Περνόντας μία πλήρη εβδομάδα

Για πρώτη φορά εδω και σχεδόν ένα μήνα είχα μία πλήρη εβδομάδα δουλειά. Επίσης παρότι έχω τρίημερο μπροστά μου δεν πήγα στους γονείς μου αλλά έμεινα Φρέσνο. Όπως ανέφερα και νωρίτερα το βασικό μου άγχος είναι η μεταφορά των καρεκλών μου από την Ανατολική στην Δυτική Ακτή. Δεν έχω ακούσε κάτι από τον Βολιώτη φίλο μου ως προς το πρόγραμμά του που μάλλον σημαίνει ότι δεν έχει μιλήσει με τον καθηγητή του. Δεν έχεί νόημα να τον ζαλίζω, αν έχει να μου πει κάτι θα μου το πει, διατηρώ ακόμα επαφή μαζί του. Αντίθετα αυτός με τον οποίο έχασα πάσα επαφή είναι ο πάλαι ποτέ συγκάτοικός του. Σε δύο ώρες έχει έναν μη γνωστό dj ηλεκτρονικής μουσικής να κάνει πρόγραμμα στο Φρέσνο και τον ρώτησα αν τον ξέρει. Δεν είχα αντίδραση, όπως δεν είχα και σε παλαιότερες κρούσεις. Αν δεν έχει πάθει κάτι, λογικά σημαίνει ότι ακόμα δεν έχει τελειώσει και πνίγεται να τελειώσει το διδακτορικό του. Πέραν τούτων οι επαφές μου με την Ανατολική Ακτή αραιώνουν. Αν ήμουν σε απόσταση οδήγηση από το Blacksburg θα πήγαινα να δω αν έγινε κάτι με την τρίτη δημοσίευση. Αλλά δεν είμαι.

Η δουλειά αυτή την εβδομάδα με κούρασε. Δεν αναφέρομαι στο ότι έκανα κάτι σημαντικό, έκανα μεν αλλά δεν έφερα τον κόπο μου σπίτι. Αυτό που με διέλυσε ήταν το ωράριο. Παραδόξως δεν με έπαιρνε ο ύπνος πριν τις 0030. Εγω φταίω που καθόμουν στον υπολογιστή αντί να την πέσω με το που τελείωνε ο Colbert. Έπεφτα όμως για ύπνο μετά την δουλειά, αλλά σε καμία φάση πάνω από ώρα, όσο και να προσπαθούσα. Πέμπτη μάλιστα που είχα και ΑΧΕΠΑ στις 7 δεν μπόρεσα ούτε αυτό. Επεσα όμως στο κρεββάτι στις 11 και λίγο, θυσίασα την βραδυνή μου τηλεόραση (την είδα την επομένη). Ετσι Παρασκευή γύρισα σπίτι πολύ εξαντλημμένος, έστω και αν σχεδόν συμπλήρωσα οχτάωρο. Πάντως βγήκα μπαρότσαρκα να δω τι υπάρχει Παρασκευή βράδυ. Κλαμπ με ηλεκτρονική μουσική δεν υπάρχει, εκτός από το γκέυ μπαρ. Το κέντρο του Κλόβις είναι όντως πολύ κοντα, ούτε 20 λεπτά. Είχε ωραίους χώρους, τουλάχιστον απ'ότι είδα απ'έξω, συμβατούς και με την αίσθηση της Άγριας Δύσης που σου δίνουν τα παλαιά κτήρια. Δεν είχε όμως κόσμος, αν και ήταν και λίγο νωρίς. Ο χώρος δίπλα από το Πανεπιστήμιο είχε κάτι αλλά ψιλά πράγματα. Στο Tower ήταν που είχε επιλογές και κόσμο. Τέλος γύρισα στο σπίτι και το Fulton 55 είχε κόσμο, αν και μπαρ παρά κλαμπ. Τα μεσάνυχτα ήδη φορούσα πυτζάμες, αν και πήρε κάτι ακόμα να κοιμηθώ. Το βράδυ κοιμήθηκα 10 ώρες έστω και με διακοπές. Τώρα μόλις σηκώθηκα από μία ώρα ύπνο. Πρέπει να έχω καλύψει το έλλειμά μου πλέον. Ερώτημα βασικό όμως, όταν με το καλό ξεκινήσει η τηλεόραση, πότε θα προλαβαίνω να πάω σε γυμναστήριο; Ας αφήσουμε ότι πρέπει να το βρω. Ακόμα δεν είμαι σε ρουτίνα και έχω και πολλά να λύσω. Τουλάχιστον όμως φτάνω προς εκει