Την Παρασκευή ήταν η εκατονταετηρίδα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Ως γνωστόν δεν είμαι Αρμένιος, είμαι 100% Έλληνας. Ωστόσο η γενοκτονία δεν έγινε σε ένα κενό, την ίδια περίοδο γίνονταν και η Ελληνική γενοκτονία της οποίας θυμα ήταν ο προπάππους μου και η γενοκτονία των Ασσυρίων. Εννοείται πως δεν ήταν ιδιαίτερη ευχάριστη ψυχολογικά η εβδομάδα. Εργαζόμουν μάλιστα και αργά, τουλάχιστον την Τετάρτη για να βγει το επείγον που προέκυψε. Γενικότερα όμως έχω μία τάση να δουλεύω σε δύσκολες ώρες. Η κατάσταση από πλευρά κοινωνικοποίησης πήγε κάπως καλύτερα, με την έννοια ότι πήγα το πρωϊ στο μνημόσυνο για την γενοκτονία και γνώρισα και κάποιο ακόμα κόσμο. Δυστυχώς οι συνομήλικοι μου που ξέρω στην πόλη αυτή είτε είναι εκτός πόλης σε διακοπές είτε είναι δέσμιοι των μαθημάτων τους. Από την στιγμή όπως που γύρισα σπίτι περισσότερο ένιωθα κουρασμένος παρά ενεργός, πιο πολύ ήθελα ύπνο παρά ξύπνιο. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, γιατί βγαίνει τέτοια κόπωση. Πάντως τουλάχιστον καλύπτεται έλλειμα ύπνου, ίσως τα πάω καλύτερα την άλλη εβδομάδα. Μου είπε και φίλος για φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής Νέα Υόρκη. Καλό ακούγεται αν και ακριβο, θα δω πως πάει και το συνέδριο την παράλλη εβδομάδα και βλέπω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου