Χριστούγεννα στο Walnut Creek πάλι

Την Παρασκευή πήγα στην δουλειά, δούλεψα κανονικά 8 ώρες, και γύρισα σπίτι. Μετά έφαγα αυτό που περίσεψε στο ψυγείο, κοιμήθηκα λίγο και μετά έφυγα. Σε όλη την διαδρομή πεινούσα, δεν είχα φάει αρκετά. Φτάνω σπίτι, με τάισε η μητέρα μου και είδα τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Πριν έναν χρόνο και λιγάκι, όταν ήμουν Ελλάδα κατά την εορτή των Ευχαριστιών, είχα ξανα δει τον εαυτό μου στον καθρέπτη και είχα μεν κάποιες εγκοπές στα άκρα αλλά κυρίως είχα σαν πλάκα θωράκισης το λίπος μπροστά από το στομάχι μου. Η πλάκα πλέον έχει σπάσει: Φαίνονται γραμμώσεις αλλά δυστυχώς έχω ακόμα συσσώρευση γύρω από την κοιλιά, η οποία όμως δεν παύει να έχει υποχωρήσει. Η λεπτή φάση διήρκεσε για περίπου 24 ώρες, εώς ότου αφού βγήκα με τον φίλο βόλτα έφαγα σπίτι αρκετά διότι εν τέλει πεινούσα. Το πρωϊ του Σαββάτου είχα κατέβει στην πόλη και επίσης μετά κατεβήκαμε με τους γονείς για ψώνια για να προετοιμαστούμε για την άφιξη της αδερφής μου. Κυριακή πήγαμε εκκλησία και μετά περιμέναμε στο σχολείο. Εν συνεχεία κατεβήκαμε στο αεροδρόμιο του Σαν Χοσέ από το οποίο ήρθε η αδερφή μου με τον άντρα της. Στην επιστροφή πέσαμε σε πάρα πολύ κίνηση στον Ι-680 εώς ότου βγήκε ο πολύς κόσμος για την Κεντρική Πεδιάδα. Μετά στο σπίτι έπεσαν να κοιμηθούν πράγμα το οποίο σήμαινε ότι έπρεπε να περάσω μερικές ώρες στο δωμάτιό μου, διότι κοιμόντουσαν στον σαλόνι. Σήμερα το πρωϊ σηκώθηκα και κατεβήκαμε μία ψιλή βόλτα. Μεσημέρι πάλι ξεκούραση με εμένα να γίνομαι κακόκεφος διότι δεν μου αρέσει η ακινησία. Το απόγευμα πήγαμε λειτουργία, και μετά σε επίσκεψη σε φίλους. Ύστερα επιστροφή και ύπνος για την αδερφή μου, ακινησία για μένα. Αύριο δεν θα πάμε εκκλησία. Τι θα κάνουμε δεν έχω ιδέα ως συνήθως, αλλά το απόγευμα πάω σπίτι μου. Μου αρέσει πολύ που βλέπω την αδερφή μου, αλλά η υποχρεωτική ακινησία για μένα με ενοχλει. Από την άλλη όμως βρέχει, συν είναι αποδεδειγμένο ότι ο κόσμος δεν κάνει τίποτα στην περιοχή αυτή δημόσια, όλοι κλείνονται στα σπίτια τους. Πάντως περιμένω να έρθουν όλοι στο σπίτι μου, να τους δείξω και τίποτα εκεί