Όταν είμαι σε ενδιάμεση κατάσταση

Όταν πηγαίνοντας κάθε μέρα στην δουλειά κάθεσαι και σκέφτεσαι άραγε σήμερα θα είναι η τελευταία, ηλίου φαεινότερο κάτι πάει λάθος με την δουλειά σου. Η αλήθεια είναι ότι αυτή καθ'αυτή η δουλειά δεν είναι καθόλου δύσκολη, πιο πολύ κάθομαι παρά δουλεύω. Μάλιστα την Παρασκευή καθόμουν εντελώς, δεν ήρθε κανένας ούτε τηλεφώνησε κανένας να μου ζητήσει τίποτα. Στην επιστροφή σταμάτησα και έφαγα στο Wilson και πέρασα από το τοπικό Aldi το οποίο είχε τις εποχιακές προσφορές των προηγούμενων εβδομάδων σε μεγάλη έκπτωση. Στο Raleigh οι προσφορές αυτές πουλήθηκαν, αλλά σιγά οι χωριάτες μην ήξεραν να τρωνε ευρωπαϊκό ή ιαπωνικό φαγητό πολυτελείας. Όπως στον Άγιο Νικόλαο έβρισκα στο Lidl ωραιότατες προσφορές το περίεργο φαϊ (εκτός από λαγό τον οποίο οι Κρητικοί καταβροχθίζουν) που στη Δραπετσώνα είχαν τελειώσει, έτσι και εδώ Βόρεια Καρολίνα. Γύρισα σπίτι με πρόθεση να την πέσω όσο το δυνατόν συντομότερο και το βράδυ να βγω να χορέψω. Φρούδες ελπίδες. Ο ύπνος απεδείχθει ελάχιστος το απόγευμα, ενώ μετά το βράδυ πολύς, ήδη ένιωθα πτώμα ενώ έβλεπα το Gold Rush και εν τέλει κοιμήθηκα 10-11 ώρες χωρίς υπερβολή. Τριήμερο γαρ, είπα να διασκεδάσω και μετά ... ξύπνησα. Η διασκέδαση το Σάββατο εν τέλει ήταν να τελειώσω την Jessica Jones ενώ την Κυριακή είδα Shannara. Ενδιάμεσα πήγα στα γύρω μαγαζιά βόλτα και εν τέλει σήμερα πήγα στο Southpoint. Ωστόσο αυτό δεν ήταν το πιο σημαντικό που έκανα σήμερα διότι και κουρεύτηκα και πήρα το νεό κινητό. Ναι, έχω νέο νούμερο και νέα συσκευή αλλά προς το παρόν θα έχω και την παλιά, εώς ότου το ρυθμίσω.

Η υπόθεση της νέας δουλειάς καθυστερεί. Ρώτησα σήμερα τον ενδιάμεσο και η απάντηση ήταν ότι είχαν διάσκεψη για να δούμε από που στον προϋπολογισμό μπορούν να με πληρώνουν. Η αίσθησή μου ήταν ότι επρόκειτο για υπεκφυγή και ότι απλά ήθελαν να πουν όχι εώς ότου μίλησα με τον πατέρα μου: αν ήθελαν όχι θα το είχαν πει απευθείας. Το ότι ψάχνουν λεφτά πάει να πει ότι δεν με έχουν προβλέψει και ψάχνουν να δουν από που μπορούν να με βάλουν. Αυτό που απασχολεί είναι επίσης ότι δεν με έχουν ρωτήσει τι μισθό θέλω, αλλά ο πατέρας μου μου είπε ότι πρώτα βλέπουν τι θέλουν να πληρώσουν και μετά με ρωτάνε. Ας κάνω λίγη υπομόνή, έχω το ξυπνητήρι βάλει για αύριο και βλέπω πόσο αυτό το μαρτύριο θα διαρκέσει. Μαρτύριο η πρωϊνή έγερση, όχι το τόσο το περίμενε διότι έχω τουλάχιστον την θέση τώρα, όσο και να μην μου αρέσει.