 είτε μία λίβρα παραπάνω και με δεδομένη την γυμναστική έχει σουλουπωθεί το σώμα μου κάπως. Πάντως ακόμα έχω δουλειά, όχι τόσο διότι θέλω να γίνω πετσί και κόκαλο όπως στο Λύκειο αλλά περισσότερο θέλω να χάσω το σωσίβιο γύρω από το στομάχι μου. Ωστόσο το που έχασα λόγω EDC είναι θετικό σημάδι διότι έχασα ακριβώς γύρω από το στομάχι μου. 

Μετά την επιστροφή από το EDC και το αρνητικό τεστ έμεινα μία εβδομάδα στο σπίτι. Μαζεύτηκαν τα μισά φύλλα το Σάββατο διότι τόσα χωρούσε ό κάδος και μετά έφυγα για το σπίτι των γονιών μου λόγω ημέρας των βετεράνων. Οι γονείς μου χάρηκαν πολύ διότι όντως ήταν η πρώτη φορά που ήμουν μαζί τους από το καλοκαίρι πέρυσι. Τις τρεις φορές που πήγα ενδιάμεσα ήμουν μόνος, ενώ φυσικά όταν ήρθαν σπίτι μου, δεν ήμασταν στο σπίτι τους. Εκ των υστέρων δεν κάναμε και τόσα πολλά, η αδερφή μου μας ζήτησε να πάμε να δούμε ένα κατάστημα το οποίο είχε προσφορές και δεν τα καταφέραμε. Αν μη τι άλλο όμως εργάστηκα από το σπίτι τους και Τετάρτη και Παρασκευή κανονικά, δεν είχα και τον άπειρο χρόνο. Είδα τον εκεί φίλο το Σάββατο, και γενικά περισσότερο κάθισα. Αυτό το είχα ανάγκη διότι εξαντλήθηκα από το EDC, είχα κατά καιρούς δυσκολία να σταθώ όρθιος μετά την δουλειά. Κυριακή γύρισα σπίτι, με σκοπό να ξαναπάω εν τέλει μεθαύριο. Δεν έχω καταφέρει αυτή την εβδομάδα να μαζέψω όλα τα φύλλα που ήθελα, ο κάδος είναι μισός εξου και την Τετάρτη που είναι πιθανόν να μας αφήσουν νωρίτερα θα δουλέψω από το σπίτι ώστε να γεμίσω τον κάδο. Αυτό που κατάφερα ήταν να κανονίσω με τον ηλεκτρολόγο για τα ηλεκτρολογικά. Περιμένω σε αυτή την φάση την PG&E και ελπίζω ότι θα γίνει φέτος και όχι του χρόνου. Αυτό εξαρτάται από την παροχέα, όχι εμένα. Ενδιάμεσα έμαθα ότι μέσα με τέλη Δεκεμβρίου θα έχουμε και το Operation Clean Up και φέτος έχω πρόθεση να ξεφορτωθώ και ορισμένα που μου άφησαν οι προηγούμενοι όπως μία κατεστραμμένη εξωτερική βιβλιοθήκη ως μπάζο. Πραγματικά, εώς ότου έρθει η αδερφή μου περί τα Χριστούγεννα, δεν ξέρω πόσο θα καθίσω και πότε. Πάλι καλά που λόγω νηστείας δεν βγαίνω έξω.

Στο EDC Las Vegas 2021

EDC θα πει Electric Daisy Carnival και είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής στην Βόρεια Αμερική. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετές εκδοχές σε διάφορες πόλεις, αυτό που πήγα ήταν το κεντρικό στο Λας Βέγκας. Μετά από τόσο καιρό κλεισμένος σπίτι το ήξερα πως το είχα ανάγκη. Το εισιτήριο το αγόρασα όταν βγήκε και μάλιστα σε καλή τιμή, το ξενοδοχείο επέλεξα ένα φτηνό και το πλήρωσα αποκλειστικά με πόντους, το μόνο που εν τέλει ήταν ακριβό σχετικά ήταν το λεωφορείο αστική συγκοινωνίας που το επέλεξα διότι από την μία διότι δεν ήθελα τον πονοκέφαλο του να οδηγώ επί ώρες από και προς το Las Vegas Speedway και από την άλλη διότι είχα πληρώσει με πόντους και όχι μετρητά το ξενοδοχείο. Πέμπτη μετά την δουλειά παίρνω το αυτοκίνητο, σταματάω στο Bakersfield για καύσιμα και φαϊ έχοντας πέσει νωρίτερα σε κίνηση στην έξοδο του Φρέσνο και στο Bakersfield και μετά τον 58 για Barstow όπου στον Ι-15 έπεσα σε πυκνή ροή, σαν να ήταν απόγευμα Παρασκευής αλλά όχι κίνηση. Έφτασα λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο, κουβάλησα τα πράγματά μου και μετά πέρασα απένταντ στο MGM Grand για να κόψω κίνηση και να δω τι ρούχα να φορέσω ως προς το κρύο.

Στο ταξίδι αυτό, και συνεχίζοντας την πρακτική από το πάρτυ των γενεθλίων μου, έφερα σνακς από το σπίτι. Ο λόγος απλός αν και φοβήθηκα μην χαλάσω την απώλεια βάρους: είναι η μόνη ουσιαστικά περίπτωση που τα τρώω διότι στο σπίτι κυρίως τρώω πιο φρέσκο φαϊ από ξηρά τροφή. Ξυπνάω Παρασκευή και τρώω από τα σνακ. Δεν κοιμήθηκα αρκετά, αλλά εν τέλει βγήκα και περπάτησα στα γύρω καζίνο, έχοντας επιβεβαιώσει ότι οι περισσότεροι στο ξενοδοχείο ήταν για εκεί. Το απόγευμα είδα έναν φίλο και γευματίσαμε. Αυτός μου έδωσε εν τέλει πρακτικές συμβουλές ως προς το EDC καθότι είχε πάει ήδη 4 φορές. Με αφήνει στο δωμάτιο, αλλάζω λίγο και μετά αρχίσω την βόλτα προς το λεωφορείο. Είχα νωρίτερα προσπαθήσει να φτάσω με σχετική επιτυχία, αυτή την φορά απλά ακολούθησα τον κόσμο. Δίπλα από την ουρά για να μπεις στο λεωφορείο σταμάτησε ένα αμάξι Red Bull, αν φώναζες στα κορίτσια ουου ρεντ μπουλ, έρχονταν και σου έδιναν, και έτσι εν τέλει έγινε. Πήγα στο ταμείο και πήρα την κάρτα του λεωφορείο η οποία ουδέποτε ήλθε σπίτι και μπήκα σε αυτό. Μιλάμε για μια ολόκληρη σειρά λεωφορείων η οποία όταν έφευγε το ένα έφευγε και το επόμενο. Μας πήγαν από μέσα από μία βάση της αεροπορίας, φτάνουμε, κατεβαίνουμε και όταν πάω να περάσω το βραχιόλι μου βγαίνει κόκκινο. Πάω δίπλα, δεν είχε ποτέ ενεργοποιηθεί, και εν τέλει χωρίς κανένα πρόβλημα διότι είχα όλα τα χαρτιά μου έδωσαν ένα άλλο και μου το φόρεσαν. Ήταν το τελευταίο σχετικό πρόβλημα που είχα. Λίγο μετά τις 9 ή περίπου 3 ώρες αφότου άφησα το δωμάτιο του ξενοδοχείου μπήκα μέσα και ακολούθησα κάποιους που είχαν έναν ιστό με κάτι από πάνω για την κεντρική σκηνή όπου έπαιζε ο Nicky Romero. Βλέπετε είχα διαβάσει νωρίτερα στο ίντερνετ ότι αυτός ουσιαστικά ανοίγει το φεστιβάλ και όντως έπαιξε ένα εξαιρετικό πρόγραμμα. Μετά ακολούθησε η τρόπον τινά τελετή έναρξης όπου το εντυοωσιακή σκηνικό που είχε πίσω του κινήθηκε. Είχε μία υπερφυσικού μεγέθους κουκουβάγια της οποίας άρχισε να περιστρέφεται το κεφάλι και να εμφανίζονται διάφορα στις γιγαντοοθόνες. Την πρώτη φορά που το είδα ήταν εντυπωσιακό, εώς την Κυριακή το είχα σχετικά πάντα συνηθίσει. Μετά ακολούθησαν οι Loud Luxury τους οποίους είδα εν μέρει διότι ήθελα να πάω στη σκηνή Quantum Valley να δω την Haliene ζωντανά, που εν τέλει ήταν η μόνη ζωντανή συναυλία που είδα. Δεν θέλω να πολυλογώ ως προς το ποιους είδα αλλά ας πούμε ότι μέχρι εκεί διέσχισα οριζόντια το Las Vegas Speedway και είδα το που πουλούσαν φαϊ, μοίραζαν νερό κλπ. Στο Quantum Valley είδα μετά 20+ χρόνια DJs που δεν είδα στην Αθήνα διότι δεν είχα κανέναν φίλο μου να με βγάλει στο κλαμπ όταν ήρθαν την δεκαετία του 1990. Άφησα τον Paul Oakenfold ενώ έπαιζε το πρώτο τραγούδι παρότι ήταν εξαιρετικό διότι ήθελα να δω το σόου για τα 25 χρόνια με του EDC. Όντως ήταν εντυπωσιακό με μη επανδρωμένα τα οποία έκαναν μία κουκουβάγια η οποία έγινε σκηνή, μετά σαν πλατυτέρα των ουρανών, δύο άνθρωποι με μία καρδιά ενδιάμεσα οι οποίοι μετά χόρευαν και ύστερα πυροτεχνήματα. Ακολούθησε ο Alesso ο οποίος ήταν ο τελευταίος που είδα παρότι στις 3 έπαιζε ένας επώνυμος dj και πολύ καλό πρόγραμμα, ήθελα όμως να κρατήσω δυνάμεις για την επομένη. Μία ώρα στο λεωφορείο και μετά 30 λεπτά στο ξενοδοχείο και να πονάω ολόκληρος. Έπεσα εν τέλει λίγο μετά τις 5.

Δυστυχώς ξύπνησα στις 11 παρά τις καλύτερες προσπάθειές μου. Εν τέλει πήρα το Monorail και πήγα στο Resorts World, το νέο καζίνο που άνοιξε πριν από λίγους μήνες, να το δω. Ως αισθητική είναι σαν το Aria. Έφαγα εκεί το μόνο γέυμα (με εξαίρεση τα σνακ) και γύρισα σπίτι όπου ξάπλωσα λίγο. Μετά λεωφορείο και κατευθείαν για τον Benny Bennasi στο Circuit Grounds. Γενικά εκείνη την ημέρα πήγαινα ανάμεσα στο Circuit grounds και την βασική σκηνή, Kinetic Field. Η διαφορά σε σχέση με την Παρασκευή ήταν ότι είχε πολύ περισσότερο κόσμο με αποτέλεσμα να καταλήγω αρκετά μακρύτερα από τις σκηνές όταν άλλαζα. Πέραν τούτων μου άρεσε πάρα πολύ το remix του Another Chance του Roger Sanchez από τον Oliver Heldens, αλλά γενικά το καλύτερο σετ όλου του φεστιβάλ ήταν του Alan Walker. Ηταν κατά την γνώμη μου το πιο ρομαντικό όλων παρότι έπαιζε trance. Πώς άραγε πείθουμε περισσότερες κοπέλες ότι μουσική η οποία σε κάνει να σηκωθείς όρθιος να χορέψεις και να χοροπηδήσεις είναι πραγματικά ρομαντική; Πώς άραγε επιλέγεις ανάμεσα Deadmau5 και DJ Snake; Εν τέλει επέλεξα τον δεύτερο για το τελικό μου σετ. Μιλώντας για κοπέλες είχε 3 με 4 αγόρια για κάθε κορίτσι, και τα περισσότερα κορίτσια ήταν χεράκι με το έτερον τους ήμιση. Την τελευταία μισή ώρα που έπαιζε ο DJ Snake πονούσε η πλάτη μου αλλά συνέχισα να χορεύω κανονικά. Μετά απ'αυτόν ήταν ο KSHMR ο οποίος πάλι έπαιζε φοβερό σετ αλλά με δεδομένο και τον πόνο μου πήρα το λεωφορείο το οποίο με έφτασε νωρίτερα. Στην τελική βόλτα ως το δωμάτιο πονούσα ακόμα παραπάνω, αλλά είχα κοιμηθεί στις 5

Κυριακή σηκώθηκα στις 11 πάλι και πήγα απέναντι όπου εν τέλει έφαγα στην γειτονιά. Δεν έκανα τίποτα φοβερό την ημέρα, κουβάλησα απλώς κάποια πράγματα στο αυτοκίνητο. 6 και πάλι φεύγω για το λεωφορείο μόνο που αυτή την φορά δεν είχα κάτι που να ήθελα να δω πριν τις 12 συν όσα ήθελα να δω ήταν στο Kinetic Field. Το ζήτημα είναι τουαλέτα, που είχε μόνο φορητές, πήγαινα κυρίως μεταξύ σετ και ήταν δεδομένο ότι έπινα νερό διότι ο αέρας είναι πολύ ξερός λόψω υψομέτρου και ερήμου. Πήγα στο Circuit grounds και ο πρώτος τον οποίο πρόλαβα 2 τραγούδια ήταν καλός, αλλά αυτός αμέσως που ακολόυθησε στις 9 δεν μου έλεγε κάτι. Έτσι βγήκα βόλτα να δω όλο τον χόρο του φεστιβάλ που δεν είχα ουσιαστικά δει διότι προτιμούσα να δω τους dj. Ενδιαφέρον ο χόρος, αλλά το να ανέβω στο τρενάκι του λούνα πάρκ αντί να δω τον DJ μου φάνηκε χαζό ιδίως διότι είχε ουρές. Ο κόσμος ήταν πολύ λιγότερος και από την Παρασκευή και έτσι έφτασα πιο κοντά στην σκηνή και είδα που κάθονταν οι VIP. Δεδομένου ότι το εισιτήριο VIP σε αυτή την φάση κάνει χιλιάρικο δολλάρια ή δύο με τρεις φορές το κανονικό, άσε καλύτερα. Έπεσα σε μία σκηνή που είχε μουσική την οποία θα έλεγα electro-corridas, όπου corridas είναι η μουσική που ακούνε οι Μεξικανοί. Δεν ήξερα καν ότι το είδος υπήρχε. Πάω στην κεντρική σκηνή και είχε τον Purple Disco Machine. Γενικά σε εκείνη την φάση, 3η ημέρα είχα σχετικά βαρεθεί την house όπως τότε στην Μυκονο, αν και στην Μύκονο πήρε παραπάνω και την είχα βαρεθεί και παραπάνω, δεν την άκουγα μετά για ένα δίμηνο. Έφτασα δίπλα στο VIP stage και είδα για μια φορά πολλά νέα κορίτσια, τα οποία συνοδεύονταν από έναν άνδρα ηλικίας μου και έναν μάλλον μεγαλύτερό μου. Άραγε είχαν πληρώσει αυτές το εισιτήριο όλο; Επίσης ήταν καλά ντυμένες παρότι ο πιο πολύς κόσμος στο EDC ήταν ντυμένος σαν λετσός, σαν ομοφιλοφιλος ή με αποκριάτικα, με εντύπωση να μου έχουν κάνει τα ρούχα από το Squid Game. Οι λευκοί ίσως να είμασταν πλειοψηφία, αλλά σίγουρα είχε πάρα πολλούς από την Απω Ανατολή. Παρότι σχετικά μπροστά αναγκάστηκα να φύγω για την τουαλέτα και μπήκα στις καλές τουαλέτες που δεν είναι κανονικά για το εισιτήριό μου. Γύρισα από την άλλη πλευρά της σκηνής και παρότι μεσάνυχτα άρχισε να πονάει η πλάτη. Συνέχισα να χορεύω για τις επόμενες τρεις ώρες αλλά ήθελα να τελειώσει για να μπορέσω να καθίσω στο λεωοφορείο, το οποίο ξεκινά στις 3. Τελευταίος που είδα ο Kygo ο οποίος έκανε το δεύτερο καλύτερο σετ διότι κυρίως έπαιζε επιτυχίες του. Στις 3 άρχισε το Afrojack με τον Rehab αλλά με την πλάτη να πονάει απλά γύρισα στο ξενοδοχείο, αν και το περπάτημα πήγε καλύτερα

Την επομένη σηκώνομαι 11, άδειαζω το δωμάτιο, τσεκ άουτ, προσαθώ να βρω μετρηρά στο Strip και αποτυγχάνω αλλά εν τέλει μετά από φαϊ και καύσιμα έφυγα προς τις 2 για το σπίτι. Τα τελευταία 15 μίλια στην Νεβάδα τα πήγαμε σημειωτόν και σύμφωνα με το ίντερνετ έτσι ήταν από τις 5 το πρωϊ που άρχισε ο κόσμος να φεύγει από το φεστιβάλ κατευθείαν. Με το που μπαίνω Καλιφόρνια είχα καταιγίδα εώς το Barstow, η κίνηση να έχει κολλήσει σε κάποια σημεία και εν τέλει έφτασα σπίτι εξουθενωμένος λίγο μετά τις 10. Την επομένη δούλεψα από το σπίτι αλλά πήγα στο γραφείο για να εξεταστώ διότι όταν 150.000 άτομα τραγουδάνε Zombie Nation, ότι αναπνευστικώς μεταδιδόμενη ασθένεια υπάρχει θα την κολλήσεις και φοβήθηκα για τον κορονοϊο. Το τεστ ήταν αρνητικό έμαθα Τετάρτη βράδυ και έκτοτε γύρισα στο γραφείο, αν και δεν έχω ανακάμψει ως προς τον ύπνο. Το θετικό όμως που είδα ήταν ότι έχασα βάρος, ή τουλάχιστον εμφανίστηκε νέα γράμμωση στους κοιλιακούς και μάλιστα πλάγια που ήδη από το Blacksburg προσπαθούσα. Μου άρεσε τόσο το EDC που ήδη αγόρασα εισιτήρια για του χρόνου, το αξίζει.

Πάρτυ μετά από 7 χρόνια

Πριν 7 χρόνια, το σωτήριο έτος 2014, έκανα για τελευταία φορά πάρτυ για να γιορτάσω την αποφοίτησή μου. Έκτοτε είχα το πάρτυ έκπληξη (που δεν οργάνωσα εγω) όταν έφυγα από το Raleigh, το ταξίδι για τα 40α γενέθλια στο Λας Βέγκας αλλά κανονικό πάρτυ δεν έκανα. Εν τέλει ο βασικός λόγος ήταν ότι στο προηγούμενο διαμέρισμα είμασταν όλοι πολύ κοντά και δεν ήθελα να ενοχλήσω τους γείτονες, συν το ότι για να μπεις σε εκείνο το συγκρότημα ήθελε κωδικό. Πέρυσι, αν δεν είχε πέσει η πανδημία, θα μπορούσα να κάνω πάρτυ στο σπίτι μου, αν και παίζεται καθότι ήταν ακόμα το μπέρδεμα με το δέντρο και τα διάφορα που συμπράγαλα. Φέτος όμως ήρθε η ώρα να κάνω ταμείο και να δω ποιος είναι αρκετά φίλος μου ώστε να έρθει στο σπίτι να γιορτάσει μαζί μου. Για όσους βαριούνται να διαβάσουν ως επί το πλείστον ήρθαν Υιοί του Περικλέους αλλά ήρθαν και συνάδελφοι.

Παρασκευή απόγευμα τρώω, την πέφτω, σηκώνομαι, ψώνια και η πλάτη ακόμα πονούσε αλλά όχι όσο την προηγούμενη. Γυρνάω σπίτι, προλαβαίνω την σειρά αλλά μέσα σε όλα είχα και τους γονείς που με έπερναν τηλέφωνο. Τέλος πάντων μιλήσαμε πιο πολύ για τα παρασκευαστικά. Την πέφτω και ξυπνάω μετά από 7 ώρες ύπνο και σηκώθηκα διότι ήξερα πως δεν υπάρχει ενδεχόμενο να κοιμηθώ άλλο λόγω άγχους. Σηκώνομαι, υπολογιστής και ενδιάμεσα όρθιος να καθαρίζω το σπίτι. Τελειώνω και κάνω αυτό που με καταάγχωνε τις προηγούμενες, μάζεψα τα φύλλα και μέσα και έξω. Μετα μαγείρεψα εν τέλει και για μεσημέρι και βράδυ και ακολούθησε αυτοκίνητο για κάτω ώστε να πάρω τούρτα. Δεν πήγα κατευθείαν στο Μεξικάνικο σούπερ μάρκετ αλλά πρώτα πέρασα τα λοιπά. Στο Winco είδα ένα coconut cake το οποίο ήταν φτηνότερο και το σκέφτηκα, αλλά εν τέλει όταν είδα flan decorado στο El Super το πήρα χωρίς δεύτερη σκέψη παρότι ακριβότερο. Πήρα και κεριά και μπανάνες. Φτάνω σπίτι, υπολογιστής και εν τέλει έφαγα και την έπεσα λίγο, καθαρίζοντας ενδιάμεσα. Δεν κοιμήθηκα πολύ, ήταν και σχετικά αργά οπότε μπάνιο και εκεί που όλα έμοιαζαν τέλεια στις 7 παρότι δεν είχε έρθει ο dj ακόμα η μύτη μου άρχισε να τρέχει αίμα. Εκεί μου χτυπάει το κινητό, εν τέλει ήθελε κάποιος να μου ευχηθεί (δεν κατάλαβα ποιος) αλλά με την μύτη μου να τρέχει κατάφερα και κατά λάθος μάτωσα το εσώρουχο (εξωτερικά). Κάπως σταμάτησε και να με ποιάνει άγχος να καθαρίσω τις σταγόνες αίμα που έπεσαν. Κάτι έκανα και στις 7.30 έρχετε ο dj με δύο ακόμα Υιούς Περικλέους. Τους βάζω μέσα, είχα ντυθεί ευτυχώς, και ενδιάμεσα να ετοιμάζω για τον φούρνο τα σφολιατοειδή. Με το που τα βάζω, και ενώ είναι 7.40 και δεν έχω βάλει τους φακούς έρχονται οι πρώτοι συνάδελφοι. Ήταν το ζευγάρι, ο Ιταλοαμερικανός και η Χιλιανή σύζυγός του. Εν τέλει τους φακούς τους έβαλα μπροστά τους. Σε εκείνη την φάση μυρίζω και τον φούρνο και τα βγάζω πριν καούνε ευτυχώς. Ενδιάμεσα έβαζα τα σνακ και αναψυκτικά στο σαλόνι ενώ έρχονταν οι καλεσμένοι. Ευτυχώς τα παιδιά άνοιγαν μόνα τους την πόρτα διότι πνιγόμουν. Εκεί που κάθομαι και ο dj έχει βάλει την μουσική, θυμάμαι και τα κεριά και έτσι τα φέρνω στο πίσω σαλόνι όπου καθόμουν με τους συναδέλφους και τα ανάβω με δυσκολία. Ευτυχώς η σύζυγος του συναδέλφου βοήθησε. Ουσιαστικά μόλις στις 8.15 τελείωσα, αφότου έκανα και τουρ του σπιτιού και συνειδητοποίησα ότι είχα ξεχάσει να ξεσκονίσω το τηλέφωνο αντίκα. Σκέφτηκα ότι θα θέλουν να φύγουν νωρίς οι συνάδελφοι, έτσι όταν ήρθε ο κτηματομεσίτης και φίλος έβγαλα την τούρτα σκεπτόμενος ότι δεν θα έρθει κανένας άλλος. Εν τέλει ήρθε η συνάδελφος-μητέρα παιδιού και έφυγε αφού άφησε το δώρο και λίγο αργότερα άλλος συνάδελφος, νέος από το Λος Άντζελες. Με ρωτάνε τα παιδιά να είναι να φέρουν κορίτσια, τους λέω εντάξει. Πρώτη φουρνιά φίλοι του μαθητή, αν και δεν πήγα καλά, από εκεί πρέπει να είναι που έκανε κάποιος εμετό στο μπάνιο μου αν και το αντιλήφθηκα πολύ αργότερα διότι είχαν καθαρίσει καλά, απλά ξέρω το σπίτι μου καλύτερα. Η δεύτερη φουρνιά που πήγε καλύτερα ήταν η αρχηγός των θυγατέρων της Αθηνάς και η φίλη της, αυτές καθίσαν παραπάνω. Από την στιγμή που οι φίλοι είχαν καθίσει και τους έκαναν κουβέντα, δεν μίλησα τόσο με τις κοπέλες. Ο dj είχε πει να το τελειώνουμε ίσως προς τις 11 και δέχτηκα παρότι στην πρόσκληση είχα πει δώδεκα διότι φοβήθηκα τους γείτονες. Στις 11 κάποιος άσχετος πέρασε με ποδήλατο και φοβήθηκα μην ήταν γείτονας, αλλά εν τέλει ήθελε να πουλήσει στα παιδιά τα οποία ήταν έξω εν μέρει μαριχουάνα. Στις 11.30 είχαν φύγει όλοι, εγώ χάρηκα πολύ, πήγα υπολογιστή και εν τέλει κρεββάτι. Γιατί από τις 2 ως τις 4 κοίταγα το ταβάνι και δεν μπορούσα να κοιμηθώ, δεν έχω ιδέα. Την επομένη πήγα εκκλησία και μετά υπνος, ξεκούραση και σκέψη: αν έτσι νιώθω μετά μία ημέρα, πως θα είμαι στο EDC όπου θα είναι επί μακρύτερο και επι τρεις ημέρες; Θα δούμε, αν μη τι άλλο στο EDC θα είναι 150,000 άνθρωποι στο φεστιβάλ.

Ετοιμάζοντας το σπίτι για το πάρτυ

 Οταν ήμουν Ελλάδα άρεσε στους γονείς το να κάνουμε πάρτυ διότι πιο πριν καθαρίζαμε το σπίτι. Σε τέτοια φάση βρίσκομαι τώρα. Πιστεύω ότι θα έχω καλεσμένους μεν, αλλά μονοψήφιο αριθμό δε. Αν είναι διψήφιος έχει καλώς, και αν είναι αυτοί που θα ήθελα επιπλέον να έρθουν, επίσης, αλλά δεν σχεδιάζω γι'αυτούς. Αν έρθουν έχει καλώς, αν όχι, τι να κάνουμε. Η καθαριότητα ξεκίνησε με την μητέρα μου να σκουπίζει και να σφουγγαρίζει όσο ήταν εδώ. Θα χρειαστεί να το ξανακάνω, αλλά το δύσκολο έγινε. Εν συνεχεία ξεκίνησα να καθαρίζω καναπέδες και τραπέζια. Δεν έχουν μείνει πολλά, αλλά θα χρειαστεί στο τέλος κόπος. Έκανα το γκαζόν αλλά οχι τα φύλλα πιο πριν. Ωστόσο σε αυτή την φάση έπεσε πολύς αέρας και έπεσαν παραπάνω φύλλα. Τουλάχιστον δεν θα χρειαστώ κούρεμα. Ως προς το ποτό είμαι εντάξει εκτός από λεπτομέρειες του τύπου πορτοκαλάδα και tonic, ενώ με το φαϊ επίσης κάτι γίνεται. Σε αυτή την φάση χρειάζεται να πάρω και κάτι ψιλά για το φαϊ του τύπου tortilla chips διότι έχω ήδη σάλσα. Με το πέρας της καθαριότητας, πιθανόν αύριο, θα κάνω το πρώτο στήσιμο να δω τι φαϊ λείπει. Αυτό το άγχος έχει φύγει, αλλά έχω τα άλλα δύο. Το ένα είναι ότι την Πέμπτη θα πάω Big Fresno Fair και δεν έχω εισιτήριο. Πήγα σε 6 σούπερ μάρκετ το Σαββατοκύριακο και δεν είχε για ενηλίκους, ο μόνος τρόπος να προαγοράσω και να αποφύγω την ουρά είναι online. Θα το κάνω αργότερα, μάλλον σήμερα. Το εισιτήριο του λεωφορείου για την EDC δεν έφτασε ποτέ και ξαναγύρισε Austin. Το email δεν έχει απαντηθεί ούτε τελευταία φορά που τηλεφώνησα ήταν ανοιχτό το τηλεφωνικό κέντρο οπότε θα ξαναπάρω αύριο. Λύνεται, αλλά δεν φταίω να πληρώνω κόμιστρο επιπλέον. Δεν είναι όλα τόσο φοβερά, αλλά με αγχώνουν κατά το κλασσικό.

Από την φρεγατιάδα στην κορβετιάδα;

Όταν έφυγα για το Lompoc άρχισε να διαρρέει στις σχετικές ιστοσελίδες ότι η Ελλάδα επέλεξε την Γαλλική λύση για τις φρεγάτες. Η είδηση με ανησύχησε, όσο είχα να τσαντιστεί από την ημέρα που μπήκαμε στο μνημόνιο. Η Γαλλική λύση δεν ήταν η καλύτερη, όσο και αν είχε καλές λεπτομέρειες, και επίσης οι Γάλλοι δεν έδιναν κάτι μαζί με την αγορά ως μπόνους όπως οι Αμερικανοί και οι Ολλανδοί. Επίσης αυτό που σταδιακά βγήκε είναι ότι η Γαλλική πρόταση δεν περιελάμβανε, τουλάχιστον αρχικά, μέτρα ηλεκτρονικού πολέμου. Το βράδυ της Δευτέρας βγήκε και επίσημα η είδηση, μάλιστα λίγο μετά τα μεσάνυχτα: παίρνουμε 3+1 φρεγάτες Belh@rra, χωρίς να αναφερθει η ενδιάμεση λύση που τις προηγούμενες ώρες είχε διαρρεύσει ως κορβέτες Gowind. Οταν ξύπνησε είχε διευκρινιστεί: ο λόγος που δεν ανακοινώθηκαν οι κορβέτες είναι διότι η διαπραγμάτευση συνεχίζεται. Οι Γάλλοι θέλουν να ναυπηγηθούν στην Γαλλία, οι Έλληνες στην Ελλάδα και να έχουμε και την δυνατότητα εξαγωγής, συγκεκριμένα στην Κύπρο. Επίσης η ιστορία διέρρευσε: μετά το σοκ του AUKUS που έχασαν το συμβόλαιο της Αυστραλίας, και την ακύρωση των Gowind της Ρουμανίας, η Γάλλοι τα έπαιξαν όλα για όλα, προσφέροντας τις Belh@rra σε τιμή κόστους, τρεις στην τιμή των δύο και μάλιστα στην Ελληνική πιο βαρειά οπλισμένη διαμόρφωση, και η τέταρτη θυσιάστηκε για τις 3 κορβέττες αντί δύο. Ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι αν μας το επιτρέψει ο δημοσιονομικός χώρος θα άσκησουμε την option για την 4η φρεγάτα. 

Κατ'αρχήν η σχέση μου με το Πολεμικό Ναυτικό είναι μεν έντονα συναισθηματική, καθότι προέρχομαι από οικογένεια αξιωματικού, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να αξιολογήσω επαγγελματικά την σχετική ικανότητα των πλοίων. Το βασικό μειονέκτημα κατά την δική μου οπτική των Γαλλικών φρεγατών είναι ότι ο εκτοξευτής βλημάτων SYLVER δεν μπορεί να δεχτεί δύο ή τέσσερεις πυραύλους ανά κελί με αποτέλεσμα να έχει μικρότερη αναχορηγία σε σχέση με λύσεις βασισμένες στους Αμερικανικόυς κάθετους εκτοξευτές βλημάτων παρότι ο ASTER 30 μάλλον υπερτερεί του SM-2. Το πλοίο μπορεί να χωρέσει ίδιο αριθμό ASTER 30 σε σχέση με τον SM2, αλλά όταν κατεβαίνουμε στους μικρότερου βεληνεκούς πυραύλους η Αμερικανική λύση υπερτερεί αριθμητικά καθότι μπορούν να φορτώσουν 2 ESSM αντί ενός μόνο ASTER 15 ανα κελί. Οι Ολλανδοί εν τέλει προσέφεραν αντιαεροπορική φρεγάτα σε μέγεθος και τιμή φρεγάτας γενικών καθηκόντων, κάτι που οι Γάλλοι δεν μπορούσαν να προσφέρουν. Επίσης οι Γάλλοι έχουν μία κακή συνήθεια να προσφέρουν χαμηλότερη τιμή κτήσης και μετά να βαράνε στο κόστος των ανταλλακτικών, με κλασσικότερο παράδειγμα το πως το ετήσιο κόστος των Επιλαρχιών Μέσων Αρμάτων με AMX-30 να είναι όσο αρκετές φορές το κόστος των ΕΜΑ με Μ48. Θα δούμε τι έχει να γίνει, εμπιστεύομαι το Πολεμικό Ναυτικό. 

Σιγα σιγά βγαίνουνε και λεπτομέρεις για την περσινή κρίση. Ο Μητσοτάκης υπέγραψε συμφωνία αποκλιμάκωσης η οποία δεν τηρήθηκε από τους Τούρκους, η οποία περιελάμβανε και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ωστόσο από την άλλη άρχισε να ενισχύει συμμαχίες που δεν είχαμε και μετά από μία δεκαπενταετία εξοπλιστικής αδράνειας άρχισε να εκσυγχρονίζει τις ένοπλες δυνάμεις. Οι Γάλλοι προσέφεραν παράδοση της τρίτης φρεγάτας το 2026, ενώ οι Ολλανδοί προς το 2028 αν όχι 2030. Η οικονομία βρίσκεται σε καλύτερο επίπεδο σε σχέση με πριν από την κρίση, η ανεργία είναι στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2011 και το συμπιεσμένο ελατήριο των κρίσεων φαίνεται να τεντώνεται προς την ανάπτυξη. Είναι ρόδινα όλα στην Ελλάδα; Κάθε άλλο. Αυτό που βλέπουμε είναι το αποτέλεσμα επαγγελματικής διαχείρισης σε σχέση ιδίως με προηγουμένους, αλλά και το ότι η κοινωνία μετά από την εμπειρία της κρίσης και του λαϊκισμού είναι πρόθυμη να δεχτεί μία πιο φιλελεύθερη κατεύθυνση. Όπως έχουν πει διάφοροι αναλυτές το σημείο καμπής ήταν η κρίση του Έβρου και ότι η επόμενη τριετία μέχρι να έρθουν τα νέα όπλα είναι το παράθυρο ευκαιρείας του Ερντογάν. Ο Βενιζέλος είχε επανειλλημένες ευκαιρείες πριν τον Πρώτο Βαλκανικό να ξεκινήσει το πόλεμο, αρνήθηκε όμως πριν παραλάβει το Αβέρωφ. Οι τωρινές ευσπεσμένες αγορές μου θυμίζουν το εξοπλιστικό πρόγραμμα μετά το Κίνημα στο Γουδί.

Στο Lompoc και το σπίτι

 Την Δευτέρα ήταν η εκτόξευση του Landsat 9. Πριν 8 χρόνια όταν είχε εκτοξευτεί ο Landsat 8 είχα κάνει κανονικό πάρτυ στη Σχολή. Ήλπιζα ότι στο Landsat 9 ίσως πάω για την εκτόξευση και εν τέλει, μετά από πολύ σκέψη το έκανα παρότι σήμαινε να πάρω μία ημέρα άδεια από την δουλειά. Δεν βρήκα κανέναν φίλο να έρθει μαζί μου εν τέλει, μάλλον διότι δεν έχω τέτοιους φίλους. Πήρα την Κυριακή το αμάζι μου και νωρίς το απόγευμα έφυγα για το Lompoc. Σταμάτησα στο καζίνο για καύσιμα και μετά Santa Maria να φάω. Έφτασα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, και ναι μεν περπάτησα λίγο εκτός αλλά δεν βγήκα. Το Lompoc τον κανονικό καιρό δεν έχει κάπου να βγεις. Ήμουν αρκετά έξυπνος να πάρω περιοδικό να διαβάσω, όπως και χοντρά ρούχα, δεν θα την ξαναπατούσα όπως πριν 3 χρόνια με το Mars Insight. Το internet του ξενοδοχείου ήταν φοβερά αργό, εώς ότου έφτασε 10 η ώρα και μάλλον οι περισσότεροι κοιμήθηκαν. Την επομένη σηκώθηκα, ντύθηκα, άδειασα το δωμάτιο και πήγα στο αεροδρόμιο του Lompoc. Σε σχέση με πριν 3 χρόνια ήταν ελάχιστοι, αλλά είχε πολλά καλούδια να πάρεις. Αυτή την φορά είδα τον πύραυλο να εκτοξεύεται για 3 δευτερόλεπτα εώς ότου μπήκε στην χαμηλή νέφωση. Πάλι, 3 δευτερόλεπτα παραπάνω απ'ότι προ τριετίας με το Mars Insight. Πήρα μετά το αμάξι και γύρισα σπίτι. Είπα και πήρα τον απευθείας CA-41 από το Atascadero αντί να ανέβω Paso Robles και το μετάνιωσα λόγω τον πολλών στροφών. Αν μη τι άλλο σε εκείνη την φάση το βλαστημούσα και έλεγα, γιατί άραγε το κάνω αυτό; Δυστυχώς η απάντηση δεν είναι ευχάριστη, είναι διότι δεν έχω κανέναν φίλο να με βγάλει για καφέ. Ο λόγος που κάνω πάρτυ γενεθλίων είναι ότι δεν με έχει προσκαλέσει ποτέ κανένας στο δικό του εδώ στο Φρέσνο. Και ο λόγος που πάω μόνος στο Λας Βέγκας για το EDC είναι ότι δεν έχω κανένα φίλο να με πάει. Η μάλλον θα πάω όταν έρθει το εισιτήριο και όταν γύρισα είχα μία μη ευχάριστη έκπληξη. Σύμφωνα με τον tracking number έφυγε από το ταχυδρομείο του Φρέσνο την Δευτέρα για να το παραλάβω, αλλά ως σήμερα δεν έχει έρθει. Ελπίζω να μην μου το έχουν κλέψει. Αφότου το περίμενα δύο ημέρες εργαζόμενος από το σπίτι και τρώγωντας τον άμπακα, έκανα αίτημα στο ταχυδρομείο να μου πούνε που είναι και αύριο πάω στο Δημαρχείο. Παρασκευή έρχονται οι γονείς και Σάββατο έχουμε το επόμενο φεστιβάλ, το πρώτο με μουσική, Να δούμε τι θα γίνει.

Τέσσερις εβδομάδες έξοδος

Από την στιγμή που άνοιξε το Mint έχω βρεθεί εκεί κάθε Παρασκευή βράδυ, με εξαίρεση όταν είχε το Electric Fairy Tale. Χτες το βράδυ, για πρώτη φορά, χόρεψα τρεις ώρες χωρίς να πονέσει η πλάτη μου. Το σώμα μου προσαρμόζεται στην άσκηση, αν και την επόμενη Παρασκευή δεν πρόκεται να πάω διότι το Σάββατο είναι το φεστιβάλ και θέλω να ξεκουραστώ και να κοιμηθώ. Δυστυχώς η έξοδος έχει αρνητικά αποτελέσματα στον ύπνο την μόνη ημέρα της εβδομάδας που μπορώ θεωρητικά να κοιμηθώ όσο θέλω. Σηκώθηκα σήμερα μετά από 7 ώρες ύπνου, αλλά τουλάχιστον τα κάλυψα το μεσημέρι. Αυτό δεν ίσχυσε τα προηγούμενα Σάββατα, διότι πήγα το προηγούμενο και κουρεύτηκα. Νωρίτερα έβγαλα την νέα ασφαλή άδεια οδήγησης, και για πρώτη φορά είχα τόσο μαλλί και φόρεσα τα γυαλιά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Παρασκευιάτικη έξοδος μου κάνει κακό, αλλά είναι η μόνη φορά της εβδομάδας που πραγματικά κοινωνικοποιούμαι. Πάω μεν στο γραφείο, διότι δεν θέλω να κάθομαι σπίτι μόνο, αλλά είμαστε 5 άτομα. Πήγα μόλις στο Σερβικό φεστιβάλ και είδα μεν το εκτιμητή, είδα και μερικούς που ξέρω από την εκκλησία, αλλά μην νομίζει κανείς τίποτα το φοβερό. Μου ψιλομιλάνε αυτοί που θαυμάζουν το πως χορεύω, και αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία που έχω και γνωρίζω κόσμο. Κάλεσα κόσμο για τα γενέθλιά μου, αλλά δεν προβλέπω πολύ να έρθει. Αύριο θα πάω για την εκτόξευση του Landsat 9 στο Lompoc. Λαμβάνοντας υπ'όψιν τι τιμή πλήρωσα για το δωμάτιο, δεν θα είναι πολύς κόσμος αλλά θα έχει όπως με το Insight εκδήλωση για το κοινό. Ας τους βοηθήσω με τον οβολό μου, και ας είμαι μόνος. Ουσιαστικά περιμένω το EDC, όχι πως θα γίνει εκεί και τίποτα το φοβερό. Το να είμαι ουσιαστικά ο μόνος που χορεύει έτσι στο Mint μου είναι συγκριτικό πλεονέκτημα, ήδη όμως στα διάφορα στο γήπεδο ή το Rainbow Ballroom δεν είμαι κάτι το ιδιαίτερο διότι άλλοι χορεύουν και στο Λας Βέγκας θα είναι χιλιάδες. Βλέπουμε λοιπούν τι και που, αλλά στο σπίτι κλειδωμένος δεν γίνεται τίποτα.

Φόβος και τρόμος

Γυρνώντας την Δευτέρα, χωρίς αμάξι, φοβήθηκα μη τυχόν πάθω σκορβούτο χωρίς φρέσκο φαϊ, παρότι είχα φρέσκιες ντομάτες στο ψυγείο. Επίσης φοβήθηκα πως αν όντως με καλούσαν στο δικαστήριο θα είχα δυσκολία να πάω. Τρίτη ευτυχώς ήρθε ο εκτιμητής και πήγαμε εν τέλει σε βουλκανιζατέρ. Προς μεγάλη μου έκπληξη πάρα πολλά έχουν κλείσει, μεταξύ των οποίων και αυτό στο οποίο σκόπευα να πάω και το βρήκαμε κατεβασμένο. Ανεβήκαμε τον δρόμο, βρήκαμε και δεύτερο να κλείνει αλλά το τρίτο ήταν ανοιχτό και αγόρασα λάστιχο καθότι με τέτοια τρύπα δεν διορθώνονταν. Ότι η αλυσίδα συνεργείων που είχα λύσει το πρόβλημα τελευταία φορά θα είχε κλείσει εντελώς το υποκατάστημα δεν το περίμενα καθόλου, αλλά με τον κόσμο στα σπίτια του, έπρεπε να το περιμένω. Εν συνεχεία πήγα στα μαγαζιά για τα ψώνια που θα έκανα Δευτέρα, με αποτέλεσμα να μην πάω στο γυμναστήριο. Η μόνη φορά που εμελε να πάω ήταν η Τετάρτη καθότι την Πέμπτη είχαμε την πρώτη ΑΧΕΠΑ στην εκκλησία από την αρχή της πανδημίας. Παρασκευή πήγα στο ρέιβ στο γήπεδο για να δω κατά πόσον η πλάτη μου αντέχει να χορεύω επί ώρες επί ημέρες, όπως θα γίνει στο EDC, η τυχόν χρειαστεί να πάω σε κανένα νοσοκομείο με πόνο στην πλάτη. Παραδόξως παρότι 3 και ώρες χόρευα, πήγε καλύτερα. Ωστόσο η φόβος συνεχίζει να υπάρχει δεδομένου του πόσο κουρασμένος ήμουν χτες. Μήπως έχει έρθει η ώρα να αφήσω τα ρέιβ διότι δεν με αφήνει το σώμα; Τότε τι στο καλό θα κάνω πέραν από το να είμαι σπίτι μου κλεισμένος; Είναι από τους λίγους τρόπους που κοινωνικοποιούμαι. Χώρια που δεν είμαι ο πιο μεγάλος εκεί μέσα. Πάντως πήγα χτες και κολύμπησα, κάτι που δεν κατάφερα σήμερα διότι είδα τον Shang Chi στο σινεμά. Πάντως πλέον με το δικαστήριο πίσω μου, έχω αρχίσει και σχεδιάζω τα επόμενα. Πήγα να αγοράσω εισιτήριο για το βανάκι στο EDC, και ανακάλυψα ότι αυτό που είναι από κοντα στο ξενοδοχείο έμεινε από εισιτήρια. Τα επόμενα είναι είτε το Lux βανάκι λίγο πιο μακριά, είτε το επόμενο απλό στα 40 λεπτά περπάτημα κατά Google Maps. Πήρα εκείνο και βλέπουμε. Πιο πριν όμως είναι τα γενέθλιά μου και σκοπεύω να κάνω πάρτυ στο σπίτι μου. Ξεκίνησα ήδη τον προετοιμασία. Βλέπουμε πως θα πάει.

Στο σπίτι των γονιών και το σκασμένο λάστιχο

Πέμπτη βράδυ μάζεψα τα πράγματά μου και οδήγησα μέχρι το σπίτι των γονιών μου. Οι γονείς μου δεν είναι εκεί, θα έρθουν σε δύο εβδομάδες, αλλά είπα να αλλάξω παράσταση καθότι δεν με δέχτηκαν στην YAL. Όσο ήμουν εκεί έλεγα ότι δεν είναι και τόσο φοβερή η διαφορά στη θερμοκρασία καθότι την Πέμπτη δεν έκανε σοβαρή ζέστη στο Φρέσνο. Γυρνόντας όμως σήμερα βρέθηκα σε φούρνο. Είναι το τρίτο ταξίδι στο σπίτι των γονιών μου, και σε αυτή την φάση ούτε το σπίτι πλέον είχε κάτι που πραγματικά να ήθελα ούτε είμαι και σε φάση όπως τον Ιούλιο πολύ κουρασμένος που απλά χάρηκα που μπορούσα να ξεκουραστώ. Παρασκευή μεσημέρι λέω να πάρω το αμάξι των γονιών μου ώστε να προλάβω μην ξεφορτιστεί η μπαταρία, αλλά απέτυχα, δεν άνοιγε. Όταν το βράδυ μίλησα με τους γονείς μου είπαν πως να το ανοίξω, και όντως το ξαναφόρτησα. Ωστόσο από την στιγμή που δεν ήθελα να μιλήσω με τους φύλακες στην είσοδο, απλά δεν πήγα μακρύτερα από το σούπερ μάρκετ. Σάββατο έστειλα στους γονείς τα ψηφοδέλτιά τους να ψηφίσουν και το απόγευμα είδα τον φίλο με το οποίο είχαμε ταξιδεύσει μαζί. Το δικό του ταξίδι ήταν πολύ λιγότερο διαφοροποιημένο: ναι μεν πήγε Σπέτσες με το πατέρα του, αλλά κατά τα άλλα απλά ήταν σπίτι με την ευρύτερη οικογένειά του. Δεν πήγε από μέρος σε μέρος όπως εγώ, αλλά πέρασε καλά. Καθήσαμε στο Κινέζικο εστιατόρειο απένταντι από το Ελληνικό στο Walnut Creek και σε πρώτη φάση μεν δεν χόρτασα με το φαϊ, σε δεύτερη φάση όμως συνειδητοποίησα ότι ήταν το σόι φαϊ χωρίς υδατάνθρακες που τρώνε social media influencers για να διατηρήσουν την γραμμή τους, καθότι στο τέλος το σνακ που μετά πήρε πήγε σε γεμάτο εν τέλει στομάχι, έστω και αν δεν ένιωθα κορεσμό. Πάντως ήταν γεμάτο όμορφο κόσμο, σε σημείο που έλεγες γιατί άραγε. Κυριακή το πρωϊ εκκλησία και το απόγευμα στο εμπορικό κέντρο Sunvalley διότι δεν είχα κάτι το καλύτερο να κάνω. Εκ των υστέρων θα μπορούσα να κατέβω στο Σαν Φρανσίσκο, αλλά τι θα έκανα άραγε; Βόλτα στο Fisherman's Wharf; Καλύτερα με παρέα. Σήμερα συκώθηκα σχετικά νωρίς, πήγα ιντερνετ, μάζεψα τα πράγματα και έφυγα νωρίς για το σπίτι. Με το φτάνω σπίτι σχεδόν πατάει το αμάξι μία βίδα, αν όχι μπουλόνι, το είδα μετά, και έσκασε η πίσω αριστερά ρόδα. Αύριο θα πάω με τον εκτιμητή να την διορθώσουμε ή αλλάξουμε. Αποτέλεσμα όμως είναι δεν πήγα σήμερα να ψωνίσω. Ευτυχώς εν τέλει είναι για Τετάρτη το δικαστήριο, αύριο θα δουλέψω από το σπίτι. Πάντως παρότι δεν πήρα φρέσκο φαϊ, δεν πρόκειται αύριο να πεθάνω, παρότι άδειασα όσο μπορούσα το σπίτι πριν φύγω έχω αρκετό φαϊ για μέρες. Ελπίζω αύριο όμως να κανονικοποιήσω την κατάσταση σε όλα.

Το μεγάλο κατόρθωμα

 Σήμερα είχα μία μεγάλη επιτυχία, η οποία είναι σχετική με την μαγειρική. Στο σπίτι μου έχω αρκετό φαϊ που μου έδωσε η μητέρα μου. Έχουν περάσει μήνες από τότε που πήγαν Ελλάδα, αλλά ακόμα έχω, καθότι όλο τον χειμώνα με γεμίζανε. Πλέον έχω φτάσει σε αυτά που υπάρχει δυσκολία να μαγειρευτούν, δεν είναι απλώς βγάζεις από την κατάψυξη και ψήνεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Χτες, όπως συνηθίζω τις Παρασκευές, με το που σηκώθηκα μετά από τον ύπνο που ακολουθεί την δουλειά, πήγα σε σούπερ μάρκετ. Εκεί στο ένα ήδα top round beef, το οποίο είναι το φτηνό κρέας με πολύ χόνδρο που κάνει για slow cooker. Καθότι δεν ψήνεις μόνο το κρέας, πήρα και δύο λίβρες κατεψυγμένο καλαμπόκι για να ψηθεί μαζί του καθότι ήξερα πως θα πάρει ώρες και δεν ήθελα συνοδευτικό που να λιώσει ενδιάμεσα. Εκεί που σκεφτόμουνα ότι δεν θα μαγειρέψω κάτι να μειωθεί η ποσότητα τροφίμων που έχω, φτάνοντας σπίτι σκέφτηκα και μερικές κονσέρβες που μου έδωσαν και έχω πραγματική δυσκολία να καταναλώσω, διότι προτιμώ φυσικά το φρέσκο ή εστω κατεψυγμένο φαϊ. Έτσι πριν βγω έβαλα δίπλα από το slow cooker το θα πάει με το κρέας. Σήμερα ξύπνησα αρκετά αργά, αλλά με το που τελείωσα το πρωϊνό έβαλα να μαγειρεύει. Για να μην πολυλογώ, μετά από 7 ώρες το κρέας που λόγω πολύ συνδετηρίου ιστού αν το κάνεις στο τηγάνι μοιάζει αμαγείρευτο (συνήθως στην Ελλάδα πάει για κιμάς) μαγειρεύτηκε σε σημείο που και κοβόταν και τρώγωνταν, αν και σχετικά άγευστο και ήθελε σάλτσα. Είναι όμως ότι καλύτερο έχω καταφέρει και με το slow cooker που έχει μία τάση να μου διαλύει το κσλό κρέας και να το κάνει άγευστο και με το συγκεκριμένο κομμάτι. Εκ των υστέρων χρειάζονταν λιγότερο νερό (έβαλα δύο ποτήρια) και ίσως αν το είχα καμία ώρα ακόμη θα είχε μαλακώσει παραπάνω, αλλά αυτά είναι για την επόμενη φορά.

Αυτό δεν ήταν όμως το μεγάλο συμβάν του Σαββατοκύριακου. Χτες ήταν τα εγκαίνια νέου κλαμπ στο Tower District. Όπως εκ των υστέρων έμαθα, είχε και την προηγούμενη εβδομάδα κάτι, απλά τώρα είχαν το μεγάλο σχετικά όνομα και το είπαν επίσημα εγκαίνια. Τελευταία φορά που είχα κατέβει εκεί για ποτό ήταν πριν δύο-τρια χρόνια όταν είχα πάθει το νευρικό σοκ διότι απλά επιβεβαίωσα ότι όντως δεν έχω φίλους στο Φρέσνο. Πραγματικά μου λείπουν οι φίλοι από το Virginia Tech, αναρωτιέμαι τι κάνουν ιδίως αυτοί που έκοψαν το Facebook. Αυτή τη φορά είχα προαγοράσει εισιτήριο, έβαλα πουκάμισο και σορτς και πήγα. Δεδομένου τι φορύσαν οι άλλοι εκεί, ήμουν μάλλον στους καλοντυμένους σχετικά. Είναι το ίδιο μαγαζί που κάποτε πήγαινα, με τις γραβάτες στην κορυφή, το οποίο είχε κλείσει κάπου δύο χρόνια αφότου έφτασα Φρέσνο. Ο χώρος έχει ριζικά μεταμορφωθεί, κατήργησαν τα τραπεζάκια και είναι μόνο για να χορεύεις. Παρότι άγνωστος μεταξύ αγνώστων πέρασα καλά, οι άλλοι που είχαν βγει μου μιλούσαν και η μουσική ήταν πολύ καλύτερη απ'ότι παίζουν τα άλλα μαγαζιά, αν και όχι mainstream house το οποίο είναι αυτό που προτιμώ. Μετά από τρεις ώρες χορό και με την πλάτη να πονάει σχετικά, έφυγα όταν τελείωσε ο dj. Με βλέπω να ξαναπηγαίνω, ίσως και να γίνει και το στέκι μου μελλοντικά.

Λιγότεροι στο γραφείο

Την προηγούμενη εβδομάδα ηρθαν και μου κλάδεψαν το δέντρο. Ήταν οι πρώτοι επισκέπτες που είχα από την στιγμή που με επισκέυθηκε ο εκτιμητής και πιο πριν μάλλον οι γονείς μου. Γενικά δεν έχω επισκέπτες. Γενικότερα δεν έχω κοινωνική ζωή. Το Σάββατο βγήκα στο Fulton 55, χόρεψα αλλά φυσικά δεν ήξερα κανένα. Αυτή την Παρασκευή ξανανοίγει το μαγαζί που πήγαινα όταν πρωτοήρθα στο Φρέσνο σποραδικά και είχε κλήσει. Εχει και dj που παίζουν dubstep. Το συγκεκριμένο μουσικό είδος δεν μου αρέσει ιδιαίτερα, αλλά μου αρέσει παραπάνω από hip hop ή latin που παίζουν στο Tower District που σημαίνει ότι πιθανότατα θα βγω. 5 χρόνια μετά δεν έχω ιδιαίτερη παρέα, έναν άνθρωπο να μου στείλει μύνημα έλα να πάμε για καφέ. Οι Υίοι του Περικλέους κάνουν τα δικά τους, αν καταφέρουμε και βρεθούμε έχει καλώς, αλλά δεν πρόκειται κανένας τους να μου τηλεφωνήσει, χώρια που ο μεγαλύτερος είναι 15 χρόνια μικρότερός μου. Οι λοιποί έγιναν μπαμπάδες και μαμάδες. Δύο είναι ουσιαστικά τα μέρη που βλέπω ανθρώπους που γνωρίζω, η εκκλησία και η δουλειά. Σε αυτή την φάση το Δημαρχείο μάλλον αδειάζει. Έχει αρχίσει να ξανανεβαίνει ο κορονοϊός και ο city manager έδωσε άδεια στο κόσμο να δουλεύει από το σπίτι του παραπάνω, αν όχι προτροπή. Το ζήτημα είναι ότι δεν μου αρέσει να μένω μόνος στο σπίτι, χώρια που χοντραίνω. Έτσι, μέχρις ότου μου το επιβάλλουν να πάω σπίτι, μάλλον θα πηγαίνω στο γραφείο, όσο λίγοι και να είναι, διότι προτιμώ από το να είμαι μόνος στο σπίτι. Υπάρχει πλάνο να πάω να δω κόσμο εκτός του Φρέσνο, πχ το τριήμερο Labor Day στο σπίτι των γονιών μου, ίσως έρθει κανένας φίλος να με επισκευθεί, αλλά σε αυτή την φάση τα σύνορα είναι κλειστά ακόμη, δεν βλέπω πολύ μέλλον. Το θέμα δεν είναι θα λήξει η πανδημία και θα γυρίσουμε στην προτεραία κατάσταση, είναι ότι η προτεραία κατάσταση δεν ήταν πολύ ευχάριστη. Πλέον είναι όλο και πιθανότερο να αφήσω την δουλειά μου στην πενταετία, μπας και γνωρίσω κανέναν άνθρωπο σε άλλη δουλειά μελλοντικά. Δεν βλέπω πολύ μέλλον δυστυχώς, ελπίζω σε θαυμά αλλά δεν το βλέπω να έρχεται.

