Τα προηγούμενα δύο Σαββατοκύριακα τα πέρασα εκτός του Φρέσνο, το πρώτο στο ράντσο του Αγίου Νικολάου και το δεύτερο στην Ατλάντα. Το πολύ καλό από την ιστορία είναι πως έχασα αρκετό βάρος, προ ολίγου ζυγίστηκα στις 209,2 λίβρες. Το κακό είναι ότι δεν κατάφερα να ανεβάσω αναρτήσεις, καθότι δεν είχα χρόνο. Μέσα σε όλα είχα και μερικές ακόμα κρίσεις, του τύπου ότι η τράπεζα συνεχίζει να μου ζητάει χαρτομάνι για το στεγαστικό δάνειο και είχα να βρω όλα αυτά τα χαρτιά. Σε αυτή την ανάρτηση για μιλήσω για το πρώτο ταξίδι, αυτό στο ράντσο για το youth retreat. Παρασκευή λοιπόν πέρνω το όχημα κατευθείαν από την δουλειά, αφότου το μεσημέρι είχα γυρίσει οδηγόντας σπίτι για να πάρω αντίγραφο του ενοικιαστηρίου για την τράπεζα, και έφτασα νωρίς. Έλεγα ότι θα πέσω λίγο για ύπνο αλλά εν τέλει δεν, στην περίοδο όπου θεωρητικά είχα χρόνο είχα πιο ενδιαφέροντα να κάνω. Πήγαμε για παράκληση στο Spanos Center και για πρώτη φορά έβαλα facebook live. Μετά είχαμε γεύμα, λίγη διασκέδαση στο εστιατόρειο και ακολύθησε ύπνος. Ήταν μία κοπέλα που με ενδιέφερε, αλλά ο φίλος από το μπάσκετ αντι για υποστήριξη μάλλον χαλάστρα μου έκανε. Ωστόσο λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι η κοπέλα την επομένη το πρωϊ ούτε που πάτησε στο πρόγραμμα και ότι μάλλον ο φίλος πίστευε ότι είμαι φίλος του Τραμπ, θα τολμούσα να πω ότι σε καλό βγήκε. Αν πατας σε κατασκήνωσει της εκκλησίας και ούτε καν πας για να ακούσεις τον παπά, είσαι μάλλον κακομαθημένο άτομο. Ως προς άτομα γνώρισα μερικά, δεν μπορώ να πω ότι γέμισα το μάτι καμίας αλλά τουλάχιστον προσέθεσα φίλους στα κοινωνικά δίκτυα.
Την επομένη είχαμε έγερση πολύ πρωϊ με ένα ακάθιστο ύμνο, όχι τον γνωστό του Ρωμανού του Μελωδού, στην Ρωσική παράδοση έχουν ύμνους με πρότυπο εκείνο. Τον συγκεκριμένο τον έγραψε ένας μάρτυρας στα γκουλάγκ όπου έλεγε τι ωραία που είναι η φύση διότι ακριβώς η υπόλοιπη κατάσταση ήταν χάλια. Πραγματικά σκέφτικα αυτή την παλαβή μανία με το πόσο ωραία είναι η φύση στο Blacksburg και πως να δίνουμε έμφαση σε αυτή και όχι στην ανύπαρκτη νυχτερινή ζωή πολύ πιο κυνικά: Μην κοιτάς το γκλουλαγκ, κοίτα την φύση. Μετά ακολούθησε η διάλεξη του παπά ο οποίος ήρθε από το Castro Valley και ο οποίος είναι εν τέλει λίγο μικρότερος από εμένα στην εκκλησία, ακολυθούμενος από γεύμα και επίσκεψη στο Μοναστήρι για εργασία. Η εργασία που διάλεξα ήταν το να μαζέψω κλαδιά ελιάς που είχαν κλαδέψει οι μοναχές, αντί του να κατέβω κάτω στο μετόχι όπως την προηγούμενη φορά το φθινόπωρο. Μετά επιστροφή στα δωμάτια και αλλαγή ρούχων για εσπερινό στο μοναστήρι. Ακολύθησε γεύμα και μετά πήγαμε βόλτα μέχρι την λίμνη για μία φωτιά. Εκεί φάνηκε και η προτεσταντική προέλευση του youth retreat: τραγουδούσαμε χριστιανικά τραγούδια, όχι όμως ορθόδοξα. Γενικά θα έλεγα ότι η εδώ εκκλησία υιοθέτησε την πρακτική για τους ίδιου λόγους που υπάρχει OCF στα πανεπιστήμια: διότι αλλιώς θα πήγαιναν σε παρόμοια τα παιδιά με κίνδυνο για προσυλητισμό. Ας έχουμε τα αντίστοιχα σε ορθόδοξο είναι η λογική. Ακολούθησε μετά ολίγη κουβέντα, και στην περίπτωσή μου ύπνος. Την Κυριακή το πρόγραμμα ήταν πιο κλασσικό: Μοναστήρι, λειτουργία περιλαμβανομένης και Θείας Κοινωνίας στην περίπτωσή μου, γεύμα από τις μοναχές, κύρηγμα και επιστροφή στο σπίτι. Πέρασα καλά και ας μην είχα κάτι που να ακολούθησε. Μπροστά όμως είχα το πιο αγχωτικό: το ταξίδι στην Ατλάντα. Γι'αυτό όμως θα μιλήσω στην επόμενη ανάρτηση.
Την επομένη είχαμε έγερση πολύ πρωϊ με ένα ακάθιστο ύμνο, όχι τον γνωστό του Ρωμανού του Μελωδού, στην Ρωσική παράδοση έχουν ύμνους με πρότυπο εκείνο. Τον συγκεκριμένο τον έγραψε ένας μάρτυρας στα γκουλάγκ όπου έλεγε τι ωραία που είναι η φύση διότι ακριβώς η υπόλοιπη κατάσταση ήταν χάλια. Πραγματικά σκέφτικα αυτή την παλαβή μανία με το πόσο ωραία είναι η φύση στο Blacksburg και πως να δίνουμε έμφαση σε αυτή και όχι στην ανύπαρκτη νυχτερινή ζωή πολύ πιο κυνικά: Μην κοιτάς το γκλουλαγκ, κοίτα την φύση. Μετά ακολούθησε η διάλεξη του παπά ο οποίος ήρθε από το Castro Valley και ο οποίος είναι εν τέλει λίγο μικρότερος από εμένα στην εκκλησία, ακολυθούμενος από γεύμα και επίσκεψη στο Μοναστήρι για εργασία. Η εργασία που διάλεξα ήταν το να μαζέψω κλαδιά ελιάς που είχαν κλαδέψει οι μοναχές, αντί του να κατέβω κάτω στο μετόχι όπως την προηγούμενη φορά το φθινόπωρο. Μετά επιστροφή στα δωμάτια και αλλαγή ρούχων για εσπερινό στο μοναστήρι. Ακολύθησε γεύμα και μετά πήγαμε βόλτα μέχρι την λίμνη για μία φωτιά. Εκεί φάνηκε και η προτεσταντική προέλευση του youth retreat: τραγουδούσαμε χριστιανικά τραγούδια, όχι όμως ορθόδοξα. Γενικά θα έλεγα ότι η εδώ εκκλησία υιοθέτησε την πρακτική για τους ίδιου λόγους που υπάρχει OCF στα πανεπιστήμια: διότι αλλιώς θα πήγαιναν σε παρόμοια τα παιδιά με κίνδυνο για προσυλητισμό. Ας έχουμε τα αντίστοιχα σε ορθόδοξο είναι η λογική. Ακολούθησε μετά ολίγη κουβέντα, και στην περίπτωσή μου ύπνος. Την Κυριακή το πρόγραμμα ήταν πιο κλασσικό: Μοναστήρι, λειτουργία περιλαμβανομένης και Θείας Κοινωνίας στην περίπτωσή μου, γεύμα από τις μοναχές, κύρηγμα και επιστροφή στο σπίτι. Πέρασα καλά και ας μην είχα κάτι που να ακολούθησε. Μπροστά όμως είχα το πιο αγχωτικό: το ταξίδι στην Ατλάντα. Γι'αυτό όμως θα μιλήσω στην επόμενη ανάρτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου