Στό ράντσο του Αγίου Νικολάου

Την προηγούμενη Παρασκευή πήρα το αυτοκίνητό μου μετά την δουλειά, στο οποίο είχα ήδη βάλει τα πράγματά μου, και ανέβηκα στο ράντσο. Στην φάση που έφτασα ήμουν μόνος, αλλά μέχρι να αφήσω τα πράγματά μου είχε γυρίσει το πρώτο σετ επισκεπτών τους οποίους τους είχαν πάει βόλτα. Το επόμενο που ακολούθησε ήταν γεύμα και να καθόμαστε παρέα να γνωριστούμε. Οι περισσότεροι ήταν μικρότεροί μου μία δεκαετία τουλάχιστον, αλλά δεν ήμουν ο μεγαλύτερος ο οποίος συμμετείχε. Όλη νύχτα συνέχισε να έρχεται κόσμος, μία κοπέλα ήταν από το Όρεγκον και οι υπόλοιποι από Καλιφόρνια αλλά μιλάμε ήρθαν μέχρι και από το Σαν Ντιέγκο. Μετά το γεύμα είχαμε ομιλητή, και μετά Παράκληση. Πριν τον ομιλητή, ο οποίος ήταν ένας ψυχολόγος από την Μητρόπολη με άδεια οικογενιακής θεραπείας, μίλησε ο παπάς μας ο οποίος είπε ότι αν ήταν στο χέρι του απλά θα έλεγε εσύ πήγαινε με αυτόν, εσύ με αυτήν κ.ο.κ. Ο ομιλητής μας είπε για το τι κάνει καλά ζευγάρια (μας έβαλε ο καθένας να μιλήσουμε τι προκαλεί επιτυχία σε κάποια σχέση). Οι άνδρες είχαμε ελαφρά πλειοψηφία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν όπως στο YAL όπου ήμασταν πολύ παραπάνω και όλες σχεδόν οι κοπέλες με έτερον ήμιση. Δυστυχώς η οργανώτρια δεν είχε πρόβλεψη για να καλύψουμε έλλειμα ύπνου, και έτσι ναι μεν μπορούσες να κάτσεις όσο αργά ήθελες αλλά είχε πρωϊνή έγερση. Εγω σηκώθηκα νωρίς και πήγα στον όρθρο. Μετά ακολούθησε πρωϊνό και δεύτερη συνεδρία συνέχεια της προηγούμενης όπου ήμασταν στον τελικό αριθμό των περίπου 70 ατόμων. Μετά το μεσημεριανό πήγαμε στο μοναστήρι, κατεβήκαμε με τις μοναχές και βοηθήσαμε σε αγροτικές εργασίες, για να ακολουθήσει δείπνο, χορός (κυρίως square dancing) και χαλάρωση. Κυριακή πρωϊ όρθρος και θεία λειτουργία στο μοναστήρι, πρωϊνό από τις μοναχές και μετά αποχώρηση.

Το σημαντικότερο ήταν ότι γνώρισα νέο κόσμο. Γνώρισα έναν από την Orange County αραβικής καταγωγής ο οποίος είναι σαν εμένα, με εξαίρεση ότι εν τέλει είχε περισσότερη επιτυχία στο γυμναστήριο και ότι δεν έχει μεταπτύχιακο. Δουλεύει όμως ως αναλυτής (αλλά όχι προγραμματιστής όπως διευκρίνησε) και με ρωτούσε να του μεταφράσω τίτλους βιβλίων από τα ελληνικά. Τα βιβλία αυτά ήταν σχετικά με το σχίσμα, καθότι ετοιμάζει βιβλίο για τις διαφορές ανάμεσα στην Ορθόδοξη και τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Ηταν επίσης εκεί μία μικρή κοπέλα, φυσική ξανθιά, η οποία ποτέ δεν πήγε πανεπιστήμιο και τώρα δουλευεί ως μαγείρισσα στο Universal Studios. Μου φαίνεται ότι αυτοί οι δύο τα βρήκανε, αλλά είναι γνωστό ότι εκτιμάω τον κόσμο λάθος. Σε διάφορες φάσεις μου μίλησαν κοπέλες. Ηταν μία πχ η οποία μένει Petaluma και δουλεύει ως δασκάλα. Αμφιβάλλω κατά πόσον της προκάλεσα ενδιαφέρον. Αλλη μία με την οποία κουβαλούσα πέτρες μαζί είναι από το Arroyo Grande. Δεν τις άρεσε καθόλου η ιδέα της ηλεκτρονικής μουσικής, αν και ενθουσιάζεται ως προς square dancing. Βασικό ερώτημα φυσικά είναι πως και που θα μπορούσα να ξαναδω τον οιοδήποτε. Αυτούς του Los Angeles ίσως τους δω στο τουρνουά μπάσκετ, αν και η Μητρόπολη κάνει παρόμοιο retreat το ίδιο τριήμερο στην  λίμνη Τάχο. Τους υπολοίπους όμως; Όταν πάω στους γονείς θα στείλω μύνημα στην κοπέλα για Petaluma για καφέ. Την άλλη στο Arroyo Grande θα μπορούσα να την δω όταν πάω για εκτοξευση ξανά. Αν καμία πραγματικά ενδιαφέρονταν θα είχε και αυτή μιλήσει για ενδεχόμενο να ξαναπεράσει από Φρέσνο. Μην κοροϊδευόμαστε όμως, με ξέρώ καλά: Είμαι πολύ χορευτής για τις ευσεβείς και πολύ ευσεβείς για τις χορεύτριες (πάντα μιλάω της ηλεκτρονικής μουσικής). Σε κάθε περίπτωση πάντως γνώρισα πιο ωραίες κοπέλες από αυτές που βλέπω online, όχι πως ήταν πιο θετικές