Στο St Louis

Αν και δεν έκανα την φοβερή δουλειά αφότου γύρισα η εβδομάδα μετά την επιστροφή από το Blacksburg ήταν κουραστική. Μάλλον έβγαζα συσσωρευμένη κόπωση. Το Σαββατοκύριακο δυστυχώς δεν συνοδεύτηκε από έξοδο. Τρίτη όμως έφυγα για το St Louis. Εγώ και ο προϊστάμενός μου πετάξαμε προς την πόλη αυτή μέσω του Σικάγο. Η πτήση μάλιστα έφτασε νωρίτερα και έτσι πήραμε και την προηγούμενη πτήση. Είχαμε νοικιασμένο όχημα ($240 για να παμε 5 χλμ αεροδρόμιο ξενοδοχείο και 500 μέτρα ξενοδοχείο ESRI, μάλλον υπερβολικό) και μένουμε σε ένα Holiday Inn Express. Φαίνεται ότι είναι μοίρα μου φέτος να περιφέρομαι σε αυτή την αλυσίδα ξενοδοχείου. Παρακολουθούσα τι γίνονταν στην αίθουσα σε συνδιασμό με την προσγείωση στον κομήτη 67Ρ/Τσουριόμωφ Γκερασιμένκο αν και το τελευταίο πλημμερώς. Αύριο θα έχει ορισμένες παρουσιάσεις ως προς την αρχιτεκτονική της λύσης και μετά αν δεν είμαστ πτώμα και δεν έχει επεισόδια πιθανόν να κατεύουμε στο κέντρο βόλτα, αν και δεν θα πάμε Καχόκια, ο ήλιος θα έχει δύσει. Την Παρασκευή αργά γυρνάμε. Η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε στην μέση του πουθενά, σε σημείο όπου δεν έχει τίποτα να κάνεις, κλασσικά Αμερικανικά προάστεια. Αλλά και στο Raleigh ακόμα δεν έχω βρει παρέα για να βγαίνω, ο προϊστάμενός μου είναι στην καλύτερη περίπτωση περισταστιακή παρέα για έξοδο. Επόμενη ρεαλιστική ευκαιρία να βγω είναι με τον Κύπριο φίλο μου, αν όντως έρθει και με επισκευθεί Thanksgiving όπως τον προσκάλεσα. Είναι πολύ δύσκολο να αποκτήσω παρέα στη τωρινή κατάσταση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα πάψω να προσπαθώ,