Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Πρώτη ημέρα του καλοκαιριού

Σήμερα ήταν πραγματικά η πρώτη ημέρα του καλοκαιριού. Όταν ξάπλωσα στο κρεββάτι το απόγευμα ίδρωνα συν όταν πήγα στο γυμναστήριο έλεγε το θερμόμετρο του αυτοκινήτου εξωτερική θερμοκρασία 97 F. Εν αντιθέσει με πέρυσι ξέρω τι έχω να κάνω για να είμαι άνετος. Ωστόσο η υψηλή θερμοκρασία είναι σημερινό φαινόμενο, και ναι μεν θα επανέλθει αλλά δεν ήταν κάτι που αντιμετώπισα το τριήμερο. Την προηγούμενη εβδομάδα είδα σε κάποιες φάσεις αυτό στο οποίο προσβλέπω, τον εαυτό μου λεπτό και γυμνασμένο. Ηταν σε κάποιες φάσεις πριν το μεσημεριανό στην δουλειά. Σάββατο κοιμήθηκα 9 1/2 ώρες και ξύπνησα και έβαλα φαϊ στον φούρνο. Εν τέλει πήγα στο γυμναστήριο, το οποίο δεν είχε καλά νέα, και κολύμπησα. Μετά είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο, αλλά το μόνο που έκανα ήταν να πάω για λίγα ψώνια και περπάτημα. Περισσότερο κάθισα και ξεκουράστηκα. Οι γονείς μου είχαν να πάρουν έναν άνθρωπο από το αεροδρόμιο και εν τέλει το παιδί ενδιαφέρθηκε να με επισκευθεί. Να δούμε αν θα γίνει κάτι κανένα Σαββατοκύριακό τύπου ταξίδι Λας Βέγκας. Φτάνουν οι γονείς στις 2 τα χαράματα, αδειάζουμε το όχημα και μετά ύπνος. Κυριακή δεν κάναμε πολλά αλλά εν τέλει γέμισαν την ημέρα: Το πρωϊ εκκλησία, μετά ξάπλα, μετά οι γονείς είχαν να ετοιμάσουν μία μετάφραση και ύστερα επίσκεψη, δείπνο εκτός και σπίτι. Δευτέρα ήταν το μεγάλο ταξίδι, φέτος στο Morro Bay. Ξυπνήσαμε, και οδηγήσαμε για την παραλία. Είχε λίγη κίνηση στον US 101 αλλά φτάσαμε σε μία λογική ώρα. Ωστοσο όταν αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τα παραλιακά βουνά άρχισα να σκοτεινιάζει και να πέφτει η θερμοκρασία. Δεν ήταν όπως στο Point Reyes παιδί που ήθελε βαρύ μπουφάν ενώ πιο πέρα έσκαγε ο τζιτζικας, αλλά ήταν για μακρύ παντελόνι, όχι για το μαγιό το οποίο επίσης είχα φέρει. Οι άλλοι θαμώνες της παραλίας ήταν κυρίως με ρούχα για να προστατευθούν από το κρύο, αν και μία επεδείκνυε το μπικίνι της. Πήγαμε στην πόλη, φάγαμε, περπατήσαμε και ξεκινήσαμε την επιστροφή. Στην μία ώρα είμασταν Atascadero και έδωσα το τιμόνι στον πατέρα διότι ένιωθα κουρασμένος. Ο πατέρας μου οδήγησε εν τέλει στην κίνηση, και όταν φτάσαμε Kettleman το ξαναπήρα το τιμόνι. Πρόλαβα το Supergirl έστω και οριακά, και γενικά χάρηκα που ήρθαν οι γονείς. Σήμερα έφυγαν το πρωϊ διότι είχαν μαθήματα και σε μία εβδομάδα πετάνε Ελλάδα. Εγώ εδώ, και ας δούμε αν κάτι καλό θα προκύψει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου