Επισκέπτες στο Raleigh

Η εβδομάδα αυτή έχει περάσει σχετικά ήρεμα. Πολύ πιθανόν να είναι και η τελευταία χωρίς δουλειά, μάλλον θα έχω πρόταση από τις δουλειές στην Δυτική Ακτή. Πέραν τούτων έκανα αιτήσεις για δουλειά, συμπεριλαμβανομένου και του εργοδότη που με έφερε στο Raleigh ο οποίος έβγαλε σήμερα θέση για την οποία έχω τα προσόντα. Ωστόσο θα γυρίσω στην προηγούμενη εβδομάδα που είχα επισκέπτες. Πέμπτη βράδυ προ 10 ημερών φτάσαμε αργά το βράδυ με την αδερφή μου σπίτι μου, και το βρήκα να το άφησε ο Βολιώτης φίλος μου σε καλή κατάσταση. Ξαπλώσαμε, η αδερφή μου πριν από εμένα ο οποίος είδα τηλεόραση, και την επομένη ξυπνήσαμε. Η αδερφή μου ήθελε πρωϊνό σε κατάστημα (δεν είχα και τίποτα στο σπίτι σχετικό) και έτσι πήγαμε εν τέλει στο First Watch το οποίο δεν το ήξερα αλλά είναι πρωϊνάδικο. Φάγαμε και μετά γυρίσαμε σπίτι διότι στις 1 είχα συνέντευξη για δουλειά. Η συνέντευξη, κατά την διάρκεια της οποίας χρειάστηκε να επιδείξω την τεχνική μου ικανότητα, πήγε καλά. Μετά ανεβήκαμε στο πάνω εμπορικό κέντρο για φαϊ και ψώνια. Για να μην μακρυγορώ εώς την Κυριακή κάπως έτσι πέρασε το τριήμερο: μετά από πρωϊνό (τις επόμενες στο σπίτι) πηγαίναμε στα μαγαζιά και τρώγαμε εκτός. Η διαφοροποίηση ήταν από τα μη μαγαζιά όπου πήγαμε: Το Σάββατο πρωί πήγαμε στο North Carolina Museum of Art το οποίο άρεσε και στους δύο μας. Κυριακή πήγαμε στην εκκλησία. Ένα από τα γεύματα το φάγαμε στο Bahama Breeze. Πέραν τούτων όμως είχα μία κουραστική ρουτίνα, διότι προς έκπληξη της αδερφής μου είμαι πρόθυμος να περπατάω επί ώρες αλλά το να περπατάω λίγο και να ειμαι ακίνητος στα μαγαζιά ενώ η αδερφή μου κοιτάει ρούχα και δώρα με εξαντλέι σωματικά. Την Κυριακή το βράδυ κατάφερα και έβγαλα βολτα την αδερφή μου στο κέντρο του Raleigh, τις προηγουμένες που ήθελα να βγω είμασταν εξαντλημένοι και οι δύο. Τέλος πάντων πήγαμε σε όλα τα μαγαζιά, η αδερφή μου μάλλον ψώνισε όλα όσα έπρεπε και ξημέρωσε Δευτέρα. Η αδερφή μου θα έφευγε προς μεσημέρι, και είχα καταλάβει ότι ο Κύπριος φίλος θα έρχονταν το απόγευμα. Έπεσα έξω, ήρθε το πρωϊ και έτσι συνέπεσε με την αδερφή μου.

Ξυπνάω το πρωϊ και βλέπω μύνημα, με ρωτούσε την διεύθυνση μου ο Κύπριος φίλος έχοντας αφήσει την φίλη του στο αεροδρόμιο. Το λεώ στην αδερφή μου, ετοιμαζόμασταν γρήγορα και λίγο αργότερα έρχεται ο φίλος. Μιλήσαμε για λίγο, ανταλλάξαμε ιστορίες και λίγο πριν το μεσημέρι πήγαμε στο επάνω εμπορικό για να φάμε μεσημεριανό πριν φύγει. Αφήνω την αδερφή στο αεροδρόμιο και ο φίλος θέλει να τον βγάλω στο Research Triangle Park. Είπα να το κάνω αλλά δεν ήταν κάτι που περίμενα και έτσι χρειάστηκε να σκεφτώ μεχρι να δω πως θα το κάνω. Εκεί που ετοίμαζόμουν να τον βάλω στο δρομολογιό που σκέφτηκα, λαμβάνει κλήση από την φίλη του να την πάρει από το αεροδρόμιο. Καθότι Τουρκάλα υπήκοος ο Καναδάς δεν την δέχετε χωρίς βίζα τράνζιτ. Την μαζεύμαι λοιπόν κλαμμένη, ο Κύπριος κατεβαίνει μπας και βγάλει συμπέρεσμα αλλά δεν έβγαλε, και εν τέλει πήγαμε σπίτι μου όπου πέρασε την ημέρα στο τηλέφωνο. Φυσικά ήταν μαζί και ο φίλος. Εγω δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα, πήγα πισίνα, τους προσέφερα το τηλέφωνό μου αλλά το κινήτο της ήταν με απεριόριστες κλήσεις, εν τέλει το βράδυ τους κατέβασα στο κέντρο για βολτα. Αμά τη επιστροφή έβγαλε εν τέλει νέο εισιτήριο χωρίς Καναδά και Τρίτη πρωί έφυγε. Ο Κύπριος την πήγε στο αεροδρόμιο το πρωϊ και μετά φάγαμε παρέα το μεσημέρι, τον περπάτησα στο πάρκο με την λίμνη και ύστερα έφυγε για το Blacksburg. Του πρότεινα να μείνει παραπάνω αλλά είχε δουλειά. Του είχα προτείνει στο παρελθόν να έρθει με την φίλη του να τους φιλοξενήσω, εν τέλει συνέβει εστω και αν δεν το σχεδίαζε αρχικά. Τέλος πάντων την επομένη για πρώτη φορά ένιωσα ξεκούραστος και όχι στο αγχωμένος στο πόδι. Ακόμα δεν έχω νίωσει να βαριέμαι, έχει καιρό εώς ότου φτάσω σε εκείνη την κατάσταση. Ίσως όμως φταίει και το Βρετανικό δημοψήφισμα, για το οποίο μάλλον μα μιλήσω στην επόμενη ανάρτηση.

Στο Kennedy Space Center

Γράφω αυτή την ανάρτηση μετά από τον σεισμό του Βρετανικού δημοψηφίσματος. Ως προς αυτό θα γράψω αργότερα, πιθανότατα μετά την 500η ανάρτηση. Προς το παρόν επιστρέφω στο ταξίδι μου στην Φλόριντα με την αδερφή μου. Είμαστε 4 ημέρες μετά την σφαγή στο κλάμπ και στο πρωί όπου το απόγευμα εκείνο ο αλιγάτορας σκότωσε το δίχρονο παιδάκι. Με άλλα λόγια όχι η καλύτερη περίοδος για το Ορλάντο. Τέλος πάντων ξυπνάμε το πρωϊ, εγώ μάλιστα έδωσα οδηγίες να με σηκώσουν νωρίς, τρώμε ένα γιαουρτάκι ο καθένας και μπαίνω με την αδερφή μου στο αυτοκίνητο. Αφότου μαλώσαμε λίγο για τον δρόμο, δεν μου είχαν πει ότι ο απευθείας δρόμος θέλει διόδια, ξεκινήσαμε και φτάσαμε στις 9.15. Καθότι το κέντρο των επισκεπτών ανοίγει στις 9, φτάσαμε καλή ώρα. Η αδερφή μου λίγο πεινούσε και έτσι πήρε πρωϊνό από ένα από τα εστιατόρεια που έχει το κέντρο. Για να έχουνε υπ'όψιν αυτοί που δεν έχουν πάει ποτέ, το Διαστημικό Κέντρο Κέννεντυ ελιναι μια τεράστια έκταση που έχει ηθελημένα κρατηθεί μακριά από την ανάπτυξη, γύρω υπάρχει ανακυρηγμένο εθνικό πάρκο. Όπως δεν μπορεί να μπει και ο κάθε πικραμένος στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας να χαιρετίσει τον Στόλο, έτσι και δεν μπορεί να μπει ο καθένας στο Διαστημικό Κέντρο. Έξω από τον πύλη υπάρχει κέντρο για τους επισκέπτες, το οποίο την τελευταία πενταετία τουλάχιστον το διχειρίζεται ένας εργολάβος, και το έχει μετατρέψει σε θεματικό πάρκο αντίστοιχο με το Disneyworld ή το Universal Studios. Ή μάλλον περίπου, διότι ο χώρος είναι αρκετά μικρότερος και επίσης το πάρκο επιδεικνύει εθνικη περιουσία. Επίσης το περιεχόμενο είναι εκπαιδευτικό, όχι ψυχαγωγικό όπως τα πάρκα του Ορλάντο. Για να πας από το Ορλάντο είτε θα πας οδηγώντας, που είναι περίπου μία ώρα και $4.25 σε διόδια σε κάθε κατεύθυνση, είτε με ειδικό λεωφορείο που θέλει $100, αλλά περιλαμβάνει και την είσοδο ($50) και το Γεύμα με Έναν Αστροναύτη ($29). Το πάρκινγκ κάνει $10 και σε σύγκριση με Disney ή Universal είναι πολύ φτηνότερο για να επισκευθείς. Καθότι όμως είναι στην μέση του πουθενά δεν υπάρχει εξωτερικό μέρος να φας, και γενικά σε βαράνε σε σχέση με το μέσο ταχυφαγείο, όπως συμβαίνει και στο Disney και το Universal. Είχαμε βρει και ένα κουπόνι αλλά ουσιαστικά η έκπτωση απλά κάλυψε το φόρο.

Αφότου η αδερφή μου έφαγε το ελαφρό πρωϊνό της, πήγαμε στο βάθος του κέντρου επισκεπτών όπου είχαν στήσει εξέδρες για να δούμε την εκτόξευση που είχε εκείνη την ημερα. Πρόκειτο για Falcon 9 της SpaceX με δύο τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους. Παρότι πρωϊ είχε φοβερή ζέστη και υγρασία. Είχε και έναν εργαζόμενο να μας λέει και σχόλια για την εκτόξευση, ενώ στην μίσή ώρα έβαλε και τον ήχο από την ζωντανή διαδικτυακή μετάδοση να ακούμε. Είχαν φυσικά μαζευτεί όλοι οι επισκέπτες στην εξέδρα, μεταξύ των οποίων θυμάμαι και ένα σχολείο από το Ντουμπάι. Ήρθε λοιπόν η ώρα, έγινε η εκτόξευση και για κάπου τριάντα δευτερόλεπτα είδαμε ένα αντικείμενο μεγέθους σπίρτου να ανεβαίνει έχοντας πίσω του μία τεράστια πορτοκαλί φλόγα. Η αδερφή μου κατάφερε και γύρισε βίντεο, εγώ απέτυχα. Ειδα ελαφρώς παραπάνω απ'ότι όταν ήμουν στο Νόρφολκ στο ψοφόκρυο και είδα τον Antares, απλά τότε καθότι νύχτα και μακρύτερα είδα μόνο την φλόγα. Πέρασε η εκτόξευση και πήγαμε κατευθείαν στο Destination Mars, όχι τόσο για να δούμε την ζωντανή μετάδοση της εκτόξευσης όσο διότι στα κοντυνότερα αξιοθέτα μπήκε πολύς κόσμος και δεν θέλαμε την πολυκοσμία. Είχε εκεί μοντέλα των τριών ρόβερ στον Άρη, συν μία περιγραφή για τα σχέδια της NASA πως θα στείλει ανθρώπους στον Άρη. Εν συνεχεία βγήκαμε και καταλήξαμε στο Encounter with an astronaut όπου είχε μία γυναίκα αστροναύτη η οποία μας περιέγραψε την 4η και τελευταία αποστολή της με το διαστημικό λεωφορείο, STS-114. Η συγκεκριμένη ήταν η πρώτη πτήση μετά από το Columbia και μας περιέγραφε με αρκετές λεπτομέρεις. Εν συνεχεία είχαμε ερωταποκρίσεις και αφήσαμε τα παιδιά να τις κάνουμε. Για την ιστορία η συγκεκριμένη αστροναύτης είναι συνταξιούχος, οι εν ενεργεία απλά δεν έχουν τον χρόνο για να δούνε επισκέπτες. Πήγαμε μετά στην είσοδο στο Nature and Technology, όπου έλεγε την ιστορία της περιοχής από τους Ινδιάνους ως τους αστροναύτες και εν συνεχεία γευματίσαμε.

Αφότου φάγαμε μπήκαμε στο ειδικό λεωφορείο και μας πήγαν εντός της βάσης. Μας έδειξαν τις εξέδρες εκτόξευσης, αν και όχι τις ενεργές, μόνο τις υπο ανασκευή, μας έδειξαν και τα βιομηχανικά κτίρια εντός, συμπεριλαμβανομένου και του τεραστείο κέντρου συναρμολόγησης πυραύλων και μας αφήσαν στο κέντρο Apollo/Saturn V. Εκεί λοιπόν περιμένεις στην είσοδο, εισέρχεσαι σε μία αίθουσα όπου σε γυρίζουν στο 1968 και μπαίνεις στο κανονικό κέντρο ελέγχου από το οποίο έγινε ο έλεγχος της αποστολής Apollo 8, η πρώτη επανδρωμένη τροχιακή αποστολή στην Σελήνη. Μας έδειξαν αναβωσβήνοντας τα λαμπάκια και τους πίνακες την εκτόξευση (είμασταν στο αμφιθέατρο πίσω από την ενεργή αίθουσα) και εν συνεχεία μπήκαμε στην διπλανή αίθουσα όπου είναι ένας Κρόνος 5 και το Kitty Hawk, το Command Module του Απόλλωνα 14. Ενώ για τους πυραύλους του κήπου των πυραύλων, μπαίνοντας στο κέντρο επισκεπτών, η αδερφή μου σχολίαζε ότι ήταν αρκετά μικροί, για το Κρόνο 5 σχολίαζε ότι ήταν τεράστιος. Βγάλαμε φωτογραφίες, ακουμπήσαμε το δείγμα σεληνιακού βράχου που έχει (πρόκειται για βασάλτη) και είδαμε και το ήχος και φως στο πέραν αμφιθέατρο με τον Απόλλωνα 11, αλλά και τους αστροναύτες να λένε πως πρέπει αν πάμε και στον Άρη. Είδαμε και διάφορο άλλο υλικό από το πρόγραμμα Απόλλων όπου το σεληνιακό όχημα και εν τέλει πήραμε το λεωφορείο και γυρίσαμε στο κεντρικό κέντρο επισκεπτών. Ενδιάμεσα μας έλεγαν για διάφορους αλιγάτορες, αλλά δεν είδαμε κανέναν, μόνο μία τεράστια φωλιά αετών. Πίσω στο κέντρο είδαμε την ταινία στο Imax Theater και εν συνεχεία μπήκαμε στο κεντρο με το διαστημικό λεωφορείο Atlantis. Και σε αυτό είχε ταινία όπως με τον Κρόνο 5. Μπήκαμε λοιπόν μέσα είδαμε το διαστημικό λεωφορείο και αντίγραφο του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ και εν συνεχεία μπήκαμε για τελευταία φορά στο gift shop για να κάνει η αδερφή μου ψώνια. Πήρε και για μένα μία μπάρα ενέργειας. Η αλήθεια είναι ότι το διαστημικό λεωφορείο το κάναμε εν τάχει και δεν πήγαμε από την πίσω πλευρά που είχε ένα Τ-38, αλλά βιαζόμασταν σχετικά. Το κέντρο ήταν ανοιχτό για άλλη μία ώρα αλλά θέλαμε να γυρίσουμε προς τις 6 ώστε να πάει η αδερφή μου στην εκδήλωση του συνεδρίου που ήταν ο γαμπρός μου. Φτάσαμε σπίτι λίγο μετά τις 6, άφησα την αδερφή μου στο ξενοδοχείο και πήγα εκτός να φάω λίγο. Γύρισα στο ξενοδοχείο, ξάπλωσα, κατέβηκα εν τέλει σε κάποια φάση και εγώ στην εκδήλωση και μετά κοιμηθήκαμε.

Την επομένη χαιρετίσαμε τον γαμπρό μου και ξεκινήσαμε για το Ράλεϋ. Κάναμε δύο στάσεις, μία προς Daytona Beach για μαγαζιά και γευμά και μία στην Florence SC για δείπνο. Προς τις 8 περίπου φτάσαμε σπίτι και εν τέλει ξαπλώσαμε, αφότου είδα λίγη τηλεόραση. Ως προς την επίσκεψη της αδερφής μου θα γράψω την άλλη φορά. Πάντως αυτό που έχω να πω είναι ότι η αδερφή μου έλεγε χωρίς να την ρωτήσω ότι το Kennedy Space Center είναι ανώτερο από το Disneyworld.

Περίοδος διακοπών, ή ακριβώς το ανάποδο

Η μεγάλη ημέρα της ομιλίας ήρθε. Αφότου ετοιμάστηκα αρκετά εντατικά, αγόρασα φαϊ, φόρεσα κουστούμι και πήγα στο φιλοξενόν σπίτι. Εν τέλει εμφανίστηκαν 15 άτομα (κανένας νέος), μίλησα για 40 περίπου λεπτά και μετά απάντησα σε ερωτήσεις για κανένα μισάωρο. Βασικό ζήτημα ήταν και η σημερινή κατάσταση στην Μέση Ανατολή και η εμπλοκή της Αμερικής. Απάντησα όσο μπορούσα και απ'όσο κατάλαβα το κοινό ευχαριστήθηκε με τις απαντήσεις μου. Εν τέλει κανόνισα να γυρίσει ο προβολέας και πήγα σπίτι. Την επομένη το πρωϊ σηκώθηκα λίγο πριν τις 11, κανόνισα στο ίντερνετ και μετά ξεκίνησα με την οδήγηση. Σταμάτησα στα όρια των Καρολίνων για καύσιμα και μεσημεριανό, έπεσα σε παλαβή κίνηση πριν την Σαβάννα και μετά σταμάτησα στα όρια της Φλόριντα για να εκμεταλλευτώ την φτηνότερη βενζίνη στην Γεωργία. Συνέχισα την οδήγηση και έφτασα στο ξενοδοχείο λίγο πριν τις 10 πτώμα, διασχίζοντας την International Drive Σαββατόβραδο! Με το καλό άδειασα τα πράγματα, πάρκαρα και είδα την αδερφή μου και τον κουνιάδο μου. Έπεσα και κοιμήθηκα βέβαιος ότι την επομένη θα πηγαίναμε στο Kennedy Space Center. Ξυπνάω την επομένη το πρωϊ και εν τέλει δεν πήγαμε. Αυτό όμως που συνέβει στο Ορλάντο ενώ διέσχιζα την International Drive ήταν ότι σε ένα γκέυ κλαμπ στην Orange Avenue έγινε μακελειό με 50 νεκρούς. Ναι μεν ποτέ δεν θα πήγαινα σε γκέυ κλαμπ με λάτιν βραδυά, αλλά αν δεν είχα κάνει την διάλεξη και είχα φτάσει μία ήμερα νωρίτερα σίγουρα θα έψηνα την αδερφή μου να κατέβουμε για βόλτα τουλάχιστον στην Orange Avenue όπου είναι όλα τα κλαμπ. Ξανά οι Άγιοι με έσωσαν. Αυτό που κάναμε την Κυριακή ήταν να πάμε στο Disney Springs, πρώην Downtown Disney. Σε σχέση με πριν 3 χρόνια είχε επεκταθεί αλλά και πάλι δεν ήταν κάτι το φοβερό. Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, εγώ ακόμα κουρασμένος, και εν τέλει έφαγα στην δεξίωση.

Την επομένη θα μπορούσαμε να είχα πάει σε κανένα θεματικό πάρκο, αλλά η αδερφή μου είχε ιδιαίτερο. Εγω κατέβηκα εκείνη την ώρα στην πισίνα και κολύμπησα. Εν συνεχεία μου έστειλαν e-mail για να δώσω συνεντεύξεις για δουλειά, τους είπαν ναι αλλά την επομένη (Τρίτη). Το απόγευμα εκείνο πήγαμε σε μαγαζιά για να κάνει και η αδερφή μου τα αναγκαία ψώνια. Ξημερώνει Τρίτη με δύο προγραμματισμένες συνεντεύξεις για δουλειά, και οι δύο για την Δυτική Ακτή, η μία στις 1 και η άλλη στις 2:30. Και οι δύο πήγαν καλά. Με το άγχος των συνεντεύξεων όμως ούτε καλά κοιμήθηκα και όταν πέρασε η δεύτερη ήμουν πτώμα. Πήρα όμως το αυτοκίνητο και πήγαμε σε εμπορικό κέντρο όπου φάγαμε και κάναμε ψώνια. Όπως είχαμε αποφασίσει την επομένη πήγαμε στο Kennedy Space Center. Αυτό όμως είναι ιστορία για την επόμενη ανάρτηση

Για άνεργος είμαι εξαιρετικά πολυάσχολος

Το έπος της διάλεξής μου για την Ποντιακή Γενοκτονία φαίνεται ότι θα έχει αίσιο τέλος. Ένα ζεύγος προσεφέρθει να μας παραχωρήσει το σπίτι του για την εκδήλωση, έχω επιθεωρήσει το σπίτι, κουβάλησα σήμερα μάλιστα και υπολογιστή και προβολέα, ο τελευταίος από την εκκλησία. Αύριο το απόγευμα θα μιλήσω σε ένα αγνώστου μεγέθους και σύνθεσης κοινό. Το άγνωστο είναι σχετικό, πιστεύω θα είναι τουλάχιστον 10 άτομα και θα είναι από την εκκλησία, αν και άγνωστης ηλικίας και εκπαίδευσης. Την προηγούμενη Πέμπτη είχα συνέντευξη με έναν εργοδότη, όχι όμως με αυτόν την Παρασκευής. Μετά την μη συνέντευξη πήγα και είδα το σπίτι. Το Σαββατοκύριακό ήμουν εδώ αλλά την Δευτέρα ανέβηκα πανεπιστήμιο και είδα τους καθηγητές μου, τον έναν τη Δευτέρα και τον άλλον την Τρίτη. Το βράδυ κοιμήθηκα στο σπίτι του Κυπρίου φίλου μου, σε ένα αερόστρωμα. Δεν έχω καλή εμπειρία από αεροστρώματα αλλά στην περίπτωση αυτή το άξιζε, διότι πέρασα παρέα μαζί του. Τρίτη κατεβαίνω σπίτι, αν και με έπιασε υπνηλία στον δρόμο, Τετάρτη πήγα το αμάξι στο συνεργείο και κανόνισα ώστε να κάνω συνέντευξη με την δουλειά της προηγούμενη Πέμπτης σήμερα. Επίσης εν τέλει σήμερα κανόνισα να κάνω και δεύτερη συνέντευξη σήμερα ώστε να μην έχω περισπασμούς αύριο. Επίσης πήρα και τραπέζια και προβολέα από την εκκλησία. Ξυπνάω σήμερα, πήγα το υλικό το απόγευμα στο σπίτι που θα φιλοξενήσει την εκδήλωση, μίλησα μαζί τους και μετά γύρισα σπίτι για τις συνεντεύξεις. Η πρώτη έγινε στις 6, η δουλειά είναι στο Oakland, του άρεσε αν και σε αυτή την φάση έχει θέση για λιγότερων προσόντων. Επίσης με θέλει το δυνατόν συντομότερο, του είπα ότι από την στιγμή που υπογράψω πιστεύω ότι σε δύο εβδομάδες μπορώ να έρθω. Έχει πλάκα 1η Ιουλίου να ξεκινήσω δουλειά εκεί. Η δεύτερη συνέντευξη όμως δεν έγινε, μίση ώρα πριν γίνει του έστειλα e-mail υπενθύμισης και μου απάντησε ότι δεν μπορούσε εν τέλει σήμερα. Βγηκα έξω να ξεσκάσω, έστω και μία στις δύο καλά πήγε σήμερα. Σε σχέση με τον άλλο που μου είπε σε λίγο τηλεφωνάω και δεν μου τηλεφώνησε ποτέ, δεν απάντησε ποτέ, πολύ καλύτερα. Αύριο η μεγάλη ημέρα και μεθαύριο οδηγώ Φλόριντα. Κατά τα άλλα είμαι τεμπέλης άνεργος...

Ανακατωσούρα

Το ευχάριστο είναι ότι έχω δύο ακόμα συνεντεύξεις, την μία την έκανα ήδη σήμερα, η δεύτερη είναι αύριο. Η σημερινή πήγε καλά, η αυριανή είναι για δουλειά στο Durham. Είμαι πιο θετικά διακείμενος για την αυριανή, λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι η σημερινή ήταν στο Bend Oregon. Γενικά η έρευνα για δουλειά έχει πάει πολύ καλύτερα από πέρυσι, σε σημείο που δεν έχω ξανακάνει αιτήσεις από την Κυριακή. Όχι πως αυτό είναι δύσκολο να διορθωθεί, ήδη κοιταξα και δεν υπάρχει δουλειά στο Τρίγωνο σχετική. Δεν θέλει και πολύ ψάξιμο για τα υπόλοιπα, πιθανόν αύριο μετά την συνέντευξη θα κάνω επιπλέον αιτήσεις.

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν Memorial Day. Την Παρασκευή βγήκα μόνος, το είπα σε έναν φίλο αλλά αφότου πέταξε όλη μέρα ήταν πτώμα. Σάββατο με προσκάλεσε για έξοδο, και βγήκα στην πόλη με παρέα Ελληνοαμερικάνους, τους οποίους ήξερα από την εκκλησία. Κυριακή και Δευτέρα η συγκεκριμένη παρέα βγήκε, αλλά δεν με προσκάλεσε. Η αλήθεια είναι ότι τσαντίστηκα, αλλά μου πέρασε, σε τελική ανάλυση δεν είχαν καμία υποχρέωση να με καλέσουν ούτε καν το Σάββατο. Δυστυχώς δεν έχω πιάσει παρέα παρόμοια με αυτή που είχα Blacksburg, αν και προχώρησα προς εκείνη την κατεύθηνση. Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι το φεστιβάλ στο Durham, σκοπεύω να περάσω από εκεί

Η μεγάλη ανακατωσούρα όμως είναι με την ομιλία μου για την Ποντιακή Γενοκτονία. Έστελνα μερικά e-mail αν θα γίνει στον πρόεδρο, δεν απαντούσε επί ημέρες, και στο τέλος έκανα ανακοίνωση στο listserv της AHEPA. Επιτέλους απάντησε, δεν υπάρχει ενδιαφέρον πολύ. Ωστόσο υπήρχαν εξελίξεις, ενδιαφέρθηκαν αλλα μέλη να γίνει η ομιλία σπίτι τους. Περιμένω αντιδραση πάλι από τον πρόεδρο, αλλά αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι θα γίνει έστω και σε πιο άτυπη μορφή. Η υπόθεση με έχει κουράσει, δεν μου αρέσει να γίνομαι ο κακός αλλά έγινα. Τελος πάντων, έχω κάτι να κάνω και σκοπεύω και να ανέβω στο Blacksburg την άλλη εβδομάδα για τις δημοσιεύσεις μου, ως προς τις οποίες υπάρχει πρόοδος. Άνεργος μεν, ανακατωμένος δε