Το δεύτερο ταξίδι μου στο Λας Βέγκας

Στο Φρέσνο έβραζα και βράζω στο ζουμί μου. Όπως είπε συνάδελφος για τις επόμενες 10 μέρες δεν προβλέπεται να πέσει η θερμοκρασία κάτω από τους 106 Φαρενάιτ, ή 41 Κελσίου για τους εν Ελλάδι. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο παρά να υποφέρω στην πόλη. Έτσι λοιπόν και καθότι το να κάθομαι στο σπίτι μου από ένα σημείο και μετά είναι πολύ βαρετό, πήγα στο Λας Βέγκας με τον υϊό συναδέλφου του πατέρα μου. Ένας συνάδελφος από την δουλειά με πάει στο αεροδρόμιο με το που σχολάσαμε, έφτασα καλά εκεί και μας πιάνει καθυστέρηση δύο ώρες λόγω κακοκαιρίας στο Λας Βέγκας. Ο φίλος πέταξε από Σαν Φρανσίσκο. Του είχα ζητήσει να βρει που είναι η στάση του λεωφορείου που θα μας πήγαινε στο ξενοδοχείο. Φτάνω επιτέλους, κατεβαίνω, τον βρίσκω και τον ακολουθώ. Αποδεικνύεται δυστυχώς ότι έβαλε το Google Maps και δεν βγήκε να το δει με τα πόδια λόγω της ζέστης. Έλα που το Google Maps ήταν λάθος και μας έβγαλε να κάνουμε κύκλο χωρίς πεζοδρόμιο. Όπως είχα διαβάσει στην ιστοσελίδα του αεροδρομίου η στάση είναι στο πρώτο υπόγειο, όπου έχουμε την σκιά του κτιρίου του πάρκινγκ, ή θα είχαμε αν δεν ήταν ήδη 11 το βράδυ. Πάντως ρωτήσαμε και πήγαμε και δεν χάσαμε καν λεωφορείο. Αυτό έμελε να είναι το πιο αρνητικό κομμάτι του ταξιδιού, κάτι που δείχνει το πόσο καλά πήγε γενικά. Παίρνουμε το λεωφορείο 108 και κατεβαίνουμε στο ξενοδοχείο μας, το Stratosphere. Υπήρχε ουρά που περίμενε για check in, μας πήρε 40 λεπτά εώς ότου μας δώσουν δωμάτιο. Χαθήκαμε λίγο για να βρούμε το δωμάτιο καθότι ήμασταν εν τέλει στην παλαιά πτέρυγα, αν και με πολύ καλύτερη θέα από την περυσινή, και το πρώτο ασανσέρ που ανεβήκαμε πήγαινε στην νέα. Ως γνωστόν τα καζίνο είναι χτισμένα σαν λαβύρινθοι για να χάνεσαι και να μένεις να τζογάρεις. Φτάσαμε τέλος πάντων στο δωμάτιο στις 1 το πρωϊ και τον έπεισα και ανεβήκαμε στον μπαρ που είναι στον πύργο για να μην είναι εντελώς χαμένη η ημέρα. Το καλό με το να μένεις στο ξενοδοχείο είναι ότι είχαμε έκπτωση στο ποτό, βγάλαμε φωτογραφίες αλλά σε συνδιασμό με το ότι δεν είχε τόσο καλή μουσική όσο πέρυσι συν ο συνάδελφος είχε βασιλέψει, γυρίσαμε και την πέσαμε για ύπνο.

Αν μη τι άλλο επιβεβαίωσα ότι κοιμάμαι πια μόνο 7 ώρες ανά νύχτα. Σε εκείνη την φάση ανακάλυψα ότι δεν έβαλα στην χειραποσκευή το σορτσάκι μου, αλλά εκ των υστέρων δεν ήταν τόσο σοβαρό πρόβλημα όσο φοβόμουν. Κατ'αρχήν η θερμοκρασία ήταν χαμηλότερη από πέρυσι και κατά δεύτερον τόσο το απόγευμα όπου πήγαμε απευθείας στον Tiesto όσο και την επομένη που πήγαμε στο αεροδρόμιο κατευθείαν δεν θα το φορούσα έτσι και αλλιώς. Το πρωϊ κάναμε το κύκλο των άνω ξενοδοχείων του Las Vegas Strip. Πιο ενδιαφέρον ήταν το Circus Circus, αν και τίγκα στα παιδάκια φυσικά. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, φάγαμε στο μπουφέ αν και θα προτιμούσα κάτι το πιο ελαφρύ για μεσημέρι και πέσαμε. Το πρωϊ, με το να έχω φάει λίγο για δείπνο την Παρασκευή καθότι περίμενα όλο το απόγευμα στο αεροδρόμιο και να ελάχιστον πρωϊνό ήμουν πολύ λεπτός στην όψη. Ξαναείδα την λεπτή φάση μου για πρώτη φορά μετά από το ταξίδι στην Ελλάδα τον Νοέμβριο, και ναι μεν έχω χάσει λίπος αλλά έχω ακόμη μία στρώση λίπος που πρέπει να κάψω. Με το μπουφέ όμως έφαγα πολύ όπως πάντα αν και όχι στο περυσινό σημείο όπου ήθελα βοήθεια για να γυρίσω στο δωμάτιο. Πάντως όταν πέρασαν οι τρεις ώρες ανεβήκαμε στην ενήλικη πισίνα του ξενοδοχείου όπου εν τέλει κολυμπήσαμε. Ή μάλλον εγώ κολύμπησα διότι αυτό που έκανε ήταν να περπατάει σαν στρουθοκάμηλος στο νερό, φαίνονταν σαν να κολυμπά αλλά στην πραγματικότητα περπατούσε. Τον λυπήθηκα παρά κάτι άλλο. Μετά έβγαλα φωτογραφίες με την φοβερή θέα του 25ου ορόφου. Καθότι ακριβώς είχα φάει πολύ είχα φουσκωμένη κοιλία αντι για φουσκωμένους μύες αλλά χαλάλι. Μετά κατεβήκαμε και του είπα ότι θα πάμε κατευθείαν στον Tiesto διότι το να γυρίσουμε και να αλλάξουμε έπερνε πολύ ώρα. Βλέπεις οι τζαμπατζήδες θα έπρεπε να είμαστε σε 3 1/2 ώρες στην είσοδο, στις 10.15. Αλλέ ρετούρ ακόμα και με το monorail για το Hakassan που βρίσκεται στο MGM Grand είναι τουλάχιστον μία ώρα από το ξενοδοχείο, και η μάλλον σχετικά μικρή βόλτα το πρωϊ πήρε προς τις 2. Δέχτηκε ο συνάδελφος να ντυθεί κατευθείαν καλά.  Πήραμε το Monorail και κατεβήκαμε στο παλάτι του Καίσαρα. Είδαμε εκείνη την πλευρά των καζίνο, εντυπωσιάστηκε όπως εκ των υστέρων μου είπε από το Παλάτι και το εμπορικό του κέντρο και από το Bellagio. Χάθηκα στην διαδρομή κάπου στο Aria αλλά βγήκα στο Strip και εν τέλει φτάσαμε με το καλό στο MGM Grand μία ώρα νωρίτερα. Αφότου κατοπτεύσαμε τον χώρο, πήγαμε και δειπνήσαμε σε εστιατόρειο κανονικό. Όπως του είπα σε εκείνη την φάση θα προτιμούσα να είχα φάει μεσημεριανό και δείπνο ανάποδα. Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως, όλη την ημέρα το παιδί έκανε ότι του είπα, δεν πρόκειται να έχει φίλους αν απλά περιμένεις να σε ακολουθούν τυφλά. Φιλία σημαίνει και συμβιβασμός και ότι θα κάνεις και ότι θέλει ο άλλος κατά καιρούς, και σε τελική ανάλυση πολύ καλά λειτουργήσαμε σε αυτό το ταξίδι. Το ότι ψιλοτσαντήστικα που δεν βρήκε την στάση ή ότι θα προτιμούσα να φάω ανάποδα εν τέλει είναι λεπτομέρειες, έχω ταξιδεύσει με άτομα που με έχουν εξαγριώσει, και σε καμία περίπτωση δεν εννοώ τον περυσινό συνάδελφο. Και με τον περυσινό πήγα πολύ καλά στο ταξίδι αυτό. Μετά από το δείπνο γυρίσαμε δίπλά στο MGM για το κύριο αξιοθέατο του ταξιδιού: έξοδο στο club Hakassan με βασικό καλλιτέχνη τον DJ Tiesto.

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο 10.05, 10 λεπτά πριν την ορισμένη ώρα και η ουρά για guest list ήταν τεράστια. Ο συνάδελφος την υπολόγισε στα 500 άτομα, κάτι που το πιστεύω. Πιθανόν να ήταν και παραπάνω. Όπως είδε την επομένη στο ίντερνετ το κλαμπ χωράει 7.500 άτομα, αλλά σε εκείνη την φάση δεν ήταν καθόλου βέβαιος ότι θα χωρούσαμε να μπούμε τόσοι τζαμπατζήδες, και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί το μαγαζί μας βάζει τζάμπα. Φτάσαμε με το καλό στην είσοδο: πρώτα μία κοπέλα μας έλεγξε στην λίστα, και μας στάμπαρε και μου έδωσε ένα χαρτάκι, μετά μας είδαν τον χαρτάκι και ταυτότητα και μας ξαναστάμπαραν και μετά φτάσαμε στο ταμείο όπου μαε έδωσαν μηδενική απόδειξη εισόδου. Καθότι τζαμπατζήδες μας είπαν να ανεβούμε στο κλαμπ, το οποίο είναι στον τρίτο όροφο με τα πόδια αντί με το ασανσέρ. Ανεβήκαμε και μετά βρήκαμε μία ωραία γωνία και καθίσαμε: Η πίστα ήταν γεμάτη, ούτε που προσπάθησα καν. Πρώτο βγήκε το DJ Kazmo, μετα οι Loud Luxury και στο τέλος στος 1.30 ο Tiesto. Κατά την διάρκεια της νύχτας κοπέλες με ταμπέλες, υπάλληλοι του ξενοδοχείου, έβγαιναν και έκαναν πορεία. Οι ταμπέλες έλεγαν διάφορα, πχ Χρόνια Πολλά ή το όνομα του DJ. Από πίσω τους ήταν άνδρες τυμπανιστές. Αυτό το είχα δει και πέρυσι στο κλαμπ με τον Diplo, αλλά ποτέ δεν το έχω δει εκτός Λας Βέγκας. Και οι δυο πιο πριν ήταν καλοί, αλλά ο Tiesto ήταν φοβερός. Έπαιξε το πιο καλό mix που έχω πάει σε όλη την ζωή μου. Ο συνάδελφος ο οποίος ήταν πιο κουρασμένος έφυγε προς τις 2.15, εγώ προς τις 3.10 όταν πλέον ο Tiesto το γύρισε σε ποιο πειραματική μουσική και επίσης με ενοχλούσε και το μάτι από τους φακούς (δεν τους φοράω συνήθως τόσες ώρες), και το πόδι όπου στραβοπάτησα και η πλάτη. Στις 4 έφτασα στο ξενοδοχείο αλλά ανέβασα πριν κοιμηθώ βίντεο και εικόνες για όσους δεν είχαν την τύχη να είναι μαζί μου ή να έχουν δει ποτέ Tiesto ζωντανά

Την επομένη σηκώθηκα λίγο πριν τις 10, και ναι μεν ήμουν άυπνος αλλά δεν πείραξε τόσο λόγο του ότι δεν σηκώθηκα στις 7 ως συνήθως. Κάναμε check out, κατεβήκαμε στα κάτω χαμηλά ξενοδοχεία που δεν είχα δει πέρυσι, έφαγα εκεί σάντουιτς αλλά μετά συνέχισα να πεινάω και έφαγα στο αεροδρόμιο. Είναι το ίδιο πρόβλημα που είχα όταν είχα πάει στον φίλο μου στο Πόρτλαντ: Μετά από μία ημέρα με πολύ περπάτημα, στην περιπτωσή αυτή μάλιστα είχε και ώρες χορό, έχω σοβαρό έλλειμα ενέργειας και πεινάω πολύ. Και οι δύο πετάξαμε για Φρέσνο, ήταν πολύ φτηνότερο από Σαν Φρανσίσκο. Φτάσαμε στο σπίτι μου, και αφού αφησα τα πράγματά μου τον πήγα για φαϊ διότι και αυτός πείνασε και μετά από δύο σούπερ μάρκετ, ωστε και να κάνω ψώνια και να περάσει η ώρα, τον πήγα στο λεωφορείο του. Γενικά ήμουν πτώμα την Κυριακή. Την επομένη, όταν ξύπνησα, είδα ότι καθότι κατάφερα να συγκρατήσω κάπως το φαϊ την Κυριακή, είχε εμφανιστεί νέος κοιλιακός μυς στο σώμα μου. Γενικά πέρασα πάρα πολύ καλά σε αυτό ταξίδι, και όταν τον ρώτησα μου είπε ότι τον κούρασα μεν με την πολύ σωματική εργασία (οι βόλτες και το κλαμπ) αλλά και αυτός πέρασε πολύ καλά. Του είχα πει ότι είμαι πρόθυμος να κάνω το ταξίδι αυτό μία φορά τον μήνα, αν και στην κουβέντα που κάναμε την Κυριακή μου απέδειξε ότι όντως είναι σχετικό: στους γονείς πηγαίνω μία φορά την μήνα και με κουράζει, πόσο μάλλον κάτι το πιο εντατικό. Πάντως αν θέλει κανένας άλλος φίλος ευχαρίστως ξαναπάω στο Λας Βέγκας. Ελπίζω πάλι να χάσω λίγος βάρος από την διαδικασία.

Βράζοντας στο ζουμί μου στο Φρέσνο

Υπάρχει ένα ανέκδοτο ότι μία φορά ένας σε έναν ουρανοξύστη πάτησε το κουμπί της καθόδου. Το ασανσέρ κατέβαινε επί πολύ μακρόν και σταμάτησε σε ένα επίπεδο όπου ήταν γεμάτο φωτιές, κόσμος έβραζε σε λίμνες λάβας και στην είσοδο ήταν ένας κόκκινος τύπος με κέρατα. Τον ρωτάει ο άνθρωπος στο ασανσέρ, συγνώμη, είμαι στο Φρέσνο; Όχι του απαντάει, εδώ είναι η Κόλαση, το Φρέσνο είναι ένα επίπεδο χαμηλότερα. Κάπως έτσι όλοι βράζουμε στο ζουμί μας αυτή την εποχή. Κινούμε ανάμεσα στην δουλειά όπου τουλάχιστον είμαι στον κλιματισμό, στο σπίτι όπου σήμερα το απόγευμα το άνοιξα για να κοιμηθώ καθόλου, είχε τόση ζέστη και στο γυμναστήριο όπου οι άστεγοι έκλεψαν το κλιματιστικό. Η προοπτική είναι ότι την Παρασκευή θα πάω στο Λας Βέγκας όπου έχει μάλλον πιο πολύ ζέστη, δεν το κοίταξα. Το Σαββατοκύριακο βοήθησα να κάνουμε μερικές χιλιάδες μπούτια αρνί για το φεστιβάλ. Αύριο θα βοηθήσω με τον μπακλαβά. Την Πέμπτη έχουμε συνάντηση του τοπικού Κρητικού κλάμπ, με αποτέλεσμα να φοβάμαι ότι σήμερα είναι η τελευταία φορά που θα πάω γυμναστήριο. Αν όμως γυμναστώ μόνο Δευτέρα και Τρίτη, πως θα χορέψω την Παρασκευή στο Λας Βέγκας, εφόσον φυσικά δεν καταρρεύσω από την κούραση όταν φτάσω Λας Βέγκας όπως πέρυσι; Αν κάτι έμαθα στο Ράλεϋ, για να μπορέσω να χορέψω την Παρασκευή από ώρες πρέπει να έχω γυμναστεί δύο φορές την προηγούμενη εβδομάδα και η μία εξ'αυτών να είναι Τετάρτη ή Πέμπτη. Στο Ράλεϋ περισσότερο κολυμπούσα παρα γυμναζόμουν και αραιά μάλιστα, αλλά το έμαθα. Θα φέρω μεθαύριο ρούχα γυμναστικής και μαγιό για να πάω μετά την συνάντηση γυμναστήριο. Πέμπτη βράδυ έχει την σειρά που βλέπω (και μάλλον θα χάσω), Παρασκευή ξεκινά για φέτος άλλη σειρά που είδα τις προηγούμενες τρεις χρονιές και μέσα σε όλα έχουμε δωρεάν Epix όλη αυτή την εβδομάδα. Όταν είμαι εκτός είναι που έχει δωρεάν καλή τηλεόραση. Σταδιακά θα πέσει η θερμοκρασία, αν και θα είμαι τυχερός αν γίνει αυτό τον μήνα. Προς το παρόν, απλά θα βράζω.

Στο σπίτι των γονιών χωρίς τους γονείς

Οι γονείς ήθελαν να περάσω σε κάποια φάση από το σπίτι τους διότι περίμεναν επιστολές που δεν τους είχαν έρθει πριν φύγουν για Ελλάδα. Πέρυσι και πρόπερσι είχα πάει στο σπίτι τους καλοκαίρι για ένα μικρό χρονικό διάστημα, το ίδιο εν τέλει έκανα και φέτος. Το να πηγαίνω στο σπίτι τους δεν σημαίνει ότι έχω και πολύ ιδιωτικότητα: όπως μου είπε η μάνα μου πέρυσι όταν είχα πάει με τον συμφοιτητή μου χάρηκαν οι γειτόνισσες διότι δεν κάναμε φασαρία. Παρασκευή μετά από μία ξάπλα πήρα το αμάξι και έφτασα προς τις 10-11. Δεν είχα να δω τηλεόραση σειρά (δεν παίζει κάτι το καλοκαίρι) και έτσι έπεσα σχετικά νωρίς. Το πρωϊ πήγα στον πάνω γείτονα και πήρα τα γράμματα. Είχε επισκέπτες, μάλλον τα εγγόνια του. Μίλησα με τους γονείς και έβαλα τα σημαντικά σε επιστολή και πήγα στο ταχυδρομείο. Μετά μίλησα με τον φίλο που θα πάω Λας Βέγκας και ήρθε στο Walnut Creek. Απεδείχθει ότι δεν ήξερε που είναι σε σχέση με το σπίτι του. Πήγαμε σε ένα μοδάτο εστιατόρειο, η τιμές έδειχναν καλές αλλά εν τέλει οι μερίδες ήταν μικρές! Πρώτη φορά μας συνέβει Αμερική, αλλά τουλάχιστον μας το είπε ο σερβιτόρο αφότου καθίσαμε. Ούτε εγώ ούτε αυτός χόρτασε και έτσι των πήγα στο Sungate και μετά από βόλτα στα μαγαζία φάγαμε δείπνο στο ίδιο κινέζικο μπουφέ που είχα φάει πέρυσι με τον συμφοιτητή μου. Μετά τον πήγα στο σταθμό του τραίνου και πήγα σπίτι. Πήρα τηλεφωνο την Κυπρία φίλη των γονέων και με προσκάλεσε επι τόπου να έρθω για δείπνο με την κόρη της, την εγγονή της και τα δισέγγονα της που μόλις ήρθαν από Ελλάδα. Δέχτηκα αν και το είπα ότι είχα φάει δείπνο. Καθίσαμε, έφαγα φρούτο και μετά κατεβήκαμε για παγωτό που θέλαν τα παιδιά. Υστερα την πήγα στο σπίτι της και γύρισα στο των γονέων. Την επομένη το πρωϊ πήγαμε μαζί στην εκκλησία, και μετά φάγαμε όλοι πάλι σε εστιατόρειο χορτοφαγικό μπουφέ. Γύρισαμε μετά στο σπίτι, ξάπλωσα, σηκώθηκα και για μια φορά ξεκούραστος ξεκίνησα για το σπίτι μου. Έλα όμως που στο Altamont Pass είχε πιάσει πυρκαγιά δίπλα από τον δρόμο και το κατεβήκαμε καροτσάκι. Σταμάτησα μετά και για καύσιμα και για φαϊ, και εν τέλει έφτασα στο δικό μου σπίτι κουρασμένος. Αν για κάτι έβγαλα συμπέρασμα από αυτό το ταξίδι είναι ότι όντως πλέον κοιμάμαι 7 ώρες, αλλά το αγαπημένο μου ωράριο είναι 1.15 με 8.15. Αποτέλεσμα πάω στην δουλειά με έλλειμα ύπνου. Σε δύο εβδομάδες πάω Λας Βέγκας, αλλά προς το παρόν θα ξεκουραστώ σπίτι.

Έξοδος από την Κεντρική Κοιλάδα

Τον Μάιο βγήκα από την Κεντρική Κοιλάδα κάπου τρεις φορές σε ένα μήνα: δύο πηγαίνοντας στο Vandenberg και μία στην παραλία με τους γονείς όπου πέσαμε σε ομίχλη. Το να οδηγώ δεν είναι και η πιο αγαπημένη διαδικασία για μένα, και έτσι μετά ήθελα να μείνω στο Φρέσνο και να μην περιφέρομαι, τουλάχιστον πιο μακρυά από το Κλόβις. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα και κάτι που να στείλει εκτός συν το ότι νήστευα τον Ιούνιο, με αποτέλεσμα να μην έχω σταδιακά πολύ διάθεση. Η ανάκαμψη δεν μου έρχεται με το που τελειώνω την νηστεία, πάντα θέλει ένα διάστημα ιδίως όταν δουλεύω. Χτες 4η Ιουλίου πραγματικά δεν είχα πολύ κουράγιο να κάνω το οτιδήποτε, πήγα το πρωϊ στο γυμναστήριο και μετά δεν ήθελα καθόλου να σηκωθώ από το κρεββάτι μου. Ωστόσο βγήκα τόσο για ψώνια όσο και ανέβηκα στο Barnes and Noble's παρά την ζέστη. Το βράδυ πήγα στο στάδιο απέξω για να δω τα πυροτεχνήματα. Γύρισα, έπεσα, σηκώθηκα και ένιωθα στην δουλειά κουρασμένος. Σημερα είχε ArtHop και έτσι γυρνώντας πήρα φαϊ και έφαγα. Έπεσα και όταν ξύπνησα ένιωθα και ξεκούραστος και είχε πέσει συννεφιά με αποτέλεσμα ο καιρός να είναι πιο ευχάριστος. Είδα την γιορτή, γυμνάστηκα και πλέον βλέπω θετικά το Σαββατοκύριακο. Αυριο θα πάω στο σπίτι των γονιών, και σε δύο εβδομάδες θα πάω Λας Βέγκας. Η περίοδός μου στην κοιλάδα μάλλον πέρασε. Τουλάχιστον θα βγω από την ρουτίνα, αν θα καταφέρω να χάσω κανένα γραμμάριο, άλλο ερώτημα.

Μέσον του θέρους

Όπως συνειδητοποίησα στο Blacksburg το καλοκαίρι ορίζεται από τρεις διακοπές: η αρχή του είναι Memorial Day, το μέσον του 4η Ιουλίου και το τέλος του Labor Day. Πλησιάζουμε το μέσον, είναι την Τετάρτη. Το ευχάριστο είναι ότι έχει τελειώσει η νηστεία των Αποστόλων. Βέβαια ερώτημα είναι τι και πώς έχασα. Ως προς την δουλειά τίποτα το φοβερό, έπεσε ο network server του δήμου και λίγο τρέξαμε, αλλά ήταν περισσότερο δουλειά άλλου τμήματος του δήμου. Η δική μου δουλειά ήταν να φροντίσω μία από τις συσκευές. Την Δευτέρα βοήθησα στην εκκλησία, αλλά την Τρίτη όχι, το έλλειμα ύπνου με εμπόδισε. Πήγα στο γυμναστήριο Τρίτη ως Πέμπτη, κάπως έφερα πίσω τον ύπνο αλλά όχι αρκετά. Την Παρασκευή είχα πρόθεση να την πέσω πριν από το βραδυνό, καθότι είχα το Foam Wonderland, αλλά σοβαρό ύπνο ούτε που κατάφερα. Έβλεπα βιντεάκια αντί να κοιμάμαι. Σηκώθηκα, έκανα λίγα ψώνια και μετά πήγα στο στάδιο. Καθότι προβλέπονταν να μας ψεκάσει ο αφρός ήταν αρκετός κόσμος με μαγιό ή χωρίς μπλούζα καν και είδα ότι μάλλον έχω αρκετή δουλειά. Δεν μου άρεσε όσο πέρυσι, με εξαίρεση τον τελευταίο dj το μόνο που έπαιζε ήταν Drum and Bass. Επίσης πέρυσι αν δεν σου άρεσε το ένα stage πήγαινες στα άλλα δύο, φέτος είχε μόνο 1 και έτσι είχες υποχρέωση. Μεσα σε όλα είχα πονοκέφαλο λόγο αϋπνιας, δεν με σήκωνε η μουσική να χορέψω τόσο διότι δεν μου άρεσε και μέσα σε όλα με πονούσε και η πλάτη. Πίστευα ότι θα μπορούσα να βγω να χορέψω στο τέλος νηστείας, έστω και αν την Παρασκευή δεν είχα τόσο νηστέψει διότι έφερε συνάδελφος donuts και διότι τα ψεύτικα λουκάνικα είχα γάλα και αυγό μέσα. Απεδείχθει λάθος, πιο καλά θα ήταν Σάββατο ιδίως αφότου αύριο ο ιερέας μας θα απουσιάζει και δεν θα έχουμε λειτουργία. Πάντως κάθισα ως τις 2, εν αντιθέσει με πέρυσι, και γύρισα σπίτι. Ηπια μόνο ένισχυμενο χυμο παρά την πείνα και εν τέλει την έπεσα.
Δεν κοιμήθηκα τόσο καλά ούτε τόσες ώρες. Το πρωϊ πήγα και κουρεύτηκα και μετά, χωρίς πάλι να έχω φάει σοβαρά (μόνο πρωϊνο έστω και είχε γάλα) πήγα στην πισίνα. Η "καλή" ζυγαριά με έβγαλε 208 πριν και 214 μετά, παρότι δεν ήπια καν νερό και χρησιμοποίησα την τουαλέτα. Η κανονική με έβγαλε κάπου στα 212, έλαχιστα λιγότερο από την προηγούμενη εβδομάδα ή μάλλον όσο ζύγιζαν οι τρίχες που κουρεύτηκα. Είδα παραπάνω γραμμώσεις αλλά ως εκεί, σε καμία περίπτωση δεν ήμουν σαν τους χτεσινοβραδυνούς. Πρέπει να χάσω και άλλο βάρος, και φυσικά δεν ξέρω πια πως. Πρέπει να πω ότι εν αντιθέσει με τις άλλες φορές δεν ένιωσα τόσο στέρηση αλλά η μόνιμη νηστεία εώς ότου φτάσω στο βάρος δεν είναι πραγματική λύση. Σήμερα και πάλι, παρά το κανονικό φαϊ δεν είχα πολύ κουράγιο, η ανάκαμψη από νηστεία θέλει ένα μικρό διάστημα, εξού και σήμερα δεν έχω βγει έξοδο. Ανέβηκα εν τέλει επάνω και, μου είπε ο εκτιμητής ότι είναι στο νοσοκομείο. Ετσι για πρώτη φορά στην Αμερική επισκεύθηκα άτομο σε νοσοκομείο. Ο 75χρονος κύριος αποδεδειγμένα έχει στο μυαλό του την Αμερική προ δεκαετιών αλλά είχε και ένα δίκιο: δεν έχω την παραμικρή ιδέα πως να γνωρίσω κοπέλες. Ναι, δεν είναι καθόλου ευχάριστο που θα πάω στο Las Vegas με ανδρική παρέα, ούτε εκεί έχω καμία ιδέα πως θα γνωρίσω γυναικεία. Η πιο καλή πιθανότητα είναι στην πισίνα εκεί, και πάλι μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω με αγνώστους, αν μου ήταν εύκολο δεν θα σπούδαζα τηλεπισκόπιση. Τα άλλα που προσπαθώ δεν βγάζουν καλό αποτέλεσμα: στο tinder βγήκε μία Δανέζα η οποία μου είπε ότι έχει 11 χρονη κόρη. Στο OkCupid μία με βρήκε ενδιαφέρον αλλά είναι άθεη και δεν της αρέσει μάλλον ότι είμαι πιστός. Χτες το βράδυ δεν μου μίλησε καμία, ή μάλλον μου μίλησε μία που είχε γκόμενο εκεί διότι νόμιζε ότι την έβλεπα ή κάτι τέτοιο κατάλαβα, δεν μπορούσα να την ακούσω επειδή ήταν ανοιχτή η μουσική. Σήμερα δεν είχα κουράγιο να βγω καθόλου μετά το νοσοκομείο, όχι πως πριν είχα πολύ. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Ιστορικά ο τρόπος που λειτούργησε είναι αν 3ο άτομο με σύστησε με το άτομο, που αυτή την στιγμή σε αυτό το μέρος φαίνεται απίθανο, διότι δεν ξέρω πολλούς συνομιλήκους. Το άλλο Σαββατοκύριακο θα απουσιάζω στο σπίτι των γονιών να τους κάνω δουλειές. Πέραν τούτων, απλά δεν είμαι αισιόδοξος