Ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης προέρχεται από πανό που είδα οδηγόντας στο Παλαιοχώρι Χαλκιδικής. Στα Μαντεμοχώρια υπήρχαν παρόμοια πανό. Αντίθετα κάτω στην παραλία τα χωριά ήταν αντίθετα. Αλλά ας το πάρω από την αρχή.
Στην Κύπρο πήγα με σκοπό μάλλον να την αποχαιρετίσω. Ωστόσο ο φίλος μου και οι φίλοι του απεδείχθησαν πολύ καλοί, οπότε υπάρχει ενδεχώμενο να ξαναπάω μελλοντικα, αν και όχι του χρόνου. Ωστόσο δεν ξέρω σε τι φάση θα είναι σε 2 χρόνια, απ'όσο ξέρω μπορεί να έχουν και κανένα παιδάκι και να μην βγαίνουν. Γενικά η έξοδος το ένα Σαββατοκύριακο που είχα ουσιαστικά ήταν μία δυσκολία. Ο χρόνος που πήγα στην Κύπρο ήταν αυτός που βόλευε το ταξίδι μου, όχι ο πιο πρόσφορος. Στην Θάσο πήγα ελπίζοντας σε καλή έξοδο, αλλά με καμία βεβαιότητα, ο κυρίοτερος λόγος ήταν ότι εκεί εχουμε εξοχικό και οφείλαμε να το επισκευθούμε για να δούμε την κατάστασή του. Παρασκευή μεσημέρι προσγειωθήκα στην Θεσσαλονίκη και η οικογένοια μου με πήρε με το πολύ γεμάτι αμάξι μας και πήγαμε στην Κεραμώτη, απ'όπου περάσαμε Λιμένα. Το φέρρυ μπωτ για Λιμένα ήταν μισοάδειο, και λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι ήταν 31 Ιουλίου και απόγευμα, αυτό ήταν πολύ κακό σημάδι. Πέρυσι το νησί είχε βουλιάξει από τουρίστες, φέτος με τα καμώματα της νέας κυβέρνησης δυστυχώς πολλοί λιγότεροι. Σταματήσαμε σε σούπερ μάρκετ και μετά ανεβήκαμε στο σπίτι μας στο Άνω Σωτήρος, όπου βρήκαμε ότι είχανε μπει ποντίκια στα ντουλάπια. Τέλος πάντων το καθαρίσαμε και εν τέλει φάγαμε φασόλια που κουβαλούσαν οι γονείς. Όσο ήμουν Θάσο έφαγα κυρίως νηστίσημα διότι νήστευε ο πατέρας μου, αλλά το χάρηκα διότι έχω βαρεθεί το πολύ κρέας εδώ Αμερική. Την επομένη κατεβήκαμε για μπάνιο και ύστερα για λουκουμάδες στα Λιμενάρια. Σε σχέση με πέρυσι πολύ λιγότερο κόσμο, και μάλιστα σε καλύτερη εποχή. Το βράδυ βγήκα με τον πρώτο ξάδερφό μου στον Λιμένα όπου η ίδια ιστορία. Την Κυριακή πήγαμε στην Χρυσή Ακτή όπου φάγαμε και το καλύτερο μεσημεριανό όλου του ταξιδιού, σαρδέλες, ξιφίας, μύδια, γαρίδες στο γκρίλ. Μετά ανεβήκαμε στην Παναγιά και γυρίσαμε σπίτι. Τις επόμενες δύο μέρες περάσαμε πολύ χαλαρώτερα, ήρθε εν τέλει Τρίτη απόγευμα η αδερφή μου και Τετάρτη πρωϊ φύγαμε για Άγιον Όρος, όπου άφησα τον πατέρα μου και τον γαμπρό μου, και εγώ οδήγησα για τον Πειραιά περνόντας κατα λάθος από όλα τα χωριά της Χαλκιδικής.
