Τρεις εβδομάδες χωρίς ανάρτηση

Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες δεν έχω ανεβάσει ανάρτηση. Αυτό δεν το περίμενα, αλλά μου προέκυψε. Το βασικό που έκανα αυτό το διάστημα είναι να ετοιμαστώ για το Λας Βέγκας. Το δωμάτιο για το διήμερο το έκλεισα αρκετά νωρίτερα, αλλά ακολούθησε το ξενύχτι. Κατά τα φαινόμενα δεν έχει κάτι το Σάββατο άξιο, εξου και έκανα έμφαση στην Παρασκευή. Εκλεισα τα εισιτήρια για τον Gareth Emery για τους 4 φίλους, και αφότου το έκλεισα βλέπω ότι λέει να είσαι εκεί 10.30. Πρόβλημα είναι ότι ο ένας προσγειώνεται 10.35 και ο άλλος έρχεται με το λεωφορείο, κατά την εκτιμήσή του, σε ώρα όπου δύσκολα προλαβαίνει. Έτσι είπα για φυγή προς τα εμπρός, να κλείσω τραπέζι. Σκέφτηκα ότι με την τιμή που έλεγε το τραπέζι και με την έκπτωση από το κουπόνι που είχα θα μου έβγαινε σε λογική τιμή. Έλα όμως που το κουπόνι δεν ίσχυε και κατά το κλασσικό Αμερικάνικο η τιμή για το πακέτο των γενεθλίων ήταν παραπάνω με τις χρεώσεις. Καθότι εμφανίστηκε και πέμπτος είπα να κλείσω πιο ταπεινό τραπέζι, αλλά δεν έχει. Αν δεν μου απαντήσουν από το μαγαζί ότι όντως έχουν τραπέζι για 6, βλέπω να παραμένω στο εισιτήριο. Σε καμία περίπτωση δεν θα το περάσω στους προσκεκλημένους, ιδίως καθότι ξέρω πόσο κακή είναι η οικονομική κατάσταση του Τεξανού φίλου. Μήπως να αφήσω το τραπέζι για το Σάββατο, έστω και σε δευτεροκλασσάτο dj; Θα το σκεφτώ ανάλογα και με την απάντηση του μαγαζιού. Αυτή πάντως είναι η κατάσταση με το Λας Βέγκας

Στο διάστημα που δεν έκανα ανάρτηση βασικό τρόπος απασχόλησης ήταν ότι έβλεπα διαλέξεις για το διάστημα. Υπάρχουν αρκετές λόγω και των 50 χρόνων από τον Απόλλωνα 11. Επιτέλους το Σάββατο, πριν μία εβδομάδα, τις τελείωσα. Ενδιάμεσα διάβασα και ένα βιβλίο. Έλεγα ότι καθότι δεν είχα κάνει πρεμίερα οι σειρές μου θα έβλεπα την μόνη ουρά που μου είχε μείνει, το Ducktales και μετά δεν είχα ιδέα. Ωστόσο αυτό που δεν περίμενα μου ήρθε. Πάτησα σε μία διαφήμιση στο facebook και ξεκίνησα να παίζω ένα παιχνίδι μανιωδώς. Αυτή τη στιγμή το παίζω ενώ γράφω αυτή την ανάρτηση. Το έχω φτάσει σε ένα επίπεδο όπου το έχω ρυθμίσει να το παίζω μόνο μερικές ώρες, αντί όλη μέρα, αλλά το παίζω. Έχω να φτάσω σε τέτοια μανία με ένα παιχνίδι από το 2012. Θα μου περάσει, αλλά ως τότε βλέπουμε