Η ναυμαχία του Ντίου και η πτώση της Καμπούλ

Την προηγούμενη εβδομάδα ένιωθα απομονωμένος έντονα . Δεν είχα κανέναν να μιλήσω και ήμουν σε κατάσταση σπίτι δουλειά σπίτι. Γενικά είχα κακή διάθεση και έφταιγε η κατάσταση στο Αφγανιστάν. Την Κυριακή έπεσε μεν η Καμπούλ, αλλά είχα επισκέπτη σπίτι, συν το ότι την Τρίτη είδα τους Υιούς του Περικλή και σε λίγο πάω να χορέψω, οπότε ένιωσα καλύτερα, παρότι η κατάσταση πήγε χειρότερα. Η πτώση της Καμπούλ είναι κοσμοϊστορικό γεγονός αν και δεδομένου του πόσο και τι ιστορία ξέρουν οι σχολιαστές, έχουν δυσκολία να αντιληφθούν το ανάστροφό του. Δεν κλείνει απλά η περίοδος που άνοιξε η 11η Σεπτεμβρίου, κλείνει η περίοδος που άνοιξε με την νίκη των Πορτογάλων στη ναυμαχία του Ντίου το 1509. Βέβαια μπορεί να κάνω και λάθος, η ήττα των Βρετανών στους δύο Αγγλοαφγανικούς πολέμους δεν σήμαινε το πέρας της Βρετανικής αυτοκρατορίας, είχε περισσότερο να κάνει με τις τοπικές συνθήκες στο Αφγανιστάν. Γενικά είναι δύσκολο να έχεις κράτος στο Αφγανιστάν διότι δεν έχουν φτάσει ακόμα στο επίπεδο που να είναι πρόθυμοι οι Αφγανοί να αποδεχτούν την ιδέα του κράτους. Κάθε άλλο παρά είναι οι μόνοι.

Η εποχή των εξερευνήσεων ξεκίνησε ως συνέχεια της Reconquista. Οι Πορτογάλοι κατέβηκαν την Αφρική ψάχνοντας μουσουλμάνους να πολεμήσουν, χρησιμοποιόντας τα χρήματα των Ιπποτικών ταγμάτων. Καθότι θεωρητικά το κράτος ακόμα πολεμούσε μουσουλμάνους, παρά τις αποτυχίες στο Μαρόκο, όταν ανέβαινε ένας νέος βασιλιάς στον θρόνο έστελνε νέα αποστολή νοτιότερα από την προηγούμενη. Μπορεί να γίνει περίπλους της Αφρικής, η τουλάχιστον έτσι λέει ο Ηρόδοτος όταν ανέφερε την ιστορία με τους Φοίνικες. Ετσι λοιπόν ο Βάσκο ντα Γκάμα, ο οποίος όπως και ο Κολόμβος δεν ήταν καλός άνθρωπος, έφτασε στην Ινδία στη Γκόα και γύρισε πιπέρι αξίας όσο ένα σεβαστό ποσό του προϋπολογισμού του κράτους. Φυσικά αυτό δεν άρεσε σε αυτούς που κέρδιζαν από την διακομιδή του πιπεριού στην Ευρώπη. Έτσι διάφορα Ινδικά μουσουλμανικά κράτη με την βοήθεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Βενετίας (ω ναι!) και Αιθιόπων μισθοφόρων έφτιαξαν στόλο, τον οποίο κουβάλησαν από την Μεσόγειο μάλιστα, να αντιμετωπίσουν τους Πορτογάλους. Η μουσουλμανική επίθεση στο Τσαούλ το 1508 ήταν πύρρειος νίκη για τον ενωμένο στόλο, συν το ότι σκοτώθηκε ο μοναχογιός του Πορτογάλου αντιβασιλέα της Ινδίας. Αυτός, ο Δομ Φρανσίσκο ντε Αλμέιντα, επιδιόρθωσε όλο τον στόλο, ναυπήγησε μάλιστα πλοία και επιτέθηκε στο Ντίου και παρά το αριθμητικό μειονέκτημα έφερε λαμπρή νίκη. Είναι μάλιστα μία από τις πιο σημαντικές μάχες στην ιστορία, μαζί με τον Μαραθώνα και την Σαλαμίνα. Σηματοδοτεί την αρχή της περίοδου όπου η Δύση μπορεί να επιβάλει την θέλησή της στον υπόλοιπο κόσμο.

Η πτώση της Καμπούλ σηματοδωτεί πιστεύω το ανάποδο, ότι η Δύση πλέον δεν μπορεί να επιβάλει την βούλησή της στον υπόλοιπο κόσμο. Η Δύση είχε οπισθοδρομήσεις και στην περίοδο της ακμής της, πχ όταν οι Κινέζοι κατέλαβαν την Ταϊβάν από τους Ολλανδούς. Ωστόσο μέχρι τους δύο παγκοσμίους πολέμους η δυνατότητα να επιβληθεί στους ιθαγενείς ήταν δεδομένη. Πλεόν αυτό δεν ισχύει. Γιατί; Διότι δεν είναι πια ικανή για την κακία που επιβάλλει η αποικιοκρατία. Αν οι Αμερικανοί εκτελούσαν όλη την φυλή που υποστήριζε τους Ταλιμπάν, όπως έκαναν οι Ταλιμπάν, ναι θα είχαν νικήσει. Αυτή η περίοδος έχει παρέλθει όμως. Το "πάμε για να φέρουμε δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα" δεν διαφέρει ιδιαίτερα από την mission civilisatrice των Γάλλων αποικιοκρατών, και ελάχιστα από το white man's burden των Βρεταννών. Δεν θέλουν όμως οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους να προκαλέσουν σφαγές όπως οι πρόγονοί τους. Έτσι λοιπόν φτάσαμε ως εκεί. Σε τελική ανάλυση όμως αν προκαλούσαν σφαγές θα ακύρωναν το όποιο ηθικό πλεονέκτημα της Δύσης. Έτσι φτάσαμε όπου φτάσαμε, διότι οι Αμερικανοί δεν ήταν πρόθυμοι να θυσιάζουν κόσμο για άλλα 20 χρόνια χωρίς χειροπιαστό αποτέλεσμα επί του εδάφους. Δεν είναι ευχάριστη η ημέρα που έχει ξημερώσει, αλλά βρεθήκαμε χωρίς εναλλακτική.

Κρουαζιέρα Legendary Archipelago με το Celestyal Olympia

 Αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν αρκετά παραγωγικό παρότι δεν έκανα ουσιαστικά τίποτα το φοβερό. Παρασκευή βράδυ πήγα στο πρώτο rave σε κλειστό χώρο στο Φρέσνο μετά την πανδημία με τους Adventure Club. Οι Καναδοί Adventure Club μπορούν να επισκευθούν την Αμερική, τον Ιούνιο είχε έρθει ο Βρετανός Gareth Emery και η συμπατριώτισσά του Emma Hewitt, αλλά η αδερφή μου η οποία δεν είναι καλλιτέχνης δεν μπορεί να μπει στην Αμερική. Σάββατο ζυγίστηκα στο γυμναστήριο μετά το κολύμπι και είμαι 216,4 λίβρες. Ήλπιζα πραγματικά να είχα χάσει αρκετό βάρος από την νηστεία και την έξοδο ώστε να είμαι πιο χαμηλά από το προπανδημικό βάρος, αλλά είμαι τουλάχιστον 5,5 λίβρες βαρύτερος. Δύο παράγοντες υπάρχουν που καθορίζουν εν τέλει το βάρος μου στην πανδημία, το ένα ήταν το κατά πόσον πήγαινα στο γυμναστήριο το οποίο ήταν κλειστό πάνω από το ήμιση αυτών των 16 μηνών της πανδημίας και το άλλο κατά πόσο μπορούσα να ελέγχω το τι τρώω, πράγμα αδύνατον όσο ήμουν σπίτι και κάθε φορά που με έπιανε λόρδα πήγαινα στο ψυγείο. Ωστόσο το ότι έχω συγκρατήσει εκεί το βάρος είναι καλό σημάδι, ιδίως καθότι πηγαίνω κάθε μέρα γραφείο. Δεν είναι ρεαλιστικό να χάσω τις 5,5 λίβρες μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά είναι ρεαλιστικό μέχρι τα Χριστούγεννα, συναρτήσει και πως θα πάει και η πανδημία. Αλλά ας γυρίσω την ιστορία εκεί που την άφησα στην προηγούμενη ανάρτηση, στην τελευταία φορά που είχα βγει σε πίστα να χορέψω, στο κρουαζιερόπλοιο.

Δευτέρα πρωϊ με τα πολλά εμφανιζόμαστε στην αποβάθρα κρουαζιέρας στο Λαύριο, συμπληρώνουμε έντυπο με τις Φιλιππινέζες νοσοκόμες και τον Ουκρανό γιατρό του πλοίου και φορτωνόμαστε στο πλοίο, κάπου μεσημέρι. Προλαβαίνουμε ανοιχτό με δυσκολία το μεσημέρι το εστιατόρειο και τρώμε στο μπουφέ. Τώρα το μπουφέ ήταν σαν το φαϊ της εστίας παρά κλασσικό μπουφέ, ήσουν πίσω από το γυαλί και οι σερβιτόροι σου σερβίριζαν σε πιάτο που όταν γέμιζε σου το έδιναν στον δίσκο, και μετά καθόσουν στο τραπέζι στο οποίο σου είχαν δώσει από την είσοδο. Το πλοίο ακολουθούσε υγειονομικούς κανονισμούς, στους εσωτερικούς χώρους έπρεπε να φοράς μάσκα εκτός αν έτρωγες ή έπινες. Στην πισίνα το κατάστρωμα της κορυφής δεν ήταν ανάγκη. Καθότι έκανε αρκετή ζέστη εκείνες τις ημέρες προτιμούσα να καθίσω στην βιβλιοθήκη και να διαβάζω περιοδικά/εφημερίδα με μάσκα παρά επάνω στην πισίνα με την ζέστη και υγρασία. Η διαμόρφωση του πλοίου είναι η εξής: στο δεύτερο κατάστρωμα ήταν η καμπίνες μας, η μία όπου ήταν αδερφή μου με τον σύζυγό της και η άλλη που ήταν εγώ και οι γονείς μου. Τρίτο ήταν επίσης καμπίνες, τέταρτος ρεσεψιον, εστιατόρειο και η βιβλιοθηκούλα. Πέμπτο ήταν ο χώρος ψυχαγωγίας: το θέατρο με το σόου κάθε βράδυ στις 9, το πλάγιο μπαρ που τα απογεύματα είχε ένα Κυπριακό τρίο να παίζει, το καζίνο το οποίο δεν το επισκεύθηκα και το πίσω μπαρ/ντίσκο ενώ εκτός το καπνηστήριο. Έκτο είχε καμπίνες, αν και δεν ήταν πλήρες κατάστρωμα. Έβδομος είχε ένα μικρό μπαρ στο οποίο έκαναν τουρνουά Playstation (είδα 4 άτομα ίσως σύνολο στα τουρνουά αυτά) και παιδόχώρος. Στο όγδοο ήταν το γυμναστήριο και ο χώρος συγκέντρωσης για τις σωσίβιες λέμβους. Εκεί πήγαμε το απόγευμα της Δευτέρας μετά από το ενημερωτικό βίντεο για την διάσωση. Ήταν και η μόνη φορά που πήγα στο γυμναστήριο για να το χαζέψω, δεν είδα να έχει μηχανήματα με βάρη, κυρίως είχε ταινιοδρόμους, ποδήλατα και βαράκια και έτσι δεν ξαναπήγα. Έννατο ήταν το κορυφαίο κατάστρωμα με την πισίνα, το μπάρ και στο τέλος είχε το πρωϊ πρώιμο πρωϊνο. Δέκατο κατάστρωμα ήταν ένα υπερυψωμένο μπαρ, αλλά δεν άνοιξαν ποτέ τον γύρο, μάλλον λόγω πανδημίας δεν ήθελαν να συνωστίζεται κόσμος. Τέλος το πλοίο έχει και ένα υπερυψωμένο μπαρ στο δωδέκατο κατάστρωμα, όλο καλυμμένο με γυαλί και με καλή θέα, κάπως σαν το Stratosphere στο Λας Βέγκας, αλλά το είχαν κλειστό. Είχε τρία γεύματα την ημέρα, πρωϊνό από τις 7 μπουφέ, μεσημεριανό συνήθως 12 με 3 μπουφέ και δείπνο σε δύο βάρδιες, 6.30 και 8 αν θυμάμαι καλά, συνήθως ά λα καρτ αλλά στην Μύκονο μπουφέ. Το άλλο γεύμα ήταν το πρωϊμο πρωϊνό που ανέφερα και γλυκό στις 4 με 5 στο πίσω μπαρ/πίστα του 5ου ορόφου. Το φαϊ ήταν εξαιρετικό, μέχρι και βατραχοπόδαρα μας τάισαν σε κάποια φάση ως ορεκτικό στο δείπνο. 

Δευτέρα όπως ανέφερα κάναμε το γυμνάσιο, μετά δειπνήσαμε και έκανα μεν βόλτα αλλά λόγω jet lag ένιωθα κουρασμένος και έπεσα από τις 9. Την επομένη ξυπνάω στις 6 ενώ δεν έχει ανατείλει ακόμα και το πλοίο να είναι στον Όλυμπο. Έβγαλα φωτογραφίες, έφαγα το πρωϊνο πρώτος αν και δεν άνοιξε στις 7, καθυστέρησε λίγο, και μετά φτάσαμε Θεσσαλονίκη. Το πλοίο έδεσα και βγήκα με τους γονείς και ανεβήκαμε στην Άνω Πόλη. Η αδερφή μου έμεινε στο πλοίο με τον σύζυγό της ο οποίος ακόμα ανάρρωνε από τη πτώση του, βγήκαν αργότερα και απλώς περπάτησαν στην παραλία. Εμείς βγαίνοντας μας έδωσε μάσκα και Μακεδονικό χαλβά η Περιφέρεια, κάτι που δεν πρόλαβε η αδερφή μου. Με τα πολλά βρήκαμε το σωστό λεωφορείο και που σταματάει, ανεβήκαμε και μία που έβγαινε από την κρουαζιέρα (η οποία δεν φορτώνει μόνο Λαύριο) μας είπε τι μνημεία να δούμε. Βλέπεις η κρουαζιέρα προσπάθησε να πιάσει και τον θρηκευτικό τουρισμό και έτσι είχε της εκκλησίας ανθρώπους που όταν έδεσε στην Μύκονο πήρα το πλοίο για την Τήνο όπου τους υποδέχτηκε ο Μητροπολίτης μάλιστα. Εμείς δεν είμασταν σε αυτούς, στην Άνω Πόλη πήγαμε στο Γεντί Κουλέ που ήταν κλειστό καθότι Τρίτη και Δεκατρείς, και είναι κλειστό τις Τρίτες, αλλά ανοιχτό Δευτέρες. Ωστόσο μετά κατεβήκαμε στα τείχει, είδαμε που τα είχε επιδιορθώσει η Παλαιολογίνα, πήγαμε στις Βυζαντινές εκκλησίες που επέζησαν όπως και η Άνω Πόλη γενικά της πυρκαγιά του 1917 και οι οποίες επί Τουρκοκρατίας είχαν γίνει τζαμιά. Μετά κατεβήκαμε με τα πόδια ως το λιμάνι, σταματώντας και φάγαμε μπουγάτσα κρέμα το οποίο ήταν και αυτό που ήθελα να κάνω Θεσσαλονίκη. Μετά γυρίσαμε στο βαπόρι και φάγαμε μεσημεριανό. Ξάπλωσα, κοιμήθηκα και μετά το μεσημέρι, παρά το λιοπύρι, βγήκα στην παραλιακή και περπάτησα εώς το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής. Όταν μπήκα αυτοί που έμπεναν, ως επί το πλείστο Κύπριοι, ήταν με σακούλες ψώνια γεμάτες. Πρέπει να πέρασα λίγο από το σόου, αλλά δεν κάθισα πολύ. Κάπου στις 11 πρέπει να πήγα στο κρεββάτι.

Τετάρτη ήμασταν στη Μύκονο. Ωστόσο η πρόθεσή μας ήταν να πάμε στην Δήλο στην οποία δεν είχαμε ξαναπάει ποτέ. Το πλοίο δεν έδεσε στη Μυκονο διότι δεν χωρούσε. Αντ'αυτού είχε λάντζες, δωρεάν για εμάς, να σε βάζουν και βγάζουν. Εγώ και οι γονείς πήγαμε στη Δήλο, η αδερφή μου όμως έμεινε Μύκονο. Προλαβαίνουμε το πλοίο για την Δήλο και φτάνουμε στην προβλήτα. Εκεί περιμένουμε στην ουρά για να πληρώσουμε την είσοδο στο νησί αρχαιολογικό χώρο και ξεκινήσαμε με τον οδηγό που μας έδωσαν στην είσοδο. Στην Δήλο ο κάθε ισχυρός του Αιγαίου έστηνε τον ναό του, κυρίως στον Απόλλωνα, για να δείξει την ισχύ του. Πρώτα οι Νάξιοι με τα λιοντάρια, τα οποία δεν είναι κάτω κάτω, μετά οι Αθηναίοι και η πρώτη Αθηναϊκή Συμμαχία, ύστερα οι Ιταλοί έμποροι και οι Ποσειδωνιαστές της Βυρητού. Ακμή του νησιού ήταν στην Ελληνιστική περίοδο, όταν οι Ρωμαίοι του παραχώρησαν ατέλεια για να τιμωρήσουν τους Ροδίους. Πήραμε λοιπόν την διαδρομή αριστερά πρώτα και μετά δεξιά περνώντας από το Μουσείο όπου το μόνο ανοιχτό ήταν η τουαλέτα. Μετά ανεβήκαμε το μονοπάτι εώς τον ναό της Ίσιδος και οι γονείς γυρίσαν πίσω, αλλά εγώ ανέβηκα στην κορυφή στο ναό του Δία και την Αθηνάς. Τα σκαλία ήταν αρκετά, δύσκολα στην ανηφόρα και ακόμα δυσκολότερα, μη τυχόν γκρεμοτσακιστείς, στην κατηφόρα. Μετά πέρασα από την συνοικία του θεάτρου στην κάθοδο, όπου αν δεν ήταν ότι λοίπουν οι οροφές θα έμοιαζε με κανονικά σπίτια σήμερα, και ύστερα έφτασα στην προβλήτα με τους γονείς να ανησυχούν μην χάσω το πλοίο της επιστροφής. Γυρίσαμε στην Μύκονο αλλά χάσαμε την λάντζα των δύο, και μαζί το μεσημεριανό καθότι η επόμενη των 3 έφτασε αφότου είχε κλείσει το εστιατόρειο. Ωστόσο φάγαμε κάτι στο παλιο λιμάνι, ύστερα πέσαμε στο πλοίο και πήγαμε στο σνακ των 4. Δειπνήσαμε και μετά όλοι μαζί και οι 5 κατεβήκαμε στην πόλη και είδαμε το ηλιοβασίλεμα. Όπως έλεγε ο πατέρας μου, έτσι όπως πάνε ο ένας πάνω στον άλλο χωρίς μάσκα θα κολλήσουν κορονοϊό, και όντως 2 μέρες αργότερα έκαναν τα περιοριστικά μέτρα ειότι ο ιός είχε ξεφύγει. Το βράδυ εκείνο πήγα στην ντίσκο από νωρίς και ήμουν μόνος, ο κόσμος εμφανίστηκε μετά το τέλος του σόου. Κάπου μετά τις 11 έπεσα

Πέμπτη ήταν η Σαντορίνη. Κατεβαίνουμε με την λάντζα στο τελεφερίκ των Φηρών και μετά πήραμε το ΚΤΕΛ για το Ακρωτήρι. Η αδερφή μου και ο σύζυγός της έμειναν Φηρά. Αν δεν πάς στο Ακρωτήρι δεν συνειδητοποιείς για πόσο μικρός χώρος είναι το ανεσκαμμένο μέρος. Το βιοκλιματικό στέγαστρο καλύπτει αρκετά μικρό χώρο και 50 χρόνια τώρα το ίδιο μέρος σκάβουν που άνοιξε ο Μαρινάτος, αυτός ο μικρός χώρος βγάζει πλούσια κατάλοιπα. Τα είδαμε σε ένα δίωρο και μετά το να γυρίσουμε Φηρά ήταν δύσκολο καθότι το ΚΤΕΛ είχε συγκρουόμενα ωράρια. Έφαγα παγωτό στο Ακρωτήρι το οποίο είναι πολύ μικρό μέρος και μετά στα Φηρά οι γονείς γύρισαν αρκετά νωρίς για να προλάβουν μεσημεριανό. Εγώ όμως κάθισα άλλη μία ώρα και περπάτησα παρά τον ήλιο ως το Φηροστάσιο. Κατέβηκα με τα πόδια, έχασα την λάντζα σε φάση που νόμιζα ότι είχε κάθε ώρα αλλά εν τέλει η επόμενή ήταν 15 λεπτά αφότου έφτασα στην σκάλα. Η καλντέρα και από πάνω και από κάτω εντυπωσιακή. Φάγαμε δείπνο, μετά είδαμε το ηλιοβασίλεμα και ύστερα το σόου με τους χορευτές και πήγα ντίσκο, αυτή τη φορά νομίζω με την αδερφή μου. Έπεσα κάπου τα μεσάνυχτα.

Παρασκευή ήμαστα Ρόδο. Αυτή την φορά είχα ξενάγησει, και έτσι περπατήσαμε στην παλιά πόλη ακούγοντας τον ντόπιο ξεναγό στον ασύρματο που μας έδωσε το πλοίο. Μετά δώσαμε τον ασύρματο και οι γονείς με την αδερφή μου καθίσαν εν τέλει για καφέ, εγώ όμως όργωσα την παλιά πόλη της Ρόδου και μάλιστα βγήκα εκτός των τοιχών σε έναν δρόμο που απεδείσθει ανηφορικός που έλεγε το Google έχει ερείπια αρχαίου ναού. Τα ερείπια ήταν μερικές πεσμένες κολώνες, αλλά είχε φοβερή θέα στο βόρειο άκρο της πόλης της Ρόδου. Γύρισα στο βαπόρι και πριν σαλπάρει διότι σάλπαρε και νωρίς καθότι ως την Κύπρο το ταξίδι είναι μεγάλο. Μετά πήρα τηλέφωνο και την Κύπρια φίλη για τις λεπτομέρειες της επομένης, νωρίς διότι ξέρω ότι από Τουρκικό δίκτυο δεν σε αφήνει να καλέσεις Κύπρο. Το κακό είναι ότι σε εκείνη την φάση μείναμε από αναγνωστική ύλη συν το κινητό από τουρκικό δίκτυο δεν σου έδινε bandwidth σοβαρό για internet, αν έπιανες κιόλας. Εκείνο το βράδυ πήγα στο σόου και την ντίσκο όπου οι Κύπριοι που κατέβαιναν την επομένη το γιόρτασαν δεόντως. Πήγα κρεββάτι μετά τα μεσάνυχτα και έπεσα στους χορευτές να κάνουν πρόβα για την επομένη και να μιλάνε μεταξύ τους Ισπανικά.

Σάββατο η Κύπρος η οποίο ήταν και η μικρότερη στάση. Με τρεις φίλους Κυπρίους ήρθα σε επαφή μπας και τους δω, μία Λευκωσιανή φίλη η οποία είπε δεν μπορεί διότι θα πάνε με την οικογένοια στο εξοχικό στον Πρωταρά, τον Λευκωσιανο φίλο ο οποίο με είχε φιλοξενήσει τελευταία φορά ο οποίος εν τέλει δεν ήρθε διότι ενώ ήμασταν Ρόδο η Κύπρος μπήκε στο κίτρινο λόγω πανδημίας και η Λεμεσσιανή φίλη με τη οποία έκανα παρέα στο Montpellier. Μας έβγαλαν από το πλοίο στο τέρμιναλ με λεωφοριάκι σαν του αεροδρομίου, από την άλλη μας περίμενε κανονικό λεωφορείο με ξεναγό και πάλι καλά διότι το παλιό λιμάνι είναι μακριά από το εμπορικό λιμάνι και στην Κύπρο οδηγούμε ανάποδα, οπότε μη συνηθισμένοι πιθανόν να χάναμε και κανένα. Με τους ασυρμάτους μας έκαναν ξενάγηση στη μαρίνα Λεμεσσού, όπου είχα μία μάλλον Instagram influencer να φωτογραφίζεται από έτερον ήμιση της. Μετά μας πήγαν στον Χαρουπόμηλο, το κάστρο και την μητρόπολη της Λεμεσσού η οποία λέγετε Αγία Νάπα (όχι το τουριστοχώρι δίπλα στον Πρωταρά) και μας άφησαν. Ήρθε εκεί η Κυπρία φίλη που είχα να την δω χρόνια, και την είδε και η αδερφή μου η οποία είχε να την δει ακόμα παραπάνω. Οι γονείς είχαν πάει με δικό τους φίλο. Μιάμιση ώρα ήπιαμε καφέ στο παλιό λιμάνι και μετά μας βάλανε στο λεωφορείο και μας κάνανε ξενάγηση τον γύρο της πόλης. Ως Ελλαδίτης είναι να κλαις, πως τα καταφέρνουν όλα αυτά οι Κύπριοι και για να κάνεις πολύ λιγότερα Ελλάδα φτήνεις αίμα; Ίδιο έθνος δεν είμαστε. Μεσημεριανή ώρα φύγαμε, δεν μπόρεσα να αγοράσω κανένα περιοδικό διότι το μόνο περίπτερο που είδαμε είχε μόνο Κυπριακά και μάλιστα ελαφρής ύλης. Βράδυ είχε δείπνο, σόου και ντίσκο με νέους Κυπρίους.

Κυριακή πρωϊ φτάνουμε Άγιο Νικόλαο, πρώτη φορά από το 2009 που είχα δουλέψει εκεί στον ΟΠΕΚΕΠΕ, τελευταία δουλειά πριν έλθω Αμερική. Πήρα τους γονείς για βόλτα, αλλά με άφησαν διότι ήταν πολύ μεγάλη η βόλτα μου. Στα 5 λεπτά που έφυγαν είχα φτάσει εκεί που ήθελαν, αλλά αυτοί αλλού. Εν τέλει πήρα Κυριακάτικη εφημερίδα, την άφησα στο πλοίο και μετά πήγα στην παραλία στην αδερφή μου και κάθισα στην ξαπλώστρα. Περπάτησα προς το νεκροταφείο για να φτάσω στο άκρο της πόλης, και ανακάλυψα ότι σε αυτά τα 12 χρόνια είχαν αφαιρέσει το νεκροταφείο, αφήσει μεν την εκκλησία αλλά άνοιξαν δρόμο και έφτιαξαν στον ορμίσκο μαρίνα και από πάνω ολόκληρη συνοικία. Γυρνάω στην ξαπλώστρα, ανεβάζω φωτογραφίες στο ίντερνετ και με ρωτάει θείος πόσο θα μείνω Άγιο Νικόλαο αν είναι να κατέβει από το Τζερμιάδο. Τον πήρα τηλέφωνο και του μίλησε η μητέρα μου, η ξαδέρφη του. Μετά πλοίο, τα κλασσικά να και άντεξα σχεδόν ως τις 1. Την επομένη βγήκαμε Λαύριο.

Δευτέρα και Τρίτη έκανα κυρίως ψώνια για Αμερική, βαλίτσες, και προσπάθησα να βγω για καφέ με το παιδί το οποίο ήταν στον χορωδία και τον πήρα για διδακτορικό στο NC State. Δεν τα κατάφερα όμως. Πήγα όμως πάλι στον οδοντίατρο. Τετάρτη το αεροπλάνο έφυγε μεσημέρι και είχα λαχτάρα στο αεροδρόμιο, το τεστ PCR που είχα κάνει Δευτέρα ήταν στα Ελληνικά και το ήθελαν στα Αγγλικά οι Καναδοί για να πετάξω. Με ένα τηλεφώνημα ελήθη, μου το έστειλαν με email και το δέχτηκαν. Άλλοι στην ουρά έδιναν γενεολογικά δέντρα για να τους αφήσουν να μπουν στην χώρα, καθοτι ο Καναδάς κλειστός. Ο συνοδοιπόρος μου άλλαξε το εισιτήριο και πέταξε 1 εβδομάδα αργότερα με άλλον φίλο του, εγώ περίμενα αχρήστως ουρά στο Τορόντο να υπογράψω έντυπο ότι έχω βεβαίωση με τεστ κορονοϊού. Δεν πρόλαβα να πάω Duty Free καθόλου. Και οι δύο πτήσεις ήταν ως επί το πλείστον άδειες. Για τα υπόλοιπα, έχω ήδη γράψει.

Διακοπές στην Ελλάδα, πριν την κρουαζιέρα

 Σήμερα έμεινα εργάστηκα από το σπίτι. Είναι η πρώτη φορά από τότε που γύρισα και ο λόγος ήταν ότι εγω ήθελα να κάνω ορισμένες δουλειές που δεν μπορούσα από το γραφείο. Η κυριότερη δουλειά ήταν να μαγειρέψω holiday roast το οποίο είναι ψεύτικο κρέας στον φούρνο καθότι έχουμε νηστεία. Ωστόσο πριν το ταξίδι εργαζόμουν από το σπίτι μετά από εντολή του διαχειριστή της πόλης. Κανόνισα με τον προϊστάμενο και την Παρασκευή πριν φύγω εργάστηκα από το γραφείο έτσι ώστε να κάνω διάφορα πριν φύγω. Ήμουν τυχερός διότι έτυχε να μας επιτρέψουν να μας βάλουν αυτοκόλλητο οι εμβολιασμένοι στην κάρτα ώστε να μην φοράμε μάσκα στο Δημαρχείο. Όταν έβγαλα το εισιτήριο το ότι θα μας έδιναν 5η Ιουλίου ως αργία δεν το ήξερα αλλιώς μάλλον θα είχα κανονίσει να ταξιδεύσω νωρίτερα. Σε κάθε περίπτωση είχα πρόθεση το τριήμερο να το περάσω στο Walnut Creek και να δουλέψω μερικές ώρες την Τρίτη. Πήρα Παρασκευή το αμάξι και οδήγησα εώς τους γονείς, τρώγωντας στον δρόμο και πετώντας πιο πριν τα σκουπίδια. 

Για να μην πολυλογώ, το Σάββατο είδα τον φίλο με τον οποίο ταξιδεύσαμε μαζί, την Κυριακή πήγα στην εκκλησία και την Δευτέρα πήγα στο μεγάλο εμπορικό κέντρο. Η κουβέντα με τον φίλο ήταν πιο πολύ για τις λεπτομέρειες. Τα βράδυα είδα στην τηλεόραση των γονιών μου ταινίες που θα έβλεπα αλλιώς στο αεροπλάνο. Κυριακή με το τέλος της εκκλησίας με προσκάλεσαν και έφαγα στο σπίτι φίλων των γονιών μου, πράγμα σημαντικό διότι γλύτωσα μαγείρεμα. Γενικότερα το τριήμερο το θυμάμαι ως μίγμα χαλάρωσης και άγχους, το τελευταίο διότι πάντα αγχώνομαι όταν πρέπει να κινηθούν τα γρανάζια με το σωστό τρόπο. Το άγχος όμως επιβαιώθηκε όταν ανακάλυψα το μεσημέρι της Τρίτης ότι ο φίλος ήταν χαλαρός και με το PLF της Ελβετίας (του το έκανα εγω το κινητό του) και αγνοούσε που γύρω από το σπίτι του είχε ελεύθερο πάρκινγκ. Τέλος πάντων, πήραμε BART, φτάσαμε αεροδρόμιο, κάναμε check in και είμασταν στην πύλη κάπου 4 ώρες πριν την πτήση διότι καλύτερα νωρίς παρά αργά. Σαν Φρανσίσκο - Ζυρίχη είδα 3 ταινίες, κυρίως διότι ήταν μεγάλες σε διάρκεια, και περισσότερο όλων μου άρεσε το Tenet. Μας κάθισαν δίπλα αλλά δίπλα του είχε άδεια θέση, το αεροπλάνο ήταν κάπου 80% γεμάτο. Στην Ζυρίχη δεν μας ζήτησαν το PLF. Περάσαμε τα διαβατήρια, εγώ από την καλή σειρά, αυτός από την αργή (ας ήταν Έλληνας υπήκοος) και μετα στην πύλη. Αγόρασα σοκολάτα αν και με την ισοτιμία του φράγκου ήταν εν τέλει ακριβή. Στην άλλη πτήση κυρίως κοιμήθηκα. Κάθισα μαζί του να πάρει την βαλίτσα και τον έδωσα στον πατέρα του, φοβήθηκα ότι αν το άφηνα μόνο μπορεί να χάνονταν. Λίγο μετά ήρθε η μητέρα μου, πήγαμε σπίτι και κοιμήθηκα εν τέλει.

Πέμπτη ξυπνάω νωρίς και πήγα στον Γερμανό για νέα κάρτα Sim και νέο κινητό και στη μία τράπεζα για χαρτιά. Οι προσπάθειές μου να με τις άλλες τράπεζες απέτυχαν διότι ήθελα ραντεβού. Μετά με τον πατέρα στον οδοντίατρο και τον οφθαλμίατρο, και να είμαι εξαντλημένος από jet lag. Έπεσα το βράδυ και εν τέλει σηκώθηκα μεσάνυχτα και πήγα βόλτα Μικρολίμανο. Ήταν η μόνη επιτυχία της ημέρας, με τις τράπεζες απέτυχα, έκανα μεν ψώνια και βόλτα συν PCR τεστ και το βράδυ είδα μία φίλη μαζί με την αδερφή μου στο The Mall. Τις είχα στείλει από Καλιφόρνια και μου λέει να δω και εσένα και την αδερφή μου, και όντως ανεβήκαμε αν και με δούλευε η αδερφή μου διότι δεν μπορούσα να πάω Golden Hall καθότι δεν ξέρω ποια λεωφορεία πηγαίνου. Ευτυχώς όμως αυτή μπορούσε The Mall το οποίο είναι Νεραντζίωτισσα. Μετά σπίτι και ύπνος, ευτυχώς χωρίς έγερση εν τω μέσω της νυκτός. Σάββατο θυμάμαι κυρίως δουλειές και ψώνια, αλλά κατάφερα και είδα έναν Πειραιώτη φίλο ο οποίος μπορούσε επί τόπου. ΄Εμελε να είναι ο τελευταίος καφές στην Ελλάδα διότι απλά με την κρουαζιέρα δεν μπορούσα. Θέλω να ξαναδώ τους συμφοιτητές μου του ΓΠΑ, ούτε που το προσπάθησα όμως ελλείψη ημερών φέτος. Το βράδυ πάντως πήγα στο πάρτυ γενεθλίων μίας φίλης της αδερφής μου (και δικής μου) αν και καθότι στις 10 δεν άντεξα πολύ. Της έφερα όμως το CD με τα κορεάτικα. Κυριακή πήγα εκκλησία, και οι φωτό της εκκλησία προκάλεσαν εντύπωση στους εν Αμερική. Μετά, πέραν του ότι διάβασα την εφημερίδα, δεν θυμάμαι πλέον πολλά αλλά θυμάμαι πως συνέχεια όλο και κάτι προέκυπτε. Απέτυχα με το λουράκι, θυμάμαι να κατεβαίνω στον σταθμό του ηλεκτρικού και σούπερ μάρκετ, να φτιάχνω βαλίτσα για την επομένη, να βλέπω την αδερφή μου, αλλά όχι τόσα πολλά. Το βράδυ εκείνο έπεσα σχετικά νωρίς, σηκώθηκα νωρίς Δευτέρα και πήγα τράπεζα και μετά μαζί όλοι στο σπίτι της αδερφής μου και από εκεί όλοι μαζί στο Λαύριο για την κρουαζιέρα. Δεν έχει ταμπέλες για να βρεις που είναι το πλοίο (!) αλλά εν τέλει βρήκαμε τον τερματικό σταθμό, μας έκαναν rapid test και μπήκαμε στο Celestyal Olympia. Αλλά η κρουαζιέρα θα είναι στην επόμενη ανάρτηση.

Αφότου γύρισα από Ελλάδα

 Έχει περάσει ήδη ένας μήνας από την προηγούμενη ανάρτηση! Ο λόγος που δεν έχω ενδιάμεσα είναι απλός, από την στιγμή που έφυγα από το σπίτι μου εώς τη στιγμή που γύρισα δεν είχα πραγματικά χρόνο να ανεβάσω κάτι. Αν είχα χρόνο στο ίντερνετ, κοιτούσα τις ιστοσελίδες μου, παρά καθόμουν να γράψω κάτι. Ωστόσο θα ανεβάσω αργότερα, όταν βρω κάπως περισσότερο χρόνο. Δεν μπορώ να πω ότι έχω καθίσει από την στιγμή που γύρισα, τον ελεύθερο χρόνο έκανα δουλειές. Προσγειώνομαι, γυρνάω κατά τύχην χωρίς να τρακάρω και ευτυχώς που ήταν νύχτα στην κατάσταση που ήταν το κεφάλι μου, και φτάνω σπίτι στις 2 τα χαράματα. 7.20 κανονικά ξυπνητήρι και δουλειά. Τα κατάφερα ως το τέλος και ήμουν τυχερός, ή μάλλον σχέδιο, που ήταν Πέμπτη. Ωστόσο μου ήρθε μύνημα, το οποίο σε εκείνη την φάση με απογοήτευσε βαθύτατα, ότι με κόψαν από την YAL. Τώρα πού θα γνωρίσω κοπέλες; Παρασκευή ξυπνάω στις 2. Ξεκινάω με τον υπολογιστή, Legends of Tomorrow, γυμναστήριο, σούπερ μάρκετ και μάζεμα φύλλων. Υστερα δουλειά και ύπνος. Σάββατο πρωϊ  κουρεύω το γκαζόν και μετά γυμναστήριο. Υστερα σούπερ μάρκετ και καταστήματα εώς ότου εν τέλει κατάφερα και αγόρασα νέο ρολόι. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν μπορούσαν να αλλάξουν λουράκι στο προηγούμενο. Κυριακή πρωϊ εκλλησία, διάφορα ψώνια και email για τα δένδρα μου. Είχα εν τέλει αποκρίσεις και έτσι είδα εκείνη την ημέρα τον πρώτο. Αργά κολύμπησα στην πισίνα του γυμναστηρίου. Μέσα στην εβδομάδα έγερση, γυμναστήριο, δουλειά, και δενδροκόμοι για τα δέντρα μου. Κατάφερα και σούπερ μάρκετ. Αύριο δεν ξέρω, σίγουρα όμως αν δεν ξυπνήσω νωρίς δεν έχει γυμναστήριο. Έξω έχει καύσωνα πράγμα που με κουράζει ταχύτατα. Προς το παρόν όμως έχω καταφέρει αρκετά. Βλέπουμε για τα επόμενα

Δουλειές πριν φύγω

 Πριν ακριβώς μία εβδομάδα πήγα στο οφθαλμίατρο. Κατέβηκα στο Δημαρχείο και ψάχναμε και βρήκαμε διάφορα για να προχωρήσει η δουλειά. Περπατάω εώς το οφθαλμιατρείο και μου λένε ότι το ραντεβού μου είναι στο άλλο παράρτημα στο Βόρειο Φρέσνο. Τέλος πάντων, πήρε παραπάνω χρόνο απ'ότι περίμενα αλλά στο παρήγγειλα νέα γυαλιά και μου είπαν σε 5 εβδομάδες, άρα όταν θα έχω γυρίσει από Ελλάδα. Μου είπαν επίσης να τους πάρω τηλέφωνο και νωρίτερα μη τυχόν γίνει νωρίτερα, παλαιότερα σε 2 εβδομάδες είχε γίνει αλλά όλα έχουν διαταραχθεί με την πανδημία. Τρίτη πήγα το αμάξι σέρβις και μου άλλαξαν παραπάνω και μερικά φίλτρα. Εν συνεχεία περισσότερο ασχολήθηκα με την επιδιόρθωση του ηλεκτρικού του σπιτιού, η οποία σε αυτή την φάση είναι στα χέρια του μάστορα. Όσο είμαι Ελλάδα οι γονείς μου, ή μάλλον περισσότερο η αδερφή μου, κανόνισαν και θα πάμε κρουαζιέρα που θα είναι ως την Κύπρο. Έτσι ήρθα σε επαφή με Κυπρίους φίλους και είχα θετικές απαντήσεις. Ας δούμε και το δια ταύτα διότι όπως είπε ο ένας πολύ σωστά, να μην ανατραπούν όλα από τον κορονοϊό μέχρι να φτάσω. Το μεγάλο όμως που έγινε είναι ότι πήγα στο πρώτο ρέιβ που έγινε το Σάββατο, με τον Gareth Emery.

Είναι η τρίτη φορά που βλέπω τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη αλλά μην νομίζει κανείς ότι είμαι φανατικός, απλά έχει έρθει δύο φορές στο Φρέσνο. Θα πήγαινα με έναν από τους Υιούς του Περικλή, αλλά παρότι είχε αγοράσει εισιτήριο, την τελευταία στιγμή ακύρωσε. Δεν με πείραξε πολύ, χάρηκα που καν μπορούσα να πάω. Το θέμα ήταν ότι τα γυαλιά μου έχουν σπασμένο σκελετό και οι φακοί δεν είναι άνετοι. Πάντως φόρεσα τους φακούς, διότι αν το σελοτέιπ έπεφτε μετά άντε να τα κρατάω με τα χέρια μου. Φτάνω, παρκάρω αρκετά μακρυά, και περιμένω στην ουρά να με ελέγξουν στην είσοδο. Σε σχέση με το προηγούμενο ρέιβ στο Chukchansi Park είχε λιγότερο κόσμο παρότι καλύτερα ονόματα, ο κόσμος ακόμα φοβάται. Όταν πάρκαρα είχε 94 F, φεύγοντας 84 οίτοι κάπου 30 Κελσίου παρότι εν τω μέσω της νυχτός. Πρώτα ήταν ένας που δεν ήξερα, μετά για 30 λεπτά τραγουδούσε η Emma Hewwit, μετά άλλος που δεν ήξερα που έπαιζε dream trance και τέλος τα μεσάνυχτα ο Gareth Emery ο οποίος έκανε φοβερό πρόγραμμα επί δύο ώρες. Εγώ επι 4 ώρες χόρευα με μικρά διαλείμματα για τουαλέτα και ενυδάτωση. Σε κάποια φάση ο Gareth Emery έπαιξε το Rapture των Iio και θυμήθηκα προπτυχιακός να το χορεύω στα Καλάβρυτα όταν είχα πάει με τους συμφοιτητές μου στο μάθημα για την διαχείρηση αγροτικών αποβλήτων. Και στο διδακτορικό είχαμε πάει σε παρόμοιο ταξίδι στο Richmond, αλλά δεν βγήκα να ξενυχτήσω με τους Αμερικανούς συμφοιτητές μου, όχι διότι με σνόμπαραν αλλά διότι οι Αμερικανοί δεν ξενυχτάνε. Επίσης ήταν και Ορθόδοξο Πάσχα αλλά αυτό ήταν το ελάχιστο, πήγα κανονικά και Επιτάφειο και Ανάσταση στο Richmond ενώ οι συνάδελφοι την έπεσαν νωρίς. Είχαμε φάει όμως μαζί και βγήκαμε βόλτα για ένα ποτό στο κέντρο της πόλης, απλά νωρίς τότε. 

Πάντως γυρνώντας στο Σάββατο με ενοχλούσε ο δεξιός φακός, μάλλον τον είχα βάλλει ανάποδα, και μετά με ενοχλούσαν και μύες, λογικό διότι χόρευα επί τόσες ώρες. Ωστόσο επιβεβαίωσα ότι είμαι γυμνασμένος, σε άλλες περιπτώσεις να πονούσα πολύ παραπάνω. Σε τελική ανάλυση και οι μαραθωνοδρόμοι πονάνε, πόσο μάλλον οι χορεύοντας μαραθωνίως. Πόρώθηκα όταν έπαιξε το You'll be OK αν και θα ήθελα να είχε παίξει και το Still Alive του Ashley Wallbridge αλλά δεν πειράζει, ένα τραγούδι για τον κορονοϊό καλό ήταν. Στο τέλος έπαιξε και έναν πιο συγκεριμένο για τον ιό, με το βίντεο κλιπ πίσω του, το οποίο την επομένη είδα ότι δεν το έχει ακόμα εκδώσει. Μετά το τέλος περπάτησα στο αμάξι, πέταξα τον δεξιό φακό που είχε πλέον διπλωθεί και δεν έκανε τίποτα στον δρόμο και ύστερα οδήγησα σε μονόφθαλμο στυλ σπίτι. Εκεί είχα φροντίσει να έχω δυνατό χυμό χωρίς ζάχαρη και ενυδατώθηκα. Την επομένη είδα να έχω αποκτήσει δύο γραμμώσεις. Τα κατάφερα, πήγα εκκλησία και μετά μαγείρεψα και δύο γεύματα Κυριακή, αν και πέραν γυμναστηρίου ελάχιστα άλλα. Χάρηκα πολύ και επόμενη φορά που θα ξαναβγώ ελπίζω να είναι Ελλάδα

Η τελική ευθεία για την κανονικότητα

 Πριν ακριβώς μία εβδομάδα πήγα σινεμά. Για να μην πολυλογώ, βρέθηκα με το ίδιο δίλημμα που είχα στην Πορτογαλία και είχα την ίδια αντίδραση, πρέπει σε τελική ανάλυση και εμένα να μου αρέσει. Τελικό αποτέλεσμα μάλλον θα πάω στην YAL, αν με αφήσουν. Προέκυψε όμως κάτι το νεώτερο, το Σάββατο αυτό έρχεται Gareth Emery στο Φρέσνο. Πριν παρεξηγηθώ δεν είναι ο αγαπημένος μου DJ, απλά ο πιο προσβάσιμος και έτσι θα πάω. Θα έχω μάλιστα και παρέα μάλλον, οι Υιοί του Περικλή μεγάλωσαν και πλέον επιτρέπεται να πάνε σε ρέιβ. Κάποτε είχα πει ότι η κανονικότητα θα έρθει όταν μπορέσω να βγω και να χορέψω και τραγουδήσω. Φαίνεται ότι φτάσαμε εκεί. Στο μεταξύ μου πέφτουν συνέχεια δουλειές. Πέμπτη ήρθε ηλεκτρολόγος και έκανε πρόταση, και μετά από συμβουλές την έχω δεχτεί. Το Σάββατο από την μία κουρεύτηκα και μετά είχαμε την τελευταία διάλεξη. Εν συνεχεία λόγω της υπερβολικής ζέστης ανέβηκα στο καζίνο στα βουνά, όπου εξωτερικά έκανε μεγαλύτερη ζέστη από το σπίτι μου. Αύριο θα πάω οφθαλμίατρο, Τρίτη το αμάξι για σέρβις και βλέπουμε με τον ηλεκτρολόγο τι γίνεται. Έχω λίστα με ψώνια που θέλουν από Ελλάδα, θα τα πάρω και θα τα φέρω. Πλέον είμαι στη φάση όπου περιμένω το ταξίδι μου Ελλάδα. Δύο εβδομάδες είναι, δεν καθυστερεί. Ελπίζω να πέσει η ζέστη.

Ταξίδι που έγινε, ταξίδι που θα γίνει

 Την προηγούμενη εβδομάδα είχε μια διολεμένη ζέστη. Την Τρίτη μετά από Memorial Day είχε 104 F, ή 40 Κελσίου για όσους είναι στο υπόλοιπο κόσμο. Το Φρέσνο πιάνει πάντα περισσότερη ζέστη  απ'ότι στους γονείς μου στο Walnut Creek. Είχαμε κανονίσει να γνωρίσω αν είναι εκείνο το Σαββατοκύριακο μία κοπέλα που ίσως να ενδιαφέρεται για εμένα, μέσω ενδιάμεσων. Έτσι μίλησα με τον προϊστάμενο και με άφησε να δουλέψω από το σπίτι των γονιών μου την Παρασκευή ώστε να αποφύγω και μία ημέρα ακόμα ζέστη. Οι γονείς μου άλλο που δεν χάρηκαν, θέλουν κάποιος να κοιτάει και το σπίτι τους κατά καιρούς όσο λείπουν Ελλάδα. Παίρνω Πέμπτη βράδυ το αμάξι μου και είχε πολύ λιγότερα αυτοκίνητα ο CA-99 σε σχέση με Παρασκευές, αλλά παραπάνω φορτηγά ο Ι-5. Φτάνω, αφήνω τα πράγματά μου και πέφτω για ύπνο εν τέλει. Την επομένη εργάζομαι κανονικά από το σαλόνι, και μάλιστα είχα την αίσθηση ότι πήγαινα ταχύτερα το VPN σε σχέση με το σπίτι μου. Τηλεφωνό στον ενδιάμεσο που θα με γνώριζε στην κοπέλα, μου λέει ότι εν τέλει έχει έτερον ήμιση αλλά ότι ήταν πρόθυμος να πάμε για καφέ.Το βράδυ της Παρασκευής κατέβηκα και έφαγα κρέπα.

Σάββατο πρωϊ ξυπνάω αργά αλλά ξεκούραστος. Πρώτα πήγα και ήπια καφέ με τον φίλο με τον οποίο θα ταξιδεύσω Ελλάδα. Κουβέντα κάναμε διευκρινίστηκαν περισσότερο πράγματα που θα κάνουμε Ελλάδα, δύο ευχάριστες ώρες. Μετά πήρα το όχημα των γονιών, το οποίο κυκλοφορούσα για να φορτίσει η μπαταρία, και βλέπω τον κύριο ο οποίος είναι ίδια γενεά με τον πατέρα μου. Μου λέει λοιπόν ότι η λεγάμενη παραδέχτηκε στον πατέρα της ότι του είπε ψέμματα και ότι δεν βλέπει κανέναν και κατά πόσον θέλω να πάω επί τόπου στο μανάβικο του πατέρα της να την δω και να με δει. Του λέω ναι, παρότι δεν ήμουν ντυμένος για το κρύο του Σαν Φρανσίσκο και πηγαίνουμε. Το μαγαζί βρίσκεται κάπου Western Addition και για να πω την αλήθεια κάτω από την μάσκα και το μπουφάν δεν είδα την κοπέλα η οποία δούλευε ταμείο αν και είδα και τον αδερφό της και τον πατέρα της παραπάνω. Αυτή με είδε, είχα βγάλει την μάσκα εκτός του μαγαζιού και κρύωνα λόγω του ότι φορούσα σορτσάκι. Καθίσαμε εκεί τύπου μισάωρο και μετά με γύρισε εκεί όπου είχαμε συναντηθεί, και εγώ γύρισα κουρασμένος στο σπίτι των γονιών μου. 6 ώρες εκτός σπιτιού κουράζει. Την επομένη, πριν φύγω για Φρέσνο, με πήρε τηλέφωνο ο κύριος και μου λέει ότι αν ενδιαφερθεί θα με ενημερώσει. Για να το πούμε απλά, δεν έχω ενημερωθεί ακόμη. 

Γυρνάω στο Φρέσνο και την Δευτέρα μου έρχεται διαφήμισει ότι το EDC θα γινει φέτος Οκτώβριο. Επί τόπου έστειλα μυνήματα στους φίλους μου που ενδεχωμένος να ενδιαφέρονταν να πάμε μαζί. Πρώτος ο Κύπριος ο οποίος έχει ανειλημμένη υποχρέωση. Δεν μου προκαλεί έκπληξη, πάντα ήμουν πολυάσχολος ο φίλος αυτός. Τον πρώην συγκάτοικό δεν ρώτησα, δεν θέλει να βγει από το σπίτι αν δεν αυξηθεί το ποσοστό εμβλιασμού και δεν βλέπω να κλείνει από τώρα τίποτα. Ρώτησα τον φίλο του Orange County και όπως το περίμενα δεν μπορεί να αφήσει κάπου την νεογέννητη κόρη του. Ρώτησα τον ευεργέτη ο οποίος προς μεγάλη μου έκπληξη εν τέλει δεν έχει πάει ποτέ του EDC, αλλά δεν μπορεί. Κάπου εκεί έμεινα από φίλους που βλέπω ως πιθανόν να θέλουν να πάνε και να έχουν και τα οικονομικά μέσα. Η μεγάλη έκπληξη δεν ήταν ότι κανένας δεν ήταν διαθέσιμος, αλλά ότι κανένας δεν είχε πάει ποτέ του. Πάντως με δεδομένη την τιμή σε αυτή την φάση και το ότι αν το καθυστερήσω για του χρόνου δεν θα μου βγει σε καλό, σε 10 χρόνια δεν αποκλείεται να πάσχω από αρθριτικά και επίσης ο θείος μου ο Τάσος πέθανε στα 44, αποφάσισα να βγάλω το εισιτήριο. Με τις χρεώσεις βγήκα $460 για τις τρεις νύχτες, κάτι που το δέχτηκα. Μετά κοίταξα για ξενοδοχεία και μεταφορές. Προς έκπληξή μου είναι στο Βόρειο και όχι στο Νότιο Λας Βέγκας. Καθότι είναι από τις 7 το βράδυ εώς τα χαράματα, είπα να βγάλω από Πέμπτη έως Δευτέρα βράδυ, διότι αν όντως πιάνει τόση κίνηση όσο μου περιγράφουν (ειδικές πτήσεις τσάρτερ από Σαν Φρανσίσκο), ας μην περάσω την Παρασκευή όλη μέρα κολλημένος στην κίνηση στην έρημο. Καθότι δεν πρόκειται να δω σοβαρά την πόλη, λέω να βγάλω ξενοδοχείο με τους πόντους, και βλέπω τους πόντους να έχουν εξανεμιστεί. Παίρων τηλέφωνο σήμερα και μου τους γυρνάνε και μάλιστα κλείνουν μόνο με πόντους ξενοδοχείο. Για το ταξίδι αυτό θα πληρώσω μόνο τις χρεώσεις. Κοίταξα και τις δημόσεις μεταφορές, και έκλεισα το ξενοδοχείο ανάλογα, αν και το ζήτημα είναι ότι το λεωφορείο θέλει $99, συν ποιος ξέρει τι χρεώσεις. Ωστόσο θέλω να αφήσω το αμάξι μου όλη νύχτα παρκαρισμένο στον χώρο εκεί, που μπορεί να έχει και χρέωση; Εν αντιθέσει με το εισιτήριο που έχει ήδη εξαντληθεί, δεν χρειάζεται να αποφασίσω τώρα. Αυτό που έχει μείνει είναι η μεταφορά και η άδεια, αλλά μέχρι τον Οκτώβριο έχει καιρό. Τα βασικά κανονίστηκαν.

Το επόμενο ταξίδι που ήρθε σήμερα είναι η YAL. Θα γίνει φέτος στην Αριζόνα, και βγήκε σήμερα το πακέτο. Για τους πρώτους μέχρι το τέλος Ιουνίου είναι $380 νομίζω, συν ξενοδοχείο το οποίο είναι σαν αυτό που είχα μείνει με την αδερφή μου στο Ορλάντο, και λογικά με παρόμοια τιμή. Ωστόσο δεν ξέρω αν θα πάω. Κατ'αρχήν δεν ξέρω αν θα με αφήσουν στην ηλικία μου. Κατά δεύτερον εν τέλει από τον ίντερνετ κυκλοφορεί και ενδεχόμενο να βρω ενδιάμεσα κοπέλα και μάλιστα όχι θεωρητικό αλλά πολύ πρακτικό. Ευτυχώς που έχω ως το τέλος του μήνα να αποφασίσω

Επιτέλους κανονική έξοδος

Το τελευταίο Σάββατο της Απόκριας πέρυσι, ενώ ήμουν σε πολύ κακή διάθεση διότι είχε πεθάνει ο θείος μου, έμελε να βγω για τελευταία φορά πριν την πανδημία. Είχα ανέβει στο Vyxn το οποίο βρίσκεται στο βόρειο Φρέσνο και ως χώρος απεδείχθει εξαιρετικός, αλλά από μουσική πολύ το hip hop και ελάχιστη η ηλεκτρονική που μου αρέσει. Μετά έκλεισαν τα πάντα λόγω πανδημίας, και ναι μεν το πρώτο κύμα πέρασε και δεν μας άγγιξε, αλλά το δεύτερο κύμα στα τέλη της χρονιάς ήταν καταστροφικό. Τέλος πάντων, φτάσαμε στον εμβολιασμό και προ πολλού έχω την ανοσία. Παρασκευή βράδυ ήμουν αρκετά κουρασμένος, αλλά βγήκα βόλτα στο Tower District για να δω τι παίζει: Γύρισε άραγε ο κόσμος, και τι κάνει; Υπάρχουν περιορισμοί; Καθότι κατέβηκα φορώντας σορτσάκι και t shirt ήταν δεδομένο ότι δεν θα έβγαινα, συν το ότι δεν είχα παρέα. Αυτό που είδα ήταν τρία μαγαζιά ανοιχτά εκ των οποίων τα 2 είχαν κόσμο να περιμένει στην ουρά στις 11 για να μπει. Γύρισα σπίτι και είπα ότι την επομένη θα βγω αλλά θα προσπαθήσω στο Vyxn αν είναι ακόμη ανοιχτό διότι μου άρεσε ο χώρος. Αυτό που με παραξένευσε χτες ήταν το πόση κόπωση βγήκα. Το σχέδιο ήταν να πάω πρωϊ στο γυμναστήριο να κολυμπήσω. Δεν σηκώθηκα από τον υπολογιστή καν, μόνο μαγείρεψα μακαρόνια και ξάπλωσα για μεσημέρι. Μετά όταν σηκώθηκα ήταν σε ώρα όπου δεν έχει σκιά στην πισίνα. Περπάτησα στο γυμναστήριο και περισσότερο ασκήθηκα στο ελλειπτικό. Γύρισα σπίτι και κάθισα και μετά ανέβηκα ως επάνω να δω αν το μαγαζί είναι ακόμα ανοιχτό ή αν έχει κλείσει όπως το gay club δίπλα από το γυμναστήριό μου. Έδειχνε ανοιχτο και έτσι είπα ότι θα πάω. Αυτό που με παραξένευσε είναι ότι μέχρι τις 10 τσίμα τσίμα έβγαλα τις άλλες δουλειες. Για πρώτη φορά εδώ και 15 μήνες φοράω τους φακούς και ανεβαίνω. Ως το τέλος της ημέρας μάλλον με ενοχλούσαν στο μάτι, αν και δεν τους έχω φορέσει, χρειάζομαι καινούργιους

Φτάνω στο μαγαζί και περιμένω στην ουρά της γενικής εισόδου η οποία ήταν μεγάλη. Μπροστά μου δύο άντρες, πίσω μου ένα τσούρμο κοπέλες και ο ένας έκανε κουβέντα στο άλλο για το τατουάζ που έχει με τον Yu Gi Oh το οποίο αρέσει. Οι κοπέλες μπήκαν εν τάχει, φτάνω εγώ και μου λένε $30. Καθότι είχα να βγω έναν χρόνο δέχτηκα και μπήκα. Σε εκείνη την φάση το μαγαζί δεν θα το έλεγα άδειο αλλά σε καμία περίπτωση γεμάτο όπως πέρυσι. Κανένας μάσκα και ούτε κοιτούσαν ούτε ρωτούσαν για εμβόλιο. Ποτό δεν ήπια, αρκετά πλήρωσα με την είσοδο. Μετά από ελαφρό γύρο κατέληξα στην πίστα και ψιλοχόρευα παρότι ήταν από την μουσική που δεν μου άρεσε. Δεν ήταν γεμάτη η πίστα και εώς σχεδόν τα μεσάνυχτα υπήρχε αναλογία ισορροπημένη ανδρών γυναικών κάτω. Υπήρχαν και τραπέζια και πάνω από τραπέζια ήταν μπάρα με κόσμο, κυρίως κοπέλες, όρθιος. Τουλάχιστον 3 έκαναν τα γενέθλιά τους. Για να μην το πολυλογώ, μου είχε λήψει το να είμαι ο ένας μέσα στον άλλον σαν σαρδέλες στο λεωφορείο. Σε τέτοια επίπεδα είμασταν εκεί μέσα και αν δεν ήταν για το εμβόλιο θα ήταν ανησυχητικό. Κανά δύο τύποι τους οποίους δεν ξέρω μου λένε, να πιάσουμε γκόμενα, το αντιπαρήλθα μάλλον μειδιώντας. Στις 12 παρά η μουσική άρχισε να γυρίζει στην ηλεκτρονική, και εγώ άρχισα να χορεύω πιο κανονικά. Το ωραίο ότι πριν γυρίσει έλεγα στον εαυτό μου ότι είχα κουραστεί, ότι το γυμναστήριο δεν δουλεύει διότι έπεσε η αντοχή μου, ότι έχω γεράσει κλπ. Με το που γύρισε σε μουσική που μου αρέσει ξαφνικά ξανάνοιωσα. Χορεύοντας έριξα το ποτό τριών διαφορετικών κοριτσιών που έκαναν το λάθος να περάσουν υπερβολικά κοντά μου, αλλά καμία δεν μου απαίτησε να της πάρω ποτό λόγω του τι σημαίνει αυτό. Αιχμή της νύχτας ήταν όταν έπεξαι το Animals του Martin Garrix, για να έχει κανείς ιδέα το τι ηλικίας τραγούδια μιλάμε. Κάποιοι, άνδρες και γυναίκες, έβγαλαν φωτογραφίες μαζί μου στην πίστα, έμφαση, άγνωστοί μου. Ιδίως μου έκανε εντύπωση ένας που ήταν ένα κεφάλι πιο ψηλός από εμένα και γεροδεμένος σαν αθλητή. Επαναλαμβάνω, κανέναν δεν ήξερα εκεί μέσα. Τέλος με προσέγγισαν δύο άνδρες και μου λένε ότι η μία κοπέλα στην μπάρα είναι πολύ κολλημένη μαζί μου και να ανέβω να της μιλήσω και θα είναι δικιά μου. Κατ'αρχήν έχω κακή εμπειρία με καλοθελητές, ήδη από την Αγιά Μαρίνα όταν ήμουν έφηβος, μπορεί κάλλιστα να θέλουν να με κάψουν. έχει συμβεί. Κατά δεύτερος δεν ήμουν βέβαιος αν ήταν σωστό να ανέβω εκεί από την στιγμή που δεν ήμουν σε τραπέζι. Πάντως δεν έβλεπα τι γίνονταν εκεί πάνω, αν είχα δει πως ανέβαιναν άλλοι όπως είδα αργότερα, θα δίσταζα λιγότερο. Κατά τρίτον το ότι εντυπωσιάζω μία κοπέλα με τις χορευτικές μου ικανότητες δεν σημαίνει ότι ενδιαφέρεται για κάτι παραπάνω, με κλασσικό παράδειγμα την πάλαι ποτέ γειτόνισσα στο Blacksburg. Τέλος δίστασα και διότι ήταν Σάββατο και είχα κάθε πρόθεση να πάω Κυριακή εκκλησία. Αν ήταν Παρασκευή, θα ήμουν λιγότερο διστακτικός. Πάντως ανέβηκα ως το πρώτο επίπεδο, εκεί όπου κάθονταν όσοι είχαν τραπέζι, σκεφτόμενος ότι αν όντως η κοπέλα Χ ενδιαφέρονταν θα έκανε και εκείνη βήμα να με προσκαλέσει παραπάνω. Δεν έκανε πάντως, και 5 λεπτά αργότερα η παρέα διαλύθηκε και δεν μπορούσα καν να αναγνωρίσω ποια ήταν η λεγάμενη. Στις 1 ανοίξαν τα φώτα, γύρισε στο Bruno Mars και ουσιαστικά μας είπαν καληνύχτα. Γύρισα σπίτι, προσπάθησα ανεπιτυχώς να δω αν κανένας στο Instagram με έβαλε για να με κάνω tag, και εν τέλει έπεσα. 

Σήμερα πήγα στην εκκλησία όπου είχαμε και το σαραντάρισμα του παιδιού φίλων από το φεστιβάλ. Από όλοι το βράδυ να ξεδίνουμε χωρίς μάσκες και να στριγγλίζουμε το τραγούδι, όλοι προσευχόμασταν το πρωϊ κυρίως σιωπηλοί αν και λέγαμε κάποιους ύμνους. Τίποτα το σοβαρό σήμερα, ανηχυχούσαν αν ο βραχνιασμένος λαιμός σήμαινε ότι κόλλησα τίποτα αλλά μάλλον σήμαινε ότι είχα τραγουδίσει υπερβολικά δυνατά χτες. Δεν με βλέπω να ξαναπηγαίνω σύντομα στο Vyxn, η είσοδος ήταν πιο αλμυρή απ'ότι ο Tiesto ή ο Gareth Emery. Ωστόσο δεν παύει να χάρηκα πολύ χτες.

Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν, πάλι

 Το ζήτημα στο οποίο αναφέρομαι είναι η νέα φρεγάτα. Οι Αμερικανοί δήλωσαν ότι θα έρχονταν με πρόταση η οποία θα ήταν ασυναγώνιστη. Θα ήταν τόσο καλή που κανένας δεν θα μπορούσε να την συναγωνιστει. Μάλιστα η όλη διαδικασία του διαγωνισμού ήταν για το θεαθήναι διότι υπήρχε πολιτική απόφαση να δωθεί στους Αμερικανούς έτσι κι αλλιώς. Σε έναν βαθμό είναι πιστευτό, αν θέλει η Αμερική το κάνει. Ωστόσο ναι μεν δε θα έλεγα αλουμινότρατα την MMSC, αλλά σίγουρα ήταν το πιο φτωχά οπλισμένο πλοίο. Είδαμε και την βελτιωμένη εκδοχή, και το μόνο που μπορούσες να πεις ήταν ότι ήταν κάπως καλύτερο από τις S, αλλιώς τίποτα. Ωστόσο θα μπορούσαν να δώσουν ως ενδιάμεση λύση Arleigh Burke ή Ticonderoga (τα πρώτα αποκλείστηκαν νωρίς) και άλλα υλικά που αποσύρουν. Σιγά σιγά άρχισε να διευρινίζεται, μία ημέρα νωρίτερα ιστολόγιο που ήξερε έλεγε ότι 95% δεν θα μας δώσουν Ticonderoga και αντ'αυτού ονειρεύονταν του τύπου μαχητικά αεροσκάφη. Έρχετει η ημέρα, ο πρέσβης βγάζει φωτογραφία με το υπουργό του και τον Έλληνα ναύαρχο και σχετική ησυχία. Σιγά σιγά άρχισε να διαρρέει και σήμερα επιβεβαιώθηκε: ως κύριο πλοίο την MMSC, ως ενδιάμεσο Oliver Hazard Perry και Island ενώ και η ασυναγώνιστη επένδυση στον Σκαραμαγκά εν τέλει ήταν αφ'υψηλού εποπτεία. Μάλιστα η πρώτη MMSC θα ναυπηγηθεί στην Ιταλία. Χτες το βράδυ ήμουν εξοργισμένος με την πρόταση. Σήμερα διάβασα κάποιες δικαιολογίες από απολογητές και σχετικά ηρέμησα, αν και περισσότερο διότι εμφανίστηκαν και σχόλια από τον πρέσβη Πάιατ

Σύμφωνα με τους απολογητές δεν ήρθε Ticonderoga διότι χρειάζεται παραπάνω από 3 μήνες για να έρθουν όλες οι υπογραφές λόγω της νομοθεσίας για έναν τόσο βαρύ πλοίο. Ωστόσο ζητήσαμε επισήμως Ticonderoga πάνω από ένα χρόνο πλέον, γιατί δεν τις μάζεψαν αν είναι; Σύμφωνα με τον πρέσβη το Αμερικάνικο ναυτικό πιστεύει ότι η MMSC είναι το κατάλληλο πλοίο για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, εξού και δεν μας ετοίμασαν απάντηση για την πρόταση της Gibbs & Cox. Πάντως και οι FFG(X) και οι Ticonderoga είναι στο πλαίσιο του ελληνοαμερικανικού αμυντικού διαλόγου. Η πρόταση των Αμερικανών εμέσως ήταν περιμένεται μερικούς μήνες για να διαπραγματευτεί η ελληνοαμερικανική συμφωνία και θα σας έχουμε κάτι καλύτερο τότε. Το ναυτικό όμως δεν μπορεί να περιμένει. Μάλιστα εχθρικές ιστοσελίδες έλεγαν και διάφορα, του τύπου ότι η υποβαθμισμένη προσφορά είναι στο πλαίσιο της επαναπροσέγγισης Ουάσιγκτον - Άγκυρας. Αμφιβάλλω για το τελευταίο, πάντως είναι δεδομένο ότι τυχόν πρόταση Ticonderoga + Gibbs & Cox θα κατωχύρωνε το ΠΝ ως το ισχυρότερο της Ανατολικής Μεσογείου. Αν όντως το US Navy μας θεωρεί μόνο ως παράκτιο ναυτικό, είναι πραγματικά προσβολή.

Αν κάτι κάτι πιθανότερη την απόρριψη αυτής της πρότασης είναι ότι ως προς τιμή είναι η ακριβότερη και ότι δεν έχει κάτι για τα ελληνικά ναυπηγεία. Οι Ολλανδοί και οι Βρετανοί δίνουν τα πάντα για να πάρουν αυτό το πρόγραμμα. Η γενική συμφωνία στο ίντερνετ ότι αυτές οι δύο χώρες συν είτε η Γαλλία είτε η Ισπανία θα συνεχίσουν στον επόμενο γύρο, με ανοιχτό το να επιτρέψουμε ως 4η Gibbs & Cox αν δεήσουν να μας δώσουν οι Αμερικανοί επίσημη πρόταση. Μέχρι τα μέσα Ιουνίου, πιθανόν το συμβούλιο ΝΑΤΟ της 14ης Ιουνίου, θα έχει ανακοινωθεί η μικρή λίστα. Αν περιλαβάνει την MMSC, θα είναι σκάνδαλο, ναι μεν δεν είμαστε στο ΠΝ αλλά θεωρείται πλέον η χειρότερη λύση. Επισήμως η Γερμανία δεν έχει επίσης καταθέσει λύση, αλλά δεν φαίνεται να παίζει το πρόγραμμα σε αυτή την φάση.

Φρεγατιάδας συνέχεια

Η είδηση που παρακολουθώ στην Ελλάδα είναι η φρεγατιάδα. Σε τελική ανάλυση είναι πιθανόν η μεγαλύτερη μονή εξοπλιστική δαπάνη στην ιστορία της Ελλάδας, μεγαλύτερη από την αγορά του αιώνα και τα πλοία θα τα έχουμε στο ΠΝ επί δεκαετίες. Κοιτώντας τις ειδήσεις έπεσα και σε πράγματα που συγκίνησαν, όπως το καταδρομικό Έλλη πρώην Πρίγκιπας της Σαβοϊας, το οποίο ανέφερε ο μακαρίτης ο θείος μου όποτε η φρεγάτα Έλλη κλάσης Kortenaer ήταν στις ειδήσεις. Έβαλα ανάρτηση στο Facebook, κανένας δεν φαίνεται να την πρόσεξε. Τέλος πάντων, εν συνεχεία ακολουθούν οι διάφορες προτάσεις με βάση όσα έχουν διευκρινηστεί ενδιάμεσα. Στις 24 Μαϊου ο υπουργός Ναυτικού των ΗΠΑ θα επισκευθεί την Ελλάδα κομίζοντας και τις τελικές Αμερικανικές προτάσεις. Εν τέλει η 8η πρόταση που ήταν μυστηριώδης στην τελευταία σχετική ανάρτηση ήταν της Gibbs & Cox, ενώ εμφανίστηκε και 9η μάλλον φιλολογική από την Νότια Κορέα η οποία δεν έφτασε ποτέ σε προσφορά.

Αμερικανική πρόταση πρώτη: Lockheed Martin Hellenic Frigate 2 ή HF2, πρώην MMSC, η οποία απέκτησε και το ψευδώνυμο Μίμης στο Twitter. Η πρόταση που προκαλεί τα περισσότερα αρνητικά σχόλια στο ίντερνετ, την κράζουν ως περιπολικό ανοιχτής θαλάσσης και αλουμινότρατα. Η τελική πρόταση που εμφανίστηκε χτες περιλαμβάνει 11 κελιά εκτόξευσης με αντιαεροπορικό CAMM-ER, ελικοδρόμιο για δύο ελικόπτερα, δεν έχει σόναρ τορπίδας αλλά έχει νομίζω συρόμενο συν καλή ενσωμάτωση του ελικοπτέρου στο σύστημα μάχης. Το θετικό είναι ότι πρόκειται για εξέλιξη του LCS, γνωστό και ως Little Crappy Ship με αποτέλεσμα όλα τα προβλήματα που εμφανίζονται λόγω των πρωτοποριακων τεχνολογιών του τα οποία έχουν δώσει το καθόλου επιτιμητικό παρατσούκλι να είναι σε πορεία επίλυσης. Το κακό είναι ότι είναι η επιτομή του δόγματός μικρή πλην τίμια Ελλάς των οπαδών του βυζαντινοοθωμαντικού οράματος του 19ου αιώνα (οι αντίπαλοι των Μεγαλοιδεατών). Το πλόιο μπορεί να αμυνθεί σε επιθέσεις κορεσμού από βλήματα και μη επανδρωμένα, αλλά δεν μπορεί να πλήξει τα αεροσκάφη που ρίχνουν τα βλήμματα μακράς ακτίνας. Τουλάχιστον η Lockheed Marin έχει κάνει σοβαρή προσπάθεια να βάλει ελληνικά συστήματα (πχ ηλεκτροοπτικά της Miltech) και να έχει βιομηχανικές επιστροφές στην Ελλάδα. Το κόλλημα των μετάλλων που όλοι προσφέρουν σε ελληνικά ναυπηγεία, είναι μόλις το 20% του κόστους ενός πολεμικού πλοίου.

Αμερικανική πρόταση δεύτερη: Gibbs & Cox, νυν θυγατρική της Leidos. Η συγκεκριμένη εταιρεία έχει σχεδιάσει τα Arleigh Burke και προτείνει πλόιο το οποίο είναι σμίκρυνση του Arleigh Burke. Στα χαρτιά είναι εξαιρετικό πλοία και σίγουρα ξέρει πως να το σχεδιάσει, ενώ προσφέρει κατασκευή πλήρη στην Ελλάδα. Ισχυρές αντιαεροπορικές και ανθυποβρυχιακές ικανότητες με όπλα γνωστά στο ΠΝ, η σχεδίαση βασίζεται στην αποτυχημένη πρόταση της για τα Αυστραλιανά κλάσης Hobart όπου οι Αυστραλοί επέλεξαν εν τέλει τις Ισπανικές φρεγάτες F110. Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα θα είναι ο μόνος χρήστης. Η εταιρεία δεν πρόλαβε τις κατ'αρχήν προθεσμίες της Ελλάδας και πιθανόν αυτή να καθυστερεί την απάντηση και το όλο πρόγραμμα ώστε να ετοιμαστεί. Οι Αμερικανοί έχουν αποφασίσει να επενδύσουν στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος ως αντίπαλον δέος του Κινεζικής ιδιοκτησία λιμανιού του Πειραιά και αν κάποια από τις δύο προτάσεις γίνει δεκτή, θα το κάνουν. Το ζήτημα είναι ότι δεν ξέρουμε καθόλου τι πλοίο προτείνουν για ενδιάμεση λύση, διότι ως τώρα όλες ήταν προβληματικές. Δεν πρόκειται να είναι Arleigh Burke διότι δεν τους περισσεύουν, ούτε LSC διότι είναι πολύ καινούργια και δεν είμαστε στο 1945 με δεκάδες σύγχρονες κύριες μονάδες να περισσεύουν, παρότι οι πρώτες δύο LSC πάνε σε εφεδρεία. Οι Αμερικανοί υπόσχονται πρόταση καλύτερη από όλες τις άλλες, με το ερώτημα να είναι τι θα περιλαμβάνει: Μαχητικά αεροπλάνα; Άρματα μάχης; Από πλοία όμως, αν δεν είναι Ticonderoga, δύσκολα γίνεται δεκτή

Η Ολλανδική πρόταση: Το 1989 οι Μ έχασαν τον διαγωνισμό από τις ΜΕΚΟ διότι οι Γερμανοί έδωσαν πακέτο και 75 άρματα Leopard 1. Έτσι αυτή τη φορά οι Ολλανδοί τα δίνουν όλα και έχουν την πρόταση που ατύπως προηγείται. Οι Sigma είναι σχεδιασμένες στις ελληνικές ανάγκες, αλλά η ίδια η Ολλανδία δεν πρόκεται να τις ναυπηγήσει για τον εαυτό της που σημαίνει ότι μόνο η Ελλάδα θα τις έχει, πράγμα αρνητικό για τα όλα προβλήματα. Πέραν τούτων προσφέρουν είτε νέες κορβέτες είτε φρεγάτες Μ (τις οποίες προσφέρουν και ανεξάρτητα προγράμματος) ως ενδιάμεση λύση συν 3 ως 6 ναρκαλιευτικά, πυροβόλα PzH 2000 που ο στρατός μας έχει ανάγκη και αρκετά άλλα. Αν κανένας αναρωτιέται γιατί στο internet θα δει εικόνες Ολλανδών οπαδών να πανηγυρίζουν ή τον Γιόχαν Κρόιφ να βάζει γκολ, ιδού η απάντηση

Η Βρετανική πρόταση: Και οι Βρετανοί τα δίνουν όλα, του τύπου και τα αεροσκάφη C-130J που αποσύρουν μαζί, 4 φρεγάτες τύπου 21 συν ένα πλοίο με όλα όσα επιθυμεί το ΠΝ σε καλή τιμή το οποία μάλιστα εν αντιθέσει με τους Ολλανδούς ή την Gibbs & Cox θα είναι σε Βρετανική υπηρεσία. Το πρόβλημα είναι ότι είναι με όπλα που είναι άγνωστα στο ΠΝ συν κυρίως το πολιτικό: Αν στην άτυπη πενταμερή για το Κυπριακό είχαν φερθεί σωστά θα είχαν ελπίδα

Η Γαλλική πρόταση: Οι Γάλλοι πραγκατικά το θέλουν και επιτέλους έφτιαξαν την πρόταση πιο κοντά σε αυτό που θέλει το ΠΝ, αν και όχι εντελώς ακόμη. Προσφέρουν πλέον περισσότερες ναυπηγήσεις στην Ελλάδα. Το ζήτημα είναι ότι η ενδιάμεση πρόταση είναι χάλια εντελώς, η αντιαεροπορική φρεγάτα έχει SM-1 τα οποία το ΠΝ απέσυρε προς εικοσαετίας μαζί με τα αντιτορπιλικά Adams διότι δεν τα υποστήριζε πλέον η κατασκευάστρια και όταν εκτόξευσαν οι Τούρκοι στη Λιβύη πήγαν στον γάμο του Καραγκίοζη. Η ανθυποβρυχιακή φρεγάτα είδε τμήμα του εξοπλισμού της να ξεκολλάει από τον ιστό της σε καταιγίδα προ διετίας. Τουλάχιστον τις προσφέρουν δωρέαν συν δωρεάν γενική επιθεώρηση/επισκευή, για να καλύψουν το πόσο ακριβή είναι η Belh@rra.

Η Ισπανική πρόταση: Οι Ισπανοί είναι οι τελευταίοι που πραγματικά κυνηγούν το πρόγραμμα, οι παρακάτω μάλλον είναι για την τιμή των όπλων παρά για σοβαρή προσπάθεια. Οι F-110 είναι μάλλον ακριβές αλλά ικανές και σε υπηρεσία με αρκετά ναυτικά, περιλαμβανομένου και του Ισπανικού. Η ενδιάμεση λύση θεωρείται αξιοπρεπής, αλλά το ζήτημα είναι πολιτικο: Η Ισπανία και η Γερμανία, λιγότερο η Ιταλία, ήταν αυτές που εμπόδισαν κυρώσεις στην Τουρκία και αυτό δεν άλλαξε ούτε καν στην χτεσινή επίσκεψη του Ισπανού υπουργού Ελλάδα

Η Ιταλική πρόταση: Οι FREMM Bergamini είναι εξαιρετική πρόταση, αλλά η ενδιάμεση πρόταση απ'όσο έχει διαρρεύσει είναι Γαλλικού τύπου, μάλλον στόχος παρά άξιο πλοίο. Δεν έχουν πραγματικά ενημερώσει για το τι άλλο περιλαμβάνει το πακέτο.

Η Γερμανική πρόταση: Η Γερμανία είναι ο συνήθης νικητής των προγραμμάτων του ΠΝ διότι προσφέρουν καλά πλοία με εξαιρετικούς όρους. Ωστόσο αυτή την φορά δεν φαίνεται να ετοιμάζουν την πρόταση που μπορεί να κάνει την διαφορά. Το ΠΝ πραγματικά θέλει δυο επιπλέον υποβρύχια, τα οποία είναι η πρόταση για ενδιάμεση λύση, αλλά η ενδιάμεση λύση είναι για να έχουμε έξω πλοία ενώ τα ΜΕΚΟ εκσυγχρονίζονται. Χώρια που υπάρχει και το πολιτικό ζήτημα.

Δημοσιογράφοι που έχουν αποδείξει εξαιρετικές διασυνδέσεις με το Πεντάγωνο λένε ότι είμαι μιλημένο για την HF2 ως πολιτική απόφαση και πως τα υπόλοιπα είναι για το θεαθήναι. Ελπίζω πως όχι. Θα δούμε και τι πρόταση θα φέρει ο υπουργός Ναυτικών. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, αρχές Ιουνίου θα γίνει η επιλογή της μικρής λίστας και υπογραφή της σύμβασης μάλλον μετά τα Χριστούγεννα. Είδωμεν.

Στα όρια της παραίτησης

Την προηγούμενη εβδομάδα έφτασα στα φυσικά όριά μου, σε σημείο που σκεφτόμουν να παραιτηθώ. 'Οχι λόγω του τι έγινε στην δουλειά, δεν ήταν ο φόρτος υπερβολικός, όσο λόγω της μη δυνατότητας μου να έχω απόγευμα να ξεκουραστώ. Καθότι έχω εξαντλήσει όλη την άδειά μου για την Ελλάδα, ο μόνος τρόπος να καθίσω ήταν να παραιτηθώ. Δεν το έκανα όμως, απλά υπέφερα.

Την Δευτέρα είχαμε την ΑΧΕΠΑ περιφέρεια 21 όπου αποφασίσαμε να κάνουμε το ετήσιο συνέδριο διαδικτυακά 12 Ιουνίου. Καθότι είμαι υπεύθυνος για τους Υιούς του Περικλή, πρέπει να παρεβρεθώ να δώσω αναφορά. Τρίτη δεν είχα κάτι, απλά δύο σειρές στην τηλεόραση και τρέξιμο γυμναστήριο να προλάβω όλα. Τετάρτη είχε τρισάγιο πριν από κηδεία και καθότι ο άνθρωπος ήταν πάνω από 50 χρόνια και στην ΑΧΕΠΑ και ο πρόεδρος δεν μπορούσε, έπρεπε εγώ να αναλάβω τελετουργικά καθήκοντα. Μου είπαν συγχαρητήρια, ότι τα πήγα καλά, μόνο που εκείνη την ημέρα δεν κοιμήθηκα μετά την δουλειά καθότι ήταν νωρίς το τρισάγιο. Μετά δεν πήγα στο γυμναστήριο χώρια που ενώ λάμβανε χώρα, είχε συγχρόνως η Μητρόπολη διαδικτυακή συνάντηση της νεολαίας. Όσο και αν είναι απίθανο να γνωρίσω καμία που να ενδιαφέρεται για μένα, είναι εντελώς αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο σε τρισάγιο και σε κάθε περίπτωση έχω βαρεθεί να είμαι με άτομα τρίτης ηλικίας αντί νεολαίας. Πέμπτη βράδυ είχαμε το τοπικό τμήμα της ΑΧΕΠΑ όπου μου έδωσαν πάλι συγχαρητήρια για την Τετάρτη, αλλά σε καμία περίπτωση ξεκούραση εκείνη την ημέρα. Παρασκευή πήρα το αμάξι και οδήγησα 3 ώρες εώς το σπίτι των γονιών μου. Κάθισα μέχρι τα μεσάνυχτα για Gold Rush και μετά την επομένη όμως είχε νωρίς έγερση διότι έπρεπε να πάμε να ταξινομίσουμε τα βιβλία του μακαρίτη καθηγητή Μασκαλέρη

Ο κ. Μασκαλέρης ήταν καλός άνθρωπος και είχε έρθει στο πάρτυ που είχαν κάνει κάποτε οι γονείς για την ονομαστική μου εορτή. Καθηγητής της έδρας Καζαντζάκη, άφησε τα βιβλία του τα οποία ήταν να πάνε σε μία ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη καλώς εχόντων των πραγμάτων στα κουτιά όπου μπήκαν όταν κάποια γυναίκα του τον πέταξε από το σπίτι του. Η όλη ιστορία ήθελα άτομα που να μιλάνε ελληνικά, έτσι εγώ και άλλα 7-8 άτομα πήγαμε και βγάλαμε τα βιβλία από τα κουτιά και τα ξαναβάλαμε στα ίδια κουτιά σε μία τάξη. Ήταν και άνθρωπος από την βιβλιοθήκη του Sacramento State για να βοηθήσει και να εκτιμήσει αν αξίζει να αποδεχτούν την δωρεά. Μετά το βράδυ είδα έναν φίλο που με πλήρωσε για το εισιτήριο Ελλάδα που θα πάμε μαζί, καθότι είχα πληρωσει και για τα δύο. Κυριακή εννοείται πως δεν είχα τόσο ύπνο με την λειτουργία το πρωϊ, και μετά τρεις ώρες οδήγηση. Όχι πως αυτή την εβδομάδα έχει πάει πολύ καλύτερα, χτες έπεσε και το ίντερνετ και δεν είχα το βράδυ ούτε καλωδιακή ούτε ίντερνετ. Για την προσοφορά μου πήρα πολλά ευχαριστώ, τόσο για την Τετάρτη που μου είπαν μπράβο όσο και το Σάββατο που η μητέρα μου είπε ότι έβγαλα την οικογένοια ασπροπρόσωπη. Το θέμα είναι ότι τόσο την Τετάρτη ήταν η Μητρόπολη αλλά και το Σάββατο κάποιος που προσπαθεί να με προξενεύσει ρώτησε τους γονείς αν μπορώ να γνωρίσω τις λεγάμενες αλλά οι γονείς του είπαν όχι διότι είχα να ταξινομήσω τα βιβλία. Γίνομαι θυσία για τους άλλους, η δική μου ευτυχία όμως πότε θα έρθει; 

Ο τέταρτος φίλος μου απάντησε εν τέλει ότι δεν μπορεί να πάει Λας Βέγκας διότι δεν μπορεί να αφήσει την 6 μηνών κόρη του. Πραγματικά με πειράζει, σε λίγο βγαίνουμε από την πανδημία και πάλι δεν έχω κανένα όχι απλά να με πάει Λας Βέγκας, αλλά ούτε καν να με βγάλει για καφέ και δεν βλέπω αυτό να αλλάζει σύντομα. Πραγματικά, θέλω κατά καιρούς να παραιτηθώ από όλα, αυτή δεν είναι ζωή. Θέλω διασκέδαση επιτέλους, όχι βιντεοκλήσεις.

Πάσχα και μετά

 Μεγάλη Παρασκευή μεσημέρι πήγα με τους γονείς μου Σέλμα για εμβολιασμό. Το κακό είναι ότι πέσαμε σε ατύχημα, νότια της Σέλμα εν τέλει, με αποτέλεσμα να καθυστερήσω ένα τέταρτο, ιδίως καθότι βγήκα από νωρίτερη έξοδο και χάθηκα λίγο. Ωστόσο όλα πήγαν καλά, τελείωσα και τον Τεντέν (έχει μείνει μόνο ο Αστερίξ πλέον) και γύρισα στην δουλειά. Μέσα σε όλα είχαμε και μερικά νέα κτηματογραφικά βιβλία, και εν τέλει δεν τελείωσα εκείνη την ημέρα διότι ήταν πολύ η δουλειά. Τα καταφέραμε Επιτάφιο και γυρίσαμε εξαντλημένοι σπίτι από όλη την δουλειά, ή έστω έτσι νόμισα. Την επομένη πήγαμε στην πρωϊνή λειτουργία, πρώτη φορά στο Φρέσνο (καλύτερα είναι στο Ωκλαντ) και έπεσα ύστερα στο κρεββάτι. Παρ'όλο όσο ξεκουράστηκα και μάλιστα αρκετές φορές εκείνη την ημέρα, ένιωθα εξαντλημένος, εώς ότου το συνειδητοποίησα: είχα τις παρενέργειες του εμβολίου. Η μητέρα μου είχε κανονικό πυρετό, εγώ μάλλον όχι αν και την επομένη ξύπνησα ιδρωμένος, για το οποίο όμως ίσως έφταιγε το ότι ανέβηκε η εξωτερική θερμοκρασία και είχα ακόμα πάπλωμα. Πήγαμε στην Ανάσταση η οποία έγινε στις 11 αντί για μεσάνυχτα με απόφαση της Μητρόπολης και καθίσαμε μέχρι τέλος. Ανήμερα του Πάσχα ο πατέρας μαγείρεψε ένα πολύ καλό γεύμα και εγώ ξύπνησα πολύ πιο ξεκούραστος. Πήγαμε λίγο στα μαγαζιά αλλά τίποτα το σημαντικό. 

Δευτέρα πρωϊ έφυγαν οι γονείς και ήδη πριν φύγουν άρχισα τις επιδρομές στο ψυγείο. Πραγματικά μου ήρθε ένα φοβερό βουλιμικό επεισόδιο σε σημείο που εκ των υστέρων ανησύχησα αν ήταν σχετικό με το εμβόλιο, ή απλά με το Πάσχα και το πέρας της νηστείας. Δεδομένου του τι έφαγα εν συνεχεία, μάλλον πιστεύω το δεύτερο. Δεν μπορώ να πω ότι ακολούθησε κάτι το πολύ ενδιαφέρον την υπόλοιπη εβδομάδα. Μετά το Πάσχα και καθότι έχω βγάλει το εισιτήριο για Ελλάδα και είμαι πλέον εμβολιασμένος είπα να δω πόσο εφικτό είναι το να πάω Λας Βέγκας καθότι ανοίγει. Φαίνεται ότι από 1η Ιουνίου θα είναι όλα ανοιχτά, και όπως έχω ανακαλύψει εκ των υστέρων αυτό περιλαμβάνει και κλαμπ. Έτσι άρχισα να πιάνω τους φίλους που έχουν δείξει ενδιαφέρον, έστω και θεωρητικό. Ο πρώτος περνάει το καλοκαίρι εκτός Αμερικής, τον ζηλεύω, και εγώ θα ήθελα να περάσω το καλοκαίρι εκτός Αμερικής. Ο δεύτερος δεν απάντησε. Ο τρίτος δεν θεωρεί ότι η πανδημία έχει τελειώσει σε σημείο για να πάει να χορέψει, και τον καταλαβαίνω απόλυτα, εγω πάντα ήμουν περισσότερο του χορού από εκείνον. Ο τέταρτος δεν έχει απαντήσει ακόμα, αλλά όταν την Δευτέρα έχει οριστικοποιηθεί το πρόγραμμά μου, δηλαδή ποιά Σαββατοκύριακα όντως μπορώ να την κοπανήσω διότι δεν έχει ΑΧΕΠΑ ή δεν έχω επισκέψεις, θα έρθω σε πιο άμεση επαφή μαζί του για να δω πόσο είναι εφικτό. Αν δεν καθίσει κάποιος, μιλάμε για μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Έτσι λοιπόν προχωράω και βλέπουμε. Αν επιτρέπουν το να χορέψεις στο κλαμπ, κατ'εμέ η πανδημία έχει λήξει, αλλά υπάρχει το άλλο θέμα: Δεν επιτρέπεται να μπουν ακόμη στην Αμερική ξένοι ακόμα και εμβολιασμένοι διότι φοβούνται τις μεταλλάξεις του κορονοϊού. Έτσι βλέπω μεν αυτή την χώρα ανοιχτή το καλοκαίρι, αλλά από φθινόπωρο βλέπουμε. Συνεχίζουμε λοιπόν ελπίζοντας σε καλύτερα.