Εν τω μεταξύ στο Raleigh

Αυτό τον μήνα μάλλον θα κάνω ρεκόρ αναρτήσεων. Οι περισσότερες έχουν σχέση με τις εκλογές παρά με την καθημερινότητα, διότι σε τελική ανάλυση δεν έχω και πολλα νέα να αναφέρω. Πηγαίνω πιο πολύ στο γυμναστήριο, αυτή είναι η μεγάλη διαφορά σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Έχω ξαναφέρει το σπίτι μου πλέον σε τάξη και ήρθε και νέο έπιπλο, οπότε είναι στην μάλλον τελική του διαμόρφωση. Από δουλειά όχι πολλά, βοηθάω όσο και όποτε με χρειάζονται. Πέραν αυτού διαβάζω νέα και προετοιμάζομαι για διάφορα του τύπου ταξίδια, όταν προκύψουν. Υπνος, έγερση, ύπνος, έγερση, δουλειά, σπίτι, γυμναστήριο, σπιτι, βόλτα, σπίτι, ύπνος, κάπως έτσι πάει η ημέρα. Τουλάχιστον βρήκα μία ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα για αποικισμό του Άρη, πιθανόν να γράψω μία ανάρτηση για Αρειανό θερμοκήπιο, σε τελική ανάλυση είμαι γεωπόνος. Πλησιάζει και το επόμενο 15νθήμερο του μισθού, αν και εν αντιθέσει με τον Οκτώβριο δεν βρίσκομαι σε οικονομική στενότητα. Τα σχέδιά μου πλέον είναι πιο μακροπρόθεσμα, σκέφτομαι σοβαρά εάν συνεχίσω έτσι το 2020 που θα έχω κατοχυρώσει σύνταξη Social Security (έστω και στα 67) και θα έχω και αρκετούς μισθούς στους λογαριασμούς μου να αφήσω την δουλειά και να γυρίσω στην Ελλάδα ως ... συνταξιούχος. Μπορεί να έχω βγάλει αρκετό χρήμα ώστε να μην χρειαστεί να ξαναδουλέψω, ή έστω να πάω με τον πιο χαλαρό ρυθμό του περιμένοντας συμβάσεις. Αλλά πως θα είναι άραγε η Ελλάδα το 2020; Η νέα κυβέρνηση ήδη έδειξε άσχημο πρόσωπο καταργόντας την αξιολόγηση στο δημόσιο και επαναφέροντας το μπάχαλο στην εκπαίδευση (π.χ. αιώνιοι φοιτητές), να δούμε τι θα ακολουθήσει. Η νέα κυβέρνηση έχει μια μάλλον συνομοσιολογική αίσθηση της οικονομίας, η όλη αξιολόγηση δεν γίνεται τιμωριτικά για να ταπεινώσει τους δημοσίους υπαλλήλους αλλά μπας και αποκτήσουμε ικανή δημόσια διοίκηση. Να δούμε τι άλλο θα ακολουθήσει

Νίκη Τσίπρα

Ο κρεμμασμένος από τα μαλιά του πιάνεται. Ο Ελληνικός λαός ο οποίος μετά 5 χρόνια ύφεσης έπαψε να φοβάται διότι δεν νομίζει ότι μπορεί να γίνει χειρότερα επέλεξε τον Τσίπρα παρά τις αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις από τον χώρο του. Άκουσε το σύνθημα περί τέλους της ταπείνωσης, αδυνατόντας όμως να κατανοήσει τι είναι αυτό που προκάλεσε την ταπείνωση. Η συζήτηση που είχα την Παρασκευή με φίλο και συμφοιτητή ο οποίος ήταν βέβαιος ότι οι Ευρωπαίοι ήξεραν τα πάντα το 2009, μπορούσαν να εμποδίσουν την Αθήνα να παράγει τοσο έλλειμα αλλά επίτηδες ήθελαν να μας ταπεινώσουν με το μνημόνιο μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση όχι λόγο περιεχομένου αλλά λόγω προέλευσης. Πριν το 2009 η Αθήνα δεν ήταν τόσο σημαντική που να την παρακολουθούν ιδιαίτερα. Το ελληνικό τμήμα του Γερμανικού ή του Γαλλικού ή και του Βρετανικού ΥΠΕΞ ουδέποτε ήταν τα σημαντικότερα τμήματά τους, πόσο μάλλον σε σημείο που να καθορίζουν κεντρικές επιλογές των αντιστοίχων κυβερνήσεων. Ο Ανδρέας εν τέλει κατέστρεψε την χώρα πείθοντας την πλειοψηφία του πληθυσμού ότι ο μισθός είναι κάτι που καθορίζεται διοικητικά και όχι από την αγορά και το να έχεις λιγότερα απο αυτά που θες είναι προδοσία της όποιας κυβέρνησης. Μία γενεά έμαθε ότι λιγότερο από 25% αυξήσεις κατ'έτος είναι προδοσία, ακόμα και αν έκλειναν εργοστάσια λόγω έλλειψης ανταγωνιστικότητας. Αυτή η γενεά αρνήθηκε να δει κατάματα ότι η ίδια φταίει για την κρίση, έχοντας αποσαθρώσει την παραγωγική διαδικασία με τους διάφορους σοσιαλισμούς, η ίδια γενεά έφερε τον Τσίπρα ο οποίος υποσχέθηκε επιστροφή σε ένα έδοξο παρελθόν. Έστω να πούμε ότι θέλουμε πάλι να οικοδομήσουμε έναν Τρίτο Δρόμο για τον Σοσιαλισμό σε μία εποχή 25 χρόνια μετά την κατάρρευση του Πρώτου (Σοβιετικός) και του Δεύτερου (Γουγκοσλαβικός). Θα το κάνουμε με τις διάφορες κλαδικές των αχρείων, που κατέστρεψαν εν τέλει και την ιδέα την τελευταία φορά; Προς το παρόν τα γλειώδη αντικείμενα της συνδικαλιστικής καμαρίλας απεδείχθησαν οι πλέον ένθερμοι οπαδοί του Τσίπρα. Εάν το ρίξιμο που θα κάνει (όπως έριξε την ΔΗΜΑΡ) θα είναι αυτών των υποκειμένων θα τον παραδεχτώ. Επίσης το μέγα μυστήριο είναι τι έχει να γίνει με την εξωτερική πολιτική, πιθανόν η Άγκυρα να αποφασίσει να τον δοκιμάσει σε στυλ Ίμια. Το Μπαρμαρος παραμονεύει.

Ο Τσίπρας έκανε κάλεσμα στους νέους μορφωμένους που έφυγαν στο εξωτερικό να γυρίσουν. ΟΚ, ευχαρίστως, αλλά που; Υπάρχει δουλειά για μένα; Υπάρχει κεφάλαιο να ανοίξω επιχείριση έστω; Θα ρίξεις λεφτά στους νέους ή θα τα ρίξεις στην πελατεία σου;

Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία και το νέο περιβάλλον εσωτερικής ασφάλειας

Την δεκαετία του 1970 εμφανίστηκαν δύο τάσεις στις Δυτικές κοινωνίες για την αντιμετώπιση στην κρίση. Η μία, η οποία ήταν κυρίαρχη στην Ελλάδα, την Νότια Ευρώπη γενικότερα και την Γαλλία ήταν η αριστερή τάση, η πλήρης αποδοχή του Μάη του 1968 και το γενοκότερο ρεύμα να λυθούν τα προβλήματα μέσω του Σοσιαλισμού (αλλά ποιού σοσιαλισμού αραγε; Κλασσικό ερώτημα της εποχής). Η άλλη τάση σε ΗΠΑ, Βρετανία και Γερμανία ήταν ο δεξιός δρόμος της ελεύθερης αγοράς με προσωπική ελευθεριότητα. Βασικό αίτιο ήταν ότι η αριστερά το είχε παρακάνει για τα δεδομένα της τότε κονωνίας, είτε μιλάμε για την μαύρη αντίδραση μετά την δολοφονία του Martin Luther King, είτε για το Γερμανικό φθινόπωρο είτε για τις συνεχείς απεργίες των Βρετανικών συνδικάτων. Η ιστορία απέδειξε πως οικονομικά η δεξιά λύση ήταν μακροχρόνια καλύτερη, παρά τον φοβερό πόνο που προκάλεσε. Σε τελική ανάλυση η αριστερή λύση το μόνο που μπόρεσε ήταν να απαλύνει τον πόνο, όχι να φέρει ανάπτυξη. Μακάρι ο Τσίπρας και οι συν αυτόν να το έχουν συνειδητοποιήσει, αλλά τον Τσίπρα ως Σρέντερ της αριστεράς δεν τον βλέπω, τοσο μυαλό δεν δείχνει να έχει. Στον τρίτο κόσμο με εξαίρεση την Κίνα η εποχή χαρακτηρίζεται από χρεωκοπίες και φτωχοποιήσεις κρατών. Ο αγώνας για την κατάκτηση της ανταγωνιστικότητας ήταν όπως λένε και στα αγγλικά Race to the Bottom, το ιδιωτικό κεφάλαιο κάνει ότι και όπως θέλει πατώντας τα εργατικά και περιβαλλοντολογικά δίκαια, και αν δεν το κάνεις εσύ θα το κάνει  ο γείτονάς σου. Η Κίνα είχε την τύχη να συνδιάσει ένα οργανωμένο κράτος με αρκετά μορφωμένο πληθυσμό με τριτοκοσμικούς μισθούς, με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει με το άνοιγμά της πακτωλό επενδύσεων. Πάλι όμως η Κίνα έχει εώς σήμερα το πρόβλημα ότι μπορεί όλα να είναι Made in China αλλά ελάχιστα είναι Made by China. Λόγω της μαζικής φτωχοποίησης στον Τρίτο Κόσμο ενισχύθηκε και το κύμα μετανάστευσης στον Πρώτο Κόσμο, το οποίο είχε ξεκινήσει ήδη την δεκαετία του 1960.

Συν το χρόνο η δεξιά λύση υιοθετήθηκε από όλες τις χώρες προσαρμομένη όμως στα δικά τους μέτρα. Ως προς Ελλάδα η οποία είχε πολύ χώρο να διαβεί η προσαρμογή μπορεί να συνοψιστεί στις διακυβερνήσεις Μητσοτάκη έως Καραμανλή, ωστόσο και πάλι στο τέλος του Καραμανλή η Ελλάδα βρίσκονταν εκεί όπου η Θάτσερ βρίσκονταν περί το 1983-4, εν τω μέσω των μεγάλων ιδιοτικοποίησεων. Το μνημόνιο απαίτησε η Ελλάδα να συνεχίσει και να πάει έως το τέλος, σε σημείο όπου το δημόσιο περισσότερο λειτουργεί ως διαιτητής και όχι ως επιχειρηματίας-εργοδότης. Ο Τσίπρας εκφράζει αυτούς που ονειρεύονται το κράτος εργοδότη, και μάλιστα σε πολύ χειρότερη περίοδο από την δεκαετία του 1980. Οι περισσότερες Τρίτες Χώρες έχασαν το παιχνίδι της ανταγωνιστικότητας, με την Ανατολική Ασία να αποτελεί την μεγάλη εξαίρεση που και πάλι χτυπήθηκε από την κρίση του 1997-8. Η μετανάστευση εντάθηκε και γεννήθηκε μια γενιά μεταναστών που δεν ανήκει σε καμία από τις δύο κοινωνίες, είτε υποδοχής είτε αποστολής. Ακόμα και στην Βρετανία και την Αμερική, οι οποίες είχαν μεγάλη επιτυχία με την ανάπτυξη της οικονομίας τους, οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν δεν αρκούσαν για να καλύψουν τις ανάγκες όλων των κατοίκων γηγενών και μη με αποτέλεσμα την δημιουργία αποκλεισμένων. Στην Αμερική οι αποκλεισμένοι είναι κυρίως μαύροι, στην Ευρώπη όμως κυρίως μετανάστες μουσουλμανικής θρησκείας. Αυτοί αντιδρούν τόσο στα ερεθίσμα της δικής τους κοινωνίας όσο και της κοινωνίας των γονέων τους. Εάν στις Δυτικές χώρες τα καθεστώτα απέτυχαν να καλύψουν τις επιθυμίες των κοινωνίων τους για καλύτερη ζωή, στον Τρίτο Κόσμο απέτυχαν ολοκληρωτικά με αποτέλεσμα να έχουν απονομιμοποιηθεί πλήρως. Τμήμα των αποκλεισμένων των Δυτικών χωρών έχει αποφασίσει να λύσει τα υπαρξιακά του προβλήματα υιοθετόντας την ιδεολογία και πρακτική των ακραίων που αναδείχτηκαν μετά την Αραβική Άνοιξη. Η λύση του προβλήματος είναι περισσότερο άρση του αποκλεισμού μέσω ανάπτυξης στις Δυτικές χώρες και λιγότερο η καταπολέμιση των ακραίων στις μητρικές χώρες, όχι πως δεν είναι αναγκαία. Η λύση όμως είναι θνησιγενής, οι Ανεπτυγμένες χώρες γενικότερα αδυνατούν να παράγουν θέσει εργασίες ενδιάμεσης εξειδίκευσης, που να μην μπορούν να τις κάνουν όλοι (οπότε μετακινούνται στον Τρίτο Κόσμο) ούτε να χρειάζονται διδακτορικό (το οποιο δεν μπορούν να αποκτήσουν όλοι). Όπως όλα τα μεγάλα προβλήματα δεν υπάρχει έυκολη λύση

Πορεία προς την κάλπη

Είμαστε 2 ημέρες πριν ανοίξουν οι ... κάλτσες που είπε και ο ανεκδιήγητος σε μία πολύ κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση, στην οποία δεν πρόκειται να συμμετέχω λόγω απόστασης. Οι δημοσκοπισεις έχουν λίγο ή πολύ τελειώσει σήμερα και αυτό το οποίο μένει είναι να μετρηθούν οι ψήφοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως ο κενός πίνακας στον οποίο προβάλουν ψηφοφόροι τις ελπίδες και τους φόβους τους, διότι σε τελική ανάλυση κανένας δεν είναι σίγουρος για το πρόγραμμά του (ούτε ο ίδιος) και κανένας δεν είναι σίγουρος τι θα κάνει, ανεξαρτήτως προγράμματος. Αν μη τι άλλο η διγλωσσία των Ελλήνων πολιτικών είναι δεδομένη, η Μέρκελ μπορεί να έπεσε από τα σύννεφα το 2010-1 αλλά οι Έλληνες ξέρουμε τι ψεύτες είναι οι πολιτικοί, τόσο μέσα όσο και έξω. Στην Ελλάδα δυστυχώς οι δημοσκοπίσεις γίνονται αντικείμενο προπαγάνδας και εκμετάλλευσης, και όχι μόνο μέτρησης της κοινής γνώμης. Βέβαια και στην Αμερική γίνεται κακή χρήση των δημοσκοπίσεων αλλά το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό: οι Ρεπουμπλικανοί αδυνατούσαν να μετρήσουν το πραγματικό ποσοστό τους παρά προσπαθούσαν να πείσουν την Αμερικανική κοινή γνώμη. Καθότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να αποτελεί μυστήριο, τουλάχιστον θα προσπαθήσω να εκτιμήσω τι υποτίθεται ότι λένε οι δημοσκοπίσεις.

Κατ'αρχήν ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να έχει ένα ποσοστό το οποίο κυμαίνεται απο 30-32%. Στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις έδειχνε να έχει ταβάνι προς το 27%, που σε μεγάλο βαθμό ορίζει και το ποσοστό το αυτοπροσδιοριζόμενων αριστερών/κεντροαριστερών σε αυτή την χώρα. Για να αυξήσει το ποσοστό του πρέπει είτε να έχει προσεγγίσει ψηφοφόρους που δεν αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, είτε να υπάρχει μικρή συμμετοχή στις εκλογές. Το δεύτερο είναι λιγότερο πιθανό ενδεχόμενο. Βασικό ερώτημα είναι η λαϊκή δεξιά, διότι εκείνη είναι η μόνη εφικτή δεξαμενή, έχει τόσο μένος με το μνημόνιο και τον Σαμαρά ώστε να ψηφίσει αριστερά, ή θα προτιμίσει κάτι ποιο κοντά τις ιδεολογικά τύπου Χρυσή Αυγή ή Ανεξάρτητοι Έλληνες. Υπάρχοι ένα προηγούμενο το 2000, ο αφορισμός "Γιατί να ψηφίσω Τσοβόλα και να βγει πάλι Σημίτης", που είχε ως αποτέλεσμα δυσαρεστημένοι ΠΑΣΟΚοι να ψηφίσουν απευθείας ΝΔ και να εξαφανιστεί το ΔΗΚΚΙ. Υπάρχει όμως και το ανάποδο, καλύτερα να μη βγει η αριστερά στην εξουσία διότι είναι καταστροφική για τα ιερά και τα όσια της χώρας, με την κυριολεκτική έννοια.

Η Νέα Δημοκρατία είναι το μέγα ερώτημα των εκλογών, με το ποσοστό να κυμαίνεται απο 24-28%. Το κόμμα έχει δυσκολία να συσπειρώση παραδοσιακούς ψηφοφόρους της δεξιάς, εξου και στο τέλος έκανε ο Σαμαράς κινήσεις προς το Πατρίς-Θρησκεία, όχι τόσο το οικογένεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ προς το τέλος αναγκάστηκε να κάνει "διευκρινήσεις" προς τα δεξιά ως προς το θέμα σχέσεων εκκλησίας-κράτους και το θέμα ΑΟΖ επειδή ψαρεύει σε αυτά τα νερά, άγνωστο τι θα τηρίσει μετεκλογικά. Υπάρχει υπόγειο ρεύμα, π.χ. σε επαρχία και αστυνομία, κατευθείαν προς ΝΔ λογω φόβου αριστεράς; Δεν το βλέπουν οι δημοσκοπισεις αλλά σίγουρα αυτή είναι η ελπίδα Σαμαρά.

Ως προς τα μικρά κόμματα, το μεγαλύτερο μυστήριο είναι η Χρυσή Αυγή. Οι δημοσκοπισεις δίνουν από το 4 στο 7%, με την γενικότερη δυσκολία που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη να προσδιοριστούν τα ποσοστά της ακροδεξιάς. Βασικό ερώτημα είναι τι θα ψηφίσει η αστυνομία, δεν φαίνεται να υπάρχει υπόγεια εντολή υπερ ΝΔ από την ηγεσία της ΧΑ. Θέλουν όμως οι αστυνομικοί να ανέβει στην εξουσία το κόμμα που τους βρίζει "μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι" και καλύπτει πολιτικά αυτούς που πετάνε μολότωφ; Όπως με το ΔΗΚΚΙ το 2000, θα δείξει. Το ΠΑΣΟΚ θα πάει καλύτερα από τις δημοσκοπίσεις και Το Ποτάμι χειρότερα. Δεν βλέπω τους ΑΝΕΛ στη βουλή αλλά μπορεί να κάνει την έκπληξη ο Καμμένος μαζεύοντας ψήφους δεξιών που δεν θέλουν Σαμαρά και θέλουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μόνο του. Το ΚΚΕ θα πάρει το 4-5% του και οι υπόλοιποι μάλλον δεν μπαίνουν, αν και όχι στα επίπεδα του 15% που πήραν τα λοιπά κόμματα στις ευρωεκλογές.

Υπάρχουν δύο δεξαμενές ψηφοφόρων που δεν μπορούν να προσδιορόσουν οι δημοσκοπίσεις. Η πρώτη είναι οι Έλληνες του εξωτερικού που θα έρθουν για να ψηφίσουν και θα γυρίσουν στο εξωτερικό. Παλαιότερα το ποσοστό ηταν ασήμαντο, αλλά πια λόγω τις κρίσης έχει γίνει σημαντικό. Η εκλογική του συμπεριφορά κυμαίνεται από παλαιούς αριστερούς καθηγητές της μεταπολίτευσης που χαίρονται για την αριστερά στην εξουσία εώς φοιτητές και εργαζομένους που τρομάζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ διότι δεν τους αρέσουν οι υποσχέσεις του. Η άλλη είναι οι μη προσδιοριζόμενοι πολιτικά που τους σιχάθηκαν όλους, δεν τους αρέσουν ΠΑΣΟΚ ΝΔ αλλά ούτε και τους εμπνέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί πραγματικά είναι εντελώς απροσδιόριστοι, δεν ξέρουν ούτε τι φοβούνται πια ούτε πως θα φτάσουν σε αυτό που ελπίζουν.

Ο Τσίπρας ως ο νέος Γούναρης και το 2015 ως νέο 1920

Όπως λέει και το γνωμικό, ποτέ δεν θα βαρεθείς παρακολουθόντας την Ελληνική πολιτική σκηνή. Σε καμία περιόδο η Ελλάδα δεν ήταν μία βαρετή χώρα της Δυτικής Ευρώπης, όπου η πολιτική αντιπαράθεση απλά σε αποκοιμίζει. Σε ορισμένες ιστορικές συγκυρίες το διακύβευμα είναι σοβαρότερο από άλλες, μία εξ'αυτών οι εκλογές της Κυριακής. Μία άλλη περίοδος ήταν πριν από έναν αιώνα με τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και τα ακόλουθά του. Αυτη τη στιγμή ετοιμάζω παρουσίαση για την Ποντιακή Γενοκτονία για την ΑΧΕΠΑ, εξου και είναι στο μυαλό μου. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έμελε να είναι ο κυριότερος εκφραστής της Μεγάλης Ιδέας. Το Βυζαντινο-οθωμανικό όραμα, ο μεγάλος αντίπαλός του, εγκαταλήφθηκε με την επανάσταση των Νεώτουρκων και κυρίως το αντικίνημα του 1909, όταν το Κομιτάτο Ένωση και Πρόοδος έγινε κυρίαρχο διακυρήσοντας ότι στην Νέα Τουρκία δεν υπάρχει χώρος για τις μειονότητες, εκτουρκισμός ή σφαγή. Οι Βαλκανικές χώρες αντι να σφάζονται μεταξύ τους για το ποιός θα κληρονομίσει την όλη Μακεδονία, προτίμησαν να την μοιραστούν μεταξύ τους με τα όπλα αφού διώξουν τους Τούρκους. Μετά από διάφορα κινήματα και παρωδίες εκλογών εν τέλει οι Νεώτουρκοι ξαναβρέθηκαν στην εξουσία και απεφάσισαν να τελειώσουν με τους Χριστιανούς ώστε να προλάβουν μία Ασιατική εκδοχή των Βαλκανικών. Καθότι η οικογένοια μου ήταν θύμα της Γενοκτονίας των Χριστιανών της Ανατολής η άρνηση της ιστορικής πραγματικότητας από Έλληνες είτε για να σώσουμε το ΝΑΤΟ είτε στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης αδελφοσύνης των λαών πάντοτε μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος μην ξεχνάμε ότι μπήκε στην Ελλαδική πολιτική σκηνή ως ο εντολοδόχος της "Επανάστασης" στο Γουδί (ευτυχώς σήμερα το λέμε κίνημα), πίστευε ακράδαντα στο Βρετανικό λέοντα. Ο Κωνσταντίνος, περισσότερο θύμα του περιβάλλοντός του, ήταν υπερ μίας πιο φιλογερμανικής πολιτικής ουδετερότητας. Ο Λόυντ Τζώρτζ μας προσέφερε την Κύπρο με αντάλαγμα είσοδο στην πλευρά της Αντάντ: ο Βενιζέλος δέχτηκε, ο Κωνσταντίνος όχι, ακολούθησαν εκλογές, ο Βενιζέλος κέρδισε, ο Κωνσταντίνος αντισυνταγματικά αρνήθηκε και έκανε νέες εκλογές όπου ο Βενιζέλος απείχε διότι πήγε στην Θεσσαλονίκη και έκανε το Κίνημα της Εθνικής Άμυνας. Αποτέλεσμα οι δύο Ελλάδες, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Οι Γάλλοι πήγαν να αντρέψουν με την βία τον Κωνσταντίνο, έχασαν στην μάχη του Φιλοπάππου και ο Εθνικός Διχασμός ακολούθησε. Εν τέλει η Αθήνα παραδόθηκε το 1917 αλλά η ζημιά είχε γίνει. Βασικό αίτιο του Εθνικού Διχασμού ήταν η αντίδραση της Παλιάς Ελλάδας στην απώλεια των προνομίων της στο νέο Ελληνικό Κράτος: εκεί όπου ήταν το 100% του Ελληνικού κράτους βρέθηκε να είναι το 50% και λιγότερο και να χάνουν οι παλιοελαδίτες τα προνόμια που είχαν τύπου προσλήψεις στο Δημόσιο. Ο Βενιζέλος σε καμία περίπτωση δεν ήταν από την φύση του δικτάτορας, και έτσι επανέφερε την Βουλή όπου είχε την πλειοψηφία (Βουλή των Λαζάρων, διότι αναστήθηκε) και κυβέρνηση τύποις κοινοβουλευτικά εως την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών.

Στις εκλογές του 1920, προς έκπληξη όλων οι αντιβενιζελικοί υπό τον Γούναρη κέρδισαν. Τα αίτια ήταν πολλά. Θυμάμαι έχω διαβάσει ένα ανέκδοτο σε ένα από τα πολλά ιστορικά βιβλία που έχω καταβροχθίσει. Ηταν μία φορά μερικοί Πελοποννήσιοι αγρότες που πάντα ψήφιζαν δεξιά. Πριν τις εκλογές του 1920 πέρασε ο ντόπιος δεξιός πολιτευτής και τους προέτρεψε να τον ψηφίσουν όπως πάντα. Λέει τότε ένας απο αυτούς, "εγώ θα ψηφίσω Βενιζέλο διότι έκανε την Ελλάδα Μεγάλη". Απαντάει ο πολιτικός, επειδή μεγάλωσε η Ελλάδα, μεγάλωσε μήπως το χωράφι σου;

Ως προς τις συγκεκριμένες εκλογές κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα μύθοι. Ο ένας Βενιζελικής προελεύσεως είναι ότι έφταιγε το πλειοψηφικό σύστημα και οτι στην πραγματικότητα ο Βενιζέλος πήρε την λαϊκή ψήφο. Δεν αληθεύει, η αριθμητική τους υποθέτει ότι όλη η Θράκη ψήφισε μονοκούκκι Βενιζέλο. Η αλήθεια είναι ότι ο Ελληνικός Λαός είχε κουραστεί την δεκαετία του πολέμου και ήθελε ειρήνη. Επίσης στην Παλαιά Ελλάδα οι αδικίες της Αντάντ χρεώθηκαν στον Βενιζέλο. Με το πέρας των εκλογών οι Βενιζελικοί καταφεύγουν στην Κωνσταντινούπολη όπου έκανα εθνικά απαράδεκτη αντιπολίτευση στην Αθήνα. Η Μικρά Ασία είχε γίνει η καυτή πατάτα που έπρεπε να ξεφορτωθεί η Αθήνα. Ο Γούναρης έκανε κωλοτούμπα αλλά είχε πλέον όλη την Ανταντ εναντίον του, πλην του Λόυντ Τζώρτζ. Χωρίς στρατηγική εξόδου (τουλάχιστον ο Βενιζέλος είχε διαπραγματευτεί το 1920 μετά την ήττα μία συμφωνία με τον Κεμάλ για απεμπλοκή του Ελληνικού Στρατού από την Μικρά Ασία που ο Κεμάλ αποδέχτηκε και ο Γούναρης αρνήθηκε), χωρίς δάνειο για να πληρώσει τα έξοδα εκστρατείας, παρά τα την τεράστια πίστωση που εν τέλει έδωσε ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και με κομματικούς yes men στην ηγεσία του Στρατού, ναι μεν δεν ήταν καθόλου βέβαιη η ήττα (άλλος μύθος αυτός) αλλά έδωσε την ευκαιρία που χρειάζονταν ο Κεμάλ για την νίκη και την σφαγή.

Οι μισοί που ψηφίζουν τον Τσίπρα θέλουν να σκίσει το μνημόνιο και οι άλλοι μισοί να κάνει κωλοτούμπα και να το εφαρμόσει. Αν κάτι όμως μας διδάσει ο πρώτος αιώνας της νεοελληνικής ιστορίας είναι ότι όσες φορές προσπάθησαν οι του Βυζαντινο-οθωμανικού οράματος να εφαρμόσουν την πολιτική της Μεγάλης Ιδέας (1897, 1922) το αποτέλεσμα ήταν ήττα. Ο Σαμαράς σε τελική ανάλυση ανήκει στην Δεξιά, παράταξη της λιτότητας. Ο Τσίπρας όχι. Θα ψηφίσει τυχόν κυβέρνηση Τσίπρα για την δημιουργία Αμερικανικής βάσης μη επανδρωμένων στην Κρήτη και μαζί τις 2 φρεγάτες που έρχονται πεσκέσι; Θα συνεχίσει την προσέγγινση με το Ισραήλ; Θα κάνει κάτι με την ΑΟΖ ή θα τα κουκουλώσει. Τουλάχιστον πήρε ένα καταστροφικό εξάμηνο ο Σημίτης να καταλάβει ότι η Τουρκία καταλαβαίνει μόνο την γλώσσα της ισχύος, πόσο θα πάρει τον Τσίπρα και τι θα έχουμε χάσει ενδιάμεσα;

Εν αναμονή εξελίξεων

Σάββατο βράδυ σήμερα και όπως όλα τα Σάββατα μέχρι στιγμής στο Raleigh είμαι σπίτι χωρίς να έχω κάτι να κάνω, πέραν από το να περιμένω να ξυπνήσω και να πάω εκκλησία. Τις δύο φορές που βγήκα στο Raleigh ήταν Παρασκευή. Καθότι κοιμήθηκα αρκετά το βράδυ σηκώθηκε μεν αργά αλλά δεν ήμουν σαν ζόμπι, έτσι είχα ενέργεια. Ανέβηκα και είδα τα μαγαζιά στο Brier Creek που δεν είχα πάει φέτος, πήγα και για πρώτη φορά στο Lake Lynn Trail και κατέβηκα στο Crabtree Mall. Με άλλα λόγια εξάντλησα την συνοικία, και πάλι δεν γέμισα. Το facebook είναι τρόπος να δεις τι κάνουν οι άλλοι, αλλά όταν ξέρεις λίγο κόσμο στην ίδια πόλη δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Ουσιαστικά έχω να περιμένω το πλήρωμα του χρόνου, είτε μιλάμε για το επόμενο ταξίδι μου στο Blacksburg, είτε μιλάμε για του Αγίου Βαλεντίνου η οποία πάλι θα είναι αρκετά μοναχική ημέρα είτε μιλάμε για εκλογές.

Μία εβδομάδα πριν τις εκλογές οι δημοσκοπίσεις δείχνουν να κερδίζει το ΣΥΡΙΖΑ με 2 ή 3%. Όπως ανέφερα και πρωτύτερα φαίνεται να έχουν στερέψει οι δεξαμενές από αριστερά και προσπαθεί να μαζέψει κόσμο από τους αναποφάσιστους πιστεύοντας ότι οι αναποφάσιστοι πηγαίνουν με αυτόν που προβλέπεται να νικήσει. Ως προς το τελευταίο δεν είμαι σίγουρος, οι αναποφάσιστοι μπορεί και να πάνε με την χαλαρή ψήφο, πχ ευρωεκλογές του 1994 η Πολιτική Άνοιξη πήρε το 30-40% όσον απεφάσισαν την τελευταία εβδομάδα. Σε αυτές τις εκλογές έχουμε Πολιτική Άνοιξη, ονομάζεται το Ποτάμι. Ανάλυση που εμφανίστηκε στο Bloomberg προβλέπει ότι η ΝΔ θα κερδίσει με βάσει εμπειρικό μοντέλο απο αρκετές ευρωπαϊκές χώρες που βασίζεται στην ανάλυση των οικονομικών στοιχείων. Αν κάτι έμαθα στο διδακτορικό μου είναι το να μην εμπιστεύομαι εμπειρικά μοντέλα εκτός της περιοχής για την οποία έχουν αναπτυχθεί. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι σε στυλ 2000 οι κάλπες θα κλείσουν με κοντινό αποτέλεσμα μέσα στο περιθώριο λάθους. Ποιος θα βγει απο πάνω θα το μάθουμε αργότερα, με το προβάδισμα προς το παρόν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το άλλο το οποίο περιμένω είναι καμία εξέλιξη στην εξερεύνηση του διαστήματος. Η αποστολή Νέοι Ορίζοντες ξεκίνησε την περίοδο προσέγγισης με τον Πλούτωνα, το Dawn σύντομα θα είναι σε τροχιά γύρω από την Δήμητρα και συνεχίζονται οι υπόλοιπες αποστολές. Βρέθηκε και το Beagle 2 στον Άρη που είχε χαθεί πριν από 10 χρόνια όταν απέτυχε να έρθει σε επαφή μετά την προσεδάφιση. Η εξερεύνηση συνεχίζεται

Καλύπτοντας το έλλειμα ύπνου

Βρίσκομαι σε περίεργη φάση. Έχω λύσει τα προβλήματα που μου είχαν ανατεθεί με αποτέλεσμα να έχω μείνει από δουλειά. Οι προϊστάμενοί μου λείπουν στην Ινδία, αποτέλεσμα είναι πλέον μάλλον να κάθομαι. Εν αντιθέσει με άλλες φορές εκμεταλλεύομαι την κατάσταση κοιμώμενος, αντι να αγχώνομαι για έλλειψη δουλειάς. Συνεχίζω να βοηθάω τους Ινδούς συναδέλφους όταν έχουν ερωτήματα, αλλά πέραν αυτών λίγα. Διαβάζω εφημερίδες, βλέπω ειδήσεις όπως η σημερινή με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και ξεκίνησα πάλι γυμναστήριο, αν και είναι δύσκολο να μείνω μέσα αρκετή ώρα όσο δεν έχει (και απ'όσο ξέρω δεν θα αποκτήσει σύντομα) κωπηλατική μηχανή. Το θέμα είναι έστω τώρα περνάω την ημέρα μου κοιμώμενος, το Σαββατοκύριακο τι θα κάνω; Θα δούμε όταν φτάσουμε. Πάντως έχω προσκληθεί απο πέρυσι ήδη στην Βασιλόπιτα του Hellenic, επιβεβαίωσα με τον φίλο πρόεδρο και θα ανέβω όταν γίνει.

Αν και το αποτέλεσμα είναι άγνωστο εώς ότου έχουν κλείσει οι κάλπες, οι ΣΥΡΙΖΑιοι είναι βέβαιοι ότι θα κερδίσουν και με αυτοδυναμία. Έστω. Ποιό είναι τότε το πρόγραμμά τους; Στην οικονομική πολιτική θα σκίσουν το μνημόνιο. Έστω. Μετα τί; Ισοσκελισμένος προϋπολογισμός; Σίγουρα δεν θα υπαρχει κανένας να μας δανείζει. Μετα δηλώθηκε ότι θα αντιστραφούν όλες οι ιδιωτικοποιήσεις των τελευταίων 20 χρόνων. Με τι κεφάλαια; Επαναστατικώ δικαίω σε στυλ Σοβιετική Ένωση, εκτελούμε τους πλουσίους και πέρνουμε την περιουσία τους; Εξωτερική πολιτική τι θα ακολουθήσει; Η ελληνική αριστερά είναι γνωστό ότι έχει μία ουτοπική θεώρηση των εξωτερικής πολιτικής, πιστεύει στην συννενόηση των λαών. Τι όμως συννενόηση θα γίνει με την Τουρκία; Θα τους δώσουμε το Ανατολικό Αιγαίου πλην Λέσβου (που ψηφίζει αριστερά) με σκοπό να μην ενοχλεί την υπόλοιπη Ελλάδα; Εαν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ρεαλιστικές θέσεις, θα είχε λαβει την εξουσία το 2012 ήδη

Δώδεκα ημέρες πριν τις εκλογές όπου δεν θα ψηφίσω

Λογαριασμό στο facebook απεκτησα, αλλά κόσμο δεν ξέρω στην πολή με αποτέλεσμα οι φίλοι μου, με εξαίρεση 4-5 συναδέλφους, να είναι όλοι μακρυά. Τι να κάνω...

Στο διάστημα 12 ημερών πολύ δύσκολα γίνεται ανατροπή. Οι δημοσκοπίσεις δείχνουν την ψαλίδα να κλείνει, αλλά μάλλον όχι αρκετά γρήγορα. Τώρα οι δημοσκοπίσεις μπορούν να πέσουν έξω, όπως έγινε το 2004 που η ψαλίδα απεδείχθει μεγαλύτερη από την μετρούμενη και τις Ευρωεκλογές όπου απεδείχθει μικρότερη. Αυτά όμως είναι 2 παραδείγματα σε ένα πολύ μεγάλο όγκο παραδειγμάτων όπου δεν έπεσαν πολύ έξω οι δημοσκοπίσεις. Στα αριστερά η ψήφος έχει διευκρινιστεί, οι πιθανές δεξαμενές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν στερέψει από εκει. Το ερώτημα είναι στα δεξιά και στα εκτος του χώρου δεξιά αριστερά. Οι χρυσαυγίτες μισούν παραπάνω τον Σαμαρά και το μνημόνιο ή την αριστερά; Μετά τις διώξεις η ακροδεξιά ψήφος κρύβεται στις δημοσκοπίσεις, γενικότερο πρόβλημα μα την ακροδεξιά στην Ευρώπη. Στις ευρωεκλογές οι δημοσκοπίσεις έδειχναν την Χρυσή Αυγή χαμηλότερα απ'ότι στις εθνικές εκλογές, στην πραγματικότητα όμως πήρε πολλές παραπάνω ψήφους. Ποιους επιθυμεί να στηρίξει υπόγεια ο Μιχαλολιάκος, αυτόν που τον έβαλε φυλακή ή τον ιδεολογικό εχθρό; Ο μεταξύ Χρυσής Αυγής και ΝΔ χώρος βρίσκεται σε φάση ανασύνθεσης. Η παραπομπή Καρατζαφέρη μάλλον εξαερώνει το κόμμα του, οι ΑΝΕΛ φαίνεται να παίζουν με το 3%, αλλά γενικά ο χώρος της λαϊκής δεξιάς έχει μία τάση να υποεκτιμάται στις δημοσκοπίσεις, ουσιαστικό ερώτημα είναι κατα πόσον η λαϊκή δεξιά θα ψηφίσει ως λαϊκή ή ως δεξιά. Οι δημοσκοπίσεις δείχνου ροές κατευθείαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο αντιμνημονικός δεξιός χώρος δύσκολα αντιπροσωπεύεται στο επόμενο κοινοβούλιο πέραν της Χρυσής Αυγής. Το κέντρο δείχνει τάσεις συσπείρωσης και αποσυσπέιρωσης. Ήδη απο το 2012 δεν υπήρχε πια λαϊκό κέντρο, ο κυρίαρχος λαός του Ανδρέα πήγε κατευθείαν στον Τσίπρα όταν το λαϊκό ΠΑΣΟΚ απονομιμοποιήθηκε με την δίκη Τσοχατζόπουλου. Το ερώτημα είναι όλοι αυτοί, τόσα χρόνια, δεν ήξεραν πως το "κοινωνικό" ΠΑΣΟΚ τα έπερνε χοντρά; Τέλος πάντων. Οι κεντρώοι ψηφοφόροι έχουν 3 κόμματα να επιλέξουν, ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ και Ποτάμι. Μάλλον τα 2 από τα τρία θα είναι στην επόμενη βουλή. Τελικό ερώτημα είναι που θα πάει το 15% που πήγε σε κόμματα διαμαρτυρίας στις ευρωεκλογές, όπως και οι αναποφάσιστοι. Θα πάνε με τον νικητή, θα πάνε με την χαλαρή ψήφο, ή θα πάνε με τον Σαμαρά με την λογική του μη χείρου; Θεωρούν όμως χειρότερο τον Σαμαρά ή τον Τσίπρα; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που θα απαντηθούν σε 12 ημέρες και θα καθορίσουν το αποτέλεσμα. Θυμάμαι το 2000 το εξαιρετικά αμφίρροπο αποτέλεσμα και αφού είχαν κλείσει οι κάλπες, αλλά θυμάμαι πως όλες τις άλλες φορές υπήρξε καθαρός νικητής νωρίς, έστω και αν το 1989-90 ο Κουτσονόμος ήταν τέτοιος ώστε να μην αφήσει τον Μητσοτάκη να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το 1936 η διαφορά Βενιζελικών-Αντιβενιζελικών ήταν μόνο μία έδρα, και στο τέλος μετά τον θάνατο 4 πρωθυπουργών σε 5 εβδομάδες προέκυψε δικτατορία. Οι σημερινές ΕΔ δεν έχουν τέτοια επιθυμία, παρά την κοροϊδία με τις αποκαταστάσεις μισθών. Ας ελπίσουμε ότι θα προκύψει κυβέρνηση

Αφού έφυγαν οι γονείς

Το τελευταίο πράγμα που έκανα με τους γονείς μου, όσο ήταν εδώ, ήταν να πάμε στο Angus Barn, ενα πολύ haute classe εστιατόρειο κοντά μου. Ακριβό μεν αλλά εξαιρετικό φαϊ, σίγουρα θα πήγαινα εκεί φίλους. Ανήμερα των Φώτων πέταξαν σπίτι τους, και εγώ βρέθηκα μα μαζεύω πλέον το δικό μου και να το ξαναφέρνω στην δική μου τάξη. Ευτυχώς το σπίτι είναι αρκετά μεγάλο και δεν ήταν η χαώδης κατάσταση που πάντα ακολουθούσε φιλοξενία στο Blacksburg. Παρακολουθώ τις ειδήσεις από Ελλάδα και οι δημοσκοπίσεις δειχνουν κλείσιμο της ψαλίδας αλλά προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ. Όταν το 1996 έγινε ανατροπή κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου σε αυτό το χρονικό σημείο πριν τις εκλογές είχε ήδη γίνει. Οι δημοσκοπίσεις γενικότερα έχουν πρόβλημα να προσεγγίσουν το αποτέλεσμα μετά την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Σε τελική ανάλυση το που θα κατευθυνθεί η ψήφος ΑΝΕΛ των προηγούμενων εκλογών είναι προς το παρόν δύσκολο να προσδιορισθεί. Αν μη τι άλλο στην μέση δημοσκόπιση και την εύκολη περίοδο έπρεπε οι δημοσκόποι να πολλαπλασιάσουν επι 2 τα ποσοστά των μικρών κομμάτων, οι ψηφοφόροι τους ντρέπονταν να το παραδεχτούν. Μέχρι στιγμής η συγκυρία έχει ευνοήσει τον Σαμαρά, αλλά για να εξασφαλίσει νίκη φαινεται ότι πρέπει και ο ίδιος να μην κάνει γκάφες και να κάνει μία γκάφα ολκής ο Τσίπρας.

Η βασική είδηση της εβδομάδας ήρθε ανήμερα της ονομαστικής μου εορτής. Περίμενα κατ'αρχήν να δω ποιος θα με πάρει τηλέφωνο ή θα μου στείλει e-mail, δυστυχώς ήταν πολύ λιγότεροι απ'όσους περίμενα. Αυτό όμως δεν ήταν η είδηση της ημέρας, ήταν φυσικά η σφαγή στην Charlie Hebdo. Την συγκεκριμένη εφημερίδα την θυμάμαι στα περίπτερα, έστω και αν δεν την αγόρασα ποτέ. Ήξερα για την αναδημοσίευση των προκλητικών σκίτσων και γενικότερα για την αντιθρησκευτική της τάση. Σε καμία όμως περίπτωση δεν δικαιολογούσε την σφαγή που συνέβει. Εαν δεν σου αρέσει το τι λέει ένα έντυπο και δεν σηκώνει συκοφαντική δυσφήμιση, καλύτερα γράψε και εσύ κάτι άσχημο για το έντυπο, μην πάρεις τα όπλα. Αν μη τι άλλο και εγω αυτό έκανα για την Ρεπούση του Virginia Tech, δεν του έριξα σφαίρες. Εμφανίστηκαν άρθρα για το πως φταίει η άγνοια της ελευθεροτυπίας και ελεύθερης έκφρασης στο Αραβικό κόσμο. Ναι, έχουν ένα κάποιο δίκιο αλλά μην ξεχνάμε ότι ο πυρήνας που διέπραξε την επίθεση αποτελείτο από άτομα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Γαλλία, έστω και αν πήγαν στην Υεμένη και την Συρία για παραστρατιωτική εκπαίδευση στην ενήλικη ζωή τους. Ειπώθηκε περί της αποτυχίας των μυστικών υπηρεσιών να το προβλέψουν, δεν έχουν άδικο αλλά φυσικά δεν μπορούμε να ξέρουμε για τις επιτυχίες. Ο Αραβικός κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό, η συγκεκριμένη επίθεση είναι μεταφορά του φαινομένου αυτόυ σε δυτική μητρόπολη. Υπάρχει πραγματικό ερώτημα τι είναι αυτό που θα φέρει ηρεμία στον Αραβικό κόσμο που κοχλάζει, πως μπορούν να εξελιχθούν τα καθεστώτα σε ελεύθερα και ευημερεύοντα. Η αγανάκτηση του Ελληνικού Λαού έφερε την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και κυβερνητική αστάθεια/εκλογές. Η αγανάκτηση του Αραβικού λαού εν τέλει έφερε μια αιματοχυσία που θα συνεχιστεί εώς ότου χυθεί τόσο άιμα, που ο αραβικός λαός θα απορρίψει την βία ως μέσο επίλυσης διαφορών, τουλάχιστον ως προς τα κυβερνητικά. Βασικό ερώτημα είναι πότε θα γίνει αυτό.

Στο Μαγικό Βουνό του Τομας Μαν ο ήρωας πάει στο Νταβός της Ελβετίας και τα Σανατόρια και ανακαλύπτει ότι καθώς δεν ανήκει στην ανώτερη κοινωνική τάξη (στην οποία ανήκουν οι ασθενείς) και δεν έχει φυματίωση, δεν έχει παρέα. Στο τέλος, μπας και του μιλήσει κανένας, κολλάει φυματίωση και του ανοίγουν οι πόρτες. Τουλάχιστον έτσι το περιέγραψε η μητέρα μου. Και εγώ εν τέλει επέλεξα να κολλήσω την φυματίωση που ονομάζεται στη εποχή μας facebook. Να δουμε αν και πότε ποιες πόρτες θα μου ανοίξουν

Η τρίτη εποχή των ανακαλύψεων

Το βιβλίο που διάβασα για το Voyager δεν μπορώ να πω ότι είχε την περιγραφή που επιθυμούσα. Παρεπιπτόντως ήταν το τρίτο βιβλίο σχετικό με την συγκεκριμένη αποστολή που έχω διαβάσει: το πρώτο ήταν όταν ήμουν στο Oakland παιδάκι, και είχε μάλιστα εκδωθεί το 1986 ή 1987, δεν είχε ακόμα την προσέγγιση με τον Ποσειδώνα η οποία έγινε το 1989. Το δεύτερο το αγόρασα στο Blacksburg στις προσφορές του Barnes and Nobles και θα τολμούσα να πω ότι ήταν αρκετα σχηματικό, έλεγε λίγα για τον κάθε πλανήτη αλλά περιείχε απ'όλα. Το τρίτο το δανείστηκα από την βιβλιοθήκη πριν 2 εβδομάδες, ιδιαιτερότητά του ήταν ότι φιλοσοφούσε πολύ έντονα ως προς το που ανήκει το Voyager στην ανθρώπινη ιστορία. Σε γενικές γραμμές έχω πλέον μία κάποια ιδέα τι θέλω να λέει το τέλειο βιβλίο σχετικά με την αποστολή: να μιλάει για την δύσκολη γέννα της αποστολής, να δίνει μία τεχνική περιγραφή των αισθητήρων και, βασικότερο, να δίνει μία αρκετά αναλυτική περιγραφή του τι εντόπισε σε κάθε σώμα (πλανήτης, δορυφόρος) που προσέγγισε. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα πριν απο 23 χρόνια με έχει κακομάθει. Ξεκίνησε λέγοντας εν τάχει το τι ανακαλύφθηκε σε Δία και Κρόνο, έλεγε για διάφορα τεχνικά προβλήματα αλλά και αναβαθμίσεις στην Γη ενώ το Voyager 2 ήταν προς τον Ουρανό και μετά έδινε μία αρκετά αναλυτική περιγραφή της προσέγγισης, περιγραφή του πλανήτη (ο οποίος ήταν αρκετά βαρετός) και κυρίως μας έλεγε σε κάθε δορυφόρο (όλοι και όλοι ουσιαστικά 6, οι 5 που ήταν γνωστοι από την Γη και 1 απο τους 10 που ανακάλυψε και έλαβε αρκετά ηψηλής ευκρίνειας φωτογραφίες) το φωτογράφισαν και τι σημαίνουν οι ανακαλύψεις. Για Δία και Κρόνο έχω λάβει τέτοια πληροφόρηση πλημμελώς από διάφορα βιβλία αστρονομίας της δεκαετίας του 80 και 90, αν μη τι άλλο τα καταβρόχθιζα όταν ήμουν μικρότερος. Ως προς τον Ποσειδώνα όμως έχω βρει αρκετές περιγραφές του Τρίτωνα και των πιδάκων του αλλά όχι μια ανάλυση για τα άλλα σώματα, όσο πλημελώς και να φωτογραφήθηκαν. Το τέλειο βιβλίο για το Voyager μάλλον δεν έχει γραφτεί ακόμη, αν μη τι άλλο λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι ακόμα κάνει ανακαλύψεις και ότι μόλις το 2013 βγήκε στον διαστρικό χώρο (ενώ το νεώτερο βιβλίο που διάβασα εκδώθηκε το 2010), χρειάζεται ακόμα χρόνος για να γραφεί.

Όταν πήγαινα σχολείο μάθαμε για την Εποχή των Ανακαλύψεων (ή των Εξερευνήσεων) κατά την διάρκεια της Αναγέννησης, η οποία είναι αυτή που έφερε την Αναγέννηση οικονομικά στην Δυτική Ευρώπη. Η εποχή ξεκινά με τον Ερρίκο τον Θαλασσοπόρο ο οποίος ως μέγας μάγιστρος των Σταυροφορικών Ταγμάτων της Πορτογαλίας χρησιμοποίησε τον πλούτο τους για να στήσει σχολές και στόλους ώστε να ανακαλύψουν νέες γαίες όπου θα μπορούσα να πολεμήσουν τους απίστους. Η ύπαρξη της μουσουλμανικής Γρανάδας ήταν προς το συμφέρον της Πορτογαλίας, απασχολούσε την Καστίλη αντι να την οδηγήσει προς κατάκτηση της Πορτογαλίας, έτσι προτίμησε να στείλει την ενέργεια της χώρας προς την Αφρική. Μετά από σειρά ταξιδιών όπου κυρίως καταπολεμήθηκε η δυσειδαιμονία, (ότι ο κόσμος τελείωνε στο ακρωτήριο Μποζαντορ, το οποίο είναι στην Δυτική Σαχάρα). Οι διάδοχοι του Πορτογαλικού θρόνου συνέχισαν να χρηματοδοτούν ταξίδια κυρίως με την ενθρόνισή τους, πιθανόν να λόγους εσωτερικής νομιμοποίησης μίας και κράτη άξιας εμπορίου και κατάκτησης δεν έβρισκαν στις νέες άγνωστες χώρες. Όταν ο Εμμανουήλ ο Πρώτος ανέβηκε στον θρόνο έδωσε διαταγή να γίνει το ταξίδι του Βάσκο ντα Γκάμα. Προς μεγάλη εκπληξη όλων το ταξίδι γύρισε με ποσότητα πιπεριού τεράστιας αξίας στην Ευρώπη και το κράτος έγινε πάμπλουτο. Έτσι οι Πορτογάλοι βγήκαν και κατέκτησαν τον Ινδικό, ενώ και στο δεύτερο ταξίδι ανακάλυψαν την Βραζιλία, οι άνεμοι στον τροπικό Ατλαντικό είναι περίεργοι και πρέπει να βγεις αρκετά Δυτικά για να μπορέσεις να πας στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Τρια χρόνια πριν από τον Βάσκο ντα Γκάμα ένας Γενοβέζος θαλασοπόρος έπεισε τον βασιλιά και την βασιλισσα της Ισπανίας να πάει στην Ανατολή μέσω της Δύσης, και ανακάλυψε όλως τυχαίως την Αμερική. Το κίνητρο ήταν ο χρυσός και η διάδοση της Χριστιανικής πίστης. Κύριο κατόρθωμα ήταν η απόδειξη ότι ο Παγκόσμιος Ωκεανός είναι ένας, το τέλος της εποχής θεωρείται συμβατικά ότι ήταν το ταξίδι του Μαγγελάνου (αρκετά συνηθισμένο επώνυμο στην Πορτογαλία) για τον Ισπανικό θρόνο όπου ανακάλυψε το άνοιγμα προς τον Ειρηνικό και εν τέλει το πλοίο του (ο ίδιος πέθανε) έκανε τον γύρο του κόσμου.

Παιδάκι, μάλλον πριν πάμε Αμερική, είχα διαβάσει ένα βιβλίο, όχι έντελώς παιδικό, ονόματι Οι Μεγάλοι Εξερευνητές. Το βιβλίο είχε δισέλιδες έως τερασελισες βιογραφίες εξερευνητών εώς τους Αμούντσεν και Σκοττ στην Νότιο Πόλο, χωρίς κάποιο σοβαρό χρονικό κενο (τουλάχιστον που να θυμάμαι, έχουν περάσει πολλά χρόνια). Πάντως το βιβλίο που διάβασα για το Voyager υποστήριζε (και δεν αμφισβητώ καθόλου) ότι υπάρχει Δεύτερη Εποχή των Ανακαλύψεων, από την αποστολή του Κουκ στην Ταϊτή για το πέρασμα της Αφροδίτης στην Ταϊτή. Σίγουρα οι ανακαλύψεις του Κουκ (Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία κλπ) είναι αρκετά γνωστες, αυτό όμως το οποίο δεν είχα συνειδητοποιήσει είναι ότι πλέον ο κύριως λόγος ξεκίνησε να είναι η επιστημονική δημοσίευση αν και ο αγώνας για την Αφρική προέκυψε στην πορεία. Η εποχή τελειώνει με την κατάκτηση των πόλων διότι ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος απεδείχθει υπερβολικά αιματηρός και δαπανηρός. Την εποχή αυτή ανακαλύφθηκαν τα τελευταία νησιά, χαρτογραφήθηκε η ακτή της Ανταρκτικής και η βιολογία των ρηχών θαλασσών περιγράφηκς, όπως και τα διάφορα βουνά του κόσμου. Η εποχή αυτή επίσης χαρακτηρίζεται από τον Αγγλογαλικό ανταγωνισμό.

Η Τρίτη Εποχή των Ανακαλύψεων είναι η μοντερνιστική, από το Διεθνές Γεωφυσικό Έτος του 1957/8 που οδήγησε στον Σπούτνικ και είτε συνεχίζεται είτε λήγει με το Voyager. Τόπος εξερεύνησης ήταν τα βάθη των Ωκεανών, το Διάστημα και το εσωτερικό της Ανταρκτικής, με άλλα λόγια περιοχές ακατοίκητες από ανθρώπους. Πολιτικό γεγονός της εποχής είναι ο Ψυχρός Πόλεμος που οδήγησε στην δαπάνη κονδυλίων για τις αποστολές απο τις Υπερδυνάμεις. Χαρακτηριστικό επίσης, αν και δεν το τονίζει το βιβλίο, είναι ο ρομποτικός τους χαρακτήρας, το πρόγραμμα Απόλλων ήταν η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Το βιβλίο όμως αναφέρει ότι απεδείχθει ότι η εξερεύνηση των βυθών γίνεται καλύτερα με μη επανδρωμένα οχήματα αλλά δεν αναφέρει ότι είναι καλύτερα στην Ανταρκτική η επανδρωμένη εξερεύνηση. Υποστηρίζει επίσης ότι η χρυσή εποχή της Τρίτης Περιόδου είναι το πρόγραμμα Voyager. Εκεί προς το παρόν διαφωνώ, διότι πολύ απλά είμαστε ακόμα στο μέσον αυτής, λαμβάνοντας ότι οι προηγούμενες εποχές διήρκεσαν ανώ του αιώνα απλά δεν ξέρουμε κατα πόσον θα ακολουθήσει μια πιο επιτυχημένη αποστολή αν και παραδέχομαι είναι δύσκολο. Είναι αδύνατον να στείλουμε αποστολή πλέον που να εξερευνήσει αναλυτικά το 44% όλων των γνωστών πλανητων, αν λάβεις μάλιστα υπόψην ότι οι γνωστού πλανήτες προσεγγίζουν πλέον τους 2000 και όχι απλά 9 όπως την δεκατία του 1980. Δεν ξέρουμε όμως μελλοντικά αν σε 50 χρόνια μία αποστολή θα καταφέρει κάτι που να κάνει να ωχριά το Voyager πχ επαφή με εξωγήινους. Η αλήθεια είναι ότι το Voyager 2 λόγω συγκυρίας κατάφερε να φτάσει στον Ουρανό και Ποσειδώνα σε μία περίοδο όπου είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει με συμβατικά μέσα λόγω βαρυτικής βοήθεια από τους πλανήτες Δία και Κρόνο. Τα Voyager επίσης ήταν οι πρώτες διαστημοσυσκευές με πλήρη κεντρικό υπολογιστή και μία κάποια αυτονομία, οι προηγούμενες διαστημοσυσκευές περισσότερο λειτουργούσαν σαν υπολογιστή με διατρητικές κάρτες, όπου οι διατρητικές κάρτες οι εντολές που έρχονταν από την Γη. Τα Voyager έχουν λειτουργικό σύστημα και πρόγραμμα να διαχειρίζεται τους αισθητήρες. Την αίσθηση του Voyager θα την έχουμε φέτος με τους Νέους Ορίζοντες στον Πλούτωνα.

Πάντως κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω πως το βιβλίο, το οποίου μου άρεσε, είχε και μία πολύ καλή περιγραφή του γιατί δεν πρέπει να γίνονται εξερευνήσεις. Το ένα που περιέγραψε αναλυτικά είναι ο Γέρος του Μπελέμ (στη Λισσαβώνα) ο οποιος φωνάζει στους Lusiadas στον Ντα Γκάμα ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο το ταξίδι και υπερβολικοί θα πεθάνουν για να έχει ο αρχηγός δοξα. Όντως, στο μέσο ταξίδι της Πρώτης Εποχής των Ανακαλύψεων γυρνούσαν μόνο τα μισά πλοία και το 1/3 του πληρώματος, απλά τα μπαχαρικά ήταν τόσο ακριβά στην Ευρώπη και φτηνά στην Ινδονησία που υπήρχε κέρδος αν μόνο το 1 από τα 5 πλοία γύριζαν, όπως έγινε με τον Μαγγελάνο. Το δέυτερο αρνητικό ήταν το αποτέλεσμα στους ιθαγενείς πληθυσμούς, βλέπε τι έγινε εδώ στην Αμερική. Ελάχιστοι "πρωτόγονοι" επέζησαν, πχ Μαορί στην Νέα Ζηλανδία. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο ανέφερε τον Καμόες και τους Lusiadas έχω ένα ερώτημα, άραγε κυκλοφορεί αυτό το εθνικό έπος της Πορτογαλίας στα Ελληνικά (Os Lusiadas, Luís de Camões). Θελω να το διαβάσω. Οι Πορτογάλοι φίλοι μου έλεγαν πως για αυτούς είναι δύσκολο να το διαβάσουν λόγω της αρχαϊζουσας γλώσσας, πόσο μάλλον για εμένα που είναι η τέταρτη γλώσσα τα Πορτογαλικα.

Εξελίξεις σπίτι και Ελλάδα

Η ανάρτηση για το Voyager και την εξερεύνηση θα ακολουθήσει αργότερα. Προς το παρόν θα ασχοληθώ με τους γονείς μου και την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Γενικά χαίρομαι που είναι εδώ οι γονείς μου. Σήμερα λίγο επιθύμησα την ηρεμία μου όταν θέλησα να μείνω λίγο μόνος, αλλά σε τελική ανάλυση την Τρίτη το πρωϊ φεύγουν. Ήρθαν αρκετά κουρασμένοι και έτσι δεν τους πείραξε που ως επί το πλείστον μείναμε σπίτι. Πρωτοχρονιά πήγαμε στο Durham, βρήκαμε το κέντρο και περπατήσαμε. Εκεί βρίσκονταν και εργοστάσιο καπνού όπου γίνονταν τα τσιγάρα Lucky Strike, στο Durham βρίσκονται όλα τα διαφημιστικά τους εμβλήματα. Ερχόμενος από το Raleigh είναι δύσκολο να πέσεις στο κέντρο διότι έρχεσαι μέσα από το γκέτο και δεν μπορείς να καταλάβεις που ξεκινά το ασφαλές μέρος. Χτες η μητέρα μου ήταν άρρωστη, αφού ανένηψε κάπως (μάλλον έφταιγε το ταξίδι Charlotte προχτές) βγήκαμε με τον πατέρα και πήγαμε στο Southpoint. Παρακολουθούμε και την πολιτική κατάσταση Ελλάδα, ο Ξηρός, πέραν από την πλάκα που έπεσε για το μαλλί του, ετοίμαζε χτύπημα που θα έδινε την νική στον ΣΥΡΙΖΑ. Τυχόν επίθεση στον Κορυδαλλό, ακολουθούμενο μάλιστα από απόδραση Πυρήνων της Φωτιάς, σίγουρα θα ήταν πλήγμα για την νυν κυβέρνηση. Από την άλλη το ερώτημα είναι κατά πόσον ο Τσίπρας κάνει ότι μπορεί για να χάσει τις εκλογές. Όσο και να ήταν αναγκαίο για να μην χάσει την αριστερή πτέρυγά του προς ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο τρόπος που άδειασε την ΔΗΜΑΡ είναι κάτι που θα βρει μπροστά του. Το μεγάλο άγνωστο είναι προς τα που θα μετακινηθεί ο κόσμος δεξιά της ΝΔ. ΛΑΟΣ έχει πεθάνει, ΑΝΕΛ πλέον παίζεται κατα πόσον θα μπει Βουλή καθότι όσες φορές ζητήθηκε στον Καμμένο να συμμετέχει σε μία κυβέρνηση της όλης δεξιάς αρνήθηκε, ουσιαστικά υπάρχουν δύο πόλοι, ΝΔ και ΧΑ. Ο χώρος της Λαϊκής Δεξιάς προς τα που θα θελήσει να συσπειρωθεί, σε κυβερνητικό ή αντιμνημονιακό χώρο; Αριστερά της ΝΔ υπάρχει ρευστότητα αλλά τουλάχιστον είναι πιο προσδιορίσιμη: Το κόμμα Παπανδρέου θα φάει από το ΠΑΣΟΚ ή από τον ΣΥΡΙΖΑ; Το Ποτάμι που θα κινηθεί; Έχει πραγματική δυνατότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερβεί το 27%; Ο Ελληνικός λαός ψηφίζει με βάση τις επιθυμίες του αλλά και με βάση την θέληση του να είναι με τον νικητή. Εαν ο Τσίπρας ξανακάνει άδειασμα του τύπου που έκανε στο Κουβέλη σίγουρα θα χάσει τις εκλογές. Υπάρχουν όμως και αστάθμητοι παράγοντες. Εάν μπορέσω να γυρίσω Ελλάδα θα ψηφίσω και θα ήθελα να είχα κάποιον να μου πληρώσει ή έστω να επιδοτήσει το εισητήριο, όπως γίνονταν με όλους τους επαρχιώτες συμφοιτητές μου στο ΓΠΑ που πετούσαν σπίτι να ψηφίσουν χωρίς να πληρώσουν δραχμή. Ωστόσο δεν έχει έρθει κανένας σε επαφή μαζί μου. Πάλι φαίνεται θα απέχω λόγω ανωτέρας βίας