Εορτές τέλους

Για πρώτη φορά χαίρομαι που δεν έχω πάρει μαθήματα αυτό το εξάμηνο. Μπορεί να μην είχα νέες παρέες αλλά τουλάχιστον έχω χρόνο να πάω σε όλες τις εκδηλώσεις και γιορτές αποφοίτησης χωρίς να αγχώνομαι για εξετάσεις. Γενικά από το Πάσχα και μετά όλο και κάτι συμβαίνει το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να φάω πολύ, με δυσκολία συγκρατώ το βάρος μου στο ίδιο επίπεδο παρά την γυμναστική, το να χάσω φαίνεται φαντασία σε αυτή την φάση. Η δυσκολία είναι όταν συμβαίνουν συγχρόνως εκδηλώσεις. Την Πέμπτη 6 η ώρα είχα 3 συγχρόνως, μία από το τμήμα CSES εορτή αποφοίτησης, το OCF είχε την τελευταία εκδήλωση/γεύμα της χρονιάς με γεύμα και τέλος μία συμφοιτήτριά μου εορτασε το τέλος των preliminaries της. Πρώτα ξεκίνησα με το τμήμα μου, όπου βρέθηκα με 15 κοπελες και 5 αγόρια. Απο αυτούς γνώριζα οριακά 2 κοπέλες. Ωστόσο με το που έφαγα την κοπάνησα, όχι γιατί δεν ήθελα να κάνω παρέα (απεναντίας) αλλά διότι ήθελα να προλάβω και δεύτερο. Επέλεξα να πάω στο OCF καθότι μου είχαν πάρει και δώρο, και θα ήταν αγένεια να μην εμφανιστώ. Το δώρο ήταν μία εικόνα της φιλοξενίας του Αβραάμ. Αν και συνηθίζουν να δίνουν τέτοια στους μαθητές, δεν θυμάμαι να έχουν δώσει στους φοιτητές. Χτες το βράδυ ήταν το γεύμα των Ευρυτάνων, όπου πήγα μόνος μου παρότι δεν μου άρεσε το μπουζούκι. Σήμερα συνάδελφοι έκανα γιορτή για το τέλος του εξαμήνου. Συνειδητοποίησα ότι πρόκειται να είναι η τελευταία φορά που θα δω καποιους ανθρώπους ιδίως αν φύγω από την πόλη οριστικά στα τέλη Ιουλίου. Γι'αυτό τον λόγο έμεινα παραπάνω απ'ότι σκόπευα παρά την κούραση που μου προκαλούν οι μακρές εκδηλώσεις. Με αυτά και με τ'άλλα όμως συνειδητοποίησα ότι είναι δύσκολο να συμμετέχω στις άτυπες εκδηλώσεις που συμβαίνουν. Από το πρώτο έτος είχα συνειδητοποίησει ότι την τελευταία εβδομάδα οι αποφοιτούντες βγαίνουν στην πόλη και διασκεδάζουν αρκετά, με αποτέλεσμα παρότι η πόλη αδειάζει να υπάρχει περισσότερος κόσμος εκτός. Με την οικογένιά μου εδώ, πόσο χρόνο και δυνατότητα θα έχω να βγω; Βλέπουμε