Στην Ουρανούπολη έφαγα και το αγαπημένο μου πρωϊνό, μπουγάτσα με σοκολατούχο γάλα. Γενικά τρώω γλυκό πρωϊνό που συνήθως περιλαμβάνει γάλα, αλλά δεν είχα πρόβλημα να φάω σάντουιτς στην Κύπρο. Φαίνεται ότι είναι τοπική συνήθεια, διότι και την προηγούμενη φορά Κύπρο αυτό μου προσέφεραν. Πειραία όντας ανέβηκα στην σχολή, είδα φίλο μου και μετά εν τέλει ετοιμάστηκα για το ταξίδι Αμερική. Σήμερα έκανα και τις πρώτες αιτήσεις για δουλειά εδώ στο Ράλεϊ, περί τις εφτά με οχτώ θέσεις, ουσιαστικά όλες τις θέσεις GIS εδώ. Αύριο θα κάνω τα χαρτιά για επίδομα ανεργίας (αν δικαιούμαι) και Δευτέρα έχει job fair. Προχωράω και ελπίζω στο καλύτερο
Στην Κύπρο πήγα με σκοπό μάλλον να την αποχαιρετίσω. Ωστόσο ο φίλος μου και οι φίλοι του απεδείχθησαν πολύ καλοί, οπότε υπάρχει ενδεχώμενο να ξαναπάω μελλοντικα, αν και όχι του χρόνου. Ωστόσο δεν ξέρω σε τι φάση θα είναι σε 2 χρόνια, απ'όσο ξέρω μπορεί να έχουν και κανένα παιδάκι και να μην βγαίνουν. Γενικά η έξοδος το ένα Σαββατοκύριακο που είχα ουσιαστικά ήταν μία δυσκολία. Ο χρόνος που πήγα στην Κύπρο ήταν αυτός που βόλευε το ταξίδι μου, όχι ο πιο πρόσφορος. Στην Θάσο πήγα ελπίζοντας σε καλή έξοδο, αλλά με καμία βεβαιότητα, ο κυρίοτερος λόγος ήταν ότι εκεί εχουμε εξοχικό και οφείλαμε να το επισκευθούμε για να δούμε την κατάστασή του. Παρασκευή μεσημέρι προσγειωθήκα στην Θεσσαλονίκη και η οικογένοια μου με πήρε με το πολύ γεμάτι αμάξι μας και πήγαμε στην Κεραμώτη, απ'όπου περάσαμε Λιμένα. Το φέρρυ μπωτ για Λιμένα ήταν μισοάδειο, και λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι ήταν 31 Ιουλίου και απόγευμα, αυτό ήταν πολύ κακό σημάδι. Πέρυσι το νησί είχε βουλιάξει από τουρίστες, φέτος με τα καμώματα της νέας κυβέρνησης δυστυχώς πολλοί λιγότεροι. Σταματήσαμε σε σούπερ μάρκετ και μετά ανεβήκαμε στο σπίτι μας στο Άνω Σωτήρος, όπου βρήκαμε ότι είχανε μπει ποντίκια στα ντουλάπια. Τέλος πάντων το καθαρίσαμε και εν τέλει φάγαμε φασόλια που κουβαλούσαν οι γονείς. Όσο ήμουν Θάσο έφαγα κυρίως νηστίσημα διότι νήστευε ο πατέρας μου, αλλά το χάρηκα διότι έχω βαρεθεί το πολύ κρέας εδώ Αμερική. Την επομένη κατεβήκαμε για μπάνιο και ύστερα για λουκουμάδες στα Λιμενάρια. Σε σχέση με πέρυσι πολύ λιγότερο κόσμο, και μάλιστα σε καλύτερη εποχή. Το βράδυ βγήκα με τον πρώτο ξάδερφό μου στον Λιμένα όπου η ίδια ιστορία. Την Κυριακή πήγαμε στην Χρυσή Ακτή όπου φάγαμε και το καλύτερο μεσημεριανό όλου του ταξιδιού, σαρδέλες, ξιφίας, μύδια, γαρίδες στο γκρίλ. Μετά ανεβήκαμε στην Παναγιά και γυρίσαμε σπίτι. Τις επόμενες δύο μέρες περάσαμε πολύ χαλαρώτερα, ήρθε εν τέλει Τρίτη απόγευμα η αδερφή μου και Τετάρτη πρωϊ φύγαμε για Άγιον Όρος, όπου άφησα τον πατέρα μου και τον γαμπρό μου, και εγώ οδήγησα για τον Πειραιά περνόντας κατα λάθος από όλα τα χωριά της Χαλκιδικής.
Στην Ουρανούπολη έφαγα και το αγαπημένο μου πρωϊνό, μπουγάτσα με σοκολατούχο γάλα. Γενικά τρώω γλυκό πρωϊνό που συνήθως περιλαμβάνει γάλα, αλλά δεν είχα πρόβλημα να φάω σάντουιτς στην Κύπρο. Φαίνεται ότι είναι τοπική συνήθεια, διότι και την προηγούμενη φορά Κύπρο αυτό μου προσέφεραν. Πειραία όντας ανέβηκα στην σχολή, είδα φίλο μου και μετά εν τέλει ετοιμάστηκα για το ταξίδι Αμερική. Σήμερα έκανα και τις πρώτες αιτήσεις για δουλειά εδώ στο Ράλεϊ, περί τις εφτά με οχτώ θέσεις, ουσιαστικά όλες τις θέσεις GIS εδώ. Αύριο θα κάνω τα χαρτιά για επίδομα ανεργίας (αν δικαιούμαι) και Δευτέρα έχει job fair. Προχωράω και ελπίζω στο καλύτερο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου