Το κυνήγι συνεχίζεται

Δεν μπορώ να πω ότι η συνέντευξη πήγε κατα την γνώμη μου καλά. Μετά από την συνέντευξη της Βοστώνης κατάλλαβα γιατι δεν έχω απάντηση από τις "τέλειες" δουλειές: πολύ απλά ψάχνουν για κάτι το εξαιρετικά συγκεκριμμένο και εγω απλά δεν είμαι αυτό. Η λογική με την οποία μοντελοποίησα την απόδοση καλλιεργειών στο διδακτορικό μου είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που έψαχνε η εταιρεία, η οποία προτιμούσε μία πιο μαθηματική/στατιστική λογική σε σχέση με την δική μου πιο γεωπονική λογική. Δεν ξέρω τόσο καλά R ή βελτιστοποίηση και αυτά ήταν τα προσόντα που έψαχνε. Δεν θα έλεγα ότι πήγε χάλια αλλά θα μου ήταν εκπληξη να μου απαντήσουν. Λιγο μετά το πέρας της συνέντευξης όμως ήρθε σε επαφή μαζί μου το NC State για μία κακοπληρωμήνη θέση στην οποία έκανα άιτηση για δοουλειά ($10-16/ώρα) και ενδιαφέρονται για συνέντευξη. Από την στιγμή όπου δεν προβλέπεται να χρησιμοποιώ το όχημά μου χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων είμαι πρόθυμος για τα $16, ιδίως αν είναι ενδιάμεσα να ψάχνω για άλλες δουλειές. Είδα φυσικά και άλλες θέσεις εργασίας στις οποίες έκανα αίτηση, δεν μπορώ να κάνω κάτι πέραν του να περιμένω.

Μιλόντας για αναμονή σκέφτηκα να πάω να επισκευθώ τους γονείς μου, και επί τη ευκαιρεία τον φίλο μου στο Πόρτλαντ. Οι γονείς μου με θέλουν να έρθω όποτε μπορώ. Ο φίλος μου είπε μετά του Αγίου Δημητρίου. Στην πράξη, με ανοιχτή την θέση στο NC State λέω τουλάχιστον να δω τι θα γίνει με αυτή και βλέπω. Αν είναι να ανέβω κάπου με το όχημα, μπορώ να γυρίσω σπίτι να κάτι συμβεί. Με αεροπλάνο όμως είμαι δεσμευμένος με το εισιτήριο, δεν μπορώ να γυρίσω ξαφνικά διότι προέκυψε δουλειά, κατά τρόπο που γίνεται με το όχημα. Βλέπω τι μέλλει γενέσθαι με όλα