Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν η ΑΧΕΠΑ εδω στο Φρέσνο. Κάθισα στην πόλη αν και πλήρως το έλλειμα ύπνου δεν το κάλυψα. Εάν τα παιδάκια λίγο οργανωθούν θα πάω Λος Άντζελες. Πέρασα και παρέα με την όμορφη συνάδελφό μου, της οποίας της αρέσει η ηλεκτρονική μουσική, η οποία κατέβηκε στην γιορτή για τον ένα χρόνο Fulton και δεν της άρεσε που έπαιζε μόνο RnB στη φάση που ήμασταν και δεν της άρεσε. Μου είπε ότι δεν είναι σωστό να κάνουμε παρέα (μάλλον εννοούσε το παραπάνω) διότι είμαστε συνάδελφοι. Αυτό το Σαββατοκύριακό θα πάω στους γονείς. Ήρθα σε επαφή με μία από τις κοπέλες που γνώρισα αν ενδιαφέρεται για καφέ και μου είπε ότι την κολακεύω αλλά βγαίνει με άλλον. Ως προς την τελευταία δεν μου προκαλεί έκπληξη η αρνητική αντίδραση, δεν της προκάλεσα πολύ ενδιαφέρον στο ράντσο. Το μόνο ερώτημα είναι κατά πόσον και ως προς τις δύο πρόκειται για προφάσεις καθότι δεν τους αρέσω για άλλους λόγους, ή είναι όντως ο λόγος που είπαν. Οτι και να είναι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μένω στα ίδια. Το πρόγραμμά μου είναι η ρουτίνα των τελευταίων 20 μηνών, με την διαφορά ότι βιάζομαι Δευτέρα και Τρίτη να τελειώσω το γυμναστήριο για να προλάβω τις δύο σειρές που βλέπω εκείνες τις ημέρες. Βάρος δεν βλέπω να χάνω πριν από την νηστεία, και ουσιαστικά περιμένω να περάσουν ο καιρός γι'αυτά τα οποία έχω σχεδιάσει μπροστά μου. Αυτή την εβδομάδα είναι οι γονείς, μετά λίγο είναι η Νέα Υόρκη, πιο μετά δεν ξέρω αλλά για ημέρα Ευχαριστιών και Χριστούγεννα όλο και κάτι θα γίνει. Το βήμα παραπάνω δεν εξαρτάται μόνο από εμένα, και πλέον δεν έχω ιδέα τι θα μπορούσα να κάνω για να έρθει. Αποθαρρύνομαι ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου