Όπως λέει και το γνωμικό, ποτέ δεν θα βαρεθείς παρακολουθόντας την Ελληνική πολιτική σκηνή. Σε καμία περιόδο η Ελλάδα δεν ήταν μία βαρετή χώρα της Δυτικής Ευρώπης, όπου η πολιτική αντιπαράθεση απλά σε αποκοιμίζει. Σε ορισμένες ιστορικές συγκυρίες το διακύβευμα είναι σοβαρότερο από άλλες, μία εξ'αυτών οι εκλογές της Κυριακής. Μία άλλη περίοδος ήταν πριν από έναν αιώνα με τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και τα ακόλουθά του. Αυτη τη στιγμή ετοιμάζω παρουσίαση για την Ποντιακή Γενοκτονία για την ΑΧΕΠΑ, εξου και είναι στο μυαλό μου. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έμελε να είναι ο κυριότερος εκφραστής της Μεγάλης Ιδέας. Το Βυζαντινο-οθωμανικό όραμα, ο μεγάλος αντίπαλός του, εγκαταλήφθηκε με την επανάσταση των Νεώτουρκων και κυρίως το αντικίνημα του 1909, όταν το Κομιτάτο Ένωση και Πρόοδος έγινε κυρίαρχο διακυρήσοντας ότι στην Νέα Τουρκία δεν υπάρχει χώρος για τις μειονότητες, εκτουρκισμός ή σφαγή. Οι Βαλκανικές χώρες αντι να σφάζονται μεταξύ τους για το ποιός θα κληρονομίσει την όλη Μακεδονία, προτίμησαν να την μοιραστούν μεταξύ τους με τα όπλα αφού διώξουν τους Τούρκους. Μετά από διάφορα κινήματα και παρωδίες εκλογών εν τέλει οι Νεώτουρκοι ξαναβρέθηκαν στην εξουσία και απεφάσισαν να τελειώσουν με τους Χριστιανούς ώστε να προλάβουν μία Ασιατική εκδοχή των Βαλκανικών. Καθότι η οικογένοια μου ήταν θύμα της Γενοκτονίας των Χριστιανών της Ανατολής η άρνηση της ιστορικής πραγματικότητας από Έλληνες είτε για να σώσουμε το ΝΑΤΟ είτε στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης αδελφοσύνης των λαών πάντοτε μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος μην ξεχνάμε ότι μπήκε στην Ελλαδική πολιτική σκηνή ως ο εντολοδόχος της "Επανάστασης" στο Γουδί (ευτυχώς σήμερα το λέμε κίνημα), πίστευε ακράδαντα στο Βρετανικό λέοντα. Ο Κωνσταντίνος, περισσότερο θύμα του περιβάλλοντός του, ήταν υπερ μίας πιο φιλογερμανικής πολιτικής ουδετερότητας. Ο Λόυντ Τζώρτζ μας προσέφερε την Κύπρο με αντάλαγμα είσοδο στην πλευρά της Αντάντ: ο Βενιζέλος δέχτηκε, ο Κωνσταντίνος όχι, ακολούθησαν εκλογές, ο Βενιζέλος κέρδισε, ο Κωνσταντίνος αντισυνταγματικά αρνήθηκε και έκανε νέες εκλογές όπου ο Βενιζέλος απείχε διότι πήγε στην Θεσσαλονίκη και έκανε το Κίνημα της Εθνικής Άμυνας. Αποτέλεσμα οι δύο Ελλάδες, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Οι Γάλλοι πήγαν να αντρέψουν με την βία τον Κωνσταντίνο, έχασαν στην μάχη του Φιλοπάππου και ο Εθνικός Διχασμός ακολούθησε. Εν τέλει η Αθήνα παραδόθηκε το 1917 αλλά η ζημιά είχε γίνει. Βασικό αίτιο του Εθνικού Διχασμού ήταν η αντίδραση της Παλιάς Ελλάδας στην απώλεια των προνομίων της στο νέο Ελληνικό Κράτος: εκεί όπου ήταν το 100% του Ελληνικού κράτους βρέθηκε να είναι το 50% και λιγότερο και να χάνουν οι παλιοελαδίτες τα προνόμια που είχαν τύπου προσλήψεις στο Δημόσιο. Ο Βενιζέλος σε καμία περίπτωση δεν ήταν από την φύση του δικτάτορας, και έτσι επανέφερε την Βουλή όπου είχε την πλειοψηφία (Βουλή των Λαζάρων, διότι αναστήθηκε) και κυβέρνηση τύποις κοινοβουλευτικά εως την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών.
Στις εκλογές του 1920, προς έκπληξη όλων οι αντιβενιζελικοί υπό τον Γούναρη κέρδισαν. Τα αίτια ήταν πολλά. Θυμάμαι έχω διαβάσει ένα ανέκδοτο σε ένα από τα πολλά ιστορικά βιβλία που έχω καταβροχθίσει. Ηταν μία φορά μερικοί Πελοποννήσιοι αγρότες που πάντα ψήφιζαν δεξιά. Πριν τις εκλογές του 1920 πέρασε ο ντόπιος δεξιός πολιτευτής και τους προέτρεψε να τον ψηφίσουν όπως πάντα. Λέει τότε ένας απο αυτούς, "εγώ θα ψηφίσω Βενιζέλο διότι έκανε την Ελλάδα Μεγάλη". Απαντάει ο πολιτικός, επειδή μεγάλωσε η Ελλάδα, μεγάλωσε μήπως το χωράφι σου;
Ως προς τις συγκεκριμένες εκλογές κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα μύθοι. Ο ένας Βενιζελικής προελεύσεως είναι ότι έφταιγε το πλειοψηφικό σύστημα και οτι στην πραγματικότητα ο Βενιζέλος πήρε την λαϊκή ψήφο. Δεν αληθεύει, η αριθμητική τους υποθέτει ότι όλη η Θράκη ψήφισε μονοκούκκι Βενιζέλο. Η αλήθεια είναι ότι ο Ελληνικός Λαός είχε κουραστεί την δεκαετία του πολέμου και ήθελε ειρήνη. Επίσης στην Παλαιά Ελλάδα οι αδικίες της Αντάντ χρεώθηκαν στον Βενιζέλο. Με το πέρας των εκλογών οι Βενιζελικοί καταφεύγουν στην Κωνσταντινούπολη όπου έκανα εθνικά απαράδεκτη αντιπολίτευση στην Αθήνα. Η Μικρά Ασία είχε γίνει η καυτή πατάτα που έπρεπε να ξεφορτωθεί η Αθήνα. Ο Γούναρης έκανε κωλοτούμπα αλλά είχε πλέον όλη την Ανταντ εναντίον του, πλην του Λόυντ Τζώρτζ. Χωρίς στρατηγική εξόδου (τουλάχιστον ο Βενιζέλος είχε διαπραγματευτεί το 1920 μετά την ήττα μία συμφωνία με τον Κεμάλ για απεμπλοκή του Ελληνικού Στρατού από την Μικρά Ασία που ο Κεμάλ αποδέχτηκε και ο Γούναρης αρνήθηκε), χωρίς δάνειο για να πληρώσει τα έξοδα εκστρατείας, παρά τα την τεράστια πίστωση που εν τέλει έδωσε ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και με κομματικούς yes men στην ηγεσία του Στρατού, ναι μεν δεν ήταν καθόλου βέβαιη η ήττα (άλλος μύθος αυτός) αλλά έδωσε την ευκαιρία που χρειάζονταν ο Κεμάλ για την νίκη και την σφαγή.
Οι μισοί που ψηφίζουν τον Τσίπρα θέλουν να σκίσει το μνημόνιο και οι άλλοι μισοί να κάνει κωλοτούμπα και να το εφαρμόσει. Αν κάτι όμως μας διδάσει ο πρώτος αιώνας της νεοελληνικής ιστορίας είναι ότι όσες φορές προσπάθησαν οι του Βυζαντινο-οθωμανικού οράματος να εφαρμόσουν την πολιτική της Μεγάλης Ιδέας (1897, 1922) το αποτέλεσμα ήταν ήττα. Ο Σαμαράς σε τελική ανάλυση ανήκει στην Δεξιά, παράταξη της λιτότητας. Ο Τσίπρας όχι. Θα ψηφίσει τυχόν κυβέρνηση Τσίπρα για την δημιουργία Αμερικανικής βάσης μη επανδρωμένων στην Κρήτη και μαζί τις 2 φρεγάτες που έρχονται πεσκέσι; Θα συνεχίσει την προσέγγινση με το Ισραήλ; Θα κάνει κάτι με την ΑΟΖ ή θα τα κουκουλώσει. Τουλάχιστον πήρε ένα καταστροφικό εξάμηνο ο Σημίτης να καταλάβει ότι η Τουρκία καταλαβαίνει μόνο την γλώσσα της ισχύος, πόσο θα πάρει τον Τσίπρα και τι θα έχουμε χάσει ενδιάμεσα;
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος μην ξεχνάμε ότι μπήκε στην Ελλαδική πολιτική σκηνή ως ο εντολοδόχος της "Επανάστασης" στο Γουδί (ευτυχώς σήμερα το λέμε κίνημα), πίστευε ακράδαντα στο Βρετανικό λέοντα. Ο Κωνσταντίνος, περισσότερο θύμα του περιβάλλοντός του, ήταν υπερ μίας πιο φιλογερμανικής πολιτικής ουδετερότητας. Ο Λόυντ Τζώρτζ μας προσέφερε την Κύπρο με αντάλαγμα είσοδο στην πλευρά της Αντάντ: ο Βενιζέλος δέχτηκε, ο Κωνσταντίνος όχι, ακολούθησαν εκλογές, ο Βενιζέλος κέρδισε, ο Κωνσταντίνος αντισυνταγματικά αρνήθηκε και έκανε νέες εκλογές όπου ο Βενιζέλος απείχε διότι πήγε στην Θεσσαλονίκη και έκανε το Κίνημα της Εθνικής Άμυνας. Αποτέλεσμα οι δύο Ελλάδες, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Οι Γάλλοι πήγαν να αντρέψουν με την βία τον Κωνσταντίνο, έχασαν στην μάχη του Φιλοπάππου και ο Εθνικός Διχασμός ακολούθησε. Εν τέλει η Αθήνα παραδόθηκε το 1917 αλλά η ζημιά είχε γίνει. Βασικό αίτιο του Εθνικού Διχασμού ήταν η αντίδραση της Παλιάς Ελλάδας στην απώλεια των προνομίων της στο νέο Ελληνικό Κράτος: εκεί όπου ήταν το 100% του Ελληνικού κράτους βρέθηκε να είναι το 50% και λιγότερο και να χάνουν οι παλιοελαδίτες τα προνόμια που είχαν τύπου προσλήψεις στο Δημόσιο. Ο Βενιζέλος σε καμία περίπτωση δεν ήταν από την φύση του δικτάτορας, και έτσι επανέφερε την Βουλή όπου είχε την πλειοψηφία (Βουλή των Λαζάρων, διότι αναστήθηκε) και κυβέρνηση τύποις κοινοβουλευτικά εως την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών.
Στις εκλογές του 1920, προς έκπληξη όλων οι αντιβενιζελικοί υπό τον Γούναρη κέρδισαν. Τα αίτια ήταν πολλά. Θυμάμαι έχω διαβάσει ένα ανέκδοτο σε ένα από τα πολλά ιστορικά βιβλία που έχω καταβροχθίσει. Ηταν μία φορά μερικοί Πελοποννήσιοι αγρότες που πάντα ψήφιζαν δεξιά. Πριν τις εκλογές του 1920 πέρασε ο ντόπιος δεξιός πολιτευτής και τους προέτρεψε να τον ψηφίσουν όπως πάντα. Λέει τότε ένας απο αυτούς, "εγώ θα ψηφίσω Βενιζέλο διότι έκανε την Ελλάδα Μεγάλη". Απαντάει ο πολιτικός, επειδή μεγάλωσε η Ελλάδα, μεγάλωσε μήπως το χωράφι σου;
Ως προς τις συγκεκριμένες εκλογές κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα μύθοι. Ο ένας Βενιζελικής προελεύσεως είναι ότι έφταιγε το πλειοψηφικό σύστημα και οτι στην πραγματικότητα ο Βενιζέλος πήρε την λαϊκή ψήφο. Δεν αληθεύει, η αριθμητική τους υποθέτει ότι όλη η Θράκη ψήφισε μονοκούκκι Βενιζέλο. Η αλήθεια είναι ότι ο Ελληνικός Λαός είχε κουραστεί την δεκαετία του πολέμου και ήθελε ειρήνη. Επίσης στην Παλαιά Ελλάδα οι αδικίες της Αντάντ χρεώθηκαν στον Βενιζέλο. Με το πέρας των εκλογών οι Βενιζελικοί καταφεύγουν στην Κωνσταντινούπολη όπου έκανα εθνικά απαράδεκτη αντιπολίτευση στην Αθήνα. Η Μικρά Ασία είχε γίνει η καυτή πατάτα που έπρεπε να ξεφορτωθεί η Αθήνα. Ο Γούναρης έκανε κωλοτούμπα αλλά είχε πλέον όλη την Ανταντ εναντίον του, πλην του Λόυντ Τζώρτζ. Χωρίς στρατηγική εξόδου (τουλάχιστον ο Βενιζέλος είχε διαπραγματευτεί το 1920 μετά την ήττα μία συμφωνία με τον Κεμάλ για απεμπλοκή του Ελληνικού Στρατού από την Μικρά Ασία που ο Κεμάλ αποδέχτηκε και ο Γούναρης αρνήθηκε), χωρίς δάνειο για να πληρώσει τα έξοδα εκστρατείας, παρά τα την τεράστια πίστωση που εν τέλει έδωσε ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και με κομματικούς yes men στην ηγεσία του Στρατού, ναι μεν δεν ήταν καθόλου βέβαιη η ήττα (άλλος μύθος αυτός) αλλά έδωσε την ευκαιρία που χρειάζονταν ο Κεμάλ για την νίκη και την σφαγή.
Οι μισοί που ψηφίζουν τον Τσίπρα θέλουν να σκίσει το μνημόνιο και οι άλλοι μισοί να κάνει κωλοτούμπα και να το εφαρμόσει. Αν κάτι όμως μας διδάσει ο πρώτος αιώνας της νεοελληνικής ιστορίας είναι ότι όσες φορές προσπάθησαν οι του Βυζαντινο-οθωμανικού οράματος να εφαρμόσουν την πολιτική της Μεγάλης Ιδέας (1897, 1922) το αποτέλεσμα ήταν ήττα. Ο Σαμαράς σε τελική ανάλυση ανήκει στην Δεξιά, παράταξη της λιτότητας. Ο Τσίπρας όχι. Θα ψηφίσει τυχόν κυβέρνηση Τσίπρα για την δημιουργία Αμερικανικής βάσης μη επανδρωμένων στην Κρήτη και μαζί τις 2 φρεγάτες που έρχονται πεσκέσι; Θα συνεχίσει την προσέγγινση με το Ισραήλ; Θα κάνει κάτι με την ΑΟΖ ή θα τα κουκουλώσει. Τουλάχιστον πήρε ένα καταστροφικό εξάμηνο ο Σημίτης να καταλάβει ότι η Τουρκία καταλαβαίνει μόνο την γλώσσα της ισχύος, πόσο θα πάρει τον Τσίπρα και τι θα έχουμε χάσει ενδιάμεσα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου