Με σκοπό τι;

Την Τρίτη ενώ έγραφα την προηγούμενη ανάρτηση μάλλον είχα τροφική δηλητηρίαση και ένιωθα αρκετά άσχημα ώστε να μην πάω γυμναστήριο. Παρασκευή πάλι δεν πήγα, αν και πιθανόν να τα κατάφερνα αν πήγαινα με το που θα σηκωνόμουν (μετά την δουλειά). Κατά τα άλλα όλες τις υπόλοιπες ημέρες πήγα, ακόμα και το Σάββατο παρότι όλο το πρωϊ ήμουν Madera στο σπίτι του προέδρου της ΑΧΕΠΑ όπου είχαμε συνάντηση. Σάββατο βράδυ πήγα και στο Tower District βόλτα απ'έξω. Δεν ένιωθα όπως την προηγούμενη εβδομάδα τόσο πτώμα ώστε να μην και βγω. Το θέμα όμως είναι το τι θα κέρδιζα εάν τυχόν έμπαινα σε κανένα κατάστημα. Το μαγαζί στο οποίο πήγαινε ο κόσμος, αυτό στο οποίο έχω βγει όλη και όλη μία φορά όταν ήρθε ο Ελληνας συμφοιτητής μου από το Davis, είχε ουρά. Αν μη τι άλλο η κατάσταση μου θύμισε το TOTS στο Blacksburg. Υπάρχει όμως μεγάλη διαφορά: εκεί πήγαινα με παρέα, και έτσι αν δεν συνέβαινε κάτι τουλάχιστον είχα την παρέα. Εδώ απλά δεν έχω μία παρέα για να βγω. Το μέρος δεν παίζει την μουσική που μου αρέσει ούτε έχω και κανέναν με τον οποίο να βγω μαζί. Από την άλλη αν δεν βγω το δεδομένο είναι ότι δεν θα γνωρίσω κανένα. Αν όμως βγω, θα γνώριζα πάλι κανέναν, ή καλύτερα καμία; Απίθανο. Αν την Παρασκευή ήμουν στην διάθεση Σαββάτου πολύ πιθανόν να καθόμουν στην ουρά και να έμπαινα. Ωστόσο την Παρασκευή είδα τηλεόραση και είναι ζήτημα αν και χωρίς τηλεόραση θα έβγαινα. Η τηλεόραση το βράδυ της Παρασκευής είναι μία καλή δικαιολογία διότι συνήθως δεν έχω κουράγιο ούτε να σηκωθώ από την καναπέ. Πέρασε το Σαββατοκύριακο, αύριο δουλειά, το άλλο Σάββατο έχει τον Morgan Page αλλά όλα αυτά για το τι; Είναι πραγματικά η επιθυμία μου να είμαι απλά δημόσιος υπάλληλος στο Fresno; Επιβιώνω μεν, δύσκολα θα έλεγα ότι ζω ...