Πλησιάζοντας τον στόχο

Υπάρχει ένα Σοβιετικό ανέκδοτο του Ράδιο Ερεβάν: "Στο νέο πενταετές οικονομικό πρόγραμμα προβλέπεται ότι ο κομμουνισμός θα φανεί στον ορίζοντας. Μας ρωτάνε οι ακροατές μας τι είναι ορίζοντας. Σας απαντάμε: μία ιδεατή γραμμή την οποία όσο νομίζεις ότι την πλησιάζεις τόσο απομακρύνεται". Σε ένα βαθμό κάπως έτσι νιώθω για την σωματική μου κατάσταση: όσο νομίζω ότι είμαι πιο γραμμωμένος τόσο νομίζω ότι έχω καιρό και κόπο ακόμη. Πέρυσι τέτοια εποχή έβαλα στόχο να φτάσω το συντομότερο δυνατόν, πριν τα Χριστούγεννα αν γίνεται, τις 211 λίβρες. Αυτά τα Χριστούγεννα τις έχω φτάσει: σήμερα το τέλος του γυμναστηρίου ζύγιζα 213,4 λίβρες φορώντας χειμερινά ρούχα γυμναστικής. Το λεπτότερο που είχα ως τώρα ήταν 212,9 λίβρες σε πρωϊνό Σαββάτου και με μαγιό. Αν και δεν μπορώ εντελώς να συγκρίνω απόγευμα Κυριακής με Σάββατο (το πρωϊ ζυγίζω λιγότερο από το απόγευμα εφόσον δεν έχω φάει και έχω κάνει τις ανάγκες μου) ξέρω ότι τα χειμερινά ρούχα γυμναστικής ζυγίζουν κάπου δύο λίβρες παραπάνω σε σχέση με το μαγιό. Αν ήταν Μάρτιος και είχε γυρίσει σε αρκετά καλό καιρό για να κολυμπήσω θα είχα πιάσει τον στόχο. Επόμενος στόχος είναι το να πιάσω 206 λίβρες, όσο ζύγιζα όταν έφυγα από το Blacksburg. Τότε είχα ζυγιστεί με σορτσάκι αλλά με ζώνη, υποθέτω ότι το αντίστοιχο είναι τα χειμερινά ρούχα γυμναστικής. Έχω δύο εβδομάδες για το πέρας της νηστείας, και τουλάχιστον ένα Χριστουγγενιάτικο γεύμα. Το να χάσω 2 λίβρες είναι το ρεαλιστικότερο ενδεχόμενο. Πάντως σήμερα στο γυμναστήριο είδα και το εαυτό μου στον καθρέπτη. Έχω δημιουργήσει αρκετές γραμμώσεις, αλλά συνεχίζονται να φαίνονται φουσκώματα. Όπως έλεγα, όσο πλησιάζεις τόσο απομακρύνεται. Νόμιζα τον Αύγουστο ότι η φάση όπου στην κοιλιά εμφανίζονταν νέα γράμμωση θα είχε τελειώσει και ότι πλέον απλά θα έλιωνα λίπος. Αν κάτι μου έχουν μάθει οι τελευταίες δύο εβδομάδες είναι ποτέ μη λες ποτέ, διότι δεν ξέρω καθόλου πως είμαι στο γυμνασμένο. Το να μου λίωσει λίπος μάλλον συμβαίνει όταν περνάω μία ημέρα σε εντατική σωματική εργασία όπως στο Λας Βέγκας ή το φαράγγι. Τουλάχιστον έρχεται μία τέτοια ημέρα μπροστά μου: το τελευταίο Σάββατο της χρονιάς θα ανέβω οικογενιακώς στο Sequoia Kings Canyon και το βράδυ πάω για ξενύχτι. Λογικά δύο ημέρες αργότερα θα έχω λίωσει κάτι, αλλά δεν ξέρω τι.

Πέραν αυτών το μεγάλο νέο της εβδομάδας ήταν η αίτησή μου για υπηκόοτητα. Ο δικηγόρος την έστειλε στην υπηρεσία η οποία την παρέλαβε. Σε αυτή την φάση περιμένω απλώς. Επίσης χτες είχαμε την πρώτη πρακτική με τα παιδιά για να πάμε στο τουρνουά μπάσκετ στο Λος Άντζελες, και καθότι έχουμε ομάδα μας έγραψα για το τουρνουά. Τώρα φτάσαμε στην δοκιμασία να μαζέψουμε χρήμα. Εκείνο το τριήμερο πιθανόν να χάσω κανένα γραμμάριο πάλι.