Προς κανονικό πρόγραμμα

Το βασικό ερώτημα που είχα ως προς την ζωή μου στο Φρέσνο είναι πότε θα μπω σε μια ρουτίνα και πως θα είναι αυτή η ρουτίνα. Αυτή την εβδομάδα ξεκινάνε οι σειρές και έτσι μπορώ να εκτιμήσω. Επίσης από την στιγμή που δεν έχω να φτιάξω το σπίτι δεν μπορώ να πω ότι εμφανίζονται δουλειές που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έχω. Τέλος δεν έχω σειρές που οφείλω να δω εντατικώς ώστε αυτό να καταναλώνει χρόνο. Ετσι πλέον αυτή την εβδομάδα μπορώ να δω πως θα είναι η εμπρός ρούτινα. Πρωϊνή έγερση, περπάτημα δουλειά, μεσημέρι σε μαγαζί περί την δουλειά, επιστροφή σπίτι, μαγείρεμα - δείπνο, ύπνος δυστυχώς το πολύ μισή ώρα, τηλεόραση νωρίς και αργά. Με άλλα λόγια θα έχω χρόνο να πηγαίνω γυμναστήριο, όταν βρω γυμναστήριο που να έχει κωπηλατική μηχανή. Μέχρι στιγμής καλά με άλλα λόγια, έχω μπει σε ρουτίνα, αυτό με ευχαριστεί εώς ότου αρχίσει να με πειράζει λόγω κενότητας. Το βασικό που με πείραζε στο Ράλεϋ ήταν ότι ακριβώς η ρουτίνα δεν οδηγούσε πουθενά πλην της σύνταξης. Τι άραγε θα είναι αυτό που θα μου κάνει την ζωή πιο ενδιαφέρουσα μακροπρόθεσμα; Κατ'αρχήν θα πάω σε Κρητικό γλέντι στο Modesto το Σάββατο. Πέραν τούτου αγνοώ, δεν πρόκειται να πηγαίνω σε κλαμπ τακτικότερα από μία φορά το δίμηνο - τρίμηνο διότι τοσο συχνά παίζει house σε αυτή την πόλη. Ας πιάσω γυμναστήριο, ας περάσει η εβδομάδα και μετά θα διαμαρτυρηθώ.