Στο σπίτι των γονιών χωρίς τους γονείς

Οι γονείς ήθελαν να περάσω σε κάποια φάση από το σπίτι τους διότι περίμεναν επιστολές που δεν τους είχαν έρθει πριν φύγουν για Ελλάδα. Πέρυσι και πρόπερσι είχα πάει στο σπίτι τους καλοκαίρι για ένα μικρό χρονικό διάστημα, το ίδιο εν τέλει έκανα και φέτος. Το να πηγαίνω στο σπίτι τους δεν σημαίνει ότι έχω και πολύ ιδιωτικότητα: όπως μου είπε η μάνα μου πέρυσι όταν είχα πάει με τον συμφοιτητή μου χάρηκαν οι γειτόνισσες διότι δεν κάναμε φασαρία. Παρασκευή μετά από μία ξάπλα πήρα το αμάξι και έφτασα προς τις 10-11. Δεν είχα να δω τηλεόραση σειρά (δεν παίζει κάτι το καλοκαίρι) και έτσι έπεσα σχετικά νωρίς. Το πρωϊ πήγα στον πάνω γείτονα και πήρα τα γράμματα. Είχε επισκέπτες, μάλλον τα εγγόνια του. Μίλησα με τους γονείς και έβαλα τα σημαντικά σε επιστολή και πήγα στο ταχυδρομείο. Μετά μίλησα με τον φίλο που θα πάω Λας Βέγκας και ήρθε στο Walnut Creek. Απεδείχθει ότι δεν ήξερε που είναι σε σχέση με το σπίτι του. Πήγαμε σε ένα μοδάτο εστιατόρειο, η τιμές έδειχναν καλές αλλά εν τέλει οι μερίδες ήταν μικρές! Πρώτη φορά μας συνέβει Αμερική, αλλά τουλάχιστον μας το είπε ο σερβιτόρο αφότου καθίσαμε. Ούτε εγώ ούτε αυτός χόρτασε και έτσι των πήγα στο Sungate και μετά από βόλτα στα μαγαζία φάγαμε δείπνο στο ίδιο κινέζικο μπουφέ που είχα φάει πέρυσι με τον συμφοιτητή μου. Μετά τον πήγα στο σταθμό του τραίνου και πήγα σπίτι. Πήρα τηλεφωνο την Κυπρία φίλη των γονέων και με προσκάλεσε επι τόπου να έρθω για δείπνο με την κόρη της, την εγγονή της και τα δισέγγονα της που μόλις ήρθαν από Ελλάδα. Δέχτηκα αν και το είπα ότι είχα φάει δείπνο. Καθίσαμε, έφαγα φρούτο και μετά κατεβήκαμε για παγωτό που θέλαν τα παιδιά. Υστερα την πήγα στο σπίτι της και γύρισα στο των γονέων. Την επομένη το πρωϊ πήγαμε μαζί στην εκκλησία, και μετά φάγαμε όλοι πάλι σε εστιατόρειο χορτοφαγικό μπουφέ. Γύρισαμε μετά στο σπίτι, ξάπλωσα, σηκώθηκα και για μια φορά ξεκούραστος ξεκίνησα για το σπίτι μου. Έλα όμως που στο Altamont Pass είχε πιάσει πυρκαγιά δίπλα από τον δρόμο και το κατεβήκαμε καροτσάκι. Σταμάτησα μετά και για καύσιμα και για φαϊ, και εν τέλει έφτασα στο δικό μου σπίτι κουρασμένος. Αν για κάτι έβγαλα συμπέρασμα από αυτό το ταξίδι είναι ότι όντως πλέον κοιμάμαι 7 ώρες, αλλά το αγαπημένο μου ωράριο είναι 1.15 με 8.15. Αποτέλεσμα πάω στην δουλειά με έλλειμα ύπνου. Σε δύο εβδομάδες πάω Λας Βέγκας, αλλά προς το παρόν θα ξεκουραστώ σπίτι.